Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16.11.2022 r.

Pozwem złożonym dnia 04.04.2022 r. (data stempla pocztowego) przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o zasądzenie od pozwanego R. S. (1), na rzecz małoletniej A. S. (1) podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie po 1.800 zł miesięcznie, płatnej z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat i to w miejsce renty alimentacyjnej zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny wydanym dnia 24.02.2016 r. w sprawie sygn. akt XIV C 629/15. Jednocześnie w pozwie zawarto wniosek udzielnie zabezpieczenia roszczenia, poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz małoletniej powódki tymczasowej renty alimentacyjnej w kwocie 1.800 zł miesięcznie, na czas trwania postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że od czasu poprzedniego ustalenia wysokości renty alimentacyjnej należnej małoletniej A. S. (1) od jej ojca upłynęło ponad 6 lata i w tym czasie nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej i wysokości kosztów ich zaspokojenia, co po części jest także wynikiem rosnącej inflacji. Niemniej strona powodowa wskazał, że małoletnia ma obecnie 16 lat, uczęszcza do liceum policyjnego, a w tygodniu przebywa w internacie, co wiąże się z dodatkowymi kosztami, a z uwagi na fakt, że jest ona już nastoletnią dziewczyną zmianie uległy także jej potrzeby w zakresie środków higieny, czystości, kosmetyków i odzieży. Małoletnia powódka pozostaje pod opieką lekarzy specjalistów dermatologa, stomatologa oraz okulisty, a nadto korzysta z odpłatnych zajęć dodatkowych tj. jazdy konnej, gry w tenisa oraz lekcji języka angielskiego i posiada psa. Na zaspokojenie wszystkich potrzeb małoletniej, szczegółowo wymienionych w pozwie, niezbędna jest co miesiąc kwota 5.000 zł. Matka małoletniej zatrudniona jest jako asystent rodziny w Gminnym Ośrodku Pomocy (...) w R., a jej wynagrodzenie wynosi około 3.100 zł miesięcznie. Nadto B. S. (1) jest współwłaścicielką samochodu marki T. (...) rok prod. 2006 i właścicielką gruntów rolnych o pow. 11,36 ha tj. 3,84 ha przeliczeniowego, o rocznym przeciętnym dochodzie w wysokości 14.664,96 zł, co daje 1.222,08 zł miesięcznie, przy czym w związku z prowadzoną działalnością rolniczą ponosi ona szereg, wymienionych w pozwie kosztów. Natomiast pozwany, który dwa lata temu zaprzestał realizowania kontaktów z małoletnią córką, jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 43.59 ha fizycznych tj. 32.6835 ha przeliczeniowych, o rocznym przychodzie nie mniejszym niż 124.818,28 zł, co średnio miesięcznie daje 10.401,52 zł. W ramach prowadzonej działalności rolniczej pozwany uprawnia pszenicę, rzepak i kukurydzę, hoduje trzodę chlewną, pobiera dopłaty bezpośrednie i otrzymuje zwrot akcyzy za paliwo, które w 2021 r. wyniosły łącznie ok. 53.500 zł. Ojciec małoletniej posiada także liczne ruchomości, wymienione szczegółowo w pozwie, a nadto jest komendantem OSP w R. i pełni funkcję m.in. wiceprezesa Stowarzyszenia (...) w R.. R. S. (1) posiada drugą córkę, pochodzącą z jego obecnego związku małżeńskiego.

W odpowiedzi na pozew R. S. (1), reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa wraz z wnioskiem o zabezpieczenie w całości oraz w ramach pozwu wzajemnego wniósł o obniżenie obciążającej go na rzecz małoletniej A. S. (1) renty alimentacyjnej do kwoty 600 zł miesięcznie wskazując, że również pozwanego dotknęła rosnąca inflacja i wraz z nią rosnące ceny, w szczególności ceny nawozów stosowanych w prowadzonym gospodarstwie rolnym, którego koszty utrzymania wynoszą ok. 190.000 zł. Pozwany podniósł także, że posiada na swoim utrzymaniu 1,5 roczną córkę z obecnego związku małżeńskiego, a jego żona, która z uwagi na ich wspólną córkę nie może pracować, posiada na utrzymaniu syna z poprzedniego związku, na którego otrzymuje alimenty w kwocie 350 zł miesięcznie. Dalej ojciec małoletniej wskazał, że jego praca na rzecz OSP na co do zasady charakter społeczny i dochody z tego tytułu są symboliczne. R. S. (1) zakwestionował koszty utrzymania małoletniej powódki co do wysokości w zakresie wyżywienia, odzieży i obuwia, leczenia, wakacji, zaś co do zasady w zakresie zajęć dodatkowe i zakupu mebli. W ocenie pozwanego małoletnia powódka żyje ponad stan, na wyżej stopie życiowej niż on sam. Pozwany zaznaczył także, że to sama małoletnia zerwała z nim kontakty.

Postanowieniem z dnia 05.05.2022 r. wydanym w sprawie sygn. akt III RC 53/22 tut. Sąd udzielił zabezpieczenia w sprawie zobowiązując pozwanego R. S. (1) do uiszczania na rzecz małoletniej powódki A. S. (1) tymczasowej podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie po 1.300 zł miesięcznie, począwszy od dnia 04.04.2022 r. płatnej z góry do 10 - tego dnia każdego kolejnego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki B. S. (1) w miejsce alimentów zasądzonych wykrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. wydanym dnia 24.02.2016 r. w sprawie sygn. XIV C 629/15 w pozostałym zakresie wniosek o udzielenie zabezpieczenia oddalając.

Pismem z dnia 28.06.2022 r. przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wniosła o oddalenie powództwa wzajemnego w całości i zasądzenie na rzecz małoletniej kosztów zastępstwa procesowego wskazując, że od czasu zapadnięcia wyroku rozwodowego koszty utrzymania małoletniej A. nie tylko nie zmalały ale wręcz wzrosły, co jest wynikiem naturalnego rozwoju dziecka oraz powszechnego wzrostu cen towarów i usług. Pozwany nie wykazał także jakoby jego sytuacja majątkową uległa pogorszeniu. Z informacji posiadanych przez stronę powodową wynika, że z prowadzonego gospodarstwa rolnego osiąga on wysokie dochody i żyje dostatnio, na wysokim poziomie, pozwalając sobie na różne przyjemności tj. podróże zagraniczne i krajowe, korzysta z usług firmy ochroniarskiej w zakresie ochrony swojej nieruchomości a nadto zainstalował panele fotowoltaiczne.

Postanowieniem wydanym dnia 13.07.2022 r. w sprawie sygn. akt III RCz 9/22 Sąd Rejonowy w Wągrowcu oddalił zależnie poziomie R. S. (1) z dnia 30.05.2022r. na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 05.05.2022r. w sprawie sygn. akt III RC 53/22.

Natomiast postanowieniem wydanym dnia 13.07.2022r. w sprawie sygn. akt III RCz 13/22 Sąd Rejonowy Wągrowcu zmienił pkt 1 postanowienia Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 05.05.2022 r. o udzieleniu zabezpieczenia wydane w sprawie o sygn. III RC 53/22 w ten sposób, że zobowiązał pozwanego R. S. (1) do uiszczania na rzecz małoletniej powódki tytułem podwyższonej renty alimentacyjnej kwoty po 1.595 zł miesięcznie, począwszy od dnia 04.04.2022 r., płatnej z góry do 10-tego dnia każdego kolejnego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej B. S. (1) – i to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 24.02.2016 r., sygn. akt XIV C 629/15, w pozostałym zakresie zażalenie małoletniej powódki z dnia 08.06.2022r. oddalając.

Pismem z dnia 16.08.2022 r. pozwany R. S. (1) wniósł o zamianę prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu z dnia 13.07.2022 r. i udzielenie dalszego zabezpieczenia poprzez zobowiązanie go do łożenia na rzecz małoletniej renty alimentacyjnej w kwocie 1.000 zł miesięcznie, na czas trwania postępowania.

Pismem z dnia 03.10.2022 r. małoletnia powódka, reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o oddalenie wniosku o zamianę prawomocnego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 13.07.2022 r., a nadto w oparciu o przepis art. 226 ² § 2 pkt 1 k.p.c. i art. 163 § 1 k.p.c. o skazanie pozwanego na karę grzywny w wysokości 1.000 zł, nałożenie na pozwanego obowiązku zwrotu całości kosztów procesu oraz zasądzenie od pozwanego kosztów zastępstwa adwokackiego w wysokości dwukrotnością stawki minimalnej wraz z odsetkami w dwukrotnej ich wysokości, a to z uwagi na nadużywanie przez pozwanego prawa procesowego

Postanowieniem z dnia 10.10.2022 r. tut. Sąd oddalił wniosek R. S. (1) z dnia 16.08.2022 r. o zmianę prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu z dnia 13.07.2022 r.

Pismem z dnia 10.10.2022 r. pozwany wniósł o oddalenie wniosku o skazanie strony pozwanej, a nadto a nadto w oparciu o przepis art. 226 ² § 2 pkt 1 k.p.c. o skazanie strony powodowej na karę grzywny w wysokości 1.000 zł, w oparciu o art. art. 226 ² § 2 pkt 2 k.p.c. o nałożenie na małoletnią powódkę obowiązku zwrotu całości kosztów procesu oraz w oparciu o art. art. 226 ² § 2 pkt 3 lit. a. k.p.c. zasądzenie od małoletniej powódki kosztów zastępstwa adwokackiego w wysokości dwukrotnością stawki minimalnej.

W toku rozprawy z dnia 04.11.2022r. małoletnia powódka, reprezentowana przez pełnomocnika dokonała zmiany roszczenia w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanego R. S. (1) na rzecz małoletniej A. S. (1) podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie 2.520 zł miesięcznie, poczynając od 04.11.2022 r., płatnej do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej B. S. (1) – i to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 24.02.2016 r., sygn. akt XIV C 629/15, jednocześnie oświadczając, że co do okresu od daty złożenia pozwu w niniejszej sprawie do daty zmiany roszczenia, podtrzymuje dotychczasowe roszczenie w zakresie podwyższenia renty alimentacyjnej do kwoty 1.800 zł miesięcznie.

Postanowieniem wydanym w toku rozprawy z dnia 04.11.2022 r. Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o zakreślenie terminu do ustosunkowania się do zmienionego przez stronę powodową roszczenia, zgłoszonego w toku rozprawy.

Pismem z dnia 08.11.2022 r. małoletnia powódka, reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o zmianę prawomocnego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 13.07.2022r. poprzez zobowiązanie pozwanego R. S. (1) do łożenia na rzecz małoletniej A. S. (1) tymczasowej renty alimentacyjnej w kwocie po 2.520 zł miesięcznie, począwszy od 04.11.2022r., na czas trwania postępowania.

Postanowieniem wydanym dnia 21.11.2022 r. w sprawie sygn. akt III RCz 36/22 Sąd Rejonowy w Wągrowcu oddalił zależnie poziomie R. S. (1) z dnia 27.10.2022r. na postanowienie o oddaleniu wniosku o zmianę zabezpieczenia z dnia 10.10.2022r. w sprawie sygn. akt III RC 53/22.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia A. S. (1) ur. (...) jest dzieckiem pochodzącymi ze związku małżeńskiego B. S. (1) i R. S. (1), rozwiązanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 24.02.2016 r., sygn. akt XIV C 629/15, na mocy którego R. S. (1) zobowiązany został do łożenia na rzecz małoletniej córki alimentów w kwocie 800 zł miesięcznie.

W tamtym okresie małoletnia powódka zamieszkiwała wraz z matką w 7-osobowym gospodarstwie domowym, uczęszczała do IV klasy Szkoły Podstawowej w Ż. i co do zasady była dzieckiem zdrowym, nie wymagającym specjalistycznego leczenia czy przyjmowania leków na stałe. Matka małoletniej powódki zatrudniona była w Gminnym Ośrodku Pomocy (...) w R. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i uzyskiwała z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1.888,35 zł netto miesięcznie, a nadto prowadziła gospodarstwo rolne o pow. 11,3600 ha fizycznego, tj. 3,7445 ha przeliczeniowego, uzyskując z tego tytułu roczny przeciętny dochód w wysokości 10.742,97 zł. W ramach gospodarstwa (...) zajmowała się uprawą i sprzedażą płodów rolnych oraz hodowlą i sprzedażą trzody chlewnej. Nadto matka małoletniej pobierała dopłaty bezpośrednie z (...) oraz z tytułu zwrotu akcyzy za paliwo. Pozwany R. S. (1) był osobą zdrową, nie chorował przewlekle, nie przyjmował na stałe żadnych leków, a poza małoletnią A. S. (1) nie posiadał na swoim utrzymania innych osób. Ojciec małoletniej utrzymywał się z gospodarstwa rolnego o pow. 43,5900 ha fizycznego tj. 32,6835 ha przeliczeniowego o rocznym przeciętnym dochodzie w wysokości 93.768,96 zł, w ramach którego zajmował się produkcja i sprzedażą płodów rolnych oraz hodowlą i sprzedażą trzody chlewnej. Również pozwany pobierał dopłaty z (...) oraz z tytułu zwrotu podatku akcyzowego za paliwo.

Obecnie małoletnia powódka ma 17 lat i nadal zamieszkuje wraz z matką w 7-osobowym gospodarstwie domowym, a jej miesięczne udział w kosztach utrzymania domu wynosi 300 zł. A. S. (1) uczęszcza do III klasy (...) Liceum Ogólnokształcącego im. I.J. P. w L. o profilu policyjnym i w związku z tym w dni nauki szkolnej przebywa w internacie. W czasie gdy małoletnia przebywa w szkole samodzielnie organizuje sobie wyżywienie, natomiast w domu rodzinnym żywi się przy wspólnym sole z matką. Całkowity miesięczny koszt wyżywienie A. S. (1) wynosi 700 zł. W okresie do 30.09.2022 r. wszystkie wydatki związane z nauką małoletniej, w tym z zakupem wyprawki i munduru, opłatami i wycieczkami szkolnymi oraz z pobytem w internacie, wynosiły średnio miesięcznie 150 zł. Natomiast od 01.10.2022 r. koszt ten wzrósł do kwoty 270 zł miesięcznie z uwagi na rozpoczęcie przez małoletnią nauki kickboxingu, prowadzonej w szkole. Poza nauką w szkole małoletnia powódka uczęszcza także na prywatne lekcje języka angielskiego, których średni miesięczny koszt wynosi 170 zł, a nadto na lekcje jazdy konnej w cenie 400 zł miesięcznie i lekcje nauki gry w tenisa w cenie 400 zł miesięcznie. A. S. (1) leczy się z trądziku młodzieńczego, a nadto posiada wadę zgryzu i wadę wzroku i w związku z tym nosi aparat ortodontyczny i okulary korekcyjne, przyjmuje leki i stosuje specjalistyczne maści oraz okresowo wykonuje niezbędne badania. Nadto okresowo lub doraźnie małoletnia odbywa prywatne wizyty lekarskie u lekarzy specjalistów ortodonty, dermatologa, okulisty i stomatologa. Średni miesięczny wydatek na szeroko rozumianą ochronę zdrowia małoletniej wynosi 650 zł. W związku z problemami skórnymi małoletnia korzysta nie tylko ze standardowych środków higieny i czystości oraz kosmetyków odpowiednich do jej wieku i płci, ale także ze specjalistycznych kosmetyków pielęgnacyjnych. Średni miesięczny koszt zakupu wszystkich tych artykułów, w tym także tych z których córka pozwanego korzysta w czasie pobytu w internacie, wynosi 150 zł miesięcznie. Córka pozwanego korzysta także z usług fryzjera, przeznaczając na ten cel kwotę 40 zł miesięcznie. Z uwagi na fakt, że z miejsca zamieszkania małoletniej do miejscowości w której uczęszcza ona do szkoły brak jest bezpośredniego połączenia środkami komunikacji publicznej, co weekend matka małoletniej zawozi ją i przywozi ze szkoły własnym samochodem. Średni miesięczny udział A. S. (1) w kosztach zakupu paliwa wynosi 400 zł. Na zakup odzieży i obuwia dla małoletniej niezbędna jest kwota 250 zł miesięcznie, na organizację letnich i zimowych wyjazdów wakacyjnych kwota 150 zł, a na rozrywkę – 100 zł.

B. S. (1) zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę w Gminny Ośrodku Pomocy (...) w R. jako asystent rodziny za wynagrodzeniem w wysokości 3.700 zł netto. Nadto matka małoletniej jest właścicielką gospodarstwa rolnego o pow. 11,36 ha tj. 3,84 ha przeliczeniowego, z którego uzyskuje roczny przeciętny dochód w wysokości 14.674,51 zł, co daje 1.222,87 zł miesięcznie wraz z domem w którym zamieszkuje z małoletnią oraz współwłaścicielką samochodu osobowego marki T. (...) rok prod. 2006 o poj. 1l i spalaniu 7l/100km. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego (...) zajmuje się produkcją i sprzedażą płodów rolnych i trzody chlewnej. W okresie od 01.2021 r. do 08.2022r. tytułem dopłat bezpośrednich z (...) B. S. (1) otrzymała 26.813,46 zł oraz zwrot podatku akcyzowego za paliwo. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki otrzymuje także świadczenie z programu (...) w kwocie 300 zł rocznie.

R. S. (1) jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 43.5900 ha fizycznych, tj. 32,6180 ha przeliczeniowych, z którego uzyskuje roczny przeciętny dochód w wysokości 124.568,14 zł, czyli 10.380,67 zł miesięcznie, maszyn rolniczych oraz samochodów marki F. (...) rok prod. 2000, V. (...) rok prod. 2000 i S. (...) rok prod. 2008. W ramach prowadzonego gospodarstwa ojciec małoletniej powódki zajmuje się produkcją i sprzedażą płodów rolnych oraz hodowlą i sprzedażą trzody chlewnej. W okresie od 01.2021 r. do 07.2022r. tytułem dopłat bezpośrednich z (...) R. S. (1) otrzymał 88.277,24 zł. Nadto w 2022 r. ustalono dla pozwanego roczny limit zwrotu akcyzy od paliwa na kwotę 4.794,90 zł. R. S. (1) osiąga także dochód z tytułu funkcji jakie pełni w OSP R., który w okresie 12 miesięcy wyniósł łącznie 4.411,31 zł netto rocznie, czyli 367,60 zł netto miesięcznie. Ponadto na swoim koncie bankowym pozwany posiada także środki w wysokości 70.000 zł.

Dnia 01.06.2018 r. R. S. (1) zawarł związek małżeński z K. S. (1), która z poprzedniego związku posiada syna K. B. ur. (...) Z obecnego związku małżeńskiego pozwanego pochodzi jego druga córka małoletnia Z. S. ur. (...) Miesięczne koszty utrzymania małoletniej wynoszą około 2.000 zł, w tym wyżywienie w postaci mleka i innych pokarmów stałych, odzież i obuwie, kosmetyki, środki higieny i czystości, pampersy, leki na alergię, dojazdy do lekarzy, rozrywka itp. Dziecko pozostaje w domu pod opieką matki K. S. (1), która obecnie przebywa na bezpłatnym urlopie wychowawczym. Żona pozwanego zatrudniona jest w firmie (...) w B., gdzie do czasu zajścia w ciąże pracowała przy produkcji wiązek kablowych, świadcząc pracę w systemie dwuzmianowym i osiągając z tego tytułu średnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości 3.000 zł netto. K. S. (1) leczy się ginekologicznie i w związku z tym pozostaje pod opieką lekarza ginekologa, przyjmuje leki oraz regularnie odbywa badania, nie jest ona jednak osoba niepełnosprawną ani niezdolna do pracy.

Na ogrzanie domu zajmowanego przez pozwanego i jego rodzinę w sezonie grzewczym niezbędne jest około 5 ton węgla. Na pozostałe koszty utrzymania domu składają się m.in. opłaty za wodę – 90 zł za 2 miesiące, TV – 50 zł miesięcznie, Internet – 50 zł miesięcznie, prąd – 1000 zł na 2 miesiące (w tym opłata za prąd zużywany z gospodarstwie rolnym) butla gazowa – 95 zł miesięcznie. Rodzice pozwanego nie uczestniczą w pokrywaniu tych kosztów, którzy pokrywają jedynie koszt zaspakajania swoich osobistych potrzeb tj. wyżywienie, leczenie itp.

Pozwany jest osoba zdrową, nie choruje przewlekle i nie leczy się specjalistycznie, pozostaje jednak pod opieką stomatologa oraz zapada na sezonowe infekcje.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

odpis aktu urodzenia k.13, 397, 398; kopia wyroku SO w Poznaniu sygn. akt XIV C 629/15 k. 14-15; rachunki, faktury, paragony, potwierdzenia płatności i polisy przedłożone przez stronę powodową k.17-47, 49-53, 56-57, 59-62, 65-67, 73-79, 82-97, 101-102, 104-135, 140-143, 538-543, 569-570, 572-574, 576-580, 583, 584, 586-590, 598-602, 605-606, 615-620, 621-625, 626-643, 645-648, 651, 896-897; dokumentacja medyczna małoletniej powódki k. 48, 54-55, 58, 63-64, 68-72,545-546, 548, 571, 575, 581-582, 585, 591-597, 603-604; oświadczenia, zaświadczenia i umowy przedłożone przez stronę powodową k. 80-81, 100, 103, 144, 547, 649-650, 892-895; decyzje, wypisy z rejestru gruntów przedłożone przez stronę powodową k. 98-99, 137-139, 467-469; potwierdzenie przelewu wynagrodzenia dla B. S. (1), zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 136, 833; wyciągi z KRS, wydruki ze stron internetowych, zdjęcia, wydruki zrzutów z ekranu k. 139, 145, 146-148, 149-161, 203-210, 513-526, 607-614, 644, 652-655, 844; dane z systemu PESEL-SAD k. 168-176; informacje z Urzędu Gminy, (...), K. Straży Pożarnej, Urzędu Skarbowego k. 187, 189, 191, 811, 825-827, 828-829, 831; rachunki, faktury, paragony, potwierdzenia płatności, umowy, harmonogramy, wyciągi z rachunków bakowych, zawiadomienia i polisy przedłożone przez stronę pozwaną k. 211-240, 248-249, 251-370, 374, 379-387, 405-449, 666-776, 845; wykazy, decyzje, powiadomienia, zaświadczenia, odpisy KW, wypisy z rejestru gruntów przedłożone, zaświadczenia przez stronę pozwaną k. 241-247, 250, 371-373, 375-378, 388-395, 396, 400; odpis aktu małżeństwa k. 399; dokumentacja dotycząca zatrudnienia pozwanego k. 401-404; informacje udzielone przez kontrahentów k. 804—809; oraz zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki B. S. (1) k. 904-905, 908-płyta CD; częściowo zeznania pozwanego R. S. (1) k. 905-906, 908-płyta CD; zeznania świadków M. S. k. 900, 908-płyta CD, T. M. k. 900-901, 908-płyta CD, S. Ł. k. 901, 908-płyta CD, A. T. k. 901, 908-płyta CD, K. S. (1) k. 901-903, 908-płyta CD; a także dokumentów zgormadzonych w aktach sprawy SO w Poznaniu sygn. XIV C 629/15.

Co do zasady zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki B. S. (1) nie zbudziły wątpliwości Sądu, były bowiem jasne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. W szczególności za wiarygodne Sąd uznał zeznania B. S. (1) w zakresie leczenia małoletniej powódki, w tym co do specjalistów pod opieką których dziecko pozostaje, problemów skórnych, wady zgryzu, wady wzroku oraz konieczności usunięcia zębów, albowiem okoliczności te zostały potwierdzone przez stosowane dokumenty, załączone do akt. Dalej Sąd dał wiarę matce małoletniej co do konieczności ponoszenia przez nią wydatków zakup paliwa na weekendowe dojazdy małoletniej do szkoły i do domu. Sąd miał także na uwadze, że w toku rozprawy z dnia 04.11.2022 r. B. S. (1) przyznała, że prowadzane przez nią gospodarstwo rolne oraz dom w którym zamieszkuje wspólnie z córką stanowią jej własność, a nadto że z tytułu prowadzonej działalności rolniczej, w ramach której zajmuje się uprawą rośli, hodowlą trzody oraz ich sprzedażą, otrzymuje dopłaty z (...) oraz zwrot podatku akcyzowego za paliwo. Co więcej matka małoletniej przyznała wraz z nią i małoletnią A. w tym samym domu zamieszkuje także jej matka oraz siostra z rodziną oraz że jej średni miesięczny dochód z tytułu pracy w (...) wynosi 3.700 zł netto.

Oceniając zeznania pozwanego R. S. (1) Sąd dał im wiarę tylko w takim zakresie w jakim były one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. W szczególności Sąd dał wiarę pozwanemu co do źródeł jego dochodów tj. prowadzonego gospodarstwa rolnego oraz usług wykonywanych w ramach umowy zlecenia w charakterze członka OSP. Sąd miał nadto na uwadze, że pozwany przyznał, że w związku z prowadzoną działalnością rolną, w ramach której zajmuje się produkcją rolną, hodowlą trzody i ich sprzedażą, otrzymuje dopłaty z (...) oraz zwrot podatku akcyzowego za paliwo, dom w którym zamieszkuje w obecną żoną i swoją rodziną oraz prowadzone przez niego gospodarstwo rolne, stanowią jego własność, a na swoim koncie bankowym posiada środki w kwocie 70.000 zł. Sąd nie dał natomiast wiary pozwanemu co do wysokości jego rocznych dochodów z gospodarstwa rolnego, albowiem były one sprzeczne z treścią zaświadczenia Urzędu Gminy W. o przeciętnym rocznym dochodzie z gospodarstwa rolnego z dnia 21.04.2022r. (k. 187 akt).

Zeznania świadka K. S. (1) Sąd analizował ze szczególną ostrożnością albowiem świadek ten jest zona pozwanego, a więc osobą mu najbliższą. Niemniej w ocenie Sądu brak było podstaw do odmówienie im waloru wiarygodności, były one bowiem jasne, logiczne i spójne, a nadto nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania, a częściowo znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. W szczególności za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka w zakresie kosztów utrzymania małoletniej Z. S. i jej sytuacji zdrowotnej, wydatków na utrzymanie domu w którym zamieszkuje wraz z pozwanym, a także w kwestiach związanych z jej zatrudnieniem i wysokością wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę w okresie przed zajściem w ciąże z małoletnią Z. oraz co do faktu pozostawania przez nią na bezpłatnym urlopie wychowawczym i nie korzystania przez małoletnią Z. ze żłobka.

Wreszcie wątpliwości Sądu nie wzbudziły zeznania świadków M. S., T. M., S. Ł. i A. T., były one bowiem jasne i logiczne, a nadto nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania. W szczególności Sąd miał na uwadze, że świadkowie M. S., T. M. i S. Ł. potwierdzili, że małoletnia A. S. (1) korzysta z ich usług w zakresie lekcji języka angielskiego, jazdy konne oraz gry w tenisa w wymiarze w jakim wskazywała na to strona powodowa w pismach składanych w toku tego postępowania oraz że matka małoletniej uiszcza w związku z tym opłaty w kwota podawanych w pozwie.

Sąd postanowieniem wydanym w toku rozprawy z dnia 20.07.2022 r., na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. pominął wniosek strony powodowej o zobowiązanie K. S. (1) do przedłożenia wyciągów ze wszystkich posiadanych przez nią rachunków bankowych, albowiem w ocenie Sądu dowód ten jest nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, w toku której badane są możliwości majątkowe i zarobkowe rodziców małoletniej powódki, a nie ich ewentualnych współmałżonków czy partnerów. W opinii Sądu dla wykazania wysokości możliwości zarobkowych pozwanego, wystarczające było zresztą przeprowadzenie dowodów z pism złożonych przez organy podatkowe, Urząd Gminy W., (...) i S. J. będącego kontrahentem pozwanego oraz z wyciągów z rachunku bankowego pozwanego. Nadto zaś wskazać należy, że przeprowadzenie tego dowodu zmierzałoby do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Nadto na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2, 3 i 5 k.p.c. Sąd pominął pominąć wnioski dowodowe zawarte w punktach 4, 5 i 6 pisma pełnomocnika pozwanego z dnia 18.07.2022r. na tezy sformułowane w tych wnioskach, w zakresie w jakim nie zostały one uwzględnione albowiem w ocenie Sądu informacje obejmujące okres wcześniejszy niż rok 2021 pozostają nieistotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, byłby nieprzydatne dla wyzkazania możliwości zarobkowych B. S. (1), które w wystarczającym stopniu wykazane zostały za pomocą dowodów z pism złożonych przez organy podatkowe, Urząd Gminy W., (...) i S. J. będącego kontrahentem matki małoletniej powódki oraz z zaświadczenia o zatrudnię i wynagrodzeniu złożonego przez (...) w R.. W tym kontekście wnioski te należało nadto ocenić jako zmierzające do przedłużenia postępowania.

Postanowieniem wydanym w toku rozprawy z dnia 04.11.2022 r., na podstawie art. 205 ³ § 2 k.p.c. i art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. Sąd pominął dowód z zeznań świadków K. S. (2) i M. P. na tezę dowodową zawartą w piśmie pełnomocnika pozwanego z dnia 16.08.2022r. oraz zgłoszony w toku rozprawy z dnia 04.11.2022 r. wniosek dowodowy o zwrócenie się przez Sąd do Banku (...) w R. o przesłanie wyciągu z rachunków bankowych B. S. (1) i małoletniej A. S. (1) za okres 2021r. - 2022r., albowiem postanowieniem wydanym w toku rozprawy z dnia 20.07.2022r. Sąd zakreślił obu stronom 14 - dniowy termin do złożenia pisma przygotowawczego zawierającego wszelkie twierdzenia i dowody nie zgłoszone do tej pory istotne dla rozstrzygnięcia w sprawie, pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w dalszym toku postępowania, a nadto w ocenie Sądu dowody te są nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, w toku której badane są możliwości majątkowe i zarobkowe rodziców małoletniej powódki, których wysokość ustalona została w wystarczającym stopniu za pomocą innych przeprowadzonych dowodów, a co za tym idzie przeprowadzanie kolejnych dowód na tę sama okoliczność zmierzałoby do przedłużenia postępowania. Nadto na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 2 i 5 k.p.c. Sąd pominął także wnioski dowodowe zawarte w punktach od 3 - 7 pisma pełnomocnika małoletniej powódki z dnia 3.08.2022r. na tezy sformułowane w tych wnioskach, albowiem w ocenie Sądu informacje o jakich uzyskania domagała się strona powodowa pozostawały nieistotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, w szczególności dla ustalenia możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, dla wykazania których za wystarczające uznać należało przeprowadzenie dowodów z pism złożonych przez organy podatkowe, Urząd Gminy W., (...) i S. J. będącego kontrahentem pozwanego oraz z wyciągów z rachunku bankowego pozwanego.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów, przy uwzględnieniu wyżej opisanych uwag, nie wzbudziła wątpliwości Sądu, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczenia małoletnich powodów był art. 138 k.r.o., zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia potrzeb własnymi siłami. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron oraz usprawiedliwione potrzeby uprawnionego.

Obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w pierwszej kolejności Sąd zważył, że dotychczasowa wysokość alimentów zasądzona została wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 24.02.2016 r., sygn. akt XIV C 629/15, a więc ponad 6 lat temu. Od tamtego czasu istotnej zmianie uległa zaś zarówno sytuacja małoletniej powódki jak i pozwanego. Jak bowiem ustalono w toku niniejszego postępowania małoletnia A. S. (1), która miała wtedy 11 lat i uczęszczała do IV klasy Szkoły Podstawowej w Ż., obecnie ma już 17 kat i uczy się w Prywatnym Liceum im. I.J. P. w L. o profilu policyjnym. Oczywiste jest zatem, że zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki uległ znacznej zmianie. W tym czasie nastąpiła także zmiana siły nabywczej pieniądza i wzrost cen popularnych towarów i usług, w szczególności zaś w ostatnim okresie ceny te wzrosły z uwagi na ciągle rosnącą inflację. W porównaniu z 2016 rokiem wzrosły także możliwości zarobkowe obojga rodziców małoletniej powódki. Nadto pozwany zawarł kolejny związek małżeński z K. S. (1), z którego urodziło się jego drugie dziecko, małoletnia Z. S..

Mając zatem na uwadze powyższe należało uznać, że nastąpiła zmiana okoliczności w rozumieniu art. 138 k.r.o. uzasadniająca ponowne ustalenie wysokości renty alimentacyjnej należnej małoletniej powódce.

W ocenie Sądu usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej A. S. (2) wynosiły do dnia 30.09.2022 r. - 3.460 zł. W tym miejscu godzi się zauważyć, że co do zasady zarówno zakres jak i poziom zaspakajania potrzeb dziecka zależny jest przede wszystkim od stopy życiowej jego rodziców. Jak bowiem wskazano wcześniej dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Co istotne należy brać pod uwagę stopą życiową obojga rodziców. Oznacza to, że w przypadku dziecka, którego rodzice żyją na znacząco odmiennych stopach życiowych, nie należy oczekiwać, że potrzeby dziecka będą zaspakajane na poziomie, na jakim żyje bardziej zasobny z rodziców. Koszty utrzymania takiego dziecka należy bowiem odpowiednio „wypośrodkować”. Pamiętając także trzeba, że alimenty mają na celu zaspokojenie przede wszystkim usprawiedliwionych potrzeb dziecka. To, czy potrzeba dziecka jest usprawiedliwiona, czy też nie oraz na jakim poziomie winna ona zostać zaspokojona zależy zaś przede wszystkim od możliwości zarobkowych jego rodziców. W tym kontekście godzi się zauważyć, że co do zasady Sąd nie neguje, że B. S. (1) faktycznie przeznacza na zaspakajanie potrzeb swojej córki kwoty wskazane w pozwie. Jeśli sytuacja finansowa rodziców pozwala na to, mogą oni zaspakajać każde zachcianki dziecka, bez znaczenia na ich zasadność, faktyczną potrzebę ich ponoszenia czy ich koszty. Skoro matka małoletniej powódki posiada wolne środki, to oczywiście może je przeznaczyć na dowolny wybrany przez siebie cel, w tym oczywiście na koszty utrzymania małoletniej A.. Jednakże Sąd ustala usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej niezależnie od tego. W ocenie Sądu nie można jednak wymagać by ojciec dziecka ponosił ponadstandardowe koszty utrzymania małoletniej powódki lub by zaspokajał potrzeby dziecka na poziomie przekraczającym usprawiedliwione wydatki. Z tych właśnie względów w ocenie Sądu możliwości zarobkowe i majątkowe obojga rodziców małoletniej A. S. (1), pozwalały na zaspakajanie, w okresie do 30.09.2022r. jej na poziomie kwoty 3.460 zł miesięcznie i to niezależnie od tego, jakie wydatki w tym okresie matka małoletniej faktycznie ponosiła.

Przechodząc do poszczególnych wydatków ponoszonych na rzecz małoletniej powódki wskazać należy, że małoletnia zamieszkuje wraz z matką w domu należącym do B. S. (1). W nieruchomości tej zamieszkuje także 5 innych osób tj. matka B. S. (1) oraz jej siostra wraz z rodziną. Zgodnie zaś z zasadami współżycia społecznego koszty utrzymania lokalu mieszkalnego obciążają każdego z jego mieszkańców w równym stopniu. W tych okolicznościach Sąd uznał, że udział małoletniej powódki w wydatkach z tytułu opłat za prąd, wodę , gaz i ogrzewanie wynoszący 1/7 wszystkich tych kosztów nie przekracza kwoty 300 zł miesięcznie. Ustalając koszty wyżywienia małoletniej A. S. (1) na kwotę 700 zł miesięcznie Sąd miał na uwadze, że ma ona 17 lat, a zatem jest nastolatką, przez co jej potrzeby żywieniowe są już niemal identyczne z potrzebami osoby dorosłej. Nadto w toku postępowania ustalono, że w dni nauki szkolnej małoletnia przebywa w internacie. Strona powodowa podnosiła zaś, że w związku z tym koszty wyżywienia małoletniej są wyższe niż przeciętnie, gdyż przebywając w szkole powódka musi zakupywać na swoje potrzeby różnego rodzaju produkty spożywcze. Jednakże w toku rozprawy z dnia 04.11.2022r. B. S. (1) zeznała, że nie tylko żywi małoletnią gdy przyjeżdża ona na weekend do domu, ale też zawsze zaopatruje ją we wcześniej przygotowane posiłki, która A. zabiera ze sobą i spożywa w ciągu tygodnia w internacie. Niewątpliwie zatem, nawet jeśli przebywając w internacie, A. sama dokonuje zakupu produktów spożywczych na swoje potrzeby to ograniczają się one co do zasady do produktów typowo śniadaniowych i przekąsek tj. bułki, serki, jogurty itp. W tych okolicznościach, a także mając na uwadze, że małoletnia nie posiada żadnych szczególnych medycznie uzasadnionych wymagań w zakresie żywienia, Sąd doszedł do przekonania, że usprawiedliwione koszty wyżywienia A. S. (1) nie powinny przekroczyć kwoty 700 zł miesięcznie. Za nieusprawiedliwione powyżej kwoty 250 zł miesięcznie Sąd uznał wydatki na zakupu odzieży i obuwia dla małoletniej. Co prawda strona powodowa podnosiła w toku postępowania, że małoletnia jest już nastolatką, a do tego dziewczynką, przez co zwraca większą uwagę na swoją garderobę, a także, że poza zwykłą codzienną odzieżą zakupuje ona także odzież sportową do gry w tenisa, jazdy konnej itp., wszystko to przekłada się zaś na konieczność ponoszenia większych wydatków na zakup odzieży i obuwia. Sąd miał jednak na uwadze, że małoletnia ma już 17 lat, a zatem minął już u niej okres najbardziej intensywnego rozwoju fizycznego i obecnie wystarczające jest jedynie sezonowe odświeżanie jej garderoby, bez konieczności gruntownej jej wymiany. W ocenie Sądu kwota 250 zł miesięcznie powinna wystarczyć na ten cel i to również uwzględniając konieczność zakupu odzieży sportowej, która zresztą co do zasady nie podlega nawet sezonowej wymianie, a jedynie musi być uzupełniania w razie zużycia oraz zasadę równej stopy życiowej. Na pokrycie kosztów związanych z szeroko rozumianą ochroną zdrowia małoletniej powódki wystarczająca winna być w ocenie Sądu kwota łącznie 650 zł. W toku postępowania ustalono bowiem, że z powodu problemów skórnych małoletnia korzysta z wizyt u dermatologa i wykonuje zlecone przez niego badania, z uwagi na wadę wzroku pozostaje pod opieką okulisty i nosi okulary korekcyjne, a z powodu wady zgryzu nosi aparat ortodontyczny oraz odbywa wizyty u ortodonty, a w razie potrzeby również u stomatologa, nadto zaś przyjmuje witaminy, suplementy diety, a w razie potrzeby również przepisywane jej leki oraz stosuje maści i żele do cery trądzikowej. Z drugiej jednak strony Sąd miał na uwadze, że wizyty lekarskie nie odbywają się częściej niż co 6-8 tygodni, leki, maści i witaminy występują w opakowywaniach wystarczających na okres dłuższy niż 1 miesiąc, a okulary podlegają wymianie nie częściej niż raz do roku. Nadto zaś w oceni Sądu strona powodowa nie wykazała jakoby faktycznie, na zaspokojenie tej kategorii potrzeb małoletniej, konieczne było przeznaczanie kwoty niemalże 2.000 zł miesięcznie (uwzględniając ostanie zmiany o których pełnomocnik strony powodowej pisał w piśmie z dnia 08.11.2022r.), ani też, że taka kwota realne jest każdego miesiąca wydawana. Kolejno Sąd uwzględnił w usprawiedliwionych kosztach utrzymani małoletniej powódki wydatek z tytułu dodatkowych lekcji języka angielskiego. Niewątpliwie dobra znajomość języka obecnego przyniesie małoletniej istotne korzyści w przyszłości i to nie tylko w związku z koniecznością zdania matury z tego języka. Niemniej w ocenie Sądu realny średni miesięczny wydatek z tego tytułu nie przekracza kwoty 170 zł. Choć bowiem miesięczny wydatek jaki na opłacenie tych zajęć ponosi matka małoletniej wynosi 200 zł, to jednak mając na uwadze, że co do zasady tego rodzaju zajęcia odbywają się wyłącznie w okresie trwania nauki szkolnej, czyli z wyłączeniem wakacji, ferii zimowych i wszelkiego rodzaju przerw świątecznych, stwierdzić należy, że średni miesięczny koszt tych lekcji wynosi nie więcej niż 170 zł. Za nieusprawiedliwione, biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe rodziców małoletniej i zasadę równej stopy życiowej, obowiązującą pomiędzy każdym z rodziców a ich małoletnim dzieckiem, Sąd uznał natomiast przeznaczanie na rzecz małoletniej A. kwoty wyższej niż 400 zł miesięcznie, tytułem opłacenia innych zajęć dodatkowych. Co prawda w toku postępowania strona powodowa wykazała, że małoletnia uczęszcza zarówno na lekcje tenisa jak i na naukę jazdy konnej, a miesięczny koszt każdych z tych zajęć wynosi po 400 zł. Sąd miał jednak na uwadze, że poza tymi dodatkowymi aktywnościami, A. S. (1) uczęszcza także na prywatne lekcje języka angielskiego, a od 01.10.2022 r. w ramach zajęć szkolnych również na lekcje kickboxingu, które także generują dodatkowe koszty. O ile zaś możliwości zarobkowe rodziców powódki nie należą do niskich, w szczególności w przypadku pozwanego, to jednak w ocenie Sądu uczestnictwo A. w więcej niż 3 rodzajach zajęć dodatkowych wykracza poza wspomnianą wcześniej „wypośrodkowaną” stopę życiową małoletniej, będąca wypadkową możliwości zarobkowych i stopy życiowej każdego z jej rodziców. Niewątpliwie korzystanie z 5 różnych zajęć dodatkowych, których łączny miesięczny koszt wynosi 720 zł (j. angielski – 170 zł, jazda konna/tenis – 400 zł, kickboxing – 120 zł) wykracza poza standard życia na jakim żyją rodziny, posiadające porównywalne do rodziców małoletniej dochody i posiadające na swoim utrzymaniu więcej niż jedno dziecko. Nie można bowiem zapomnieć, że poza małoletnią powódką pozwany posiada obowiązek alimentacyjny także wobec drugiej córki Z.. Z tych samych powodów wydatki na wyjazdy wakacyjne i weekendowe małoletniej Sąd uznał za usprawiedliwione do kwoty 150 zł miesięcznie. Należy zresztą wskazać, że toku postępowania strona powodowa nie wykazała jakoby ponosiła z tego tytułu wyższe koszty. Kolejnym wydatkiem, który w przypadku małoletniej powódki Sąd uznał za uzasadniony i usprawiedliwiony jest udział małoletniej w kosztach zakupu paliwa. Jak bowiem ustalono w toku postępowania, z uwagi na fakt, że pomiędzy miejscem zamieszkania małoletniej a L., gdzie znajduje się szkoła do której małoletnia uczęszcza, brak jest bezpośredniego połączenia środkami komunikacji publicznej, B. S. (1) sama zawozi małoletnią do szkoły i odbiera ją stamtąd w każde weekend. Szkoły małoletniej oddalona jest zaś od Runowa o 50 km. Jednakże w ocenie Sądu średni miesięczny wydatek z tego tytułu, uwzględniając odległość z Runowa do L., ceny paliwa oraz średnie spalanie samochodu marki T. (...) rok prod. 2006 o poj. 1l, należącego do B. S. (2), nie przekracza kwoty 400 zł. Należy bowiem pamiętać, że w okresie wakacji letnich, ferii zimowych oraz przerw świątecznych, małoletnia nie musi dojeżdżać do szkoły. Nadto kwota ta nie uwzględnia wydatków tj. ubezpieczenie OC, przeglądy, naprawy itp., które w ocenie Sądu winny być ponoszone przez właściciela pojazdu. Z usprawiedliwione Sąd uznał także ponoszenie wydatków na zakup dla małoletniej środków higieny, czystości i kosmetyków, opłacenie usług fryzjera oraz szeroko rozumianą rozrywkę i to w kwotach wskazanych w pozwie. Jak już bowiem wskazano wcześniej, A. S. (1) jest nie tylko dziewczynką, ale także nastolatką, dodatkowo borykającą się z problemami skórnymi. Oczywiste jest zatem, że korzysta ona z szerszej gamy środków higieny, czystości i kosmetyków niż młodsze dzieci czy np. chłopcy. Nadto z uwagi na fakt, że część swojego czasu powódka spędza w internacie, niektóre z tych produktów musi zakupywać podwójnie. Nie budzi także wątpliwości, że małoletnia korzysta z usług fryzjera ani też, że jako nastolatka, posiada swoje zainteresowania i hobby, a czas wolny spędza na wyjściach ze znajomi do kina czy do kawiarni. Kwoty jakie według pozwu przeznaczane są zaś na zaspokojenie poszczególnych z tych potrzeb nie są wygórowane, zwłaszcza mając na uwadze zasadę równej stopy życiowej i możliwości zarobkowe rodziców małoletniej. Ostatnią kategorią wydatków, jakie w ocenie Sądu winny być ujęte w usprawiedliwionych kosztach utrzymania małoletniej, ustalanych na potrzeby określenia wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem jego córki, są wydatki związane z nauką szkolną. Jak już wskazywano wcześniej małoletnia uczy się obecnie w Prywatnym Liceum im. I.J. P. w L. o profilu policyjnym, a w związku ze znaczną odległością pomiędzy miejscowością jej zamieszkania i miejscowością w której znajduje się szkoła, w okresie nauki szkolnej zamieszkuje w internacie. Co więcej z uwagi na fakt, że liceum w którym uczy się małoletnia ma profil szkoły policyjnej, musiała ona ponieść jednorazowy wydatek na zakup munduru. Do tych wydatków dochodzą zaś również zwyczajowe koszty związane z opłatami szkolnymi, wycieczkami, zakupem podręczników do nauki szkolnej oraz art. papierniczych. Część z tych wydatków B. S. (1) winna oczywiście pokryć z kwoty 300 zł, którą każdego roku otrzymuje w ramach programu (...). Niewątpliwie jednak kwota ta nie jest wystarczająca na opłacenie wszystkich tych kosztów, a co za tym idzie matka małoletniej musi ponosić je z własnych środków. Nie budzi przy tym wątpliwości, że wszelkie wydatki szkolne należą do usprawiedliwionych kosztów utrzymania dziecka, a co za tym idzie wchodzą w zakres obowiązku alimentacyjnego. W tej konkretnej sprawie w okresie do dnia 30.09.2022r. wydatki te wynosiły zaś w ocenie Sądu nie więcej niż 150 zł miesięcznie. Natomiast z uwagi na rozpoczęcie przez małoletnią dodatkowych zajęć z nauki kickboxingu, organizowanych w ramach zajęć szkolnych, a do których matka małoletniej dopłaca co miesiąc kwotę 120 zł, z 01.10.2022r. wydatki szkolne małoletniej, w zakresie niepokrywanym ze świadczenia (...), wzrosły do kwoty 270 zł miesięcznie. Wskazać z tym miejscu należy, że w ocenie Sądu wydatek na zajęcia kickboxingu zasługuje na miano usprawiedliwione i powinien zostać uwzględniony w kosztach utrzymania powódki, małoletnia planuje bowiem w przyszłości wstąpić do Policji. Niewątpliwie zaś znajomość sztuk walki będzie jej w tym zawodzie przydatna. Podobnie zaś jak na etapie postępowania zabezpieczającego Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia w kosztach utrzymania małoletniej wydatków zwianych z zakupem dla dziecka prezentów okolicznościowych, wyposażenia jej pokoju oraz utrzymania psa. Prezenty dla dzieci nie stanowią ich usprawiedliwionych potrzeb, zaś obdarowywanie prezentami stanowi przejaw dobrej woli, czy też jeden ze sposobów wyrażania uczuć. To, czy ktoś da prezent, zależy wyłącznie od niego samego. Brak jest zatem podstaw do obciążania jednego z rodziców, w ramach jego obowiązku alimentacyjnego, kosztami prezentów, które dziecku zamierza wręczyć drugi z rodziców (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w postanowieniu z 29 maja 2013 r. sygn. akt VI ACz 1120/13, niepubl.). Z kolei wydatki na wyposażenie pokoju mają charakter wydatków incydentalnych, gdyż co do zasady ponoszone są raz na dość znaczny okres czasu. Renta alimentacyjna ma natomiast na celu zaspokojenie bieżących i cyklicznie ponoszonych kosztów utrzymania osoby uprawnionej. Wreszcie wskazać należy, że renta alimentacyjna ma służyć zaspokojeniu usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej nie zaś utrzymaniu psa.

W tych okolicznościach całkowite usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej A. S. (1) od dnia 01.10.2022r. wzrosły do kwoty 3.580 zł miesięcznie.

Jest bezsporne, że małoletnia powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a co za tym idzie rodzice są zobowiązani do jej alimentowania zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. Obowiązek ten obciąża rodziców małoletnich w stopniu uzależnionym od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców (art. 135 § 1 k.r.o. oraz art. 129 § 2 k.r.o.).

Jak wskazano już wcześniej, pełne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej A. S. (1) wynoszą obecnie 3.580 zł miesięcznie, jednakże do dnia 30.09.2022r. wynosiły 3.460 zł miesięcznie.

Matka małoletniej powódki częściowo realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec dziecka poprzez osobiste staranie o jego utrzymanie i wychowanie. Mając jednak na uwadze wiek małoletniej, fakt że uczęszcza ona do szkoły średniej i to poza miejsce jej stałego zamieszkania, a co za tym idzie przez znaczny okres czasu przebywa faktycznie poza domem, w ocenie Sądu B. S. (1) winna również pieniężnie partycypować w kosztach utrzymania córki. Jak ustalono w toku postępowania matka małoletniej powódki zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę w Gminny Ośrodku Pomocy (...) w R. jako asystent rodziny. W toku rozprawy z dnia 04.11.2022r. B. S. (1) sama zaś przyznała, ze jej średnie miesięczne wynagrodzeni z tego tytułu wynosi 3.700 zł netto. Nadto przedstawicielska ustawowa małoletniej prowadzi własne gospodarstwo rolne o pow. 11,36 ha tj. 3,84 ha przeliczeniowego i rocznym przeciętnym dochodzie w wysokości 14.664,96 zł, co daje 1.222,08 zł miesięcznie. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego (...) zajmuje się produkcją i sprzedażą płodów rolnych i trzody chlewnej, a w okresie od 01.2021 r. do 08.2022r. tytułem dopłat bezpośrednich z (...) otrzymała 26.813,46 zł oraz zwrot podatku akcyzowego za paliwo. Oczywiste jest jednak, że prowadzenie gospodarstwa rolnego generuje różnego rodzaju koszty tj. zakup paliwa od maszyn rolniczych, nawozów, pasz itp. W tych okolicznościach Sąd uznał, że możliwości zarobkowe B. S. (1) w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą 4.922 zł netto miesięcznie. Z uzyskiwanych przez siebie środków przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki winna zaś, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz łożyć na utrzymanie dziecka.

Jest oczywiste, że także pozwany, będąc świadomy ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dziecka powinien w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Nadto zaznaczyć należy, iż obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest obowiązkiem szczególnym, którego realizacja powinna wyprzedzać wszelkie inne zobowiązania, czemu ustawodawca niejednokrotnie dał wyraz w przepisach. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą dzieci mają w każdej sytuacji prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, iż oboje rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne, w których sami żyją (por .uch. SN z 16.12.1987 - III CZP 81/86 - OSNC 1988, z. 4 poz. 42).

W toku postępowania ustalono, że R. S. (1) prowadzi własne gospodarstwo rolne o pow. 43.5900 ha fizycznych, tj. 32,6180 ha przeliczeniowych, przynoszące roczny przeciętny dochód w wysokości 124.568,14 zł, czyli 10.380,67 zł miesięcznie. Nadto pozwany pełni funkcję komendanta OSP R., gdzie zatrudniony jest na podstawie umowę zlecenie, a dochód jaki uzyskał z tego tytułu w okresie 12 miesięcy do dnia 26.04.2022r. wyniósł 4.411,31 zł netto (4.173,92 zł tytułem wynagrodzenia + 237,39 zł dodatku - k. 191 akt), czyli 367,60 zł netto miesięcznie. W tych okolicznościach Sąd uznał, że możliwości zarobkowe R. S. (2) w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., oscylują w granicach kwoty 10.748,27 zł netto miesięcznie. Sąd miał bowiem na uwadze, że z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, w ramach którego pozwany zajmuje się produkcją i sprzedażą płodów rolnych oraz hodowlą i sprzedażą trzody chlewnej, otrzymuje on, podobnie jak B. S. (1), dopłaty z (...) oraz zwrot podatku akcyzowego od paliwa, jednak podobnie jak w przypadku gospodarstwa prowadzonego przez matkę małoletniej powódki, środki te przeznacza on na utrzymanie gospodarstwa i na pokrycie kosztów produkcji rolnej oraz hodowli trzody.

Z tak osiąganych dochodów pozwany winien według zasady równej stopy życiowej pokrywać własne usprawiedliwione koszty utrzymania, a także przyczyniać się do zaspakajania potrzeb małoletnich dzieci. W toku postępowania, w oparciu o twierdzenia pozwanego, podnoszone zarówno w odpowiedzi na pozew jak i podczas składania przez niego zeznań, a także uwzględniając zeznania świadka K. S. (1), Sąd ostatecznie ustalił, że poza małoletnia powódką pozwany posiada na swoim utrzymaniu druga córkę małoletnia Z. S. ur. (...), pochodzącą z jego drugiego związku małżeńskiego zwartego dnia 01.06.2018r. z K. S. (1). W toku rozprawy z dnia 04.11.2022r. K. S. (1) wskazała zaś, że koszty utrzymania małoletniej Z. wynoszą około 2.000 zł miesięcznie. W ocenie Sądu wydatki te obciążają pozwanego i jego obecną żonę w równych częściach tj. po połowie. Wskazać bowiem należy, że to z małoletnią Z. pozwany na co dzień zamieszkuje i to wobec tej córki dokłada osobistych starań o jej utrzymanie i wychowanie, a więc swój obowiązek alimentacyjny względem niej częściowo realizuje również w sposób wskazany w art. 135 § 2 k.r.o. Zgodnie zaś z treścią art. 27 k.r.o oboje małżonkowie obowiązani są przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. W ocenie Sądu wiek małoletniej Z. nie uniemożliwi natomiast K. S. (1) wykonywania pracy zarobkowej i osiągania własnych dochodów, która ocenić należy przynajmniej na poziomie kwoty 3.000 zł netto miesięcznie. Jak bowiem zeznała sama K. S. (1), przed zajściem w ciąże z tytułu pracy w firmie (...) w B. osiągała średnie miesięczne wynagrodzenie w tej właśnie wysokości. Oczywiście poza przyczynianiem się do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Z. pozwany winien zaspakajać również własne usprawiedliwione potrzeby, w tym wyżywienie, zakup odzieży i obuwia, środków higieny i czystości, zakup leków i koszty leczenia oraz udział w kosztach utrzymania domu, na które zgodnie z zeznaniami K. S. (1), składają się wydatki na zakup węgla w ilości około 5 ton rocznie, opłaty za zużycie wody, gazu, prądu a także opłaty za TV i Internet oraz ubezpieczenie domu. Co prawda poza pozwanym, jego żona i ich wspólną córką, w domu tym zamieszkują również rodzice R. S. (1), jednak nie uczestniczą oni w pokrywaniu kosztów utrzymania nieruchomości. Wreszcie Sąd ustalił, że pozwany jest osobą zdrową, nie choruje przewlekle i nie leczy się specjalistycznie, pozostaje jednak pod opieką stomatologa oraz zapada na sezonowe infekcje, zaś w toku rozprawy z dnia 04.11.2022r. nie podnosił on, że ponosi on jakiekolwiek ponadprzeciętne wydatki na zaspokojenie swoich potrzeb.

W tym miejscu godzi się zauważyć, że przywołana wcześniej zasada równej stopy życiowej obowiązuje zarówno pomiędzy rodzicami i dziećmi jak i pomiędzy rodzeństwem, również przyrodnim. Oznacza to zaś, że wysokość alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniej powódki nie może być ustalana w relacji do kwoty jaka pozostanie R. S. (1) po zaspokojeniu wszystkich potrzeb jego i jego obecnej rodziny. Kwoty które zobowiązany przeznacza na potrzeby swoje i swoich dzieci winny bowiem być porównywalne, uwzględniając oczywiście wiek i płeć oraz potrzeby, w tym okoliczność, czy z uwagi na szczególne względy np. problem zdrowotne, na zaspokojenie którejkolwiek z tych potrzeb niezbędna jest kwota wyższa niż przeciętnie. Co do zasady przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego zobowiązanego znaczenia ma również zakres w jakim dokłada on osobistych starań o zaspakajanie potrzeb uprawnionego. Nadto jak wskazano wcześniej małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, co oznacza, że im wyższe dochody i standard życia rodziców tym w wyższym zakresie i na wyższym poziomie powinny być zaspokajane potrzeby małoletnich dzieci.

Przechodząc zaś do ustalenia obowiązku alimentacyjnego R. S. (1) wobec małoletniej A. S. (1), w pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd uznał za zasadne obciążyć każdego z rodziców małoletniej A. S. (1) kosztami zaspokojenia jej usprawiedliwionych potrzeb w stosunku 55% pozwany – 45 % matka małoletniej powódki. Z jednej strony Sąd miał bowiem na uwadze, że małoletnia A. ma już 17 lat, jest zatem niemalże osobą dorosłą, a nadto z uwagi na fakt, że uczęszcza do szkoły średniej poza miejscem stałego zamieszkania, przez znaczny okres czasu przebywa faktycznie poza domem. Ilość czynności opiekuńczo-wychowawczych i czasu jaki matka małoletniej musi poświęcać na osobiste starania o wychowanie i utrzymanie córki jest mniejszy niż w przypadku młodszych dzieci. Niemniej nie można pominąć faktu, że to właśnie B. S. (1) jest głównym opiekunem małoletniej i to pod jej bezpośrednią pieczą znajduje się dziecko, przez co to właśnie matka obciążona jest obowiązkiem dowożenia powódki do szkoły i odbierania jej z internatu w każdy weekend. Z drugiej zaś strony Sąd nie mógł pominąć faktu, że w przeciwieństwie do B. S. (1), R. S. (1) posiada na swoim utrzymania drugie dziecko, pochodzące z jego obecnego związku. Choć zaś jak wskazano wcześniej, wobec tej córki pozwany realizuje swój obowiązek z art. 135 § 2 k.r.o. częściowo poprzez dokładanie osobistych starań o jej utrzymanie i wychowanie, to jednak nadal jest on zobowiązany pokrywać połowę kosztów jej utrzymania.

W tych okolicznościach, mając na uwadze powyższe oraz fakt, że możliwości zarobkowe R. S. (2) ustalone zostały ostatecznie na kwotę 10.748,27 zł netto miesięcznie, zaś usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej A. S. (1) w okresie do 30.09.2022r. wykazane zostały do kwoty 3.460 zł, a od dnia 01.10.2022r. do kwoty 3.580 zł miesięcznie, za okres do 3.11.2022 r. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki podwyższone alimenty w kwocie po 1800 zł, natomiast za okres od dnia 4.11.2022r. w kwocie po 1.970 zł., stanowiących około 55% ostatecznych całkowitych usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej w wysokości 3.580 zł. Należy bowiem podkreślić, że w myśl art. 321 § 1 k.p.c. Sąd związany jest żądaniem pozwu, zaś w niniejszej sprawie, do dnia 04.11.2022r. strona powodowa domagała się od pozwanego alimentów kwocie po 1.800 zł miesięcznie. Dopiero w toku rozprawy z dnia 04.11.2022 r. dokonane zostało rozszerzenie roszczenia alimentacyjnego do kwoty 2.520 zł miesięcznie, przy czym kwoty tej strona powodowa dochodziła dopiero od dnia 04.11.2022r.

W ocenie Sądu alimenty w ustalonej powyżej kwocie nie tylko odpowiadają zasadzie równej stopy życiowej rodziców i dzieci, ale też pozostają w zakresie możliwości zarobkowych pozwanego. Nawet bowiem po uiszczeniu każdego miesiąca kwoty 1.970 zł tytułem alimentów, pozostała do dyspozycji R. S. (1) kwota, będzie wystarczająca dla pokrycia zgodnie z zasadą równej stopy życiowej jego usprawiedliwionych kosztów utrzymania oraz uczestniczenia w pokrywaniu kosztów utrzymania małoletniej Z. S..

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku, w pozostałym zakresie oddalając powództwo o podwyższenie alimentów (pkt 2).

Skoro w niniejszej sprawie Sąd uwzględnił częściowo powództwo małoletniej A. S. (1) przeciwko R. S. (1) o podwyższenie alimentów, z oczywistych względów powództwo R. S. (1) przeciwko małoletniej A. S. (1) o obniżenie renty alimentacyjnej podlegało obniżeniu w całości. W tym względzie należy jedynie podkreślić, że w choć w toku postępowania R. S. (1) niewątpliwie wykazał, ze w jego sytuacji życiowej nastąpiła istotna zmiana, a to z uwagi na zawarcie przez niego kolejnego związku małżeńskiego, z którego pochodzi jego druga małoletnia córka o tyle nie wykazał on by okoliczności te miały wpływ na zmniejszenie się jego możliwości zarobkowych. Wręcz przeciwnie, w toku postępowania ustalono, ze jego możliwości majątkowe i finansów wzrosły w porównaniu do tych jakie posiadał w 2016 r. Pozwany/powód wzajemny nie wykazał też jakoby w porównaniu z 2016 r. potrzeby małoletniej A. S. (1) zmalały lub by zmniejszyły się koszty ich zaspokojenia. Również w tym zakresie, w toku niniejszego postępowania ustalono, że zarówno zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki/pozwanej wzajemnej wzrósł jak i zwiększyły się wydatki na ich zaspokojenie.

W tych okolicznościach powództwo R. S. (1) przeciwko małoletniej A. S. (1) o obniżenie alimentów podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono jak w pkt 3 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. art. 113 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 755 z późn. zm. ), a także § 2 ust. 5, § 4 ust. 4, § 10 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U. z 2015 poz. 1800 ze zm.) oraz § 4 ust. 1 pkt 9, § 10 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 20 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.).

W pierwszej kolejności Sąd zważył, że w sprawie z powództwa małoletniej A. S. (1) o podwyższenie renty alimentacyjnej należnej jej od R. S. (1) i zasądzenie od pozwanego na jej rzecz alimentów w wysokości 2.520 zł, małoletnia A. S. (1) wygrała proces w 68%, a pozwany w 32%. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego R. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 701,76 zł tytułem zwrotu części kosztów sądowych, na które składała się opłata od pozwu w wysokości łącznie 1032 zł (1032 zł x 68%). Uwzględniając zaś charakter roszczenia alimentacyjnego i sytuację małoletniej powódki, na podstawie art. 113 ust. 4 u.k.s.c. Sąd odstąpił od obciążenia jej pozostałymi kosztami sądowymi w części, w jakiej powództwo zostało oddalone, gdyż w przeciwnym wypadku zostałyby one ściągnięte z zasądzonego roszczenia.

Następnie Sąd zważył, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku obu stron postepowania w zakresie skazania strony przeciwnej na grzywnę oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów procesu w trybie art. 226 ² § 2 k.p.c. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie po żadnej ze stron postępowania nie doszło do przypadku nadużycia prawa procesowego, a tym bardziej nie doszło do zwłoki w rozpoznaniu niniejszej sprawy spowodowanej nadużyciem przez którąkolwiek ze stron jej prawa procesowego. Wszelkie wnioski dowodowe składane przez obie strony postepowania, które mogłyby doprowadzić do nieuzasadnionego przedłużenia procesu zostały bowiem oddalone przez tut. Sąd. Nadto w ocenie Sądu wnioski stron w zakresie art. 226 ² § 2 k.p.c spowodowane były de facto nagromadzeniem i eskalacją negatywnych emocji po każdej ze stron postępowania.

Przechodząc zaś do rozliczenia kosztów procesu Sąd miał na uwadze, że w ramach postępowania z powództwa małoletniej A. S. (1), strona powodowa poniosła koszty procesu w łącznej kwocie 4.950 zł, w tym koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu głównym – 3.600 zł i tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu zażaleniowym – 1.350 zł (3 x 450 zł). Natomiast strona pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości 780 zł, w tym tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu głównym – 120 zł, tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu zażaleniowym – 360 zł (3 x 120 zł) oraz tytułem opłat za wnioski o uzasadnienie – 300 zł (3 x 100 zł). Skoro zatem w tym przypadku R. S. (1) przegrał sprawę w 68 % winien on zwrócić małoletniej A. S. (1) tytułem kosztów procesu kwotę 3.366 zł (68 % x 4.950 zł), natomiast małoletnia A. S. (1), która przegrała proces w 32 %, winna zwrócić pozwanemu kwotę 249,60 zł tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu (32% x 780 zł). Sąd po dokonaniu wzajemnego potrącenia kosztów, zasądził zatem od pozwanego na rzecz powódki 3.116,40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Natomiast w ramach postępowania z powództwa R. S. (1) przeciwko małoletniej A. S. (1) o obniżenie alimentów, małoletnia A. S. (1) wygrała proces w całości. W toku tego procesu R. S. (1) poniósł koszty w łącznej kwocie 320 zł, w tym tytułem opłaty od pozwu – 200 zł i tytułem kosztów zastępstwa procesowego – 120 zł. Natomiast małoletnia A. S. (1) ponosiła koszty w łącznej wysokości 900 zł tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu. W tych okolicznościach Sąd zasądził od R. S. (1) na rzecz powódki 900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1, zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Rafał Agaciński