Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 5 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. M.

przeciwko Przedsiębiorstwu Budownictwa i (...) Sp. z o.o. w C.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego w Rzeszowie Wydział I Cywilny

z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt I C 34/13

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy zwolnił powódkę od opłaty sądowej od pozwu ponad kwotę 10.000 zł (pkt I), zaś w pozostałym zakresie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oddalił (pkt II).

Zdaniem Sądu powódka jest w stanie uiścić 10.000 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, gdyż jest właścicielką kilku nieruchomości i otrzymała z ZUS-u świadczenia w łącznej kwocie 63.439 zł. Powódka zamierzając wystąpić z pozwem o wysokie zadośćuczynienie, powinna była starać się w dłuższym okresie zgromadzić środki potrzebne na koszty sądowe. Sąd Okręgowy uwzględniając jednak wysokość pełnej opłaty sądowej od pozwu oraz fakt, iż powódka aktualnie nie pracuje, zwolnił ją ponad kwotę 10.000 zł od wymaganej na tym etapie postępowania opłaty.

Powyższe postanowienie powódka zaskarżyła zażaleniem. Podała, że nie jest w stanie uiścić wymaganej kwoty 10.000 zł, gdyż jest obecnie bezrobotna bez prawa do zasiłku, korzysta z pomocy finansowej swojej rodziny, a otrzymane z ZUS-u środki przeznaczyła na zakup mieszkania w R..

Mając powyższe na uwadze powódka wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i zwolnienie jej od kosztów sądowych w całości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione.

Z uwagi na cel instytucji zwolnienia od kosztów sądowych, tj. zapewnienie stronie możliwości ochrony jej praw przed sądem, poprzez przejęcie przez Skarb Państwa ciężaru kosztów procesu, zwolnienie może nastąpić jedynie wyjątkowo, gdy strona ubiegająca się o taką pomoc wykaże, że jest osobą ubogą, bo tylko taka osoba nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 102 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z póź. zm.).

W przedmiotowej sprawie powódka z pewnością nie jest osobą ubogą, co uzasadniałoby uwzględnienie jej wniosku w całości. Posiada bowiem liczne nieruchomości, tj.: budynek mieszkalny o powierzchni 56,70 m ² w R. wraz z pozostałymi gruntami o powierzchni 54 m ², dwie działki położone w Ż. w obszarze terenów budowlanych o powierzchni 0,09 ha i 0,13 ha oraz mieszkanie własnościowe położone w R. o powierzchni 47,20 m ², którego wkład budowlany jeszcze przed uzyskaniem własności wynosił 173.953,93 zł. Ponadto powódka otrzymała odszkodowanie z ZUS-u w wysokości 48.439 zł oraz odprawę pośmiertną w kwocie 15.000 zł.

W związku z powyższym brak jest podstaw do uwzględnienia zażalenia, skoro powódka posiada majątek nieruchomy, zaś wcześniej otrzymała łącznie 63.439 zł, z której to kwoty mogła przeznaczyć cześć środków na dochodzenie swych praw przed sądem.

Poza tym powódka jest osobą młodą, zdolną do pracy, posiada wyższe wykształcenie administracyjne, co pozwala jej na podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia i tym samym przerwania trwającego od 2010r. statusu osoby bezrobotnej.

Mając na uwadze powyższe informacje Sąd Apelacyjny uznał, że powódka ma możliwość poniesienia środków potrzebnych na choćby częściowe uiszczenie opłaty sądowej od pozwu. Istotne jest także, że od śmierci męża powódki upłynęło przeszło 4 lata, a zatem miała wystarczająco dużo czasu, aby przygotować się także pod kątem finansowym do niniejszego procesu.

W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw, aby przyjąć, że powódka nie może ponieść choćby części opłaty od pozwu, a tym samym, by niniejsze postępowanie musiało w całości toczyć się na koszt Skarbu Państwa.

Z tych względów zażalenie powódki, jako bezzasadne podlegało oddaleniu przez Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.