Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Halina Sekuła
Protokolant:	Dorota Delimata

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W.

przeciwko J. K.

o zapłatę kwoty 816,06 zł

I. Zasądza od pozwanej J. K. na rzecz powoda (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty
w W. kwotę 816,06 zł (osiemset szesnaście złotych sześć groszy)
z ustawowymi odsetkami od dnia 19 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty.

II. Odstępuje od obciążania pozwanej J. K. kosztami postępowania.

Sędzia

Sygn. akt I C 1390/15

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 21 kwietnia 2016 r.

Powód – (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wystąpił z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym wniesionym w dniu 19 sierpnia 2015 r. przeciwko J. K., o zasądzenie na jego rzecz kwoty 816,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie zwrotu kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje roszczenie strona powodowa wskazywała, że dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwaną stosownych kwot z tytułu korzystania z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez pierwotnego wierzyciela – (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 27 października 2012 r. Powodowy Fundusz nabył przedmiotową wierzytelność od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy o przelew wierzytelności. Na wysokość dochodzonego pozwem roszczenia składa się kwota 641,13 zł, wynikająca z noty obciążeniowej nr (...)-MP oraz odsetki naliczone na dzień poprzedzający złożenie pozwu. Strona powodowa podała, że zawiadomiła pozwaną o dokonaniu cesji wierzytelności i wezwała ją do dobrowolnej zapłaty należności w terminie 7 dni. J. K. w żaden sposób nie ustosunkowała się jednak do rzeczonego zawiadomienia, wobec czego strona powodowa wystąpiła z niniejszym pozwem.

W następstwie powyższej czynności strony powodowej w dniu 22 września 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty, od którego pozwana w dniu 8 października 2015 r. skutecznie złożyła sprzeciw, w którym domagała się oddalenia powództwa w całości i orzeczenia o kosztach według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko J. K. podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Nadto przyznała, iż zawarła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jednakże faktycznie z nich nie korzystała, bowiem przekazała telefon wnuczce i w związku z tym nie czuje się zobowiązana do dokonania zapłaty.

Na skutek złożenia przez pozwaną sprzeciwu w dniu 19 października 2015 r. zostało wydane postanowienie, mocą którego niniejsza sprawa została przekazana do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Krośnie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2012 r. w K. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a pozwaną J. K. doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...) nr (...). Zgodnie z jej treścią pozwana była zobowiązana do dokonywania obowiązkowych zasileń konta, każdorazowo na minimalną kwotę w wysokości 30,00 zł. W związku z brakiem realizacji tego obowiązku w dniu 28 marca 2013 r. doszło do rozwiązania przedmiotowej umowy oraz naliczenia kary umownej w wysokości 641,13 zł zgodnie z § 6 ust. 11 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. Dodatkowo za okres od 13 kwietnia 2013 r. do 18 sierpnia 2015 r. obciążono pozwaną kwotą należnych odsetek w wysokości 174,93 zł ( dowód: odpis umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 28.09.2012 r. nr (...) – k.68-70, odpis noty obciążeniowej nr (...)-MP z dnia 28.03.2013 r. – k.48, odpis powiadomienia o rozwiązaniu umowy wraz z wezwaniem do zapłaty z dnia 28.03.2013 r. – k.49, wyliczenie odsetek należnych na dzień 18.08.2015 r. – k.50, odpis regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. – k.55-56).

W dniu 30 października 2014 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a stroną powodową – (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności przysługującej w stosunku do pozwanej ( dowód: odpis umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30.10.2014 r. – k.35, załącznik nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30.10.2014 r. – k.37-40).

Pismem z dnia 30 października 2014 r. powodowy Fundusz zawiadomił pozwaną o przelewie wierzytelności, natomiast pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. wezwał J. K. do zapłaty długu, stanowiącego na dzień 5 stycznia 2015 r. kwotę 785,90 zł. Pozwana nie zadośćuczyniła powyższemu żądaniu ( dowód: odpis zawiadomienia z dnia 30.10.2014 r. – k.46, wezwanie do zapłaty z dnia 29.12.2014 r. – k.47).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie stan faktyczny nie budził wątpliwości i nie był sporny pomiędzy stronami. Został on ustalony w oparciu o dowody z dokumentów, przy czym Sąd nie znalazł podstaw do powzięcia wątpliwości dotyczących ich wiarygodności, albowiem w szczególności strony nie kwestionowały autentyczności czy rzetelności tych dokumentów. Tym niemniej należy mieć na uwadze, iż były to dokumenty prywatne, które zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie w nich zawarte. Nadto na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2016 r. pozwana przyznała, iż zawarła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a następnie oddała telefon wnuczce i nie miała dalszej wiedzy w przedmiocie regulowania należnych opłat z tytułu przedmiotowej umowy.

Zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 28 września 2012 r. pozwana była zobowiązana do dokonania 27 obowiązkowych opłat (zasileń konta) każdorazowo minimalną kwotą wynoszącą 30 zł. Opłaty te mogły być uiszczane za pomocą telekarty lub telekodu lub w inny sposób wskazany przez usługodawcę właściwy dla usług przedpłaconych (§ 7 ust. 1 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o.). W związku z brakiem realizacji tego obowiązku i nie dokonywaniem przez pozwaną stosownych opłat, pierwotny wierzyciel wystawił notę obciążeniową nr (...)-MP w wysokości 641,13 zł. Kwota ta stanowiła karę umowną za niedotrzymanie warunków umowy, dla której podstawę stanowił § 6 ust. 11 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. Zgodnie z treścią tego postanowienia umownego rozwiązanie umowy przed upływem czasu oznaczonego Umowy z powodu niedotrzymania przez Abonenta (...) zobowiązania do utrzymywania konta w okresie ważności dla usług wychodzących lub innego działania lub zaniechania Abonenta (...), jest dla Polkomtel podstawą żądania zapłaty kary umownej w wysokości określonej w Umowie, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia Umowy do dnia jej rozwiązania.

Przedmiotowa umowa została zawarta na czas oznaczony do dnia 17 grudnia 2014 r., natomiast na skutek nieuiszczania stosownych opłat, w dniu 28 marca 2013 r. doszło do jej rozwiązania. Wysokość kary umownej została wskazana w umowie i określona na kwotę 823,00 zł, która została następnie odpowiednio pomniejszona w oparciu o § 6 ust. 11 Regulaminu i wyniosła 641,13 zł. Ponad tę kwotę strona powodowa doliczyła nadto kwotę skapitalizowanych odsetek za okres od 13 kwietnia 2013 r. (tj. dnia następnego po dniu, w którym upływał termin zapłaty kwoty 641,13 zł) do 22 grudnia 2014 r. w wysokości 141,35 zł oraz za okres od 23 grudnia 2013 r. do 18 sierpnia 2015 r. (tj. dzień poprzedzający dzień wniesienia pozwu) w wysokości 33,58 zł, co łącznie stanowiło kwotę 174,93 zł. Uprawnienie to wynikało z art. 482 § 1 k.c., zgodnie z treścią którego od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Zatem suma kary umownej oraz wartości skapitalizowanych odsetek stanowiła kwotę dochodzoną pozwem w niniejszej sprawie.

Powodowy Fundusz był uprawniony do dochodzenia roszczenia w niniejszej sprawie w związku z dokonanym przeniesieniem wierzytelności na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 października 2014 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast § 2 powyższego przepisu stanowi, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jako podstawę rozstrzygnięcia dotyczącego odsetek wskazać należy art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strona powodowa wniosła o zasądzenie odsetek od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, dlatego też stosownie do tego żądania Sąd zasądził od pozwanej odsetki ustawowe od dochodzonej kwoty od dnia 19 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty.

Ustosunkowując się jeszcze do zarzutu podniesionego przez pozwaną, a dotyczącego przedawnienia roszczenia, należy uznać go za bezzasadny.

W niniejszej sprawie termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia wynosi 3 lata, bowiem jak stanowi art. 118 k.c. właśnie z upływem takiego okresu czasu dochodzi do przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Termin zapłaty kwoty 641,13 zł z tytułu kary umownej upływał 12 kwietnia 2013 r., wobec czego od dnia następnego roszczenie stało się wymagalne i od tego momentu należało liczyć bieg przedawnienia wynoszący trzy lata. Zgodnie jednak z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. W związku z tym, iż w dniu 19 sierpnia 2015 r. strona powodowa wniosła powództwo, należy uznać, że bieg przedawnienia uległ przerwaniu.

Mając na uwadze powyższe, powództwo należało uznać za zasadne, co znalazło wyraz w punkcie I wyroku, na mocy którego zasądzono od pozwanej na rzecz powodowego Funduszu dochodzoną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty.

Orzekając o kosztach Sąd zastosował zasadę słuszności znajdującą oparcie w art. 102 k.p.c. i nie obciążył pozwanej kosztami postępowania. Wskazany wyżej przepis uprawnia Sąd, nawet bez wniosku strony, do nie obciążania jej w ogóle kosztami postępowania, w wypadkach szczególnie uzasadnionych.

Te szczególne okoliczności, o których mowa dotyczą nie tylko samego przebiegu procesu, lecz także okoliczności pozostających poza postępowaniem, np. takich jak stan majątkowy czy sytuacja życiowa stron.
W niniejszej sprawie pozwana podała, iż utrzymuje się wyłącznie z renty socjalnej w wysokości 470 zł, z której pokrywa koszty bieżącego utrzymania oraz koszty leczenia. Nie może również ujść uwadze okoliczność, iż w rzeczywistości pozwana nigdy nie korzystała z telefonu, oddając go do użytkowania wnuczce.

W ocenie Sądu sytuacja majątkowa i życiowa pozwanej uprawnia do wniosku, że w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, w którym możliwe jest zastosowanie zasady słuszności i odstąpienie od obciążenia pozwanej kosztami postępowania.

Sędzia :

Z../

1.  odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda – r. pr. K. P.,

2.  cal 14 dni.