Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 17 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kolbuszowej Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Jerzy Czownicki

Protokolant: st. sekr. sądowy Bożena Gotkowska

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r. w Kolbuszowej

sprawy z powództwa: D. K. (1)

przeciwko: M. K.

o: wydanie nieruchomość

I.  nakazuje pozwanej M. K., aby wydała powodowi D. K. (1) część nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) położonej w W. objętej księgą wieczystą (...) poprzez rozebranie postawionego przez nią na tej nieruchomości płotu w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku

II.  upoważnić powoda D. K. (2) do wykonania czynności opisanej w punkcie I-wszym na wypadek niewykonania jej przez pozwaną

III.  oddala powództwo w pozostałej części

IV.  zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda D. K. (1) kwotę 337,00 zł. (trzysta trzydzieści siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego

V.  wyrokowi w punkcie I (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia

Jerzy Czownicki

Sygn. akt I C 85/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kolbuszowej z dnia 17 lipca 2019 r.

D. K. (1) wystąpił przeciwko M. K. o nakazanie wydania jej części nieruchomości oznaczonej jako działka (...), położonej w W. objętej księgą wieczystą TB! (...) poprzez rozebranie postawionego przez nią na tej nieruchomości płotu w terminie 7 dni a w przypadku uchylenia się od wykonania obowiązku umożliwienie jego rozebrania przez powoda na koszt pozwanej a w razie utrudnień ze strony pozwanej – umożliwienie wykonania zobowiązania sądu do rozebrania płotu w drodze egzekucji komorniczej oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwana w odpowiedzi na pozew uznała powództwo co do zasady argumentując, że nigdy nie dała powodu do wytoczenia powództwa. Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów procesu bowiem powództwo wytyczone zostało niesłusznie – jedyną kwestią nieustaloną między stronami był przebieg granicy, której nieustalenie uniemożliwia wydanie nieruchomości.

W swoim rozstrzygnięciu Sąd oparł się jedynie na żądaniu pozwu i oświadczeniach ujętych w odpowiedzi na pozew oraz dokumentach dołączonych do pozwu a to: wypisie z rejestru gruntów (...), kopii mapy ewidencyjnej (...) oraz odpisie z księgi wieczystej (...) oddalając inne wnioski dowodowe jako bezprzedmiotowe.

Na podstawie art. 213 § 2 kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia praca, przy czym takie okoliczności w niniejszej sprawie nie zachodzą.

Z uwagi na treść żądania pozwu a więc „wydania części nieruchomości poprzez rozebranie płotu” uznanie powództwa co do zasady niweluje potrzebę dalszego prowadzenia postępowania. Mimo oczywistej sprzeczności oświadczenia pozwanej w odpowiedzi na pozew z treścią jego uzasadnienia gdzie wskazuje, że powództwo winno być oddalone, oświadczenie takie wiąże Sąd w zakresie w jakim daje się pogodzić z żądaniem pozwu. Skoro pozwana uznała żądanie rozebrania płotu za zasadne winna go rozebrać bez potrzeby ustalania przebiegu granicy między nieruchomościami stron nawet jeśli pozwana nie ma wiedzy gdzie granica przebiega.

Wobec uwzględnienia roszczenia w tym zakresie, należało również uwzględnić żądanie umocowania powoda do wykonania tej czynności na wypadek niewykonania jej przez pozwaną a to na podstawie art. 480 § 2 kc, jednocześnie oddalając dalsze żądania z tym związane wobec braku podstawy.

Z urzędu Sąd nadał wyrokowi klauzulę natychmiastowej wykonalności na mocy art. 333 § 1 pkt 2 kpc.

Osobną kwestią są koszty niniejszego postępowania, którymi Sąd obciążył pozwaną mimo uznania powództwa. Dodatkową przesłanką umożliwiającą obciążenie powoda kosztami postępowania w wypadku uznania powództwa jest okoliczność, że pozwany nie dał podstaw do jego wytoczenia. W niniejszej sprawie nie może być o tym mowy bowiem mimo uznania powództwa płot na nieruchomości stoi i jedyną możliwością powoda było wystąpienie na drogę postępowania sądowego, tym bardziej, że mimo zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron pozwana nie wykazała najmniejszej aktywności w celu innego zakończenia zaistniałego sporu.

Wobec powyższego o kosztach orzeczono jak w sentencji na mocy art. 98 kpc.

Sędzia

Jerzy Czownicki

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

- (...)

2.  (...)

(...)