Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2024 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XV Cywilny- Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Brygida Łagodzińska

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 roku w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. R.

przeciwko A. S.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powoda

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 15 maja 2023 roku

sygn. akt IC 401/21

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 800 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego koszty do dnia zapłaty;

Brygida Łagodzińska

UZASADNIENIE

Powód R. R. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego A. S. kwoty 12 450 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności obliczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty waz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany A. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 15 maja 2023 roku Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu w punkcie 1. oddalił powództwo, w punkcie 2. zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3 617 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty oraz w punkcie 3. nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu kwotę 66 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Apelację od wyroku wniósł powód zaskarżając orzeczenie w całości. Powód zarzucił wyrokowi naruszenie:

- art. 415 k.c. w zw. z art. 879 k.p.c., poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwą interpretację polegającą na przyjęciu, iż pozwany wolny był od odpowiedzialności za treść i wywołane nią skutki dokumentu sporządzonego w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu R. J. sygn. akt (...)

- art. 233 k.p.c. poprzez arbitralne i wybiórcze dopuszczanie dowodów, pomijanie i interpretowanie, a także wyprowadzanie z okoliczności faktycznych ustalonych w procesie wniosków sprzecznych z prawem, doświadczeniem życiowym i zasadami dowodzenia,

- art. 233 k.p.c. poprzez przyjęcie nielogicznych, niespójnych i sprzecznych z prawem oraz doświadczeniem życiowym konkluzji ujętych w opinii biegłego sądowego Z. R., sporządzonej wbrew przepisom wiążących biegłych w zakresie szacowania wartości pojazdów.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztu poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna.

Co do zarzutu naruszenia art. 415 k.c. wskazać należy, że Sąd pierwszej instancji stwierdził, że co do zasady nie ma przeszkód aby pociągnąć biegłego do odpowiedzialności deliktowej za wadliwą opinię, także w przypadku sporządzenia nierzetelnej opinii w postępowaniu egzekucyjnym. Sąd Rejonowy uznał zatem, że podstawą prawną roszczenia powoda jest art. 415 k.c., tym samym zarzut niewłaściwej wykładni i interpretacji tego przepisu jest nieuzasadniony. Sąd uznał natomiast, że nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 415 k.c., w szczególności bowiem brak jest czynu niedozwolonego albowiem wydana przez pozwanego opinia została sporządzona prawidłowo, zgodnie ze sztuką i wytycznymi biegłych, przedstawiała wszystkie konieczne elementy i czyniła zadość zleceniu komornika.

Zgodnie z art. 853 k.p.c. w postępowaniu egzekucyjnym dokonuje się oszacowania ruchomości. Powód zaś w zasadzie domagał się aby biegły sporządził ocenę stanu technicznego pojazdu. Ponadto zauważyć należy, że wbrew stanowisku wyrażonemu przez powoda, pozwany uwzględnił fakt, że naprawa lakiernicza nadwozia była wykonana niewłaściwie ( przedni zderzak oraz maska pojazdu są innego koloru niż oryginalny), zaś naprawy wykonane niewłaściwie zawsze obniżają wartość pojazdu. Z tej też przyczyny pozwany dokonał maksymalnej korekty wartości minus 15%. Pozwany dokonał również pomiarów warstwy lakieru, co potwierdzają zapisy biegłego w notatkach od opinii. Apelujący wskazywał, że faktyczne pomiary grubości lakieru nie znalazły się w operacie szacunkowym pozwanego. Zdaniem Sądu odwoławczego nie jest to okoliczność uzasadniająca twierdzenie, że opinia jest nieprawidłowa. Istotnym jest fakt, że pozwany dokonał badania grubości lakieru oraz że w uwagach wskazał, iż stwierdzono m. in. uprzednie naprawy lakiernicze nadwozia. A zatem okoliczność ta została uwzględniona przez biegłego przy oszacowaniu pojazdu. Pozwany w sposób prawidłowy ocenił wartość rynkową pojazdu. A okoliczność, że powód mógłby zorientować się w przypadku załączenia pomiarów w operacie, że prawie cała strona pojazdu ma bardzo grube powłoki lakieru i gdyby wiedział o niskiej jakości napraw to nie przystąpiły do licytacji nie ma wpływu na końcowy wniosek, że wartość określona przez pozwanego została ustalona prawidłowo. Wartość samochodu nie została przez pozwanego oszacowana błędnie. Biegły sądowy Z. R. jednoznacznie w opinii wskazał, że opinia dotycząca oszacowania ruchomości została sporządzona w oparciu o arkusz wyceny w systemie (...), zawiera wszystkie elementy, które należy uwzględnić przy kalkulacji wartości pojazdu. Została ona sporządzona prawidłowo w oparciu o dostępne bazy danych, fotografie, systemy informatyczne, zastosowane zostały korekty zwiększając i zmniejszające wartość szacowanej ruchomości, a w uwagach zamieszczono informacje opisowe o usterkach, naprawach i uszkodzeniach pojazdu. W opinii uzupełniającej biegły wskazał, że na potrzeby szacowania wartości pojazdu nie prowadzi się wnikliwych analiz jakości wykonanych napraw tylko czy jakiekolwiek naprawy były wykonane, fakt zaś naprawy ma wpływ na obniżenie wartości pojazdu przy szacowaniu jego ceny rynkowej. Do opinii szacunkowej nie jest wymagane dołączanie raportów, diagramów, tabel z pomiarów powłoki lakierniczej. W przedmiotowej zaś sprawy pozwany wydając opinię uwzględnił fakt wykonania naprawy i to w sposób niewłaściwy. Podkreślić należy, że pozwany dokonał oszacowania pojazdu, a taka opinia ma na celu określenie wartości jaką mają takie same lub podobne ruchomości na rynku. W wycenach aspekty techniczne są określane w sposób ogólny bez uszczegółowiania. Apelujący zaś podważając opinię domagał się aby miała ona charakter oceny technicznej, w której ocenie podlegają aspekty techniczne – wszystkie podzespoły, wyposażenie, stopień zużycia, usterki, braki, wady. Brak był podstaw aby pozwany wycenił koszt usunięcia wszystkich wad oraz oceny dokonania profesjonalizmu dokonania dotychczasowych napraw pojazdu. Powód pomija, że przedmiotem licytacji był pojazd, po naprawach, z uszkodzeniami, a pozwany miał dokonać oszacowania wartości rynkowej pojazdu, nie zaś dokonywać oceny wcześniejszych napraw czy też kosztów naprawy, czy też sporządzić opinię techniczną.

Podnoszona przez powoda okoliczność związana z pękającym lakierem ma związek z wcześniej wykonaną naprawą, w której nie zostały zachowane wymagania technologiczne lub jakościowe, co wpływa na wartość pojazdu i jak wyjaśnił to biegły pozwany uwzględnił ten fakt w operacie obniżając wartość szacunkową o 15%.

Wbrew zarzutom apelującego biegły w niniejszej sprawie nie zastąpił Sądu, ale odniósł się do wiadomości fachowych tj. w przedmiocie opinii wydanej przez pozwanego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 lutego 2023 roku IIUSKP 36/22 stwierdził, że dowód z opinii biegłych ma szczególny charakter, gdyż korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.). W świetle art. 286 k.p.c., sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dodatkowej opinii tych samych lub innych biegłych, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona do sprawy zawiera istotne braki, sprzeczności, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności. Nie można przyjąć, iż sąd zobowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym przypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Potrzeba powołania innego biegłego powinna zatem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Przy czym potrzebą taką nie może być przeświadczenie strony, że dalsze opinie pozwolą na udowodnienie korzystnej dla strony tezy. Ponadto, opinie biegłych, podobnie jak reszta materiału dowodowego, podlegają ocenie sądów rozpoznających sprawę, zgodnie z zasadą swobodnego uznania sędziowskiego. Sądy mają zatem prawo ocenić, czy zebrane w toku sprawy opinie biegłych wystarczająco wyjaśniają wymagające wiadomości specjalnych kwestie istotne przy rozstrzyganiu sprawy, czy też konieczne jest zasięgnięcie opinii innych biegłych. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii dalszych biegłych, gdy zachodzi taka potrzeba, w szczególności, gdy przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest nieprzekonująca, niekompletna, pomija lub wadliwie przedstawia istotne okoliczności, jest niejasna, nienależycie uzasadniona czy nieweryfikowalna. Sąd pierwszej instancji dokonał oceny dowodu z opinii biegłego i uznał ją z w pełni przydatną. Tym samym brak było podstaw do powołania kolejnego biegłego celem wydania opinii. Przy czym zauważyć należy, że powód w apelacji nie zarzucił naruszenia prawa procesowego art. 235 ²§2 k.p.c. w zw. z art. 278§1 k.p.c. oraz art. 286 k.p.c. poprzez pominięcie dowodu z opinii kolejnego biegłego, naruszenie zaś prawa procesowego Sąd odwoławczy rozpoznaje jedynie na zarzut apelującego.

W przypadku dokumentu (...) biegły sądowy podczas składnia zeznań wyjaśnił, że procedury wskazane przez powoda stosuje się przy zleceniu oceny technicznej pojazdu lub szczegółowej wycenie rynkowej, w tym zaś przypadku przedmiotem opinii było oszacowanie pojazdu.

Co do podniesionego w apelacji zarzutu o istnieniu dalszych wad zauważyć należy, że zgodnie za art. 879 k.p.c. przy nabyciu w drodze licytacji nabywcy nie przysługują roszczenia z tytułu rękojmi za wady rzeczy; przeciwko nabywcy nie można podnosić zarzutów co do ważności nabycia. Ponadto podniesione wady w postaci przetartej skórzanej tapicerki na fotelu kierowcy, stan tapicerki do wymiany, zabrudzona podsufitka, pękniecie szyby przedniej, brak dywaników, brak zestawy naprawczego czy też rozładowany akumulator były znane powodowi w chwili przystąpienia do licytacji, w szczególności zaś nie sposób uznać, że winny one znaleźć się w szacunkowej opinii pozwanego określająca wartość pojazdu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi powoda jako stronę przegrywającą. Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1 800 zł ustalone na podstawie §10 ust.1 pkt 1 w zw. z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Brygida Łagodzińska