Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sygnatura akt

II AKa 127/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2020r. w sprawie V K 131/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Sąd Apelacyjny nie przeprowadzał dowodów a w związku z tym nie czynił na tej podstawie ustaleń.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Jw.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Jw.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Jw.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obraza art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonych a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, że oskarżony W. B. (1) miał świadomość, że P. S. wyjeżdża do Holandii w celu zakupu narkotyków i przewiezienia ich do Polski, podczas gdy oskarżony takiej świadomości nie posiadał.

Sąd Okręgowy, wbrew stanowisku obrońcy, dokonując oceny dowodów stanowiących podstawę ustaleń faktycznych w zakresie przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 55 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, tj. wewnątrzwspólnotowego nabycia substancji wskazanych w zarzucie III, poprzez ich przemieszczenie z Holandii do Polski, nie uchybił kryteriom art. 7 kpk, bowiem ich ocena zaprezentowana w uzasadnieniu wyroku uwzględnia wskazania wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego a jej efektem są prawidłowe ustalenia faktyczne.

Treść apelacji uprawnia wniosek, że odmienne stanowisko skarżącej wynika z uproszczonej i wybiórczej analizy podstawy dowodowej wyroku, co wyklucza jej skuteczność.

Sąd Okręgowy prawidłowo ocenił wyjaśnienia oskarżonych, zarówno w kontekście ich treści jak i całokształtu okoliczności sprawy. Relacja oskarżonego W. B. (1) co do przyczyn, dla których zgodził się na wyjazd do Holandii ze współoskarżonym P. S., oraz tego, jak przebiegał pobyt, słusznie została poddana krytyce Sądu jako sprzeczna z logiką i doświadczeniem życiowym a jako taka nie mogła stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Wskazać należy, że oskarżony ten podał, że do Holandii pojechał wyłącznie w charakterze kierowcy i był to sposób odpracowania długu wobec współoskarżonego. Z tego samego dowodu wynika jednocześnie, że po przyjeździe na miejsce, oskarżeni rozstali się – P. S. pojechał do swojej siostry a oskarżony – jak wskazał – w swoją stronę (k. 98v). Do czasu ponownego spotkania z oskarżonym S., W. B. (1) przebywał u swojego kolegi, którego poznał tego dnia, kiedy tam dojechaliśmy. Podał, że nie zna danych tego kolegi, nie wie skąd pochodzi w Polsce. Co do samego pobytu podał, że przez dwa dni odpoczywał a potem wspólnie spędzili S.. Elementarne zasady wiedzy i doświadczenia życiowego wskazują, że zlecenie komuś roli kierowcy, szczególnie przy wyjeździe za granicę, wiąże się z zapewnieniem takiej osobie podstawowych warunków pobytu na miejscu, w szczególności noclegu. Skoro rolą oskarżonego miało być prowadzenie pojazdu i tylko w tym celu udał się ze współoskarżonym do Holandii, to ich rozdzielenie się na miejscu i to w sytuacji, gdy W. B. (1) nie miał gdzie się udać, jest sprzeczne z logiką. Jeżeli uwzględnić przy tym, że przez ten czas, gdy mężczyźni się rozdzielili oskarżony P. S., mimo braku uprawnień, miał samodzielnie przemieszczać się samochodem, a nadto to także on, w drodze powrotnej kierował samochodem w czasie, gdy zostali zatrzymani przez policję, to twierdzenie oskarżonego W. B. (1), że jego rola podczas wyjazdu ograniczała się wyłącznie do funkcji kierowcy, jest rażąco sprzeczne z materiałem dowodowym sprawy a nadto nielogiczne.

Analizując materiał dowodowy sprawy w kontekście świadomości oskarżonego W. B. (1) co do tego, w jakim procederze uczestniczy podczas wyjazdu do Holandii, Sąd Okręgowy słusznie także przywołał jego inne wypowiedzi z pierwszego przesłuchania. To wówczas, czyli tuż po zatrzymaniu, oskarżony relacjonując w tym zakresie wprost wskazał … ja się domyślałem, że może być z tego jakiś wałek a nadto miałem przypuszczenie, że w samochodzie może być coś nielegalnego wiezionego z Holandii (k. 98v, ujawnione k. 619).

Powyższe, uwzględniając także wynik przeszukania osoby oskarżonego (k. 26-28, 52-55 – znaleziono marihuanę i tabletki ekstazy) a także jego oświadczenie, że dotykał butelkę z zawartością - zgodnie z ustaleniami Sądu - (...) (k. 6-8, 12-13, 36-37, 424, 469-474), czyni w pełni uprawnioną ocenę, że oskarżony wraz z P. S. uczestniczył w wewnątrzwspólnotowym nabyciu substancji przypisanych jemu w ramach III zarzutu aktu oskarżenia.

Obrońca oskarżonego formułując odmienny wniosek opiera się wyłącznie na wyjaśnieniach oskarżonych, w szczególności W. B. (1), gdy dowody te należy oceniać w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. Takiej analizy dokonał Sąd Okręgowy wywodząc słuszne wnioski w zakresie winy oskarżonego co do czynu kwalifikowanego z art. 55 ust. 3 ustawy. W konsekwencji, oceny i ustalenia Sądu Okręgowego w pełni korzystają z ochrony art. 7 kpk i nie może dla nich stanowić skutecznej przeciwwagi odmienny pogląd skarżącej oparty na wybiórczej i uproszczonej analizie okoliczności wynikających z materiału dowodowego, ograniczonej do dowodów dla oskarżonego korzystnych.

Obraza art. 7 kpk przy ocenie dowodów stanowiących podstawę ustaleń Sądu co do zarzutu z pkt V kwalifikowanego z art. 58 ust. 1 w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk, w szczególności przy ocenie dowodów w postaci raportów z ekstrakcji a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę ustaleń.

Zarzut bezzasadny i to w stopniu oczywistym. Także w tym zakresie stwierdzić należy, że podstawę zastrzeżeń skarżącej wobec ocen i ustaleń Sądu Okręgowego stanowi wybiórcza analiza dowodów przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia. Obrońca pomija, że treść korespondencji elektronicznej stanowiącej podstawę tego zarzutu została pozytywnie zweryfikowana poprzez przesłuchanie świadków – jej uczestników. K. D. i P. M. to dobrzy znajomi oskarżonego W. B. (1), jego koledzy z gimnazjum. K. D. (raport ekstrakcji - załącznik nr 17, k. 382-304) po okazaniu wydruków rozmów z aplikacji M. wprost wskazał, że jego rozmówca oznaczony jako (...) to W. B. (2) , potwierdził fakt, jak i przedmiot korespondencji (k. 282-284, ujawnione k. 758). Co istotne, świadek spotykał się z oskarżonym także osobiście i otrzymał od niego porcję amfetaminy, co znalazło odzwierciedlenie w VI zarzucie aktu oskarżenia. Podobnej treści zeznania złożył P. M., potwierdzając w szczególności fakt korespondencji elektronicznej z oskarżonym jak i to, że ten oferował mu marihuanę (k. 463, ujawnione k. 758, raporty ekstrakcji – załącznik nr 19, k. 306 i następne). W końcu sam oskarżony W. B. (1) nie tylko przyznał, że przywołani świadkowie to jego koledzy ze szkoły, podobnie jak M. R. (załącznik 12, k. 273 i nast.) i P. J. (załącznik nr 14, k. 275), ale – co istotne – także to, że profil (...) należy do niego (k. 508, 619 … profil (...) należy do mnie na F. ). Oskarżony potwierdził również fakt i treść korespondencji z K. D. ( …przyznaję się do zarzutu III ale tylko jeśli chodzi o osobę K. D.… k. 508).

Mając na względzie tak ukształtowany materiał dowodowy stanowisko obrońcy, że nie wykazano, by to oskarżony uczestniczył w korespondencji z przywołanymi osobami oferując im w sposób zakamuflowany, choć czytelny dla uczestników, narkotyki, wynika z pominięcia treści przywołanych dowodów, stąd jako oczywiście bezzasadne nie mogło skutkować uwzględnieniem opartego na nim zarzutu apelacyjnego.

Obraza art. 7 kpk przy ocenie dowodów stanowiących podstawę przypisania oskarżonemu czynu z art. 62 ust. 1 ustawy, w szczególności wyjaśnień W. B. (1) a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony potwierdził fakt posiadania przy sobie marihuany i 2 tabletek ekstazy (pkt IV aktu oskarżenia).

Zarzuty bezzasadne. Podstawę ustaleń Sądu Okręgowego w zakresie przypisanego oskarżonemu posiadania marihuany i dwóch tabletek extazy stanowiły nie tylko wyjaśnienia oskarżonego, ale przede wszystkim wyniki czynności przeszukania jego osoby i badań chemicznych ujawnionych przy nim substancji. Przypomnieć zatem należy, że marihuana i tabletki zostały ujawnione w pudełku po papierosach w prawej kieszeni kamizelki oskarżonego (k. 26-28, 52-55), przy czym oskarżony podpisał protokół przeszukania dokumentujący taki efekt czynności. W omówionych warunkach, brak jest podstaw do kwestionowania ocen i ustaleń Sądu także w analizowanym zakresie.

Uzasadnienie sformułowanego zarzutu apelacyjnego ogranicza się do wskazania wadliwego przyjęcia przez Sąd, że oskarżony przyznał się do posiadania tabletek ekstazy, gdy tak nie było. Stanowisko Sądu Okręgowego rzeczywiście jest w tym zakresie błędne, bowiem oskarżony przyznał się wyłącznie do posiadania marihuany, a zarzut obejmuje także 2 tabletki ekstazy (str. 8 uzasadnienia). Powyższe stanowi jednak uchybienie pozostające bez jakiegokolwiek wpływu na sferę ocen i ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego. Okoliczność tą Sąd uwzględnił natomiast przy wymiarze kary wprost wskazując, że przyznanie się przez oskarżonego do czynu IV potraktował jako okoliczność łagodzącą (str. 18 uzasadnienia). W takich warunkach przywołany zapis uzasadnienia wyroku, z perspektywy interesu procesowego oskarżonego, trudno uznać za uchybienie, skoro zostało ocenione jako okoliczność dla niego korzystna i w taki sposób wpływająca na kształtowanie kary.

Obrońca oskarżonego nie sformułowała odrębnego zarzutu w zakresie zastosowanych wobec oskarżonego sankcji, wskazała jednak w uzasadnieniu apelacji, że kształtując wymiar kary łącznej Sąd w sposób nieuprawniony uznał, że dane z wywiadu kuratora sądowego są dla oskarżonego niekorzystne.

W tym zakresie stwierdzić należy, że opinię kuratora o oskarżonym Sąd uznał za przeciętną nie poddając jej szerszej analizie (k. 18 uzasadnienia). Z wywiadu środowiskowego wynika, że oskarżony w domu nie sprawiał większych problemów, poza niechętnym stosunkiem do nauki, był zarejestrowany jako bezrobotny, utracił ten status nie zgłaszając w terminie gotowości do pracy, choć podejmował prace dorywcze to miał długi i egzekucje komornicze. Omawiając sytuację rodzinną oskarżonego, w tym jego funkcjonowanie w środowisku, z którego pochodzi, kurator wskazała, że ma tam przeciętną opinię (k. 411). Przywołane okoliczności uprawniały zatem Sąd Okręgowy do takiej oceny danych wynikających z wywiadu kuratora, jaką Sąd przyjął w uzasadnieniu wyroku. Wniosek Sądu stanowi de facto powtórzenie oceny kuratora zawodowego. Wobec powyższego odmienny pogląd skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.

Co do samych kar – tych jednostkowych, jak i łącznej – to stwierdzić należy, że nie mogą one być oceniane jako surowe, tym bardziej surowe w stopniu niewspółmiernym a tylko wówczas, stosownie do treści art. 438 pkt 4 kpk, Sąd odwoławczy ingeruje w ich wymiar. Wskazać należy, że za przypisaną oskarżonemu zbrodnię a także występek z art. 59 ust. 1 ustawy Sąd wymierzył oskarżonemu kary w najniższym ustawowym wymiarze, za pozostałe czyny – w wymiarze nieznacznie przekraczającym dolny próg ustawowego zagrożenia. Uwzględniając okoliczność, że oskarżonemu przypisano cztery przestępstwa popełnione w przedziale czasowym od lipca-sierpnia 2018r. do 4 stycznia 2019r. także sposób ukształtowania kary łącznej – 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności a zatem na zasadzie asperacji zbliżonej jednak do absorpcji, nakazuje wykluczyć, by także w tym zakresie orzeczona kara była nadmierna. Skoro podstawową miarą surowości kary jest stopień wykorzystania sankcji, to z omówionych względów kary orzeczone wobec oskarżonego w żadnej mierze nie mogą być ocenione jako surowe, tym bardziej surowe w stopniu niewspółmiernym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ocena materiału dowodowego sprawy jest zgodna z kryteriami art. 7 kpk a poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne bezbłędne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie stwierdzono.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie stwierdzono uchybień podniesionych w apelacji ani innych podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zasądził na rzecz adwokata K. K. - obrońcy oskarżonego W. B. (1) - kwotę 738 zł obejmującą 23% VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w instancji odwoławczej.

Rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w treści art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. z § 17 ust. 2 pkt 5, § 2 pkt 1 i § 3 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019. 18 jt.).

Rozstrzygnięcie o kosztach zasądzonych od oskarżonego znajduje uzasadnienie w treści art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

Ewa Leszczyńska-Furtak

Ewa Gregajtys Izabela Szumniak

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana