Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K150/23

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3 – 8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1. 

S. S.

Czyn wskazany w pkt.1 części rozstrzygającej wyroku

W dniu 9 stycznia 2023 roku oskarżony S. S. spotkał się ze swoim znajomym w P. na S. skąd planowali udać się wspólnie do jeszcze innego znajomego, jednak okazało się, że ów znajomy trafił do szpitala wobec czego wypili na mieście po dwa piwa i zdecydowali że wracają do domu.

Będąc na placu (...), kolega oskarżonego wsiadł do tramwaju, zaś oskarżony poszedł jeszcze do pobliskiego sklepu (...) aby kupić sobie piwo.

W tamtym czasie z uwagi na remonty przystanek tramwajowy na Pl. (...) był przystankiem pocztkowym/końcowym dla linii jadących w kierunku rondka Ś..

Oskarżony idąc do Ż. zamierzał wsiąść do tego samego tramwaju, do którego wsiadł wcześniej jego znajomy, jednak gdy wyszedł ze sklepu zauważył, że tramwaj już ruszył. S. S. próbował dogonić tramwaj na kolejnym przystanku, jednak nie zdołał, wobec czego dobiegłszy na Plac (...) czekał za następnym tramwajem jadącym w kierunku Ś., skąd następnie miał zamiar jechać autobusem do S., gdzie zamieszkiwał.

Czekając na przystanku na Placu (...) oskarżony zauważył stojącego przed sklepem (...) pokrzywdzonego T. L. (1), który znajdował się wówczas pod znacznym wpływem alkoholu. T. L. (1) zawołał oskarżonego aby podszedł do niego a gdy oskarżony to zrobił poprosił go aby kupił mu w Ż. setkę wódki, tłumacząc, że jemu nie chcą sprzedać. T. L. (1) wręczył oskarżonemu pieniądze na zakup alkoholu. S. S. spełnił prośbę pokrzywdzonego i kupił mu setkę wódki, która T. L. (1) bezzwłocznie spożył. Obaj przeszli na przystanek tramwajowy rozmawiając. T. L. (1) pytał oskarżonego skąd jest, na co oskarżony powiedział mu, że mieszka w S.. Wówczas T. L. (2) stwierdził, jadą na Ś.. Wsiadłszy do tramwaju oskarżony i pokrzywdzony kontynuowali rozmowę. Obaj wysiedli na przystanku przy Rondzie (...), skąd następnie udali się na dworzec autobusowy albowiem w trakcie przejazdu pokrzywdzony stwierdził, że on też jedzie do S..

Będąc na dworcu autobusowym oskarżony ustaliwszy, że pozostało jeszcze sporo czasu do odjazdu najbliższego autobusu do S., zaproponował pokrzywdzonemu aby przeszli na tyły pobliskiej stacji paliw, gdyż oskarżony chciał zapalić papierosa i wypić piwo a z wcześniejszej sytuacji kiedy dostał za to mandat wiedział, że na terenie dworca palić nie można.

Tak więc oskarżony i pokrzywdzony przeszli na tyły budynku sąsiadującej z dworcem stacji paliw, gdzie oskarżony zapalił papierosa i zaczął pić piwo. Obaj panowie dalej rozmawiali, jednak rozmowa zeszła na temat znacznego napływu obywateli Ukrainy do Polski.

T. L. (1) zaczął mówić, że to przez ów napływ Ukraińców, młodzi Polacy mają problem ze znalezieniem pracy i muszą wyjeżdżać w jej poszukiwaniu, z czym oskarżony nie zgadzał się. Rozmowa zaczęła przekształcać się w kłótnię. W pewnym momencie T. L. (1) stwierdził, że U. to kurwy i że oskarżony to ukraińska kurwa.

Słowa te bardzo wzburzyły oskarżonego. Usłyszawszy je, odwrócił się najpierw tyłem do pokrzywdzonego, odłożył pite piwo do kieszeni, włożył papierosa do ust, po czym odwracając się z powrotem do pokrzywdzonego, z półobrotu wyprowadził bardzo silne uderzenie z pięści w twarz (podbródek) pokrzywdzonego, po którym T. L. (1) tak jak stał, ta padł na betonowe podłoże w które siłą bezwładnego upadku uderzył głową i nie ruszał się.

W wyniku uderzenia głową o betonowe podłożę po ciosie oskarżonego T. L. (1) doznał masywnych obrażeń czaszkowo – mózgowych w postaci ostrego krwiaka namózgowego nad lewą półkulą mózgu, złamania kości skroniowej ze szczeliną złamania przechodzącą na stok i zatoki klinowe, tylną ścianę zatoki szczękowej prawej oraz górną ścianę oczodołu, stłuczenia i obrzęku mózgu, którym towarzyszyła ostra niewydolność oddechowa, co doprowadziło do śmierci mózgowej i stwierdzenia jego zgonu w dniu 13 stycznia 2023 roku o godz. 6:00

Wyjaśnienia oskarżonego S. S.’a – k :132 – 135, 138 -139,290 - 292

Zeznania świadków:

D. D. –k. 6-8

R. P. –k. 103 – 104

Częściowo M. L. –k. 90 – 92, 122-123, 292v – 293

Dowody z dokumentów:

Protokołów oględzin –k. 3-4,28-29, 87-88, 107-110,

Nagania z monitoringu miejskiego -k. 11,

Protokołu odtworzenia utrwalonych zapisów wraz z wydrukiem –k. 44-45,74 – 75

Płyta z monitoringu tramwaju linii 6 –k. 76,

Protokołu przeszukania –k. 100-102

Zawiadomienia z Wysokospecjalistycznego Szpitala Miejskiego w P. – k. 111

Protokołu oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok –k. 116 – 120

Dokumentacji fotograficznej –k. 158 -176

Dokumentacji medycznej dotyczącej pokrzywdzonego –k. 199

Opinii (...) do protokołu oględzin i sekcji zwłok – k. 200

S. S.

Czyn wskazany w pkt.2 części rozstrzygającej wyroku

Po tym jak po ciosie oskarżonego T. L. (1) leżał na betonowym chodniku, oskarżony nachyliwszy się nad nim, podniósł ciemny plecak, który pokrzywdzony miał na ramieniu, a który zsunął mu się z tego ramienia w momencie upadku i zabrawszy go oddalił się z terenu dworca na pobliski przystanek tramwajowy, skąd odjechał chwilę później na M. a dalej do miejsca swojego zamieszkania w S. J..

Spośród rzeczy znajdujących się w plecaku oskarżony w miejscu swojego zamieszkania pozostawił należący do pokrzywdzonego telefon komórkowy Samsung G. wartości 1000 złotych, zaś pozostałe rzeczy tj. koszulkę z krótkim rękawem i jakiś kosmetyk wraz z plecakiem wyrzucił nazajutrz do kosza na śmieci.

Wyjaśnienia oskarżonego S. S.’a – k :132 – 135, 138 -139,290 – 292

Nagranie monitoringu miejskiego – k. 11

3.  §

S. S.

Oskarżony był karany sądownie wyrokiem Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 31 sierpnia 2020 roku w sprawie II K 253/20 za przestępstwo z art. 178a § 1 kk na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności.

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 128v)

S. S.

.Oskarżony liczy sobie aktualnie 36 lat, jest żonaty, ma dwoje małoletnich dzieci pozostających na jego utrzymaniu, przed zatrzymaniem nie zamieszkiwał wspólnie z rodziną. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest maszynistą kolejowym, przed zatrzymaniem pracował w charakterze pracownika budowlanego. Nie posiada majątku większej wartości.

Oświadczenie oskarżonego

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

Brak faktów uznanych za nieudowodnione

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego S. S.’a

Prawdziwe niemal w całości. Bardzo szczere, rzeczowe, konkretne, konsekwentne w toku całego postępowania przygotowawczego. Oskarżony od momentu przedstawieniu mu zarzutów przyznał się do swojego sprawstwa jak i winy.

2.1.2

Zeznania M. L.,

Prawdziwe w całości jednak nie mające istotnego znacznie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż świadek poza wskazaniem modelu telefonu jaki używał pokrzywdzony nie znała żadnych okoliczności zdarzeń, będących przedmiotem zarzutu.

2.1.3

Zeznania świadka R. P.

Prawdziwe w całości, zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego i potwierdzające je w zakresie kradzieży m.in. telefonu pokrzywdzonego

2.1.4.

Zeznania świadka D. D.

Prawdziwe w całości, rzeczowe, niesporne z wyjaśnieniami oskarżonego

2.1.5

Opinie lekarzy z zakresu medycyny sądowej P. Ś., J. T.

Jasne, konkretne, rzeczowe i precyzyjne zarówno i wywodach jak i wnioskach, sporządzona przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie w przedmiocie, którego dotyczy opinia. Opinie te nie była kwestionowana przez strony.

2.1.6

Dowody z dokumentów::

Protokoły oględzin

Nagania z monitoringu miejskiego

Protokoły odtworzenia utrwalonych zapisów wraz z wydrukiem

Nagranie monitoringu tramwaju linii 6

Protokołu przeszukania

Zawiadomienie z Wysokospecjalistycznego Szpitala Miejskiego w P.

Protokół oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok

Dokumentacja fotograficzna

Dokumentacja medyczna dotyczącaj pokrzywdzonego

Sąd w całości dał wiarę dowodom z zebranych w sprawie dokumentów. Sporządzone zostały one przez uprawnione do tego osoby, w prawidłowej formie. Ich rzetelność nie była kwestionowana przez strony a i sąd z uwagi na wskazane cechy nie miał powodu kwestionować ich wiarygodności

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Wyjaśnienia oskarżonego S. S.’a

Sąd nie dał jedynie wiary wyjaśnieniu oskarżonego złożonemu przed sądem w którym twierdził on, że nie przewidywał w ogóle , że po jego ciosie pokrzywdzony upadnie, oraz, że uraz kłykci prawej dłoni, którą zadał cios pokrzywdzonemu nie był wynikiem siły zadanego ciosu lecz wynikał z tego, że już wcześniej uszkodził tę dłoń na budowie, miał tam strupki, które w wyniku zadanego ciosu zostały zerwane i stąd krew. Wyjaśnienie to jest jednak całkowicie nielogiczne w kontekście okoliczności zajścia relacjonowanego konsekwentnie przez oskarżonego w toku śledztwa i sprzeczne ze złożonymi wywczas wyjaśnieniami, kiedy to jednoznacznie wskazywał, że zadał cios z taką siłą, że pokrzywdzony tak jak stał tak upadł, co jednoznacznie dowodzi, że oskarżony nie tylko przywidywał upadek ale zadał ten cios aby po prostu znokautować pokrzywdzonego oraz, że w wyniku tego uderzenia uszkodził sobie skórę na kłykciach. Sąd nie ma żadnych wątpliwości, że owe zmienione wyjaśnienie było wynikiem linii obrony przygotowanej na potrzeby postępowania sądowego, po wyznaczeniu oskarżonemu obrońcy, linii która miała umożliwić mu umniejszenie jego odpowiedzialności, co jednak nie spotkało się akceptacją sądu.

Zeznania A. S.

Prawdziwe w całości jednak nie przydatne dla rozstrzygnięcie gdyż świadek nie posiadała żadnej wiedzy przydatnej w sprawie

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

S. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Ar.t 156 § 1 pkt.2 kk

Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:

2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała,

podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Art. 156 § 3 kk

Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od lat 5, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.6 § 1 pkt. 2 kk

Zebrany w sprawie i oceniony w sposób wyżej opisany materiał dowodowy potwierdził w całości zasadność zarzutu wedle którego S. S. spowodował umyślnie z zamiarem ewentualnym u pokrzywdzonego T. L. (1) ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, w wyniku której T. L. (1) zmarł.

Odnosząc się do znamion strony przedmiotowej zachowania oskarżonego całkowicie klarowny jest związek przyczynowy pomiędzy podjętym przez oskarżonego działaniem w postaci zadania bardzo silnego, praktycznie nokautującego ciosu nietrzeźwemu pokrzywdzonego, skutkującego jego bezwładnym upadkiem na betonowe podłoże a doznaniem przez T. L. (1) masywnych obrażeń czaszkowo – mózgowych wskutek silnego uderzenia głową w betonowe podłoże w trakcie spowodowanego przez S. S. upadku, co stanowiło ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Również pomiędzy owym ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu a śmiercią pokrzywdzonego istnieje adekwatny związek przyczynowy, gdyż zgon T. L. (1) nastąpił wskutek śmierci mózgowej, spowodowanej masywnym obrzękiem mózgu, który rozwinął się jako następstwo urazów czaszkowo – mózgowych spowodowanych działaniem oskarżonego.

Odnosząc się w tym miejscu do kwestii związku przyczynowego pomiędzy działaniem oskarżonego a ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu doznanym przez pokrzywdzonego, sąd wyraża pogląd, że związek ten ma charakter adekwatny. Jest bowiem następstwem typowym, że bezwładny, niekontrolowany upadek z pozycji stojącej do leżącej na betonowe podłoże spowoduje silnie uderzenie głową o to podłoże. Jest również skutkiem typowym, że silne uderzenie głową o beton doprowadzi z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością do urazu czaszkowo –mózgowego, skutkującego pęknięciem kości czaszki oraz krwawieniem wewnątrzczaszkowym o różnym nasileniu. Z uwagi na kluczową dla funkcjonowania całego organizmu rolę mózgu a jednocześnie jego bardzo delikatną konstrukcję, wszelkie urazy mózgu stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka.

S. S. wiedział, że uderzany przez niego pokrzywdzony jest pod znacznym wpływem alkoholu. Świadczą o tym dobitnie jego wyjaśnienia, w których podał on, że zanim pojechał z pokrzywdzonym na miejsce zdarzenia, T. L. (3) prosił go aby kupił mu w sklepie (...) setkę wódki, gdyż jemu (pokrzywdzonemu) nie chcieli sprzedać. Z pewnością powodem odnowy sprzedaży nie był zbyt młody wiek pokrzywdzonego a zatem jedyną możliwą przyczyną był wyraźnie widoczny stan nietrzeźwości pokrzywdzonego, który uprawniał sprzedawcę do odmowy sprzedania mu dalszego alkoholu. Po zakupie tegoż alkoholu przez oskarżonego, T. L. (1) wskazaną ilość alkoholu wypił zaraz pod sklepem

Również zachowanie w trakcie przejazdu na miejsce zdarzenia- niepewny krok w czasie przemieszczania się w tramwaju, zbyt spontaniczne zachowanie wobec co dopiero poznanego oskarżonego, którego już po krótkiej rozmowie, przyjacielsko obejmował ramieniem świadczą o znacznym stopniu upojenia pokrzywdzonego.

Mając na uwadze powyższe, klarowne dla oskarżonego było, że uderzenie tak nietrzeźwej osoby, w dodatku uderzenie bardzo silne (wyprowadzone bowiem z półobrotu) a nadto uderzenie przez pokrzywdzonego całkowicie niespodziewane,(nie poprzedzone żadnym ostrzeżeniem czy też zapowiedzią przemocy, wyprowadzone z półobrotu z początkowej pozycji w której oskarżony był do pokrzywdzonego obrócony plecami) uniemożliwi pokrzywdzonemu jakiekolwiek, nawet iluzoryczne przygotowanie się na atak i spowoduje jego bezwładny upadek na nawierzchnię, na której pokrzywdzony stał a było to nawierzchnia betonowa, czego S. S. miał pełną świadomość. Oskarżony, jak każda dorosła osoba, wie także, iż stan nietrzeźwości oddziałuje na układ nerwowy człowieka zaburzając percepcję jak również niwelując tzw. odruchy bezwarunkowe. W odniesieniu do sytuacji opisanej w zarzucie oznaczało to, że pozbawiony odruchów bezwarunkowych pokrzywdzony nie miał nawet szans podjęcia próby osłabienia siły upadku np. podparciem się rękami. Zresztą mając na uwadze wskazany przez oskarżonego sposób zadania ciosu (bardzo silny wyprowadzony z półobrotu) i miejsce jego zadanie (podbródek) to wiedzą powszechną jest, że miejsce to wybierane jest nawet w boksie jako sposób znokautowania przeciwnika, powoduje on bowiem bardzo gwałtowne odrzucenie głowy w tył , co skutkować może utratą przytomności.

Reasumując powyższe sąd uznał, że oskarżony mając świadomość stanu nietrzeźwości pokrzywdzonego, wiedząc, że nokautujący cios jaki postanowił wyprowadzić w podbródek pokrzywdzonego spowoduje jego bezwładny upadek na betonową nawierzchnię, na której obaj stali oraz zdając sobie sprawę, że taki upadek doprowadzi do urazu głowy w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, decydują się na takie uderzenie tym samym godził się na spowodowanie ciężkich obrażeń ciała pokrzywdzonego w czym wyraża się zamiar ewentualny w działaniu oskarżonego, potwierdzając jego umyślność w zakresie wyrządzenie pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

W kontekście powyższego zasadne było przypisane oskarżonego przestępstwa z art. 156 § 1 pkt. 2 kk w zw. z art. 156 § 3 kk

3.2.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

S. S.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

Art. 278 § 1 kk

Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W zrekonstruowanym w sprawie stanie faktycznym, sad nie miał żadnych wątpliwości co do wyczerpania przez oskarżonego zachowaniem opisanym w drugi zarzucie wszelkich znamion tak strony przedmiotowej jak i podmiotowej występku kradzieży.

Oskarżony nie miał żadnych wątpliwości, że plecak wraz z zawartością, który miał przy sobie pokrzywdzony w chwili zdarzenia, jest dla niego mieniem cudzym. Nie uzyskał on jakiejkolwiek zgody pokrzywdzonego jako osoby uprawnionej, do jego zabrania, wobec czego zabierając go po tym jak zsunął się on z ramienia pokrzywdzonego, dokonał tym samym zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. O towarzyszącemu temu zaborowi zamiarze przywłaszczenia świadczy jednoznacznie nie tylko fakt bezprawnego objęcia rzeczy tej w posiadanie ale przede wszystkim rozporządzenie następnie rzeczą tą jak swoją własnością o czym świadczy rozporządzenie częścią rzeczy znajdujących się w plecaku poprzez jego przekazanie innej osobie, oraz wyrzucenie a zatem wyzbycie się własności pozostałych.

Poza racjonalną wątpliwości jest również wina oskarżonego w zakresie tejże kradzieży. S. S. wie, że zabierania cudzej rzeczy w celu jej przywłaszczenia jej zabronione tak przez normy społeczne jak i etyczne i prawne. Oskarżony nie znajdował się w żadnej atypowej sytuacji decyzyjnej, uniemożliwiającej mu zastosowanie się do znanego sobie zakazu kradzieży cudzego mienia . Dokonał on kradzieży rzeczy T. L. (1) ponieważ chciał to zrobić – działał z zamiarem bezpośrednim.

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

☐

1.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

S. S.

1, 2

1, 2

Miarkując okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonego S. S.’a Sąd zważał, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

Uznając zatem winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu w wyroku w pkt. 1 i 2 czynów za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonemu odpowiedniej i sprawiedliwej kary.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego w punkcie 1 oraz niewątpliwie mniejszy w przypadku czynu z zarzutu drugiego a to z uwagi na naruszone dobra prawne

- umiarkowany stopień winy oskarżonego w zakresie czynu z zarzutu pierwszego, przy uwzględnieniu wysoce nagannego zachowanie pokrzywdzonego, który wulgarnie obraził oskarżonego, posługując się przy tym argumentem wskazującym na pogardę wobec osób narodowości oskarżonego oraz wysoki stopień winy oskarżonego w zakresie czynu z zarzutu drugiego, kiedy to oskarżony zamiast refleksji nad tym co stało się pokrzywdzonemu, czy nie potrzebuje pomocy, wykorzystał doznane przez niego obrażenia aby okraść go.

- bardzo poważne, tragiczne skutki czynu z zarzutu pierwszego, które są nieodwracalne

- uprzednią karalność sądowa oskarżonego jakkolwiek za całkowicie inne i znacznie mniej poważne przestępstwo.

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- przyznanie się oskarżonego do zarzutów od pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym i złożenie szczerych i prawdziwych wyjaśnień, które w ogóle pozwoliły na wyjaśnienie okoliczności zajścia i pociągnięcie sprawcy do odpowiedzialności. Okoliczność ta jest tym istotniejsza, że bez owych szczerych i prawdziwych wyjaśnień oskarżyciel publiczny nie dysponowałby wystarczającymi dowodami dla postawienia jakiegokolwiek zarzutu.

- wyrażenie szczerej skruchy, co szczególnie dobitnie wynikało ze stanowiska końcowego, w którym S. S. przyznał, że rozumie, że rodzina pokrzywdzonego mu nie wybaczy ale jemu jest naprawdę bardzo przykro lecz czasu nie jest w stanie cofnąć.

- prowadzenie wcześniej ustabilizowanego trybu życia, wykonywania pracy zarobkowej

Wyważając wszystkie te okoliczności sąd uznał, że w zakresie zarzutu pierwszego karą adekwatną i wystarczającą dla osiągnięcie wszelkich celów kary tak w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej będzie kara w wymiarze ustawowego minimum tj. 5 lat pozbawienia wolności.

W przypadku zaś drugiego przypisanego mu czynu kara 9 miesięcy pozbawienia wolności tj. wyższa aniżeli wnioskowana przez rzecznika oskarżenia publicznego głównie w kontekście znacznie wyższego stopnia winy jaki towarzyszył temu przestępstwu.

Łącząc obie kary sąd zastosował zasadę asperacji zbliżoną do absorpcji mając na uwadze przede wszystkim jednolitość historyczną zdarzenia w trakcie którego oskarżony dopuścił się dwóch czynów o różnej kwalifikacji prawnej.

Odnosząc się w tym miejscu do wniosku oskarżyciela publicznego dotyczącego kary za pierwszy z przypisanych oskarżonemu czynów, sąd wyraża pogląd, że wniosek ten całkowicie ignorował istotne okoliczności łagodzącego dotyczące oskarżonego i to zarówno w zakresie samego zdarzenia jak i przede wszystkim postawy procesowej, dzięki której w ogóle możliwe było wyjaśnienia okoliczności przedmiotowego przestępstwa i pociągnięcie jego sprawcy do odpowiedzialności. Prokurator musi mieć świadomość, że całość dowodów zgromadzonych przez niego w toku postępowania przygotowawczego bez wyjaśnień oskarżonego, stanowiłaby jedynie ciąg niekompletnych poszlak, które nie dawałyby podstawy skierowania jakiegokolwiek aktu oskarżenia. Co więcej wniosek ten eksponował jedynie finalny skutek, który nie był objęty zamiarem oskarżonego a statuował jedynie jego surowszą odpowiedzialność.

Wniosek ten realizował również tylko jeden cel kary - represyjny i odstraszający, całkowicie pomijając cel indywidualno prewencyjny

Ocena postawy procesowej oskarżonego wskazuje, że S. S. nie jest osobą głęboko zdemoralizowaną, nie rokującą popraw i wymagającą jego długotrwałego izolowania od społeczeństwa i intensywnej resocjalizacji.

.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

S. S.

4

3

Z uwagi na stosowanie S. S.’a w toku postępowania przygotowawczego a następnie sądowego środka zapobiegawczego w postaci jego tymczasowego aresztowania, sąd zgodnie z przepisem art. 63 § 1 kk, zaliczył ten czas na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności

S. S.

5

1,2

Wobec korzystania przez oskarżonego z pomocy ustanowionego mu z urzędu obrońcy, którego wynagrodzenia, nie uiścił nawet w części, sąd zasądził wynagrodzenie to od Skarbu Państwa uwzględniając stawkę wynikającą z rozporządzenia ministra sprawiedliwości o opłatach adwokackich, dostrzegając brak racjonalnego uzasadnienia dla nierównego traktowania w zakresie wynagrodzenia obrońców ustanowionych z urzędu oraz tych wyznaczonych z wyboru.

1.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

S. S.

6

Mając na uwadze, że oskarżony nie posiada żadnego majątku, z którego byłby w stanie uiścić koszty niniejszego postępowania, sąd zwolnił go z tego obowiązku.

1.1Podpis

Sędzia Katarzyna Wolff sędzia Piotr Kurczewski