Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2025 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Jacek Grudziński

Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Oszczypała

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2025 roku w Pile

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) ulica (...) J.

o uchylenie uchwały

1.  Oddala powództwo;

2.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanej 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  Nakazuje ścignąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa- Sąd Okręgowy w Poznaniu 80,50 zł (osiemdziesiąt złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem kosztów sądowych.

J. Grudziński

Sygn. akt XIV C 490/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 kwietnia 2023 r. powód Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J., wskazując jako pozwanego Wspólnotę Mieszkaniową ul. (...) w J. wniósł o:

1.  Uchylenie uchwały numer (...) właścicieli nieruchomości wspólnej Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...) w J. z dnia 15 marca 2023 r. w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na rok 2023;

2.  Zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że właściciele lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową ul. (...) w J. podjęli w dniu 15 marca 2023 r. uchwałę numer (...) w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na rok 2023. Uchwała zakłada między innymi rozprowadzenie w części wspólnej nieruchomości wewnętrznej instalacji gazowej wraz z podłączeniem do kuchenek. Uchwała nie zawiera jednak żadnych szczegółowych ustaleń w powyższej kwestii.

W ocenie powoda uchwała nr numer (...) w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na rok 2023 z dnia 15 marca 2023 r. w powyżej opisanym kształcie jest niezgodna z przepisami prawa, narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i interesy poszczególnych współwłaścicieli.

Na rozprawie w dniu 28 listopada 2023 r. reprezentujący pozwaną Wspólnotę, jako jedyny członek zarządu, M. R. oświadczył, że nie zgadza się z żądaniami pozwu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 4 grudnia 2023 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...) w J. wniosła o:

1.  Oddalenie powództwa w całości;

2.  Zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z należnymi odsetkami ustawowymi w przypadku opóźnienia w zapłacie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie oraz opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana Wspólnota podniosła, że wbrew twierdzeniem powoda, uchwała nr 4/2023 w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na rok 2023 jest w całości zgodna z przepisami prawa i nie narusza zasad prawidłowego zarzadzania nieruchomością wspólną, jak również nie narusza interesu poszczególnych współwłaścicieli.

Na rozprawie w dniu 5 czerwca 2025 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Nieruchomość położona w J. przy ul. (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta (...) składa się z 4 lokali mieszkalnych i 2 lokali usługowych. Przy czym lokal oznaczony numerem (...) stanowi własność spółki działającej pod firmą Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada udział w nieruchomości w wysokości 24% i w swoim lokalu prowadzi działalność gospodarcza w postaci sklepu elektronicznego.

/ dowód: wydruk księgi wieczystej nr (...) (k. 10-11)/

Nieruchomość jest ponad stuletnią kamienicą i zarządzana jest przez Zakład (...) w J. . Od kilkunastu lat właściciele lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku przy ulicy (...) w J. podejmowali starania w celu zamontowania w budynku instalacji gazowej.

Swoje zdanie pozwana wspólnota mieszkaniowa argumentowała tym, że montaż wewnętrznej instancji gazowej w budynku pozwanej wspólnoty jest zasadny ze względów ekonomicznych albowiem umożliwia mieszkańcom ogrzanie ciepłej wody przy użyciu junkersa i bezobsługowe ogrzewanie mieszkań, bez konieczności przygotowania opału, czy tez podłączania butli gazowych. Obecnie budynek nie jest dostatecznie ogrzany, co powoduje występowanie wilgoci i zagrzybienia na ścianach budynku oraz odpadanie tynku.

Powód jako jedyny nie wyraził jednak na powyższe zgody, w związku z czym przed Sądem Rejonowym w Złotowie, I Wydziałem Cywilnym pod sygnaturą akt I Ns 128/15 toczyło się postępowanie z powództwa pozwanej wspólnoty mieszkaniowej, przy udziale Przedsiębiorstwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o rozstrzygniecie w przedmiocie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną. Postanowieniem z dnia 23 lipca 2021 r. oddalono wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że nowelizacja art. 19 ustawy o własności lokali skutkowała tym, że powodowa wspólnota stała się „ dużą” wspólnotą mieszkaniową. W związku z tym nie stosuje się już do niej przepisów kodeksu cywilnego o wspólności i nie jest wymagana jednomyślność przy podejmowaniu czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną.

Zgodnie z opinią biegłego z zakresu ogrzewnictwa i ciepłownictwa A. P. z dnia 11 września 2015 r. znajdującej się w aktach a sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Złotowie, I Wydziałem Cywilnym pod sygnaturą akt I Ns 128/15, wykonanie samoistnej, wewnętrznej instalacji gazowej w nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej nie niesie za sobą obligatoryjnego obowiązku wybudowania pomieszczenia lub wyłączenia od osobnej funkcji części pomieszczenia z pomieszczenia użytkowanego przez PW (...), albowiem w lokalu użytkowanym przez PW (...) znajduje się dodatkowe pomieszczenie, w którym może zostać zainstalowany kocioł gazowy. Budowa wewnętrznej instalacji nie spowoduje długotrwałego utrudniania w firmie prowadzonej przez PW (...) i nie powoduje zmniejszenia hali sprzedażowej. Zdaniem biegłego montaż pieca gazowego może być wykonany w pomieszczeniach pakowni lub pralni.

/dowód: akta sprawy Sądu Rejonowego w Złotowie I Ns 128/15, w tym postanowienie z 23.07.2021r. wraz z uzasadnieniem (k. 583-591) oraz opinia biegłego A. P. (k. 292-297), wraz z opinią uzupełniającą (k. 324-347)/

W dniu 15 marca 2023 r. odbyło się zebranie pozwanej wspólnoty. W trakcie zebrania Zarząd (...) w J. spółka z.o.o., przekazał członkom wspólnoty do wglądu dokumentację dotyczącą planowanej instalacji gazowej, w tym kosztorys inwestycji, zgodnie z którym inwestycja miała kosztować około 30 tysięcy złotych.

W tym samym dniu większością 56,50 % głosów podjęto uchwałę numer (...) w sprawie przyjęcia planu gospodarczego na rok 2023 r. Uchwała zakładała między innymi: „rozprowadzenie wewnętrznej instalacji gazowej w części wspólnej nieruchomości wraz z podłączeniem do kuchenek”.

/ dowody : uchwała nr (...) z dnia 15 marca 2023r.(k.13), ), zeznania świadka K. S. (k. 75-76), zeznania świadka J. H. (k. 76-77)/

Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...) w J. dysponuje odpowiednimi środkami finansowymi jak i niezbędnymi dokumentami, (projekt zagospodarowania działki, pozwolenia kominiarskie, warunki przyłączenia do sieci gazowej) do podłączenia w kamiennicy instancji gazowej.

/dowody: projekt zagospodarowania działki (k. 54-58), pozwolenia kominiarskie ( k. 59), warunki przyłączenia do sieci gazowej (k. 60-65)/

Obecnie wszelkie prace mające na celu podłączenie w kamienicy instalacji gazowej zostały wstrzymane z uwagi na niniejsze postępowanie sądowe.

/ dowody: oświadczenie prezesa zarządu Przedsiębiorstwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – P. P. (k. 45-46), przesłuchanie członka zarządu pozwanej wspólnoty M. R. (k. 46, k. 89), zeznania świadka K. S. (k. 75-76), zeznania świadka J. H. (k. 76-77)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następującą ocenę dowodów:

W ustaleniu powyższego stanu faktycznego Sąd oparł się przede wszystkim na zgromadzonych w aktach przedmiotowej sprawy dokumentach, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

M. R. zeznawał w sposób wiarygodny. Członek zarządy pozwanej wspólnoty wskazał, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku pozwanej wspólnoty i związku z tym uczestniczył w zebraniu na którym podjęto zaskarżoną uchwałę. M. R. wskazał, że pozwana wspólnota dysponuje odpowiednimi pozwoleniami jak i środkami finansowymi na budowę instancji gazowej.

Świadek K. S. zeznawała w sposób wiarygodny. Świadek wskazała, że jest prezesem Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w J. spółka z .o.o., która to spółka jest zarządcą pozwanej wspólnoty mieszkaniowej. Świadek opisała dokładny przebieg zebrania pozwanej wspólnoty z dnia 15 marca 2023r., na którym to zebraniu doszło do podjęcia spornej uchwały nr 4/2023.

Również świadek J. H. zeznawała w sposób spójny, logiczny i zgodny z resztą materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy. Świadek pracowała w Zakładzie Gospodarki Mieszkaniowej w J. spółka z .o.o. Od 1 stycznia 2017 r. do 31 marca 2023 r. pełniła funkcję prezesa zarządu tej spółki; K. S. jest jej następczynią na tym stanowisku. Świadek opisała przebieg postępowania toczącego się przez Sądem Rejonowym w Złotowie, odniosła się również do zalet założenia instalacji gazowej.

Na rozprawie dnia 5 czerwca 2025 r. Sąd na podstawie art. 235 ² k.p.c. pominął wnioskowany przez stronę powodową dowód z opinii biegłego z dziedziny ogrzewnictwa i ciepłownictwa na okoliczności wskazane w punkcie 7 pozwu. Sąd wykorzystał w niniejszej sprawie opinię biegłego z zakresu ogrzewnictwa i ciepłownictwa A. P. z dnia 11 września 2015 r. znajdującej się w aktach a sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Złotowie, pod sygnaturą akt I Ns 128/15, w związku z czym, dowód z opinii biegłego nie był konieczny w niniejszym postępowaniu, przeprowadzenie tegoż dowodu zmierzałoby jedynie do bezzasadnego przedłużenia postępowania sądowego i generowało niepotrzebne koszty. Sąd pominął również dowód z przesłuchania w charakterze strony prezesa zarządu powodowej spółki (...). Złożył on obszerne wyjaśnienia informacyjne na rozprawie w dniu 28 listopada 2023 r. i przedstawione przez niego fakty uznać należy za zgodne z prawdą i zasadniczo bezsporne. Dlatego dowód z jego przesłuchania należało pominąć.

Podkreślić należy, że wyżej ustalony stan faktyczny, przynajmniej co do zasadniczych kwestii, był bezsporny. Spór dotyczył oceny zaistniałych faktów, w szczególności tego, czy podjęta na zebraniu właścicieli w dniu 15 marca 2023 r. uchwała „o rozprowadzeniu wewnętrznej instalacji gazowej w części wspólnej nieruchomości wraz z podłączeniem do kuchenek”, jako sprzeczna z obowiązującymi przepisami, powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 1048) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (art. 25 ust. 1a).

Zaskarżona uchwała została podjęta na zebraniu wspólnoty w dniu 15.03.2023 r. Pozew o jej uchylenie został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 26.04.2023 r. (data stempla pocztowego na kopercie – k. 14 v.). Sześciotygodniowy termin do wniesienia powództwa o uchylenie uchwały został zatem zachowany.

Art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali wyznacza cztery przesłanki zaskarżenia uchwały właścicieli lokali, do których należą: niezgodność uchwały właścicieli lokali z przepisami prawa, niezgodność uchwały z umową właścicieli lokali, naruszenie przez uchwałę zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną oraz naruszenie przez uchwałę interesu właściciela lokalu w inny sposób. Pomimo możliwych wątpliwości mogących wynikać z literalnego brzmienia art. 25 ust. 1 WłLokU, każdą z przesłanek w nim wymienionych należy uznawać za samodzielną (podobnie A. Turlej, w: Strzelczyk, Turlej, Własność lokali, 2015, art. 25 WłLokU, Nb 11; P. Pełczyński, Zaskarżanie uchwał wspólnoty mieszkaniowej, s. 118; wyr. SN z 20.4.2011 r., I CSK 540/10, Legalis). Dla wzruszenia uchwały wystarczy zatem skuteczne powołanie zarzutu wystąpienia choćby jednej z przesłanek określonych w analizowanym przepisie.

Nie jest możliwe ani celowe opracowanie katalogu uchwał, które mogą być kwalifikowane jako naruszające zasady prawidłowego zarządzenia nieruchomością wspólną oraz interesy właściciela. Odpowiedź na pytanie, czy skarżona uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzenia nieruchomością wspólną i słuszne interesy skarżącego właściciela musi być zawsze osadzona w realiach faktycznych sprawy. W doktrynie podnosi się, iż sąd weryfikując zasadność powództwa winien dokonać oceny celowości, gospodarności i rzetelność decyzji wspólnoty wyrażonej w zaskarżanej uchwale.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą naruszenie interesu właściciela lokalu w rozumieniu art. 25 ustawy o własności lokali stanowi kategorię obiektywną, ocenianą min. w świetle zasad współżycia społecznego. Naruszenie wiec jakiekolwiek subiektywnego interesu właściciela nie uzasadnia jej uchylenia na powyższej podstawie. Ciężar udowodnienia istnienia przesłanek uzasadniających zaskarżenie uchwały spoczywa, na stronie powodowej, która winna wskazać okoliczności leżące u podstaw wniesionego powództwa.

Powód winien tym samym wykazać, że wskutek przedmiotowej uchwały zostały w sposób obiektywny naruszone zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną.

Zdaniem Sądu uchwała, której uchylenia domagał się powód, nie była niezgodna z przepisami prawa, nie naruszała zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, ani w innym sposób nie naruszała interesów właściciela.

Uchwała nr 4/2023 z dnia 15 marca 2023r. została podjęta większością oddanych głosów, co potwierdza sam powód. Powód nie udowodnił zaistnienia jakikolwiek uchybień prawnych dotyczących podjęcia uchwały nr 4/2023. Uchwała została podjęta zgodnie z przepisami prawa oraz ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Co więcej w żadnej mierze nie zostało udowodnione, że uchwała nr 4/2023 narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jej interesy, a jest wręcz przeciwnie. Uchwała ta bowiem została podjęta celem polepszenia warunków mieszkaniowych członków wspólnoty jak i zapobieganiu dalszemu niszczeniu murów kamienicy przez wilgoć. Montaż wewnętrznej instancji gazowej w budynku pozwanej wspólnot jest zasadny ze względów ekonomicznych albowiem umożliwia mieszkańcom ogrzanie ciepłej wody przy użyciu junkersa i bezobsługowe ogrzewanie mieszkań, bez konieczności przygotowania opału, czy tez podłączania butli gazowych. Obecnie budynek nie jest dostatecznie ogrzany, co powoduje występowanie wilgoci i zagrzybienia na ścianach budynku oraz odpadanie tynku.

Powód podnosił, że za uchyleniem uchwały przemawia to, że w uchwale nie są podane dokładne koszty sporządzenia spornej instancji, co rodzi obawy po stronie powoda co do kosztów takiego przedsięwzięcia. Argumenty powoda w tym zakresie uznać należy za nietrafione.

Po pierwsze, w dniu 15 marca 2023 r. odbyło się zebranie pozwanej wspólnoty. W trakcie zebrania Zarząd (...) w J. spółka z.o.o., przekazał członkom wspólnoty do wglądu dokumentację dotyczącą planowanej instalacji gazowej, w tym kosztorys inwestycji, zgodnie z którym inwestycja miała kosztować około 30 tysięcy złotych, tym samym koszty spornej inwestycji są znane powodowi od 2023 roku.

Po drugie, pozwana wspólnota udowodniła, że posiada środki na pokrycie kosztów spornej inwestycji- fundusz remontowy. Tym samym zachowanie powoda jawi się jako działanie nie poparte logicznymi argumentami, a mające na celu działanie jedynie na przekór pozostałym członkom wspólnoty.

Również kolejny argument powoda, jakoby wprowadzenie instancji gazowej w sklepie powoda wiązało się dla niego z szeregiem problemów technicznych takich jak: konieczność wydzielenia osobnego pomieszczenia na kocioł gazowy, uznać należy za całkowicie nietrafiony i nieudowodniony. Jak słusznie bowiem podniosła strona pozwana, zgodnie z opinią biegłego z zakresu ogrzewnictwa i ciepłownictwa A. P. z dnia 11 września 2015r. znajdującej się w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Złotowie pod sygnaturą akt I Ns 128/15, wykonanie samoistnej, wewnętrznej instalacji gazowej w nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej nie niesie za sobą obligatoryjnego obowiązku wybudowania pomieszczenia lub wyłączenia od osobnej funkcji części pomieszczenia z pomieszczenia użytkowanego przez PW (...), albowiem w lokalu użytkowanym przez PW (...) znajduje się dodatkowe pomieszczenie, w którym może zostać zainstalowany kocioł gazowy. Budowa wewnętrznej instalacji nie spowoduje długotrwałego utrudniania w firmie prowadzonej przez PW (...) i nie powoduje zmniejszenia hali sprzedażowej. Zdaniem biegłego montaż pieca gazowego może być wykonany w pomieszczeniach pakowni lub pralni.

Podkreślić wyraźnie w tym miejscu należy, że wspólnota mieszkaniowa ma za zadanie reprezentowanie interesu ogółu mieszkańców, a nie jedynie pojedynczych właścicieli. Sąd nie jest uprawniony do regulacji wewnętrznych ustaleń Wspólnoty Mieszkaniowej, jeżeli ustalone one zostały zgodnie z wytycznymi art. 25 ust.1 ustawy o własności lokali.

Działalność wspólnoty mieszkaniowej odnosi się do nieruchomości wspólnej, a zatem rzeczy objętej współwłasnością, tym samym interesy poszczególnych właścicieli winny być zawsze oceniane z uwzględnieniem interesów pozostałych właścicieli.

Stając się członkiem pozwanej wspólnoty mieszkaniowej powód winien liczyć się tym, że nie zawsze interesy większości mieszkańców będą do końca wspólne i zgodne z oczekiwaniami każdego z mieszkańców. Nie sposób bowiem rozpatrywać interesu właściciela lokalu w oderwaniu od interesu pozostałych członków wspólnoty.

Tym samym podjęcie zaskarżonej uchwały było zgodne z prawem, gdyż jej wykonanie niewątpliwie podniesie jakość życia większości członków wspólnoty, tym samym chroniąc ich interesy. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, argumentacja powoda okazała się niewystarczająca i nieuzasadniona. Nie wywiązał się on zatem z ciążącego na nim obowiązku udowodnienia zasadności zgłoszonego roszczenia.

Brak zatem podstaw do uchylenia zaskarżonej uchwały . W związku z tym Sąd oddalił powództwo (punkt 1. wyroku).

Zgodnie z art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązania jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 k.p.c.). Stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata (art. 99 k.p.c.).

Powództwo zostało oddalone, co uzasadniło obciążenie powoda kosztami procesu poniesionymi przez pozwaną. W sprawie niniejszej pozwana była reprezentowana przez radcę prawnego. W związku z powyższym Sąd w punkcie drugim wyroku zasądził od powoda na rzecz pozwanej 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, obejmujących wynagrodzenie radcy prawnego, którego wysokość ustalono na podstawie § 8 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 20 rozporządzenia MS z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

O odsetkach za opóźnienie od zasądzonych kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 959) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Na podstawie tego przepisu w związku z art. 98 § 1 k.p.c. Sąd nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu kwotę 80,50 zł tytułem kosztów sądowych, która to kwota stanowi zwrot kosztów stawiennictwa świadka na rozprawie, które to koszty zostały tymczasowo poniesione ze środków Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie wyższej powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Jacek Grudziński