Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 1310/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2023r., sygn. X K 357/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

H. S.

Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

421-423

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dowód sporządzony przez uprawniony podmiot, niekwestionowany w toku postępowania.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Zarzut obrazy przepisów postępowania mający wpływ na treść wyroku w postaci naruszenia art. 413 § 2 pkt 1 kpk poprzez brak określenia w sentencji wyroku na czym miałaby polegać groźba bezprawna czy stosowanie przemocy przez oskarżonego, co powoduje, że zdekompletowane zostały znamiona ustawowe czynu uprawniające do uznania sprawstwa oskarżonego zarzucanego mu czynu;

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wyroku, tj. brak ustalenia, że zachodzi przesłanka do zastosowania art. 37a k.k. pomimo, że zachodziły przesłanki warunkujące możliwość orzeczenia za czyn II kary grzywny, co doprowadziło do orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy bez warunkowego jej zawieszenia, podczas gdy kara grzywny spełniłaby cele kary, zwłaszcza wobec orzeczenia środka karnego (nawiązki na rzecz pokrzywdzonego), mając na uwadze ograniczona poczytalność oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy prawa procesowego nie jest zasadny, albowiem żadną miarą nie można uznać, że doszło do dekompozycji znamion przypisanego oskarżonemu w pkt II czynu. Istotnie, Sąd I instancji w wyroku nie zindywidualizował zachowania oskarżonego co do sposobu stosowanej przemocy ani nie uszczegółowił postaci wypowiedzianej groźby. Jednakże nie oznacza to, że w wyroku w opisie czynu przypisanego zabrakło jakiegokolwiek ustawowego znamienia, bowiem właśnie groźba bezprawna i przemoc stanowiąc środki do realizacji zakładanego celu jakim jest zmuszenie do określonego zachowania, tj. podania numeru PIN do karty płatniczej, składają się na zespół ustawowych znamion występku typizowanego w art. 191 § 1 k.k. Z materiału dowodowego, oddanego w sposób prawidłowy w uzasadnieniu, jednoznacznie zaś wynika w jaki sposób stosowano przemoc oraz jaka była owa groźba, i nie ma w tym zakresie żadnych wątpliwości bowiem żadna alternatywa do ustaleń Sądu I instancji ani nie została podniesiona, ani nie wynika z lektury akt. Sąd Rejonowy prawidłowo bowiem ustalił, że pokrzywdzony, gdy odmówił podania numeru PIN uderzany był dłońmi po całym ciele, po czym oskarżony skierował do niego słowa ”zaraz obetniemy ci rękę”, po czym skierował do działającego wraz nim n/n mężczyzny słowa „idź po nóż”, zaś mężczyzna ten wyszedł do kuchni.

Należy zgodzić się, że „dokładny opis czynu” stosownie do treści art. 413 § 2 pkt 1 kpk winien owe powyższe ustalenia w sposób syntetyczny zawierać. Jednakże trzeba podkreślić, że natura zarzutów odwoławczych nie jest identyczna i zależy od ich rodzaju, bowiem w przypadku naruszenia prawa procesowego wymagane jest wykazanie, że to uchybienie mogło mieć wpływ na treść wyroku. W analizowanym i rozpatrywanym przez Sąd Odwoławczy przypadku przedmiotowej sprawy do takiego wniosku jednakże dojść nie sposób. Wszystkie ustawowe znamiona w opisie czynu przypisanego zostały bowiem ujęte.

Nie jest również zasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Rejonowy prawidłowo bowiem zestawił okoliczności obciążające i łagodzące (k. 398-9). W związku z podnoszoną kwestią, iż motywem działania oskarżonego była niechęć pokrzywdzonego do rozliczenia się ze wspólnej imprezy, to godzi się zauważyć, że dochodzenie jakiejkolwiek wierzytelności sposobami które zastosował oskarżony zaostrza odpowiedzialność karną przestępstwa zmuszania do określonego zachowania bowiem stanowi typ kwalifikowany z podniesioną granicą sankcji do 5 lat pozbawienia wolności w przeciwieństwie do typu podstawowego zagrożonego tego rodzaju karą w wymiarze do 3 lat. Nadto brak podstaw by tego rodzaju ustalenie czynić jedynie w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego, w sytuacji w której pokrzywdzony na takie okoliczności nie wskazywał, a wszak impreza odbyła się w wynajętym przez pokrzywdzonego mieszkaniu za które poniósł stosowne opłaty.

Absolutnie nie można zgodzić się, że kara grzywny proponowana przez skarżącego spełniłaby dyrektywy wymiaru kary. Apelacja całkowicie pomija, że oskarżony był sześciokrotnie karany za: oszustwa, kradzieże, rozboje, pobicia. W niniejszej sprawie jego działanie wpisuje się w ogólny obraz jego funkcjonowania, naruszania porządku prawnego w obszarze ściśle określonych dóbr chronionych. Skazania datują się zarówno sprzed daty popełnienia czynu w niniejszej sprawie jak i po, co świadczy o całkowitym ignorowaniu reguł prawa i bezskuteczności orzekanych wobec niego kar tak wolnościowych (V K 608/15 i IV K 670/15 wyroki Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli z dnia 24 marca i 11 października 2016 r. za czyny popełnione 4 października i 7 czerwca 2015 r.) jak i kar pozbawienia wolności (V K 59/17 wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 10 sierpnia 2017 r. za czyn popełniony 13 stycznia 2015 r.). Jednocześnie Sąd a quo uwzględniał, że oskarżony odpowiadał w warunkach ograniczonej poczytalności. Stopień wykorzystania sankcji nie wskazuje by kara nosiła cechy rażącej niewspółmierności, a wręcz jest karą właściwą, sprawiedliwą, uwzgledniającą wszelkie zasady wymiaru kary.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 a/o czynu, uchylenie pkt III i IV zaskarżonego wyroku, ew. o zmianę pkt II poprzez wymierzenie kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jako, że podniesione zarzuty nie były zasadne, na uwzględnienie nie zasługiwał żaden z alternatywnie podniesionych wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie w zakresie sprawstwa i winy oraz kary za czyn przypisany w pkt II wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W wywiedzionym środku odwoławczym obrońca oskarżonego nie podniósł takich okoliczności, które deprecjonowałyby trafność poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych oraz wydanego rozstrzygnięcia w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, w tym w zakresie opisu znamion czynu przypisanego. Przeprowadzona kontrola instancyjna potwierdziła prawidłowość zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł też okoliczności, które stosownie do brzmienia art. 439 § 1 k.p.k., art. 440 k.p.k. i art. 455 k.p.k. implikowałyby konieczność kasacji lub modyfikacji wyroku z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu przez adw. A. B. z urzędu w instancji odwoławczej orzeczono mając na względzie niezgodność przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 roku poz. 18, ze zm.) z Art. 64 ust. 2 w zw. z Art. 31 ust 3, Art. 32 ust. 1 i Art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie różnicowania stawek w tych samych sprawach pomiędzy obrońcami z wyboru a z urzędu. Brak uzasadnienia dla określenia niższych stawek dla obrońców wyznaczonych do pełnienia obowiązków z urzędu.

Zastosowanie miał więc § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 18.10.2015 r., poz. 1800 z późn. zm.) w zakresie przyjętej stawki opłaty przed sądem okręgowym jako drugą instancją. Powiększenie natomiast wskazanej kwoty o stawkę podatku VAT wynika z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 roku poz. 18, ze zm.).

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego z obowiązku uiszczania kosztów postępowania odwoławczego, mając na uwadze sytuacje majątkową i osobistą oskarżonego.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2023 r. sygn. akt X K 357/19

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana