Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 08 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Sanoku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Aldona Helińska-Hanus

Protokolant: sekretarz sądowy Justyna Wojnowska

po rozpoznaniu w dniu 08 marca 2024r. w Sanoku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa : A. L. i Ł. L.

przeciwko : Bank (...) S.A. z/s w W.

o zapłatę

w przedmiocie wniosku powodów o udzielenie zabezpieczenia

p o s t a n a w i a

o d d a l i ć wniosek.

Sędzia Aldona Helińska-Hanus

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 08 marca 2024r.

Powodowie A. L. (2) i Ł. L. w pozwie z dnia 26 lutego 2024r. o ustalenie treści stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu hipotecznego zawartej z pozwanym Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. Oddział w S., poprzez ustalenie, że na oprocentowanie kredytu składa się wyłącznie marża banku w wysokości 1,7 %, a w konsekwencji o zasądzenie od pozwanego kwoty 25.497,56 zł z tytułu bezprawnie pobranych od powodów kwot odsetkowych opartych o oprocentowanie WIBOR, z powództwem ewentualnym, wystąpili również o udzielenie zabezpieczenia poprzez unormowanie praw i obowiązków stron procesu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, w ten sposób, że powodowie będą zobowiązani do świadczenia na rzecz pozwanego comiesięcznych rat kapitałowo-odsetkowych, przy czym część odsetkowa będzie oparta o marżę w wysokości 1,7 %, ponadto o nakazanie pozwanemu przedstawienia w terminie jednego tygodnia od wydania postanowienia harmonogramu spłaty w oparciu o wysokość wskazanej wyżej raty, o zakazanie pozwanemu złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytowej i o zakazanie pozwanemu przekazywania do instytucji utworzonych na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy Prawo Bankowe informacji w związku z udzieleniem zabezpieczenia.

W uzasadnieniu wniosku o udzielenie zabezpieczenia powództwa powodowie podnieśli, że ich roszczenie jest uprawdopodobnione i wynika z przedłożonych do pozwu dokumentów, w szczególności z umowy kredytowej zawierającej klauzule abuzywne i choć roszczenie nie dotyczy ustalenia nieważności umowy w całości, wskazali, że podstawą roszczenia nie jest doraźna niedogodność finansowa, lecz znajduje wyraźne uzasadnienie w celu postępowania. W uzasadnieniu kwestii dotyczącej interesu prawnego podnieśli, iż z ogólnodostępnych informacji medialnych wynika, że bank w licznych procesach związanych z abuzywnością klauzuli waloryzacyjnej, opartej o WIBOR przegrywa znaczną część tych procesów i należy liczyć się z niewypłacalnością banku, w związku z czym zasadne jest zwolnienie powodów z obowiązku spłat rat na czas trwania postępowania. Ponadto powodowie formułując żądanie o zasądzenie od pozwanego kwoty z tytułu nieważności poszczególnych zapisów umowy, w pierwszej kolejności wnieśli o ustalenie nieważności zapisów umowy, co oznacza, że tak sformułowane roszczenie odpowiada roszczeniu niepieniężnemu.

Powodowie powołali się również na wyrok TSUE z dnia 15 czerwca 2023r., przesądzający o zasadności uwzględniania wniosków o udzielenie zabezpieczenia w sprawach o unieważnienie umów kredytów frankowych, oraz z uwagi na okoliczność, że powodowie nie kwestionują ważności całej umowy, w dalszej kolejności wnieśli o udzielenie zabezpieczenia poprzez zakaz wypowiadania umowy przez pozwanego i zakaz wpisywania powodów do BIK-u.

( pozew z wnioskiem o zabezpieczenie – k.3 – 21, dokumenty przedłożone do pozwu – k.24 – 40 )

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 18 października 2017r. została zawarta umowa złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego pomiędzy pozwanym Bankiem (...) S.A. I Oddział w S., a powodami A. L. (2) i Ł. L., na podstawie której udzielono powodom kredytu w kwocie 281.960,00 zł na okres 25 lat. Umowa określała wysokość oprocentowania kredytu na dzień otwarcia rachunku kredytowego w wysokości 3,43 % w stosunku rocznym, w tym wysokość stopy bazowej kredytu mieszkaniowego w wysokości 1,73 %. W § 8 pkt 1 – 4 umowy zawarto zapis dotyczący oprocentowania kredytu, ze wskazaniem, że kwota kredytu jest oprocentowana według zmiennej stopy procentowej, stanowiącej sumę stopy bazowej kredytu mieszkaniowego i marży banku, z zastrzeżeniem między innymi co do maksymalnej wysokości stopy oprocentowania, ponadto, że stopa bazowa kredytu mieszkaniowego jest wyliczana w ostatnim dniu roboczym, każdego miesiąca kalendarzowego jako średnia arytmetyczna ze wszystkich dziennych notowań stawki WIBOR 3M ( tj. oprocentowania 3-miesięcznych złotowych pożyczek na polskim rynku międzybankowym ) z ostatniego miesiąca kalendarzowego poprzedzającego okres obrachunkowy, dla którego jest ustalana, z zastrzeżeniem ust.3. Tam znajdował się zapis, że stopa bazowa kredytu mieszkaniowego wyliczona zgodnie z wyżej opisanymi zasadami obowiązuje wyłącznie do ostatniego dnia 3-miesięcznego okresu obrachunkowego, rozumianego jako okres kolejnych 3 miesięcy kalendarzowych. Pierwszy okres obrachunkowy liczony jest natomiast od dnia otwarcia rachunku kredytowego do ostatniego dnia 3-go miesiąca kalendarzowego, a miesiąc kalendarzowy, w którym otwarty został rachunek kredytowy, jest jednocześnie traktowany jako pierwszy miesiąc kalendarzowy tego okresu obrachunkowego.

W pkt 4 § 8 umowy zapis odnosił się do zmiany wysokości stopy bazowej kredytu mieszkaniowego, a tym samym zmiany wysokości oprocentowania o tyle punktów procentowych, o ile zmieni się stopa kredytu mieszkaniowego, nowa zaś wysokość oprocentowania kredytu obowiązuje od 1-go dnia kolejnego okresu obrachunkowego.

Pismem z dnia 10 lipca 2023r. powodowie złożyli reklamację od umowy kredytowej, powołując się na niedozwolone postanowienia umowne, dotyczące oprocentowania kredytu według stawki referencyjnej WIBOR.

Pismem z dnia 14 listopada 2023r. pozwany bank nie uznał reklamacji, wskazując między innymi, że WIBOR jest wskaźnikiem referencyjnym stopy procentowej, który jest opracowany i publikowany przez (...) S.A., spółkę prawa polskiego z siedzibą w Polsce i podmiotem niezależnym od Banku (...) S.A, a akcjonariuszem tego podmiotu jest w 100 % Giełda (...) Spółka Akcyjna.

( dowody: kopia umowy kredytowej z dnia 18.10.2017r. – k. 24 – 32, kopia pisma powodów z dnia 10.07.2023r. – k. 37 – 38, kopia odpowiedzi na reklamację z dnia 14.11.2023r. – k. 39 - 40 )

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek powodów o udzielenie zabezpieczenia nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 730 k.p.c. w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez Sąd można żądać udzielenia zabezpieczenia. Sad może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Zgodnie natomiast z przepisem art.730 ¹ § 1 - § 3 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

Przy wyborze sposobu zabezpieczenia Sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę.

Rozwiązanie przyjęte w przepisie art. 730 ¹ k.p.c. wprowadza zatem tylko dwie podstawy zabezpieczenia. Są nimi uprawdopodobnienie istnienia roszczenia, które ma być zabezpieczone oraz interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia. Przy czym obie te przesłanki powinny być uprawdopodobnione.

Interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia wyraża się zwykle w konieczności zapobieżenia szkodzie lub innym negatywnym następstwom, które pomimo ostatecznego wygrania sprawy dotknęłyby uprawnionego. Art. 730 ¹ § 2 k.p.c.

konkretyzuje zatem przesłankę interesu prawnego, odnosząc się do dwóch celów postępowania zabezpieczającego: urealnienia przyszłej egzekucji oraz realizacji innych celów postępowania.

Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje nie tylko wówczas, gdy brak zabezpieczenia może pozbawić uprawnionego zaspokojenia, ale również wtedy, gdy zagrożenie takie nie występuje, ale mogą istnieć poważne trudności w uzyskaniu zaspokojenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia będzie miał miejsce, jeżeli w czasie postępowania prawa uprawnionego zostały naruszone albo są zagrożone naruszeniem w taki sposób, że wymaga to niezwłocznego zabezpieczenia tych praw przed dalszymi naruszeniami do zakończenia postępowania. Nie każde utrudnienie uzasadnia istnienie interesu prawnego, ale tylko takie, które ma charakter poważny, a więc trudny do usunięcia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia to potrzeba wydania nakazów i zakazów zmierzających do usunięcia zagrożenia albo poważnego utrudnienia osiągnięcia celu postępowania w sprawie. Ustalenie, czy zachodzi interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia następuje w drodze usprawiedliwionych okolicznościami sprawy interesów uprawnionego i obowiązanego. Należy bowiem pamiętać, że zasadą jest rozstrzyganie sporów między stronami w wyniku prawomocnych wyroków sądowych, które nie są oparte tylko na uprawdopodobnieniu określonych okoliczności, lecz na wykazaniu (udowodnieniu) swoich twierdzeń. Zabezpieczenie roszczenia należy traktować jako wyjątek od tej zasady, a w konsekwencji wprowadzenie do obrotu prawnego takiego orzeczenia może nastąpić tylko przy wystąpieniu pozytywnych przesłanek zabezpieczenia i braku negatywnych przesłanek proceduralnych, stąd winno być podejmowane w sytuacjach wyjątkowych, przewidzianych prawem.

Ponadto przepis art. 731 k.p.c. stanowi, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba, że ustawa stanowi inaczej, a przepis art. 755 k.p.c. dotyczy zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych, na co powołują się powodowie.

Mając na uwadze powyższe rozważania i odnosząc się do zebranych na tym etapie dowodów z dokumentów, Sąd doszedł do przekonania, że nie została uprawdopodobniona przesłanka w postaci interesu prawnego powodów, a udzielenie przedmiotowego zabezpieczenia zmierzałoby do zaspokojenia roszczenia.

W Ocenie Sądu nie zachodzi pozytywna przesłanka w postaci zapobieżenia szkodzie lub innym negatywnym następstwom, warunkująca istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Powoływana natomiast przez powodów ogólna okoliczność, że bank przegrywa znaczną ilość procesów sądowych, w których występuje jako pozwany nie zasługuje w ocenie Sądu na uwzględnienie, podobnie jak argumentacja związana z przytoczeniem wyroku TSUE odnoszącym się do kredytów frankowych.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia z dnia 08 marca 2024r.

Sędzia Aldona Helińska-Hanus