Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Skiera-Bilska

Protokolant: sekr. sąd. Patrycja Tomasik

po rozpoznaniu

na rozprawie w dniu 29 maja 2024 roku w K.

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko J. K.

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego J. K. na rzecz powódki A. K. alimenty w kwocie po 1000,00 zł (jeden tysiąc złotych) miesięcznie płatne do dnia 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności poczynając od dnia 1 lutego 2023 roku.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

IV.  Nie obciąża pozwanego kosztami strony powodowej.

V.  Wyrokowi w punkcie I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia

Agnieszka Skiera-Bilska

UZASADNIENIE

Pozwem, który wpłynął do Sądu w dniu 2 lutego 2023 r. powódka A. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego J. K. na swoją rzecz kwoty po 2.000 zł w skali miesiąca.

W odpowiedzi na pozew, która wpłynęła do Sądu w dniu 20 lutego 2023 r. pozwany J. K. wniósł o oddalenie powództwa.

Kolejno w piśmie z dnia 22 marca 2023 r. (data wpływu do Sądu) i z dnia 4 kwietnia 2023 r. (data wpływu do Sądu) J. K. podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na pozew.

Na terminie rozprawy w dniu 1 marca 2024 r. powódka podtrzymała pozew.

Z kolei na terminie rozprawy w dniu 29 maja 2024 r. A. K. podtrzymała stanowisko w sprawie. Natomiast J. K. wnosił o zasądzenie alimentów w kwocie 500 zł.

Sąd ustalił, co następuje:

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Koninie w sprawie I C 918/19 rozwiązał przez rozwód małżeństwo A. K. z J. K. z winy obu stron. Zarazem Sąd zasądził od J. K. na rzecz małoletniej córki stron M. K. (1) alimenty w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, począwszy od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Od powyższego wyroku J. K. wywiódł apelację, którą następnie cofnął w związku z czym Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 11 października 2022 r. w sprawie I ACa 1129/22 umorzył postępowanie apelacyjne.

Dowód: kopia wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 15 czerwca 2022 r. w sprawie I C 918/19 wraz z uzasadnieniem (k.48-57 oraz k.214-223); wyrok Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 15 czerwca 2022 r. w sprawie I C 918/19 wraz z uzasadnieniem (k.408-408v i k.413-421 akt I C 918/19 Sądu Okręgowego w Koninie); postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 11 października 2022 r. w sprawie I ACa 1129/22 wraz z uzasadnieniem (k.443-444 akt I C 918/19 Sądu Okręgowego w Koninie)

W chwili zakończenia sprawy rozwodowej A. K. nie wykonywała pracy zawodowej i zajmowała się niepełnosprawną córką M. K. (2), która wówczas była już pełnoletnia, lecz nie była zdolna do samodzielnej egzystencji i wymagała stałej opieki i pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

A. K. sprawowała bieżącą pieczę nad małoletnią córką stron M. K. (1), która uczęszczała do V – ej klasy szkoły podstawowej.

Wspólnie z powódką zamieszkiwała również pełnoletnia córka stron M. K. (3).

Dowód: odpisy skrócone aktów urodzenia (k.10-12 akt I C 918/19 Sądu Okręgowego w Koninie); kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (k.13 akt I C 918/19 Sądu Okręgowego w Koninie), a nadto bezsporne

J. K. zajmował się wówczas prowadzeniem własnej działalności gospodarczej pod nazwą (...). Dochód pozwanego z tej działalności w 2018 r. wynosił około 5.700 zł miesięcznie.

Dowód: zeznanie podatkowe PIT – 36 za 2018 r. (k.137-140 akt I C 918/19 Sądu Okręgowego w Koninie)

A. K. będąc w związku małżeńskim z J. K. zajmowała się dziećmi i domem, natomiast pozwany wykonywał pracę. Wówczas też środki z dopłat wpływały na jej konto, zaś obecnie dopłaty wpływają na konto J. K.. A. K. spłacała zadłużenie z tytułu KRUS-u, albowiem pozwany tego nie regulował, gdy powódka przebywała na zwolnieniu wówczas zostało to jej potrącone. A. K. wyprowadzając się z domu stron nie zabrała żadnego składnika majątku wspólnego.

Aktualnie powódka w dalszym ciągu nie pracuje i zajmuje się niepełnosprawną 30 – letnią córką M., która nie jest ubezwłasnowolniona i pobiera rentę w kwocie 1.945,48 zł. M. przeszła zawał mózgu, nie mówi, porusza się, lecz ma niedowład oraz cierpi na epilepsję. M. wymaga pomocy we wszystkich aspektach życia. Na jej rzecz alimenty od pozwanego nie zostały ustalone. J. K. nie wspiera powódki w opiece nad córką M., a nawet o nią nie pyta. Powódka z racji sprawowania opieki nad niepełnosprawną córką pobiera świadczenie w kwocie około 3.000 zł. Nadto, na M. otrzymuje zasiłek w kwocie 215 zł, przy czym nie pobiera świadczenia uzupełniającego tzw. „500 +”. A. K. wychowuje również 14 - letnią córkę M., która uczęszcza do VII – ej klasy szkoły podstawowej. Powódka na małoletnią córkę otrzymuje świadczenie wychowawcze tzw. „800+”. Pełnoletnia córka stron M. obecnie jest na drugim roku studiów, które realizuje w W.. Od ojca zostały na jej rzecz zasądzone alimenty w kwocie 2.000 zł. Pozwany córce M. kupił 3 lata temu samochód, który pozostaje na jego utrzymaniu, w tym zakup paliwa. J. K. uregulował płatność za naprawę tego samochodu w kwocie 700 zł, zaś przed poprzednią zimą kupił opony zimowe, na co wydatkował kwotę 1.000 zł za komplet. Natomiast najstarsza córka stron 31 – letnia M. jest usamodzielniona. A. K. korzysta z pomocy matki i córek. J. K. w żadnym zakresie nie wspiera finansowo ani osobiście A. K. w opiece nad niepełnosprawną córką M..

Dowód: kopia zaświadczenia o wysokości dochodu podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych (k.12); kopia pozwu ze sprawy III RC 161/22 Sądu Rejonowego w Kole (k.60-66); potwierdzenie wypłaty (k.258); kopia decyzji Prezesa KRUS (k.268-271); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

A. K. korzysta z leczenia dermatologicznego, kardiologicznego i ginekologicznego w ramach praktyki prywatnej, przy czym wizyty kosztują około 200 zł średnio raz na 3 miesiące. Natomiast jeden raz na pół roku powódka jeździ do W. do neurochirurga ze względu na oponiaka, z tym że koszt wizyty w W. stanowi kwotę 200 zł i do tego dochodzi dojazd. A. K. na zakup leków przeznacza około 200 zł - 300 zł miesięcznie. Ponadto, powódka jednokrotnie w ciągu roku odbywa wizytę u okulisty, której koszt wynosi 100 zł. Z kolei na zakup dwóch par okularów wydatkuje kwotę 600 zł, przy czym ostatnio okulary kupowała w ubiegłym roku.

Dowód: kopia zaświadczenia lekarskiego z dnia 4 stycznia 2023 r. (k.10); kopia paragonu fiskalnego wraz ze zleceniem na okulary (k.11); kopia sprawozdania z badania echokardiograficznego (k.13-15v); potwierdzenie terminu wizyty u stomatologa (k.16); wydruk wiadomości mailowej (k.17); opis badania rezonansu magnetycznego (k.18); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264)

Powódka wraz z córkami M., M. oraz M. zamieszkuje w domu należącym do jej matki T. P. położnym w K.. W związku z tym ponosi opłaty za

energię elektryczną w kwocie około 600 zł za dwa miesiące, za ogrzewanie gazowe w kwocie od 500 zł do 1.000 zł za dwa miesiące, za odpady komunalne w kwocie 280 zł na kwartał za cztery osoby, za wodę w kwocie około 90 zł – 130 zł miesięcznie, za internet, telefony – około 300 zł miesięcznie za trzy telefony i dodatkowo raty kredytu za telefon zakupiony w tym roku na raty (1.400 zł), przy czym rata miesięczna wynosi 79 zł. Powódka uiszcza także podatek od nieruchomości w kwocie 99 zł za rok.

A. K. ponosi koszty zakupu wyżywienie w kwocie około 1.200 zł miesięcznie. Natomiast na zakup odzieży i obuwia przeznacza kwotę 200 zł miesięcznie. Na zakup kosmetyków i środków pielęgnacyjnych wydatkuje zaś kwotę 200 zł miesięcznie.

Dowód: wydruki potwierdzeń przelewów z rachunku bankowego (k.20-34); kopia faktury za energię elektryczną (k.35); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264)

A. K. reguluje należność za ubezpieczenie OC samochodu w kwocie 580 zł w skali roku. Ponosi też koszty zakupu paliwa do niego w kwocie 400 zł miesięcznie, jak również koszty napraw w kwocie rzędu 1.500 zł – 2.000 zł, a także przeglądu w kwocie 100 zł na rok.

Powódka dokonała zakupu materaca dla córki za kwotę 1.898 zł.

Dowód: potwierdzenie kontynuacji ubezpieczenia (k.19); faktura z dnia 9 stycznia 2024 r. (k.259); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264) A. K. i J. K. są właścicielami gospodarstwa rolnego położonego na ternie gminy O. o powierzchni 47,2658 ha fizycznych, tj. 27,228 ha przeliczeniowych. J. K. jest dzierżawcą gruntu rolnego o powierzchni 11,32 ha fizycznych, tj. 4,4290 ha przeliczeniowych. Statystyczny dochód z ww. gospodarstwa za 2022 r. wyniósł 104.088,22 zł.

Pozwany otrzymał dopłaty z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa: za 2020 r. w kwocie 40.784,01 zł; za 2021 r. w kwocie 56.538,11 zł; za 2022 r. w kwocie 89.779,07 zł.

Pozwany w listopadzie ubiegłego roku otrzymał dofinansowanie unijne w kwocie 31.000 zł, które zostało zabrane przez Komornika. Natomiast w lutym br. wpłynęły kolejne środki, przy czym bank zablokował kwotę 32.000 zł, z tym że następnie te środki zostały odblokowane.

Pozwany reguluje należność za spółkę wodną w kwocie około 785 zł rocznie.

Dowód: zaświadczenie z dnia 10 marca 2023 r. (k.69) i z dnia 13 marca 2023 r. (k.70); historia rachunku bankowego (k.71-77); wyciąg z rachunku bankowego (k.78-83); wyciągi łączone (k.84-104); potwierdzenie wykonania operacji bankowej (k.105); nakaz płatniczy z dnia 15 marca 2021 r. (k.106); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

J. K. w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego dokonuje zakupu nawozów i materiału siewnego. W 2022 r. pozwany zakupił nawóz za kwotę 1.365 zł oraz 19.020 zł, a także wapno za kwotę 12.321,60 zł i za kwotę 7.734,66 zł. Natomiast na zakup materiału siewnego w 2022 r. przeznaczył kwotę 6.743 zł. J. K. w 2022 r. poniósł też opłaty za certyfikację w zakresie rolnictwa ekologicznego w kwotach 1.400 zł, 350 zł, 1.050 zł oraz 310 zł. Niezależnie od powyższego, pozwany w 2022 r. dokonał zakupu części do maszyn rolniczych w kwotach 1.645,05 zł oraz 248,04 zł. Kupił również paliwo do ciągnika za kwoty 7.761,99 zł i 4.464 zł. J. K. do zapłaty za dzierżawę w 2022 r. miał kwoty 3.749,55 zł oraz 3.712,95 zł. Pozwany na mocy ostatecznego wezwania do zapłaty z dnia 6 lutego 2023 r. został zobowiązany do uiszczenia należności za dzierżawę w łącznej kwocie 6.556,98 zł obejmującej odsetki. Ponadto, J. K. za 2022 r. łącznie miał do zapłaty za podatek rolny, od nieruchomości i leśny za grunty dzierżawione i te których jest właścicielem wraz z powódką kwotę 4.827 zł.

Pozwany w 2022 r. z tytułu sprzedaży zboża otrzymał łącznie kwotę 10.278,84 zł.

Natomiast w 2023 r. z środków uzyskanych z ww. tytułu pozwany J. K. ze dokonał spłaty jednej pożyczki w kwocie 20.000 zł.

Dowód: historia rachunku bankowego (k.71-77); wyciąg z rachunku bankowego (k.78-83); wyciągi łączone (k.84-104); potwierdzenie wykonania operacji bankowej (k.105); faktury za nawozy, materiał siewny i wapno (k.186-187, k.188v i 190v); faktury za certyfikację (k.187v-188, k.189-189v); faktury za części do maszyn rolniczych (k.190, k.192v); faktury za paliwo do ciągnika (k.191, k.192); faktury za dzierżawę (k.191v, k.193); decyzje podatkowe (k.193v-194v); ostateczne wezwanie do zapłaty (k.195); wydruki potwierdzeń wykonania operacji bankowych (k.199-200); ); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

Pozwany J. K. od 1994 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) w ramach której zajmował się głównie wykonywaniem konstrukcji i pokryć dachowych. Odbywał kursy jako cieśla-stolarz. Był okres, że zatrudniał pracowników.

W okresie pandemii w związku z prowadzoną działalnością otrzymał pomoc finansową w kwocie 5.000 zł.

W 2022 r. przychód pozwanego z tej działalności wyniósł 251.368,99 zł, zaś jego dochód był w kwocie 22.922,02 zł.

J. K. prowadząc powyższą działalność wykonywał dach na szpitalu i jego kolega nie zapłacił mu za te prace około 70.000 zł.

Pozwany posiada zadłużenie wobec ZUS-u, którego wysokość na dzień 28 lutego 2024 r. wynosiła łącznie 74.500,76 zł.

J. K. w dniu 29 lutego 2024 r. dokonał zawieszenia ww. działalności.

Dowód: wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (k.36-37); informacja PIT/B za 2022 r. (k.68-68v); historia rachunku bankowego (k.71-77); wyciąg z rachunku bankowego (k.78-83); wyciągi łączone (k.84-104); potwierdzenie wykonania operacji bankowej (k.105); wydruk z (...) o zadłużeniu (k.261); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

J. K. obecnie zamieszkuje samodzielnie. Nie zatrudnia żadnej osoby do opieki nad gospodarstwem.

Pozwany reguluje należności za wodę w kwocie około 563,46 zł za trzy miesiące, za energię elektryczną w kwocie około 320 zł miesięcznie. J. K. ponosi opłaty za usługi telekomunikacyjne i telewizyjne w kwocie około 145,70 zł miesięcznie oraz za Internet w kwocie około 43 zł miesięcznie. Obciąża go również ogrzewanie domu, przy czym pali drzewem.

Dowód: historia rachunku bankowego (k.71-77); wyciąg z rachunku bankowego (k.78-83); wyciągi łączone (k.84-104); potwierdzenie wykonania operacji bankowej (k.105); kopia faktury za wodę (k.195v); kopia faktury za usługi telekomunikacyjne (k.196); kopia faktury za Internet (k.197); kopie wezwań do zapłaty (k.198-198v); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

Pozwany w marcu 2023 r. aneksował umowy pożyczki z dnia 27 sierpnia 2020 r. i z dnia 21 maja 2021 r., przy czym w związku z tym zobowiązany był do spłaty w sumie odpowiednio kwot 26.478,68 zł oraz 39.593,15 zł, a termin płatności ostatnich rat przypadał w dniu 29 lutego 2024 r.

W dniu 11 maja 2022 r. J. K. zaciągnął w Banku Spółdzielczym w W. kredyt obrotowy w kwocie 20.000 zł na finansowanie bieżących potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym łącznie do spłaty z tego tytułu była kwota 22.075,48 zł, z tym że ostateczny termin tej spłaty przypadał na dzień 30 kwietnia 2023 r.

Dowód: aneksy do umów pożyczki (k.183-184v); umowa o kredyt obrotowy wraz z harmonogramem spłat (k.185-185v)

J. K. użytkuje samochód marki O. (...) i w związku z tym ponosi koszty zakupu paliwa w kwocie około 300 zł miesięcznie.

Dowód: historia rachunku bankowego (k.71-77); wyciąg z rachunku bankowego (k.78-83); wyciągi łączone (k.84-104); potwierdzenie wykonania operacji bankowej (k.105); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

Przed Sądem Rejonowym w Kole pomiędzy stronami prowadzone jest postępowanie o podział majątku wspólnego w sprawie I Ns 359/21, które zostało zainicjowane przez A. K. wnioskiem z dnia 12 maja 2021 r. W skład tego majątku wchodzą m.in. nieruchomości, w tym grunty rolne, maszyny, urządzenia, samochody, wyposażenie domu, inwentarz żywy, w tym pięć dorosłych koni, których łączna wartość została oszacowana przez Związek (...) łącznie na kwotę 49.000 zł. J. K. zamierza uruchomić hipoterapię dla osób niepełnosprawnych, lecz obecnie nie czerpie dochodu z tych zwierząt.

Pozwany domagał się fizycznego podziału majątku. W 2022 r. była ugoda wstępna. Pozwany nie złożył powódce propozycji spłaty.

Aktualnie wspomniane postępowanie jest na etapie po wydaniu jednej opinii głównej. Majątek został oszacowany na kwotę około 3,5 mln złotych. Nie został wyznaczony jeszcze termin rozprawy.

Dowód: wniosek o podział majątku wspólnego (k.3-12 akt I Ns 359/21 Sądu Rejonowego w Kole); pismo J. K. z dnia 18 maja 2022 r. (k. 91-94v akt I Ns 359/21 Sądu Rejonowego w Kole); informacja od Związku (...) z dnia 2 czerwca 2022 r. (k.107 akt I Ns 359/21 Sądu Rejonowego w Kole); pismo pełnomocnika J. K. z dnia 7 lipca 2022 r. (k. 119 akt I Ns 359/21 Sądu Rejonowego w Kole); pismo z dnia 7 maja 2024 r. (dokument z akt I Ns 359/21 Sądu Rejonowego w Kole) – (k.282-298); zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):02:59 – 00:27:34, k.262-263) oraz uzupełniające zeznania powódki A. K. (e-protokół (...):04:32 – 01:10:07, k.263v-264); częściowo zeznania pozwanego J. K. (e-protokół (...):27:34 – 01:04:32, k.263-263v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dowodów z dokumentów i zeznań powódki A. K. oraz częściowo zeznań pozwanego J. K..

Za polegające na prawdzie Sąd uznał zeznania powódki A. K., albowiem były szczere, logiczne i rzeczowe oraz znajdowały pokrycie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów.

Jako częściowo wiarygodne Sąd uznał zeznania pozwanego J. K.. Nie sposób bowiem dać im wiary w zakresie w jakim podawał okoliczności dotyczące zakupu przez powódkę mieszkania i posiadania gospodarstwa po rodzicach, gdyż pozostaje to w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami A. K. i przedłożonym przez nią dokumentem na (k.267).

Nieprzekonujący, a wręcz nieracjonalny jest podawany przez pozwanego powód zawieszenia działalności gospodarczej związany z zajęciem mu środków przez Komornika, zważywszy, że J. K. prowadził działalność gospodarczą od 1994 r. przez co ma w tej branży doświadczenie, a jak powszechnie wiadomo usługi dekarskie, ciesielski, czy stolarskie cieszą się ogromny zainteresowaniem i są zajęciem intratnym z punktu widzenia możliwych do wypracowania zysków.

Nieprzydatne do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okazały się przedłożone przez pozwanego w poczet materiału dowodowego dokumenty, tj. wyciąg z rachunku bankowego (k.109-114); lista transakcji na rachunku bankowym (k.115-124); historia rachunku bankowego (k.125-132); zestawienia wybranych operacji na rachunku bankowym (k.133-134 oraz k.136-137); kopia dowodu wpłaty (k.135); kopia wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 15 czerwca 2022 r. wraz ze stwierdzeniem prawomocności (k.138-138v); wydruki potwierdzeń wykonania operacji bankowych (k.139-182), albowiem dotyczyły postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko pozwanemu. Sąd w toku niniejszego postępowania nie zajmuje się analizą tego, czy Komornik słusznie, czy też nie słusznie dokonał zajęcia środków pieniężnych pozwanego.

Za nieprzydatną do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy Sąd potraktował również dokumentację fotograficzną przedłożoną przez powódkę na (k.272).

Sąd zważył, co następuje:

W realiach przedmiotowej sprawy powódka A. K. domagała się zasądzenia od J. K. alimentów w kwocie 2.000 zł miesięcznie.

Podstawę żądania zgłoszonego przez powódkę stanowi przepis art. 60 § 1 k.r.o., zgodnie z którym, małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Stosownie zaś do przepisu art. 61 k.r.o. z zastrzeżeniem przepisu artykułu poprzedzającego do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego z małżonków rozwiedzionych drugiemu stosuje się odpowiednio przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi.

Zdaniem Sądu, mając na uwadze zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy, przedmiotowe powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Bezsprzecznie Sąd Okręgowy w Koninie wyrokiem z dnia 15 czerwca 2022 r. w sprawie I C 918/19 rozwiązał przez rozwód małżeństwo A. K. i J. K. z winy obu stron. Tym samym zaktualizowała się pierwsza przesłanka decydująca o możliwości wystąpienia przez jednego z byłych małżonków z żądaniem alimentów od drugiego małżonka, gdyż żaden z nich nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

Jak stanowi pierwszy z cytowanych przepisów, małżonek, który występuje z żądaniem ustalenia alimentów, musi wykazać, iż znajduje się w niedostatku. Pojęcie niedostatku było szczegółowo analizowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie, gdzie wyraźnie podkreślano, że zaspokojenie potrzeb każdego człowieka powinno nastąpić przede wszystkim z jego własnych środków. Dotyczy to dochodów z pracy, z majątku, ze świadczeń z ubezpieczenia lub zabezpieczenia społecznego. Za osoby znajdujące się w niedostatku należy zatem uważać osoby, które własnymi siłami nie są w stanie zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb z uzyskiwanych dochodów : "Niedostatek jest wtedy, gdy małżonek rozwiedziony nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w całości lub w części własnymi siłami" (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1998r., sygn. akt I CKN 524/98, nie publ.).

A. K. niewątpliwe wykazała, iż znajduje się w niedostatku. Powódka zajmując się osobiście i samodzielnie niepełnosprawną córką M., która z uwagi na swoją niepełnosprawność wymaga całodobowej opieki, nie posiada obiektywnie możliwości podjęcia pracy zarobkowe, nawet w ograniczonym wymiarze. Siłą rzecz więc jej źródło utrzymania stanowi świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad córką, które obecnie wynosi 2.988 zł miesięcznie. Potrzeby powódki są zaś wysokie i Sąd tego nie kwestionuje, gdyż A. K. korzysta z nieodzownego leczenia i ponosi koszty utrzymania domu oraz użytkowanego samochodu. Nie sposób czynić jej zarzutu, że żyje zbytkownie, bądź składowe kosztów jej utrzymania są przeszacowane.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest jednak także od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Pozwany J. K. obecnie zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa rolnego należącego do stron, jak również uprawia dzierżawione grunty. Powódka została pozbawiona jakichkolwiek dochodów z majątku, który razem z pozwanym w trakcie małżeństwa budowali. Dodatkowo powódka wyręcza pozwanego w jego obowiązkach rodzicielskich, gdyż ten pomimo wiedzy i świadomości o stopniu niepełnosprawności córki M., zakresu pomocy jakiej potrzebuje, w żadnym zakresie nie pomaga w opiece nad córką M.. Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, że pozwany od co najmniej 2021 roku samodzielnie zarządza całym majątkiem wspólnym stron, a przede wszystkim gospodarstwem rolnym, z którego statystyczny dochód za 2022 r. wyniósł 104.088,22 zł, a dopłaty unijne były w kwocie 89.779,07 zł winien łożyć alimenty na powódkę w kwocie 1.000 zł miesięcznie. Nie można zapominać, że pozwany w 2022 r. i 2023 r. osiągnął również dochód ze sprzedaży zboża w kwotach odpowiednio 10.278,84 zł i około 20.000 zł. Tym samym już tylko oceniając możliwości zarobkowe pozwanego przez pryzmat użytkowanego gospodarstwa winien on uiszczać powódce ww. kwotę w celu zniwelowania występującego po jej stronie stanu niedostatku.

Pozwany podnosił, iż posiada zobowiązania finansowe z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytu. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, zadłużenie bankowe zobowiązanego do alimentacji nie może powodować ograniczenia należnych uprawnionemu środków utrzymania. Osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, musi bowiem się z tym liczyć przy podejmowaniu wydatków i ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego (vide: teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 1976 r., sygn. akt III CRN 236/76, publ. (...) LEX nr 7875). Sąd dokonując oceny zasadności przedmiotowego powództwa, nie brał pod uwagę tej okoliczności. Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że większość wspomnianych zobowiązań pozwanego winna zostać spłacona w toku niniejszej sprawy. Nawet gdyby to nie nastąpiło pozwany zaciągając takie zobowiązania winien liczyć się z obowiązkiem łożenia alimentów na rzecz dzieci i byłej małżonki, w szczególności że dzierży cały ich majątek wspólny, na który pracowali wspólnie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd na podstawie przytoczonych powyżej przepisów prawa w punkcie I. wyroku zasądził od pozwanego J. K. na rzecz powódki A. K. alimenty w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 lutego 2023 r.

Natomiast w punkcie II. wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, albowiem uwzględnienie powództwa ponad zasądzoną kwotę stanowiłoby nadmierne obciążenie dla pozwanego.

Z kolei w punkcie III. wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c. nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, mając na uwadze, że powództwo zostało uwzględnione częściowo.

W punkcie IV wyroku Sąd nie obciążał pozwanego kosztami strony powodowej, albowiem strony w takim samym zakresie wygrały i przegrały przedmiotowy proces.

Zarazem Sąd w punkcie V. wyroku w oparciu o art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. nadał wyrokowi w punkcie I. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Agnieszka Skiera-Bilska