Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Beata Bury
Protokolant:	Magdalena Zając

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2015r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku P. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania P. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 16 czerwca 2015 r. znak (...), (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 16 czerwca 2015 r. znak (...), (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy P. L. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres 3 (trzech) miesięcy, począwszy od dnia 28 lutego 2015r.

Sygn. akt IV U 401/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 listopada 2015 r.

Decyzją z dnia 16 czerwca 2015 r. znak: (...)- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy P. L. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Jako podstawę prawną decyzji wskazał art. 18 ust. 1 i ust. 3-6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.). Na uzasadnienie podstawy faktycznej swojego stanowiska podał, iż orzeczeniem z dnia 27 kwietnia 2015 r. lekarz orzecznik ZUS orzekł, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, natomiast po wniesieniu sprzeciwu przez wnioskodawcę Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 czerwca 2015 r. orzekła, iż stan zdrowia wnioskodawcy nie uzasadnia przyznania mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W dniu 22 lipca 2015 r. wnioskodawca P. L. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania na jego rzecz prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu zarzucił organowi rentowemu wadliwość działania i błędną ocenę jego stanu zdrowia pod względem ortopedycznym.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie.

Na uzasadnienie swego stanowiska organ rentowy podał, wnioskodawca miał przyznane świadczenie rehabilitacyjne na okres 6 miesięcy i wystąpił o ustalenie dalszych uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego, przy czym komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 czerwca 2015 r. orzekła, że u wnioskodawcy brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego. Powyższe orzeczenie stanowiło podstawę wydania przez ZUS decyzji w przedmiocie odmowy prawa do spornego świadczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawca P. L. ma 27 lat. Nie ma zawodu, jest współwłaścicielem zakładu produkującego części samochodowe.

Od dnia 3 marca 2014 r. wnioskodawca był niezdolny do pracy i do dnia 31 sierpnia 2014 r. pobierał zasiłek chorobowy, wyczerpując z tym dniem okres zasiłkowy. W okresie od dnia 1 września 2014 r. do dnia 27 lutego 2015 r. (6 miesięcy) wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

Następnie wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres.

Orzeczeniem z dnia 27 kwietnia 2015 r. Lekarz Orzecznik ZUS na podstawie wywiadu, analizy dokumentacji medycznej oraz badania przedmiotowego stwierdził, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, w związku z czym nie zachodzą okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia.

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu wydanym w dniu 11 czerwca 2015 r., na podstawie badania i po analizie dokumentacji medycznej wnioskodawcy stwierdziła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Mając na uwadze powyższe, uznała, iż nie zachodzą okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

W oparciu o powyższe, orzeczenie organ rentowy wydał decyzję, stanowiącą przedmiot zaskarżenia w przedmiotowej sprawie.

( dowód: akta zasiłkowe wnioskodawcy)

Pod względem ortopedycznym wnioskodawca P. L. cierpi na nawykowe zwichnięcie barku. Z tego powodu w l. 2013-2014 podlegał leczeniu operacyjnemu. Obecnie występuje u niego nieznacznego stopnia niewydolność funkcjonalna obu stawów barkowych po zabiegach rekonstrukcyjnych – zmiany dotyczyły obu kończyn. Po dniu 27 lutego 2015 r. był nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie przez okres 3 miesiące rokowało odzyskanie zdolności do pracy.

( dowód: akta zasiłkowe wnioskodawcy, opinia sądowo-lekarska z zakresu ortopedii – k. 10-11, dokumentacja medyczna wnioskodawcy)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dowodów, tj. akt zasiłkowych wnioskodawcy, których autentyczność i rzetelność nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd podzielił i przyjął za własne wnioski oraz twierdzenia zawarte w opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i chirurgii urazowej. Wnioski te są bowiem logiczne i jednoznaczne, zaś opinie oparte na wiedzy fachowej i doświadczeniu zawodowym biegłego. Poza tym żadna ze stron nie wniosła zarzutów do opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. nr 77, poz. 512 – tekst jedn.) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Z treści powyższego przepisu wynika, iż celem świadczenia rehabilitacyjnego jest umożliwienie osobie niezdolnej do pracy kontynuowania leczenia lub rehabilitacji w sytuacji, gdy okres zasiłku chorobowego jest zbyt krótki do odzyskania pełnej zdolności do pracy - a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, świadczenie rehabilitacyjne jest świadczeniem "na dokończenie leczenia" i jako rodzaj pieniężnego świadczenia ubezpieczeniowego, ma zapobiegać sytuacjom, kiedy ubezpieczony wymagający dalszego leczenia pozostawałby bez środków do życia.

Jak wykazało postępowanie dowodowe, a przede wszystkimi opinia z zakresu wiedzy specjalistycznej sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii - stan zdrowia wnioskodawcy po dniu 27 lutego 2015 r. uzasadniał zaliczenie go do osób niezdolnych do pracy i tym samym stanowił podstawę do przyznania mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres 3 miesięcy, przy pozytywnych rokowaniach odnośnie dalszego leczenia/rehabilitacji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC, uwzględnił odwołanie wnioskodawcy i zmienił zaskarżoną decyzję jak w sentencji wyroku.