Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

24 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w P. Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Michał Przybył

Protokolant: sekretarz sądowy Patrycja Dębniak

po rozpoznaniu 24 stycznia 2025 r. w P.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda 1646,82 zł (tysiąc sześćset czterdzieści dwa sześć złotych i osiemdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 30 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  Uznaje, że powód wygrał sprawę w 67% zaś pozwany w 33% i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda 717,78 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku.

IV.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. tytułem nierozliczonych kosztów sądowych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa:

a.  od powoda 149,25 zł

b.  od pozwanego 303,03 zł

Asesor sądowy Michał Przybył

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 505 ⁸ § 4 k.p.c. uzasadnienie sporządzono w formie skróconej.

Powództwo okazało się zasadne tylko w części.

Sąd przyjął za zasadne uznanie zastosowania części Q w niniejszej sprawie, albowiem jak wynika z wiarygodnych zeznań poszkodowanego, najważniejsza dla niego jest jezdność pojazdu. Zatem, nie zwraca on uwagi na naprawianie samochodu na częściach oryginalnych, tylko wykorzystuje je na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej i jedynie większe naprawy wykonuje w (...), zaś w pozostałych przypadkach korzysta z mniejszych warsztatów. Kluczowe jest możliwie najszybsze przywrócenie pojazdu do sprawności dlatego wykorzystanie części oryginalnych przez samego poszkodowanego było niezasadne, w szczególności, że części Q umożliwiają zasadniczo zachowanie parametrów pojazdu tak jak przy częściach oryginalnych. Dodatkowo jest to pojazd starszy (16 letni k. 127) i służący jako taksówka zatem jest to pojazd mocno wyeksploatowany (ponad 309 tys. km przejechanych k. 127). Nowe części oryginalne zwiększałyby wartość tego pojazdu, a celem odpowiedzialności odszkodowawczej jest przywrócenie stanu sprzed szkody. Restytucja doznanego uszczerbku ma odtworzyć to co ubyło, nie zaś stanowić źródło przychodu dla poszkodowanego. Z wiarygodnej opinii biegłego wynika, że wystarczająca jest naprawa na częściach O jak i Q. Różnica zaś w wartości tych części jest nieznaczna i wynosi 10%, ergo odpowiada zwyżce wynikającej z użycia logo producenta. Naprawa według wyliczenia pozwanego również byłaby możliwa, jednak zaproponowane przez pozwanego w wyliczeniu stawki za roboczogodzinę oraz obniżenie stałej materiałowej lakieru znacząco obniżają wycenę i są wprost nierealistyczne (w szczególności stawka za roboczogodzinę). Tym bardziej mając na względzie wyliczenie prze biegłego w pkt 2c (k. 121) naprawy z zastosowaniem części P, PJ przy wyższej stawce za roboczogodzinę w kwocie niższej niż przyznana przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym. W konsekwencji Sąd uznał za zasadne żądanie powoda, ale zweryfikował wysokość dochodzonej kwoty odejmując od kosztu naprawy wyliczonego przez biegłego w pkt 2b (k. 120) kwotę wypłaconą przez pozwanego (6180,96 zł - 4534,14 zł = 1646,82 zł)

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem na podstawie art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2500 z późn. zm.). W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne, co omówiono powyżej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I i II sentencji.

KOSZTY

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 100 zd. 2 k.p.c. i z rozdzielił koszty między stronami. Powód wygrał w 67% zaś pozwany w 33%. Na koszty procesu po stronie powoda złożyły się 200 zł tytułem opłaty sądowej, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 900 zł tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego oraz zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2023 poz. 1964 z późn. zm.). Na koszty procesu po stronie pozwanego złożyły się 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 800 zł tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego oraz 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2023 poz. 1964 z późn. zm.). Po potrąceniu wzajemnych należności Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego 717,78 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt II wyroku.

W punkcie III wyroku Sąd zgodnie z art. 113 u.k.s.c. nakazał ściągnąć koszty sądowe tymczasowo uiszczone przez Skarb Państwa od zgodnie z zasadą rozdziału kosztów. Koszty te obejmowały wynagrodzenie biegłego nieznajdujące pokrycia w zaliczkach i wyniosły 452,28 zł i zostały rozdzielone odpowiednio od powoda 33% a od pozwanego 67%.

Asesor sądowy Michał Przybył