Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 328/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. M.

w okresie od dnia 15 września 2018 r. do dnia 16 grudnia 2019 r., na terenie Aresztu Śledczego w P., będąc osobą tymczasowo aresztowaną, działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, usiłował nakłaniać nieustalone osoby oraz R. Z. do zabójstwa G. N. lub nakłaniać ich do podżegania innych osób do zabójstwa G. N. - tj. przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Kontekst wydarzeń:

Prokuratura Okręgowa w P. prowadziła postępowanie przygotowawcze o sygnaturze PO I Ds. 64.2018 przeciwko P. M.. W sprawie tej, która aktualnie toczy się przed Sądem Rejonowym P. wP. pod sygnaturą VIII K 317/19 oskarżony stanął pod zarzutem popełnienia przestępstw z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k., z art. 282 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k., z art. 191 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnionych na szkodę G. N..

Od 2013 r. P. M. utrzymywał stosunki biznesowe z G. N., który prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu alkoholem. W styczniu i maju 2015 roku, P. M. pożyczył G. N. łącznie 1.600.000 zł. Pomimo spłaty całego zadłużenia, P. M. dochodził dalszych płatności od G. N. grożąc mu i jego rodzinie okaleczeniem i śmiercią. Pokrzywdzony bał się spełnienia tych gróźb, albowiem zdarzyło się, że oskarżony z kolegą - P. B. w celu wymuszenia zwrotu pieniędzy zamknęli pokrzywdzonego w pokoju hotelowym w P. i go pobili. Do chwili zgłoszenia przestępstwa G. N. przekazał P. M. pieniądze w kwocie około 5.000.000 zł, a zatem znacznie przekraczającej pierwotnie pożyczoną sumę. W końcu G. N. nie był w stanie dalej płacić i w obawie o bezpieczeństwo swoje i swojej rodziny zawiadomił Policję.

W dniu 15 września 2018 roku, P. M., P. B. i S. W. zostali zatrzymani przez Policję na terenie posesji G. N., na którą wdarli się przeskakując przez ogrodzenie.

Następnie Sąd Rejonowy P. w P. zastosował wobec P. M. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

G. N. i jego rodzina zostali objęci ochroną policyjną.

Pobyt w Areszcie Śledczym w P.:

Oskarżony przebywając w Areszcie Śledczym w P. głośno i otwarcie mówił o swojej nienawiści do G. N., którego obwiniał o swoje aresztowanie. Planował zemstę, chciał doprowadzić do śmierci pokrzywdzonego. Szukał osoby, która mogłaby podjąć się zabójstwa pokrzywdzonego lub która mogłaby znaleźć osobę, która by się tego podjęła.

W marcu i na początku kwietnia 2019 roku oskarżony przebywał w jednej celi z K. C. i R. Z.. Oskarżony wielokrotnie opowiadał o swoich relacjach z G. N., twierdząc, że został przez niego pomówiony i aresztowany. Mówił, że mu tego nie daruje i że chce żeby został „odjebany”. Zapytał R. Z., czy mógłby zorganizować zabójstwo N.. Z. zgodził się to załatwić za kwotę 30.000 zł. Po opuszczeniu aresztu przez R. Z., żona P. M., A. M. (1), miała mu przekazać pieniądze. Oskarżony podał R. Z. numer telefonu swojej żony. Po opuszczeniu aresztu R. Z. kontaktował się z A. Z. telefonicznie i kilka razy się z nią spotkał.

Później, kiedy K. C. ponownie trafił do tej samej celi co P. M., dowiedział się od niego, że R. Z. został zwolniony z aresztu i otrzymał od A. M. (1) 30.000 zł.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. M.

k. 131-135, 151-152, 950-952, 1249-1252, 1262, 2102-2103

zeznania K. C.

k. 2-3, 4-7, 17-18, 105-106, 105a-106, 357-359, 1919-1922 (zał. nr 1), 1253c-1259, 2286-2288

zeznania G. N.

k. 58-60, 1253a-1253c

zeznania R. Z.

k. 898-901, 1935-1937, 1560-1563, 2657, 2658

zeznania świadka incognito (...)

k. 82-85, 1558-1560, 2257-2259

zeznania świadka incognito (...)

k. 87-89, 1476-1479

zeznania świadka incognito (...)

k. 91-94, 2654-2655

zeznania świadka incognito (...)

k. 97-99, 1333-1335, 2260-2261

opinia ustna M. Z.

k. 2288-2290

Pismo z Służby Więziennej wraz z kopertą k.11-13 zawierają dane osadzonych

k. 9-13

Pismo z AŚ P.

k. 26

Pismo z AŚ P.

k. 29-30

Notatka urzędowa

k. 45

Protokół przeszukania miejsca zameldowania P. M.

k. 63-67

Protokół przeszukania miejsca zamieszkania P. M.

k. 79-81

Tablice poglądowe nr 1-5

k. 100-104

Protokół okazania

k. 105-106a

Tablice poglądowe nr 1-2 + koperta z danymi

k. 107-109

Protokół przeszukania celi P. M.

k. 121-123

Protokół zatrzymania rzeczy teczek z AŚ dot. P. M.

k. 125-127

Protokół oględzin kalendarza z załącznikami

k. 185-224

Odpis wyroku XVIII K 9/10 Sąd Okręgowy w Łodzi

k. 231-283

Odpisy wyroków III K12/09 i III K 67/09 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim

k. 285-295

Dane CZSW dot. pobytów P. M. w ZK i AŚ oraz osadzenia i kar dyscyplinarnych

k. 306-325

Odpis wyroku XK 237/13 Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa X Wydział Zamiejscowy w Brzezinach

k. 406-407

(...) Sp. z o. o. oraz pendrive

k. 469-472

Protokół oględzin przedmiotów ujawnionych w celi P. M.

k. 562-569

Notatka urzędowa dot. świadków

k. 607

Dane od operatorów z płytami

k. 623-629

Pismo z KPP w L. dot. świadka

k. 607

Dane od operatorów z płytami

k. 623-629

Karta karna

k. 644-646

Dane od operatorów z płytami

k. 654-662

Dane dot. telefonów

k. 668-669

Pismo dot. świadka KP (...) w Z.

k. 710

Pismo dot. świadka KPP I.

k. 714

Kopia materiałów z akt dot. świadka K. C.

k. 720-876

Notatka odnośnie numerów telefonów

k. 915-915v

Notatka dot. świadków

k. 916-917

Pismo z SR W.

k. 923

Akta sprawy SR w Wągrowcu o sygn. akt II K 60/19

---

Akta sprawy SR Poznań Stare Miasto w Poznaniu III Wydział Karny – VIII K 317/19

---

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---------

----------

----------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia P. M.

Oskarżony co prawda nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednak potwierdził pewne niesporne okoliczności związane z jego znajomością z G. N. i pobytem w areszcie śledczym, które były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

1.1.1.

zeznania K. C.

K. C. dzielił celę w Areszcie Śledczym w P. z oskarżonym P. M. i R. Z.. Był świadkiem rozmów pomiędzy nimi, których treść przytoczył w swoich zeznaniach. Twierdził, że oskarżony pytał R. Z., czy pomoże mu „odjebać” G. N., przy czym oferował mu za jego zabójstwo kwotę 30.000 zł. R. Z. przystał na tę propozycję. Po czasie K. C. dowiedział się, że Z. otrzymał umówioną kwotę od żony oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. C., albowiem były konsekwentne, zgodne z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Ponadto znalazły potwierdzenie w innych wiarygodnych dowodach, a mianowicie zeznaniach świadków incognito. O wiarygodności zeznań K. C. świadczy również fakt, że były bardzo szczegółowe i uporządkowane chronologicznie, co z kolei wskazuje na to, że świadek musiał opisywać realne zdarzenia, w których osobiście uczestniczył. Ponadto K. C. logicznie wyjaśnił z jakiego powodu postanowił współpracować z organami ścigania, a jego motywacja jest w pełni zrozumiała i zgodna z zasadami doświadczania życiowego. Trzeba podkreślić, że K. C. był wielokrotnie przesłuchiwany i niezmiennie przedstawiał przebieg zdarzeń. Pojawiające się w jego relacjach drobne rozbieżności, czy nieścisłości niewątpliwie wynikały z upływu czasu i związanego z tym procesem zapominania szczegółów, a nie z chęci celowego wprowadzenia w błąd organów ścigania, czy wymiaru sprawiedliwości. Należy dodać, że K. C. nie miał powodów, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego, chociaż niewątpliwie miał powody do obaw, że ze strony oskarżonego grozi mu realne niebezpieczeństwo. Reasumując Sąd uznał, że zeznania K. C. spełniały kryteria wiarygodności, wobec czego dał im wiarę.

1.1.1.

zeznania świadka incognito (...)

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania świadków incognito. Świadkowie ci na różnych etapach pobytu oskarżonego w areszcie przebywali z nim w jednej celi i słyszeli jak oskarżony odgrażał się pokrzywdzonemu i chciał się na nim zemścić za to, że został przez niego aresztowany.

Z zeznań świadków incognito wynika, że oskarżony żywił nieukrywaną wrogość do G. N., planował jego zabójstwo i szukał osoby, która mogłaby to zrobić lub zorganizować.

Zeznania świadków są konsekwentne i co do kluczowych elementów spójne i logiczne, korespondują nadto z zeznaniami K. C.. Świadkowie podawali różne szczegóły dotyczące znajomości oskarżonego i pokrzywdzonego, co uwiarygadnia ich relacje.

Należy zaznaczyć, że żaden ze wskazanych świadków nie pozostawał w konflikcie z oskarżonym i nie miał interesu w tym, aby składać niekorzystne, obciążające go zeznania. Fakt, iż świadkowie nie chcieli ujawnić swojej tożsamości niewątpliwie wynikał z obawy o własne bezpieczeństwo.

zeznania świadka incognito (...)

zeznania świadka incognito (...)

zeznania świadka incognito (...)

1.1.1.

zeznania G. N.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania G. N., który rzeczowo, konsekwentnie i logicznie zrelacjonował historię swojej znajomości z oskarżonym. Podkreślił, że nadal obawia się P. M.. Jego zeznania pozostawały w zgodzie z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

1.1.1.

zeznania M. Z.

Biegła zeznawała na okoliczność wpływu leków psychotropowych na organizm i zachowanie K. C., w szczególności czy wpływały na jego percepcję i pamięć. Biegła udzieliła szczegółowych odpowiedzi na zadawane jej pytania. Sąd nie miał żadnych powodów, aby podważać wiarygodność opinii biegłej, tym bardziej, że jej wiedza, doświadczenie zawodowe i bezstronność nie budziły żadnych zastrzeżeń.

1.1.1.

Dokumenty

Za wiarygodne Sąd uznał wszystkie dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, albowiem ich treść i autentyczność nie budziły żadnych wątpliwości. Strony ich nie kwestionowały, do czego i Sąd nie miał powodów.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego

P. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył, że planował zabójstwo G. N. i że w areszcie szukał kogoś, kto go zabije lub zorganizuje jego zabójstwo. Starał się też podważyć wiarygodność K. C..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w ww. zakresie uznając, że stanowiły realizację przyjętej przez niego linii obrony mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Wyjaśnienia oskarżonego nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym i były sprzeczne z innymi wiarygodnymi dowodami.

1.1.1.

zeznania R. Z.

Zeznania R. Z. Sąd ocenił jako niewiarygodne. Świadek nie potwierdził zeznań K. C. zaprzeczając, że oskarżony wyrażał chęć zabójstwa pokrzywdzonego i poszukiwał sprawcy tego przestępstwa.

Świadek niewątpliwie miał powody, aby zaprzeczać zeznaniom K. C., albowiem w innym wypadku jego rola procesowa w niniejszej sprawie mogłaby ulec zmianie.

1.1.1.

zeznania T. M.

T. M. jest matką oskarżonego. Świadek odmówiła składania zeznań w niniejszej sprawie.

1.1.1.

zeznania A. M. (1)

A. M. (1) jest żoną oskarżonego. Świadek odmówiła składania zeznań w niniejszej sprawie.

1.1.1.

zeznania B. F.

Wymienieniu świadkowie to strażnicy pracujący w Areszcie Śledczym. Ich zeznania okazały się nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego.

zeznania J. S.

1.1.1.

zeznania Z. P.

Wymienieni świadkowie to osadzeni w Areszcie Śledczym w P.. Część z nich na różnych etapach pobytu oskarżonego w areszcie przebywała z nim w jednej celi. Część z nich natomiast kojarzyła oskarżonego jedynie ze „spacerniaka”. Pozostali nie znali lub nie kojarzyli oskarżonego.

Jednak nawet Ci świadkowie, którzy znali powody osadzenia oskarżonego w areszcie i słyszeli jak opowiadał o swoich relacjach z pokrzywdzonym, że chce odzyskać dług, zaznaczali, że oskarżony nie mówił, że chce zrobić krzywdę G. N.. Zdaniem Sądu taka postawa świadków może wynikać z solidarności z oskarżanym, z niechęci do donoszenia na innych lub z obawy o własne bezpieczeństwo.

W związku z powyższym, zeznania ww. świadków Sąd uznał za nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

zeznania M. P. (1)

zeznania T. N.

zeznania K. D.

zeznania P. K.

zeznania M. K.

zeznania A. S. (1)

zeznania K. M. (1)

zeznania A. S. (2)

zeznania A. S. (3)

zeznania P. P. (2)

zeznania J. J.

zeznania B. K.

zeznania M. S. (1)

zeznania R. H.

zeznania H. L.

zeznania P. J.

zeznania M. S. (2)

zeznania K. O.

zeznania D. Ł.

zeznania R. B.

zeznania K. T.

zeznania M. G.

zeznania K. J.

zeznania M. B.

zeznania Z. P.

zeznania M. K.

zeznania S. B.

zeznania D. B.

zeznania A. M. (2)

zeznania R. W.

zeznania M. Ł.

zeznania J. K. (1)

zeznania Ł. Ł.

zeznania D. K.

zeznania M. P. (2)

zeznania D. W.

zeznania D. C.

zeznania D. D.

zeznania K. R.

zeznania J. K. (2)

zeznania D. R.

zeznania A. M. (3)

zeznania K. I.

zeznania J. Z.

zeznania W. P.

zeznania M. M.

zeznania A. S. (4)

zeznania K. M. (2)

zeznania W. N.

zeznania R. G.

zeznania A. S. (5)

zeznania M. S. (3)

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

P. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonemu Prokurator zarzucił popełnienie przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i art. 11 § 2 k.k.

Sąd po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonał zmiany opisu i kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego uznając, że wypełnił on znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 18 § 2 k.k. odpowiada za podżeganie ten, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Znamiona podżegania nie określają w żaden sposób formy nakłaniania, co oznacza, że może być ono realizowane w dowolny sposób, byleby tylko z zachowania nakłaniającego można było odczytać, iż jest ono nakierowane na wywołanie u osoby nakłanianej decyzji popełnienia określonego zachowania. Tym samym nakłanianie, aby mogło być uznane za podżeganie, nie musi mieć postaci presji psychicznej wywieranej na osobę nakłanianą, ale właśnie z uwagi na to, iż znamiona podżegania nie określają w żaden sposób formy nakłaniania, może ono przybierać postać prośby, polecenia, zlecenia, rady, propozycji, sugestii (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt V K.K. 31/07). Podżeganiem jest również zlecenie innej osobie popełnienia przestępstwa w zamian za korzyść majątkową lub osobistą (wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2006 r., V K.K. 316/05, OSNKW 2006, nr 5, poz. 52). Podżegacz nie musi znać osobiście bezpośredniego wykonawcy, wystarczy, że jest to osoba konkretna, niekoniecznie zindywidualizowana w postępowaniu co do tożsamości z imienia i nazwiska. Konstrukcja podżegania łańcuszkowego jest akceptowana zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie. Podżeganie może być popełnione w formie usiłowania, i to zarówno wtedy, gdy usiłujący bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach określonych w przepisach części szczególnej kodeksu karnego, jak i wtedy, gdy bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania (uchwała SN z dnia 21 października 2003 r., I KZP 11/03, OSNKW 2003, nr 11-12, poz. 89, wyrok SA w Lublinie z dnia 21 stycznia 2014 r. II AKa 200/13). „Podżegacz niemający bezpośredniego dostępu do osoby, którą chce nakłonić do pożądanego dla siebie działania, może posłużyć się osobą trzecią. Posłużenie się osobą trzecią w roli pośrednika nie odbiera działaniu cech podżegania (wyrok SN z dnia 03 grudnia 1964 r., VI KO 36/62, OSPiKA 1966, z. 10, poz. 12). Jednocześnie można nakłaniać tylko w zamiarze bezpośrednim i tylko poprzez działanie, nie zaś zaniechanie.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z tzw. podżeganiem pośrednim, inaczej: podżeganiem łańcuszkowym czy podżeganiem do podżegania (uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 21 października 2003 r. I KZP 11/03). Sąd Najwyższy wskazuje, że „

podżeganie może być popełnione w formie usiłowania

Jednocześnie orzekający Sąd przyjął, że kiedy podżegacz swój przekaz obejmujący nakłanianie do popełnienia czynu zabronionego kieruje do osoby obiektywnie zdolnej do podjęcia decyzji o dokonaniu czynu zabronionego, do którego jest nakłaniania, a nadto robi to w sposób zapewniający jego odbiór i zrozumienie przez osobę nakłanianą, to zachowanie podżegacza stanowi usiłowanie udolne w rozumieniu art. 13 § 1 k.k., a nie usiłowanie nieudolne w rozumieniu art. 13 § 2 k.k.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że oskarżony swoim zachowaniem usiłował nakłonić nieustalone osoby i R. Z. do zabójstwa G. N. lub nakłonić ich do podżegania innych osób do zabójstwa G. N.. Oskarżony chciał wywołać u nich zamiar popełnienia czynu zabronionego polegającego na zabójstwu pokrzywdzonego lub zamiar podżegania kolejnych osób do zabójstwa pokrzywdzonego. Oskarżony bowiem przebywając w areszcie śledczym wielokrotnie i głośno wyrażał swoją wrogość, czy wręcz nienawiść wobec pokrzywdzonego, którego obwiniał o swoje aresztowanie i mówił wprost o zamiarze jego zabójstwa poszukując osoby, która by się tego osobiście podjęła lub pomogła znaleźć osobę, która by to zrobiła. Osobą, która zgodziła się pomóc oskarżonemu był R. Z., z którym oskarżony uzgodnił nawet wysokość wynagrodzenia za przyjęcie zlecenia zabójstwa pokrzywdzonego. Do zabójstwa pokrzywdzonego jednak nie doszło, wobec czego działanie oskarżonego należało zakwalifikować jako usiłowanie. Oskarżony jednak swoim zamiarem obejmował urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa.

Z uwagi na fakt, iż zachowania P. M. objęte były z góry powziętym zamiarem oraz podejmowane były w krótkich odstępach czasu, zasadnym było potraktowanie ich jako jednego czynu ciągłego zgodnie z treścią przepisu art. 12 § 1 k.k.

Mając na uwadze przytoczone rozważania należało stwierdzić, że zachowanie oskarżonego P. M. wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 § 1 k.k.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----------

----------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

----------

----------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

----------

☐

Umorzenie postępowania

----------

----------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------

☐

Uniewinnienie

----------

----------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

----------

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

1.

1.

Uznając winę oskarżonego P. M. w zakresie przypisanego mu czynu za udowodnioną, Sąd wymierzył mu karę 8 lat pozbawienia wolności jako adekwatną do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Sąd uwzględnił przy tym warunki i właściwości osobiste oskarżonego, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a także jego motywację.

Karę za podżeganie wymierza się w granicach przewidzianych dla sprawstwa, a przestępstwo z art. 148 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karą 25 lat pozbawienia wolności albo karą dożywotniego pozbawienia wolności.

Sąd wymierzył zatem oskarżonemu najniższą z kar przewidzianych za przestępstwo, którego się dopuścił mając na uwadze przede wszystkim fakt, że do przestępstwa z art. 148 § 1 k.k. ostatecznie nie doszło, chociaż nie można wykluczyć, że jest to efekt ochrony policyjnej, która została przydzielona pokrzywdzonemu i jego rodzinie i pod którą w dalszym ciągu przebywa.

Sąd nie skorzystał z możliwości nadzwyczajnego złagodzenia kary wymierzonej oskarżonemu przede wszystkim z uwagi na jego wcześniejszą wielokrotną karalność sądową, która świadczy o wysokim stopniu zdemoralizowania oskarżonego i jego bezrefleksyjności. Jednocześnie Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących, które mogłyby przemawiać na korzyść oskarżonego.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara spełni swoją funkcję w zakresie kształtowania przyszłej postawy oskarżonego, a jednocześnie wypełni cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

2.

2.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----------

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie przepisów powołanych w pkt. 3 wyroku. W ocenie Sądu nie było podstaw do zwolnienia oskarżonego z obowiązku ich uiszczenia.

1Podpis

sędzia Karolina Siwierska sędzia Piotr Kurczewski