Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 25 sierpnia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Izabela Dehmel

Ławnicy: Jacek Simon, Elżbieta Sobkowiak

Protokolant: protokolant sądowy Zofia Major

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Gnieźnie – Piotra Gruszki

po rozpoznaniu w dniach: 27.01.2025 r., 16.04.2025 r., 12.06.2025 r., 09.07.2025 r.
i 25.08.2025 r. na rozprawie sprawy:

1. K. J. (K. J.)

syna G. i I. z domu K.

urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że:

I. w nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając wspólnie i w porozumieniu z P. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiał konopie w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste, wytwarzając znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, a nadto w dniu
12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadał substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA i substancje psychotropową grupy
Il-P w postaci 2,05 grama amfetaminy i mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II. w okresie od 2021 r. do 13 września 2024 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielał N. W. za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie dziesięciokrotnie 1 gram marihuany za 50 zł, łącznie udzielając 10 gram marihuany za łączną kwotę 500 zł

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

III. w nieustalonym okresie, nie później niż 25 września 2024 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielał K. K. (1) za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie dwukrotnie
1 gram marihuany za 50 zł łącznie udzielając 2 gramy marihuany za łączną kwotę 100 zł

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

IV. w nieustalonym dniu 2023 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. W. (1) za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie 1 gram marihuany za 50 zł

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

V. w nieustalonym dniu nie później niż 09 października 2024 r. w T. wbrew przepisom ustawy udzielił M. F. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) w nieustalonej ilości nie większej niż 1 gram

tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

2. P. J. (P. J.) z domu G.

córki J. i M. z domu L.

urodzonej (...) w Ż.

oskarżonej o to, że:

VI. w nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 r. w T., działając wspólnie i w porozumieniu z K. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiała konopie w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste, wytwarzając znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, a nadto w dniu
12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadała substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0.43 grama MDMA i substancje psychotropową grupy
II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy i mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k.

odnośnie oskarżonego K. J.

1. W ramach czynu I uznaje oskarżonego K. J. za winnego tego, że
w nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie
i w porozumieniu z P. J., wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste tj. przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia
29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

2. W ramach czynu I uznaje oskarżonego K. J. za winnego tego, że w dniu
12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanych do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA, substancje psychotropową grupy II-P w postaci
2,05 grama amfetaminy, mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N tj. przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

3. Uznaje oskarżonego K. J. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego
w pkt II popełnionego w sposób wyżej opisany przyjmując, iż stanowi on wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

4. Uznaje oskarżonego K. J. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego
w pkt III popełnionego w sposób wyżej opisany przyjmując, iż stanowi on wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

5. Uznaje oskarżonego K. J. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego
w pkt IV popełnionego w sposób wyżej opisany przyjmując, iż stanowi on wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

6. Przyjmując, iż czyny przypisane w pkt 3, 4, i 5 stanowią ciąg przestępstw na podstawie art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu K. J. karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

7. Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego K. J. świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w związku
z czynami przypisanymi w pkt 3, 4, 5.

8. Uznaje oskarżonego K. J. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego
w pkt V popełnionego w sposób wyżej opisany tj. przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności.

9. Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego K. J. świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w związku czynem przypisanym mu w pkt 8.

10. Na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. J. przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 650 (sześćset pięćdziesiąt) zł, którą oskarżony odniósł z popełnienia przestępstw przypisanych mu w pkt 3, 4, 5.

11. Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone w pkt 1, 2, 6, 8 i wymierza oskarżonemu K. J. karę łączną
1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

12. Na podstawie art. 62 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. J. system terapeutyczny wykonywania kary łącznej pozbawienia wolności.

odnośnie oskarżonej P. J.

13. W ramach czynu VI uznaje oskarżoną P. J. za winną tego, że
w nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie
i w porozumieniu z K. J., wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiała konopie inne niż włókniste w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste tj. przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia
29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

14. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej P. J. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby.

15. Na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżoną P. J. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

16. Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonej P. J. świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

17. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca K. J. dowód rzeczowy
w postaci telefonu komórkowego marki i. (...) koloru białego wraz z kartą sim P. zabezpieczony w toku przeszukania lokalu mieszkalnego w T. przy ul. (...), przechowywany w Biurze Dowodów Rzeczowych Sądu Okręgowego w Poznaniu pod
nr K.P.P. 11/25.

18. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca P. J. dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego marki i. (...) koloru czarnego wraz z kartą sim P. zabezpieczony w toku przeszukania lokalu mieszkalnego w T. przy ul. (...), przechowywany w Biurze Dowodów Rzeczowych Sądu Okręgowego w Poznaniu pod
nr K.P.P. 11/25.

19. Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci:

- szklanego słoika typu twist z metalowa nakrętką koloru srebrnego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 1,

- szklanego słoika typu twist z metalowa nakrętka koloru srebrnego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 2,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru srebrnego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 3,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru srebrnego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 4,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru żółtego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 5,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru zielonego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 6,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru czerwonego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 7,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru żółtego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 8,

- szklanego słoika typu twist z metalową nakrętką koloru żółtego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 9,

- plastikowego pojemnika, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 10,

- plastikowego młynka koloru niebieskiego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 10 B,

- szklanej rurki z pękniętą końcówką, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 10 C,

- elektronicznej wagi koloru czarnego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 10 D,

- opakowania bletek (bibuła), oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 10 E,

- kartonu z zawartością 2 opakowań zamkniętych z napisem „tanie sianiepl” oraz „critical”,
1 opakowanie otwarte z napisem (...), 1 woreczek foliowy z zapięciem strunowym
z zawartością nasion z napisem (...), 1 woreczek pusty z napisem 42 fast B., oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 14,

- pudełka plastikowego z zawartością testera (...) koloru niebiesko - czarnego, 3 saszetek
z napisem (...) oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 15,

- pudełka plastikowego koloru niebieskiego z zawartością broszur informacyjnych dot. uprawy 5 sztuk, młynków plastikowych i metalowych 8 sztuk, worka foliowego z zawartością pustych woreczków foliowych z zapięciem strunowym, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 16,

- pojemników plastikowych z napisem „plagron” różnej wielkości z zawartością cieczy - 6 sztuk, pusty 1 (łącznie 7 sztuk), pojemnika plastikowego z napisem „azot nitro plus” z zawartością cieczy koloru żółtego, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 18,

- 3 butelek z cieczą, oznaczonych jako dowód rzeczowy nr 19,

- namiotu wraz z osprzętem, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 20,

- urządzenia „prima klima”, oznaczonego jako dowód rzeczowy nr 21,

- oświetlenia „ ZEUS 600 W PRO 2.9” oznaczony jako dowód rzeczowy nr 22,

przechowywanych w Biurze Dowodów Rzeczowych Sądu Okręgowego w Poznaniu
nr K.P.P. 11/25.

20. Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci ośmiu sztuk roślin o masie 67,48 g netto.

21. Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci:

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 26,91 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 3,84 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 35,43 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 11,09 g,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 24,30 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 9,94 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 1,80 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 7,46 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 13,77 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością suszu roślinnego o masie 1,02 g netto,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością zwitka folii aluminiowej z tabletką koloru zielonego o masie 0,31 g i 0,08 g,

- fabrycznego nowego woreczka strunowego z zawartością substancji proszkowej koloru białego o masie 1,79 g i zarządza ich zniszczenie.

22. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych z obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości i nie wymierza im opłaty.

Jacek Simon Izabela Dehmel Elżbieta Sobkowiak

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 601/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. J., P. J.

W nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiali konopie inne niż włókniste w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. i K. J. są małżeństwem, mieszkają w T. przy ul. (...).

W dniu 12 września 2023r. w związku z uzyskaną informacją o możliwości prowadzenia uprawy konopi funkcjonariusze Zespołu (...) w G. asp. szt. R. Z. i mł. asp. A. B. udali się do miejsca zamieszkania P. i K. J..

W miejscu zamieszkania przebywała P. J., która na pytanie funkcjonariuszy policji przyznała, że w mieszkaniu prowadzona jest uprawa konopi i wskazała miejsce jej prowadzenia.

Uprawa prowadzona była w szafie termicznej o wymiarach 150x150x200 cm, która znajdowała się w pokoju. W szafie znajdowało się 8 doniczek, w każdej z nich rósł jeden krzak konopi, rośliny znajdowały się w różnym stadium rozwoju, miały wysokość około 25 cm.

W szafie znajdowała się instalacja służąca do uprawy tj. wentylator stojący, wentylator (...) klima” z filtrem pyłowym i rurą wentylacyjną, lampa ledowa „ZEUS 600 W PRO 2.9”, elektroniczny czujnik wilgoci i temperatury, przedłużacz i gniazdo czasowe oraz 3 pojemniki z wodą.

protokół oględzin miejsca

k. 11-12

dokumentacja zdjęciowa

k. 45

zeznania A. B.

k. 52v

zeznania R. Z.

k. 56v

opinia HE.5480.(...)

k. 88-91

W trakcie przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i przynależności (piwnica) ujawniono 9 słoików szklanych z zawartością suszu roślinnego koloru zielono - brunatnego, 9 młynków, szklaną rurkę, wagę elektroniczną, opakowanie bletek (bibuła), susz roślinny koloru brunatno - zielonego, 2 opakowania zamknięte z napisem „tanie sianiepl” oraz „critical”, 1 opakowanie otwarte z napisem (...), 1 woreczek foliowy z zapięciem strunowym z zawartością nasion z napisem (...), tester (...) koloru niebiesko - czarnego, 3 saszetek (...), 5 broszur informacyjnych dotyczących uprawy, zwitek folii aluminiowej z zawartością 1 całej tabletki koloru zielonego oraz fragmentu rozkruszonej tabletki koloru zielonego, woreczek foliowy z zapięciem strunowym z zawartością substancji proszkowej koloru białego, worek foliowy z zawartością pustych woreczków foliowych z zapięciem strunowym, 6 pojemników plastikowych z napisem „plagron” z zawartością cieczy, pojemnik plastikowy z napisem „azot nitro plus”.

protokół przeszukania

k. 8-10

protokół użycia testera narkotykowego

k. 13-14

protokół zatrzymania rzeczy

k. 26-28

Zabezpieczone w toku przeszukania rośliny zostały ścięte i wysuszone. Dostarczony do badań materiał dowodowy w postaci fragmentów zasuszonych roślin (szczyty) ma wagę 67,78 grama netto i stanowi ziele konopi innych niż włókniste. Średnia zawartość sumy delta-9-THC i kwasu tetrahydrokannabinolowego w suchej masie suszu wynosi 0,9 %.

Szacunkowa liczba działek handlowych z zabezpieczonych 8 roślin konopi innych niż włókniste wynosi 176 porcji handlowych.

opinia HE.5480. (...).2023

k. 96-100

1.1.2.

K. J.

w dniu 12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanych do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA, substancje psychotropową grupy II-P w postaci
2,05 grama amfetaminy, mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Zabezpieczony w słoikach susz roślinny ma masę 137,56 grama netto i jest zielem konopi innych niż włókniste.

Zabezpieczona mieszanina suszu roślinnego ma masę 1,24 grama netto i zawiera w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste oraz nikotynę i stanowi około 1 i 1/4 porcji handlowych.

Zabezpieczona tabletka ma masę 0,34 grama zawiera w swoim składzie chlorowodorek MDMA i stanowi jedną porcję handlową.

Zabezpieczone fragmenty tabletki o masie łącznej 0,09 grama zawierają w swoim składzie chlorowodorek MDMA.

Zabezpieczona substancja ma masę 2,05 grama zawiera w swoim składzie siarczan amfetaminy, średnie stężenie siarczanu amfetaminy wynosi 5 % i stanowi około dwóch porcji handlowych.

opinia HE.5480. (...).2023

k. 75-83

1.1.3.

K. J.

W okresie od 2021 r. do 13 września 2024 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielał N. W. za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie dziesięciokrotnie 1 gram marihuany za 50 zł, łącznie udzielając 10 gram marihuany za łączną kwotę 500 zł.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

N. W. jest znajomym K. J. u którego zaopatrywał się w środki odurzające. Każdorazowo kupował ziele konopi innych niż włókniste na własny użytek w ilości 1 grama za kwotę 50 zł. W celu dokonania zakupu kontaktował się z K. J. poprzez komunikator M.. N. W. w okresie od 2021 r. do 13 września 2024 r. kupił od K. J. łącznie 10 gram ziela konopi innych niż włókniste za kwotę 500 zł.

zeznania

N. W.

k. 296v, 483v-484

ekspertyza kryminalistyczna z załącznikiem

k. 132-139, 141-142

protokół oględzin rzeczy

k. 158-159v

1.1.4.

K. J.

W nieustalonym okresie, nie później niż 25 września 2024r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielał K. K. (1) za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie dwukrotnie 1 gram marihuany za 50 zł łącznie udzielając 2 gramy marihuany za łączną kwotę 100 zł.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. K. (1) poznał K. J. przez jego siostrę i wiedział, że można u niego nabyć środki odurzające. W celu dokonania zakupu kontaktował się z K. J. poprzez komunikator M. o nazwie S. (...). W nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 25 września 2024r. kupił od K. J. 2 gramy ziela konopi innych niż włókniste za kwotę 100 zł.

zeznania K. K. (1)

k. 308v, 428-428v

1.1.5.

K. J.

W nieustalonym dniu 2023 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił D. W. (1) za wynagrodzeniem środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) sprzedając wymienionemu mężczyźnie 1 gram marihuany za 50 zł.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. W. (1) znał K. J. i wiedział, że można u niego nabyć środki odurzające i substancje psychotropowe. W celu dokonania zakupu kontaktował się z K. J. poprzez komunikator M. o nazwie D. W. (1). W nieustalonym dniu w 2023r. kupił od K. J. 1 gram ziela konopi innych niż włókniste za kwotę 50 zł.

zeznania D. W. (1)

k. 322v, 473

1.1.6.

K. J.

W nieustalonym dniu nie później niż 09 października 2024r. w T. wbrew przepisom ustawy udzielił M. F. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N (tj. marihuany) w nieustalonej ilości nie większej niż 1 gram.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. F. i P. J. znały się z sąsiedztwa, poprzez tą znajomość poznała również K. J.. W nieustalonym dniu nie później niż 09 października 2024r. K. J. poczęstował nieodpłatnie M. F. lufką zawierającą ziele konopi innych niż włókniste, którą ta wypaliła.

zeznania M. F.

k. 337v, 429-429v

P. J. ma 34 lata, ma wykształcenie zawodowe w zawodzie fryzjer, jest osoba bezrobotną, ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci, nie była dotychczas karana.

P. J. była zatrudniona w ramach umowy zlecenia w (...) Sp. z o.o. w okresie od 07 lutego 2022r. do 31 października 2022r. w charakterze osoby sprzątającej.

wywiad środowiskowy

k. 177

karta karna

k. 178, 395, 503

informacja z ZUS

k. 441

K. J. ma 30 lat, ma wykształcenie podstawowe, nie ma stałej pracy, podejmuje prace dorywcze w zakresie prac remontowo - budowlanych z których osiąga dochód w wysokości około 2.000 - 3.000 zł miesięcznie.

W okresie od 04 listopada 2022r. do 31 grudnia 2023r. K. J. był zatrudniony w SG-BUD S. G..

wywiad środowiskowy

k. 180

karta karna

k. 181, 394, 502

zaświadczenie o zatrudnieniu

k. 437-440

informacja z ZUS

k. 443

W toku postępowania K. J. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo - psychiatryczno - psychologicznemu. U K. J. biegli nie stwierdzili choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, rozpoznali uzależnienie mieszane – uzależnienie od narkotyków, głównie marihuany, co pozostaje w bezpośrednim związku z zarzucanymi mu czynami. W okresie zarzuconych czynów K. J. miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem – nie zachodzą przesłanki z art. 31 1 i 2 k.k. Biegli wskazali nadto, że wobec K. J. winien zostać orzeczony środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień. Zarzucane K. J. czyny pozostają, bowiem w ścisłym związku z jego uzależnieniem, zaś brak terapii uzależnień rodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia podobnego czynu zabronionego w przyszłości, albowiem główną determinantą jest uzależnienie i zażywanie substancji psychoaktywnych.

Oskarżony może brać udział w toczącym się postępowaniu i jest zdolny do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Jak wynika z kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień K. J. rozpoznaje u siebie wszystkie objawy uzależnienia i w trakcie badania nie zaprzeczał, że pozostaje w ciągu narkotycznym. Powinien podjąć terapię indywidualną i grupową w (...), a także powinien zostać skonsultowany psychiatrycznie pod kątem ewentualnej pomocy farmakologicznej przy odstawianiu narkotyków.

opinia sądowo - psychiatryczno – psychologiczna i opinia ustna

k. 357, 471v-472v

kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień

k. 364

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. J.

Czyn zarzucany:

W nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając wspólnie i w porozumieniu z P. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiał konopie w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste, wytwarzając znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, a nadto w dniu 12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadał substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA i substancje psychotropową grupy II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy i mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając wspólnie i w porozumieniu z P. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wytworzył znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanych do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram.

1.2.2.

P. J.

Czyn zarzucany:

W nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023r. w T., działając wspólnie i w porozumieniu z K. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiała konopie w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste, wytwarzając znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, a nadto w dniu 12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadała substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0.43 grama MDMA i substancje psychotropową grupy II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy i mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając wspólnie i w porozumieniu z P. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wytworzyła znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanych do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram.

W dniu 12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadała substancję psychotropową grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA, substancję psychotropową grupy
II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy, mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego K. J.

K. J. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Przed Sądem również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, jednocześnie złożył wyjaśnienia, w których odniósł się do stawianych mu zarzutów.

Jako wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim wskazał, że nie miał zamiaru sprzedaży konopi, amfetaminę i marihuanę posiadał na własny użytek i środki te były jego własnością, albowiem jest osobą uzależnioną i byłby ją w stanie zużyć w okresie nie dłuższym niż 2 miesiące.

Kwestia uzależnienia K. J. od środków odurzających, w świetle opinii sądowo - psychiatryczno - psychologicznej i danych z kwestionariusza sporządzonego przez specjalistę terapii uzależnień w ocenie Sądu pozostaje bezdyskusyjna i w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za bezsporne. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i poczynione w oparciu o niego ustalenia faktyczne nie pozwalały skutecznie podważyć wiarygodności twierdzeń oskarżonego w pozostałej części, co skutkowało uznaniem ich za wiarygodne, przy czym kwestia ta zostanie szczegółowo omówiona w dalszej części rozważań.

Na przymiot wiarygodności nie zasługiwały natomiast wyjaśnienia K. J. w zakresie, w jakim zaprzeczył by udzielał środki odurzające osobom wskazanym w zarzutach, jak również wskazał okoliczności mogące stanowić motywację świadków do złożenia obciążających go zeznań. Twierdzenia te pozostawały bowiem w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami M. F., D. W. (1), N. W. i K. K. (1), którzy składając zeznania tej treści nie tylko narażali się na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań i fałszywe oskarżenie, lecz również za posiadanie substancji zabronionych prawem.

Jako całkowicie nieprzekonujące były również twierdzenia oskarżonego dotyczące rzekomych konfliktów ze świadkami, które mogły stanowić powód dla którego został pomówiony. Twierdzenie to w żaden sposób się nie broni w przypadku M. F., co do której K. J. wprost przyznał, że pozostawał z nią w dobrych relacjach. Faktowi istnienia konfliktu z oskarżonym kategorycznie zaprzeczył również K. K. (1), co więcej przyznał, że nie miał żadnej wiedzy o tym, że K. J. miał dokonać na niego zgłoszenia na policję w związku z jazdą bez uprawnień. Dodatkowo postawa procesowa tego świadka przed Sądem wskazywała na próbę przedstawienia jak najbardziej korzystnej dla oskarżonego wersji zdarzeń, a co wprost przeczy tezie o pomówieniu. Istotne jest również, że K. J. w okresie od lipca do września 2023r., a więc już w okresie kiedy miał rzekomo być skonfliktowany z K. K. (1) kontaktował się z nim za pomocną komunikatora M., a co za tym idzie w świetle zasad racjonalnego myślenia i doświadczenia życiowego wprost wskazuje na istnienie koleżeńskiej relacji między nimi, a nie konflikt.

Również N. W. zaprzeczył by pozostawał w konflikcie z K. J., nie potwierdził również by oskarżony miał u niego dług związany z nabyciem od niego narkotyków, zaś treść zeznań złożonych przed Sądem wprost wskazywała na chęć zanegowania wszelkich okoliczności związanych z nabywaniem od oskarżonego środków odurzających. Wskazać należy również, że N. W. kontaktował się z oskarżonym we wrześniu 2023r., przy czym treść korespondencji dotyczy zarówno zamawiania środków odurzających, jak również kwestii poinformowania go przez K. J. o ujawnienia hodowli marihuany i kwestii związanych z toczącym się postępowaniem, a co wprost wskazuje na bliską relację koleżeńską i kolejny raz podważa wiarygodność twierdzeń oskarżonego o rzekomym konflikcie.

Reasumując, w zakresie w jakim Sąd uznał wyjaśnienia K. J. za niewiarygodne, należało przyjąć iż stanowiły one przejaw przyjętej przez oskarżonego linii obrony, której celem było podważenie zasadności stawianych mu zarzutów, a w konsekwencji uniknięcie odpowiedzialności karnej.

wyjaśnienia oskarżonej P. J.

P. J. zarówno w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień. Przed Sądem również nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, jednocześnie złożyła wyjaśnienia, w których odniosła się do przedstawionego jej zarzutu.

Jako wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim wskazała okresy i miejsce zatrudnienia na umowę zlecenie, które to okoliczności znalazły potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach i jako takie pozostawały bezsporne.

Oskarżona opisała również okoliczności jej przesłuchania w dniu 12.09.2023r. w charakterze świadka w związku z ujawnieniem w jej miejscu zamieszkania uprawy konopi, przy czym wyjaśnienia te w związku z brakiem mocy dowodowej protokołu przesłuchania w charakterze świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym kwestia ta zostanie omówiona w dalszej części uzasadnienia.

P. J. odnosząc się do stawianego jej zarzutu wskazała, że nie uprawiała z mężem konopi w celu osiągniecia korzyści majątkowej, jak również nie miała zamiaru sprzedaży narkotyków, które ewentualnie mogły pochodzić z uprawy, a nadto, że nie wiedziała, że w jej miejscu zamieszkania przechowywane były substancje zabronione i do niej nie należały. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i poczynione w oparciu o niego ustalenia faktyczne nie pozwalały skutecznie podważyć wiarygodności twierdzeń oskarżonej, które w konsekwencji Sąd uznał za wiarygodne, przy czym również ta kwestia zostanie szczegółowo omówiona w dalszej części rozważań.

zeznania

A. B.

R. Z.

Zeznania rzeczowe, wzajemnie ze sobą korespondujące i uzupełniające się, znajdujące potwierdzenie w protokole przeszukania, oględzin, opiniach z zakresu chemii, tworzące łącznie spójną i logiczną całość, a co za tym idzie wiarygodne i jako takie stanowiące podstawę ustaleń faktycznych.

zeznania B. M.

Zeznania rzeczowe, spójne, logiczne, odnoszące się do metodyki prowadzenia czynności procesowych, w tym do sposobu prowadzenia i protokołowania przesłuchań. Ich treść nie budziła wątpliwości Sądu, co do ich wiarygodności, w szczególności w części dotyczącej sposobu prowadzenia przesłuchania i sporządzenia protokołów zeznań funkcjonariuszy policji A. B. i R. Z., zeznania te nie były również kwestionowane przez strony w toku procesu.

1.1.3

zeznania N. W.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego w których potwierdził fakt zakupu od oskarżonego marihuany w łącznej ilości 10 gram za kwotę 500 zł. Jako niewiarygodne natomiast uznał zeznania świadka złożone przed Sądem w których zaprzeczył faktowi odpłatnego nabywania od oskarżonego marihuany. W ocenie Sądu brak było racjonalnych powodów by zakwestionować szczerość zeznań świadka złożonych na etapie śledztwa. W pierwszej kolejności wskazać należy, że wbrew twierdzeniom oskarżonego nie można przyjąć, że motywacją świadka do złożenia obciążających go zeznań był istniejący dług za zakupione narkotyki, która to kwestia omówiona została w części dotyczącej oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, przy czym wskazane tam argumenty pozostają w pełni aktualne. Brak uzasadnionej motywacji świadka do pomówienia oskarżonego w sposób racjonalny wykluczał możliwość złożenia przez niego fałszywych zeznań, czego konsekwencją mogło być nie tylko pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i fałszywe oskarżenie lecz również za posiadanie środków zabronionych. Co więcej na fakt dokonywania przez N. W. transakcji narkotykowych z K. J. wskazuje prowadzona między nimi korespondencja, która dotyczy zarówno zamawiania narkotyków, jak również informowania N. W. o ich braku z uwagi na ujawnienie w miejscu zamieszkania K. J. plantacji.

Tym samym w ocenie Sądu zeznania złożone przez świadka przed Sądem, w których zaprzeczył odpłatnemu nabywaniu od oskarżonego środka odurzającego, w ocenie Sądu były nieprawdziwe i miały na celu przedstawienie jak najbardziej korzystnej dla niego wersji zdarzeń, co jakkolwiek nie czyni ich wiarygodnymi, to stanowi dodatkowy argument przeciwko tezie o wcześniejszym pomówieniu. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, N. W. pozostaje z K. J. w relacjach koleżeńskich, co w ocenie Sądu miało wpływ na jego postawę procesową prezentowaną przez Sądem. Świadek z jednej strony nie zaprzeczył w pełni zeznaniom złożonym w toku postępowania przygotowawczego (jakkolwiek wskazał, że są one chyba nieprawdziwe, to nie potwierdził, że w toku śledztwa kłamał), jednocześnie w możliwie najszerszym zakresie zakwestionował okoliczności rzutujące na zakres odpowiedzialności oskarżonego. Podobnie twierdzenia, co do sposobu prowadzenia przesłuchania w toku śledztwa z jednej strony miały poddawać w wątpliwość wiarygodność złożonych przez niego zeznań przy jednoczesnym zasłanianiu się niepamięcią, co do okoliczności związanych z ewentualnym wpływaniem przez przesłuchującego na ich treść, co w ocenie Sądu finalnie miało podważać ich wartość dowodową. Dokonując całościowej analizy zeznań świadka Sąd uznał, że złożone przez niego przed Sądem zeznania, w części w jakiej pozostawały sprzeczne z zeznaniami złożonymi w toku postępowania przygotowawczego były niewiarygodne, a ich celem było zaprzeczenie w jak największym stopniu okolicznościom niekorzystnym dla oskarżonego z punktu widzenia stawianego mu zarzutu.

1.1.4

zeznania K. K. (1)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego w których potwierdził fakt dwukrotnego zakupu od oskarżonego marihuany każdorazowo po 1 gramie za kwotę 50 zł. Jako niewiarygodne natomiast uznał tą część zeznań świadka złożonych przed Sądem w których zaprzeczył faktowi odpłatnego nabywania od oskarżonego marihuany wskazując, że w jednym przypadku było to wspólne palenie, przy czym nie potrafił podać kto dostarczył środek odurzający, w drugim zaś, że otrzymał go nieodpłatnie od oskarżonego. W ocenie Sądu brak było racjonalnych powodów by zakwestionować szczerość zeznań świadka złożonych na etapie śledztwa. W pierwszej kolejności wskazać należy, że wbrew twierdzeniom oskarżonego nie można przyjąć, że motywacją świadka do złożenia obciążających go zeznań był istniejący między nimi konflikt związany z dokonaniem zgłoszenia na policji w związku z jazdą przez K. K. (1) bez uprawnień, która to kwestia omówiona została w części dotyczącej oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, przy czym wskazane tam argumenty pozostają w pełni aktualne. Brak uzasadnionej motywacji świadka do pomówienia oskarżonego w sposób racjonalny wykluczał możliwość złożenia przez niego fałszywych zeznań, czego konsekwencją mogło być nie tylko pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i fałszywe oskarżenie lecz również za posiadanie środków zabronionych.

Jednocześnie zeznania złożone przez świadka przed Sądem, w których zaprzeczył odpłatnemu udzieleniu mu przez oskarżonego środka odurzającego, w ocenie Sądu miały na celu przedstawienie jak najbardziej korzystnej dla niego wersji zdarzeń, co jakkolwiek nie czyni ich wiarygodnymi, to stanowi dodatkowy argument przeciwko tezie o wcześniejszym pomówieniu. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, K. K. (1) pozostaje z K. J. w relacjach koleżeńskich, co w ocenie Sądu miało wpływ na jego postawę procesową prezentowaną przez Sądem. Świadek z jednej strony nie zaprzeczył w pełni zeznaniom złożonym w toku postępowania przygotowawczego (potwierdził fakt dwukrotnego kontaktu z oskarżonym w związku z załatwieniem marihuany), jednocześnie w możliwie najszerszym zakresie zakwestionował okoliczności rzutujące na zakres odpowiedzialności oskarżonego (zaprzeczył by marihuanę nabywał odpłatnie). Podobnie twierdzenia, co do sposobu prowadzenia przesłuchania w toku śledztwa z jednej strony miały wskazywać na nieprawidłowe odzwierciedlenie w protokole przesłuchania faktycznej treści zeznań świadka, wpływanie przez funkcjonariusza policji na ich treść poprzez sposób zadawania pytań, z drugiej nie były one kategoryczne w tym zakresie, a jedynie sugerowały możliwość wystąpienia nieprawidłowości, co w ocenie Sądu finalnie miało podważać ich wartość dowodową. Dokonując całościowej analizy zeznań świadka Sąd uznał, że złożone przez niego przed Sądem zeznania, w części w jakiej pozostawały sprzeczne z zeznaniami złożonymi w toku postępowania przygotowawczego były niewiarygodne, a ich celem było zaprzeczenie w jak największym stopniu okolicznościom niekorzystnym dla oskarżonego z punktu widzenia stawianego mu zarzutu.

1.1.5

zeznania D. W. (1)

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne, albowiem były one rzeczowe, konsekwentne, pozostawały wewnętrznie spójne. Wbrew twierdzeniom oskarżonego, świadek nie miał motywacji do złożenia zeznań nieprawdziwych, zaś okolicznością taką z pewnością nie był rzekomy konflikt, którego istnieniu D. W. (1) stanowczo zaprzeczył, a który podobnie jak w przypadku pozostałych został – w ocenie Sądu – wykreowany przez oskarżonego na potrzeby niniejszego postępowania.

1.1.6

zeznania

M. F.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego w których potwierdziła fakt jednorazowego udzielenia jej przez K. J. marihuany. Okoliczności tej w początkowej części przesłuchania przed Sadem świadek zaprzeczyła, jednakże po odczytaniu zeznań złożonych w toku śledztwa podtrzymała uprzednio złożone zeznania. Wskazać należy, że M. F. była dla oskarżonego osobą obcą, nie pozostawała z nim w konflikcie, którą to okoliczność dodatkowo potwierdził oskarżony, a co za tym idzie nie miała żadnego racjonalnego powodu by narażając się na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań i fałszywe oskarżenie złożyć zeznania niekorzystne dla K. J., tym bardziej, że również dla niej mogły skutkować ewentualną odpowiedzialnością karną za posiadanie środków odurzających. Zeznania złożone przez świadka przed Sądem, w których zaprzeczyła udzieleniu jej przez oskarżonego środka odurzającego, w ocenie Sądu miały na celu przedstawienie jak najbardziej korzystnej dla niego wersji zdarzeń, przy czym w konfrontacji z pierwotnie złożonymi zeznaniami świadek się z nich de facto wycofała, a co jedynie wzmacnia słuszność oceny prezentowanej przez nią postawy procesowej.

opinia HE.5480. (...).2023 oraz opinia ustna biegłego S. B.

Opinia pisemna sporządzona w sposób fachowy i rzetelny, przez osobę dysponującą specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem zawodowym, a zawarte w niej wywody były jasne, nie zawierały błędów logicznych, dodatkowo została uzupełniona opinią ustną, co łącznie tworzyło w pełni wiarygodny materiał dowodowy przydatny dla poczynienia ustaleń faktycznych kluczowych dla weryfikacji zasadności zarzutów stawianych oskarżonym.

opinia sądowo - psychiatryczno- psychologiczna

Opinia wiarygodna, sporządzona w sposób profesjonalny i rzetelny zgodnie z najlepszą widzą i w oparciu o wieloletnie doświadczenie zawodowe lekarzy psychiatrów i psychologa. Nadto biegli w pełni podtrzymali złożoną opinię na rozprawie, jak również w szczegółowy sposób omówili ją i uzupełnili w toku przesłuchania. Przedmiotowa opinia nie była również kwestionowana przez strony postępowania.

opinie

z zakresu chemii

z zakresu oprogramowania i techniki komputerowej

Opinie sporządzone w sposób profesjonalny i rzetelny zgodnie z najlepszą widzą i w oparciu o wieloletnie doświadczenie zawodowe osób je sporządzających, niekwestionowane w toku procesu i jako takie w pełni wiarygodne.

dokumenty

W pełni wiarygodnymi były w ocenie Sądu również zgromadzone w toku całego postępowania dokumenty. Ich autentyczność, wiarygodność ani wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji i w przewidzianej przepisami formie, dowodów tych nie kwestionowały także strony w toku procesu, a Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania:

D. K., K. S.,

K. F., D. W. (2), K. K. (2),

M. W. (1),

M. W. (2), O. N., N. M.

Zeznania nieprzydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych z punktu widzenia stawianych oskarżonym zarzutów, dlatego Sąd odstąpił od ich omawiania.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3, 4, 5, 8

K. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje zachowania polegające na udzielaniu, wbrew przepisom ustawy, innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwianie albo umożliwianie ich użycia albo nakłanianie do użycia takiego środka lub substancji.

Natomiast zgodnie z treścią art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii odpowiedzialności karnej podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

Rozważania na temat realizacji przez oskarżonego K. J. znamion strony przedmiotowej przestępstw z art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii rozpocząć należało od kwestii czynności sprawczej. Czynność sprawcza omawianego przestępstwa polega między innymi na „udzielaniu” innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Udzielanie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu omawianych przepisów oznacza czynność przekazania jej środka lub substancji, a może nawet przybrać postać pozostawienia środków odurzających w ustalonym wcześniej między zbywcą, a nabywcą - konsumentem miejscu. Dla odpowiedzialności sprawcy nie jest istotne, czy osoba, której udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej, faktycznie ich użyła ( vide: Komentarz do art. 58 i 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] K. Łucarz, A. Muszyńska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Oficyna, 2008).

W realiach niniejszej sprawy zachowanie K. J. z całą pewnością wypełniło znamiona czynności sprawczej omawianych przestępstw, albowiem przekazywał on środki odurzające N. W., K. K. (1), D. W. (1) i M. F., nadto w odniesieniu do nieodpłatnego udzielania środków odurzających nastąpiło to wbrew przepisom ustawy, a więc w sprzeczności z dopuszczalnymi ustawą zachowaniami, związanymi z dozwolonym posiadaniem środków odurzających.

Przedmiotem czynności wykonawczej czynów oskarżonego było każdorazowo ziele konopi innych niż włókniste. Zgodnie z ustawą z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ziele konopi innych niż włókniste zaliczane jest do środków odurzających grupy 1-N.

Rozważając z kolei realizację przez oskarżonego znamion strony podmiotowej przypisanego mu przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stwierdzić należało w pierwszej kolejności, iż przestępstwo udzielania środków odurzających lub substancji psychotropowych jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby działanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, a mianowicie na osiągnięcie korzyści majątkowej. Takie ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza więc możliwość popełnienia przestępstwa z zamiarem ewentualnym (dolus eventualis). Przestępstwo to może zostać popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim i to szczególnie zabarwionym (kierunkowym - dolus directus coloratus), obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania sprawcy.

W świetle przedstawionego i zanalizowanego wyżej materiału dowodowego nie mogło budzić żadnych wątpliwości, że oskarżony K. J. miał pełną świadomość tego, iż udziela N. W., K. K. (1), D. W. (1) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, kierując się jednocześnie chęcią uzyskania korzyści majątkowej. Oskarżony udzielając środki odurzające liczył na otrzymanie zapłaty i w efekcie korzyść taką w postaci pieniędzy otrzymał. Nie można więc było skutecznie kwestionować stanowiska, iż na skutek takiego zachowania sytuacja majątkowa oskarżonego nie uległa polepszeniu. Z opisanego zachowania oskarżonego można wyciągnąć tylko jeden logiczny wniosek – oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim (i to szczególnie zabarwionym) dokonania czynu zabronionego.

Odnosząc się natomiast do strony podmiotowej przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd przyjął, że K. J. działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem chciał udzielić M. F. środka psychotropowego i zrobił to wiedząc, że działanie takie stanowi czyn karalny.

Jednocześnie Sąd uznał, że czyn oskarżonego stanowił wypadek mniejszej wagi opisany w art. 59 ust. 3 ustawy. Wypadek mniejszej wagi to przestępstwo zawierające znamiona typu podstawowego, które ze względu na okoliczności czynu i cechy sprawcy zasługuje na łagodniejsze w porównaniu z typem podstawowym ustawowe zagrożenie karą. Jak wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 28.12.2005 r. (II AKa 341/05, Lex, nr 171989), przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wśród charakterystycznych dla przestępstw, naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności pomiędzy typem podstawowym, a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj posiadanego środka narkotycznego. Wskazać należy, że ziele konopi innych niż włókniste zaliczane jest do tzw. narkotyków „miękkich”, nadto każdorazowo udzielona przez oskarżonego ilość środka odurzającego stanowiła jedną porcję, która została przeznaczona przez nabywców na użytek własny. Również odnośnie łącznej ilości udzielonych środków odurzających w odniesieniu do czynu przypisanego K. J. w pkt. 3 (10 gram), biorąc pod uwagę czasookres, w którym środki odurzające były przez oskarżonego udzielane (od 2021r. do września 2024r.), należało uznać, że była ona niewielka. Powyższe zdaniem Sądu uzasadniało zastosowanie przepisu penalizującego typ uprzywilejowany przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego polegające na udzielaniu środków odurzających N. W. i K. K. (1) stanowiło każdorazowo w istocie jeden czyn zabroniony – czyn ciągły opisany w art. 12§ k.k., albowiem zamiar przypisany oskarżonemu istniał niejako „z góry” – w niniejszej sprawie od samego początku podjęcia przez oskarżonego przestępnych zachowań składających się na czyn ciągły. K. J. realizował z góry powzięty zamiar, którego istotą było odpłatne udzielanie swoim znajomym środków odurzających, którzy z uwagi na uzależnienie oskarżonego od substancji psychoaktywnych wiedzieli, że jest w ich posiadaniu i w związku z tym zgłaszali się do niego w celu ich zakupu. Przy ocenie istnienia „z góry” powziętego zamiaru oskarżonego pamiętać należy, że dla przyjęcia konstrukcji czynu ciągłego nie jest konieczne wykazanie i udowodnienie tego, że oskarżony w chwili rozpoczęcia działalności przestępczej wiedział już z góry, w którym konkretnym dniu oraz miejscu udzieli określoną ilość danego rodzaju narkotyku za ustaloną cenę określonym osobom, a jedynie jest niezbędne wykazanie, aby sprawca chciał popełnić czyn ciągły lub przewidując możliwość popełnienia takiego czynu, na to godził się oraz wykorzystywał każdą nadarzającą się ku temu sposobność. Sytuacja taka miała miejsce właśnie w przypadku oskarżonego ( vide: wyrok SA w Katowicach z dn. 18.03.2010r., II AKa 415/09, KZS 2010/6/54). Z całą pewnością został też spełniony drugi z warunków koniecznych dla uznania zachowań oskarżonego za czyn ciągły, a mianowicie odstępy czasu dzielące zachowania oskarżonego, które można niewątpliwie określić jako krótkie. W orzecznictwie podkreśla się, iż mimo nieprecyzyjnego charakteru powyższej przesłanki przedmiotowej przyjęcia czynu ciągłego i związaną z tym konieczność jej doprecyzowania przez orzecznictwo, za „krótkie odstępy czasu” można z pewnością uznać okres trwający kilka miesięcy (vide: uzasadnienie wyroku SN z dn. 29.09.2010 r., III KK 60/10 LEX 621185).

Jednocześnie czyny przypisane oskarżonemu w pkt 3, 4, i 5 wyroku stanowiły ciąg przestępstw z art 91 § 1 k.k., albowiem popełnione zostały w krótkich odstępach czasu (do 6 miesięcy) i przy wykorzystaniu tej samej sposobności (sprzedaż środków odurzających osobom, które kontaktowały się z oskarżonym celem ich zakupu).

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1, 13

K. J., P. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. i K. J. zostali oskarżeni o to, że w nieustalonym okresie nie później, niż do dnia 12 września 2023 roku w T., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy w miejscu zamieszkania uprawiali konopie w ilości mogącej dostarczyć znaczne ilości konopi innych niż włókniste, wytwarzając znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zaliczanego do środków odurzających grupy 1-N o łącznej masie nie niższej niż 137,56 gram, a nadto w dniu 12 września 2023 r. w T. wbrew przepisom ustawy posiadał substancje psychotropowe grupy I-P w postaci 0,43 grama MDMA i substancje psychotropową grupy II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy i mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N o masie 1,24 grama.

Zgodnie z treścią art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii odpowiedzialności podlega ten kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych. Uprawianiem będzie zatem podejmowanie wszelkich czynności nakierowanych na wzrost określonych w przepisie roślin konopi od momentu zasiewu do ich zbioru. Uprawianie to pierwszy etap do osiągnięcia finalnego rezultatu w postaci uzyskanych środków odurzających pochodzenia roślinnego. Odpowiedzialności karnej z powyższego przepisu ustawy podlega jedynie ta osoba, która swoim działaniem ogranicza się do uprawy ziela konopi (vide: T. Srogosz, w: Ustawa., s. 434, postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dn. 23.08.2018r., V KK 296/18). Ustawodawca penalizując uprawę konopi w zasadzie nie posługuje kryterium botanicznym (poza wskazaniem, że chodzi o rośliny z rodzaju C. L.), nie wskazuje na określony gatunek konopiowatych, lub jego odmianę, lecz za relewantne uznaje stężenie substancji narkotycznej w roślinie z rodzaju konopie. Dla oceny, czy chodzi o konopie inne niż włókniste jako przedmiot typu czynu zabronionego uprawy znaczenie ma więc to, czy w uprawianych roślinach suma stężeń delta-9-tetrahydrokannabinolu i kwasu tetrahydrokannabinolowego w przeliczeniu na suchą masę przekraczała próg z art. 4 ust. 5 wskazanej ustawy. Nie ma natomiast znaczenia dla odpowiedzialności za występek z art. 63 ust. 1 lub ust. 3 cyt. ustawy to, jak owa suma stężeń zmieniać się będzie w procesie przechowywania i suszenia zebranych już roślin (ich części) i czy w przyszłości, w tych procesach nie spadnie poniżej ustawowego progu (vide: wyrok SA we Wrocławiu z dn. 23.06.2022 r., II AKa 177/22).

Przedmiotem czynności wykonawczej typu czynu zabronionego z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii są m.in. konopie inne niż włókniste, które mogą dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste. Byt przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uwarunkowany jest oceną potencjalnych możliwości uzyskania z uprawy znacznej ilości konopi innych niż włókniste, a nie samym wytworzeniem tego środka. Czym innym bowiem jest wytworzenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej co generuje odpowiedzialność z art. 53 u.p.n., a czym innym nielegalna uprawa - penalizowana w art. 63 u.p.n. (vide: wyrok SA w Białymstoku z dn. 18.08.2016r., II AKa 91/16, wyrok SA w Warszawie z dn. 05.03.2021r., II AKa 94/20).

Odnosząc się natomiast do kryterium znacznej ilości środków odurzających wskazać należy, że określenie, jaka ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej powinna być uznana za znaczną, jest ocenne - znamię kwalifikujące, o którym mowa, ma bowiem charakter nieostry, pozostawiony przez ustawodawcę judykaturze. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że o znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych może decydować:

1) kryterium ilościowe, tzn. waga określona w gramach, kilogramach, tonach lub porcjach;

2) kryterium jakościowe, tzn. rodzaj środka odurzającego lub substancji psychotropowej, mający na względzie właściwości uzależniające (narkotyki twarde i miękkie);

3) kryterium jakościowo-ilościowe, tzn. wielkość dawki środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczająca do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób;

4) kryterium wartości rynkowej środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Sąd Okręgowy uznaje, że de lege lata najtrafniejsze jest przyjmowanie kryterium jakościowo-ilościowego, tzn. wielkości dawki środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczającej do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób, który to pogląd należy uznać za dominujący w doktrynie (por. Ważny A. (red.), Kotowski W., Kurzępa B.: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz do art. 53, teza 17, opublikowano: Lexis Nexis, 2012, wydanie I; Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M., Michalska-Warias A., Nazar K., Wilk L. - Pozakodeksowe przestępstwa przeciwko zdrowiu. Komentarz do art. 53, teza 50, opublikowano: WKP, 2017; M. Bojarski, W. Radecki: Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1998, s. 240; T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz. Warszawa 2000, s. 257; S. Kosmowski: Podstawowe problemy stosowania przepisów kryminalizujących nielegalny obrót narkotykami, Prob.Pr.Kar. 2004, nr 25, s. 35; T. Strogosz: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 373; K. Łucarz, A. Muszyńska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 480-481), jak i w orzecznictwie (por. wyrok SN z dn. 01.03.2006 r., II KK 47/05, LEX 182794; postanowienie SN z dn. 01.02.2007 r., III KK 257/06, LEX 323801; postanowienie SN z dn. 09.04.2008 r., III KK 30/08, LEX nr 1615938; postanowienie SN z dn. 23.09.2009 r., I KZP 10/09, LEX 518123; wyrok SA w Lublinie z dn. 17.12.2002 r., II AKa 282/02 LEX 80602; wyrok SA w Poznaniu z dn. 03.11.2015 r., II AKa 115/15, LEX nr 2122468; postanowienie SN z dn. 23.02.2017 r., IV KK 19/17, LEX nr 2254800).

W realiach niniejszej sprawy bezsporne jest, że w miejscu zamieszkania P. i K. J. ujawniona została uprawa, która obejmowała 8 roślin konopi w różnym stadium rozwoju, które miały wysokość około 25 cm, uzyskany z tych roślin susz obejmujący fragmenty zasuszonych roślin (szczyty) stanowił ziele konopi innych niż włókniste, jego masa wynosiła 67,78 grama netto, zaś średnia zawartość sumy delta-9-THC i kwasu tetrahydrokannabinolowego w suchej masie suszu wynosiła 0,9 %.

Hodowane rośliny, choć były w fazie wzrostu wegetatywnego zawierały stężenie delta-9-tetrahydrokannabinolu powyżej 0,3 % w przeliczeniu na suchą masę, a więc powyżej progu ustawowego, a zatem stanowiły ziele konopi innych niż włókniste. Bez znaczenia dla odpowiedzialności karnej pozostaje przy tym, czy rośliny te osiągnęłyby dojrzałość osobniczą, w szczególności czy weszłyby w fazę kwitnienia, albowiem pojęcie uprawy, jak w przypadku innych roślin obejmuje podejmowanie zabiegów od zasiewu lub zasadzenia rośliny aż do jej zbioru, a nie odnosi się do konopi, które mają wykształcone kwiatostany (vide: postanowienie SN z dn. 02.10.2019r., IV KK 446/19).

W świetle konsekwentnej i zbieżnej z wiodącym poglądem doktryny linii orzecznictwa Sądu Najwyższego należało uznać, że prowadzona uprawa ośmiu krzewów konopi mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste. Rozumowania tego nie podważa fakt, że rośliny znajdowały się w różnej fazie wzrostu – in concreto w początkowej, że nie nadawały się jeszcze do zbioru, a ich całkowita masa po ścięciu części naziemnych w czasie wykonanych badań chemicznych wynosiła 67,78 grama. Istotne jest, bowiem że stężenie delta-9-tetrahydrokannabinolu w zabezpieczonym suszu z tych roślin wynosiło powyżej 0,3 % w przeliczeniu na suchą masę, a więc powyżej progu ustawowego, a zatem rośliny te stanowiły ziele konopi innych niż włókniste, natomiast dla oceny znamienia kwalifikującego znacznej ilości należy brać pod uwagę potencjał uprawy, a nie ilość wytworzonego z niej środka odurzającego. Innymi słowy gdyby uprawa nie została zlikwidowana przez organy ścigania, to niewątpliwie mogła dostarczyć takiej ilości środka odurzającego, która byłaby wystarczająca do jednorazowego odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób, przy czym nie jest istotne czy faktycznie rośliny osiągnęłyby dojrzałość osobniczą i do wytworzenia jakiej ilości środków odurzających faktycznie by doszło. Raz jeszcze wskazać należy, że w orzecznictwie słusznie zauważa się, że wyczerpanie znamion czynu w typie kwalifikowanym uwarunkowane jest oceną potencjalnych możliwości uzyskania z uprawy znacznej ilości konopi innych niż włókniste, a nie samym wytworzeniem tego środka. Czym innym bowiem jest wytworzenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, co generuje odpowiedzialność z art. 53 ustawy, a czym innym nielegalna uprawa - penalizowana w art. 63 ustawy. W przypadku, gdy pojęcie „uprawy” obejmuje każdą czynność zmierzającą do osiągnięcia efektu finalnego – wyhodowania rośliny już samo jej zasadzenie legitymuje do oceny zachowania sprawcy w ramach art. 63 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (vide: wyrok SA w Białymstoku z dn. 18.08.2016 r., II AKa 91/16, LEX 2136979, wyrok SA w Poznaniu z dn. 02.10.2018r., II AKa 143/18 ). W świetle wniosków opinii biegłego odnoszących się do tzw. porcji handlowych marihuany i dawki aktywnej substancji delta-9-tetrahydrokannabiolu nie ulega wątpliwości, że ilość jaka mogła być wytworzona z 8 roślin konopi w szacunkowej ilości 176 porcji – działek, wystarczyłaby dla odurzenia jednorazowo znacznie większej liczby osób niż kilkadziesiąt.

Jednocześnie w ocenie Sądu brak było podstaw do dopuszczenia opinii biegłego z dziedziny botaniki, której celem byłoby ustalenie w jakiej fazie rozwoju były zabezpieczone w sprawie rośliny, kiedy te rośliny znajdowałyby się w fazie kwitnienia, czy mogłoby z jakichkolwiek przyczyn do fazy kwitnienia roślin nie dojść, czy hipotetycznie mogłyby zwiędnąć, ulec jakiejkolwiek degradacji, czy w fazie rozwoju zabezpieczonej przez organy ścigania rośliny zawierały substancje zabronione, czy w tej fazie można byłoby wytworzyć z nich narkotyki, jakie są korzystniejsze warunki dla rozwoju tychże roślin czy są to pomieszczenia zamknięte czy otwarte przestrzenie, o co wnosił obrońca w piśnie z dnia 23.04.2025r. (k. 464). W realiach niniejszej sprawy oczywistym jest, że rośliny w doniczkach w ilości 8 sztuk były jeszcze w fazie uprawy, stąd oczywiście w takim stanie nie nadawały się do użycia jako środek odurzający. O tym, że można było z nich uzyskać plon w postaci ziela konopi innych niż włókniste jednoznacznie świadczy późniejszy tok postępowania po ich zabezpieczeniu. Po ścięciu roślin i ich wysuszeniu badający zabezpieczone rośliny biegły w opinii jednoznacznie stwierdził, że średnia zawartość sumy delta-9-THC oraz kwasu tetrahydrokannabiolowego w suchej masie suszu wynosiła 0,9%, a więc przekraczała 0,3% . Oznacza to, że z uprawianych roślin można było uzyskać ziele konopi innych niż włókniste o zawartości delta-9-tetrahydrokannabiolu oraz kwasu tetrahydrokannabiolowego przekraczającej dozwoloną zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, zaś kwestia ewentualnego nieosiągnięcia przez nie dojrzałości osobniczej, nie miała znaczenia z punktu widzenia znamion przestępstwa penalizowanego w art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, która to kwestia omówiona została powyżej.

Reasumując powyższe rozważania, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w tym wyjaśnień K. J., jak również wobec bezspornego faktu uzależnienia oskarżonego od środków odurzających, w ocenie Sąd nie budziło wątpliwości, że K. J. wyczerpał od strony przedmiotowej, jak i podmiotowej znamiona przestępstwa z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jednocześnie ze zgromadzonych w sprawie dowodów nie wynika, aby P. J. w sposób czynny podjęła się uprawy krzewów konopi, tj. aby wykonywała czynności czysto techniczne związane z dbaniem o właściwe nawodnienie roślin, temperaturę w pomieszczeniach, czy aby wysiewała nasiona i pielęgnowała sadzonki, to jednak z całą stanowczością należy twierdzić, że miała pełną wiedzę o uprawie i taki stan rzeczy akceptowała. Nie sposób bowiem racjonalnie twierdzić, że oskarżona nie była świadoma, że w zajmowanym przez nią wspólnie z mężem mieszkaniu, co więcej w pokoju dziennym w szafie prowadzona jest uprawa konopi, która dodatkowo wydzielała charakterystyczny, intensywny zapach. Znamienne jest również, że podczas przeszukania P. J. od razu wskazała funkcjonariuszom policji miejsce prowadzenia uprawy, co wprost wskazuje na pełną jej świadomość w tym zakresie. Zwrócić należy również uwagę na wyjaśnienia oskarżonej, w których nie zakwestionowała samego faktu prowadzenia uprawy, a jedynie zaprzeczyła by czyniła to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i by z uprawy można było wytworzyć znaczną ilość środków odurzających „ja nie uprawiałam z mężem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej konopi, z której można było wytworzyć znaczną ilość narkotyków. Ja nie miałam zamiaru sprzedaży narkotyków, które ewentualnie mogły pochodzić z uprawy” (k. 427-427v).

Oskarżona przez cały okres zamieszkiwania z K. J. nie sygnalizowała komukolwiek, w tym organom ścigania, aby zachowanie jej męża nie było dla niej do zaakceptowania i aby się z nim nie godziła i to pomimo tego, że uprawa prowadzona była w ich wspólnym miejscu zamieszkania, w którym mieszkały również małoletnie dzieci. Wręcz przeciwnie oskarżona jest w pełni świadoma co do uzależnienia K. J. od środków odurzających, co wprost wiązała z doznanym przez niego wypadkiem, a co dodatkowo umacnia twierdzenie, że akceptowała i wspierała prowadzenie uprawy konopi w celu uzyskania dla męża środków psychoaktywnych. Co więcej P. J. prowadziła w mężem wspólne gospodarstwo domowe, posiadając pracę, a w związku z tym źródło dochodu partycypowała w kosztach utrzymania rodziny, jednocześnie miała pełną świadomość, że część środków finansowych przeznaczana jest na zakup urządzeń potrzebnych do prowadzenia uprawy, nasion, czy opłacania rachunków za zużycie energii elektrycznej potrzebnej do jej prowadzenia.

Powyższe argumenty, w ocenie Sądu dawały podstawę do przypisania P. J. sprawstwa i winy w zakresie przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż oczywistym jest, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego przestępstwa, a więc także i w tej części, w której znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze współsprawców. W realiach niniejszej sprawy oskarżeni w miejscu zamieszkania zorganizowali uprawę ziela konopi innych niż włókniste, a ich działanie zmierzało do wytworzenia środków odurzających dla K. J. od których był uzależniony. Zachowanie oskarżonych stanowiło w istocie jeden czyn zabroniony – czyn ciągły opisany w art. 12§1 k.k. Zgodnie z normą art. 12 §1 k.k. zamiar przypisany oskarżonym istniał niejako „z góry” – w niniejszej sprawie od samego początku podjęcia przez oskarżonych przestępnych zachowań składających się na czyn ciągły. Oskarżeni realizował z góry powzięty zamiar, którego istotą była uprawa, a finalnie wytworzenie środków odurzających, które to działanie stanowić miało dla nich źródło pozyskania narkotyków. Świadczy o tym systematyczność działalności oraz fakt, że działalność oskarżonych została przerwana dopiero interwencją organów ścigania. Z całą pewnością został też spełniony drugi z warunków koniecznych dla uznania zachowań oskarżonych za czyn ciągły, a mianowicie odstępy czasu dzielące zachowania oskarżonych, które można niewątpliwie określić jako krótkie.

Art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje natomiast wytwarzanie wbrew przepisom ustawy środków odurzających. Wytwarzanie to czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory, środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji (art. 4 pkt 35 cyt. ustawy). Wytwarzaniem środka odurzającego są dopiero takie dalsze czynności podejmowane po zbiorze (np. suszenie), za pomocą których otrzymuje się gotowy środek odurzający do użycia, a więc określony preparat danej rośliny, np. susz konopi (vide: postanowienie SN z dn. 14.03.2018r., IV KK 46/18, Legalis nr 1835924).

W realiach niniejszej sprawy bezspornym pozostaje, że w miejscu zamieszkania oskarżonych ujawniono ziele konopi innych niż włókniste o łącznej masie 137,56 gram, substancje psychotropowe w postaci 0,43 grama MDMA, substancje psychotropową grupy II-P w postaci 2,05 grama amfetaminy, mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierające w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy 1-N.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w ocenie Sądu nie wykazało natomiast, że ziele konopi innych niż włókniste o łącznej masie 137,56 gram pochodziło z wcześniejszych upraw powadzonych przez oskarżonych, a co za tym idzie, że przedmiotowe środki odurzające zostały przez nich wytworzone. W świetle zgromadzonych dowodów jako jedyny potwierdzający zasadność tak postawionego zarzutu jawią się zeznania P. J., które z oczywistych względów nie mogą stanowić dowodu w sprawie. Jednocześnie P. i K. J. nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu, nie złożyli wyjaśnień, w których wskazaliby źródło pozyskania ujawnionych środków odurzających, w toku postępowania nie ujawniono natomiast innych dowodów pozwalających na poczynienie ustaleń faktycznych w powyższym zakresie. W cenie Sądu podstawy do wnioskowania o tym, że ujawnione w miejscu zamieszkania oskarżonych ziele konopi innych niż włókniste pochodziło z wcześniejszych upraw czy uprawy nie może stanowić fakt ujawnienia uprawy będącej również przedmiotem niniejszego postępowania. Przy braku jakichkolwiek dowodów chociażby uprawdopodobniających takie twierdzenie wnioskowanie, co do tego faktu jedynie na podstawie ujawnionej uprawy byłoby zbyt daleko idące, a co za tym idzie nieuprawnione. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że w procesie poszlakowym ostateczna decyzja o winie oskarżonego musi być poparta „pewnym łańcuchem” poszlak, które wzajemnie się uzupełniają i eliminują możliwość innego wyjaśnienia faktów. Dowody poszlakowe są „faktami ubocznymi”, a ich suma musi prowadzić do jedynie słusznego wniosku o winie sprawcy. W konsekwencji więc brak podstaw do przyjęcia, że dowód z poszlak pozwala na uznanie winy oskarżonego, jeżeli zgromadzone poszlaki nie pozwalają na wyłączenie - stosując określoną w art. 5 § 2 k.p.k. zasadę, że niedających się usunąć wątpliwości nie wolno rozstrzygać na niekorzyść oskarżonego - możliwości jakichkolwiek innych wersji tego zdarzenia (vide: wyrok SN z dn. 03.10.1974 roku, I KR 174/74). Jeżeli, zatem sąd dochodzi do wniosku, że wyłączność danej wersji jest nie do utrzymania, to wobec braku pewności nie można wersji tej przyjąć. Dlatego też dla podważenia dowodu poszlakowego wystarczy, jeżeli zostanie wykazane chociażby nikłe prawdopodobieństwo odmiennej wersji. Wówczas bowiem znajduje zastosowanie zasada in dubio pro reo (vide: wyrok SO w Poznaniu z dn. 29.06.2017r., IV Ka 355/17).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu nie można było wykazać sprawstwa oskarżonych w zakresie zarzucanego im przestępstwa z art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie budziło natomiast wątpliwości Sądu, że zachowanie oskarżonego K. J. wypełniło wszystkie znamiona czynności sprawczych przypisanego mu przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Działanie przestępcze określone w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polega na niezgodnym z ustawą posiadaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych. Czynność sprawcza ma być realizowana wbrew przepisom ustawy, a więc w sprzeczności z dopuszczalnymi ustawą zachowaniami, związanymi z dozwolonym posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych. Samo posiadanie jest natomiast stanem polegającym na każdym, choćby krótkotrwałym, faktycznym władztwie nad rzeczą i nie powinno być utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem w rozumieniu cywilnoprawnym. Pojęcie posiadania jako znamię czasownikowe, charakteryzujące typ czynu zabronionego, występuje w powszechnym znaczeniu i oznacza to samo co „mieć”, jeżeli z treści samego aktu prawnego lub kontekstu, w jakim daną regulację wiązać należy z innymi przepisami, nie wynika co innego (vide: D. W., Pojęcie „posiadania” w prawie karnym, Prok. i Pr. 2000, nr 2, s.14). Przestępstwo z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub z zamiarem ewentualnym.

W trakcie przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez K. J. ujawniono i zabezpieczono wskazane już wyżej ziele konopi innych niż włókniste o łącznej masie 137,56 gram, a nadto mieszaninę suszu roślinnego o masie 1,24 grama zawierającą w swoim składzie ziele konopi innych niż włókniste oraz substancje psychotropowe w postaci 0,43 grama MDMA i 2,05 grama amfetaminy. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dn. 17.08.2018r. ziele konopi innych niż włókniste zaliczane jest do środków odurzających grupy 1-N, amfetamina i jej sole zaliczane są do substancji psychotropowych grupy II-P, zaś metamfetamina (MDMA) i jej sole zaliczane są do substancji psychotropowych grupy I-P. Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika również, że ujawnione środki odurzające i substancje psychotropowe stanowiły własność K. J., czemu oskarżony w złożonych wyjaśnieniach nie zaprzeczył. Nie ulega zatem wątpliwości, że oskarżony przechowując w miejscu zamieszkania środki psychoaktywne władał tymi substancjami, a zatem od strony przedmiotowej wypełnił znamiona przestępstwa posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych.

Od strony podmiotowej oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, albowiem będąc osobą silnie uzależnioną od środków psychoaktywnych znał ich działanie i w związku z tym miał pełną świadomość co do ich właściwości i substancje takie przechowywał, a zatem jego celem było ich posiadanie.

Jednocześnie posiadanie dotyczyło środków odurzających i substancji psychotropowych w znacznej ilości, przy czym kryteria tego znamienia kwalifikującego omówiona została powyżej. Ilość posiadanych przez oskarżonego ilości środków odurzających i substancji psychotropowych była wystarczająca do odurzenia się jednorazowo co najmniej 142 osób, a zatem uznać należało, że była ona znaczna.

Jednocześnie w ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i poczynione w oparciu o niego ustalenia faktyczne, ocenione dodatkowo przez pryzmat zasad logicznego myślenia i doświadczenia życiowego nie pozwoliły na przypisanie sprawstwa w zakresie przestępstwa z art. 62 ust. 2 oskarżonej P. J.. Wskazać należy, bowiem że oskarżona nie tylko nie przyznała się do posiadania substancji psychoaktywnych, lecz w złożonych wyjaśnieniach zaprzeczyła, że miała świadomość, co do ich przechowywania przez męża w miejscu zamieszkania. Okoliczność tą potwierdził również K. J. wskazując, że były to jego narkotyki, a nie żony (k. 426v). Oczywistym jest, że wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie mogły stanowić przyjętą przez nich na użytek niniejszego postępowania uzgodnioną linię obrony, której celem było uniknięcie odpowiedzialności karnej P. J., jednakże dokonując ich oceny należało uwzględnić również zbieżne ze sobą zeznania funkcjonariuszy policji, z których wprost wynikało, że inaczej niż w przypadku plantacji P. J. nie wskazała miejsca przechowywania środków odurzających i substancji psychotropowych i nie wydała ich dobrowolnie, choć gdyby miała świadomość ich przechowywania w miejscu zamieszkania musiała liczyć się z ich ujawnieniem. Co więcej z notatki urzędowej z dnia 12.09.2023r. (k. 1v) wynika, że przeszukanie dotyczyło zarówno pomieszczeń mieszkalnych, jak i przynależności (piwnica), przy czym fakt ten nie wynika z zapisów protokołu przeszukania (k. 8-10). Dalej z zeznań funkcjonariuszy policji złożonych w śledztwie wynika, że słoiki z zawartością suszu zostały ujawnione w mieszkaniu, a P. J. oświadczyła, że należą one do męża, natomiast przed Sądem nie potrafili oni wskazać miejsca ich ujawnienia. Jednocześnie z protokołu przeszukania nie wynika gdzie faktycznie ujawniono środki odurzające, również sporządzona w tym zakresie dokumentacja fotograficzna nie pozwala na poczynienie ustaleń w powyższym zakresie. Wskazany materiał dowodowy nie pozwala w ocenie Sądu na jednoznaczne ustalenie gdzie faktycznie były przechowywane środki odurzające i substancje psychotropowe, a dalej na wnioskowanie, co do świadomości oskarżonej, co do ich posiadania przez K. J.. Jednocześnie w ocenie Sądu zasadne jest twierdzenie, że mało prawdopodobne jest, by słoiki z marihuaną przechowywane były w pokoju w widocznym miejscu, co byłoby całkowicie sprzeczne z elementarnymi zasadami racjonalności z uwagi na możliwość ich ujawnienia środków odurzających przez osoby trzecie, jak również by w takich okolicznościach P. J. zaprzeczyła wobec funkcjonariuszy policji świadomości, co do ich przechowywania w miejscu zamieszkania. Pamiętać należy również, że to oskarżony jest osobą silnie uzależnioną od substancji psychoaktywnych i ujawnione narkotyki niewątpliwie przeznaczone były na zaspokojenie własnych potrzeb, a nie oskarżonej. Na koniec wskazać należy, że z zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania wynikało, że P. J. nigdy nie uczestniczyła w sprzedaży środków odurzających, nigdy ich nie przekazywała, co stanowi dodatkowy argument przeciwko tezie o ich posiadaniu. Jednocześnie po raz kolejny podkreślić należy, że dowodem na sprawstwo oskarżonej nie mogą być złożone przez nią zeznania w charakterze świadka. Uwzględniając powyższe okoliczności, w ocenie Sądu w sprawie zaistniały niedające się usunąć wątpliwości, które zgodnie z dyrektywą wskazaną w art. 5 §2 k.p.k. należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej i przyjąć, iż w sprawie brak było wystarczających dowodów potwierdzających jej sprawstwo w zakresie posiadania wbrew przepisom ustawy znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. J.

1, 2

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę postać zamiaru tj. działanie w zamiarze bezpośrednim oraz działanie w warunkach czynu ciągłego.

Okolicznością łagodzącą był fakt wieloletniego uzależnienia oskarżonego od substancji psychoaktywnych, co niewątpliwie determinowało jego sposób zachowania i postępowania, czego przejawem było również popełnienie przypisanych mu czynów zabronionych (z opinii sądowo - psychiatryczno - psychologicznej wynika wprost, że przypisane oskarżonemu czyny pozostają w ścisłym związku z jego uzależnieniem). W świetle poczynionych ustaleń faktycznych nie budziło wątpliwości Sądu, iż oskarżony jako osoba silnie uzależniona uprawiał i posiadał ziele konopi innych niż włókniste przede wszystkim na własne potrzeby, przy czym ładunek szkodliwości społecznej takich czynów jest znacznie mniejszy niż w przypadku sprawcy, który wytwarza i uprawia środki odurzające na sprzedaż. Nie bez znaczenia jest też fakt, że przestępstwo dotyczyło tzw. miękkich narkotyków (vide:| wyrok SA w Warszawie z dn. 27.07.2022r., II AKa 88/22)

Niewątpliwie na korzyść oskarżonego przemawia również to, że jest on świadomy swojego uzależnienia, czego przejawem było podjęcie leczenia odwykowego.

Okolicznością łagodzącą była również dotychczasowa niekaralność za przestępstwa.

K. J.

6,8

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę postać zamiaru tj. działanie w zamiarze bezpośrednim oraz działanie w warunkach czynu ciągłego.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że K. J. zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie udzielał innym osobom ziele konopi innych niż włókniste. Zważyć jednakże należy, iż oskarżony nie jest przykładem typowego dealera narkotykowego, który zaopatruje się w większe ilości narkotyków, by je następnie odsprzedawać klientom z zyskiem. Oskarżony będąc od wielu lat osobą silnie uzależnioną od środków odurzających musiał i miał do nich stały dostęp o czym wiedzieli jego znajomi, którzy zgłaszali się do niego w celu zakupu narkotyków, przy czym postępowanie dowodowe nie wykazało, iż głównym celem działania oskarżonego była chęć zysku, o czym świadczy niewielka ilość przeprowadzonych transakcji, których przedmiotem były każdorazowo pojedyncze porcje narkotyku. Co więcej udzielanie innym osobom środków odurzających pozostaje w ścisłym związku z jego uzależnieniem, co łącznie winno zostać uwzględnione przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące.

Niewątpliwie na korzyść oskarżonego przemawiało również to, że jest on świadomy swojego uzależnienia, czego przejawem było podjęcie leczenia odwykowego.

Okolicznością łagodzącą była również dotychczasowa niekaralność za przestępstwa.

K. J.

11, 12

kara łączna

Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Przypisane oskarżonemu czyny charakteryzowała znaczna zbieżność czasowa i miejscowa, nadto wszystkie były przestępstwami podobnymi – godziły w porządek publiczny oraz w zdrowie publiczne w aspekcie zapobiegania narkomanii, co przemawiało za zastosowaniem w znacznym stopniu zasady absorpcji.

Sąd był władny wymierzyć oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 1 roku i 1 miesiąca do 2 lat. Mając na uwadze powyższe podmiotowo-przedmiotowe związki czynów oskarżonego oraz ilość kar podlegających połączeniu uznać należało, iż orzeczona kara łączna będzie adekwatna do czynów oskarżonego.

Zdaniem Sądu w przypadku K. J. na pierwszy plan należy wysunąć cele zapobiegawcze i wychowawcze, które wymierzona kara ma osiągnąć, a mianowicie uświadomić oskarżonemu konieczność przestrzegania porządku prawnego, kontynuowania terapii uzależnień, a następnie utrzymania bezwzględnej abstynencji, co stanowić będzie punkt wyjścia dla osiągniecia przez niego stabilizacji życiowej. Zdaniem Sądu orzeczona kara łączna będzie stanowić dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość by zrozumieć naganność swojego postępowania, a jednocześnie uświadomi mu konsekwencje wynikające z ponownego wejścia w konflikt z prawem.

K. J.

7, 9

Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej:

- świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł w związku z czynami przypisanymi w pkt 3, 4, 5,

- świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł w związku czynem przypisanym mu w pkt 8.

K. J.

10

Na podstawie art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 650 (sześćset pięćdziesiąt) zł, którą oskarżony odniósł z popełnienia przestępstw przypisanych mu w pkt 3, 4, 5.

Korzyścią majątkową jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego (art. 115 § 4 k.k.). Korzyść majątkową określa się w doktrynie i orzecznictwie jako przysporzenie sobie lub komu innemu majątku albo uniknięcie strat bądź zmniejszenie obciążeń majątku, a zatem zarówno wszelkie zwiększenie aktywów majątkowych, jak i zmniejszenie pasywów (R. Góral, Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Warszawa 2000, s. 171). Wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za korzyść majątkową, o której mowa w art. 45 § 1 k.k., można uznać całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży narkotyków, a szerzej, wszelkie składniki majątkowe uzyskane z przestępstwa, bez odliczania poniesionych nakładów. Zatem przez pojęcie korzyści majątkowej, o jakiej mowa w art. 45 § 1 k.k., nie należy rozumieć wyłącznie tylko dochodu (zysku), czyli nadwyżki wpływów nad wydatkami. Owa korzyść to przychód sprawcy. Zatem w przedmiotowej sprawie punktem wyjścia dla wyliczenia kwoty stanowiącej równowartość korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa były pełne kwoty uzyskane z odpłatnego uczestniczenia w obrocie środkami odurzającymi.

P. J.

13

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę postać zamiaru tj. działanie w zamiarze bezpośrednim oraz działanie w warunkach czynu ciągłego.

Jako okoliczność łagodzącą należało uznać motywację oskarżonej do popełnienia przypisanego jej czynu, którą w ocenie Sądu była chęć pomocy mężowi w zdobyciu środków odurzających, których potrzebował z uwagi na fakt wieloletniego uzależnienia. Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, by uprawa ziela konopi innych niż włókniste była prowadzona przez oskarżonych wyłącznie w celu uzyskania środków odurzających w znacznych ilościach z zamiarem ich odpłatnego zbycia i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, również nie wykazano, by działania takie oskarżeni podejmowali wcześniej, co przy bezspornym fakcie uzależnienia K. J. od środków odurzających potwierdza powyższą tezę.

Niewątpliwie na korzyść oskarżonej przemawiało również to, że nie była dotychczas karana, posiada pozytywną opinię w miejscu zamieszkania, prowadzi ustabilizowany tryb życia.

P. J.

14, 15

W ocenie Sądu oskarżona zasługiwała na zastosowanie wobec jej osoby dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niej kary pozbawienia wolności w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. P. J. nie sposób zasadnie zaliczyć do sprawców niepoprawnych, w przypadku których tylko bezwzględna i najsurowsza rodzajowo kara może go wdrożyć do przestrzegania norm porządku prawnego. Istotnym jest bowiem, że oskarżona nie była dotychczas karana, prowadzi ustabilizowany tryb życia, zajmuje się małoletnim dziećmi, również przeprowadzony odnośnie oskarżonej wywiad środowiskowy nie dostarczył żadnych informacji stawiających jej osobę w negatywnym świetle. Powyższe okoliczności przemawiały za uznaniem, iż przypadku oskarżonej zachodzą podstawy warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec niej kary pozbawienia wolności, której zastosowanie nie będzie w przypadku oskarżonej aktem pobłażania, ale sankcją sprawiedliwą. Nie ulegało natomiast wątpliwości, że w stosunku do osoby oskarżonej konieczne było zapewnienie możliwości weryfikacji pozytywnych zmian w jej postawie poprzez określenie okresu próby na maksymalny okres przewidziany ustawą, tj. na okres 3 lat. Zdaniem Sądu konieczne było również oddanie P. J. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, co stworzy możliwość wychowawczego oddziaływania na nią poprzez sprawowanie nad nią systematycznej kontroli.

Pamiętać przy tym należy, że w przypadku popełnienia przez oskarżoną w okresie próby kolejnego przestępstwa lub nie wywiązywania się przez nią z nałożonych przez Sąd obowiązków będzie ona musiała ponieść konsekwencje tego postępowania i liczyć się z tym, że zostanie zarządzone wykonanie kary orzeczonej niniejszym wyrokiem. Ta perspektywa winna powstrzymać oskarżoną od podejmowania zachowań niezgodnych z obowiązującym porządkiem prawnym, czego skutkiem będzie nieuchronne osadzenie w zakładzie karnym.

P. J.

16

Na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł wobec oskarżonej P. J. świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

K. J., P. J.

19, 20

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych:

- wskazanych szczegółowo w pkt 19 wyroku, które służyły do popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonym w pkt 1 i 13 wyroku,

- w postaci ośmiu sztuk roślin o masie 67,48 g netto,

stanowiących przedmiot przestępstwa przypisanego oskarżonym w pkt 1 i 13 wyroku.

K. J.

21

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci środków odurzających.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. J.

12

Na podstawie art. 62 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego K. J. system terapeutyczny wykonywania kary łącznej pozbawienia wolności.

Z opinii sądowo - psychiatryczno - psychologicznej wynika, że wobec K. J. winien zostać orzeczony środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, albowiem zarzucane mu czyny pozostają w ścisłym związku z jego uzależnieniem, zaś brak terapii uzależnień rodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia podobnego czynu zabronionego w przyszłości, albowiem główną determinantą jest uzależnienie i zażywanie substancji psychoaktywnych. Jednocześnie w opinii ustnej biegli wskazali, że w przypadku orzeczenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności w stosunku do K. J. winien zostać orzeczony terapeutyczny system jej wykonywania. Biorąc pod uwagę, że oskarżony podjął terapię w warunkach wolnościowych orzeczenie terapeutycznego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności pozwoli na kontynuowanie terapii uzależnień w warunkach penitencjarnych, co niewątpliwie jest sytuacją pożądaną w procesie zdrowienia, jednocześnie orzeczenie środka zabezpieczającego w postaci terapii uzależnień, w przypadku takiej potrzeby będzie możliwe w trybie art. 93 d §4 k.k.

K. J.

17

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd orzekł o zwrocie K. J. dowodu rzeczowego w postaci telefonu komórkowego marki i. (...) koloru białego wraz z kartą sim P. zabezpieczonego od K. J. uznając, że jest on zbędny dla postępowania.

P. J.

18

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd orzekł o zwrocie P. J. dowodu rzeczowego w postaci telefonu komórkowego marki i. (...) koloru czarnego wraz z kartą sim P. zabezpieczonego od P. J., uznając, że jest on zbędny dla postępowania.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Z uwagi na orzeczenie wobec P. J. środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego, Sąd nie orzekł wobec oskarżonej obowiązków wskazanych w art. 72 §1 k.k. - w związku z orzeczeniem o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, uznając że w przypadku oskarżonej wystarczająca jest kontrola jej zachowania w okresie próby, w związku z orzeczonym dozorem kuratora sądowego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

22

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych, biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonych fakt, że posiadają na utrzymaniu troje małoletnich dzieci, jak również że wobec oskarżonego K. J. orzeczona została bezwzględna kara pozbawienia wolności, Sąd zwolnił oskarżonych z obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości i nie wymierzył im opłaty.

7.  Podpis

Poznań, dnia 29 września 2025r.

sędzia Izabela Dehmel

ZARZĄDZENIE

Proszę:

1. Notować w kontrolce uzasadnień.

2. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- obrońcy

- prokuratorowi.

3. Za 14 dni lub z apelacją.

Poznań, dn. 29.09.2025r.

sędzia Izabela Dehmel