Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:sędzia Stanisław Gradus-Wojciechowski

Protokolant:Kamil Reluga

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) GmbH z siedzibą w B.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 4 września 2024 r., sygn. akt I C 1471/24

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o kosztach do dnia zapłaty .

Stanisław Gradus-Wojciechowski

Sygn. akt: V Ca 3715/24

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

Apelacja pozwanego (...) S.A. w W. nie zasługiwała na uwzględnienie.

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku jedynie do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Rejonowy w toku postępowania nie dopuścił się żadnego z zarzucanych mu uchybień, a rozstrzygnięcie – zarówno co do podstawy faktycznej jak i prawnej – jest w ocenie Sądu Okręgowego słuszne i w pełni odpowiadające przepisom prawa. Sąd I instancji dokonał trafnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Do ustalonego stanu faktycznego zastosowane zostały właściwe przepisy prawa materialnego, które zostały też prawidłowo zinterpretowane. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy podzielając ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego, przyjmuje je za własne.

W okolicznościach niniejszej sprawy bezspornym było, że poprzedniczka prawna powoda – A. S. – miała rezerwację na lot łączony na trasie C. – W. i W. – K. o numerach (...) i (...) w dniu 1 czerwca 2023 r. Lot (...) miał przylecieć do W. o godzinie 14:30, zaś Lot (...) miał wylecieć o godzinie 14:50 i przylecieć do K. o 16:20. Tymczasem (...) przyleciał do W. o godzinie 16:43, przez co A. S. utraciła połączenie do K.. Alternatywny lot miał odbyć się około 5 godzin później. A. S. nie skorzystała z tego połączenia i dotarła do K. o godzinie 23:11 korzystając z pociągu.

Dochodzone w przedmiotowej sprawie roszczenie oparte zostało na art. 5 ust. 1 lit. c w zw. z art. 7 ust. 1 lit. b Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) Nr 295/91. Pierwszy z przywołanych przepisów stanowi, iż w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy, mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z przywołanym wyżej art. 7 ww. rozporządzenia, który określa wysokość zryczałtowanego odszkodowania.

Jednocześnie art. 5 ust. 3 ww. rozporządzenia, stanowi, że opóźnienie (odwołanie) lotu nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu było spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego (zob. ETS w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C 432/07).

Kluczową dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest kwestia, czy odbycie przez poprzedniczkę prawną powoda podróży na trasie W. – K. środkami komunikacji zbiorowej rodziło po stronie pozwanego odpowiedzialność odszkodowawczą przewoźnika za opóźnienie lotu. W ocenie Sądu Okręgowego w realiach niniejszej sprawy należy uznać, iż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego odpowiedzialność odszkodowawcza przewoźnika zachodziła.

Słusznie Sąd Rejonowy uznał, że A. S. nie miała obowiązku skorzystać z alternatywnej usługi zaproponowanej przez przewoźnika (lot alternatywny z W. do K. miał się odbyć 5 godzin później), żeby móc skutecznie dochodzić odszkodowania z tytułu opóźnienia lotu. Pasażerka A. S. dotarła do miejsca docelowego o godzinie 23:11, podczas gdy godzina przylotu pierwotnego lotu do K. to 16:20, co oznacza ponad 5 godzin opóźnienia w dotarciu do miejsca docelowego. Strona pozwana nie wykazała, by zaproponowała pasażerce lot alternatywny, który pozwoliłby uniknąć tego opóźnienia (a więc przylecieć przed godziną 19:20 do K.). Zebrany, wiarygodny materiał dowodowy wskazywał, że zaproponowany lot alternatywny wystartowałby z W. po 5 godzinach. Jednocześnie należy podkreślić, że skoro lot z C. do W. przyleciał o godzinie 16:40, zaś pierwotny lot z W. do K. wystartował o godzinie15:20, nie sposób racjonalnie oczekiwać, by pasażerka stawiła się na ten lot. Zasadne było zatem uwzględnienie powództwa w całości.

Zgodnie z brzmieniem cytowanego wyżej rozporządzenia odszkodowanie przysługuje w przypadku odwołania lotu, na gruncie art. 5 ust. 1 lit. c w związku z art. 7 Rozporządzenia nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. lub opóźnienia lotu, w związku z wykładnią przyjętą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C-432/07.

Nie ma racji pozwany wskazując, iż sytuacja pasażera, który nie mógł skorzystać z drugiej części lotu, z uwagi na opóźnienie na pierwszym odcinku, nie jest równoznaczna z sytuacją pasażera lotu odwołanego. W sytuacji, w której z winy przewoźnika, pasażer dociera do portu międzylądowania opóźniony na tyle, że nie może skorzystać z dalszego odcinka podróży, lot dla tego pasażera należy uznać za odwołany, a nie opóźniony. Wynika to z rozporządzenia, które wskazuje, że pasażerowi lotu odwołanego przysługuje prawo do uzyskania lotu alternatywnego, z którego jednak pasażer, nie musi korzystać, by uzyskać odszkodowanie, bo to prawo przysługuje mu niezależnie od prawa do lotu alternatywnego (art. 5 ust. 1 lit. a Rozporządzenia (WE) nr 261/2004). Pasażer taki, nie ma bowiem fizycznej możliwości skorzystania ze spornego lotu, dlatego też uzyskuje możliwość skorzystania z lotu alternatywnego, który nie byłby w ogóle konieczny, gdyby lot był jedynie opóźniony, a nie odwołany. Instytucja lotu alternatywnego występuje jedynie wówczas, gdy pasażer nie ma możliwości skorzystania z lotu. W przypadku lotów opóźnionych nie ma potrzeby zmiany na inny i aktualizuje się obowiązek pasażera, by stawił się do odprawy takiego lotu. W innym wypadku każdy pasażer łączonego, opóźnionego lotu, traciłby prawo do odszkodowania, bo nie stawiłby się do odprawy na drugi odcinek lotu, mimo że stawienie się było w jego wypadku niemożliwe.

Powód nie musiał wykazywać, że pasażerka dotarł do miejsca docelowego z opóźnieniem przekraczającym 3 godziny, gdyż ten obowiązek dotyczy lotów opóźnionych, a nie odwołanych. W sytuacji odwołania lotu, kwestia momentu dotarcia do miejsca docelowego pozostaje bez znaczenia, gdyż pasażer w ogóle nie musi korzystać z lotu alternatywnego, a odszkodowanie jest odrębnym uprawnieniem, przysługującym łącznie z prawem do opieki, zwrotu ceny biletu lub prawem do lotu alternatywnego. Niemniej jednak powód wykazał o której godzinie pasażerka dotarła do miejsca docelowego, a więc iż wystąpiło opóźnienie w dotarciu do miejsca przeznaczenia ponad 3 godziny, a skorzystanie z lotu alternatywnego w żaden sposób sytuacji by tej nie zmieniło.

Niezasadne były zatem oba postawione zarzuty w zakresie naruszenia naruszenie prawa materialnego, tj. art. 2 lit. l Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 oraz art. 3 ust. 2 lit. a Rozporządzenia (WE) nr 261/2004, jak i naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 233 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe rozważania, żaden z podniesionych w apelacji zarzutów, tak procesowych, jak i materialnych nie zasługiwał na uwzględnienie, a Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany czy uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. W konsekwencji, na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację pozwanego (...) S.A. w W. w całości.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 135 zł ustalone na podstawie § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Stanisław Gradus-Wojciechowski