Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 lipca 2025 r.

Pozwem złożonym dnia 17.04.2025 r. K. F. (1), reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o ustanowienie z dniem 1.01.2024 r. rozdzielności majątkowej pomiędzy powódką i pozwanym M. F., pozostającymi w związku małżeńskim zawartym w dniu 29.12.2012 r. w W. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dnia 29.12.2012 r. strony zawarły związek małżeński, z którego pochodzi dwoje małoletnich dzieci. Od 13.07.2013 r. pomiędzy stronami obowiązywała umowa o rozdzielności majątkowej, która została rozwiązana dnia 12.03.2021r. Aktualnie w toku jest sprawa o rozwód małżonków, prowadzona przez Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Wydział Cywilny w P.. Strony zamieszkują wspólnie, jednak ustały pomiędzy nimi wszelkie więzi uczuciowe. Nadto od 1.01.2024 r. ustały też pomiędzy stronami więzi gospodarcze. Od tego czasu strony nie są w stanie podejmować wspólnych decyzji w sprawach finansowych m.in. nie mogą porozumieć się co do sprzedaży wspólnego domu. Pozwany odmawia regulowania opłat za dom i kredyt hipoteczny, a nadto izoluje powódkę od wspólnych dzieci, szkaluje ją, pomawia i znieważa, a także stosuje wobec niej przemoc i groźby.

W odpowiedzi na pozew M. F., reprezentowany przez pełnomocnika, wystąpił z powództwem wzajemnym, wnosząc o ustanowienie pomiędzy małżonkami rozdzielności majątkowej z dniem 1.01.2022 r. oraz o zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych wskazując, że od kilku lat powódka nie wywiązuje się ani z obowiązków rodzicielskich względem małoletnich dzieci stron, ani też z obowiązku przyczyniania się do zaspakajania potrzeb rodziny. Strony już od kilku lat pozostają w separacji faktycznej i prowadzą odrębne gospodarstwa domowe. Nie ma pomiędzy nimi żadnych więzi, czy to uczuciowych, czy ekonomicznych. Pozwany zaprzeczył przy tym, jakoby nie wyrażał zgody na sprzedaż domu wskazując, że nie tylko jest stroną umowy o pośrednictwo w sprzedaży, zawartej dnia 25.11.2024 r., ale też sam aktywnie poszukuje nabywcy.

Sąd ustalił, co następuje:

M. F. i K. F. (1) z d. G. zawarli związek małżeński w dniu 29.12.2012 r. w W.. Pomiędzy małżonkami nie toczyły się wcześniej żadne postępowania ani nie było orzekane o separacji prawnej, zniesieniu wspólności lub ustanowieniu rozdzielności majątkowej. Żaden z małżonków nie jest ubezwłasnowolniony ani nie orzeczono w stosunku do niego o upadłości. Jednakże dnia 4.07.2013 r. strony zawarły, w formie aktu notarialnego, umowę majątkową małżeńską wprowadzając w swoim małżeństwie rozdzielność majątkową, którą następnie rozwiązali dnia 12.03.2021 r., przed notariuszem M. M.. Od tego czasu, w małżeństwie stron obowiązuje ustrój majątkowej wspólności małżeńskiej.

Ze związku małżeńskiego stron pochodzi dwoje dzieci Z. F. ur. (...) i J. F. ur. (...) Od czerwca 2021 r. strony zamieszkują w domu jednorodzinnym w W. przy ul. (...), nabytym przez małżonków do majątku wspólnego, częściowo za środki pochodzące z zaciągniętego wspólnie kredytu hipotecznego. Poprzednio strony zamieszkiwały we wspólnym mieszkaniu, które zostało zbyte w lutym 2021 r. W trakcie trwania małżeństwa, co do zasady pozwany nieprzerwanie pracował zarobkowo, a uzyskiwane dochody przeznaczał na utrzymanie siebie i swojej rodziny, natomiast K. F. (1) okresowo bywała bezrobotna. W okresie gdy powódka pracowała zarobkowo, wspólnie z pozwanym ponosiła koszty związane z utrzymaniem ich rodziny oraz domu.

Małżeństwo stron było bardzo burzliwe i układało się różnie. Często dochodziło pomiędzy nimi do kłótni i nieprozumień, które okresowo eskalowały na tyle, że małżonkowie zamieszkiwali osobno. Pierwszy raz taka sytuacja miała miejsce w 2013 r. Pozwany wyprowadził się wtedy z mieszkania teściowej – matki powódki, w którym w tamtym czasie zamieszkiwał wraz z powódką i ich synem. Po około 6 miesiącach, strony ponownie zamieszkały wspólnie w domu matki powódki, a po krótkim czasie przeprowadziły się do zakupionego wspólnie mieszkania, przy ul. (...) w W.. Do drugiego rozstania małżonków doszło w 2016 r. Wtedy to powódka wyprowadziła się ze wspólnego mieszkania stron i wraz z małoletnim J. zamieszkała u swojej matki. Po wyprowadzce do matki K. F. (1) dowiedziała się, że jest w ciąży z małoletnią Z.. Przed Sądem Rejonowym w Wągrowcu toczyła się też w tamtym okresie sprawa z urzędu o ograniczenie władzy rodzicielskiej obojga małżonków, nad ich małoletnim synem J.. Ostatecznie na początku 2018 r. strony pogodziły się i podjęły kolejną próbę ratowania związku. Od tego czasu, co do zasady małżonkowie zamieszkiwali wspólnie, nadal jednak dochodziło pomiędzy nimi do konfliktów, wywoływanych m.in. wzajemnymi podejrzeniami o zdradę. W 2023 r. ich konflikt eskalował na tyle, że Święta Bożego Narodzenia spędzili osobno. Po tym okresie, choć małżonkowie nadal zamieszkiwali w tym samym domu, to jednak powódka zajęła jego parter, a pozwany wraz z dziećmi zamieszkał na piętrze budynku, przy czym K. F. (1) i M. F. nadal współkorzystali z łazienki oraz z kuchni.

W miarę upływy czasu zaczęły pojawiać się trudności we wspólnym regulowaniu opłat za użytkowanie nieruchomości oraz za spłacanie rat kredytu hipotecznego, co doprowadziło do powstania zadłużenia w banku. W ostatnim kwartale 2024 r. małżonkowie ustalili, że dokonają sprzedaży zamieszkiwanej przez nich nieruchomości. W tym celu, w dniu 25.11.2024 r. zaprosili do swojego domu przedstawicielkę biura (...) i wspólnie z nią ustalili cenę, za jaką nieruchomość winna zostać zbyta, a następnie wspólnie i w porozumieniu podpisali z pośrednikiem umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Obecnie przed Sądem Okręgowym w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. toczy się pomiędzy małżonkami sprawa o rozwód ich małżeństwa, zainicjowana przez K. F. (1). Dotychczas w toku tego postępowania wydane zostało jedynie postanowienie z dnia 19.12.2024 r. udzielające zabezpieczenia w kwestii wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpis skrócony aktu małżeństwa /k. 6/; kopia wypisu aktu notarialnego /k. 7-9/; kopia pism procesowych do sprawy rozwodowej wraz z załącznikami /k. 10-17, 40-204/; dane z systemu PESEL-SAD /k. 21-24/; wezwania do zapłaty /k. 205-206v/; umowa pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości /k. 207-208v/; wydruki wiadomości z pośrednikiem sprzedaży nieruchomości /k. 209-212/; wydruk wiadomości tekstowych /k. 417-419, 438/; kopia postanowienia SO w Poznaniu z 19.12.2024 r., sygn. XIV C 198/24 /k. 420-421/; kopia opinii biegłego do sprawy rozwodowej /k. 422-425/; potwierdzenia przelewów /k. 439-571/ oraz zeznania powódki K. F. (1) /k. 573-575, 580-płyta CD/ i pozwanego M. F. /k. 575-577, 580-płyta CD/.

Na wstępie godzi się zauważyć, że oceniając zeznania powoda i pozwanej, Sąd brał je pod uwagę tylko w takim zakresie, w jakim miały one znaczenia dla przedmiotu niniejszego postępowania. Należy bowiem zauważyć, że część z okoliczności podnoszonych przez strony, w ich ustnych wypowiedziach dotyczyła kwestii rozpadu małżeństwa stron, tego kto i w jakim stopniu przyczynił się do takiej sytuacji i innych okoliczności mających znaczenie jedynie w toku sprawy rozwodowej, sprawy o podział majątku, alimenty czy nawet sprawy dotyczącej regulacji władzy rodzicielskiej. W toku tego postępowania Sąd zajmował się zaś jedynie kwestią zasadności ustanowienia rozdzielności majątkowej w małżeństwie stron oraz jej daty początkowej.

Zeznania powódki w zakresie, w jakim były one istotne dla rozstrzygniecie sprawy, Sąd co do zasady uznał za wiarygodne, były one bowiem jasne i logiczne. Sąd w szczególności dał wiarę powódce co do faktu, że nadal zamieszkuje z pozwanym w jednym domu, jednak prowadzą oni osobne gospodarstwa domowe. Na te same okoliczności wskazywał bowiem w swych zeznaniach pozwany. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania powódki co do faktu, że nieruchomość, w której obecnie zamieszkują strony stanowi ich współwłasność, że na jego zakup zaciągnęli wspólny kredyt hipoteczny oraz że dnia 25.11.2024 r. wspólnie, w tym samym miejscu i w tym samym czasie, podpisali z pośrednikiem sprzedaży nieruchomości umowę o pośrednictwo w zbyciu domu. Okoliczności te znalazły bowiem swoje potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym.

W ocenie Sądu również zeznania M. F., we wskazanym wyżej zakresie, zasługiwały na miano wiarygodnych były bowiem jasne, spójne i logiczne, a nadto ich treść korelowała z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami powódki. W szczególności Sąd dał wiarę pozwanemu, co do faktu, że poza nieruchomością, w której strony obecnie zamieszkują, do ich majątku wspólnego nie wchodzą żadne inne wartościowe składniki majątkowe.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. Sąd pominął wniosek dowodowy pełnomocnika strony powodowej, zawarty w punkcie V pozwu datowanego na dzień 10.04.2025 r. oraz wniosek dowodowy pełnomocnika pozwanego, zawarty w punkcie VI odpowiedzi na pozew i pozwu wzajemnego datowanego na dzień 22.05.2025 r., albowiem tezy na wykazanie których dowody te miały zostać przeprowadzone pozostawały bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, przez co ich przeprowadzenie doprowadziłoby jedynie do przedłużenia postępowania. Należy ponownie podkreślić, że przedmiotem niniejszego postępowania było tylko i wyłącznie ustanie kwestii zasadności żądania ustanowienia rozdzielności majątkowej w małżeństwie stron oraz daty początkowej, z którą rozdzielność ta powinna zostać ustanowiona. Dla rozstrzygnięcia w tym zakresie bez znaczenia pozostają zaś kwestie związane z opieką nad małoletnimi dziećmi i zaspakajaniem ich potrzeb, w tym finansowych, jak również kwestie związane ze sposobem funkcjonowania małżonków w trakcie trwania małżeństwa, ewentualnych zdrad, konfliktów, winy za rozpad małżeństwa, a także kwestie związane z czynieniem nakładów na majątek wspólny stron, opłacania rachunków czy pokrywania kosztów użytkowania nieruchomości wspólnej.

Autentyczność dokumentów przedstawionych przez strony postępowania oraz zgromadzonych w jego toku nie była kwestionowana przez żadną z nich, ani też nie wywołała żadnych uzasadnionych wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości. Zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowiły one dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenie zawarte w ich treści. Do sprawy przedłożono również odpis aktu małżeństwa stron. Jako dokument urzędowy zgodnie z dyspozycją art. 244 § 1 i 2 k.p.c. stanowił dowód tego, co zostało w nim w sposób urzędowy zaświadczone.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą prawną roszczenia powoda był art. 52 § 1 i 2 k.r.o., zgodnie z którym z ważnych powodów każdy małżonek może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

W orzecznictwie i doktrynie uznaje się za ważny powód ustanowienia rozdzielności majątkowej między innymi okoliczności stwarzające sytuację, w której wykonywanie zarządu przez każdego z małżonków ich wspólnym majątkiem jest niemożliwe lub znacznie utrudnione (zob. wyr. SN z 6.11.1972 r., III CRN 250/72, OSNCP 1973, Nr 6, poz. 113). Ważny powód ustanowienia rozdzielności majątkowej może stanowić stan separacji małżonków, jeżeli nie ma charakteru przejściowego, lecz stanowi skutek trwałego rozkładu pożycia małżonków. Według wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7.6.2023 r. ( (...), L.) samo faktyczne rozłączenie małżonków, co do zasady, nie wystarcza do uwzględnienia żądania o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżonków, przy czym należy tę kwestię oceniać w realiach konkretnej sprawy. W wyroku z 13.1.2000 r. (II CKN 1070/98, Prok. i Pr. 2000, Nr 4, s. 30) Sąd Najwyższy podkreślił, że ważnym powodem w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. nie jest każda postać (przejaw) separacji faktycznej małżonków, lecz tylko taka, która zarazem uniemożliwia im lub znacznie utrudnia współdziałanie w zarządzie ich majątkiem wspólnym. Natomiast w wyroku z 14.01.2005 r., sygn. akt III CK 112/04 Sąd Najwyższy wskazał, że przesłanką zastosowania art. 52 § 1 k.r.o. jest trwałe zerwanie wszelkich stosunków majątkowych oraz brak możliwości podejmowania wspólnych decyzji gospodarczych, jako konsekwencji uprzedniego ustania więzi rodzinno-prawnych między małżonkami i co za tym idzie powstania trwałego stanu separacji faktycznej.

Jeżeli chodzi o wskazywane w art. 52 § 2 k.r.o. „wyjątkowe wypadki”, w których Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, to takim wypadkiem jest separację faktyczną małżonków, uniemożliwiającą im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym i najczęściej zarazem stwarzającą zagrożenie dla interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków. W postanowieniu z dnia 14.02.2020 r. sygn. akt V CSK 351/19 Sąd Najwyższy podkreślił jednak, że wskazanie w art. 52 § 2 k.r.o., iż wyjątkowym wypadkiem uzasadniającym możliwość ustanowienia rozdzielności majątkowej z dniem wcześniejszym niż wytoczenie powództwa jest okoliczność, że małżonkowie żyli w rozłączeniu, nie oznacza, iż w każdym przypadku życia w rozłączeniu sąd ma obowiązek ustanowienia rozdzielności majątkowej z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, lecz jedynie możliwość ustanowienia tej rozdzielności w takiej sytuacji. Występująca w art. 52 § 1 k.r.o. klauzula "ważnych powodów" ma charakter elastyczny i pozostawia sądowi meriti szeroki margines swobody, wymagający subiektywnej i zindywidualizowanej oceny w każdej sprawie. Jak bowiem wskazano wcześniej, sama okoliczność istnienia między małżonkami separacji faktycznej nie przesądza o zasadności ustanowienia rozdzielności majątkowej, przy czym nie każda postać separacji faktycznej może stanowić ważny powód ustanowienia rozdzielności majątkowej (tak postanowienie SN z dnia 18.01.2022 r., sygn. I CSK 29/22). Ustanowienie przez sąd rozdzielności majątkowej między małżonkami, którzy pozostawali we wspólności ustawowej lub umownej, z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa jest dopuszczalne w zasadzie tylko wtedy, gdy z powodu separacji faktycznej (życia w rozłączeniu) niemożliwe było już w tym dniu ich współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2008 r., II CSK 371/08, OSNC 2009, nr 12, poz. 171). W postanowieniu z dnia 13 marca 2019 r., sygn. akt II CSK 476/18 Sąd Najwyższy stwierdził zaś, że separacja faktyczna może być ważnym powodem orzeczenia rozdzielności majątkowej o ile taki stan rzeczy uniemożliwia lub znacznie utrudnia małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym, pociąga za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków lub też skutkuje trwałym zerwaniem wszystkich stosunków majątkowych i brakiem możliwości podejmowania wspólnych decyzji gospodarczych.

Przenoszą powyższe rozważania prawne na grunt niniejszego postępowania na wstępie stwierdzić należy, że powództwo K. F. (1) zasługiwało na uwzględnienie co do zasady. W toku procesu jasne stało się bowiem, że pomiędzy stronami nastąpił rozkład pożycia małżeńskiego. Fakt ten nie był zresztą kwestionowany przez pozwanego, który w odpowiedzi na pozew również domagał się ustanowienia rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami.

Kwestią sporną pomiędzy stronami pozostawała do końca data, z jaką Sąd powinien ustanowić rozdzielność majątkową w ich małżeństwie. Powódka domagała się by była to data 1.01.2024 r., natomiast pozwany domagał się, by data ta ustalona została na dzień 1.01.2022 r. W toku postępowania dla uzasadnienia swojego żądania w tym zakresie, strony wskazywały na okoliczności związane z opłacaniem rachunków za użytkowanie nieruchomości, spłacaniem kredytu hipotecznego czy też kwestie związane z opieką nad ich wspólnymi małoletnimi dziećmi oraz z łożeniem na zaspakajanie ich potrzeb. W ocenie Sądu żadna z tych okoliczności nie ma jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Dla Sądu istotne jest bowiem tylko to czy i od kiedy w małżeństwie stron występuje separacja faktyczna, która uniemożliwia im współdziałanie w zarządzie ich majątkiem wspólnym.

Sąd ustalił, że w niniejszej sprawie, jedynym wartościowym składnikiem majątku wspólnego stron, jest ich dom. Wynika to wprost z zeznań M. F. i K. F. (1). Zarówno powódka jaki pozwany wskazali, że nieruchomość położona w W. przy ul. (...) jest ich jedynym istotnym wspólnym majątkiem. Sąd ustali też, że pomimo że małżonkowie nadal zamieszkują w tej nieruchomości wspólnie, to de facto prowadzą osobne gospodarstwa domowe. Każdy z nich we własnym zakresie zaspakaja bowiem swoje potrzeby i każdy z nich samodzielnie dysponuje swoimi dochodami. Nie są oni w stanie dojść do porozumienia co do regulowania rat kredytu hipotecznego, zaciągniętego na zakup domu. Choć zatem zamieszkują wspólnie, to de facto pozostają w separacji faktycznej, a rozkład ich pożycia i więzi jest na tyle poważny, że nie są oni w stanie dalej współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym. Godzi się zaś zauważyć, że Sąd co do zasady podziela utrwalone w orzecznictwie pogląd, że separacja faktyczna małżonków może stanowić „ważny powód” w rozumieniu art. 52 § 1 k.r.o. dla ustanowienie rozdzielności majątkowej.

Następnie Sąd zważył, że zarówno powódka, jak i pozwany domagali się ustalenia rozdzielności majątkowej w ich małżeństwie z datą wsteczną. Zgodnie zaś z treścią art. 52 § 2 k.r.o. Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództw jedynie w „wyjątkowych wypadkach”. „Wyjątkowe wypadki”, podobnie jak „ważne powody”, to zwrot niedookreślony, który zapewnić ma sądowi niezbędną swobodę w kwalifikowaniu konkretnych stanów faktycznych. Artykuł 52 § 2 zd. 2 k.r.o. expressis verbis wskazuje, że wyjątkowym wypadkiem może być „życie małżonków w rozłączeniu”. Określenie to oznacza separację faktyczną małżonków. Jak jednak wskazywano wcześniej, wskazanie w art. 52 § 2 k.r.o., iż wyjątkowym wypadkiem uzasadniającym możliwość ustanowienia rozdzielności majątkowej z dniem wcześniejszym niż wytoczenie powództwa jest okoliczność, że małżonkowie żyli w rozłączeniu, nie oznacza, iż w każdym przypadku życia w rozłączeniu sąd ma obowiązek ustanowienia rozdzielności majątkowej z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, lecz jedynie możliwość ustanowienia tej rozdzielności w takiej sytuacji (postanowieniu SN z dnia 14.02.2020 r. sygn. akt V CSK 351/19). Aby separacja małżonków mogła zostać uznana za powód do ustanowienia rozdzielności majątkowej z data wsteczną, musi ona sprawiać, że małżonkowie tracą zdolność wykonywania aktów zarządu majątkiem wspólnym (wyrok SN z 7.12.2000 r., sygn. akt II CKN 401/00). W sprawie o roszczenie z art. 52 k.r.o. decydujące znaczenia ma bowiem kwestia czysto majątkowa i możliwość porozumienia małżonków sprawach związanych z zarządem ich majątkiem (wyrok SN z 4.11.2004 r., sygn. akt V CK 215/04).

W toku postępowania Sąd ustalił zaś, że choć obecnie w małżeństwie stron faktycznie istnieje sytuacja rozpadu pożycia małżeńskiego, a strony prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe, to jednak jeszcze dnia 25.11.2024 r. K. F. (2) i M. F. wspólnie zawarli umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Podkreślić przy tym należy, że umowę tą nie tylko zawarli wspólnie i w porozumieniu, ale też, że byli jednocześnie obecni przy podpisywaniu umowy oraz że wspólnie ustalali z pośrednikiem tak istotną kwestię jaką jest cena, za jaką chcieliby zbyć nieruchomość. Jak zaś wskazano wcześniej to właśnie ta nieruchomość stanowi jedyny istotny wspólny składnik majątkowy stron. W ocenie Sądu dokonanie przez strony tej czynności świadczyło zatem o tym, że co do zasady, do dnia 25.11.2024 r. byli oni jeszcze w stanie współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym. Niewątpliwie bowiem podjęcie wspólnej i zgodne decyzji co do zbycia jedynego istotnego składnika majątku wspólnego oraz wspólne ustalenie ceny, za jaką składnik ten ma zostać zbyty, stanowi przejaw współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym. W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że najwcześniejszą datą, z jaką można ustanowić w małżeństwie stron rozdzielność majątkową, jest data 26.11.2024 r. Choć bowiem już od dłuższego czasu pomiędzy stronami faktycznie istnieje stan separacji faktycznej, to jednak nie miał on takiego charakteru, że uniemożliwił lub znacznie utrudnił małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym, ewentualnie pociągał za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków lub też skutkował trwałym zerwaniem wszystkich stosunków majątkowych i brakiem możliwości podejmowania wspólnych decyzji gospodarczych. Dnia 25.11.2024 r. strony nie tylko bowiem wspólnie podjęły decyzję o zbyciu nieruchomości i ustaliły cenę za jaka sprzedaż powinna nastąpić, ale też wspólnie podpisały umowę pośrednictwa w tej czynności. Po tym dniu, tj. od dnia 26.11.2024r. strony już później nie podejmowały wspólnych czynności dotyczących zarządu ich majątkiem, a zatem zasadne jest ustanowienie od tego dnia rozdzielności majątkowej w ich małżeństwie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku, w pozostałym zakresie oddalając powództwo K. F. (1) i powództwo wzajemne M. F. (pkt 2).

O kosztach procesu rozstrzygnięto w pkt 3 wyroku na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., zgodnie z którym wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań stron koszty procesu mogą zostać stosunkowo rozdzielone między stronami lub ulegają wzajemnemu zniesieniu.

sędzia Rafał Agaciński