Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 26-03-2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Nawrocki

Protokolant: st.sekr.sąd. Dorota Wróbel

po rozpoznaniu w dniu 12-03-2015 r. w Koninie

sprawy z powództwa D. F. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. F. (1) kwotę 109.858 zł 03 gr (sto dziewięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt osiem złotych trzy grosze) z ustawowymi odsetkami:

-

od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 2.858 zł 03 gr od dnia 21.06.2013 r. do dnia zapłaty,

-

od kwoty 40.000 zł od dnia 25.08.2014 r. do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. F. (1) kwotę 11.465 zł 20 gr (jedenaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Okręgowy w Koninie kwotę 887 zł 90 gr (osiemset osiemdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Andrzej Nawrocki

Sygn. akt I C 853/14

UZASADNIENIE

Powód D. F. (1) wniósł początkowo o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W.: kwoty 67.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.01.2013 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia zgodnie z art. 445 § 1 k.c., kwoty 227 zł 43 gr wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów leczenia zgodnie z art. 444 § 1 k.c., kwoty 3.136 zł 30 gr wraz ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem kosztów utraconego dochodu zgodnie z art. 361 § 2 k.c. oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 7.200 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, ewentualnie zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów postępowania sądowego według spisu kosztów, który zostanie przedłożony na rozprawie. W uzasadnieniu pozwu powód wywodził, że w dniu 15.11.2011 roku w miejscowości G., B. P., kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą marki W. nr rej. (...), wjeżdżając na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej nie zachował szczególnej ostrożności i nie zatrzymał się w obrębie znaku (...), czym doprowadził do zderzenia z jadącym prawidłowo samochodem marki S. (...) o nr rej. (...), którym kierował M. B.. Na skutek wypadku powód będący pasażerem pojazdu marki S. (...) doznał naruszenia integralności fizycznej i rozstroju zdrowia. Pojazd sprawcy wypadku w dacie zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego przyznał powodowi kwotę 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia i określił przyczynienie się powoda do zwiększenia rozmiarów szkody na 30%. Powód podkreślił, że przyznana kwota nie spełnia kryteriów art. 445 § 1 k.c.. Powód bowiem na skutek wypadku doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia serca, płuca lewego, pęknięcia śledziony, skutkującej jej usunięciem, rozerwania nerki lewej, złamania żeber II, III, VIII i X po stronie lewej, kręgów C5 i C6, wyrostków kolczystych Th 7, 8, 9 i 10, zwichnięcia stawu barkowego lewego, złamanie wieloodłamowe trzonu kości udowej lewej oraz bieguna górnego rzepki lewej. Powód po zdarzeniu przebywał w szpitalu, został poddany operacji oraz leczeniu, a szpital opuścił w dniu 23.12.2011 roku. Następnie powód kontynuował leczenie w specjalistycznych poradniach i rozpoczął rehabilitację, został także zakwalifikowany do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym, a nadto rozpoznano u niego zaburzenia adaptacyjne. Zdaniem powoda, przy ocenie zasadności roszczenia istotnym jest, że w wyniku wypadku doznał on rozległych obrażeń ciała – w tym blizn, podejmuje bolesną i uciążliwą rehabilitację, a nadto przebywał długi czas w szpitalu, musiał nosić kołnierz ortopedyczny i wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych i samoobsługowych. Przed wypadkiem powód był natomiast aktywnym i w pełni zdrowym człowiekiem. Powód wskazał, że wydatki poniesione na dojazdy do placówek medycznych zostały wyliczone na podstawie specyfikacji dojazdów, przy założeniu że pojazd powoda spala 12 l/100 km, jako średnią cenę paliwa gazowego przyjęto natomiast 2 zł 85 gr/l. Natomiast roszczenie o zapłatę kwoty 3.136 zł 60 gr oparte jest na treści art. 361 § 2 k.c., przy czym wyliczenie zostało oparte na podstawie zaświadczenia o wypłaconych zasiłkach za okres od 1.06.2012 roku do 30.04.2013 roku. Powód nie zakwestionował także ustalonego przez pozwanego 30% przyczynienia się do zwiększenia rozmiarów szkody. Nadto powód wskazał, że uzasadnienie żądania odsetek od kwoty zadośćuczynienia od dnia 17.01.2013 roku podyktowane jest faktem, że decyzją z dnia 16.01.2013 roku pozwany zakończył proces likwidacji szkody. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego jest uzasadniona charakterem sprawy i nakładem pracy pełnomocnika strony powodowej (k. 2-8).

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu, wskazując, że swoje stanowisko wyraził w piśmie z dnia 16.01.2013 roku, które znajduje się w aktach szkody (k. 78).

W toku procesu – pismem, które wpłynęło do Sądu w dniu 25 sierpnia 2014 roku - powód D. F. (1) rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 107.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 roku do dnia zapłaty i od kwoty 40.000 zł od dnia 20.08.2013 roku do dnia zapłaty – zamiast dotychczasowej kwoty 67.000 zł, podtrzymując pozostałe żądania pozwu. Powód podkreślił, iż zmiana żądanej kwoty wynika z treści sporządzonych w toku postępowania opinii biegłych i ustalonego przez nich stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda (k. 137-140).

Sąd Rejonowy w Koninie VII Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w S. postanowieniem z dnia 25.08.2014 roku uznał się niewłaściwym rzeczowo do rozpoznania sprawy i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Koninie jako właściwemu miejscowo i rzeczowo (k. 142).

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa również w rozszerzonej części, podnosząc, iż roszczenie powoda o zadośćuczynienia jest wygórowane (k. 173).

Nadto na rozprawie w dniu 12.03.2015 roku powód D. F. (1) złożył spis kosztów, wnosząc o zasądzenie od pozwanego kwoty 15.080 zł 40 gr tytułem zwrotu kosztów procesu (k. 212-213).

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany (...) S.A. w W. zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych – polisa nr (...) – dotyczącą samochodu marki M., nr rej. (...), którego użytkownikiem była E. K., prowadząca działalność pod nazwą (...), która to umowa obowiązywała w dniu 15.11.2011 roku (bezsporne).

Powód D. F. (1), w dniu 15.11.2011 roku ok. godz. 5.25 przejeżdżał przez miejscowość G., gmina W., woj. (...). Powód był pasażerem pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), kierowanego przez M. B., natomiast drugim pasażerem pojazdu był R. K.. Osoby te jechały do pracy ze S. do T.. W tym czasie w G. na skrzyżowane drogi K-92 z drogą gminną i powiatową nr (...) wjechał B. P., kierujący ciągnikiem siodłowym marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą marki W. o nr rej. (...), jadący z kierunku B. drogą podporządkowaną. B. P. nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie zastosował się od dyspozycji znaku B-20 STOP i wjechał na skrzyżowanie, nie udzielając pierwszeństwa przejazdu samochodowi osobowemu marki S. (...) o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia obu pojazdów. Powód D. F. (1) w chwili zdarzenia nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa (bezsporne, a nadto zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193).

Sąd Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą we W. wyrokiem z dnia 21.02.2013 roku sygn. akt VII K (...), zmienionym następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 18.06.2013 roku sygn. akt XVII Ka (...), uznał B. P. za winnego tego, że w dniu 15.11.2011 roku o godz. 05.25 w G., gmina W., woj. (...), na skrzyżowaniu drogi K-92 z drogą gminną i powiatową nr (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując ciągnikiem siodłowym M. o nr rej. (...) wraz z naczepą marki W. o nr rej. (...), jadąc z kierunku B. drogą podporządkowaną, nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie zastosował się do dyspozycji znaku B-20 STOP i wjechał na skrzyżowanie z drogą K (...) nie udzielając pierwszeństwa przejazdu samochodowi osobowemu marki S. (...) o nr rej. (...), kierowanemu przez M. B., doprowadzając do zderzenia obu pojazdów w wyniku czego kierowca samochodu S. M. B. poniósł śmierć na miejscu zdarzenia w wyniku doznanych obrażeń, a pasażerowie samochodu S.: R. K. doznał obrażeń w postaci stłuczenia mózgu w prawej okolicy ciemieniowej, złamania zęba obrotnika, złamania żeber II-V po stronie prawej, powierzchniowych ran szarpanych obu dłoni, sińca powieki oka lewego, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych narządów ciała na czas powyżej 7 dni, natomiast D. F. (1) doznał obrażeń w postaci: stłuczenia serca, stłuczenia płuca lewego, stłuczenia ośrodkowego układu nerwowego ( (...)), pęknięcia śledziony, rozerwania nerki lewej, które skutkowały zabiegami w postaci laparotomii i splenektomii, urazu klatki piersiowej – złamania żeber po stronie lewej (II, III, VIII, X), złamania kości udowej lewej, złamania kręgów C5, C6, wyrostków kolczystych Th 7, 8, 9, 10, rozerwanie stawu barkowego lewego, skutkujące rozwinięciem się wstrząsu krwotocznego i ostrej niewydolności oddechowej, które stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu – chorobę realnie zagrażającą życiu – w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk, tj. przestępstwa z art. 177 § 1 kk i art. 177 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za przestępstwo to skazał B. P. na karę 3 lat pozbawienia wolności (dowód: k. 468, 564 akt Sądu Rejonowego we W. sygn. VII K (...)).

Powód D. F. (1) po wypadku został przewieziony do Szpitala (...) we W. na Oddział Intensywnej (...), z rozpoznaniem: złamanie C5, złamanie wielopoziomowe żeber po stronie lewej, stłuczenie lewego płuca, stłuczenie serca, uraz śledziony i lewej nerki z krwiakiem przestrzeni zaotrzewnowej, złamanie na 2 poziomach trzonu kości udowej. W dobie przyjęcia powód był w stanie ogólnym ciężkim, sedowany, zaintubowany, wentylowany mechanicznie w trybie (...). Powód był operowany w trybie pilnym z powodu krwawienia do jamy brzusznej, wykonano splenektomię, ewakuowano krwiaka z przestrzeni zaotrzewnej, zeszyto nerkę lewą, zszyto krezkę jelita cienkiego, zalecono leczenie zachowawcze. W czwartej dobie operacyjnie zespolono złamane udo lewe płytką (...), natomiast w dziewiątej dobie ekstubowano. W dziesiątej dobie leczenia u powoda D. F. (1) zaobserwowano wzmożenie odruchów ścięgnistych w lewej kończynie górnej, ograniczony zakres ruchów w lewym barku, zmniejszoną siłę mięśniową w lewej kończynie górnej - po konsultacji ortopedycznej rozpoznano zerwanie torebki stawowej barku lewego – zwichnięcie barku. Przez cały czas leczenia utrzymano sztywny kołnierz szyjny. Następnie w dwudziestej czwartej dobie leczenia powód przekazany został na oddział ortopedyczny celem dalszego leczenia i rehabilitacji, z rozpoznaniem: uraz wielonarządowy, wstrząs krwotoczny, ostra niewydolność oddechowa, stłuczenie serca, stłuczenie płuca lewego, stłuczenie (...), pęknięcie śledziony, rozerwanie nerki lewej, stan po laparotomii, splenektomia, zszycie nerki, złamanie żeber po stronie lewej II, III, VIII, X, złamanie kości udowej lewej, stan po zespoleniu, złamanie kręgów C5, C6 oraz wyrostków kolczystych Th 7, 8, 9, 10, rozerwanie stawu barkowego lewego, zapalenie płuc (dowód: k. 101-103). Następnie od dnia 8.12.2011 roku do 13.12.2011 roku powód D. F. (1) przebywał na Oddziale Urazowo-Ortopedycznym ( (...)), skąd – z powodu niezdrożności przewodu pokarmowego - został przekazany na Oddział Chirurgiczny, a po zabiegu laparotomii z powodu niezdrożności przewodu pokarmowego od 14.12.2011 roku do 19.12.2011 roku ponownie przebywał na Oddziale Intensywnej (...). W dniach od 19.12.2011 roku do 23.12.2011 roku powód D. F. (1) przebywał na Oddziale Chirurgicznym z rozpoznaniem: niedrożność przewodu pokarmowego, zrosty jelitowe, stan po urazie wielonarządowym, stan po splenektomii, eksploracji przestrzeni zaotrzewnowej i ewakuacji krwiaka, szyciu nerki lewej, szyciu krezki jelita cienkiego, złamanie wieloodłamowe trzonu kości udowej lewej po stabilizacji płytka (...) (S.), złamanie wieloodłamowe bieguna górnego rzepki lewej po leczeniu operacyjnym, złamanie trzonu C5 bez stenozy kanały kręgowego, złamanie wyrostków kolczystych Th 6, 7, złamanie żebra II po stronie lewej. W dniu 23.12.2011 roku powód został wypisany do domu (dowód: k. 100 oraz dokumenty znajdujące się w aktach szkody nr 2000067312).

W dniu 29.12.2011 roku powód D. F. (1) rozpoczął leczenie w Zespole (...) we W. – w Poradni Chirurgicznej, a od 17.01.2012 roku w (...) (k. 30, 33-34, 37, 39, 45-46, 50-52). Od stycznia 2012 roku do stycznia 2013 roku powód uczęszczał na wizyty do lekarza rodzinnego w Przychodni (...) w S. oraz do specjalisty we W. (dowód: k. 38, 47-49). Od dnia 21.08.2012 roku powód rozpoczął leczenie w Poradni Neurologicznej „N. M. Pracy (...) w S., które zakończył na początku 2014 roku (dowód: k. 27-29, 31, 35, zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193). Natomiast od dnia 5.04.2012 roku do maja 2013 roku powód leczył się w (...) w G., gdzie rozpoznano zaburzenia stresowe pourazowe (dowód: k. 21-26, 32, 36, 40, zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193). Obecnie powód kontynuuje leczenia u ortopedy i chirurga (dowód: zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193).

(...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. orzeczeniem z dnia 20.09.2012 roku nr ZO. (...).1. (...).2012 postanowił zaliczyć powoda D. F. (1) do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności do 30.09.2015 roku (dowód: k. 19). Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29.10.2012 roku uznał powoda za niezdolnego do pracy, ale w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, ustalił uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy (dowód: k. 20).

W okresie od dnia 23.07.2012 roku do 31.08.2012 roku powód D. F. (1) uczęszczał na zabiegi rehabilitacyjne do S., natomiast od dnia 2.02.2013 roku do dnia 25.02.2013 roku korzystał z zabiegów rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS w Sanatorium (...) w C. (dowód: k. 41-44, zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193)

Powód D. F. (1) w chwili wypadku miał 31 lat, był sprawnym człowiekiem. Był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w N. na podstawie umowy o pracę na czas oznaczony od 1.10.2003 roku do 31.12.2011 roku. Wcześniej powód pracował w tym zakładzie pracy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas oznaczony 3 lat. W 2011 roku powód otrzymał wynagrodzenie: w styczniu 2011 roku – 3.939 zł 67 gr brutto (2.786 zł 08 gr netto), w lutym 2011 roku – 2.958 zł 90 gr (2.102 zł 95 gr netto), w marcu 2011 roku – 3.888 zł 72 gr brutto (2.750 zł 08 gr netto), w kwietniu 2011 roku – 2.765 zł 97 gr brutto (1.986 zł 44 gr netto), w maju 2011 roku – 3.003 zł 37 gr brutto (2.133 zł 87 gr netto), w czerwcu 2011 roku – 2.679 zł 64 gr brutto (1.907 zł 67 gr netto), w lipcu 2011 roku – 2.970 zł 51 gr brutto (2.101 zł 06 gr netto), w sierpniu 2011 roku – 3.116 zł 96 gr brutto (2.212 zł 96 gr netto), we wrześniu 2011 roku – 2.711 zł 62 gr brutto (1.929 zł 78 gr netto), w październiku 2011 roku – 2.831 zł 18 gr brutto (2.013 zł 66 gr netto). Od dnia 15.11.2011 roku do 31.12.2011 roku powód D. F. (1) przebywał za zwolnieniu lekarskim i otrzymywał wynagrodzenie chorobowe: w listopadzie 2011 roku 2.533 zł 04 gr brutto (1.963 zł 38 gr netto), w grudniu 2011 roku – 3.685 zł 30 gr brutto (3.210 zł 16 gr netto) (dowód: k. 175).

Po wypadku pracodawca z powodu choroby spowodowanej wypadkiem nie przedłużył z powodem stosunku pracy (dowód: dokumenty znajdujące się w aktach szkody nr 2000067312).

Od 1.01.2012 roku do 14.05.2012 roku powód D. F. (1) otrzymał zasiłek chorobowy: od 1.01.2012 roku do 31.01.2012 roku w kwocie 2.761 zł 48 gr brutto (2.264 zł 48 gr netto), od 1.02.2012 roku do 29.02.2012 roku – 2.583 zł 32 gr brutto (2.118 zł 32 gr netto), od 1.03.2012 roku do 31.03.2012 roku – 2.761 zł 48 gr brutto (2.264 zł 48 gr netto), od 1.04.2012 roku do 30.04.2012 roku – 2.672 zł 40 gr brutto (2.191 zł 40 gr netto), od 1.05.2012 roku do 14.05.2012 roku – 1.247 zł 12 gr brutto (1.023 zł 12 gr netto). Następnie od 15.05.2012 roku do 9.05.2013 roku powód otrzymał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego: w tym do 12.08.2012 roku w wysokości 90% wymiaru, od 13.08.2012 r. do 10.11.2012 roku w wysokości 75% wymiaru, a od 11.11.2012 roku do 9.05.2013 roku w wysokości podstawy wymiaru. Z tego tytułu w okresie od 15.05.2012 roku do 30.04.2013 roku powód D. F. (1) otrzymał świadczenie rehabilitacyjne: od 15.05.2012 roku do 31.05.2012 roku w kwocie 1.452 zł 82 gr brutto (1.190 zł 82 gr netto), od 1.06.2012 roku do 30.06.2012 roku – 2.563 zł 80 gr brutto (2.101 zł 80 gr netto), od 1.07.2012 roku do 31.07.2012 roku – 2.649 zł 26 gr brutto (2.172 zł 26 gr netto), od 1.08.2012 roku do 31.08.2012 roku – 2.378 zł 70 gr brutto (1.950 zł 70 gr netto), od 1.09.2012 roku do 30.09.2012 roku – 2.136 zł 60 gr brutto (1.751 zł 60 gr netto), od 1.10.2012 roku do 31.10.2012 roku – 2.207 zł 82 r brutto (1.810 zł 82 gr netto), od 1.11.2012 roku do 30.11.2012 roku – 2.136 zł 60 gr brutto (1.752 zł 60 gr netto), od 1.12.2012 roku do 31.12.2012 roku – 2.207 zł 82 gr brutto (1.810 zł 82 gr netto), od 01.01.2013 roku do 31.01.2013 roku – 2.207 zł 82 gr brutto (1.810 zł 82 gr netto), od 1.02.2013 roku do 28.02.2013 roku – 1.994 zł 16 gr brutto (1.635 zł 16 gr netto), od 1.03.2013 roku do 31.03.2013 roku – 2.207 zł 82 gr brutto (1.810 zł 82 gr netto), od 1.04.2013 roku do 30.04.2013 roku – 2.136 zł 60 gr brutto (1.751 zł 60 gr netto) (dowód: k. 15-16, 17-18, 207-210).

Powód D. F. (1) w okresie od lipca 2012 roku do marca 2013 roku dojeżdżał do lekarzy: do neurologa do S. (w dniach 16.08.2012 roku, 2.10.2012 roku, 12.11.2012 roku, 4.03.2013 roku – po 12 km w obie strony), do psychologa do G. (w dniach 30.08.2012 roku, 4.10.2012 roku, 20.12.2012 roku, 28.02.2013 roku – po 80 km w obie strony), do chirurga do W. (w dniach 27.09.2012 roku, 21.03.2013 roku – po 40 km w obie strony), do ortopedy we W. (w dniach 3.10.2012 roku, 16.01.2013 roku, 20.03.2013 roku – po 40 km w obie strony), na rehabilitację do S. (w dniach od 23.07.2012 roku do 27.07.2012 roku, od 30.07.2012 roku do 3.08.2012 roku, od 6.08.2012 roku do 10.08.2012 roku, od 13.08.2012 roku do 17.08.2012 roku, od 20.08.2012 roku do 24.08.2012 roku od 27.08.2012 roku do 31.08.2012 roku – łącznie 30 dni – po 2 km w obie strony), na posiedzenie Komisji Lekarskiej ZUS: do P. (w dniu 29.10.2012 roku – 150 km w obie strony) i do S. (w dniu 27.11.2012 roku – 12 km w obie strony), na posiedzenie komisji lekarskiej do K. (w dniu 20.09.2012 roku – 80 km w obie strony) i na posiedzenie komisji lekarskiej pozwanego do K. (w dniu 21.12.2012 roku – 80 km w obie strony). Powoda D. F. (1) do wskazanych miejsc zawoziła kuzynka żony R. W., która posiadała samochód marki V. (...) nr rej. (...), natomiast powód zwracał jej koszty paliwa – gazu. Samochód ten spalał 12 litrów gazu na 1 km, litr gazu kosztował wtedy 2 zł 85 gr (dowód: k. 12-14, 19-20, 24-25, 27-32, 34, 51-52, zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193 oraz dokumenty znajdujące się w aktach szkody nr 2000067312).

Po wyjściu ze szpitala do maja 2012 roku powód D. F. (1) używał kul, a do kwietnia 2012 roku miał założony kołnierz. Powód wówczas nie mógł wykonywać cięższych obowiązków domowych, miał problem z dźwiganiem oraz noszeniem dziecka. Obecnie od listopada-grudnia 2013 roku powód D. F. (1) ponownie podjął pracę w (...) Sp. z o.o. w N. jako tapicer, nie wykonuje jednak cięższych prac. Powód nie biega, jeździ na rowerze na jedynie krótkie dystanse, z uwagi na blizny na ciele nie chodzi na basen (dowód: zeznania powoda D. F. k. 78, 192-193).

Powód D. F. (1) w wyniku wypadku doznał urazu wielonarządowego, wstrząsu krwotocznego, ostrej niewydolności oddechowej, stłuczenia serca, płuca lewego, centralnego układu nerwowego, pęknięcia śledziony – stan po splenektomii, z nieprawidłowym obrazem krwi, niedrożności przewodu pokarmowego z powodu zrostów po leczeniu operacyjnym, rozerwania nerki lewej – stan po zszyciu, złamanie żeber po stronie lewej (2, 3, 8, 10), nadkłykciowego złamania kości udowej lewej, stan po zespoleniu, złamanie kręgów C5 i C6, złamania wyrostków kolczystych Th 7, 8, 9, 10, zwichnięcia stawu ramiennego lewego. Powyższe obrażenia spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu powoda, który wynosi: 10% za przebyte złamanie 4 żeber ze zniekształceniem klatki piersiowej, 10% za uszkodzenie tkanki płucnej w przebiegu przebytego stłuczenia płuc, 10% za przebyte stłuczenie serca, 15% za pourazową przepuklinę w bliźnie, 30% za utratę śledziony, 15% za uszkodzenie kręgosłupa szyjnego w wyniku jego złamania, 7% za złamanie wyrostków kolczystych czterech kręgów piersiowych, 5% za przebyte zwichnięcie stawu barkowego lewego, 10% za następstwa złamania kości udowej - co łącznie wynosi 112% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Wypadek i jego następstwa były źródłem dolegliwości bólowych: w ciągu pierwszych dwóch tygodni powód nie odczuwał bólu, albowiem był poddany sedacji, na koniec pierwszego miesiąca ból występował na poziomie 4* i do końca trzeciego miesiąca 3*, po około 6 miesiącach obniżył się do 2*. Wypadek spowodował całkowite wyłączenie powoda z życia zawodowego na okres 18 miesięcy. Aktualnie powód odzyskał zdolność do wykonywania prac lekkich i średnio-ciężkich. Nie jest możliwy całkowity powrót do zdrowia powoda, albowiem uszkodzenia mają charakter trwały, tzn. są związane z naruszeniem pierwotnej struktury anatomicznej narządów. Występujące u powoda blizny same w sobie nie powodują uszczerbku na zdrowiu, nie jest możliwe ich zlikwidowanie (dowód: opinia biegłych sądowych lekarza chirurga K. B. i ortopedy traumatologa M. G. k. 95-99). Nadto wypadek spowodował u powoda zespół cerebrasteniczny pourazowy – następstwo przebytego stłuczenia mózgu, który to stanowi 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, natomiast stan po urazie kręgosłupa szyjnego ze złamaniem trzonów kręgów C5 i C6 oraz kręgosłupa piersiowego ze złamaniem wyrostków (...), 8, 9 i 10 nie dawał następstw neurologicznych (dowód: opinia biegłego sądowego dr n. med. Z. R. k. 110-115).

Odniesione w wyniku wypadku obrażenia fizyczne w aspekcie psychologicznym miały charakter urazu psychicznego i związanego z nim cierpienia psychicznego w postaci symptomów (...). Upośledzały one funkcjonowanie psychologiczne powoda D. F. (1) przez okres powyżej 3 miesięcy, miały więc postać chroniczną. Objawy te utrzymywały się do 13.03.2013 roku z najsilniejszym natężeniem przez pierwszy rok od zdarzenia. Funkcjonowanie powoda w wyniku doznanego wypadku wskazuje na wystąpienie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Przez pierwsze 6 miesięcy funkcjonowanie powoda było ograniczone, a jego egzystencja była zależna od innych. Aktywność życiowa powoda D. F. (1) była w związku z tym wyraźnie zakłócona, zarówno w sferze prywatnej, jak i zawodowej, co istotnie obniżało u niego poczucie jakości życia. Powód w sferze osobistej – kontaktów społecznych czuł się ograniczony, był wycofany, wyizolowany, zależny, przeżywał lęk przed samotnością. W wyniku przeżytego stresu powód przejawiał zaburzenia snu, zaburzenia jedzenia, wzmożoną nerwowość w codziennych sytuacjach, przygnębienie spowodowane utratą pracy, bliskiego kolegi i swoją niepełnosprawnością. Aktualnie w relacjach społecznych powód nie doświadcza trudności, wrócił do aktywności społecznej porównywalnej jak przed wypadkiem. Powód nie powrócił do aktywności sportowej, utrzymuje się u niego lęk komunikacyjny, zakłócający podróżowanie. Na chwilę obecną u powoda występują ograniczone możliwości powrotu do stanu zdrowia przed wypadkiem. Powód D. F. (1) posiada aktualnie ograniczenia fizyczne, które musi uwzględniać podejmując codzienne zadania i wyznaczając sobie nowe cele życiowe, co także rzutuje na sferę psychiki. Ponadto doznany uraz psychiczny był tak silny, że nadal wszelkie wspomnienia dotyczące wypadku uruchamiają u powoda negatywne emocje (dowód: opinia biegłego sądowego psychologa mgr R. Z.-F. k. 121-133).

Łącznie zatem trwały i długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda D. F. (1) wynosi 117%, w tym: 112% z przyczyn ortopedycznych i chirurgicznych oraz 5% z przyczyn neurologicznych, nadto u powoda wystąpił długotrwały uszczerbek na zdrowiu psychicznym.

Powód D. F. (1) pismem z dnia 28.12.2011 roku (które wpłynęło do pozwanego w dniu 4.01.2012 roku) zgłosił szkodę u pozwanego (...) S.A. w W., żądając wypłaty kwoty 250.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 540 zł z tytułu zniszczonych rzeczy. Ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego w dniach 12.01.2012 roku, 21.12.2012 roku i 2.01.2013 roku przeprowadził badanie lekarskie powoda, przy czym w wyniku badania w dniu 12.01.2012 roku został ustalony uszczerbek na zdrowiu w wysokości 55%. Pozwany (...) S.A. w W., dokonując rozliczenia szkody u powoda D. F. (1) – pismem z dnia 16.01.2013 r. - ostatecznie przyznał powodowi 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia, 6.174 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, 473 zł 50 gr tytułem zwrotu kosztów leczenia, 1.140 zł 23 gr tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych, 380 zł tytułem zwrotu kosztów zniszczonej garderoby, 394 zł 60 gr tytułem zwrotu utraconych dochodów, a nadto przyznał zaliczkę na rehabilitację w kwocie 5.000 zł – łącznie 88.562 zł 33 gr - przy czym pozwany ustalił 30% przyczynienia się powoda do zwiększenia rozmiarów szkody. W konsekwencji zatem pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 61.993 zł 63 gr, w tym 52.500 zł tytułem zadośćuczynienia (dowód: k. 203 oraz dokumenty znajdujące w aktach szkody nr 2000067312).

Ponadto z tytułu dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego powód D. F. (1) otrzymał od (...) S.A. kwoty 2.120 zł i 280 zł, a z dodatkowego ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem kwotę 27.360 zł (dowód: k. 204-206).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań powoda D. F. (1) (k. 78, 192-193), opinii biegłych sądowych lekarza chirurga K. B. i ortopedy traumatologa M. G. (k. 95-99), opinii biegłego sądowego dr n. med. Z. R. (k. 110-114), opinii biegłego psychologa mgr R. Z.-F. (k. 121-133) oraz dokumentów: zestawienie dojazdów (k. 12-14), kserokopii zaświadczeń o wypłaconych zasiłkach/świadczeniach (k. 15-16, 209-210), kserokopii decyzji ZUS z dnia 5.11.2012 roku (k. 17-18), kserokopii orzeczenia z dnia 20.09.2012 roku nr ZO. (...).1. (...).2012 (k. 19), kserokopii orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 29.10.2012 roku (k. 20), kserokopii dokumentacji medycznej powoda (k. 21-52, 100-103, 115), kserokopii zaświadczenia o wynagrodzeniu (k. 175), kserokopii decyzji pozwanego z dnia 16.01.2013 roku (k. 203), kserokopii decyzji (...) S.A. z dnia 8.02.2012 roku (k. 204-205), kserokopii decyzji (...) S.A. z dnia 21.11.2012 roku (k. 206), kserokopii decyzji ZUS z dnia 11.06.2012 roku (k. 207), kserokopii decyzji ZUS (k. 208), kserokopii akt szkodowych nr 2000067312, dokumentów znajdujących się w aktach Sądu Rejonowego we W. sygn. VII K (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda D. F. (1), gdyż zeznania te są rzeczowe i logiczne, a nadto znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Wartość dowodowa dokumentów zgromadzonych w sprawie nie budziła zdaniem Sądu wątpliwości i nie była przez strony kwestionowana.

W ocenie Sądu opinie sporządzone na okoliczności związane ze stanem zdrowia powoda: opinia biegłych sądowych lekarza chirurga K. B. i ortopedy traumatologa M. G., opinia biegłego sądowego dr n. med. Z. R., opinia biegłego sądowego psychologa R. F.-Z. - były jasne i logiczne, a wnioski należycie wyczerpująco uzasadnione, jak również opinie te nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Powód D. F. (1) roszczenie swoje wywodzi z art. 822 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie natomiast z obowiązującym w dniu wypadku art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. nr 124 poz. 1152 ze zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia, bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, przy czym z art. 36 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z art. 444 § 1 kc wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, przy czym na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Ponadto zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, a więc w art. 444 kc tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że winę za spowodowanie wypadku w dniu 15.11.2011 roku ponosi B. P., kierujący samochodem marki M., nr rej. (...), objętym umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Zgodnie więc z art. 822 § 1 kc oraz art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 powyższej ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, jak również art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 kc pozwany jest – co do zasady - zobowiązany do wypłaty powodowi żądanego odszkodowania i zadośćuczynienia.

Odnosząc się natomiast do zarzutu przyczynienia się powoda do powiększenia rozmiarów szkody, w ocenie Sądu należy uznać ten zarzut za uzasadniony. Zgodnie z art. 362 k.c., jeśli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosowanie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. W przypadku odpowiedzialności sprawcy szkody opartej na zasadzie ryzyka, przesłanki zmniejszenia odszkodowania (zadośćuczynienia) winny być formułowane mniej rygorystycznie: po stronie poszkodowanego nie musi zachodzić wina, a wystarczy, że poszkodowanemu można uczynić zarzut obiektywnie nieprawidłowego zachowania się. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, powód w chwili zdarzenia nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa – i okoliczność ta nie była przez strony kwestionowana. W świetle okoliczności niniejszej sprawy należy zdaniem Sądu przyjąć przyczynienie powoda na poziomie 30%, co również nie było przez strony kwestionowane.

W niniejszej sprawie powód D. F. (1) wniósł ostatecznie o zasądzenie od pozwanego:

A. kwoty 107.000 zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 roku do dnia zapłaty i od kwoty 40.000 zł od dnia 20.08.2013 roku do dnia zapłaty – tytułem zadośćuczynienia,

B. kwoty 227 zł 43 gr z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów dojazdu,

C. kwoty 3.136 zł 60 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów utraconego zarobku w okresie od 1.06.2012 roku do 30.04.2013 roku.

A. Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, a więc w art. 444 kc, tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Powód D. F. (1) w wyniku wypadku w dniu 15.11.2011 roku doznał: urazu wielonarządowego, wstrząsu krwotocznego, ostrej niewydolności oddechowej, stłuczenia serca, płuca lewego, centralnego układu nerwowego, pęknięcia śledziony – stan po splenektomii, z nieprawidłowym obrazem krwi, niedrożności przewodu pokarmowego z powodu zrostów po leczeniu operacyjnym, rozerwania nerki lewej – stan po zszyciu, złamanie żeber po stronie lewej (2, 3, 8, 10), nadkłykciowego złamania kości udowej lewej, stan po zespoleniu, złamanie kręgów C5 i C6, złamania wyrostków kolczystych Th 7, 8, 9, 10, zwichnięcia stawu ramiennego lewego, zespołu cerebrastenicznego pourazowego – następstwo przebytego stłuczenia mózgu. Powyższe obrażenia spowodowały łącznie trały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 112%, przy czym: 10% za przebyte złamanie 4 żeber ze zniekształceniem klatki piersiowej, 10% za uszkodzenie tkanki płucnej w przebiegu przebytego stłuczenia płuc, 10% za przebyte stłuczenie serca, 15% za pourazową przepuklinę w bliźnie, 30% za utratę śledziony, 15% za uszkodzenie kręgosłupa szyjnego w wyniku jego złamania, 7% za złamanie wyrostków kolczystych czterech kręgów piersiowych, 5% za przebyte zwichnięcie stawu barkowego lewego, 10% za następstwa złamania kości udowej. Natomiast skutki neurologiczne wypadku stanowi 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Łącznie trwały i długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wyniku wypadku z powodów ortopedycznych i chirurgicznych oraz neurologicznych wynosi 117%. Ponadto odniesione w wyniku wypadku obrażenia fizyczne w aspekcie psychologicznym miały charakter urazu psychicznego i związanego z nim cierpienia psychicznego w postaci symptomów (...). Upośledzały one funkcjonowanie psychologiczne powoda D. F. (1) przez okres powyżej 3 miesięcy, miały więc postać chroniczną. Objawy te utrzymywały się do 13.03.2013 roku z najsilniejszym natężeniem przez pierwszy rok od zdarzenia. Funkcjonowanie powoda w wyniku doznanego wypadku wskazuje na wystąpienie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

W momencie wypadku powód D. F. (1) miał 31 lat, był zdrowym, sprawnym człowiekiem, który pracował. Po wypadku powód przez 1,5 miesiąca do 23.12.2011 roku przebywał w szpitalu, gdzie przeszedł kilka zabiegów leczniczych, następnie kontynuował leczenie w poradniach i u lekarzy specjalistów. Wypadek i jego następstwa były źródłem dolegliwości bólowych: w ciągu pierwszych dwóch tygodni powód nie odczuwał bólu, albowiem był poddany sedacji, na koniec pierwszego miesiąca ból występował na poziomie 4* i do końca trzeciego miesiąca 3*, po około 6 miesiącach obniżył się do 2*. Wypadek spowodował całkowite wyłączenie powoda z życia zawodowego na okres 18 miesięcy, przy czym powód aktualnie odzyskał zdolność do wykonywania prac lekkich i średnio-ciężkich. Nie jest możliwy całkowity powrót do zdrowia, albowiem uszkodzenia mają charakter trwały, tzn. są związane z naruszeniem pierwotnej struktury anatomicznej narządów.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym rozmiar doznanych przez powoda cierpień fizycznych, długotrwałość leczenia oraz trwałość następstw wypadku, należy zdaniem Sądu uznać, iż wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia za doznaną krzywdę winna wynosić 240.000 zł, przy czym mając na uwadze stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody w wysokości 30% należna powodowi kwota winna wynieść 168.000 zł. Wobec powyższego, iż dotychczas powodowi wypłacono kwotę 52.500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, uzasadnione jest roszczenie powoda z tego tytułu co do dochodzonej w pozwie kwoty 107.000 zł.

Nadto powód z tytułu odszkodowania w związku z wypadkiem z dnia 15.11.2011 roku otrzymał świadczenia pieniężne z dodatkowego ubezpieczenia. Zdaniem Sądu, świadczenia te przysługują niezależnie od świadczeń przysługujących z obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych i brak podstaw, aby obniżać kwotę należnego zadośćuczynienia o te świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.01.2004 roku, sygn. II CK 376/02, Lex nr 163979).

Również w świetle okoliczności niniejszej sprawy należy zdaniem Sądu uznać, iż roszczenie powoda D. F. (1) jest uzasadnione co do zasądzenia zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 roku do dnia zapłaty i od 40.000 zł od dnia 25.08.2014 roku do dnia zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1 i 2 zd. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. 2013.392 ze zm.), zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, a w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W niniejszej sprawie powód zgłosił świadczenie o wypłatę zadośćuczynienia pismem wniesionym dnia 4.01.2012 roku i ubezpieczyciel w dniu 12.01.2012 roku ustalił u powoda uszczerbek na zdrowiu w wysokości 55%, a ostatecznie decyzją z dnia 16.01.2013 roku zakończył proces likwidacji szkody. Uzasadnione jest zatem żądanie powoda dotyczące zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 roku, a w przypadku kwoty 40.000 zł – od dnia 25.08.2014 roku, tj. od daty rozszerzenia powództwa.

B i C. Z art. 444 § 1 kc wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Poszkodowany może więc domagać się kompensaty wszystkich kosztów pozostających w związku ze szkodą – w tym kosztów dojazdu do placówek medycznych i utraconych zarobków.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że po wypadku powód D. F. (1) w okresie od lipca 2012 roku do marca 2013 roku dojeżdżał do lekarzy: do neurologa do S. (w dniach 16.08.2012 roku, 2.10.2012 roku, 12.11.2012 roku, 4.03.2013 roku – po 12 km w obie strony), do psychologa do G. (w dniach 30.08.2012 roku, 4.10.2012 roku, 20.12.2012 roku, 28.02.2013 roku – po 80 km w obie strony), do chirurga do W. (w dniach 27.09.2012 roku, 21.03.2013 roku – po 40 km w obie strony), do ortopedy we W. (w dniach 3.10.2012 roku, 16.01.2013 roku, 20.03.2013 roku – po 40 km w obie strony), na rehabilitację do S. (w dniach od 23.07.2012 roku do 27.07.2012 roku, od 30.07.2012 roku do 3.08.2012 roku, od 6.08.2012 roku do 10.08.2012 roku, od 13.08.2012 roku do 17.08.2012 roku, od 20.08.2012 roku do 24.08.2012 roku od 27.08.2012 roku do 31.08.2012 roku – łącznie 30 dni – po 2 km w obie strony), do Komisji Lekarskiej ZUS: do P. (w dniu 29.10.2012 roku – 150 km w obie strony) i do S. (w dniu 27.11.2012 roku – 12 km w obie strony), do Komisji Lekarskiej do K. (w dniu 20.09.2012 roku – 80 km w obie strony) i do Komisji Lekarskiej pozwanego do K. (w dniu 21.12.2012 roku – 80 km w obie strony). Daty wizyt lekarskich, posiedzeń komisji lekarskich oraz rehabilitacji oraz przebyte odległości wynikają z przedłożonej przez powoda dokumentacji oraz jego zeznań, a nadto ze sporządzonego zestawienia dojazdów. Z powyższego wynika zatem, że powód we wskazanym okresie przejechał łącznie 950 km. Powód D. F. (1) do wskazanych miejsc jeździł razem z R. W., która posiadała samochód marki V. (...) nr rej. (...). Powód zwracał jej koszty paliwa – gazu, a samochód ten spalał 12 litrów gazu na 1 km, litr gazu kosztował wtedy 2 zł 85 gr. Sąd jako zasadne uznał obliczenie żądanych kosztów dojazdu poprzez uwzględnienie średniego zużycia paliwa (12 l/100 km), ceny jednego litra gazu (2 zł 85 gr) oraz ilości km (950 km) – co dało łącznie kwotę 324 zł 90 gr. Zdaniem Sądu, tak wyliczone koszty są kosztami racjonalnymi i odzwierciedlają faktycznie, rzeczywiście poniesione przez powoda koszty, a nadto sposób wyliczenia tych kosztów nie był kwestionowany przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego. Mając jednak na uwadze stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody w wysokości 30% należna powodowi kwota odszkodowania w związku z żądaniem zwrotu kosztów dojazdów winna wynieść dochodzoną w pozwie kwotę 227 zł 43 gr.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika także, że wskutek wypadku powód D. F. (1) po dniu 15.11.2011 roku nie pracował i przebywał na zwolnieniu lekarskim, pobierając w tym czasie wynagrodzenie chorobowe, zasiłek chorobowy, a następnie świadczenie rehabilitacyjne. Przed wypadkiem powód D. F. (1) zarabiał średnio 2.192 zł 45 gr netto miesięcznie (średnia za okres od 1 stycznia 2011 r. do 30 października 2011 roku). Po wypadku powód za okres od 1.06.2012 roku do 30.04.2013 roku - tytułem świadczenia rehabilitacyjnego - otrzymał łącznie kwotę 20.359 zł netto. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika nadto, że gdyby powód D. F. (1) w dniu 15.11.2011 roku nie uległ wypadkowi, pracodawca przedłużyłby z nim stosunek pracy. Powód pracował bowiem w tej samej firmie od 8 lat, na podstawie dwóch kolejnych umów o pracę, a nadto już obecnie powód znalazł zatrudnienie w tej samej firmie. Jedynie z powodu wypadku po dniu 31.12.2011 roku pracodawca nie przedłużył z powodem dotychczasowego stosunku pracy.

W okresie zatem od 1.06.2012 roku do 30.04.2013 roku powód D. F. (1) otrzymał zatem kwotę 20.359 zł netto z tytuł świadczenia rehabilitacyjnego. Natomiast gdyby powód nie doznał wypadku, to mógłby otrzymać w tym czasie wynagrodzenie w zaokrągleniu w kwocie 24.117 zł netto (11 miesięcy x 2.192 zł 45 gr)

Wobec powyższego utracony dochód powoda D. F. (1) – za okres od 1.06.2012 roku do 30.04.2013 roku wyniósł kwotę 3.758 zł, przy czym mając na uwadze stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody w wysokości 30% należna powodowi kwota tytułem odszkodowania z powodu utraconych zarobków za ten okres czasu winna wynieść 2.630 zł 60 gr. Natomiast w pozostałym zakresie roszczenie powoda jest bezzasadne.

W konsekwencji Sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. F. (1) kwotę 109.858 zł 03 gr z ustawowymi odsetkami od kwoty 67.000 zł od dnia 17.01.2013 roku do dnia zapłaty, od kwoty 2.858 zł 03 gr od dnia 21.06.2013 roku do dnia zapłaty i od kwoty 40.000 zł od dnia 25.08.2014 roku do dnia zapłaty (punkt 1 wyroku). Na kwotę tę składają się: kwota 107.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwota 2.630 zł 60 gr tytułem odszkodowania z powodu utraconych zarobków i kwota 227 zł 43 gr tytułem zwrotu kosztów dojazdu.

Natomiast żądanie powoda dotyczące odszkodowania z tytułu utraconego zarobku ponad żądaną kwotę oraz dotyczące zasądzenia odszkodowania z tytułu utraconego zarobku i poniesionych kosztów dojazdu od dnia wniesienia powództwa, a nie od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu w niniejszej sprawie, tj. od dnia 21.06.2013 r. należy uznać za bezzasadne (k. 60). Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo w tej części (punkt 2 wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc i § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 490), zasądzając od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. F. (1) kwotę 11.465 zł 20 gr tytułem zwrotu kosztów procesu – gdyż powód uległ jedynie co do nieznacznej części swego żądania (punkt 3 wyroku). Na kwotę tę składają się: koszty opłaty sądowej od pozwu 5.350 zł, opłata od pełnomocnictwa 34 zł, koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony 346 zł, koszty dojazdu powoda na badania 434 zł 60 gr, koszty przejazdu pełnomocnika na rozprawę 200 zł 60 gr, koszty opinii biegłego 1.500 zł, koszty zastępstwa procesowego 3.600 zł (k. 212-213).

Sąd nie znalazł podstaw, aby zasądzić na rzecz powoda koszty zastępstwa procesowego w dwukrotnej wysokości stawki minimalnej. Stosownie bowiem do art. 109 § 2 zd. 2 k.p.c., przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W ocenie Sądu, za zasądzeniem opłaty w wysokości przewyższającej stawkę minimalną nie przemawia ani nakład pracy pełnomocnika strony powodowej, ani długotrwałość procesu, ani charakter sprawy, nie odznaczający się szczególnym stopniem skomplikowania pod względem prawnym i faktycznym. Również w ocenie Sądu brak było podstaw uzasadniających zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu obejmujących zwrot kosztów korespondencji w kwocie 15 zł 20 gr, albowiem pełnomocnik powoda nie wykazał, aby faktycznie takie koszty korespondencji zostały przez niego poniesione.

Natomiast o nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc, nakazując pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Okręgowy w Koninie kwotę 887 zł 90 gr tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, przy czym koszty te obejmują: nieuiszczoną opłatę sądową w kwocie 169 zł i wydatki w części wypłaconej ze Skarbu Państwa i niepokrytej z zaliczek, stanowiące koszty sporządzenia opinii biegłych w kwocie 718 zł 90 gr ( punkt 4 wyroku).

SSO Andrzej Nawrocki