Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – SSO Katarzyna Bryś- Dywan

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Sylwia Kacprzak

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2021 r. w Tarnobrzegu

na rozprawie

sprawy H. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek H. C.

od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 7 grudnia 2020 r. nr (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy H. C., prawo do emerytury pomostowej od dnia 28.09.2020 r.

II. zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz wnioskodawcy H. C., kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt III U 68/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.12.2020r. znak: (...) (...) Oddział w R. po rozpoznaniu wniosku z dnia 28.09.2020r. H. C., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2020r., poz. 53 ze zm.) oraz ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2018r., poz. 1924) odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej.

Organ rentowy przytoczył treść przepisu art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych i wskazał, że odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia, ponieważ nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat oraz przed dniem 01.01.1999r. nie wykonywał prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej lub art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej. ZUS przyjął za udowodniony ogólny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 42 lat, 3 miesięcy i 6 dni. Nadto do stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze uwzględnił 1 miesiąc i 22 dni - na który składa się okres zatrudnienia: od 03.09.2019r. do 24.10.2019r. Do stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił natomiast okresów zatrudnienia:

- od 06.12.1977r. do 24.04.1979r., od 18.05.1981r. do 31.01.1994r. oraz od 01.02.1994r. do 31.12.2008r. w (...) Zakład Zespołów (...), ponieważ zajmowane przez wnioskodawcę stanowiska „malarz” i „malarz natryskowy” są niezgodne ze stanowiskami wymienionymi w powołanym zarządzeniu (...) z dnia 30.03.1985r., tj. „lakiernik-malarz”, „lakiernik natryskowy” (wykaz A, dział XIV, poz. 17, pkt 1,2). W świadectwie brak było również informacji jakie były przyczyny w rozbieżności w nazewnictwie oraz na podstawie jakich dokumentów uznano, że stanowiska te są tożsame. Nadto w kserokopii wykazu stanowisk pracy, na których w Hucie (...) - (...) wykonywana była praca w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze zajmowane przez wnioskodawcę stanowisko „malarz” nie zostało wymienione, ponadto stanowisko „malarz-natryskowy” zostało przypisane do stanowiska „lakiernik-malarz” i przyporządkowane do działu XIV, poz. 17, pkt. 2 powołanego zarządzenia resortowego,

- od 01.01.2009r. do 28.02.2011r. w (...) Zakład Zespołów (...), ponieważ pracodawca nie stwierdził, że wykonywana przez ubezpieczonego praca była pracą w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, nadto pracodawca nie zgłosił ubezpieczonego do wykonywania takich prac (druk (...)).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca H. C.. Wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej. Przedmiotowej decyzji zarzucił naruszenie ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i rozporządzenia RM z dnia 07.02.1983r. oraz brak uwzględnienia ustaleń poczynionych przez Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu sygn. III U 292/20. Wskazał, że w okresie od 06.12.1977r. do 24.04.1979r., od 18.05.1981r. do 31.01.1994r., od 01.02.1994r. do 31.12.2008r. oraz od 01.01.2009r. do 28.02.2011r. pomijając nazewnictwo, jakiemu było przypisane jego stanowisko pracy jego praca polegała na malowaniu i lakierowaniu urządzeniami natryskowymi w otwartej przestrzeni, niejednokrotnie bez większych zabezpieczeń w postaci masek czy strojów ochronnych. Podniósł, że nie miał świadomości zaniedbania ze strony pracodawcy złożenia odpowiedniego druku do ZUS. Końcowo dodał, że w dniu 28.09.2020r. rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podniósł, że poza sporem pozostaje, że wnioskodawca ukończył 60 lat, legitymuje się ogólnym stażem pracy w wymiarze co najmniej 25 lat, po dniu 31.12.2008r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych oraz nie pozostaje w stosunku pracy. Wskazał, że wnioskodawca nie udowodnił natomiast 15 lat pracy w warunkach szczególnych czy w szczególnym charakterze oraz nie wykazał, że przed dniem 01.01.1999r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 lub art. 32 i 33 ustawy emerytalnej. Dodał, że jest związany sentencją wyroku z dnia 13.08.2020r., a nie jego uzasadnieniem.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił i zważył co następuje:

Wnioskodawca H. C., urodził się (...), ukończył wiek 60 lat w dniu 14.07.2019r. Legitymuje się ogólnym stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 42 lat, 3 miesięcy i 6 dni. Posiada uwzględniony przez organ rentowy staż pracy w szczególnych warunkach/charakterze w wymiarze 1 miesiąca i 22 dni. Po dniu 31.12.2008r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej. Nie pozostaje w stosunku pracy. Powyższe okoliczności są bezsporne.

W dniu 17.06.2019r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o emeryturę pomostową. Decyzją z dnia 16.07.2019r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do powyższego świadczenia.

W dniu 21.10.2019r. ubezpieczony ponownie złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Decyzją z dnia 27.10.2019r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do w/w świadczenia. Wyrokiem z dnia 13.08.2020r. sygn. III U 292/20 tut. Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego od wskazanej decyzji.

W dniu 28.09.2020r. wnioskodawca wystąpił z kolejnym wnioskiem o emeryturę pomostową. We wniosku zaznaczył, że nie pozostaje w stosunku pracy.

Rozpoznając ten wniosek organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

/dowód: dokumenty zalegające w aktach organu rentowego dot. wnioskodawcy/

Z zalegającego w aktach organu rentowego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 28.02.2011r. wydanego przez (...) Zakład Zespołów (...) Sp. z o.o. wynika, że H. C. w okresach od 06.12.1977r. do 24.04.1979r. i od 18.05.1981r. do 31.01.1994r. - stale i w pełnym wymiarze czasu - wykonywał prace wymienione w wykazie A, dział XIV, poz. 17, tj. lakierowanie ręczne lub natryskowe - niezhermetyzowane, na stanowisku malarz, co odpowiada stanowisku lakiernik – malarz wymienionym w wykazie A, dział XIV, poz. 17 pkt 1 zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985r. (Dz.Urz. (...) nr 1-3, poz. 1 z późn. zm.) w sprawie stanowisk pracy na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego. W kolejnym okresie od 01.02.1994r. do 28.02.2011r. wnioskodawca – stale i w pełnym wymiarze – wykonywał prace wymienione w wykazie A, dział XIV, poz. 17, tj. lakierowanie ręczne lub natryskowe - niezhermetyzowane, na stanowisku malarz, co odpowiada stanowisku lakiernik – natryskowy, wymienione w wykazie A, dział XIV, poz. 17 pkt 2 wskazanego wyżej zarządzenia nr 3 (...) z dnia 30.03.1985r.

Z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że H. C. z dniem 06.12.1977r. został zatrudniony w Hucie (...) w S. (oraz następcy prawnego - Huta (...) Sp. z o.o.) na stanowisku malarza - w wydziale M-6. W okresie od 27.04.1979r. do 13.04.1981r. odbył zasadniczą służbę wojskową. Po zakończeniu służby tj. od dnia 18.05.1981r. podjął pracę w zakładzie macierzystym na stanowisku malarza na wydziale M-23, a z dniem 01.02.1994r. otrzymał angaż na stanowisko malarza natryskowego. W rzeczywistości jednak w spornym okresie tj. od 06.12.1977r. do 24.04.1979r., od 18.05.1981r. do 31.01.1994r. oraz od 01.02.1994r. do 28.02.2009r. pracował jako malarz natryskowy. Wnioskodawca ręcznie malował przekładnie do maszyn, mosty i skrzynie przekładniowe do maszyn drogowych. Czynności te wykonywał za pomocą pistoletu natryskowego używając farb poliuretanowych oraz nitro. Stanowisko pracy wnioskodawcy stanowiły tzw. półkabiny, większe elementy odwołujący malował na hali. Wnioskodawca przed malowaniem elementów zabezpieczał części, które nie podlegały malowaniu wykorzystując smar i taśmę. Po zabezpieczeniu odwołujący gruntował malowane przedmioty, które po wysuszeniu malował w suszarce. Po przejściu przez drugą suszarkę wnioskodawca odbezpieczał malowane przedmioty i zdawał do kontroli. Duże podzespoły odwołujący mył rozpuszczalnikiem nitro, po wysuszeniu wnioskodawca szpachlował podzespoły (przykładowo przekładnie) szpachlówką, a następnie szlifował je szlifierką oscylacyjną i malował. Powyższe czynności wnioskodawca wykonywał stale, w pełnym wymiarze czasu pracy. Do czynników szkodliwych obecnych w miejscu świadczenia pracy należały opary wykorzystywanych substancji np. rozpuszczalników.

Następnie ubezpieczony w okresie od 26.08.2011r. do 24.09.2020r. był zatrudniony w ramach umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Sp. z o.o. na stanowisku: lakiernik, operator maszyn odlewniczych i lakiernik. Okres od 03.09.2019r. do 24.10.2019r. został uwzględniony przez organ rentowy do stażu pracy w warunkach szczególnych

Razem z wnioskodawcą w Hucie (...) w S. (następnie Huta (...) Sp. z o.o.) pracowali świadkowie J. C. i K. K. (1). W/w świadkowie potwierdzili jednoznacznie, że H. C. w okresie zatrudnienia u powyższego pracodawcy na stanowisku malarza natryskowego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy lakierowaniu ręcznym lub natryskowym.

/dowód: akta osobowe z Huty (...) dot.: wnioskodawcy, H. C., K. K. (2) i S. S., pisemne zeznania świadków J. C. i K. K. (2) (k. 22-23, 24-25 oraz 30-31, sygn. akt 292/20), zeznania wnioskodawcy złożone na rozprawie w dniu 09.03.2021r. w trybie art. 299 w zw. z art. 304 k.p.c./

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, gdyż są spójne, logiczne, wyczerpujące, wzajemnie się uzupełniają oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie w tym z zeznaniami wnioskodawcy. Ponadto Sąd obdarzył walorem wiarygodności dowody z dokumentów zawartych w aktach osobowych, w tym angaży, gdyż nie budzą one wątpliwości, a ich wiarygodność nie została podważona.

Podstawą prawną żądania wnioskodawcy są przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 2008r., o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2018r. poz. 1924 t.j.). Ustawa ta ma charakter przejściowy, ograniczając prawo do uzyskania świadczenia do osób urodzonych po dniu 31 stycznia 1948r., które prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze rozpoczęły przed dniem 1 stycznia 1999r. Celem tej ustawy jest ograniczenie kręgu uprawnionych do emerytury z powodu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze do mniejszej liczby sytuacji uzasadnionych rzeczywistą koniecznością przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w których oczekiwania osób, które rozpoczęły wykonywanie takiej pracy na starych zasadach na wcześniejsze przejście na emeryturę powinny zostać zaspokojone (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., II UK 164/11, OSNP 2013, nr 5-6, poz. 62 i z dnia 4 września 2012 r., I UK 164/12, LEX nr 1284720).

Wskazany cel ustawy o emeryturach pomostowych, realizują przepisy określające warunki nabycia prawa do przewidzianego w niej świadczenia, w tym art. 4 i art. 49. Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2018r. poz. 1924 t.j.) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi , który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Stosownie do art. 49 powyższej ustawy pomostowej prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy (tj. na dzień 1.01.2009 r.) miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

W myśl art. 68 ustawy z dnia 24.08.1991r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2020r., poz. 1123 t.j.) okres służby strażaka traktuje się na równi z pracą wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Odwołanie H. C. zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było, czy wnioskodawca H. C. legitymuje się 15 – letnim stażem pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w tym pracy o powyższym charakterze wykonywanej przed dniem 1 stycznia 1999r. - w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd uznał za wiarygodne przeprowadzone w sprawie dowody w postaci zeznań świadków, wnioskodawcy oraz zgromadzonych w sprawie dowodów w tym angaży z akt osobowych. Należy zwrócić uwagę, iż świadkowie: J. C. i K. K. (1) pracowali razem z wnioskodawcą w Hucie (...) (następnie Huta (...) Sp. z o.o.), a zatem mają najpełniejszą wiedzę na temat rodzaju pracy i zakresu czynności wykonywanych przez H. C.. Wymienieni świadkowie jednoznacznie potwierdzili, że ubezpieczony w okresie zatrudnienia w w/w zakładzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy lakierowaniu ręcznym lub natryskowym. Zeznania ich są logiczne, wyczerpujące, wzajemnie się uzupełniają oraz korespondują z zeznaniami wnioskodawcy. Mając na uwadze treść zeznań świadków i wnioskodawcy oraz pozostałe dowody zgromadzone w sprawie Sąd uznał, iż wspólnie tworzą one logiczną i spójną całość, a tym samym zasługują na wiarygodność. Wskazać w tym miejscu należy, że organ rentowy nie kwestionował treści zeznań dopuszczonych w sprawie świadków, ani też nie przeprowadził żadnego dowodu przeciwnego, a tym samym Sąd nie miał podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Podkreślenia wymaga, że rozbieżność nazewnictwa stanowisk pracy pomiędzy przedłożonymi dokumentami a nazewnictwem wynikającym z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), nie oznacza automatycznie, iż prace te nie były wykonywane w warunkach szczególnych. W tym miejscu wskazać należy, wydanie lub niewydanie przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie rodzi żadnych skutków materialnoprawnych. Zaświadczenie to jest bowiem jedynie dokumentem prywatnym (art. 245 k.p.c.), wydawanym dla celów dowodowych, a okoliczności w tym dokumencie potwierdzone przez pracodawcę podlegają weryfikacji zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przed organem rentowym. Określenie stanowiska pracy i jej charakteru wskazane w wystawionym przez pracodawcę świadectwie pracy nie wiąże zatem sądu, który na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ocenia, czy ubezpieczony pracował - stale i w pełnym wymiarze czasu pracy - w warunkach szczególnych. Samodzielnie sąd ustala również, jak zakwalifikować pracę wnioskodawcy w odniesieniu do wykazu prac określonych w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj i wymiar powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., I UK 393/10; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2011 r., III UK 174/10).

Sąd zważył, że do stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych należy doliczyć okresy pracy ubezpieczonego w Hucie (...) od 06.12.1977r. do 24.04.1979r. i od 18.05.1981r. do 31.01.1994r. We wskazanych okresach, w ocenie składu Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, wnioskodawca, będąc zatrudnionym na stanowisku malarz, wykonywał – stale i w pełnym wymiarze czasu – prace wymienione w dziale XIV, poz. 17 wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. nr 8 poz. 43), tj. lakierowanie ręczne lub natryskowe - niezhermetyzowane, co odpowiada stanowisku lakiernik – malarz wymienionym w wykazie A, dział XIV, poz. 17 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985r. (Dz.Urz. (...) nr 1-3, poz. 1 z późn. zm.) w sprawie stanowisk pracy na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego.

Sąd zważył, że zaliczeniu jako staż pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych, w ocenie składu Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, podlega okres zatrudnienia wnioskodawcy w Hucie (...) (oraz następcy prawnego - Huta (...) Sp. z o.o.) od 01.02.1994r. do 31.12.2008r., w którym wnioskodawca, będąc zatrudnionym na stanowisku malarz natryskowy, wykonywał – stale i w pełnym wymiarze czasu – prace wymienione w dziale XIV, poz. 17 wykazu A powołanego wyżej Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r., tj. lakierowanie ręczne lub natryskowe - niezhermetyzowane, co odpowiada stanowisku lakiernik natryskowy, wymienionym w wykazie A, dział XIV, poz. 17 pkt 2 cytowanego wyżej załącznika nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985r.

Wskazane wyżej okresy pracy w warunkach szczególnych od 06.12.1977r. do 24.04.1979r., od 18.05.1981r. do 31.01.1994r. oraz od 01.02.1994r. do 31.12.2008r. stanowią łącznie znacznie ponad wymagane 15 lat.

Bezsporne w sprawie pozostawało, że H. C. ukończył wiek 60 lat w dniu 14.07.2019r. Legitymuje się ogólnym stażem ubezpieczeniowym w wymiarze łącznym 42 lat, 3 miesięcy i 6 dni. Posiada uwzględniony przez organ rentowy staż pracy w warunkach szczególnych po dniu 31.12.2008r. w wymiarze 1 miesiąca i 22 dni. Udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Nie pozostaje w stosunku pracy.

W konsekwencji Sąd uznał, że wnioskodawca spełnia sporne w sprawie przesłanki wskazane w przepisie art. 4 pkt. 2, 5 i 7 cytowanej ustawy pomostowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy H. C. prawo do emerytury pomostowej od dnia 28.09.2020r., tj. od daty złożenia wniosku.

W punkcie II Sąd, w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265) zasądził od organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz wnioskodawcy H. C. kwotę 180zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.