Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 306/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 18 marca 2020 r. sygn. akt II K 400/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. A. (1)

naruszenie przez oskarżonego D. A. (1) nietykalności cielesnej oskarżyciela prywatnego S. N. poprzez szarpanie, złapanie za szyję, duszenie, a następnie rzucenie nim o ziemię

akta Sądu R.-wego II K 270/19

opinie lekarskie obrażeń ciała dozna-nych przez A.-sza N.-caj, A. N. (1) i S.-wa N. (k. 62)

k. 49-54; 62

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

akta sprawy II K 270/19

Sąd Odwoławczy dopuścił dowód z akt sprawy II K 270/19 Sądu Rejonowego w Jaśle na okoliczność przebiegu zdarzenia, ze szczególnym uwzględnieniem obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonych.

W powyższej sprawie D. A. (1) występował jako oskarżony o przestępstwa z art. 158 § 1 k.k., popełnione na szkodę A. N. (2) i A. N. (1), za które skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Jaśle z dnia 6 maja 2022 r. sygn. akt II K 270/19 na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.

Lektura zeznań pokrzywdzonych A. N. (2) i A. N. (1) w ww. sprawie wskazuje, iż zeznania te zbieżne są z zeznaniami złożonymi w sprawie II K 400/19 i pomiędzy tymi zeznaniami nie ma sprzeczności, a zatem służy im walor pełnej wiarygodności. Uwagi te dotyczą także zeznań świadków A. C. i Z. G..

opinie lekarskie dotyczące obrażeń ciała doznanych przez A. N. (2), A. N. (1) i S. N.

Sąd Odwoławczy dopuścił dowód z opinii lekarskich dotyczących obrażeń doznanych przez A. N. (2), A. N. (1) oraz S. N., zawartych w aktach sprawy II K 270/19 Sądu Rejonowego w Jaśle.

Analiza ww. opinii, a w szczególności opinii lekarskiej dotyczącej S. N. potwierdza mechanizm powstania obrażeń ciała u oskarżyciela prywatnego, który zbieżny jest z jego zeznaniami.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego w apelacji zarzucił obrazę przepisów postępowania art. 4 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez mimo istniejących wątpliwości co do przebiegu zajścia z 3 sierpnia 2018 r. zostały one rozstrzygnięte w sposób dowolny na niekorzyść oskarżonego podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy Sąd orzekający winien takie wątpliwości rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony zarzut jest bezzasadny.

Wbrew stanowisku obrońcy Sąd Orzekający dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie ,materiału dowodowego, albowiem nie zawierającej błędów logicznych, nie będącej sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym pozostającą pod ochrona przepisu art. 7 k.p.k.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd Orzekający oparł się na dowodach, którym przyznał walor wiarygodności, co jest w pełni zrozumiałe. Nie sposób bowiem konstruować ustalenia faktyczne w sprawie w oparciu o dowody niewiarygodne, a tym samym nieprawdziwe. Oparcie ustaleń faktycznych na dowodach wiarygodnych w żaden sposób nie narusza zasady obiektywizmu określonej w art. 4 k.p.k.

W pełni uprawniony był zatem Sąd Orzekający do przyznania waloru wiarygodności zeznaniom oskarżyciela prywatnego S. N. oraz zeznaniom świadków A. N. (1) i A. N. (2), jak również zeznaniom świadków Z. G. i A. C. oraz P. B., jak również opinii biegłego J. S. dotyczącej mechanizmu powstania obrażeń ciała u oskarżyciela prywatnego.

Wskazane dowody potwierdzają, iż oskarżony D. A. (1) w dniu 3 sierpnia 2018 r., podczas wywiązanej się pomiędzy członkami rodzin A. i N. awantury, stanowiącej przedmiot odrębnego rozpoznania w sprawie II K 270/19 o przestępstwa z art. 158 § 1 k.k., naruszył nietykalność cielesną oskarżyciela prywatnego poprzez jego szarpanie, złapanie za szyję i duszenie, a następnie rzucenie nim o ziemię.

O ile ocena zeznań A. N. (1) i A. N. (2) podlegała szczególnej ostrożności z uwagi na więzi rodzinne z oskarżycielem prywatnym, co samo w sobie nie dawało podstaw do uznania ich za niewiarygodne, o tyle świadkowie Z. G. i A. C. są osobami obcymi dla stron, w tym dla oskarżyciela prywatnego. Podobnie, osobą obcą dla stron jest świadek P. B., będący funkcjonariuszem Policji. Świadkowie ci nie mieli zatem żadnych podstaw do niesłusznego obciążania oskarżonego D. A. (1). Co więcej, zeznania ww. świadków zbieżne są z zeznaniami, jakie złożyli oni przed Sądem w sprawie II K 270/09, prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Jaśle przeciwko m.in. D. A. (2), oskarżonemu o przestępstwo z art. 158 § 1 k.k., popełnione podczas tego samego zdarzenia, co przestępstwo z art. 217 § 1 k.k.

Podnoszone przez obrońcę oskarżonego rozbieżności w zeznaniach Z. G. i A. C. w żaden sposób nie podważają wiarygodności zeznań oskarżyciela prywatnego i pozostałych świadków, uwzględniając fakt, że Z. G. był obserwatorem zajścia od jego początku, natomiast A. C. jako że początkowo schowany był za murem domu, widział tylko jego dalszą część, świadkowie ci obserwowali zajście o dużej dynamice i nie musieli w tym samym momencie koncentrować się na zachowaniu tych samych jego uczestników.

Tym samym wskazane dowody przełamały linię obrony oskarżonego D. A. (2), nie przyznającego się do zarzucanego mu prywatnym aktem oskarżenia przestępstwa z art. 217 § 1 k.k., jak również zdyskredytowały wiarygodność wspierających oskarżonego zeznań świadków E. A. i G. A..

Bezpodstawny jest także zarzut obrońcy oskarżonego obrazy art. 5 § 2 k.p.k. określającego zasadę rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego ( in dubio pro reo).

Przede wszystkim zauważyć należy, iż zarzuty obrazy art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. mają charakter rozłączny, zatem łączenie tych przepisów w jednym zarzucie jest nieuprawnione. Nadto utrwalony jest już pogląd w orzecznictwie, iż brak jest podstaw do stawiania zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k. w oparciu o podnoszone przez stronę wątpliwości co do ustaleń faktycznych lub interpretacji prawa. Dla skutecznego sformułowania zarzutu obrazy ww. przepisu nie mają znaczenia podnoszone przez stronę wątpliwości, lecz jedynie to, czy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych w sprawie lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, ewentualnie to, czy w świetle konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. W sytuacji zatem, gdy ustalenia faktyczne zależne są od dania lub odmówienia wiary dowodom z zeznań lub wyjaśnień, brak jest podstaw do formułowania zarzutu in dubio pro reo.

W realiach niniejszej sprawy Sąd Orzekający nie powziął wątpliwości, których nie był w stanie usunąć i rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego.

3.2.

Obrońca oskarżonego w apelacji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na błędnym ustaleniu, że oskarżony dopuścił się 3 sierpnia 2018 r. naruszenia nietykalności cielesnej S. N. w postaci szarpania, złapania za szyję, duszenia i rzucenia o ziemię, mimo iż incydent z 3 sierpnia 2018 r. miał zupełnie inny przebieg

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny.

Konsekwencją prawidłowej oceny dowodów jest dokonanie przez Sąd właściwych ustaleń faktycznych w sprawie.

Stanowisko obrońcy, jakoby przebieg zdarzenia z dnia 3 sierpnia 2018 r. pomiędzy stronami był zupełnie inny, jest nieuzasadnione i nie wykazane żadnym wiarygodnym dowodem. Nadto, lektura akt sprawy II K 270/19, w tym analiza dowodów w pełni potwierdza ustalenia Sądu Orzekającego dokonane w sprawie II K 400/19

.

3.3.

Obrońca oskarżonego w apelacji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych oraz rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary w sytuacji gdy przy przyjęciu ewentualnej winy oskarżonego zaistniały przesłanki do zastosowania przepisu art. 66 § 1 k.k. ponieważ wina i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna a postawa i warunki osobiste oskarżonego dają podstawę do tego, że nie popełni on w przyszłości przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny.

Wbrew stanowisku obrońcy, brak jest podstaw do warunkowego umorzenia postępowania w niniejszej sprawie. Przepis art. 66 § 1 k.k. wymaga, by wina i społeczna szkodliwość czynu nie była znaczna, okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości, a postawa i warunki osobiste oskarżonego, nie karanego za przestępstwo umyślne, dawały podstawę do przyjęcia, iż mimo umorzenia postępowania, nie popełni on w przyszłości przestępstwa.

W realiach niniejszej sprawy, obejmującej także okoliczności popełnienia przestępstwa z art. 158 § 1 k.k., za które oskarżony D. A. (3) został nieprawomocnie skazany, nie pozwalają na przyjęcie, iż wina i społeczna szkodliwość czynu nie była znaczna.

Także orzeczonej wobec oskarżonego karze grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej w kwocie 10 zł, nie sposób przyznać waloru rażąco surowej kary. Sąd Orzekający orzekł bowiem karę najłagodniejszego rodzaju kar, spośród katalogu kar, w dolnej granicy ilości stawek oraz dolnej granicy wysokości stawki.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o:

- zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzutu aktu oskarżenia orz zasądzenie od oskarżyciela prywatnego na rzecz oskarżonego kosztów postępowania za obie instancje wg norm taryfowych, ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postepowania karnego wobec oskarżonego na okres próby 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski obrońcy oskarżonego nie są uzasadnione.

Brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego. Przeprowadzone bowiem postępowanie dowodowe wykazało, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa, zaś orzeczona wobec niego kara jest prawidłowo ukształtowana i nie jest karą surową.

Także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi i instancji do ponownego rozpoznania, jest bezzasadny. Dotychczas bowiem przeprowadzone postępowanie przez Sąd Orzekający nie wymaga uzupełnienia, a dokonana ocena dowodów nie wymaga korekty. Brak jest zatem podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Nie jest również możliwa zamiana zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego, w sytuacji gdy wina i społeczna szkodliwość czynu, stanowiącego to samo zdarzenie z dnia 3 sierpnia 2018 r., jak nieprawomocnie przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 158 § 1 k.k., nie są nieznaczne.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymany został w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć. Apelacja obrońcy oskarżonego stanowi jedynie bezzasadną polemikę z prawidłową w sprawie oceną dowodów, właściwymi ustaleniami faktycznymi oraz orzeczoną karą.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 628 pkt 1 w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego D. A. (1) na rzecz oskarżyciela prywatnego S. N. kwotę 2.000 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego za postępowanie odwoławcze, stosownie do przedłożonego spisu kosztów przedstawionego przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego, która to kwota nie przekracza 6-krotności stawki minimalnej.

III

Na podstawie art. 636 § 1 w zw. z § 3 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego D. A. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 zł, a nadto opłatę za II instancję w kwocie 50 zł.

PODPIS

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie o winie

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana