Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2024 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

Przewodniczący sędzia Marcin Miczke

po rozpoznaniu 28 maja 2024 roku w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z

siedzibą w P.

przeciwko Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

z 28 kwietnia 2023 roku

sygn. I C 1741/21

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

a.  w pkt 1. w ten sposób, że zasądzoną kwotę obniża do kwoty 9.643,20 zł (dziewięć tysięcy sześćset czterdzieści trzy złote i dwadzieścia groszy), a datę początkową odsetek ustawowych za opóźnienie ustala na 18 stycznia 2019 roku, oddalając powództwo w pozostałym zakresie,

b.  w pkt 3. w ten sposób, że koszty procesu rozdziela stosunkowo, obciążając nimi powoda w 14% i pozwanego w 86%, pozostawiając ich szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu,

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

III.  koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym rozdziela stosunkowo, obciążając nimi powoda w 27% i pozwanego w 73% i związku z tym zasądza od pozwanego na rzecz powoda 149,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego rozstrzygnięcia o kosztach do dnia zapłaty.

Marcin Miczke

UZASADNIENIE

Zgodnie z art.505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, gdyż sąd drugiej instancji rozpoznając sprawę w postępowaniu uproszczonym nie przeprowadził postępowania dowodowego.

Sąd Rejonowy w części poświęconej ustaleniu faktów zaniechał ustalenia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia, o których mowa w apelacji. Nadto ustalając fakty nie ustalił, ile wynosił usprawiedliwiony okres najmu pojazdu zastępczego. Informację o tym zawarł dopiero w części prawnej uzasadnienia. Zważywszy, że pozwany nie kwestionuje, że chodziło o 65 dni i jasno to wynika z opinii biegłego B., Sąd Okręgowy przyjmuje, że takie ustalenie Sąd Rejonowy jednak poczynił.

M. B. zajmował się likwidowaniem szkody także w imieniu żony. Upoważnił on powoda do zgłoszenia szkody i prowadzenia postępowania likwidacyjnego. (zeznania świadka M. B. k.128, niesporne)

Szkoda została zgłoszona 11 sierpnia 2018 r. W tym samym dniu pracownik (...) wysłał wiadomość elektroniczną do powoda, w której między innymi poinformował go, że ubezpieczyciel oferuje możliwość organizacji najmu pojazdu zastępczego i pokrywa wszystkie koszty. Dołączył zestawienie współpracujących z ubezpieczycielem wypożyczalni aut wraz ze stawkami dobowymi najmu pojazdów zastępczych różnych klas. Ubezpieczyciel wskazał, że w wypadku najmu pojazdu zastępczego w innej wypożyczalni zwróci koszt najmu do wysokości stawek gwarantowanych przez (...) lub ewentualnego porozumienia z powodem. Ubezpieczyciel poprosił o przekazanie tej informacji poszkodowanemu. W załączniku do tej wiadomości wskazano na kontakt w sprawie najmu pojazdu zastępczego przez infolinię albo z opiekunem szkody. (dowód: wiadomość e-mail z załącznikiem k.96-98, niesporne)

Ustalone fakty nie były sporne. Powód nie kwestionował, że otrzymał wiadomość elektroniczną z załącznikiem z 11.08.2018 r., ale wskazywał, że nie była to oferta zawarcia umowy najmu, że informacja nie była konkretna, że stawki nie były rynkowe, że wypożyczalnie współpracujące z ubezpieczycielem stosują dodatkowe opłaty i limitują dzienną liczbę kilometrów oraz wprowadzają inne ograniczenia, więc ich oferty nie są korzystne dla poszkodowanych.

Sąd Najwyższy w uchwale z 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 (publ. OSA w Kat. i SO 2017/9/9/9, OSP 2018/0/69, OSA w Kat. i SO 2017/9/9, Prok.i Pr.-wkł. 2018/10/45, LEX nr 2340475, OSNC 2018/6/56, OSP 2018/7-8/69, www.sn.pl, Biul.SN 2017/8/6, Biul.SN 2017/8/6, Glosa 2019/2/110, KSAG 2017/4/124, Rzeczposp. PwB 2017/3/130, Rzeczposp. PwB 2017/3/130) zaprezentował poglądy podzielane przez Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie. Stwierdził, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy odwołując się do poprzednich swoich orzeczeń wskazał, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być kompensowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c. i art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). W związku z tym na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, „niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika”. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, gdyż mogłoby to prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Sąd Najwyższy dostrzegał od początku potrzebę utrzymania ochrony interesów poszkodowanego w rozsądnych granicach. W konsekwencji stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. W sprawie rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy chodziło o wykorzystanie przez poszkodowanego możliwości najmu pojazdu w przedsiębiorstwie rekomendowanym przez ubezpieczyciela z uwagi na niższe stawki najmu pojazdu, bez uszczerbku dla innych istotnych warunków najmu i klasy pojazdu odpowiadającej klasie auta uszkodzonego. Jeżeli poszkodowany mimo to zdecydował się na najem pojazdu w innym przedsiębiorstwie po wyższych stawkach, do czego ma prawo, nie otrzyma z OC sprawcy więcej, niż stawki przedsiębiorstwa proponowanego przez ubezpieczyciela. Istotne jest to, że Sąd Najwyższy skonkretyzował obowiązki poszkodowanego związane z obowiązkiem ogólnym minimalizacji szkody. Podkreślił, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). W doktrynie podkreśla się, że Sąd Najwyższy nie wykreował żadnego nowego obowiązku, a jedynie dokonał doprecyzowania obowiązku wynikającego z powszechnie obowiązującego przepisu ustawy (a konkretnie – powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 2 u.u.o.), co należy do istoty wykładni prawa. (Maciej Ozga Wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego. Glosa do uchwały SN z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17, publ. LEX).

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu cytowanej uchwały z 2017 r. podkreślił, że taki obowiązek poszkodowanego nie eliminuje ani nie ogranicza przysługującej mu swobody wyboru kontrahenta, od którego najmie pojazd. Sprawia jedynie - ze względu na obowiązek zapobiegania zwiększeniu rozmiarów szkody - że zawierając umowę na mniej korzystnych warunkach od proponowanych przez ubezpieczyciela, poszkodowany będzie zmuszony ponieść część związanych z tym kosztów. Sąd Najwyższy stwierdził trafnie, że przeciwko przedstawionemu stanowisku nie przemawia wystarczająco silnie przyjmowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że odpowiedzialnością ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej objęte są - jako „niezbędne i ekonomicznie uzasadnione" - koszty naprawy pojazdu ustalone według cen, którymi posługuje się swobodnie wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu, choćby odbiegały (były wyższe) od cen przeciętnych, jeżeli tylko odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku. W przypadku kosztów naprawy pojazdu służących bezpośrednio wyeliminowaniu już istniejącej szkody majątkowej interes poszkodowanego podlega intensywniejszej ochronie niż w przypadku wydatków na najem pojazdu zastępczego, które nie służą wyrównaniu szkody - utrata możliwości korzystania z rzeczy nie jest szkodą - lecz jedynie wyeliminowaniu negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia) pojazdu. W konsekwencji wymagania dotyczące pokrycia obu kategorii kosztów różnią się. O ile celowość i ekonomiczność wydatków służących bezpośrednio restytucji (naprawie pojazdu) jest kontrolowana co do zasady tylko w wąskich granicach określonych w art. 363 § 1 zd. 2 k.c., o tyle w przypadku kosztów służących wyeliminowaniu negatywnych następstw majątkowych - jest samoistną, podstawową przesłanką warunkującą zakwalifikowanie tych wydatków jako szkodę. Znaczenie tej różnicy uwidacznia się także w tym, że zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11) kompensacie podlegają jedynie rzeczywiście poniesione wydatki na najem pojazdu zastępczego, podczas gdy koszty naprawy pojazdu mogą być - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem - dochodzone jeszcze przed ich poniesieniem. W dalszym orzecznictwie Sądu Najwyższego i w doktrynie wskazuje się, że dopiero wydatki poniesione w celu eliminacji lub ograniczenia takiego następstwa, jeżeli spełnią kryteria „celowości" oraz „ekonomicznej zasadności", będzie można uznać za szkodę. (także Eugeniusz Kowalewski, Michał P. Ziemiak Glosa do uchwały z 2017 r., uchwała SN z z dnia 13 marca 2020 r.III CZP 63/19 publ. Legalis, www.sn.pl, MoP 2020 nr 7, str. 339, Rzeczp., Biuletyn SN - IC 2020 nr 3-4, OSNC 2020 nr 11, poz. 96, str. 62, Maciej Ozga glosa do uchwały SN z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17)

Wynika z tego po pierwsze, że ubezpieczyciel OC sprawcy nie ma obowiązku przedstawienia poszkodowanemu oferty zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego. Sąd Okręgowy podziela pogląd, że z informacji przedstawionej przez ubezpieczyciela powinna wynikać co najmniej możliwość uzyskania przez poszkodowanego pomocy zakładu ubezpieczeń w zorganizowaniu najmu oraz wysokość stawek dobowych za najem, po jakich odbywa się udostępnienie pojazdu równorzędnej klasy przez asystora. W doktrynie wskazuje się, że informacja ubezpieczyciela ma umożliwić poszkodowanemu porównanie kosztów, jakie wygeneruje najem pojazdu. Jeżeli informacja ubezpieczyciela nie spełnia tych kryteriów, nie można zarzucić poszkodowanemu, że przyczynił się do powiększenia rozmiaru szkody. (oba poglądy za M. Ozgą Glosa do uchwały z 2017 r. cyt. wyżej) W tym względzie trzeba stwierdził, że pierwsza informacja ubezpieczyciela udzielana poszkodowanemu albo osobie działającej w jego imieniu wystosowana w odpowiedzi na zgłoszenie szkody jest informacją wstępną, na podstawie której poszkodowany powinien podjąć czynności, w ramach obowiązku minimalizacji szkody, polegające na skontaktowaniu się z ubezpieczycielem w celu uzyskania od niego konkretnych informacji o organizacji najmu i jego warunkach albo uzyskania nazw i kontaktów do konkretnych asystorów, aby móc się do nich zwrócić o przedstawienie warunków najmu pojazdów zastępczych. Informacja ubezpieczyciela nie musi zawierać szczegółowych warunków najmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowani upoważnili powoda do wykonywania czynności zgłoszenia szkody i prowadzenia postępowania likwidacyjnego. Powód zatem w ramach realizacji obowiązku minimalizacji szkody wynikającego z art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c. i art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych powinien, po uzyskaniu informacji od ubezpieczyciela o pomocy w zorganizowaniu najmu i stawce dobowej najmu, przekazać informację poszkodowanemu M. B.. Informacja ubezpieczyciela skierowana do powoda ma skutek wobec poszkodowanych. W jej następstwie poszkodowani powinni skontaktować się z ubezpieczycielem w celu uzyskania konkretnych informacji o podmiotach i warunkach najmu pojazdu, a przynajmniej o podmiotach proponowanych przez ubezpieczyciela, u których może auto nająć, a z którymi może się skontaktować w celu uzyskania konkretnych ofert najmu pojazdu zastępczego. Dopiero po wypełnieniu tego obowiązku minimalizacji szkody to na ubezpieczyciela przechodzi obowiązek przedstawienia konkretnych i całościowych informacji o warunkach najmu (czyli oferty najmu pojazdu zastępczego) albo, jak dzieje się zazwyczaj, skontaktowania poszkodowanych z wypożyczalnią, która taką ofertę przedstawi. Skontaktowanie się z wypożyczalnią powinno być dla poszkodowanych łatwe, co nie wyklucza konieczności zaangażowania wysiłku intelektualnego w porównanie ofert najmu pojazdów w tej wypożyczalni i u powoda. Jeśli porównanie oferty wypożyczalni ubezpieczyciela z ofertą powoda wypadłoby na niekorzyść oferty wypożyczalni ubezpieczyciela w stopniu istotnym, poszkodowany może najmując pojazd w wybranej przez siebie wypożyczalni za cenę rynkową liczyć na zwrot kosztów najmu z OC według stawki wybranej wypożyczalni. Jeśli natomiast oferty będą porównywalne bądź wady oferty wypożyczalni ubezpieczyciela będą nieistotne, wtedy poszkodowany najmując pojazd w wybranej przez siebie wypożyczalni powoda nie może liczyć na zwrot kosztów ponad stawkę wynikająca z oferty wypożyczalni ubezpieczyciela. Dodać trzeba, że informacje od ubezpieczyciela oraz sposób sformułowania ofert przez proponowaną przez niego wypożyczalnię powinny być jednocześnie jasne i zrozumiałe dla poszkodowanego, aby mógł on w miarę prosty sposób dokonać porównania ofert i podjąć decyzję w miarę szybko, adekwatnie do jego potrzeb. Z drugiej strony owa mniejsza ochrona poszkodowanego przy tego typu szkodach zakłada pewne niedogodności dla niego związane z koniecznością poświęcenia czasu i energii na porównanie ofert. Wygoda poszkodowanego jest brana pod uwagę, ale w ograniczonym zakresie. To, czy strony wywiązały się ze swoich obowiązków (ubezpieczyciel w udzieleniu informacji, proponowane przez niego wypożyczalnie w jasnym i zrozumiałym przedstawieniu warunków najmu pojazdu bez zbędnej zwłoki) oraz poszkodowany (zainteresowanie ofertą proponowanych przez ubezpieczyciela wypożyczalni i porównanie ofert) podlega ocenie w okolicznościach konkretnego przypadku.

Odnośnie rozkładu ciężaru dowodu (art.3 i 232 zdanie pierwsze k.c., z konsekwencjami z art.6 k.c.) to ubezpieczyciel powinien udowodnić, że takiej informacji (o pomocy w organizacji najmu i stawkach dobowych najmu oraz konsekwencjach braku ich weryfikacji przez poszkodowanego) udzielił poszkodowanemu oraz, w razie zainteresowania poszkodowanego, niezwłocznie przekazał szczegółowe informacje o podmiotach i warunkach najmu bądź wskazał wypożyczalnie, w których poszkodowany może uzyskać konkretną ofertę najmu pojazdu zastępczego i pojazd nająć. Z kolei poszkodowany powinien udowodnić, że wyraził zainteresowanie informacją ubezpieczyciela organizacji najmu pojazdu zastępczego oraz że w razie uzyskania informacji o wypożyczalniach proponowanych przez ubezpieczyciela skontaktował się z nimi, zażądał przedstawienia ofert i porównał z ofertą wybranej przez siebie wypożyczalni. W razie odrzucenia oferty ubezpieczyciela, powinien udowodnić w procesie, że była ona istotnie mniej korzystana dla niego.

W okolicznościach sprawy poszkodowani, których ubezpieczyciel skutecznie poinformował o możliwości najmu pojazdu zastępczego za jego pośrednictwem, o stawkach najmu oraz dodatkowo o tym, że pokrywa wszystkie koszty najmu, powinni w ramach obowiązku minimalizacji szkody skontaktować się z ubezpieczycielem w sposób wskazany w informacji. Dopiero w razie wypełnienia tego obowiązku na ubezpieczyciela spadłyby obowiązki prezentacji konkretnych, jasno zredagowanych ofert albo przekierowania do wypożyczalni w celu uzyskania przez poszkodowanych konkretnych, jasnych i zrozumiałych ofert najmu pojazdów zastępczych. Nie ma wątpliwości, że poszkodowani obowiązku nie wypełnili. Odpada więc porównywanie ofert na etapie procesu, a ocena przyczynienia się poszkodowanych do szkody kończy się na tym etapie. Dodać trzeba, że ich pełnomocnikiem był profesjonalista, który zna zasady likwidacji szkód samochodowych z OC. To nie poszkodowani wybrali powoda do naprawy auta i przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego oraz najmu pojazdu zastępczego, ale w istocie to powód wybrał poszkodowanych, co jasno wynika z zeznań świadka M. B.. Interes powoda w najmie pojazdu u niego, a nie w wypożyczalni wskazanej przez ubezpieczyciela, jest więc oczywisty, a działanie polegające na braku przekazania informacji poszkodowanym o możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela naganne.

W tej sprawie najęcie auta u powoda było na pewno uzasadnione do daty zgłoszenia szkody, gdyż wcześniej poszkodowani oraz działający w ich imieniu powód nie mieli wiedzy o tym, w jakim towarzystwie ubezpieczeniowym jest ubezpieczony pojazd sprawcy. Po drugie pozwany uznał najem ledwie za 16 dni, dlatego rozumując logicznie i zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, nie zgodziłby się na najem pojazdu zastępczego za cenę 95 zł za dobę ponad ten czas, co z kolei uzasadnia wniosek, że wypożyczalnia współpracująca z ubezpieczycielem auta po tej cenie nie najęłaby poszkodowanym pojazdu ponad okres 16 dni. Po trzecie konieczność zmiany wypożyczalni w czasie uzasadnionego najmu jest niedogodnością, ale nieistotną. Zresztą poszkodowani także u powoda zmienili auto najmowane w toku trwającej naprawy własnego auta.

Podsumowując, skoro łączny uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego, niekwestionowany w apelacji, wyniósł 65 dób, poszkodowanym należy się zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego według stawki dobowej 95 zł brutto za 16 dób oraz według stawki 196,80 zł brutto (160 zł netto) za 49 dób. Zatem ostatecznie poszkodowanym należy się od pozwanego 11.163,20 zł (1.520+9.643,20). Uwzględniając kwotę wypłaconą już przez ubezpieczyciela, powodowi należy się 9.643,20 zł.

Sąd Rejonowy naruszył art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 tj. z dnia 16 września 2022 r. Dz.U. z 2022 r. poz. 2277). Zgodnie z nim zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Jedynie wyjątkowo, zgodnie z art.14 ust.2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Powód powołał w pozwie wprost art.14 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Skoro o szkodzie w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego poinformował ubezpieczyciela 18.12.2018 r., to 30 dni mijało 17.01.2019 r. Zatem odsetki ustawowe za opóźnienie powinny być liczone od 18.01.2019 r. Powód w odpowiedzi na apelację nie wypowiedział się co do tego zarzutu pozwanego.

Podsumowując, apelacja okazała się częściowo uzasadniona, kwota główna podlegała obniżeniu do kwoty 9.643,20 zł, a data, od której zasadzono odsetki ustawowe za opóźnienie, przesunięta na 18.01.2019 r. W pozostałej części apelacji jest bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu na podstawie art.385 k.p.c. Ostatecznie powód wygrał w I instancji w 81%, zatem koszty procesu na podstawie art.100 k.p.c. podlegały stosunkowemu rozdzieleniu, powoda obciążają w 14%, pozwanego w 86%.

Koszty II instancji Sąd Okręgowy stosunkowo rozdzielił na podstawie art.100 w zw. z art.391 § 1 k.p.c. Apelacja jest uzasadniona do kwoty 1.297,65 zł, zatem pozwany wygrał w 27%, powód w 73%. Powód poniósł wynagrodzenie swojego pełnomocnika 450 zł, pozwany opłatę od apelacji 200 zł i wynagrodzenie swojego pełnomocnika 450 zł, razem 650 zł. Powód winien zwrócić pozwanemu 328,50, a powód pozwanemu 149,50 zł. Ostatecznie pozwany zwraca powodowi 179 zł. Podstawa prawna rozstrzygnięcia o odsetkach za opóźnienie to art. 98 § 11 w zw. z art.391 § 1 k.p.c.

Marcin Miczke