Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19.12.2023r. przedstawicielka ustawowa małoletnich powódek, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o zasądzenie od P. S. rent alimentacyjnych na rzecz małoletnich G., E. i A. rodz. S. w kwocie po 1.100 zł miesięcznie na każdą z nich, łącznie 3.300 zł miesięcznie, płatnych z góry do 15-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. Jednocześnie w pozwie zawarto wniosek o udzielnie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletnich powódek tymczasowych rent alimentacyjnych w kwocie 1.100 zł miesięcznie na każdą z nich, na czas trwania postępowania.

W uzasadnieniu wskazano, że małoletnie powódki pochodzą z nieformalnego związku (...), który się rozpadł. Od tego czasu dzieci pozostają przy matce, a pozwany nie łoży na ich utrzymanie. Średnie miesięczne koszty utrzymania każdej z małoletnich wynoszą 1.604 zł, w tym udział w kosztach najmu lokalu mieszkalnego. Matka małoletnich nie pracuje, przebywa na zwolnieniu chorobowym i otrzymuje 80% minimalnego wynagrodzenia, poświęca się opiece nad dziećmi, które nie uczęszczają do przedszkola, gdyż pozwany nie chce wyrazić zgody na przepisanie dzieci do przedszkola w W..

W odpowiedzi na pozew P. S., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa o alimenty powyżej kwoty 500 zł miesięcznie dla każdego z małoletnich, łącznie 1.500 zł miesięcznie, wskazując, że jego możliwości zarobkowe oraz wydatki jakie ponosi na własne utrzymanie nie pozwalają na łożenie wyższych alimentów. Pozwany zakwestionował wysokość kosztów utrzymania każdej z małoletnich, a nadto wskazał, że pracuje dorywczo, osiąga dochody w kwocie do 2.600 zł, na własny użytek hoduje kaczki, gęsi i kilka krów, na utrzymanie których przeznacza 100 zł miesięcznie oraz że utrzymuje kontakty z dziećmi i w miarę własnych możliwości kupuje im odzież i inne rzeczy. Na zaspokojenie własnych potrzeb, w tym na spłatę kredytów, przeznacza zaś łącznie 2.132 zł miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 23.01.2024r. udzielono zabezpieczenia na czas trwania postepowania poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletnich powódek tymczasowych rent alimentacyjnych w kwotach po 700 zł miesięcznie, łącznie w kwocie 2100 zł miesięcznie. Postanowienia to uprawomocniło się z dniem 7.03.2024r.

W sprawie I. N. 569/23 tut. Sądu o powierzenie władzy rodzicielskiej, ustalenie miejsca zamieszkania i ustalenie kontaktów z małoletnimi dziećmi w dniu 23.01.2024r. J. W. i P. S. zawarli na czas trwania postępowania ugodę sądową ustalającą miejsce zamieszkania dzieci w miejscu zamieszkania ich matki oraz regulująca kontakty ojca z dziećmi.

Sąd ustalił, co następuje:

Ze związku faktycznego J. W. z P. S. urodziło się troje dzieci: G. S. ur. (...), E. S. ur. (...) i A. S. ur. (...)

Po rozstaniu się rodziców małoletnie dzieci mieszkają z matką w wynajętym mieszkaniu w W.. Czynsz za mieszkanie wynosi 1600 zł miesięcznie, internet 45 zł miesięcznie, prąd za półtora miesiąca 150 zł, woda 178 zł za półtora miesiąca, gaz 518 zł za półtora miesiąca, gdyż mieszkanie jest ogrzewane gazem. Opłata na wspólnotę mieszkaniową wynosi 248 zł miesięcznie. Dwoje starszych dzieci uczęszcza do przedszkola w W.. Najmłodsza A. nadal używa pieluch, dwie paczki po 60 zł każda miesięcznie.

J. W. posiada prawo jazdy KAT. B i samochód marki O. (...) rok produkcji 2004. Poprzednio pracowała jako sprzedawca w sklepie (...) z wynagrodzeniem w wysokości około 3500 zł netto miesięcznie. Po wygaśnięciu umowy o pracę przebywała na zwolnieniu chorobowym do końca lutego 2024r. Obecnie podejmuje prace dorywcze przy sadzeniu drzewek. Od dnia 1.04.2024r. pobiera dodatek mieszkaniowy w kwocie nieco ponad 400 zł miesięcznie. W przypadku umieszczenia najmłodszej córki A. w żłobku, jej pobyt w żłobku kosztowałby około 600 – 700 zł miesięcznie.

Możliwości zarobkowe matki małoletnich J. W. wynoszą co najmniej 4242 zł brutto, tj. około 3220 zł netto miesięcznie.

Pełne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej G. wynoszą około 1520 zł miesięcznie ( udział w mieszkaniu około 570 zł, żywność 400 zł, odzież i obuwie 150 zł, lekarstwa, witaminy 50 zł, środki higieny, kosmetyki 50 zł, przybory do przedszkola, zabawki 50 zł, koszty pobytu w przedszkolu około 250 zł ). Koszty utrzymania małoletniej E. są takie same jak G. i wynoszą również około 1520 zł miesięcznie, natomiast koszty utrzymania małoletniej A. wynoszą obecnie około 1390 zł ( udział w mieszkaniu około 570 zł, żywność 300 zł, odzież i obuwie 150 zł, lekarstwa, witaminy 50 zł, środki higieny, kosmetyki 50 zł, pieluchy, chusteczki, kremy itp. około 220 zł, przybory do edukacyjne, zabawki 50 zł ).

Pozwany P. S. mieszka z matką, bratem i siostrą. Pracuje jako domownik u szwagra R. T. w gospodarstwie rolnym, od którego otrzymuje za pracę kwotę średnio 2100 zł miesięcznie. Podejmuje inne dodatkowe prace u rolników i z tego tytułu zarabia 500 – 600 zł miesięcznie ( zeznanie pozwanego k 81 akt, nagranie płyta CD k 84 akt ). Zdarzało się, że sprzedawał wycięte przez siebie piłą motorową drzewo sąsiadom. Do własnego użytku hoduje kury i kaczki, a poprzednio też gęsi. Uprawia ogródek koło domu na warzywa. Nie ma wyuczonego zawodu ani prawa jazdy. Jest osobą zdrową. Realizuje kontakty z dziećmi. Płaci swojej siostrze za przejazd do dzieci 50 zł tygodniowo. Pełne usprawiedliwione koszty utrzymania pozwanego, bez rat za kredyt i pożyczki konsumpcyjne, wynoszą 1607 zł ( wyżywienie 750 zł, skoro pozwany hoduje drób i uprawia ogród, to ma część własnych produktów żywnościowych, telefon i internet 20 zł, prąd 34 zł, opał 34 zł, wywóz odpadów 39 zł, dojazd do dzieci i koszty realizacji tych kontaktów około 500 zł, odzież i obuwie 100 zł, kosmetyki, środki czystości i akcesoria kosmetyczne 40 zł, witaminy, leki, wizyty lekarskie, dentysta 90 zł k 35 akt ).

Możliwości zarobkowe pozwanego wynoszą z pracy zarobkowej co najmniej 4242 zł brutto, tj. 3220 zł netto i z prac dorywczych około 500 zł, łącznie około 3720 zł miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: dokumenty w postaci kopii aktów urodzenia dzieci k 8-10 akt, kopii umowy najmu lokalu k 1-14 akt, kopii oświadczenia R. T. k 40 akt, kopii zaświadczeń, umów kredytu, pożyczki, faktur, potwierdzeń wpłaty k 41-50 akt, wydruku z systemu sędzia2 ze sprawy I. N. 569/23 tut. Sadu k 75-77 akt, kopii rachunków i zestawienia wydatków k 93-98 akt, informacji PUP w P., W., O. k 99-104 akt, zeznania świadka R. T. k 108-109, nagranie płyta CD k 114 akt, zeznania przedstawicielski ustawowej małoletnich powodów J. W. k 80-81, 109-110, nagrania płyty CD k 84 akt i k 114 akt, zeznania pozwanego P. S. k 81-82, 110 akt, nagrania płyty CD k 84 akt i k 114 akt.

Zeznaniom stron oraz świadka R. T. co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie Sąd dał wiarę. Stan faktyczny w zakresie okoliczności istotnych w sprawie orzekania o obowiązku alimentacyjnym nie był w istocie sporny. Sporna była ocena, czy pozwany wykorzystuje w pełni swoje możliwości zarobkowe, o czym będzie mowa niżej.

Sąd uznał, że wszystkie wydatki wymienione w pozwie zasługują na miano usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletnich. Przedstawicielka ustawowa wskazała bowiem przede wszystkim podstawowe koszty utrzymania dzieci, których ponoszenie nie powinno budzić żadnych wątpliwości. Oczywiste jest przecież, że dzieci w wieku małoletnich powódek muszą jeść, noszą odzież i obuwie oraz korzystają ze środków higieny i pielęgnacji tj. płyn do kąpieli, pasta do zębów, balsamy, kremy itd. Z wiedzy i doświadczenia Sądu posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych wynika też, że dzieci w wieku małoletnich powódek znacznie częściej niż starsze dzieci zapadają na sezonowe infekcje, co wiąże się z koniecznością zakupu leków. Nie budzi także wątpliwości, że dla prawidłowego rozwoju konieczne jest podawanie dzieciom witamin, zwłaszcza dzieciom w wieku małoletnich powódek, które nadal znajdują się na etapie intensywnego rozwoju. Również z uwagi na wiek małoletnich nie można wyłączyć z zakresu ich usprawiedliwionych potrzeb wydatków na zakup zabawek i przyborów edukacyjnych, albowiem możliwość korzystanie z tych artykułów pozytywnie wpływa na prawidłowy rozwój emocjonalny i intelektualny dzieci. Wiek małoletnich uzasadnia także ponoszenie wydatków na opłacenie przedszkola, gdyż uczęszczanie do tego rodzaju placówki nie tylko wpływa pozytywnie na wszechstronny rozwój dzieci, ale też jest niezbędne celem przygotowania dzieci do dalszych etapów ścieżki edukacyjnej. Koszt pobytu dziecka w przedszkolu nie powinien średnio przekroczyć kwoty około 250 zł miesięcznie. Koszty pieluch, chusteczek, balsamów, kremów dla małoletniej A. nie powinien przekroczyć około 220 zł miesięcznie. Wreszcie Sąd zważył, że do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletnich doliczyć należy także udział w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego, zgodnie bowiem z zasadami współżycia społecznego, wydatki na utrzymanie domu/mieszkania obciążają wszystkich domowników w równych częściach, przy czym wykazane przez stronę koszty utrzymania mieszkania podzielone na cztery osoby wynoszą po około 570 zł na osobę miesięcznie.

W pozostałym zakresie Sąd uznał zgodną z doświadczeniem życiowym wysokość poszczególnych wydatków, wskazanych w pozwie. Kwoty te odpowiadają bowiem przeciętnym kosztom utrzymania dzieci w wieku małoletnich powódek, znanym Sądowi z w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych. Ich wysokość koreluje także z powszechnie znanymi aktualnymi cenami popularnych towarów i usług.

Konkludując w ocenie Sądu podane przez stronę powodową koszty utrzymania małoletnich G., E. i A. nie mogą zostać uznane za zawyżone, a ponoszone na ich rzecz wydatki za zbytkowne, albowiem obejmują one co do zasady wyłącznie podstawowe potrzeby dzieci.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów, w tym informacji powiatowych urzędów pracy, nie wzbudziła wątpliwości Sądu, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że matka małoletnich powódek częściowo realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec dzieci poprzez osobiste staranie o ich utrzymanie i wychowanie. Winna ona jednak również pieniężnie partycypować w kosztach utrzymania małoletnich powódek. Biorąc pod uwagę wiedzę na temat aktualnej sytuacji na rynku pracy i oferty okolicznych powiatowych urzędów pracy Sąd uznał, że możliwości zarobkowe J. W. w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wykazane zostały do wysokości minimalnego wynagrodzenia krajowego 4242 zł brutto, tj. około 3.220 zł netto miesięcznie. Z uzyskiwanych środków matka małoletnich winna, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz łożyć na utrzymanie małoletnich dzieci.

Jest oczywiste, że także pozwany, będąc świadomy ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dziecka powinien w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Nadto zaznaczyć należy, iż obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest obowiązkiem szczególnym, którego realizacja powinna wyprzedzać wszelkie inne zobowiązania, czemu ustawodawca niejednokrotnie dał wyraz w przepisach. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą dzieci mają w każdej sytuacji prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, iż oboje rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne, w których sami żyją (por .uch. SN z 16.12.1987 - III CZP 81/86 - OSNC 1988, z. 4 poz. 42).

W złożonej przez siebie odpowiedzi na pozew pozwany P. S. wskazał, że posiada wykształcenie gimnazjalne, utrzymuje się z prac dorywczych, w tym z pracy w gospodarstwie szwagra, z których osiąga dochód w kwocie łącznie 2.600 zł ( 2100 zł z pracy u szwagra i z prac dorywczych u sąsiadów około 500 – 600zł ) miesięcznie. Pozwany podniósł przy tym, że w zamian za pomoc udzielaną w gospodarstw rolnym szwagra, korzysta tam statusu domownika i w związku z tym zarejestrowany jest w KRUS-ie. W ocenie Sądu możliwość przynależności do KRUS nie usprawiedliwia jednak powstrzymywania się przez pozwanego od podjęcia pracy zarobkowej na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilno-prawnej, tym bardziej że pracując w gospodarstwie rolnym szwagra nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. Jak zaś wskazano wcześniej pozwany, będąc świadomym ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dzieci, powinien w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Orzecznictwo SN jest przy tym zgodne co do tego, że możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej nie wynikają z faktyczne osiąganych zarobków i dochodów, ale stanowią środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (por. np.: orzeczenie SN z dnia 9 stycznia 1959 r., 3 CR 212/59, OSPiKA 1960, z. 2, poz. 41; uchwałę pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42; wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753). W uzasadnieniu uchwały 7 sędziów SN z dnia 26 maja 1995 r., III CZP 178/94 (LEX nr 4233), SN podkreślił, że: „ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipoteczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania wyższego wynagrodzenia. W tym miejscu godzi się zauważyć, że ani z pisma procesowego pozwanego ani z załączonych do niego dokumentów nie wynika by P. S. z jakichkolwiek powodów był niezdolny do podjęcia pracy zarobkowej na pełen etat, na podstawie umowy o pracę. W szczególności pozwany nie przedłożył orzeczenia o niepełnoprawności bądź o niezdolności do pracy. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie by tego rodzaju prace podjął. Tym bardziej że pracując na podstawie umowy o prace lub cywilno-prawnej P. S. również objęty będzie ubezpieczeniem publicznym, tyle że nie w KRUS a w ZUS. Sam brak wykształcenie również nie stanowi przeszkody w podjęciu przez pozwanego pracy zarobkowej. Z wiedzy Sądu na temat aktualnej sytuacji na rynku pracy z ofert pracy w okolicznych urzędach pracy wynika bowiem, że Powiatowe Urzędu Pracy w W. i powiatach ościennych dysponują wieloma ofertami pracy, w tym ofertami pracy dla osób bez zawodu i wykształcenia, z proponowanym wynagrodzeniem nawet do 9000 zł brutto. W tych okolicznościach Sąd uznał, że na tym etapie postępowanie możliwości zarobkowe P. S. w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą nie mniej niż 4242 zł brutto, tj. 3220 zł netto miesięcznie, a wraz z pracami dorywczymi u sąsiadów w wysokość dodatkowo około 500 zł miesięcznie, łączne pełne możliwości zarobkowe pozwanego wynoszą około 3720 zł netto miesięcznie.

Z tak osiąganych dochodów pozwany winien według zasady równej stopy życiowej pokrywać własne usprawiedliwione koszty utrzymania, a także przyczyniać się do zaspakajania potrzeb małoletnich dzieci. Jak dotychczas ustalono, poza małoletnimi powódkami pozwany nie posiada na swoim utrzymaniu innych osób, zaś co do kwestii wysokości usprawiedliwionych kosztów utrzymania pozwanego to Sąd uznał je za usprawiedliwione do kwoty 1607 zł miesięcznie. Co prawda sam pozwany oszacował te wydatki na kwotę 2.132 zł miesięcznie, niemniej w ocenie Sądu twierdzenia pozwanego w tym zakresie zasługują na uwzględnienie tylko w części. Sąd za zawyżone uznał bowiem wydatki na wyżywienie pozwanego powyżej kwoty 750 zł miesięcznie. Z treści pozwu i z załączonych do niego dokumentów nie wynika by P. S. posiadał szczególne wymagania w tym zakresie i w związku z tym Sąd wydatki te ustalił w kwocie odpowiadającej przeciętnym wydatkom na wyżywienie mężczyzn w wieku pozwanego, znanym Sądowi w związku z prowadzeniem wielu innych spraw alimentacyjnych. Sąd doliczył do kosztów utrzymania P. S. kwotę 500 zł tytułem wydatków ponoszonych przez niego przy okazji kontaktów z małoletnimi córkami, w tym wydatków na ewentualny zakup pojedynczych sztuk odzieży, zabawek, wyżywienie dzieci czy dojazd do miejsca zamieszkania dzieci. W kosztach utrzymania pozwanego Sąd nie uwzględnił natomiast w ogóle rat kredytów i pożyczek. Sąd podziela bowiem powszechnie obowiązujący w judykaturze pogląd, że zobowiązania z tytułu kredytów konsumpcyjnych nie zasługują na uwzględnienie przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego osoby zobowiązanej względem uprawnionego.

W tych okolicznościach Sąd zobowiązał P. S. do łożenia na rzecz każdej z małoletnich powódek renty alimentacyjnej w kwocie po 700 zł miesięcznie, dla każdej z nich. Skoro bowiem możliwości zarobkowe pozwanego wykazane zostały do kwoty około 3.720 zł netto miesięcznie, a usprawiedliwione koszty jego utrzymania do kwoty 1.607 zł miesięcznie, to alimenty w łącznej wysokości około 2.100 zł w całości wyczerpują możliwości zarobkowe pozwanego.

W ocenie Sądu nawet po uiszczeniu przez pozwanego tych alimentów będzie on nadal dysponował wystarczającą kwotą dochodu na pokrycie zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, podstawowych usprawiedliwionych kosztów swojego utrzymania.

Co istotne, nawet przy takich kosztach utrzymania alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie stanowią mniej niż połowę kosztów utrzymania G., E. i A.. W ocenie Sądu pozwany powinien bowiem wydatki te pokrywać w 60%, a to z uwagi na fakt, że małoletnie zamieszkują obecnie wyłącznie z matką. To J. W. jest zatem ich opiekunem pierwszoplanowym, przez co to na niej spoczywa niemal w całości ciężar dokładania osobistych starań o wychowanie i utrzymanie dziewczynek. Z uwagi na wiek małoletnich starania te obejmują zaś znaczną ilość różnego rodzaju czynności opiekuńczo-wychowawczych tj. karmienie, przebieranie, kąpiel itp. Jednakże zawsze górną granicą wysokości obowiązku alimentacyjnego zobowiązanego są jego możliwości zarobkowe i majątkowe, a te nie pozwalają na łożenie przez pozwanego alimentów w kwotach wyższych niż po 700 zł na każde z dzieci.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie w pkt 2 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 100 kpc. Po stronie powodowej zachodziło współuczestnictwo formalne, a zatem wobec każdej z powódek i pozwanego należało odrębnie rozliczyć koszty procesu. Pozwany przegrał proces w około 64 %, a powódki przegrały proces w około 36 %. Na koszty procesu każdej z powódek złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 3600 zł zgodnie z § 1 pkt 1, § 4 ust. 4 w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tj. Dz. U. 2023r., poz. 1935 ), natomiast koszty zastępstwa procesowego pozwanego wynosiły 120 zł zgodnie z § 1 pkt 1, § 4 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2025r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( tj. Dz. U. z 2023r., poz. 1964 ). Po wzajemnym potrąceniu tych kosztów w stosunku 64% do 36%, ostatecznie pozwany winien zwrócić każdej z powódek kwotę po 2260,80 zł wraz z odsetkami w przypadku opóźnienia w zapłacie na podstawie art. 98 §1(1) kpc.

Mając na uwadze wysokość obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec małoletnich dzieci oraz jego możliwości zarobkowe i majątkowe, Sąd na podstawie art. 102 kpc nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi i na podstawie na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2023r. poz. 1144 z póź. zm.) odstąpił od obciążenia małoletnich powódek pozostałymi kosztami sądowymi w części, w jakiej powództwo zostało oddalone, gdyż w przeciwnym wypadku zostałyby one ściągnięte z zasądzonego roszczenia.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w pkt 1 zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.