Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 28 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący SSO Agnieszka Matlak

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku G. B.

z udziałem W. M., G. W., (...) sp. z o.o. w W.

sprawy w trybie ordynacji wyborczej - wybory prezydenckie

postanawia:

wniosek oddalić.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. wnioskodawca G. B. wniósł o wydanie orzeczenia w trybie wyborczym na podstawie art. 111 Kodeksu wyborczego z dnia 5 stycznia 2011 r. (Dz.U. Nr 21, poz. 112), zakazującego uczestnikom W. M., W. W. (1) i spółce (...) Sp. z o. o. w W. rozpowszechniania na stronie internetowej „(...).pl” w artykule z dnia 23 kwietnia 2015 r. pt.: „(...)” nieprawdziwych informacji, jakoby G. B. oswajał polskie społeczeństwo z organizowanym przez (...) motocyklistów rajdem (...), przekonywał, że „wszyscy motocykliści są jedną rodziną” oraz, że „(...) to owieczki na dwóch kółkach”. Wskazane nieprawdziwe informacje zostały opublikowane w w/w artykule autorstwa W. M., w czasopiśmie elektronicznym, którego redaktorem naczelnym jest W. W. (1), a wydawcą - (...) Sp. z o. o. w W.. W związku z powyższym wnioskodawca wniósł o nakazanie sprostowania nieprawdziwych informacji oraz przeproszenia wnioskodawcy za naruszenie jego dóbr osobistych w postaci czci i dobrego imienia poprzez publikację przeprosin o treści jak w pkt 2 wniosku oraz o zasądzenie od uczestników W. M., W. W. (1) i spółki (...) Sp. z o. o. w W. solidarnie kwoty 10.000 złotych na rzecz organizacji pożytku publicznego (...) z siedzibą w W..

Wnioskodawca podnosił, iż wypowiedź zawarta w przedmiotowym artykule jest wypowiedzią w ramach kampanii wyborczej, o charakterze agitacji wyborczej o wydźwięku negatywnym, gdyż przypisuje fałszywe słowa oraz postawę wnioskodawcy w trakcie trwania kampanii wyborczej, co dyskredytuje go jako kandydata na Prezydenta RP w oczach potencjalnego elektoratu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W sprawie niniejszej bezspornym jest, iż wnioskodawca G. B. jest zarejestrowanym kandydatem na Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej oraz, iż artykuł opublikowany w czasopiśmie elektronicznym „(...).pl” pt.: „(...)” zawiera wypowiedź o treści: „Co rusz przekonywani jesteśmy, że „wszyscy motocykliści są jedną rodziną”, a (...) – ulubiony gang W. P., to w rzeczywistości owieczki na dwóch kółkach. Prym w takiej retoryce wiodą zarówno politycy marginalnych ugrupowań ((...) partia „(...)”, J. M., G. B. ), jak i działacze społeczni (W. W. (2), organizator tzw. (...), deklarujący wręcz obstawę dla (...) rajdu), jak i zwykli ludzie, często nie zdający sobie sprawy z powagi sytuacji (lub udający niewiedzę).

Wnioskodawca złożył wniosek w trybie art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego. Przepis ten stanowi, że jeżeli wypowiedzi rozpowszechniane w ramach agitacji wyborczej zawierają informacje nieprawdziwe, kandydat lub pełnomocnik wyborczy zainteresowanego komitetu wyborczego ma prawo wnieść do sądu okręgowego wniosek m.in. o nakazania sprostowania takich informacji, nakazania publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste, nakazania przeproszenia osoby, której dobra osobiste zostały naruszone.

Powołany przepis o udzielenie ochrony jest uwarunkowany zawarciem w materiałach wyborczych bądź wypowiedziach lub innych formach agitacji wyborczej nieprawdziwych informacji. Treść przepisu wyraźnie ogranicza możliwość zastosowania środków przewidzianych w art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego jedynie do agitacji wyborczej. Jest to tryb szczególny, cechujący się znacznym przyspieszeniem postępowania, powodującym z istoty rzeczy ograniczenie gwarancji procesowych, choćby przez konieczne ograniczenie czasu, w jakim uczestnik może zająć stanowisko, umożliwienie rozpoznania sprawy nawet mimo usprawiedliwionej nieobecności wnioskodawcy czy uczestnika, ograniczenie czasu na wniesienie środka zaskarżenia, wyłączenie kontroli kasacyjnej. Te rozwiązania prawne są zrozumiałe, gdyż chodzi o zapewnienie wydania rozstrzygnięcia w czasie, kiedy jest jeszcze to istotne, a więc zanim kampania wyborcza się zakończy i dana publikacja, czyli materiał wyborczy lub inna forma agitacji wyborczej, zdezaktualizuje się. Ograniczenia te powodują jednak, że tryb ten ma charakter ewidentnie wyjątkowy, przez co treść przepisu art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego musi być wykładana ściśle.

Wypowiedź zawarta w kwestionowanym przez wnioskodawcę artykule w ocenie Sądu nie stanowi ani materiału wyborczego, ani nie nosi cech agitacji wyborczej.

Materiałem wyborczym jest każdy pochodzący od komitetu wyborczego upubliczniony i utrwalony przekaz informacji mający związek z wyborami (art. 109 § 1 Kodeksu wyborczego). Nadto, w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2012 r., w sprawie I ACz 1253/12 Sąd Apelacyjny w Krakowie stwierdził, iż „pojęcie materiałów wyborczych określone jest w sposób niewyczerpujący. Należą do nich także tzw. billboardy oraz wszelkie napisy, informacje, komunikaty, apele. Nadto chodzi tu o tego rodzaju wypowiedzi, które mają charakter agitacji wyborczej, a więc są umieszczane z uwagi na trwającą kampanię wyborczą i pozostają w związku z aktem wyboru, czy też umieszczane są w celu wpływu na wynik głosowania. Nie sposób twierdzić, że wszelkie wypowiedzi na temat osoby kandydującej, tylko z uwagi na fakt, że trwa kampania wyborcza, uzyskują przymiot materiału wyborczego” (LEX nr 1216305).

Agitacją wyborczą jest natomiast publiczne nakłanianie lub zachęcanie, do głosowania w określony sposób lub do głosowania na kandydata określonego komitetu wyborczego. Agitację wyborczą można prowadzić od dnia przyjęcia przez właściwy organ zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego na zasadach, w formach i w miejscach, określonych przepisami kodeksu (art. 105 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego).

Kwestionowany przez wnioskodawcę artykuł takich cech nie nosi. Przede wszystkim nie jest on przekazem informacji pochodzącym od komitetu wyborczego (wnioskodawca nie tylko nie udowodnił, ale nawet nie podnosił, by którykolwiek z uczestników postępowania działał w ramach jakiegokolwiek komitetu wyborczego) , brak jest w nim również informacji, iż wnioskodawca jest kandydatem na Prezydenta RP. Artykuł w całości poświęcony jest organizacji (...), opisuje jej charakter, działalność i powiązania. Jedynie w początkowej części artykułu wymieniono z imienia i nazwiska (poza innymi osobami) wnioskodawcę, jako polityka, którego wypowiedzi przekonują społeczeństwo, iż opisywana organizacja nie stanowi zagrożenia, choć zdaniem autora artykułu tak nie jest. Natomiast w dalszej części artykułu nazwisko wnioskodawcy nie pojawia się już.

Przedmiotowy artykuł zdaniem Sądu nie ma więc żadnego związku z wyborami, wspomniana jest tylko osoba wnioskodawcy jako polityka „marginalnego ugrupowania”, brak jest również wypowiedzi zachęcających bądź zniechęcających do głosowania na wnioskodawcę jako kandydata na Prezydenta RP. Wnioskodawca nie ma więc uprawnienia do domagania się ochrony w trybie art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego.

Wobec powyższego Sąd wniosek ten oddalił, na podstawie art. 514 § 2 k.p.c. w zw. z art. 111 § 2 k.p.c. Sąd rozpoznaje bowiem wnioski złożone w trybie art. 111 § 1 Kodeksu wyborczego – na rozprawie, w postępowaniu nieprocesowym (art. 111 § 2 Kodeksu wyborczego); jednak nawet w wypadkach, gdy ustawa wymaga przeprowadzenia rozprawy, sąd może, bez wzywania zainteresowanych do udziału w sprawie, oddalić wniosek na posiedzeniu niejawnym, jeżeli z treści wniosku wynika oczywisty brak uprawnienia wnioskodawcy (art. 514 § 2 k.p.c.).

Powyższe rozstrzygnięcie nie zamyka wnioskodawcy możliwości dochodzenia roszczeń osobistych i majątkowych na podstawie innych ustaw, w szczególności kodeksu cywilnego, na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 24 k.c.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd postanowił jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)

- (...)

- (...)