Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

wyroku Sądu Rejonowego w Mielcu z 16 stycznia 2024 roku

Sygnatura akt

II K 604/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. C.

czyn z art. 177 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1) W dniu 24 maja 2923 r. oskarżony P. C. przyjechał samochodem R. (...) nr rej. (...) do M. z towarem, który miał dostarczyć do sklepu znajdującego się przy ul. (...). Oskarżony wjechał na chodnik znajdujący się przy sklepie, stwierdził że cofnie samochodem aby stanąć bliżej drzwi sklepu. Oskarżony podczas wykonywania manewru cofania samochodu na chodniku, nie zachował szczególnej ostrożności, nie dość uważnie obserwował przedpole jazdy za swoim pojazdem i potrącił prawidłowo idącą chodnikiem pieszą T. S.. T. S. upadła na chodnik. Oskarżony wyszedł z samochodu, zobaczył leżącą na chodniku pokrzywdzoną, pomógł jej wstać, udzielił jej pomocy. Pokrzywdzona stwierdziła, że boli ją kolano. Na pytanie oskarżonego czy wezwać karetkę pokrzywdzona odmówiła. Oskarżony zostawił jej swoje dane osobowe i pokrzywdzona udała się do mieszkania. Gdy pokrzywdzana przyszła do mieszkania znajdującego się na 3 piętrze stwierdziła że z jej nogą nie jest dobrze, bolało ją kolano. Zadzwoniła do syna, który zamówił dla niej taksówkę i pokrzywdzona taksówką pojechała na Szpitalny Odział Ratunkowy. Pokrzywdzona po potrąceniu jej samochodem przez oskarżonego po upadku na chodnik doznała obrażeń ciała w postaci oderwania fragmentowego kości bliższej nasady kości piszczelowej prawej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonej na okres powyżej siedmiu dni. Pokrzywdzona T. S. liczy (...) lat, po doznanym w wyniku wypadku urazie ma problemy z poruszaniem się, przechodzi rehabilitację, płaci za zabiegi, taksówkę którą dojeżdża na zabiegi.

Biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych stwierdził, że bezpośrednią przyczyną wypadku było nie zachowanie przez oskarżonego szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania, to, że nie dość dostatecznie obserwował sytuację na chodniku za swoim pojazdem i uderzył w idąca po chodniku pieszą. Piesza w żaden sposób nie przyczyniła się do powstania wypadku drogowego.

Oskarżony nie był wcześniej karany.

1.wyjaśnienia oskarżonego P. C.

123-124

2. zeznania świadka T. S.

42-43 124

3. opinia biegłego lekarza

75

4. opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków

59-68

5) dane osobo poznawcze

123

6) informacja o karalności

80

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1.

1. wyjaśnienia oskarżonego P. C.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego , który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka T. S. oraz w opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych.

2. zeznania świadka T. S.

Zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, gdyż znajdują one potwierdzenie zarówno w wyjaśnianiach oskarżonego jak również w opiniach biegłego lekarza oraz biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków.

3. opinia sądowo - lekarska

Treść opinii nie była kwestionowana przez strony, sąd uznał opinię za wiarygodną.

4. opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków

Opinia jest spójna, jasna i nie zawiera sprzeczności. Została sporządzona przez biegłego, a więc osobę posiadającą odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe. Jej treść nie była kwestionowana. Sąd uznał opinie za wiarygodną.

5. dane osobo poznawcze

6. informacja o karalności

Nie kwestionowane przez strony

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

punkt I

P. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwa z art. 177 § 1 kk dopuszcza się osoba, która naruszając, chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk, tj. naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 kk, a trwający powyżej 7 dni (wniosek a contrario z art. 157 § 2 kk).

Pojęcie zasad bezpieczeństwa w ruchu obejmuje zarówno zasady ujęte w przepisach prawa drogowego lub regulujących komunikację kolejową, wodną lub powietrzną, jak też wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu zasady prakseologiczne odnoszące się do danej sfery ruchu (uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 roku, V KZP 2/74, OSNKW 1975, poz. 3-4). Przez pojęcie ostrożności – wyrażone w art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym – rozumieć należy tzw. ostrożność zwykłą, mieszczącą się w ramach wymogów stawianych wzorcowi normatywnemu w postaci „dobrego kierowcy”, a więc osobie rozsądnej, rozważnej i odpowiedzialnej, która opanowała zasady uczestnictwa w ruchu, potrafi umiejętnie prowadzić pojazd, a przy tym dysponuje niezbędnym minimum doświadczenia. Zespół tych wymogów ma charakter zgeneralizowany i nie należy relatywizować go do wiedzy i umiejętności konkretnego uczestnika ruchu. To, czy można od niego wymagać zachowania rozsądniejszego i bardziej odpowiedzialnego, uznać należy za problem indywidualnego i konkretnego przypisania mu zawinienia. (Komentarz do art. 177 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II.). Z kolei obowiązek zachowania szczególnej ostrożności polegać ma na zwiększeniu uwagi i zachowaniu się w sposób umożliwiający odpowiednio szybkie reagowanie na warunki i sytuacje zmieniające się na drodze (art. 2 pkt 22 ustawy Prawo o ruchu drogowym).

Szczegółowe zasady wykonywania manewru cofania zostały skodyfikowane w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy – prawo o ruchu drogowym, który stanowi, że kierujący jest obowiązany przy cofaniu ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia oraz upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda, zaś w razie trudności w osobistym upewnieniu się kierujący obowiązany jest zapewnić sobie pomoc innej osoby.

Niewątpliwie oskarżony P. C. popełnił przestępstwo z art.177 §1 kk przez to, że w dniu 24 maja 2023 r. w M. woj. (...) na ul. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że prowadząc samochód osobowy marki R. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania na chodniku, ciągu pieszych, nie dość dostatecznie obserwując sytuację na chodniku za samochodem i doprowadził do potrącenia idącą po chodniku pieszą T. S. w następstwie czego pokrzywdzona upadła na chodnik doznając obrażeń ciała w postaci oderwania fragmentowego kości bliższej nasady kości piszczelowej prawej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności funkcji ciała pokrzywdzonego na okres powyżej dni siedmiu wyczerpujące dyspozycje art. 157 §1 kk

Oskarżony rozpoczynając manewr cofania nie zachował szczególnej ostrożności, bowiem niewłaściwie obserwował przedpole jazdy, nie dość dostatecznie obserwował sytuację na drodze zza swoim pojazdem i uderzył w idącą normalnym krokiem po utwardzonej nawierzchni parkingu pieszą. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż brak jest podstaw do przyjęcia, że naruszenie w/w zasady bezpieczeństwa miało charakter umyślny, gdyż zdaniem sądu wynikało ono jedynie z niezachowania należytej ostrożności przez oskarżonego w trakcie wykonywania manewru cofania.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

punkt I

P. C.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Biorąc pod uwagę fakt, iż okoliczności popełnionego nieumyślnego czynu przez P. C., nie budzą żadnych wątpliwości, wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, a postawa oskarżonego niekaranego za przestępstwo umyślne, a także jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia wskazują na pozytywną prognozę co do jego osoby, sąd na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby 1 roku.

Odpowiednio bowiem do brzmienia art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania, będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Zgodnie z § 2 w/w przepisu, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Należy podkreślić, że odpowiedzialność karna to odpowiedzialność realizowana poprzez stosowanie wobec sprawcy przestępstwa wszelkich środków reakcji karnej, a nie tylko kar. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym z najłagodniejszych środków reakcji karnej za przestępstwo, ale pozostając formą odpowiedzialności karnej sprawcy podobnie jak kara zawiera w sobie element dolegliwości i dlatego jego zastosowania nie można traktować jako zwolnienia od odpowiedzialności.

Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego uwzględniając rodzaj i charakter dobra prawnego, w które godzi czyn zabroniony przez niego popełniony. Czyn oskarżonego bez wątpienia godził w dobro prawne w postaci zdrowia i życia. Przedmiotowe zdarzenie spowodowało w życiu pokrzywdzonej daleko idące skutki, jednakże biorąc pod uwagę podeszły jej wiek, stwierdzić należy, iż nawet niewielki uraz może prowadzić do istotnych konsekwencji zdrowotnych. Ponadto należy mieć na względzie, że działanie oskarżonego było incydentalne i wynikało z nienależytej obserwacji miejsca w którym wykonywał manewr cofania i niezachowania szczególnej ostrożności. Gdyby oskarżony prawidłowo obserwował sytuację, zachowując szczególną ostrożność, do czego zresztą był zobowiązany, miałby możliwość uniknięcia wypadku. Oskarżony miał obowiązek przestrzegania zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu drogowym. Natomiast trzeba podkreślić, że zachowanie oskarżonego bezpośrednio po wypadku wpłynęło korzystnie na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu. Oskarżony udzielił pomocy pokrzywdzonej, chciał wezwać karetkę, pogotowia, zostawił jej swoje dane osobowe.

Oskarżony jest osobą dojrzałą, posiadającą odpowiednie doświadczenie życiowe, przestrzegał porządku prawnego, przez co był dotychczas niekarany. Sposób życia oskarżonego, wskazuje na to, że warunkowe umorzenie odniesie wobec niego pozytywne skutki w zakresie prewencji indywidualnej. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia. W ocenie sądu uzasadnia to przypuszczenie, że będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Nie można przy tym stwierdzić, że warunkowe umorzenie oznacza uniknięcie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego, gdyż odstąpienie od skazania i ukarania następuje pod pewnymi warunkami. Oskarżony ma świadomość, że niewypełnienie przez niego zasad warunkowego umorzenia będzie pociągało za sobą podjęcie postępowania. Sąd jest ponadto przekonany, że samo uczestnictwo P. C. w charakterze oskarżonego w toku prowadzonego postępowania było dla niego dużym przeżyciem i stosowną nauczką, zaś popełnione przez niego przestępstwo miało charakter jednostkowy. Powyższe bowiem uzasadnia, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego, w szczególności zaś nie popełni on przestępstwa, a orzeczony okres próby pozwoli na zweryfikowanie przyjętej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. C.

punkt II

punkt I

Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł od oskarżonego P. C. na rzecz pokrzywdzonej T. S. obowiązek naprawienia w części wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na jej rzecz kwoty 6000 zł w terminie 3 miesięcy od uprawomocniania się wyroku.

Wysokość zasadzonej kwoty w ocenie sądu słuszną rekompensatę pieniężną dla pokrzywdzonej za wyrządzaną przez oskarżanego szkodę na zdrowiu pokrzywdzonej. Uwzględnia ona także charakter oraz zakres doznanych przez pokrzywdzoną zarówno obrażeń ciała, jak i jego skutków, bowiem niewątpliwym jest że cierpiała ona na płaszczyźnie fizycznej i psychicznej. Pokrzywdzona jest osobą w podeszłym wieku, liczy (...) lat, jest oczywistym że tym wieku okresu jej powrotu do zdrowia jest dłuższy niż osoby młodej, pokrzywdzona musi przechodzić rehabilitację, poddawać się zabiegiem leczniczym, co powoduje wydatki, których nie jest w stanie ponieść z pobieranej emerytury.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że pokrzywdzona dalszych roszczeń może dochodzić od ubezpieczyciela, bądź na drodze postępowania cywilnego.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt III

Sąd na podstawie art. 629 kpk, art. 627 kpk, art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1 288,94 zł. Na koszty te składają kwota 1188,94 zł za postępowanie przygotowawcze ( opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków kwota 960 zł, opinia biegłego lekarza sadowego kwota 178,94 zł,, ryczał za doręczenia 20 zł., informacja o karalności 30 zł) raz ryczał ta dręczenia w postępowaniu sądowym w kwocie 20 zł i opłata w kwocie 80 zł. Oskarżony jest w stanie uiścić koszty sądowe, gdyż prowadzi działalność gospodarczą, nie posiada nikogo na utrzymaniu.

7.Podpis