Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Matuszewska

Protokolant: Anna Ossowska

po rozpoznaniu w dniu 01.12.2016 r. w Poznaniu

sprawy z powództwa małoletniej K. W. działającej przez matkę N. P.

przeciwko W. W. (1)

- o podwyższenie alimentów

1.  zasądza od pozwanego W. W. (1) na rzecz małoletniej powódki K. W. podwyższoną rentę alimentacyjną w wysokości po 1000 złotych (jeden tysiąc) miesięcznie, poczynając od dnia 16 listopada 2015r. płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej powódki – N. P. i to w miejsce alimentów w wysokości po 700 zł miesięcznie zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 22 listopada 2011r w sprawie III RC 68/11,

2.  umarza postępowanie co do roszczenia powyżej kwoty 1100 zł miesięcznie,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

4.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

5.  kosztami sądowymi obciąża pozwanego częściowo i z tego tytułu nakazuje ściągnąć od niego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 180 zł,

6.  koszty pozasądowe znosi pomiędzy stronami wzajemnie.

SSR Agnieszka Matuszewska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 listopada 2015 r., który został złożony do tut. Sądu w dniu 16 listopada 2015 r. działająca przez matkę N. P. małoletnia powódka K. W. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika radcę prawnego K. B. wniosła o podwyższenie alimentów na jej rzecz od pozwanego W. W. (1) z kwoty 700 zł miesięcznie do kwoty 1400 zł miesięcznie, płatnych do 10 – go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pisma wskazano, że od ustanowienia obowiązku alimentacyjnego potrzeby małoletniej wzrosły, w szczególności te związane z leczeniem, wyżywieniem, utrzymaniem mieszkania oraz edukacją. Ponadto wniesiono o wliczenie w zakres usprawiedliwionych potrzeb wydatków wakacyjnych. Wskazano, iż od ostatniego rozstrzygnięcia nie zmieniła się sytuacja matki powódki, która nie podjęła dotąd pracy, a przy tym jej możliwości poszukiwania pracy są znacznie ograniczone. W uzasadnieniu opisano również sytuację majątkową pozwanego. Strona powodowa przedstawiła przy tym zestawienie kosztów utrzymania małoletniej, wskazując iż łącznie wynoszą one 3726 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 7 stycznia 2016 r., która wpłynęła do tut. Sądu dnia 11 stycznia 2016 r., pozwany W. W. (1) reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika adwokata G. U. wniósł o oddalenie powództwa powyżej kwoty 800 zł oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W uzasadnieniu pisma pozwany podniósł, iż powództwo z zakresie przekraczającym kwotę 800 zł jest oczywiście niezasadne, a usprawiedliwione potrzeby małoletniej od czasu ostatniego uregulowania kwestii alimentów nie zmieniły się w tak radyklany sposób, żeby uzasadniały ich powiększenie o 100 %. Pozwany przyznał wprawdzie, iż wraz z dorastaniem zwiększają się koszty utrzymania małoletniej, jednakże jednocześnie na przestrzeni ostatnich kilku lat ceny produktów zmniejszyły się. Ponadto pozwany zakwestionował wysokość wydatków powódki, wskazując, iż załączone faktury nie obrazują rzeczywistych i usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej albowiem dokumentują zakupy dokonywane dla większej ilości osób, a przy tym zużywanie takich ilości energii, gazu i wody jak wskazane w pozwie nie jest zaspokajaniem usprawiedliwionych potrzeb. Pozwany opisał ponadto swoją obecną sytuację majątkową, wskazując iż posiada na utrzymaniu żonę oraz dwójkę dzieci, pracuje i prowadzi własną działalność gospodarczą, uzyskując z tego tytułu łączny dochód w kwocie około 6286,16 zł netto. Pozwany wskazał, iż biorąc pod uwagę skalę wydatków ponoszonych przez gospodarstwo, jego sytuacja finansowa jest ciężka.

Strony na rozprawie w dniu 3 marca 2016 r. postanowiły poddać się próbie mediacyjnej, która zakończyła się niepowodzeniem.

Na rozprawie w dniu 31 maja 2016 r. strona powodowa wniosła o podwyższenie alimentów do kwoty 1200 zł miesięcznie, a pozwany uznał powództwo do kwoty po 850 zł.

Na rozprawie w dniu 1 grudnia 2016 r. strona powodowa oświadczyła, iż jej obecne oczekiwania odnośnie alimentów to 1100 zł miesięcznie i w pozostałym zakresie cofa pozew. Pozwany oświadczył, iż jest w stanie zgodzić się na kwotę 900 zł miesięcznie, jednocześnie zgodził się na częściowe cofnięcie powództwa.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Małoletnia K. W. urodziła w dniu 22 sierpnia 2001 r. w P. i pochodzi ze związku małżeńskiego N. P. oraz pozwanego W. W. (1), rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 30 października 2007 r. W wyroku tym Sąd Okręgowy wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią K. W. powierzył matce małoletniej, zasądzając od W. W. (1) alimenty na rzecz małoletniej córki w kwocie 400 zł. Miesięcznie. Wyrok powyższy został zmieniony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 października 2008 r. w ten sposób, że Sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią K. W. powierzył ojcu i zasądził od matki małoletniej alimenty w kwocie 400 zł. Postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i W. w P. z dnia 6 grudnia 2010 r. wyrok ten został zmieniony w zakresie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią K. W., w ten sposób, że wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią powierzono ponownie matce małoletniej N. P..

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2011 r. Sąd Rejonowy w Śremie zasądził od W. W. (1) na rzecz małoletniej K. W. podwyższoną rentę alimentacyjną w kwocie po 700 zł. miesięcznie.

W momencie wydania wyroku z dnia 22 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt III RC 68/11 sytuacja życiowa i materialna stron przedstawiała się następująco:

Małoletnia powódka K. W. miała wówczas 10 lat, uczęszczała do IV klasy szkoły podstawowej. Usprawiedliwione miesięczne wydatki wynosiły wówczas ok. 1300zł i były następujące: wyżywienie 300 zł, odzież i obuwie 100 zł, szkoła 100 zł, telefon 25 zł, artykuły higieniczne 50 zł, ubezpieczenie 20 zł, leki 60 zł, ortodonta 60 zł., rozrywka, sport, kultura ok. 100zł. Matka powódki opłacała ponadto koszty nauki języka angielskiego w kwocie 120 zł., a także płaciła za prywatne wizyty u okulisty, okulary dla córki. K. W. już wówczas była alergikiem: jej leki kosztowały ok. 60zł miesięcznie, nie licząc dodatkowych lekarstw w przypadku przeziębień i innych schorzeń. Koszty utrzymania mieszkania przypadający na powódkę wynosiły 290 zł. Sąd nie doliczał koszu wakacji, ponieważ w tamtym czasie połowę wakacji małoletnia miała spędzać z ojcem.

N. P. jest doktorem fizyki. Podczas ostatniej sprawy nie pracowała i pobierała zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 900 euro miesięcznie. Zajmowała się rocznym synem S., na którego otrzymywała od jego ojca zamieszkałego w Holandii kwotę 1500-2000zł miesięcznie.

Pozwany W. W. (1) podczas ostatniej sprawy miał na utrzymaniu żonę oraz jedno dziecko i był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usługowo-Handlowym (...) w P. jako sprzedawca-kierowca za wynagrodzeniem w kwocie 1032,34 zł netto, a ponadto prowadził własną działalność gospodarczą uzyskując z tego tytułu dochód w kwocie 1500 zł miesięcznie. Za rok podatkowy 2010 pozwany w deklaracji podatkowej podał przychód w wysokości 38874,89 zł. Miesięczne wydatki pozwanego kształtowały się następująco: energii elektryczna 200 zł, woda 30-40 zł, wywóz nieczystości płynnych około 100 zł, wywóz śmieci około 50 zł, Internet około 50 zł, ogrzewanie około 167 zł. Powódka spędzała w tamtym okresie razem z pozwanym wakacje, spotykała się z nim. Pozwany kupował jej rzeczy, z których korzystała, gdy przebywała u niego.

Dowód: dokumenty w aktach Sądu Rejonowego w Śremie o sygn. III RC 68/11

W niniejszej sprawie sytuacja życiowa i materialna stron przedstawia się następująco:

Powódka K. W. mieszka razem z matką i przyrodnim bratem S. G. w mieszkaniu o powierzchni 110 m ² należącym do ojca S.. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania przedstawia się w tej chwili następująco: gaz - 300 zł, woda i ścieki - 183 zł (550 zł na trzy miesiące), prąd – 110-150 zł ( 220-300 zł na 2 miesiące), telefon i Internet – 222 zł, podatek od nieruchomości - 13 zł, śmieci - 35 zł, telewizja – 46,55 zł. Zatem na jedną powódkę przypada kwota ok. 315 zł miesięcznie.

K. W. ma 15 lat i uczęszcza do III klasy gimnazjum, na miesięczne wydatki związane z jej utrzymaniem składają się następujące kwoty:

- wyżywienie – ok. 450 zł,

- odzież i buty - 200 zł,

telefon komórkowy - 60 zł,

- leczenie oraz lekarstwa – 150-200 zł,

-psycholog - 100 zł,

- kosmetyki i środki czystości -100 zł,

- szkoła ok. 100zł (podręczniki - 41,66 zł ( 500 zł na rok ), komitet rodzicielski - 4,16 zł (50 zł na rok), składka klasowa 5 zł ( 30 zł na jeden semestr), przybory szkolne, wycieczki 50zł itp.)

- języki obce - 200 zł,

- karta P. – 30 zł,

- basen - 150 zł,

-wakacje - 100 zł.

Łącznie ok. 2000zł wraz z wydatkami związanymi z utrzymaniem mieszkania.

N. P. nie pracuje. Matka powódki otrzymuje od ojca S. G. kwotę 1600 zł miesięcznie na swoje utrzymanie, 2500 zł na utrzymanie S. G. oraz zasiłek rodzinny z Holandii na S. G. w kwocie 640 zł miesięcznie. Matka powódki nie jest zarejestrowana w PUP, jednak poszukuje pracy. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie kryminalistyki, prawa dowodowego i nauk prawnych na Uniwersytecie (...), napisała pracę dyplomową i przygotowuje się do jej obrony, stara się znaleźć pracę składając aplikacje do różnych instytucji państwowych, służb specjalnych i firm farmaceutycznych.

Pozwany W. W. (1) jest obecnie zatrudniony w firmie matki Sprzedaż (...) i Opału W. W. Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) W. A. z zarobkami w wysokości 1850 zł brutto (około 1350 zł netto) miesięcznie, a nadto prowadzi firmę Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) i uzyskuje z tego tytułu średni miesięczny dochód w kwocie około 3500-4.000 zł. Pozwany w sezonie grzewczym zarabia około 4.000-5.000 zł (obroty firmy wynoszą wtedy 9-11.000 zł ) miesięcznie, jednakże w okresie od kwietnia do lipca sprzedaż w firmie spada do 2.000-3.000 zł miesięcznie, w związku z czym musi odkładać zarobione pieniądze. Pozwany mieszka razem z żoną oraz trojgiem dzieci, z czego dwójka to jego dzieci biologiczne: W. W. (3) lat 5 i D. W. lat 3. Trzecie dziecko to W. F. pochodzący z pierwszego małżeństwa żony (alimenty na niego wynoszą 600 zł miesięcznie). Żona nie pracuje i zajmuje się wychowaniem dzieci. Ostatni raz pracowała przed urodzeniem W. W. (3) - korzystała z zasiłków macierzyńskiego i wychowawczego, jednak kiedy była na urlopie macierzyńskim jej pracodawca zamknął firmę. Nie przysługuje jej prawo do renty i pozostaje na utrzymaniu pozwanego. Pozwany wraz z żoną otrzymują świadczenie 500+ na trójkę dzieci, a ponadto zasiłek rodzinny na dzieci w kwocie 77 zł na D. oraz około 100 zł na każde ze starszych dzieci.

Miesięczne opłaty związane z korzystaniem z domu kształtują się następująco: prąd – 150-175 zł (300-350 zł za dwa miesiące), gaz (butla) – 50 zł, woda i kanalizacja – około 130 zł, opał około 200 zł, podatek od nieruchomości – 55,58 zł (667 zł za rok), telefony około 300 zł. Pozwany ponosi ponadto następujące miesięczne wydatki: żywność, środki higieniczne i chemia gospodarcza co najmniej 1700 zł, odzież i obuwie – minimum 500 zł, leki (dla dzieci i żony) – co najmniej 50 zł, przedszkole syna W. – około 228 zł, paliwo do samochodu – około 350 zł, ubezpieczenie OC samochodów – 78,58 zł (517 zł rocznie i 426 rocznie). Całość wydatków pozwanego to, zatem około 3800 zł, nie licząc alimentów.

Pozwany posiada jeden samochód do celów służbowych.

W. W. (1) w chwili obecnej alimentuje córkę w kwocie 700 zł miesięcznie i nie utrzymuje z nią kontaktu, ponieważ jak twierdzi córka go unika.

Dowód: zestawienia wydatków powódki ( k. 7-13 ), odpisu wyroku w sprawie o sygn. akt 68/11 wraz z uzasadnieniem ( k. 14-21 ), postanowienia w sprawie o sygn. akt III Nsm 3/15 wraz z uzasadnieniem ( k. 22-38 ), wydruku z (...) ( k. 39 ), postanowień o odmowie wydania zaświadczenia ( k. 40-42 ), dokumentacji medycznej powódki ( k. 43-48 ), rachunku ( k. 49 ), zaświadczenia ( k. 50 ), paragonu ( k. 51 ), zaświadczenia ( k. 52 ), umów o naukę ( k. 53-55 ), potwierdzeń przelewów ( k. 56-61 ), faktur VAT ( k. 62-73 ), decyzji Burmistrza Gminy M. ( k. 74 ), potwierdzeń przelewów ( k. 75-76 ), paragonów ( k. 77-85 ), faktury ( k. 86 ), paragonów ( k. 87-94 ), potwierdzenia przelewu ( k. 95 ), paragonów ( k. 96-102 ), faktur VAT ( k. 103-123 ), rachunku ( k. 124 ), faktur VAT ( k. 125-126 ), rachunku ( k. 127 ), faktur VAT ( k. 128-151 ), paragonów ( k. 152 ), rachunków ( k.153 ), oświadczenia ( k. 154 ), zestawienia wydatków powódki ( k. 156-158 ), opinii ze szkoły ( k. 167 ), odpisu skróconego aktu urodzenia ( k. 182 ), odpisu skróconego aktu urodzenia ( k. 183 ), zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ( k. 185 ), potwierdzeń wpłaty ( k. 186-191 ), faktur ( k. 192-210 ), potwierdzeń wpłaty ( k. 211 ), decyzji Burmistrza Gminy M. ( k. 212-213 ), potwierdzeń wpłaty ( k. 214 ), faktur VAT ( k. 215-217 ), wydruku z księgi wieczystej ( k. 218-222 ), polisy (...)), zeznań podatkowych za lata 2013-2014 ( k. 225-241 ), odpisu zupełnego aktu urodzenia ( k. 244 ), odpisu zupełnego aktu urodzenia ( k. 245 ), protokołu z przeprowadzonego postępowania mediacyjnego ( k. 250 ), orzeczenia o niepełnosprawności ( k. 251 ), decyzji Marszałka Województwa (...) ( k. 252 i 253 ), orzeczenia o niepełnosprawności ( k. 254 ), decyzji Marszałka Województwa (...) ( k. 255 ), umowy o naukę ( k. 256 ), faktur ( k. 257-269), rachunku ( k. 270 ), faktur VAT ( k.271-279 ), zeznań N. P. ( k. 281-283, 312-313, 332-334 ), zeznań podatkowych za 2015 r. ( k. 287-293 ), postanowienia o odmowie wydania zaświadczenia ( k. 297 ), faktury ( k. 298 ), paragonów ( k. 299-300 ), faktur ( k. 301-309 ), zeznań pozwanego ( k. 310-312, 315-316 ), zawiadomienia ( k. 314 ), postanowienia w sprawie o sygn. akt XV Ca 1650/15 ( k. 321 ), potwierdzeń przelewów ( k. 322-326 ), orzeczenia o niepełnosprawności ( k. 327-328 ), orzeczenia o niepełnosprawności ( k. 329-330 ), orzeczenia o niepełnosprawności ( k. 331 ),

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów urzędowych i prywatnych, jak również zeznań matki małoletniej powódki N. P. oraz pozwanego W. W. (1).

Uzyskane w sprawie dowody z dokumentów urzędowych ze względu na ich urzędowy charakter Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Pochodzą one od uprawnionych organów i instytucji, wydanych w zakresie przysługujących im kompetencji. Autentyczności oraz prawdziwości zawartych w tych dokumentach treści nie kwestionowała w trybie art. 252 k.p.c. żadna ze stron. Również Sąd z urzędu nie znalazł podstaw do podważenia i konieczności sprawdzania ich prawdziwości oraz faktów, które stwierdzały te dokumenty, w związku z czym mogą stanowić obiektywny i rzetelny materiał dowodowy. Dokumenty te korzystają z domniemania ustanowionego dla nich w kodeksie postępowania cywilnego – art. 244 k.p.c.

Podkreślić należy, iż w części stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony w oparciu o przedłożone do sprawy dokumenty prywatne, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała w trybie art. 253 k.p.c. Zgodnie z normą art. 245 k.p.c. Sąd przyjął, iż stanowią te dokumenty dowód tego, iż osoby na nich podpisane złożyły oświadczenie o treści tam zawartej i zgodnie ze swoją wolą, w tym zakresie też strony nie zgłosiły żadnych zarzutów (zastrzeżeń).

Niniejsze dokumenty pozwoliły na ustalenie stanu rodzinnego oraz majątkowego stron, a także zakresu ich uzasadnionych potrzeb i wydatków życiowych, nadto szczególnie możliwości finansowych pozwanego.

Natomiast w pewnym zakresie ustalenia Sądu oparte zostały na zasadach doświadczenia życiowego. Zgodnie z utrwalonym poglądem ustalenia Sądu dotyczące sytuacji materialnej stron, jeżeli nie odbiega ona od standardowej, mogą zostać poczynione w oparciu o same zasady doświadczenia życiowego (podobnie: orz. SN z dnia 29 listopada 1949 roku, Wa.C. 167/49, NP 1951 r., nr 2, s. 52). Zasadę tę Sąd zastosował uzupełniająco dla określenia potrzeb i wydatków stron, a w szczególności podstawowych potrzeb życiowych, stałych opłat i innych kosztów, których wysokość można oszacować bez konieczności odwoływania się do dowodów z dokumentów, mając na względzie powszechnie wiadome, obowiązujące ceny usług i towarów.

Sąd w zakresie przedstawionym w powyższym stanie faktycznym dał wiarę zeznaniom przedstawiciela ustawowego małoletniego powódki – N. P., bowiem zasługują one na przymiot wiary. Matka powódki w sposób spójny i logiczny przedstawiła wydatki ponoszone w związku z utrzymaniem córki oraz mieszkania, a przede wszystkim na poparcie swoich twierdzeń złożyła dokumentację, potwierdzającą jej zeznania. Sąd skorygował jednak wyliczenie usprawiedliwionych kosztów co do: wyżywienia, odzieży, wydatków związanych z edukacją, kosztów leków i leczenia oraz rozrywki, które dostosowano do potrzeb piętnastoletniej powódki. Poza tym Sąd nie znalazł żadnych podstaw podważania treści tych zeznań, a nadto strona pozwana nie kwestionowała również ich treści, w zakresie uznanym przez Sąd.

Na przymiot wiarygodności zasługują w pełni zeznania pozwanego W. W. (1), albowiem zeznawał on rzeczowo i logicznie na temat swojej sytuacji życiowej i materialnej. Niektóre pozycje wydatków wydają się wręcz zaniżone: w ocenie Sądu na wyżywienie i środki czystości pięcioosobowej rodziny pozwany potrzebuje co najmniej 1700zł miesięcznie, na odzież i buty co najmniej 500zł (100zł na członka rodziny to minimum, skoro powódka potrzebuje ok. 200zł). Należy zauważyć, że nie wszystkie pozycje wydatków i potrzeb pozwany wyszczególnił; z pewnością należałoby doliczyć, analogicznie jak u powódki, jakieś kwoty na zaspokojenie wydatków związanych z rozrywką, sportem, wakacjami itp. Poza tym Sąd nie znalazł żadnych podstaw podważania treści tych zeznań, a nadto strona powodowa nie kwestionowała również ich treści, w zakresie uznanym przez Sąd.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Podstawę prawną w niniejszej sprawie stanowi przepis art. 138 kro w związku z art. 135 kro. Zgodnie z dyspozycją art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia, ugody sądowej lub umowy dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Zmiany wysokości obowiązku alimentacyjnego można żądać wyłącznie w drodze powództwa na podstawie wskazanego artykułu, a podstawą jego może być tylko zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty lub zawarciu ugody sądowej. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego albo sytuacje odwrotne, a przede wszystkim istotne zmniejszenie się możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego. Skutkiem powyższych zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego. Z powyższego wynika, iż rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138 kro wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty lub w dacie zawarcia ugody ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu bądź obniżeniu (tak wyrok SN z dnia 25 maja 1999 roku, I CKN 274/99, cyt. za K. Piasecki, Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 2000, s. 784). Na stronie natomiast ciąży obowiązek wykazania, iż zmiany nastąpiły, chociaż nie zwalnia to również Sądu z działania z urzędu przez wzgląd na dobro dzieci.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zatem wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje zawsze w ścisłej zależności od wagi potrzeb uprawnionego oraz możliwości płatniczych zobowiązanego. Art. 135 § 2 kro stanowi, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane na podstawie wieku, stanu zdrowia, wykształcenia, miejsca pobytu dziecka, jego wymagań żywieniowych oraz innych potrzeb konsumpcyjnych, warunków mieszkaniowych, możliwości zarobkowych dziecka oraz osób zobowiązanych do jego utrzymania, mając na względzie treść art. 96 kro oraz przede wszystkim okoliczności konkretnego przypadku. Jednocześnie wysokość alimentów powinna zaś być określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić do niedostatku zobowiązanego.

W niniejszej sprawie Sąd miał na względzie wszystkie przedstawione powyżej wskazania i stwierdzenia. Rozstrzygając w kwestii żądania pozwu objętego niniejszym postępowaniem, Sąd miał na względzie przede wszystkim dobro uprawnionej do alimentacji K. W. w komparacji z zakresem obowiązku alimentacyjnego pozwanego W. W. (1) oraz jego możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.

Obowiązek alimentacyjny W. W. (1) wobec małoletniej K. W. został ostatnio ustalony wyrokiem Sądu Rejonowego w Śremie z dnia 22 listopada 2011 r. w sprawie III RC 68/11 w kwocie po 700 zł miesięcznie. Badaniu w niniejszym postępowaniu podlegał zatem okres od momentu ostatniego ustalenia alimentów (listopad 2011 r.) do chwili wyrokowania w niniejszym postępowaniu (art. 316 kpc).

Na podstawie opisanego powyżej stanu faktycznego stwierdzić jednoznacznie można, iż od tego czasu sytuacja życiowa i materialna każdej ze stron uległa zmianie, głównie zwiększeniu uległy usprawiedliwione potrzeby uprawnionej i to w takim stopniu, że powództwo o podwyższenie alimentów co do samej zasady uznać należy za uzasadnione, jednak tylko w zakresie wskazanym w wyroku, czyli co do alimentów w kwocie 1000 zł.

Sąd ocenił w świetle przedstawionych powyżej okoliczności oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, iż usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki K. W., w kontekście sytuacji jej rodziców mieszczą się w chwili obecnej w kwocie ok. 2.000zł miesięcznie, przy uwzględnieniu jej potrzeb mieszkaniowych, kosztów z tytułu uczęszczania do szkoły, wyżywienia, odzieży, leczenia, środków czystości, transportu, rozrywki a także dodatkowych lekcji języków obcych oraz pływania. Uwzględnione powyżej wydatki na utrzymanie powódki są w ocenie Sądu wydatkami usprawiedliwionymi wiekiem, stanem zdrowia i rozwoju, a tym samym potrzebnymi dla prawidłowego dalszego rozwoju małoletniej i bieżącego życia dziecka. Powyższe wyliczenia wynikają z zakresu wydatków na powódkę i kosztów przedstawionych już powyżej w stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż część wydatków opisywanych przez stroną powodową jest wygórowana i nieracjonalnie wysoka w kontekście możliwości zarobkowych matki powódki oraz pozwanego. Sąd nie kwestionuje wprawdzie tego, że matka rzeczywiście ponosi opisane wydatki, jednakże podkreślić należy, iż ich wysokość nie znajduje uzasadnienia w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu. Sąd ustalając usprawiedliwione wydatki wziął bowiem pod uwagę również sytuację materialną matki powódki oraz pozwanego, a także wysokość wydatków osób znajdujących się w podobnej sytuacji finansowej, co strony niniejszego postępowania.

Sąd przy kosztach utrzymania małoletniej K. W. uznał, że matka powódki zawyżyła koszty wyżywienia, a kwota 450 zł miesięcznie, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego w przypadku dziecka w wieku powódki jest wystarczająca. Zawyżone zostały również wydatki związane z zakupem odzieży i obuwia powódki - uzasadniona zdaniem Sądu jest kwota 200 zł miesięcznie, natomiast na kosmetyki i środki czystości, wystarczająca jest kwota 100 zł miesięcznie. Powódka musi wprawdzie używać kosmetyków do skóry wrażliwej, jednakże może wybierać tańsze marki .. (...) ocenie Sądu zawyżone zostały również koszty leczenia powódki. Sąd nie kwestionuje wprawdzie tego, że powódka musi korzystać z wizyt u specjalistów, jednakże podkreślić należy, iż matka powódki zapewniając córce opiekę medyczna winna w miarę możliwości korzystać z państwowej służby zdrowia, a w sytuacji gdy nie jest to możliwe wybierać tańszych specjalistów. Oczywiście matka może wybrać dowolnego lekarza, jednak w ramach obowiązku alimentacyjnego pozwanego, uzasadniona kwota na leczenie córki to 200 zł miesięcznie. Ponadto powódka zawyżyła koszty nauki języków obcych córki. W kontekście wieku powódki, jej stopnia rozwoju a także uwzględniając sytuację majątkowej jej rodziców wystarczająca kwota to 200 zł miesięcznie. Ponadto w ocenie Sądu wystarczająca jest kwota 50 zł miesięcznie na wycieczki szkolne oraz kwota 150 zł na naukę pływania. Sąd uznał przy tym, iż w z związku z tym, że powódki nie spędza obecnie wakacji z ojcem, wydatek ten należało zaliczyć do usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Jednocześnie jednak w kontekście ograniczonych możliwości zarobkowych pozwanego zasadne jest przeznaczanie na ten cel kwoty 100 zł miesięcznie.

Jeśli chodzi o koszty związane z zaspokajaniem potrzeb małoletniej, to wynikają one głównie z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową, a także powszechnie znanych cen żywności, cen usług, również w świetle zasad doświadczenia życiowego Sąd uznał zasadności i wysokości tych wydatków w wysokości wskazanej powyżej.

Oceniając obecną sytuację materialną matki powódki N. P. wskazać należy, iż nie otrzymuje ona już zasiłku dla bezrobotnych, a na utrzymanie powódki może przeznaczyć jedynie pieniądze, które otrzymuje od ojca drugiego dziecka, tj. 1600 zł miesięcznie. Matka powódki jest jednak zdolna do podjęcia pracy, i to w pełnym wymiarze czasu, a przy tym jej kwalifikacje świadczą o tym, że może znaleźć pracę znacznie powyżej najniższego wynagrodzenia. Zresztą obecnie poszukuje ona zatrudnienia, wysyłając aplikacje do firm farmaceutycznych oraz różnych urzędów i instytucji publicznych. Niewątpliwie matka powódki ze swej strony wykonuje swój obowiązek alimentacyjny względem dziecka także przez osobisty wysiłek wychowawczy, zapewnia powódce codzienną opiekę i dbałość o bieżące sprawy, albowiem pozwany obecnie nie widuje się z dzieckiem, z drugiej jednak strony nie jest to ten wymiar opieki co kilka lat temu.

Przechodząc do analizy możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego W. W. (1) Sąd uznał, że aktualnie pozwalają one na łożenie na potrzeby powódki w kwocie po 1000 zł miesięcznie.

Sąd wziął pod uwagę, że pozwany poza powódką ma na utrzymaniu dwójkę małych dzieci i niepracującą żonę. Z kolei matka powódki ma tylko jedno dziecko, którego koszt utrzymania w całości ponosi ojciec syna, co oznacza, że ona ze swej strony może większą kwotę przeznaczyć na utrzymanie K..

Natomiast biorąc pod uwagę ustalony stan faktyczny należy uznać, że sytuacja materialna pozwanego uległa poprawie od momentu ustalania ostatnio obowiązku alimentacyjnego. Podkreślić należy, iż zwiększyły się jego zarobki - w momencie orzekania o alimentach zarabiał około 2532 zł netto, a w chwili obecnej jest to kwota około 5000 zł netto miesięcznie. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że możliwości zarobkowe pozwanego wzrosły od ostatniego orzeczenia o wymiarze renty alimentacyjnej, co wypełnia normę art. 138 kro.

Ostateczne stanowiska stron były względnie zbliżone: pozwany oferował 900zł miesięcznie, strona powodowa domagała się kwoty 1100zł miesięcznie. Mając na uwadze powyższe rozważania, to jest potrzeby uprawnionej, ale i możliwości majątkowe i zarobkowe rodziców powódki, w ocenie Sądu W. W. (1) powinien łożyć na powódkę alimenty w kwocie 1000 zł, zatem o 300 zł więcej niż dotychczas. Zdaniem Sądu rodzice małoletniej powódki powinni pokrywać jej potrzeby po połowie- każde z nich po 1000zł miesięcznie. Matka powódki, mimo iż obecnie zarobkowo nie pracuje, ma realne możliwości, by nie tylko poprzez osobiste starania, ale i finansowo przyczyniać się do utrzymania córki (co zresztą obecnie czyni).

Sąd zasądził podwyższone alimenty począwszy od dnia 16 listopada 2015 r. (złożenia pozwu), bowiem ustalił, iż już w tym momencie spełnione zostały przesłanki do podwyższenia renty alimentacyjnej. W punkcie 3 umorzono postępowanie co do roszczenia powyżej kwoty 1100zł miesięcznie z uwagi na cofnięcie pozwu w tym zakresie, za zgodą pozwanego.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 Sąd nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 kpc, mając na uwadze fakt, że strona powodowa w części wygrała proces, ze względu na wysokość uwzględnionego żądania Sąd odpowiednio obciążył pozwanego kosztami sądowymi w kwocie 180 zł, od których uiszczenia strona powodowa była ustawowo zwolniona. Ponadto Sąd kierując się względami słuszności ustalił na podstawie art. 100 kpc, iż koszty zastępstwa procesowego strony poniosą we własnym zakresie, albowiem Sąd uwzględnił pierwotne żądanie powódki, tj. podwyższenie alimentów do kwoty 1400 zł, jedynie w 42 %.

SSR Agnieszka Matuszewska