Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 319/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 lutego 2023 r., sygnatura akt XII K 86/22

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy oskarżonych M. F. i M. F.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sad odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

--------------------------------------------------------------

--------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

--------------------------------------------------------------

--------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

-----------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty obrońcy oskarżonego M. F. adwokat M. O.

I.  W zakresie czynów przypisanych oskarżonemu w punktach 10 i 11 wyroku: obrazę przepisów prawa procesowego, mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie artykułów 7, 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k., polegającą na przekroczeniu przez Sąd Okręgowy zasady swobodnej oceny dowodów i dokonaniu ich dowolnej oceny, naruszeniu zasady obiektywizmu i nie uwzględnieniu przez Sąd Okręgowy przy wyrokowaniu i w uzasadnieniu wyroku całości okoliczności ujawnionych w toku rozprawy sądowej poprzez uznanie za istotne jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, a nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na jego korzyść, w tym zwłaszcza poprzez uznanie za częściowo niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego M. F. złożonych podczas postępowania przygotowawczego i na rozprawie w dniu 9 listopada 2022 r., mimo, że wyjaśnienia oskarżonego potwierdzone zostały zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym między innymi faktami, że wśród zabezpieczonych w wyniku przeszukania osoby M. F. kart debetowych nie było dokumentów na nazwiska osób, którym zakładano konta bankowe i dokumentów takich nie ujawniono także w wyniku przeszukania mieszkania oskarżonego przy ul. (...)

II.  w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punktach 10 i 11 wyroku: błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wyroku, a polegający na uznaniu oskarżonego za winnego tych czynów podczas gdy materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, bowiem zostały one potwierdzone protokołami przeszukania osoby i mieszkania oraz analizą przepływów, zaś współoskarżeni M. F. i S. M. nie obciążyli oskarżonego M. F. – co w konsekwencji doprowadziło do uznania winy oskarżonego w zakresie wszystkich przypisanych mu czynów

III.  w zakresie punktu 12 wyroku: obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4, 410 k.p.k., polegającą na naruszeniu zasady obiektywizmu, przekroczeniu przez Sąd Okręgowy zasady swobodnej oceny dowodów i dokonaniu dowolnej ich oceny, polegającej na nieuwzględnieniu okoliczności, że M. F. nie był dotychczas karany oraz niedostatecznym uwzględnieniu faktów, że przed zatrzymaniem do niniejszej sprawy był studentem, przyznał się do popełnienia większości czynów i złożył obszerne wyjaśnienia, jego rola w tych przestępstwach była podrzędna, zaś pomiędzy przestępstwami wchodzącymi w węzeł kary łącznej istnieje ścisły związek przedmiotowy i czasowy – co w konsekwencji spowodowało odstąpienie od zastosowania zasady absorpcji i wymierzenie rażąco surowej kary łącznej pozbawienia wolności

IV.  w zakresie czynów przypisanych oskarżonemu w punkcie 10 i 11 wyroku obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4, 410 k.p.k., polegającą na naruszeniu zasady obiektywizmu, przekroczeniu przez Sąd Okręgowy zasady swobodnej oceny dowodów i dokonaniu dowolnej ich oceny, polegającej na wymierzeniu oskarżonemu rażąco surowych, jednostkowych kar grzywny, nie uwzględniających okoliczności mających wpływ na ustalenie wysokości dziennej stawki grzywny – to jest dochodów oskarżonego, jego warunków osobistych, rodzinnych, stosunków majątkowych i możliwości zarobkowych.

V.  obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 85 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020 r., poprzez jego niezastosowanie i odstąpienie od wymierzenia łącznej kary grzywny, mimo wymierzenia jednostkowych kar grzywny za czyny opisane w punkcie 10 i 11 wyroku i wynikającego z treści tego przepisu obowiązku orzeczenia kary łącznej.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny w zakresie III i V

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Wbrew zarzutom obrony brak jest podstaw do wiązania zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 k.p.k. Nie zostało bowiem wykazane w złożonej apelacji aby Sąd I instancji pominął jakieś istotne okoliczności zdarzenia i dowody, czy też nie ujawnił ich na rozprawie w sposób niezgodny z procedurą gromadzenia i przeprowadzania dowodów. Sąd wszystkie dowody w sprawie poddał wnikliwej analizie i właściwie ocenił, czemu dał wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. Skoro zatem Sąd meriti prawidłowo ujawnił na rozprawie dowody, które pozwoliły na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie i poddał je ocenie, zarzut naruszenia art. 410 i 424 k.p.k. jest bezpodstawny.

Sąd po dokonaniu właściwej, bo zgodnej z art. 7 k.p.k. oceny dowodów prawidłowo ustalił stan faktyczny i role osób biorących udział w przestępczym procederze. Wbrew zarzutom uwzględnił wszystkie okoliczności ujawnione w toku rozprawy głównej. Oceniając dowody wyczerpująco uzasadnił, którym dał wiarę, a którym tej wiary z określonych względów odmówił. Dokładnie przeanalizował zgromadzone dowody w postaci zeznań świadków, dokumentacji bankowej, oględzin telefonów, zapisów z nagrań kamer, korespondencji whats up, oględzin kart SIM i słusznie wywiódł przekonanie o winie oskarżonych, w tym M. F.. Prawidłowo wyjaśnił dlaczego tylko częściowo obdarzył wiarą wyjaśnienia M. F., zestawiając te depozycje z pozostałym, szczegółowo opisanym materiałem dowodowym. Bez znaczenia dla odpowiedzialności karnej i winy oskarżonego pozostaje fakt, że oskarżony nie dysponował bezpośrednio pieniędzmi uzyskiwanymi przez grupę wskutek przestępczego procederu, a otrzymywał jedynie stosowne do swojego udziału wynagrodzenie. Był bowiem członkiem grupy przestępczej, co sam przyznał, akceptował sposób jej działania i miał świadomość pochodzenia uzyskiwanych, drogą oszustw środków pieniężnych. Słusznie uznał zatem Sąd Okręgowy, że składając wyjaśnienia w sprawie oskarżony M. F. umniejszał swoją rolę i w tym celu manipulował przekazywanymi treściami. Wbrew tym wyjaśnieniom pełnił w zorganizowanej grupie przestępczej dostatecznie ważną rolę. Jak słusznie wyjaśnił sąd oskarżony nie musiał zakładać wszystkich rachunków, zwłaszcza tych w innych miastach ale oszustwa przy wykorzystaniu tych rachunków były powiązane z rachunkami zakładanymi przez oskarżonego, który nadto kupował rachunki należące do obcokrajowców. Sąd I instancji słusznie doszedł do przekonania, że kwestionowanie przez oskarżonego swojego udziału odnośnie do części osób pokrzywdzonych nie znajduje żadnego potwierdzenia skoro w jego telefonie znajdowały się zdjęcia dokumentacji osób tych dotyczącej. Tym samym nie sposób podzielić argumentacji skarżącej obrońcy, że w odniesieniu do części czynów zaistniały w sprawie wątpliwości, których usunąć się nie da, a które winny zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego M. F.. Wątpliwości takich nie powziął bowiem orzekający w sprawie Sąd Okręgowy, a nie stwierdził ich również dokonujący kontroli orzeczenia Sąd Apelacyjny.

Zasadny okazał się podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności. Jednocześnie nie sposób przyjąć, aby wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary grzywny nosiły cechy rażącej surowości.

Sąd meriti prawidłowo przy wymiarze kar grzywien kierował się w pierwszym rzędzie okolicznościami popełnienia przypisanych czynów zabronionych, skalą przestępczego procederu, w tym również wysokością wyrządzonej szkody. Wysokość stawek dziennych właściwie dostosował do możliwości zarobkowych oskarżonego, który jest osobą młodą, zdrową, posiadającą nieskrępowaną możliwość podjęcia legalnej pracy, dającej możliwość zapłacenia kary grzywny. Kwestionując ich wysokość skarżąca zapomina, że z uwagi na charakter przypisanych czynów, pokrzywdzenie wielu osób i jakikolwiek brak skrupułów sprawców kara grzywny winna stanowić znaczącą, finansową dolegliwość. Orzekana wyrokiem kara musi być tak ukształtowana, aby w odczuciu skazanego, jak i ogółu społeczeństwa, zarówno nie była poczytana za premię jak i nie stanowiła swoistej zachęty do dalszej przestępnej działalności na tym polu, a także nie wiązała się z nadmierną, nieadekwatną do obiektywnych okoliczności dolegliwością. Wymierzone przez Sąd meriti kary jednostkowe grzywny odpowiadają wszystkim tym wymienionym oczekiwaniom. Spełniają zatem swoje cele zarówno w zakresie prewencji szczególnej jak i ogólnej. Wbrew zarzutom obrońcy, przy ich wymierzaniu sąd wziął pod uwagę warunki osobiste, majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonego, czemu dał wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku szczegółowo odniósł się do okoliczności, które mają znaczenie dla kształtowania wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności stosownie do dokonanej oceny stopnia związku podmiotowego, przedmiotowego i czasowego łączącego poszczególne przestępstwa popełnione przez oskarżonego. Poczynił również częściowo słuszne ustalenia co do wszystkich okoliczności, mających wpływ na wymiar kary łącznej z punktu widzenia treści art. 85a k.k. a także art. 53 k.k. W tym miejscu przypomnieć należy, że wprowadzony do Kodeksu karnego nowelą lutową przepis art. 85a k.k. określa szczególne dyrektywy wymiaru kary łącznej, nakazując sądowi wzięcie pod uwagę przede wszystkim celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego co oznacza, że przy wymiarze kary łącznej sąd powinien przede wszystkim kierować się dyrektywą prewencji indywidualnej.

Orzeczona w zaskarżonym wyroku kara łączna pozbawienia wolności została prawidłowo ukształtowana na zasadzie asperacji gdyż uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania przyszłych postaw oskarżonego oraz prawnej świadomości społeczeństwa, należycie uwzględniając fakt, że zawsze popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary surowszej od wynikającej z zasady absorpcji, wszak w przeciwnym razie prowadziłoby to do bezkarności sprawcy popełniającego serię przestępstw, uprzywilejowując jego sytuację w porównaniu z położeniem sprawcy jednego przestępstwa, a to z kolei prowadziłoby do kolizji z wymogami prewencji ogólnej i indywidualnej oraz ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Jakkolwiek postulat obrońcy aby ową karę łączną pozbawienia wolności ukształtować na zasadzie pełnej absorpcji nie może zyskać aprobaty Sądu Apelacyjnego, to już analizując jej wysokość doszedł sąd ten do przekonania, że jest ona nadmiernie surowa, co wymagało korekty. Surowość ta, biorąc pod uwagę podniesione przez obrońcę argumenty materializuje się nie tylko w oczach skazanego, ale też ogółu społeczeństwa, jawiąc się jako przynosząca nadmierną dolegliwość.

Elementy, na które słusznie wskazała obrońca, które doprowadziły do zmiany wyroku w części dotyczącej kary łącznej pozbawienia wolności związane z są z bardzo bliską łącznością czasową i przedmiotową pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami. Słusznie podkreśliła obrońca ścisły związek czasowy i przedmiotowy wynikający z faktu, że przypisane czyny dotyczyły tożsamego procederu przestępczego realizowanego w ramach grupy przestępczej. Jednocześnie wymierzona ostatecznie oskarżonemu kara łączna pozbawienia wolności nie mogła zostać wymierzona w oderwaniu od pełnionej roli oraz kar wymierzonych ostatecznie pozostałym członkom grupy.

Sąd I instancji omyłkowo, co słusznie podniosła skarżąca, nie połączył wymierzonych wobec oskarżonego dwóch jednostkowych kar grzywny, uchybiając tym samym przepisowi art. 85 § 1 k.k., co wymagało korekty sądu odwoławczego. Sąd Apelacyjny uznał przy tym, że zasługuje na uwzględnienie wniosek prokuratora aby kary grzywny wymierzone oskarżonemu połączyć na zasadzie absorpcji. Przemawiają za tym okoliczności popełnienia czynów zabronionych za które wymierzono jednostkowe kary grzywny, w tym również bliskość czasowa tych zdarzeń oraz fakt, że kary grzywny wymierzone oskarżonemu nie są karami samoistnymi, a wymierzone zostały obok kar pozbawienia wolności. Kara grzywny wymierzona w taki sposób w tym przypadku spełni cele w zakresie tak prewencji indywidualnej jak i generalnej, będąc przy tym zgodną ze społecznym poczuciem sprawiedliwości.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów opisanych w punktach 53 – 57, 61 – 62, 67 – 68, 70 – 73 aktu oskarżenia, wymierzenie oskarżonemu za pozostałe czyny kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady absorpcji oraz wymierzenie łagodniejszych jednostkowych kar grzywny i kary łącznej grzywny z zastosowaniem zasady absorpcji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wyłącznie wniosek o obniżenie kary łącznej pozbawienia wolności spotkał się z aprobatą Sądu Apelacyjnego. Sąd ten uznał przy tym, że wymierzenie tej kary na zasadzie pełnej absorpcji nie byłoby właściwe z przyczyn wskazanych wyżej. Jako zasadny uznany został również wniosek o połączenie orzeczonych, jednostkowych kar grzywny.

Lp.

Zarzut obrońcy oskarżonego M. F. adwokat K. W.

1.  naruszenie art. 79 § 2 k.p.k. poprzez pozbawienie oskarżonego prawa do obrony w sytuacji gdy nie włada on językiem polskim, co uniemożliwiło mu przeprowadzenie skutecznej obrony

2.  naruszenie art. 7 k.p.k., tj błąd w ustaleniach faktycznych

3.  rażącą niewspółmierność kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Kontrola zaskarżonego orzeczenia oraz sposobu procedowania przez Sąd I instancji nie potwierdziła zawartych w apelacji zarzutów naruszenia prawa oskarżonego M. F. do obrony. Nie jest prawdziwe twierdzenie obrońcy, że oskarżony pozbawiony był obrony i nie rozumiał jakie prawa mu przysługują. Z protokołu ogłoszenia wyroku (k. 13167) bezsprzecznie wynika, że oskarżony był obecny na ogłoszeniu orzeczenia, a towarzyszył mu tłumacz przysięgły języka angielskiego R. F., który na bieżąco tłumaczył przebieg rozprawy. Obrońca oskarżonego adwokat A. M. nie stawił się na ogłoszeniu, lecz był o nim zawiadomiony prawidłowo na rozprawie w dniu 1 lutego 2023 r. (k.13144 – 13145). Zarówno on, jak i ustanowiona już po wyroku Sadu Okręgowego adwokat K. W. w sposób skuteczny złożyli wnioski o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia oraz wywiedli apelacje (zarządzenie Przewodniczącej Wydziału z dnia 9 maja 2023 r. k. 13567). Niezrozumiały jest zarzut działania oskarżonego w toku procesu bez pomocy pełnomocnika zawodowego, skoro lektura protokołów rozpraw pokazuje, że obrońca oskarżonego adwokat A. M. reprezentował oskarżonego w toku procesu przed Sądem I instancji. Każdorazowo przebieg rozprawy tłumaczył obecny na sali rozpraw tłumacz przysięgły języka angielskiego. Powyższe nie potwierdza aby Sąd Okręgowy dopuścił się przypisywanych mu uchybień, co bezprzedmiotowym czyni ich analizę pod kątem wymierzenia oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie, ewentualnie o uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów apelacji, a zatem sformułowane wnioski nie mogły zostać uwzględnione.

Lp.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego M. F. adwokata A. M.

1. Obraza przepisów postępowania, mająca istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z naruszeniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającą na

- bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, podczas gdy brak jest dowodów na istnienie zorganizowanej grupy przestępczej,

- bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się przestępstw z art. 299 § 1 i 6 k.k., w sytuacji gdy zachowania jakie zostały przypisane oskarżonemu – przewalutowania środków pieniężnych wynika, ze nie dopuścił się czynu zabronionego określonego w tym artykule,

- bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się przestępstw z art. 286 § 1 k.k., w sytuacji gdy zachowanie oskarżonego opisane w zarzutach, odnoszących się do przestępstw z art. 286 k.k. nie jest zbieżne z rolą jaką oskarżony miał odgrywać w zorganizowanej grupie przestępczej,

- bezpodstawnym przyjęciu, ze sprawozdanie z przepływu środków finansowych dokonane przez Ł. F. jest logiczne i szczegółowe, w sytuacji gdy ekspert nie ustalał pochodzenia środków finansowych, legalności środków i operacji, nie ustalał adresów IP dla poszczególnych przelewów,

- bezpodstawnym przyjęciu, że wyjaśnienia oskarżonego M. F. co do istoty sprawy są niewiarygodne, podczas gdy wyjaśnił cały swój udział w zdarzeniu, gdyby oskarżony miał świadomość, że bierze udział w przestępczym procederze, to nie korzystałby z własnych rachunków bankowych, wyjaśnienia pozostałych oskarżonych są sprzeczne, mają na celu jedynie obciążenie M. F., w sytuacji gdy zgromadzone w sprawie dowody w rzeczywistości odnoszą się do S. M. i M. F.,

2. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, ze oskarżony działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, podczas gdy z opisu czynu zarzuconego, a następnie przypisanego oskarżonemu nie wynika by można je zakwalifikować jako działanie w zorganizowanej grupie przestępczej, nie ustalono struktury grupy, podziału ról, zależności pomiędzy jej członkami, osób decyzyjnych, opis czynu wskazuje na co najwyżej realizację znamion pomocnictwa, nie wchodząc nawet w obszar znamion współsprawstwa,

3. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, ze oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 299 k.k. w sytuacji gdy zachowanie oskarżonego opisane w zarzutach dotyczących przestępstwa z art. 299 k.k. nie stanowi realizacji znamion z art. 299 k.k., oskarżony miał bowiem dokonać jedynie przewalutowania środków pieniężnych, co nie wypełnia żadnego ze znamion przestępstwa wymienionych w tym przepisie, a co więcej brak jest jakiegokolwiek dowodu aby w każdym przypadku wskazanym w każdym z zarzutów przewalutowania dokonywał M. F., a w akcie oskarżenia oparto się tylko na dwóch kwotach (k. 55), a jednocześnie nie doszło do wykluczenia, że to legalne środki oskarżonego, którymi oskarżony w tamtym czasie dysponował,

4. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 286 k.k., w sytuacji gdy nie ustalono jakie czynności miał wykonywać oskarżony w ramach każdego z zarzutów, odnoszących się do popełnienia tego przestępstwa, a zachowanie opisane w ramach zarzutów, odnoszących się do przestępstwa oszustwa nie jest zbieżne z rolą oskarżonego w zorganizowanej grupie przestępczej opisanej w zarzucie odnoszącym się do działania w ramach grupy

5. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się czynów zabronionych wskazanych w punkcie VII, XI, XII< XIV, XV, XX, XXI, XXII, XXIII, XXIV, XXV, XXVI, XXVII, XXVIII, XXIX, XXX, XXXI, XXXII aktu oskarżenia, w sytuacji gdy w treści aktu oskarżenia przyjęto, że oskarżony zaczął działać na terenie Polski dnia 10.02.2020 r., a przestępstwa opisane w tych punktach miały swój początek o wiele wcześniej, również i oskarżony potwierdza, że przyjechał do Polski dopiero 30 stycznia 2020 r.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Sformułowane przez obrońcę zarzuty tylko w części okazały się zasadne i doprowadziły do częściowej zmiany orzeczenia Sądu I instancji.

W pierwszym rzędzie zmiany dotyczyły przestępstw przypisanych oskarżonemu w punktach 2, 3 i 4 zaskarżonego wyroku, stanowiących czyny zabronione z art. 299 § 1 i 6 k.k.

Odnośnie do czynów z punktu 2 i 3 wyroku wbrew zarzutom apelacji prawidłowo Sąd I instancji poczynił ustalenia związane z wyczerpaniem przez oskarżonego znamion czynu zabronionego z art. 299 § 1 k.k., a swoje stanowisko rzetelnie uzasadnił. Apelacja w tej części jest wyłącznie polemiczna i nie może odnieść postulowanego rezultatu. Uzasadnienie Sądu Okręgowego w tym zakresie jest szczegółowe, argumentacja pogłębiona i przekonywująca. Sąd Apelacyjny w pełni ją aprobuje i przyjmuje za własną. Zmiana wyroku w części dotyczącej czynów z pkt 2 i 3 wyroku dotyczyła wyłącznie znamienia uzyskania znacznej korzyści majątkowej przez oskarżonego, działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz uczynienia sobie z popełnienia przestępstwa stałego źródła dochodu. Sąd pierwszej instancji przyjął bowiem, że dopuszczając się przestępstwa z art. 299 k.k. oskarżony osiągnął znaczną, a zatem przekraczającą 200. 000 zł. korzyść majątkową. Tymczasem zarówno opis czynu jak i uzasadnienie orzeczenia nie zawierają informacji czy a jeśli tak to jaką i czy przekraczającą kwotę 200. 000 zł korzyść majątkową oskarżony osiągnął.

Co prawda z treści czynów przypisanych w punktach 2 i 3 wyroku wskazane są kwoty konwersji na wartości dewizowe (czyn z pkt 2 ) i konwersji na kryptowalutę B. (czyn z pkt 3) to nie zostało ustalone aby te pieniądze, pochodzące z przestępstwa bazowego po ich wypraniu przez oskarżonego przyniosły mu korzyść majątkową, a jeśli tak to w jakiej wysokości i czy była to wysokość znaczna (powyżej 200 000 zł.). Do korzyści o której mowa w art. 299 § 6 k.k. nie wliczamy bowiem, o czym zdaje się zapominać Sąd I instancji korzyści pochodzących z przestępstwa bazowego. Osiągnięcie korzyści majątkowej w rozumieniu art. 299 § 6 k.k., za pomocą przestępstwa prania brudnych pieniędzy oznacza bowiem wszelkie przysporzenie majątkowe po stronie sprawcy, które osiągnęło znaczne rozmiary. Nie obejmuje ono natomiast tych wartości majątkowych, których sprawca stał się dysponentem niejako w miejsce przekazanych brudnych pieniędzy. Korzyść majątkowa z popełnienia przestępstwa z art. 299 § 1 i 2 k.k. musi zatem przekraczać ich wartość. Za taką korzyść w przypadku przedmiotowej sprawy należałoby uznać np. kwotę o jaką zwiększyły swoją wartość uzyskane wartości dewizowe czy kryptowaluty B.. Z uwagi na powyższe brak było możliwości aby przyjąć, że do konwersji opisanych wyżej środków doszło w innym celu niż chęć ukrycia środków płatniczych pochodzących z czynów zabronionych, będących przestępstwami bazowymi dla przestępstw prania brudnych pieniędzy z pkt 3 i 4 wyroku.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w ocenie Sądu Apelacyjnego nie daje natomiast podstaw do przyjęcia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 299§ 1 k.k., przypisanego mu w punkcie 4 wyroku (punkt IV aktu oskarżenia). W pierwszym rzędzie podkreślić należy, ze realizację znamion tego występku wiązać należy ściśle z takim zachowaniem sprawcy, który realizując czynności wykonawcze określone tym przepisem obejmuje swoim zamiarem bądź to unicestwienie, bądź stworzenie na tyle istotnej przeszkody pozwalającej stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia lub miejsca ich umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku. Wykonanie zatem czynności stanowiących pranie brudnych pieniędzy musi być powiązane z rzeczywistą możliwością „udaremnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia albo wykrycie, zajęcie lub orzeczenie przepadku.

W przedmiotowej sprawie oskarżony M. F. bez wątpienia pozostawał w posiadaniu środków pieniężnych w wysokości 163. 887 zł. i wartości dewizowych w kwocie 5006 euro. Środki te znajdowały się w mieszkaniu, które wynajmował, posegregowane i ułożone w ogólnodostępnej szufladzie. Były to niewątpliwie środki, które pochodziły z przestępstw bazowych w postaci oszustw będących przedmiotem rozpoznawanej sprawy. Rolą oskarżonego M. F. w ramach grupy przestępczej było właśnie, między innymi dokonywanie ich wypłat z rachunków. Fakt, że pozostawały w posiadaniu oskarżonego związany był z okolicznością, iż stanowiły one przedmiot niekorzystnego rozporządzenia mieniem oszukanych osób pokrzywdzonych, będąc jednocześnie korzyścią przestępczej działalności oskarżonego. Tym samym fakt ich posiadania, w użytkowanym przez siebie mieszkaniu i przechowywania w jednej z domowych szuflad nie daje żadnych podstaw do wnioskowania, że związane to było z zamiarem udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycia, zajęcia, albo orzeczenia przepadku. A tylko w takim wypadku możliwe byłoby przyjęcie, ze oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa „prania brudnych pieniędzy”.

Nie zachodzi podnoszona przez obrońcę obraza przepisów postępowania art. 7 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. W pierwszym rzędzie zwrócenia uwagi skarżącego wymaga wskazywana wielokrotnie w doktrynie i orzecznictwie okoliczność, że przepisy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. mają charakter rozłączny, a zatem zastosowanie art. 5 § 2 k.p.k. możliwe jest jedynie wówczas, gdy mimo przeprowadzenia wszelkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny, spełniającej wymogi określone w art. 7 k.p.k. pojawią się wątpliwości, których nie da się wyeliminować. Przewidziany bowiem w art. 5 § 2 k.p.k. nakaz rozstrzygania na korzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości nie ma zastosowania do sytuacji, gdy wątpliwości te są rezultatem niedokładnego i niewyczerpującego postępowania dowodowego. W sytuacji gdy sąd przeprowadzi postępowanie w sposób pełny i kompletny i podda tak zebrane dowody ocenie spełniającej rygory art. 7 k.p.k. to zastosowanie zasady z art. 5 § 2 k.p.k. może nastąpić dopiero wtedy gdy tak przeprowadzona ocena dowodów potwierdzi wciąż istnienie niedających się – w oparciu o nią – usunąć wątpliwości. Dopiero wtedy sąd musi wytłumaczyć je na korzyść oskarżonego.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do ustaleń związanych z osobą oskarżonego M. F. skarżący nie wykazał rzeczywistych wad w ocenie konkretnych dowodów (w tym dowodu z wyjaśnień oskarżonego M. F.) dokonanych przez sąd orzekający, a prowadzących do wniosku, że ocena ta przekroczyła granice oceny swobodnej.

Odnośnie do zarzutu błędnych ustaleń w zakresie istnienia grupy przestępczej, do której należał również oskarżony, Sąd Okręgowy precyzyjnie wykazał na jakich oparł się dowodach(w szczególności uzyskanych w wyniku przeszukań oraz oględzin telefonów) i dlaczego obdarzył je walorem wiarygodności. Okoliczność udziału w takiej grupie razem z M. F. i innymi osobami przyznał również i potwierdził oskarżony M. F.. Opisał przy tym w mniejszym lub większym zakresie osoby uczestniczące w przestępczym procederze i ich role w grupie. Sąd I instancji precyzyjnie wykazał jakie okoliczności i z jakich dowodów wynikające wskazują na fakt, że oskarżeni działali z pełną świadomością uczestnictwa w zorganizowanej grupie przestępczej. Słusznie przyjął, że rolą M. F. była koordynacja działalności grupy na terenie Polski, kontrola wpływów na rachunki bankowe z tytułu oszustw oraz wypłata, a następnie konwersja wypłaconych środków pieniężnych. Sąd Okręgowy słusznie wskazał, że grupa do której należeli oskarżeni była bardzo rozbudowana i każdy z członków miał przypisaną swoją odrębną rolę. Oczywistym jest przy tym i nie umknęło to uwadze Sadu Okręgowego, że uczestnicy tego rodzaju grupy nawet nie muszą się osobiście znać, czy kontaktować, a nawet dysponować wiedzą o swoim istnieniu.

Skarżący nie wykazał jakichkolwiek błędów w dokonanej przez Sąd Okręgowy ocenie dowodów, które stanęły u podstaw przypisania oskarżonemu czynów z art. 286 § 1 k.k.

Wbrew zarzutowi nieadekwatności okresów uczestnictwa w grupie przestępczej w stosunku do dat popełnionych oszustw, Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy doprecyzował(do czego miał pełne prawo) okres w którym oskarżony miał uczestniczyć w strukturach grupy i określił początkową datę czynu na 20 czerwca 2019 r., ustalając, że od tego dnia oskarżony przebywał w Polsce. Taki czasookres w pełni koresponduje z datami popełnienia poszczególnych czynów z art. 286 k.k.

Prawidłowo ocenił Sad I instancji dowód w postaci sprawozdania z przepływu środków finansowych sporządzonego przez Ł. F.. Kwestionowanie tego dowodu przez obrońcę ma charakter wyłącznie polemiczny i nie może dawać podstaw do przyjęcia, ze sporządzona opinia obarczona jest wadami wymienionymi w art. 201 k.p.k.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek był zasadny wyłącznie w zakresie czynu przypisanego w punkcie 4 wyroku Sądu Okręgowego. W pozostałym zakresie wobec niepodzielenia zarzutów apelacji wniosek o uniewinnienie nie mógł zostać uwzględniony.

Lp.

Zarzut apelacji prokuratora

Obraza przepisów prawa materialnego, tj art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 568 a § 1 ust. 1 k.p.k., polegająca na niezastosowaniu tego przepisu i niewymierzeniu kary łącznej grzywny wobec M. F., gdy w realiach sprawy zaszły przesłanki do wymierzenia oskarżonemu kary łącznej

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacja wywiedziona przez prokuratora jest zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec M. F. kary łącznej grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł. Sąd I instancji omyłkowo nie połączył wymierzonych wobec oskarżonego dwóch jednostkowych kar grzywny, uchybiając tym samym przepisowi art. 85 § 1 k.k., co wymagało korekty sądu odwoławczego. Sąd Apelacyjny uznał przy tym, ze zasługuje na uwzględnienie wniosek prokuratora aby kary grzywny wymierzone oskarżonemu połączyć na zasadzie absorpcji. Przemawiają za tym okoliczności popełnienia czynów zabronionych za które wymierzono jednostkowe kary grzywny, w tym również bliskość czasowa tych zdarzeń. Tak wymierzona kara grzywny spełni cele w zakresie tak prewencji indywidualnej jak i generalnej, będąc przy tym zgodną ze społecznym poczuciem sprawiedliwości.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 12 poprzez dodatkowe orzeczenie wobec M. F. kary łącznej w postaci grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 100 zł.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek prokuratora był zasadny i doprowadził do zmiany wyroku w postulowany sposób.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

W części nieobjętej korektą wyrok został utrzymany w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

W tej części brak było podstaw do korekty wyroku o czym szerzej w części ustosunkowującej się do zarzutów zawartych w apelacjach.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

I.  Zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do M. F. w ten sposób, że:

1.  w jego punkcie 7 uchylono rozstrzygnięcie o karze łącznej pozbawienia wolności, zaś w podstawie wymiaru kary łącznej grzywny zamiast § 3 art. 86 k.k. przyjęto § 2 art. 86 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.;

2.  uniewinniono oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego mu w punkcie 4 wyroku;

3.  zmieniono wyrok w jego punkcie 2 i 3 w ten sposób, że z opisu przypisanych czynów wyeliminowano ustalenia, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu oraz, że osiągnął znaczną korzyść majątkową, a w konsekwencji z podstawy skazania i wymiaru kary wyeliminowano § 6 art. 299 k.k. przyjmując za podstawę skazania za te czyny art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., a za podstawę wymiaru kary pozbawienia wolności art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

4.  wymierzone za czyny przypisane w punkcie 2 i 3 wyroku kary pozbawienia wolności obniżono do 1 (jeden) roku i 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączono wymierzone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności z punktu 1., 5. i 6. zaskarżonego wyroku i z punktu I.4. niniejszego wyroku i wymierzono oskarżonemu karę łączną 5 (pięć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu M. F. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 14 maja 2020 r. godzina 10.30. do dnia 13 lutego 2024 r.

IV.  w pozostałej części zaskarżony wyrok w stosunku do M. F. utrzymano w mocy;

V.  zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do M. F. w ten sposób, że

1.  wymierzoną w punkcie 12 wyroku karę łączną pozbawienia wolności obniżono do 4 (cztery) lat, zaś za podstawę jej wymiaru przyjęto art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.;

2.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. i art. 91 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączono wymierzone oskarżonemu w punktach 10. i 11. kary grzywny i wymierzono mu karę łączną grzywny w wymiarze 400 (czterysta) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 100 (sto) złotych;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu M. F. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 14 maja 2020 r. godzina 06.20. do dnia 13 lutego 2024 r.

Zwięźle o powodach zmiany.

Powody dokonanej korekty zostały szczegółowo opisane w części ustosunkowującej się do zarzutów zawartych w apelacjach.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

III, VI

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych na nowo kar łącznych pozbawienia wolności zaliczono oskarżonym M. F. i M. F. okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

VIII, IX, X

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. O. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. F. w instancji odwoławczej;

Zasądzono od obu oskarżonych na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. P. kwoty po 600 zł (sześćset złotych) od każdego z nich, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej;

Zwolniono oskarżonych w całości od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak

Adam Wrzosek Agnieszka Stachniak - Rogalska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. F. adwokat A. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. F. adwokat K. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie o winie i karze

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. F. adwokat M. O.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 4

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W części dotyczącej pkt 12 wyroku

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary grzywny

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana