Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 8 marca 2024r.

Sąd Rejonowy w Sanoku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Krzysztof Dziewulski

Protokolant: asystent sędziego Adriana Ogrodnik

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2024r. w Sanoku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

o ustalenie i zapłatę

w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia powództwa

p o s t a n a w i a

oddalić wniosek.

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 8 marca 2024r.

W dniu 3 stycznia 2024r. do Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie wpłynął pozew powódki A. Z. przeciwko (...) Bank (...) S.A z siedzibą w W. o zapłatę i ustalenie. Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2024r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie sygn. akt (...) stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowego w Sanoku, I Wydziałowi Cywilnemu. Akta niniejszej sprawy wpłynęły do Sądu Rejonowego w Sanoku w dniu 28 lutego 2024 r.

Wraz z pozwem powódka skierowała do Sądu wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez uregulowanie na czas trwania postępowania, praw i obowiązków stron postępowania wynikających z łączącej strony umowy kredytu hipotecznego Kredyt mieszkaniowy Własny Kąt z oprocentowaniem zmiennym nr (...) z dnia 19.08.2021r. ustalając, że do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy powódka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz pozwanego (...) Bank (...) S. A. comiesięcznych rat odsetkowych kredytu naliczanych na podstawie oprocentowania w wysokości 1,96 p. p. ( marża (...). S.A.), a pozwany do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zobowiązany będzie nie składać oświadczenia o wypowiedzeniu w/w umowy kredytu oraz zobowiązany będzie do nieprzekazywania informacji o niespłacaniu przez A. Z. rat kredytu do Biura (...) S.A. lub każdemu innemu podmiotowi obrotu gospodarczego.

Postanowieniem z dnia 8 marca 2024r. Sąd Rejonowy w Sanoku oddalił wniosek powódki w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia powództwa. Natomiast w dniu 2 kwietnia 2024r. do Sądu wpłynął wniosek powódki o sporządzenie uzasadnienia postanowienia i doręczenie odpisu postanowienia z uzasadnieniem.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 730 § 1 k.p.c. w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Celem tego jest zwiększenie skuteczności postępowania cywilnego poprzez zapewnienie, że pomimo upływu czasu koniecznego dla rozstrzygnięcia sprawy możliwe będzie osiągnięcie zamierzonych przez stronę celów postępowania.

Uprawnionymi do żądania udzielenia zabezpieczenia zgodnie z art. 730 ¹ § 1 k.p.c. jest każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Podkreślenia wymaga fakt, że uprawdopodobnienie nie wymaga niepodważalnych dowodów istnienia roszczenia, nie mniej powinno być poparte źródłami, a więc materiałem ( niekoniecznie spełniającym wymogi stawiane przez przepisy o postępowaniu dowodowym ), z którego można wywieść, ze znacznym stopniem prawdopodobieństwa, że roszczenie istnieje.

Bezspornym jest, że powódka uprawdopodobniła roszczenie przedkładając do pozwu załączone dokumenty – m.in. umowę kredytu hipotecznego Kredyt mieszkaniowy Własny Kąt nr. (...), załącznik nr 3 do umowy, zaświadczenie o kredycie wraz z zestawieniem spłaty, historia rachunku w Banku (...) S.A przedstawiającą spłatę kredytu za 2023r., zestawienie operacji spłaty kredytu od listopada 2021r. do grudnia 2023r.

Jednak w ocenie Sądu powódka nie wykazała interesu prawnego, który przemawiałby za udzieleniem zabezpieczenia.

Art. 730 ¹ § 2 k.p.c. stanowi, iż interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

W ocenie powódki dalsze spłacanie rat kredytu na rzecz pozwanego doprowadziłoby do nadmiernego obciążenia powódki i dalszego bezpodstawnego wzbogacania pozwanego, bezzasadnie zwiększając skalę przyszłym rozliczeń między stronami, a dodatkowo może narazić powódkę na straty finansowe z uwagi na terminowe spłacanie rat kapitałowo-odsetkowych w pełnej wysokości oraz utrudnić osiągnięcie celu postępowania i skutkować koniecznością wytoczenia kolejnego powództwa.

Powódka nie wykazała przesłanek, które uniemożliwiałyby lub poważnie utrudniałyby wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia, tym samym nie wykazała w sposób wystraczający interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Sam fakt powoływania się na nadmierne obciążanie powódki zapłatą rat w pełnej wysokości i narażanie tym samym na straty finansowe nie jest podstawą do udzielenia zabezpieczenia. Przede wszystkim powódka zawierając umowę kredytu miała świadomość, że wiązać się to będzie z comiesięcznym spłacaniem rat kapitałowo – odsetkowych, które na przestrzeni lat w przypadku zmiennej stopy oprocentowania mogą być różnej wysokości. Strony w dalszym ciągu związane są umową kredytu hipotecznego, a o ewentualnej nieważności umowy Sąd będzie orzekał po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie i dopiero ewentualne ustalenie nieważności umowy będzie podstawą do zaniechania spłacania rat odsetkowych w wysokości ustalanej na podstawie wskaźnika WIBOR 6 M.

Trudno również podzielać argument powódki o bezpodstawnym wzbogaceniu pozwanego. Zgodnie z art. 405 k.c. bezpodstawne wzbogacenie polega na uzyskaniu korzyści majątkowej kosztem innej osoby bez podstawy prawnej. W niniejszym stanie faktycznym strony zawarły umowę kredytu. Pozwany zrealizował występujące po swojej stronie zobowiązanie, natomiast obecnie to powódka realizuje postanowienia zawartej umowy, a jak już wskazano za wcześnie jest aby można było twierdzić, iż przedmiotowa umowa jest nieważna. Tym samym Sąd nie widzi podstaw aby podzielić stanowisko powódki.

Natomiast Sąd po części podziela twierdzenie o zwiększaniu skali prawdopodobnych przyszłych rozliczeń między stronami. Po części dlatego, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem, iż jest to ,,bezzasadne” i dotyczy tylko sytuacji jednostronnej, tzn. że to pozwany będzie musiał zapłacić powódce określoną roszczeniem kwotę, która w wyniku braku zabezpieczenia może wzrastać. W ocenie Sądu może przecież okazać się również, iż roszczenie powódki nie będzie zasługiwało na uwzględnienie i umowa w dalszym ciągu będzie ważna, a wtedy zobowiązanie do zapłaty zaległych rat powstałoby po stronie powódki, tym samym w przypadku udzielenia zabezpieczenia również zwiększając wysokość ewentualnych rozliczeń między stronami.

Sąd stoi również na stanowisku, że brak zabezpieczenia nie utrudni osiągnięcia celu postępowania. Przede wszystkim z treści pozwu wynika, że celem postępowania jest ustalenia iż postanowienia z § 2 ust. 5 i § 2 ust. 8 części szczegółowej umowy, § 1 pkt. 30 części ogólnej umowy i § 5 części ogólnej umowy są bezskuteczne i nie wiążą strony powodowej lub są nieważne. W przypadku stwierdzenia ich nieważności powódka osiągnie cel dla którego zainicjowała niniejsze postępowanie. Natomiast pozew o zapłatę jest wynikiem ewentualnego orzeczenia o bezskuteczności postanowień lub ich nieważności.

Warto zwrócić uwagę, na fakt że pozwany jest dużą instytucją finansową, która w przypadku postępowania przed sądem ma możliwość zabezpieczenia środków na ewentualne wykonanie orzeczenia. Dodatkowo, zauważyć należy, że pozwany bank, nie znajduje się w upadłości, nie ma też żadnych przesłanek, które dawałyby podstawę do tego, aby przypuszczać, że ma problemy z płynnością finansową, bądź znajduje się w innej, trudnej sytuacji, która mogłaby ewentualnie rzutować na przyszłe rozliczenia stron. Pozwany, w ocenie Sądu w razie korzystnego dla powódki rozstrzygnięcia po zobowiązaniu do zapłaty, będzie w stanie niezwłocznie je zrealizować. Odmiennie może być natomiast w sytuacji, kiedy to rozstrzygnięcie będzie niekorzystne dla powódki. Gdyby doszło do zabezpieczenia roszczenia, to w przypadku nieuwzględnienia roszczenia to powódka musiałaby niezwłocznie wyłożyć całą zaległą sumę co mogłoby doprowadzić do jej poważnych problemów finansowych, a tym samym działać również na niekorzyść wierzyciela. Skoro powódka twierdzi, że comiesięczne spłacanie raty kredytu jest niewątpliwie odczuwalne dla gospodarstwa domowego i powoduje straty finansowe to tym bardziej niespłacanie rat kredytu w czasie postępowania, a następnie ewentualna potrzeba wyłożenia zaległych rat pociągnęłaby niepowetowane skutki dla niej.

Niewątpliwie powódka uprawdopodobniła swoje roszczenie względem pozwanego, jednak nie uprawdopodobniła interesu prawnego.

Należy pamiętać, że istota postępowania zabezpieczającego wyraża się w pobieżnej analizie dostarczonego materiału dowodowego, co może doprowadzić na skutek przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego do wniosku o niezasadności roszczenia. Dlatego też Sąd orzekając o udzieleniu zabezpieczenia musi wziąć pod uwagę ciężar jaki niesie ze sobą ów zabezpieczenie. Co za tym idzie, trzeba przede wszystkim pamiętać, że udzielenie lub też nie zabezpieczenia nie może w żadnej mierze przesądzać o zasadności roszczenia głównego. Rozpoznając wniosek o zabezpieczanie Sąd nie zajmuje się oceną zebranego w sprawie materiału co do meritum, a jedynie ocenia czy przedłożony materiał dowodowy uprawdopodabnia przysługujące powódce roszczenie. Natomiast ostateczna ocena prawdziwości i zasadności twierdzeń będzie mieć miejsce po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Natomiast uprawdopodobnienie interesu prawnego powinno zostać dokonane w taki sposób, aby faktycznie można było uznać, że brak takiego zabezpieczenia uniemożliwi bądź poważnie utrudni wykonanie orzeczenia sądowego, lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. W tym przypadku nie uprawdopodobniono tej okoliczności.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, w ocenie Sądu uzasadnionym jest dalsze realizowanie postanowień umowy, co niewątpliwie będzie dużo bardziej zabezpieczało interesy obu stron postępowania, w tym przede wszystkim powódki.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd nie uwzględnił wniosku powódki. Zabezpieczenie roszczenia możliwe jest po wykazaniu dwóch obligatoryjnych przesłanek- uprawdopodobnieniu roszczenia oraz interesu prawnego. Powódka wykazała pierwszą przesłankę (uprawdopodobniła roszczenie), nie uprawdopodobniła natomiast interesu prawnego, który uzasadniałby zastosowanie zabezpieczenia roszczenia.

Sąd mając na uwadze powyższe, orzekł jak w sentencji postanowienia.