Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2017r

Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział IV Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Krzysztof Kaźmierski

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Będzińska

po rozpoznaniu w dniu 02.02.2017r. w Poznaniu na rozprawie sprawy

z powództwa M. N. a reprezentowana przez matkę A. N. (1)

przeciwko A. N. (2)

o podwyższenie alimentów

1.  zasądza od pozwanego A. N. (2) na rzecz małoletniej powódki M. N. podwyższoną rentę alimentacyjną w wysokości: po 850 zł (osiemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie od dnia 03 października 2016r. płatne do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki A. N. (1) i to w miejsce alimentów w wysokości po 500 zł miesięcznie ostatnio zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11.08.2008r. w sprawie XII C 809/08,

2.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

3.  w pozostałym zakresie oddala powództwo,

4.  kosztami postępowania obciąża strony w zakresie przez nie poniesionym.

SSR Krzysztof Kaźmierski

Sygn. akt IV RC 699/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14.09.2016 r. złożonym do tut. Sądu w dniu 03.10.2016 r. małoletnia powódka M. N., działająca przez matkę A. N. (1), a reprezentowana przez adw. J. B., wniosła o zasądzenie od pozwanego ojca A. N. (2) podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie 1200 zł miesięcznie płatnej do rąk matki powódki do 10-tego dnia każdego miesiąca oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Ponadto powódka wystąpił z żądaniem udzielenia zabezpieczenia powództwa do czasu prawomocnego zakończenia postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego do świadczenia na rzecz powódki kwoty po 1.200 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu wskazano, iż ostatni raz alimenty od pozwanego na rzecz powódki zasądzono wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11.08.2008 r. w' kwocie 500 zł, a od tego czasu potrzeby małoletniej znacznie wzrosły i kwota ta jest obecnie niewystarczająca. Jednocześnie z pisma wynika, że pozwany porusza się luksusowymi samochodami, jego zarobki są wysokie, status materialny bardzo dobry, a ponadto posiada dom w okolicach S.. Pozwany spotyka się z córką sporadycznie, około cztery razy w roku. Nie łoży na utrzymanie powódki ponad kwotę alimentów.

W odpowiedzi na pozew z dnia 7.12.2016 r. pozwany A. N. (2) reprezentowany przez adw. A. G. i adw. M. D. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Z treści pisma wynika, iż nie kwestionuje on tego, że potrzeby małoletniej wzrosły przez ostatnie osiem lat, jednakże jego sytuacja majątkowa w chwili obecnej jest zdecydowanie mniej stabilna niż w dacie orzekania i nie jest on w stanie uiszczać na rzecz małoletniej większej kwoty niż 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

M. N. urodziła się w dniu (...) i pochodzi ze związku małżeńskiego A. N. (2) oraz A. N. (1) rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt XII C 809/08. Sąd powyższym wyrokiem zobowiązał A. N. (2) do płacenia na rzecz M. N. renty alimentacyjnej w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W czasie ustalenia powyższych alimentów A. N. (1) pracowała w firmie (...) na stanowisku specjalisty ds. marketingu i sprzedaży ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 3.125,46 zł brutto, co dawało miesięcznie 1808 zł netto. Mieszkała sama razem z córką w tym samym domu, co obecnie. Stąd też wydatki na utrzymanie domu były niższe niż obecnie ze względu na upływ czasu oraz liczbę osób zamieszkujących wówczas - 2 i obecnie - 4 i należy je oszacować na kwotę 650 zł miesięcznie, czyli 325 zł na osobę miesięcznie. Małoletnia w dacie orzekania o rozwodzie nie chodziła do przedszkola. Zajmowała się nią wówczas (gdy matka była w pracy) babcia albo

ciotka. Pozostałe koszty utrzymania, jak wyżywienie, ubranie, leczenie należy oszacować na kwotę rzędu 900 zł miesięcznie.

Pozwany prowadził własną działalność gospodarczą w branży elektronicznej i zarabiał 1800 zł netto miesięcznie oraz zdarzał mu się dochód z prac dorywczych. Mieszkał sam w wynajmowanym mieszkaniu. Czynsz wynosił 1200 zł, do tego ponosił inne opłaty. Pozwany widywał się wtedy z córką regularnie. Należy oszacować. Ze pozwany na swoje wyżywienie i ubiór wydawał kwoty rzędu 600 zł miesięcznie.

Pozwany zgodził się podczas rozprawy płacić na rzecz powódki 500 zł miesięcznie tytułem alimentów oraz dokładać 100 zł kieszonkowego.

Dowód: dokumenty w aktach sprawy XIIC 809/08, zeznania A. N. (1) (k. 100- 101, 161-162), zeznania B. S. (1) (k. 160-161), zeznania A. N. (2) (k. 101, 162-163)

W niniejszej sprawie Sąd ustalił następująca sytuację życiowa i materialna stron:

Małoletnia powódka mieszka razem z matką A. N. (1) oraz obecnym mężem matki A. D. (1) i ich wspólną córką Z. D. (1) w domu położonym przy ul. (...) w P., stanowiącym własność matki powódki

Miesięczne koszty utrzymania mieszkania wynoszą: prąd 150 zł (300 zł przez 2 miesiące), gaz 400 zł co dwa miesiące, woda i ścieki 250 zł co 2 miesiące, Internet 80 zł, telefon 78,24 zł, ubezpieczenie domu 25 zł (300 zł rocznie), podatek od nieruchomości 17 zł (204 zł rocznie), wywóz śmieci 45,60 zł, łącznie około 800 zł. Koszt utrzymania mieszkania przypadający na powódkę to 200 zł ( 1/4 ogólnych kosztów).

Małoletnia M. N. ma 11 lat, od czasu ostatniego orzekania od alimentach ukończyła przedszkole, a obecnie uczęszcza do szkoły. Małoletnia jest w okresie intensywnego wzrostu, uczęszcza do klasy sportowej i w związku z tym ma zwiększoną ilość godzin wychowania fizycznego. W związku z powyższym uzasadnione koszty jej miesięcznego utrzymania wynoszą:

Koszt wyżywienia to kwota rzędu 800 zł. Powódka leczy się ponadto ortodontycznie, a miesięczne koszty z tym związane to około 20 zł (wizyta za 40 zł raz na dwa miesiące). Uzasadniony miesięczny koszt zakupu środków czystości to 50 zł, odzieży i obuwia, w tym odzieży i obuwia sportowego, to kwota rzędu 250 zł, doładowania telefonu 50 zł. Powódka chodzi do szkoły pieszo i nie ponosi stałych kosztów związanych z komunikacją miejską. Miesięczny koszt wyprawki szkolnej to 25 zł (300 zł rocznie), przyborów szkolnych, wycieczek, imprez szkolnych i komitetu rodzicielskiego 100 zł. Korepetycje z angielskiego to 160 zł miesięcznie. Uzasadniony koszt związany z kulturą to 50 zł miesięcznie, a wakacjami i obozami sportowymi 150 zł miesięcznie. Łącznie całkowite koszty utrzymania małoletniej to kwota rzędu 1800 zł miesięcznie.

Ojciec kontaktuje się z małoletnią kilka razy w roku, okazjonalnie daje jej prezenty. Pozwany nie przejmuje w żadnym zakresie pieczy nad tym dzieckiem.

Dowód: zestawienie wydatków (k.7-9), rachunki, faktury (k.15, 18-20, 43-48, 66-83), potwierdzenie przelewu (k. 42), umowa ubezpieczenia (k.59761), deklaracja (...)

(k.62-65), decyzja ws. wymiaru podatku od nieruchomości (k.84), zeznania A. D. (2) (k.158-159), zeznania B. S. (1) (k. 160-161), zeznania A. N. (1) (k. 100-101, 161-162)

Matka powódki A. N. (1) z wykształcenia jest politologiem. Od 2004 roku pracuje w firmie (...), obecnie na stanowisku specjalista ds. kadr. Jej średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi 2624 zł netto. A. N. (1) posiada wobec matki dług w kwocie 43 000 zł w związku ze spłatą mieszkania. Kobieta wynajmuje powyższe mieszkanie uzyskując z tego miesięczny dochód w kwocie 1000 zł, jednak w miesiące gdy nie wynajmuje mieszkania generuje ono straty w kwocie 500 zł w związku z czynszem do spółdzielni. A. N. (1) dojeżdża do pracy samochodem i wydaje w związku z tym 550 zł na paliwo, 188,75 zł na ubezpieczenie samochodu, 207 zł na parking, 60 zł na zmianę opon oraz 100 zł na naprawy i przeglądy pojazdu. Matka prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z obecnym mężem A. D. (2). A. D. (2) zarabia około 2800 zł netto, a na swoje leczenie wydaje około 200-300 zł miesięcznie. Ich wspólna córka Z. D. (2) uczęszcza obecnie do przedszkola oraz choruje na astmę oskrzelową.

Dowód: zestawienie wydatków (k.7-9), rachunki, faktury (k.16-17), zaświadczenia (k.21, 41), zeznania podatkowe (k.49-56), informacja od lekarza (k.58), potwierdzenia przelewów (k.111-118), zgłoszenie zawarcia umowy najmu (k. 119), umowa najmu (k.120-127), protokół i postanowienie w sprawie o sygn. akt (...) (k.128-130), zestawienie (k.131), zeznania A. N. (1) (k. 100-101, 161-162), zeznania A. D. (2) (k.158-159), zeznania B. S. (1) (k. 160-161)

A. N. (2) nie ma nikogo, oprócz mał. powódki, na utrzymaniu. Pozwany z zawodu jest technikiem budownictwa. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług instalatorskich, zakładania monitoringów i usług elektrycznych. W związku z wykonywaniem zawodem powinien on uzyskiwać dochód w wysokości, co najmniej 2600 zł netto miesięcznie. Pozwany posiada samochód marki V. (...) i ponosi koszty związane z jego utrzymaniem tj. paliwo 400 zł, ubezpieczenia samochodu 100 zł, naprawy i przegląd samochodu 60 zł. Pozwany mieszka razem z partnerką oraz jej dzieckiem i dokłada 550 zł do kosztów utrzymania mieszkania oraz 400 zł do wyżywienia. Pozwany wydaje ponadto 100 zł miesięcznie na ubrania dla siebie. A. N. (2) ponosi miesięczne wydatki w kwocie 1610 zł.

Z informacji Powiatowego Urzędu Pracy z dnia 20.12.2016 r. wynika, iż dysponował on wtedy ofertami pracy dla instalatora ze stawką od 2.000-5.000 zł brutto.

Z informacji Urzędu Miasta P. Wydziału Spraw Obywatelskich i Uprawnień Komunikacyjnych wynika, iż w chwili obecnej na pozwanego są zarejestrowane cztery pojazdy:

–

motocykl marki K. (...) od dnia 31.05.2004 r.

–

samochód osobowy marki P. (...) od 22.10.2004 r.

–

samochód osobowy marki R. (...) od 01.09.2005 r.

–

motocykl marki D. (...) od dnia 01.06.2015 r.

–

Z kart informacyjnych pojazdów wynika, iż ich właścicielem jest pozwany, choć pozwany temu zaprzecza twierdząc, że pojazdy są zarejestrowane na inne osoby, albo sprzedane.

–

Dowód: faktura (k.89), zeznania podatkowe (k.90-99), pismo z PUP (k.141, 152), pismo z Urzędu Miasto P. (k.143-149), zestawienie (k. 154), wydruk (k.155), zeznania A. N. (2) (k. 101, 162-163), zeznania S. S. (k.159-160)

–

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów urzędowych i prywatnych, jak również zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. N. (1) oraz pozwanego A. N. (2). W toku postępowania przesłuchano również babcię powódki B. S. (1), obecnego męża A. N. (1) A. D. (2) oraz kolegę pozwanego S. S..

–

Podkreślić należy, iż w części stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony w oparciu o przedłożone do sprawy dokumenty prywatne, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała w trybie art. 253 k.p.c. Zgodnie z normą art. 245 k.p.c. Sąd przyjął, iż stanowią te dokumenty dowód tego, iż osoby na nich podpisane złożyły oświadczenie o treści tam zawartej i zgodnie ze swoją wolą, w tym zakresie też strony nie zgłosiły żadnych zarzutów (zastrzeżeń).

–

Niniejsze dokumenty pozwoliły na ustalenie stanu rodzinnego oraz majątkowego stron, a także zakresu ich uzasadnionych potrzeb i wydatków życiowych, nadto szczególnie możliwości finansowych pozwanego.

–

Natomiast w pewnym zakresie ustalenia Sądu oparte zostały na zasadach doświadczenia życiowego. Zgodnie z utrwalonym poglądem ustalenia Sądu dotyczące sytuacji materialnej stron, jeżeli nie odbiega ona od standardowej, mogą zostać poczynione w oparciu o same zasady doświadczenia życiowego (podobnie: orz. SN z dnia 29 listopada 1949 roku, Wa.C. 167/49, NP 1951 r„ nr 2, s. 52). Zasadę tę Sąd zastosował uzupełniająco dla określenia potrzeb i wydatków stron, a w szczególności podstawowych potrzeb życiowych, stałych opłat i innych kosztów, których wysokość można oszacować bez konieczności odwoływania się do dowodów z dokumentów, mając na względzie powszechnie wiadome, obowiązujące ceny usług i towarów.

–

Niniejsze dokumenty pozwoliły na wszechstronne ustalenie stanu rodzinnego oraz majątkowego stron, a także zakresu ich uzasadnionych potrzeb oraz możliwości zarobkowych.

–

Sąd w zakresie przedstawionym w powyższym stanie faktycznym dał wiarę zeznaniom matki powódki - A. N. (1), bowiem zasługują one w pełni na przymiot wiarygodności. Matka powódki w sposób spójny i logiczny przedstawiła wydatki ponoszone w związku z utrzymaniem córki oraz mieszkania, a przede wszystkim na poparcie swoich twierdzeń złożyła dokumentację, potwierdzającą jej zeznania. Sąd skorygował jednak wyliczenie usprawiedliwionych kosztów co do: wyżywienia, odzieży, wydatków związanych z wakacjami, które dostosowano do potrzeb jedenastoletniej powódki. Sąd uznał, że wydatki usprawiedliwione w tej mierze należy ograniczyć o 100 zł w kwestii wyżywienia i ubioru (w

tym sportowego). Usprawiedliwione wydatki kulturalne to kwota rzędu 50 zł miesięcznie, a nie 200 zł (choć bez wątpienia istnieje możliwość takiego wydatkowania). Również Sąd ograniczył usprawiedliwione wydatki w związku z wyjazdami wakacyjnymi do kwoty 150 zł miesięcznie, albowiem kwota rzędu 2000 zł rocznie umożliwia zapewnienie dziecku dwutygodniowego wypoczynku w Polsce. Sąd uznał, że polisa posagowa jako wydatek fakultatywny nie może zostać zaliczony do wydatków usprawiedliwionych. Sąd zweryfikował ponadto wysokość opłat ponoszonych w związku z utrzymaniem mieszkania w oparciu o załączone rachunki. Sąd nie wliczył przy tym w koszty bieżącego utrzymanie mieszkania kosztów remontów. Poza tym Sąd nie znalazł żadnych podstaw podważania treści tych zeznań, a nadto strona pozwana nie kwestionowała również ich treści, w zakresie uznanym przez Sąd.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego A. N. (2) jedynie w zakresie przedstawionym w powyższym stanie faktycznym, uznając za wiarygodne jego zeznania w kwestii posiadanego wykształcenia, wykonywanego zawodu, a także kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania. Sąd w większości nie miał bowiem zastrzeżeń do twierdzeń pozwanego co do kosztów utrzymania jego i jego rodziny. Jednocześnie jednak Sąd odmówił wiarygodności jego zeznaniom w zakresie, w jakim przedstawiał swoją sytuację majątkową, w szczególności w zakresie osiąganych dochodów oraz możliwości zarobkowych. Zaznaczyć należy, iż zeznania A. N. (2) zawierały w tej części wiele nieścisłości, a przy tym nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż świadek w toku przedmiotowego postępowania zeznawał w kwestii osiąganych w 2008 r. dochodów odmiennie niż na rozprawie rozwodowej. W toku niniejszego postępowania świadek podkreślił bowiem, iż jego dochód w trakcie rozwodu był wyższy niż obecnie, jednakże z jego zeznań wynika, iż zarabiał wtedy 1800 zł miesięcznie, gdy tymczasem obecnie zarabia, według jego słów, 2000 zł. Jednocześnie pozwany podając kwotę uzyskiwanych przez siebie obecnie dochodów oświadczył, iż jedynie część z jego dochodów jest ewidencjonowana. Szacując dochody pozwanego Sąd wziął w związku z tym pod uwagę możliwość występowania dochodów z tak zwanej „szarej strefy” - dochodów niezaewidencjonowanych. Według szacunków przyjmuje się, że w Polsce tzw. „szara strefa" stanowi około 1/3 produktu krajowego, a zatem pozwany prowadząc działalność w zakresie usług instalatorskich mógł w istocie wykonywać usługi nie wystawiając za to rachunków. Podkreślić należy, iż A. N. (2) nie przedstawił dokumentów potwierdzających osiąganie przez niego dochodów w wysokości 2000 zł, a jego zeznania w tym zakresie były niespójne. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że dochody wskazane przez pozwanego należy powiększyć o około 30 %. Taki wniosek jest tym bardziej zasadny, jeżeli się weźmie pod uwagę, że w toku rozprawy rozwodowej pozwany zeznał, ze jego wydatki bez alimentów są równe osiąganym dochodom. Za wskazanym rozwiązaniem przemawiały również nieścisłości w zeznaniach pozwanego w kwestii posiadanych przez niego pojazdów, albowiem pozwany zeznał iż posiada tylko jeden samochód, jednakże z informacji Urzędu Miasta P. Wydziału Spraw Obywatelskich i Uprawnień Komunikacyjnych wynika, że w chwili obecnej na pozwanego są zarejestrowane cztery pojazdy, z czego od czerwca 2015 r. motocykl marki D. (...), gdzie w karcie informacyjnej pojazdu jako właściciel wpisany jest właśnie pozwany. Zakładając, że pozwany mówi prawdę twierdząc, że tylko

ze pozwany jest nierzetelny w kontaktach z organami państwowymi. Z uwagi na powyższe Sąd musiał uznać za nieprawdzie twierdzenia pozwanego odnośnie osiąganych dochodów i stanu majątkowego. Nadto jak wynika z informacji Powiatowego Urzędu Pracy z dnia 20.12.2016 r. dysponował on wtedy ofertami pracy dla instalatora ze stawką od 2.000-5.000 zł brutto, co daje kwoty netto od 1500 zł do 3550 zł miesięcznie. Zatem zważywszy na doświadczenie zawodowe pozwanego kwota miesięcznego dochodu netto pozwanego - 2600 zł, jest dla niego całkowicie osiągalna.

Sad uznał za wiarygodne zeznania świadka B. S. (2), która w sposób spójny i wiarygodny przedstawiła okoliczności związane z sytuacją rodzinną oraz majątkową powódki.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka A. D. (2), który w sposób odpowiedni do zajmowania się sprawami domowymi (to matka powódki robi zakupy i opłaty) relacjonował swą wiedzę. Świadek potwierdził strukturę wydatków na utrzymanie M. N., w tym jej dodatkowe zajęcia i pasję. Zeznania były spójne z zeznaniami A. N. (1).

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadka S. S.. Wskazać należy, iż świadek zeznał wprawdzie, iż musi pożyczać pozwanemu pieniądze na zapłatę alimentów, jednakże podkreślić należy, iż w żaden sposób nie zweryfikował on tego, na co pozwany w rzeczywistości przeznacza pieniądze.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka D. B., albowiem na okoliczność udzielanych pożyczek zeznał już świadek S. S.. Podkreślić trzeba, że świadek wskazał, że pożyczki były oddawane, czyli pozwany posiadał środki, ale nie posiadał płynności w ich dysponowaniu, co jednak w kręgach osób prowadzących działalność gospodarczą jest stałą praktyką.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę prawną w niniejszej sprawie stanowi przepis art. 138 kro w związku z art. 135 kro. Zgodnie z dyspozycją art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia, ugody sądowej lub umowy dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Zmiany wysokości obowiązku alimentacyjnego można żądać wyłącznie w drodze powództwa na podstawie wskazanego artykułu, a podstawą jego może być tylko zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty lub zawarciu ugody sądowej. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego albo sytuacje odwrotne, a przede wszystkim istotne zmniejszenie się możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego. Skutkiem powyższych zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego. Z powyższego wynika, iż rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138 kro wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty lub w dacie zawarcia ugody ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu bądź obniżeniu (tak wyrok SN z dnia 25 maja 1999 roku, I CKN 274/99, cyt. za K. Piasecki, Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 2000, s. 784). Na stronie natomiast

ciąży obowiązek wykazania, iż zmiany nastąpiły, chociaż nie zwalnia to również Sądu z działania z urzędu przez wzgląd na dobro dzieci.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zatem wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje zawsze w ścisłej zależności od wagi potrzeb uprawnionego oraz możliwości płatniczych zobowiązanego. Art. 135 § 2 kro stanowi, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane na podstawie wieku, stanu zdrowia, wykształcenia, miejsca pobytu dziecka, jego wymagań żywieniowych oraz innych potrzeb konsumpcyjnych, warunków mieszkaniowych, możliwości zarobkowych dziecka oraz osób zobowiązanych do jego utrzymania, mając na względzie treść art. 96 kro oraz przede wszystkim okoliczności konkretnego przypadku. Jednocześnie wysokość alimentów powinna zaś być określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić do niedostatku zobowiązanego.

W niniejszej sprawie Sąd miał na względzie wszystkie przedstawione powyżej wskazania i stwierdzenia. Rozstrzygając w kwestii żądania pozwu objętego niniejszym postępowaniem, Sąd miał na względzie przede wszystkim dobro uprawnionej do alimentacji M. N. w komparacji z zakresem obowiązku alimentacyjnego pozwanego A. N. (2) oraz jego możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.

Obowiązek alimentacyjny A. N. (2) wobec małoletniej M. N. został ostatnio ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2008 r. w sprawie XII C 809/08 w kwocie po 500 zł miesięcznie. Badaniu w niniejszym postępowaniu podlegał zatem okres od momentu ostatniego ustalenia alimentów (sierpień 2008 r.) do chwili wyrokowania w niniejszym postępowaniu (art. 316 kpc).

Na podstawie opisanego powyżej stanu faktycznego stwierdzić jednoznacznie można, iż od tego czasu sytuacja życiowa i materialna każdej ze stron uległa zmianie, głównie zwiększeniu uległy usprawiedliwione potrzeby uprawnionej i to w takim stopniu, że powództwo o podwyższenie alimentów co do samej zasady uznać należy za uzasadnione, jednak tylko w zakresie wskazanym w wyroku, czyli co do alimentów w kwocie 850 zł.

Sąd ocenił w świetle przedstawionych powyżej okoliczności oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, iż usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki M. N., w kontekście sytuacji jej rodziców mieszczą się w chwili obecnej w kwocie ok. 1.800 zł miesięcznie, przy uwzględnieniu jej potrzeb mieszkaniowych, kosztów z tytułu uczęszczania do szkoły, wyżywienia, odzieży, leczenia ortodontycznego, środków czystości, rozrywki, wakacji a także dodatkowych lekcji języków obcych. Powódka podczas ostatniego ustalania alimentów nie zaczęła jeszcze przedszkola, a obecnie uczęszcza do szkoły i ponosi wydatki związane z edukacją. Powódka znajduje się ponadto w okresie szybkiego wzrostu i uprawia sport. Uwzględnione powyżej wydatki na utrzymanie powódki są w ocenie Sądu wydatkami podstawowymi i w pełni usprawiedliwionymi wiekiem, stanem zdrowia i rozwoju, a tym samym potrzebnymi dla prawidłowego dalszego rozwoju małoletniej i bieżącego życia dziecka. Powyższe wyliczenia wynikają z zakresu wydatków na powódkę i kosztów przedstawionych już powyżej w stanie faktycznym.

Jeśli chodzi o koszty związane z zaspokajaniem potrzeb małoletniej, to wynikają one głównie z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową, a także powszechnie znanych cen żywności, cen usług, również w świetle zasad doświadczenia życiowego Sąd uznał zasadności i wysokości tych wydatków w wysokości wskazanej powyżej.

W czasie ustalenia alimentów w sprawie rozwodowej wydatki na M. N. wynosiły wówczas ok. 1200 zł miesięcznie. Zatem należy odnotować wzrost wydatków na mał. powódką o kwotę rzędu 600 zł.

Oceniając obecną sytuację materialną matki powódki A. N. (1) wskazać należy, iż pracuje i osiąga z tego tytułu stały dochód w kwocie około 2624 zł miesięcznie plus kwotę rzędu 500 zł z tytułu najmu lokalu. A. N. (1) nadal mieszka w tym samym mieszkaniu, co podczas rozprawy rozwodowej jednakże obecnie koszty utrzymania lokalu rozkładają się na cztery osoby i jej sytuacja uległa w tym zakresie poprawie. Jednocześnie jednak podkreślić należy, iż matka powódki ze swej strony wykonuje swój obowiązek alimentacyjny względem dziecka także przez osobisty wysiłek wychowawczy. W niniejszej sprawie to matka zapewnia powódce codzienną opiekę i dbałość o bieżące sprawy, albowiem pozwany obecnie widuje się z dzieckiem jedynie kilka razy w roku. Ponadto A. N. (1) utrzymuje jeszcze drugie dziecko.

Przechodząc do analizy możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego A. N. (2) Sąd uznał, że aktualnie pozwalają one na łożenie na potrzeby powódki w kwocie po 850 zł miesięcznie.

Biorąc pod uwagę ustalony stan faktyczny należy uznać, że sytuacja materialna pozwanego uległa poprawie od momentu ustalania ostatnio obowiązku alimentacyjnego. Podkreślić należy, iż zwiększyły się jego zarobki - w momencie orzekania o alimentach zarabiał około 1800 zł netto, obecnie deklaruje 2000 zł miesięcznie. Jego możliwości finansowe należy jednak oszacować na kwotę, co najmniej 2600 zł netto miesięcznie - co wykazano powyżej. A. N. (2) ponosi miesięczne wydatki w kwocie 1610 zł. Do dyspozycji winna mu pozostawać kwota mu zatem nadal około 990 zł. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że możliwości zarobkowe pozwanego wzrosły od ostatniego orzeczenia o wymiarze renty alimentacyjnej, co wypełnia normę art. 138 kro.

Mając na uwadze ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny A. N. (2) jest w stanie łożyć na powódkę alimenty w kwocie 850 zł, zatem o 350 zł więcej niż dotychczas. Takie podwyższenie ma uzasadnienie w zwiększonych potrzebach małoletniej powódki oraz fakcie, że pozwany ma tylko powódkę na utrzymaniu w przeciwieństwie do A. N. (1). Nadto pozwany nie uczestniczy wymiernie w życiu córki. Wskazać należy, że w roku 2008 pozwany dawał powódce kieszonkowe w kwocie 100 zł, czego obecnie nie czyni.

Sąd zasądził podwyższone alimenty począwszy od dnia 3 października 2016 r., bowiem ustalił, że w momencie wniesienia pozwu pozwany osiągał wyższe zarobki niż podczas ostatniej sprawy, a koszty utrzymania powódki były wyższe.

Na podstawie art. 333 § 1 w pkt 1 Sąd nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Natomiast zakresie przewyższającym kwotę 850 zł alimentów miesięcznie Sąd w pkt 3 wyroku oddalił powództwo małoletniej M. N. jako nie uzasadnione w świetle powyższych rozważań i stanu faktycznego sprawy.

Co do kosztów postępowania, Sąd orzekł w pkt 4 wyroku na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc je wzajemnie pomiędzy stronami w zakresie już przez nie poniesionym.

SSR Krzysztof Kaźmierski