Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział IV Cywilny

W składzie następującym:

Przewodniczący SSO Agnieszka Derejczyk

Protokolant: sekretarz sądowy Edyta Głodek

po rozpoznaniu w dniu 03 kwietnia 2013 roku na rozprawie w Warszawie

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

1.  Oddala powództwo.

2.  Znosi koszty zastępstwa procesowego między stronami.

3.  Nie uiszczone koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV C 167/11

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 sierpnia 2009 r. powódka B. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego odszkodowania w kwocie 300.000 zł z tytułu spadku wartości rynkowej nieruchomości powódki i z tytułu kosztów rewitalizacji akustycznej budynku mieszkalnego powódki w związku z położeniem tej nieruchomości w obszarze ograniczonego użytkowania utworzonego dla (...) im. (...) w W.. Następnie powódka sprecyzowała żądanie pozwu i wniosła o zasądzenie kwoty 140.000 zł tytułem odszkodowania za zmniejszenie wartości nieruchomości i kwoty 80.000 zł tytułem odszkodowania w związku z koniecznymi pracami związanymi z rewitalizacją akustyczną budynku i wniosła o zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 80.000 zł z tytułu rozstroju zdrowia wywołanego hałasem spowodowanym przez startujące i lądujące samoloty.

Pozwany Przedsiębiorstwo Państwowe (...) wniosło o oddalenie powództwa.

W dniu 11 lutego 2013 r. powódka cofnęła częściowo powództwo co do roszczenia o odszkodowanie w zakresie zmniejszenia wartości przedmiotowej nieruchomości i strony zawarły ugodę na kwotę 49677,42 zł w zakresie roszczenia o odszkodowanie za koszty związane z zapewnieniem odpowiedniego klimatu akustycznego.

Na podstawie wypisu z rejestru gruntów k. 9-10, wyrysu z mapy k.11, odpisu z księgi wieczystej k. 62-64, pozwolenia k.68, zaświadczenia k.69, zdjęcia k.70, monitoringu hałasu k.71-128, wyników pomiaru hałasu k.129-220, umów k.221-223, zaświadczenia k.224, zawiadomienia k.225, wyrysu k.226, pisma k.227-228, zaświadczenia lekarskiego k.229, danych o ruchu lotniczym k.243, dokumentacji medycznej k. 258-263,dokumentacji budowlanej k. 445- 456, opracowania k.486-450, 451-456, opracowania k. 539-553 w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym położonej przy ul. (...) w W.. Nieruchomość należy do rodziny powódki od 1963 r.

Rozporządzeniem Wojewody (...)z dnia 07 sierpnia 2007 r. utworzono obszar ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...). Nieruchomość powódki leżała w granicach tego obszaru, w strefie (...). Rozporządzenie powyższe zostało uchylone przez wydanie uchwał nr 76/11 przez Sejmik Województwa (...)w dniu z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) im. (...)w W..

Powódka od 1983 r. leczy się na (...). Obecnie jest leczona ambulatoryjnie, przyjmuj leki, które pozwalają kontrolować ciśnienie. Powódka jest osobą mającą znaczną (...)

Mając powyższe na uwadze Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie z dwóch powodów.

Nie można uznać, iż podstawą prawną zgłoszonych w pozwie roszczeń jest art. 435 kc, zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła w skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. W ocenie Sądu przepis ten nie dotyczy pozwanego. Zgodnie z dominującym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem przepis ten dotyczy przedsiębiorstwa, które jako całość wprawiane jest w ruch za pomocą sił przyrody, a nie takiego, które wykorzystuje do realizacji zadań ruch urządzeń wprawianych w ruch za pomocą sił przyrody (orzeczenia SN z 10.10.2008 r. II CSK 232/08, z 04.09.2009 r. III CSK 14/09). Pozwany jest zarządzającym (...) im. (...) , nie jest ani właścicielem ani posiadaczem jakichkolwiek samolotów, a zatem nie spełnia kryteriów z art. 435 kc. Ustawa z dnia 03.07.2002 r. prawo lotnicze w art. 173 ust. 1 pkt. 1 stanowi, iż zarządzanie lotniskiem polega na świadczeniu usług na rzecz przewoźników lotniczych i innych użytkowników statków powietrznych. W ramach tego zarządu pozwany wykorzystuje samochody, pojazdy techniczne, sprzęt biurowy i inne urządzenia, ale to nie one stanowią źródło hałasu, a tym samym źródło ewentualnego roszczenia odszkodowawczego, o którym mowa w pozwie. Nadto pozwany prowadzi w ramach zarządu (...) inną działalność, nie związaną z obsługą przewoźników pasażerskich lub towarowych. W związku z tym nie można stwierdzić, iż pozwany spełnia kryteria z art. 435 kc. Według Sądu nie jest zasadny pogląd odnoszący się do orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych w sprawie lotniska P.-K., w których zostało ono uznane za zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody, ponieważ jest to lotnisko wojskowe, a nie cywilne, posiada samoloty wytwarzające zupełnie inny rodzaj hałasu niż samoloty pasażerskie, zupełnie inaczej zorganizowane i prowadzone niż przedsiębiorstwo pozwanego.

Wprawdzie powódka nie opiera swoich roszczeń na przepisach art. 206 i 207 w/w ustawy prawo lotnicze, ale zasadnym jest w tym miejscu nadmienić, iż regulacja w nich zawarta dotyczy osób eksploatujących statek powietrzny. Zgodnie z art. 206. 1. odpowiedzialność za szkody spowodowane ruchem statków powietrznych podlega przepisom prawa cywilnego o odpowiedzialności za szkody wyrządzone przy posługiwaniu się mechanicznymi środkami komunikacji poruszanymi za pomocą sił przyrody, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 207.

Zgodnie z ust. 2 odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, nie powstaje, jeżeli szkoda wynikła z samego faktu przelotu statku powietrznego odbywającego się zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zaś ust. 3 stanowi, iż do odpowiedzialności przewoźnika lotniczego za szkody powstałe przy przewozie lotniczym stosuje się przepisy rozdziału 2. Zaś art. 207. 1. stanowi, iż odpowiedzialność za szkody, o których mowa w art. 206, ponosi osoba eksploatująca statek powietrzny.

W przypadku, gdyby przyjąć pogląd, iż do odpowiedzialności pozwanego należy zastosować art. 435 kc to powództwo w zakresie zadośćuczynienia za (...)podlega oddaleniu z powodu nieudowodnienia. Powódka choruje na (...)r. W ocenie biegłego kardiologa przewlekle działający stres spowodowany stałą ekspozycją na nadmierny hałas może wpływać niekorzystnie na wyniki stosowanego leczenia, powodując zmniejszony efekt stosowanego leczenia i okresowe istotne zwyżki wartości (...). Fakt, iż powódka jest narażona na hałas jest bezsporny, ale z materiału dowodowego nie wynika, aby powódka przeżywała z tego powodu ciągły stres. Twierdzenia powódki są w tym zakresie gołosłowne. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż ludzie stykający się codziennie z hałasem przyzwyczajają się do jego dźwięków i chociaż są one uciążliwe nie powodują za każdym razem wyjątkowych odczuć w zakresie emocji, jak np.: u człowieka, który nagle z zaskoczenia usłyszy obok siebie lub nad głową nieoczekiwany hałas. Przyzwyczajenie powoduje stępienie reakcji na powtarzające się bodźce. Poza tym powódka nie wykazała, aby hałas generowany przez samoloty wpłynął negatywnie na stosowane od lat przez nią leczenie, aby z powodu tego hałasu kiedykolwiek pogorszyły się wyniki (...)u powódki, aby z tego powodu musiała być hospitalizowana lub zażywać zwiększone dawki leków. Twierdzenia zawarte w opinii biegłego są hipotetyczne.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 108 kpc. W związku z tym, iż powódka była zwolniona na pewnym etapie postępowania z kosztów sądowych całości Sąd przejął te koszty na rachunek Skarbu Państwa. Biorąc pod uwagę sytuację materialną powódki, która jest samotną, starszą osobą, posiadającą niewielki dochód na podstawie art. 102 kpc Sąd nie obciążył powódki kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej.