Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Poznań, dnia 6 lipca 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Krzysztof Lewandowski

Sędziowie: Grzegorz Nowak (spr.)

Marek Kordowiecki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Zwierzchlewska

po rozpoznaniu sprawy G. K.

w przedmiocie

skargi G. K.

na przewlekłość postępowania w sprawie (...) Sądu Rejonowego w Ś. oraz (...) Sądu Okręgowego w Z. (...) na podstawie art. 9 ust. 1 i art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2016.1259 j.t. ze zm.)

p o s t a n o w i ł

1.  zwolnić G. K. od obowiązku uiszczenia opłaty od skargi na przewlekłość postępowania,

2.  skargę G. K. odrzucić.

UZASADNIENIE

Skargą wniesioną w dniu (...) r. skarżący G. K. wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie (...) Sądu Rejonowego w Ś. oraz (...) Sądu Okręgowego w (...)

Skarżący w swojej lakonicznej skardze wskazał ogólnikowo, że do dnia złożenia skargi ponosi cierpienia psychiczne z uwagi na toczące się postępowanie, zaś sam czuje się niewinny. Doskwiera mu przy tym fakt, że są „przez tak długi okres nie mógł dojść do prawdy”. W konsekwencji skarżący wniósł o przyznanie mu kwoty 6.000 złotych ,,zadośćuczynienia”.

Stanowisko zajął Prezes Sądu Rejonowego w Ś., który zaznaczał, że sprawa wpłynęła do sądu w dniu (...) r. i po dwóch rozprawach w dniu (...)r. zapadł wyrok. Następnie po zaskarżeniu wyroku w dniu 10 lutego 2023 r. sprawę przekazano do Sądu Okręgowego w Z. (...). Prezes zauważył, że skarżący nie podniósł żadnych zarzutów czy okoliczności które miałby świadczyć o przewlekłości.

Prezes Sądu Okręgowego w Z. (...) podniósł, że (...) r. do tutejszego Wydziału wpłynęły akta sprawy (...) Sądu Rejonowego w Ś. na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego. W tym samym dniu sprawa została zarejestrowana w systemie (...) i wprowadzona do systemu (...). Systemem (...) wygenerował dla niniejszej sprawy skład orzekający w osobie SSO R.. Zarządzeniem z dnia (...) r. wyznaczono termin rozprawy odwoławczej na dzień (...) r. Jednocześnie termin rozprawy odwoławczej nie mógł być wyznaczony wcześniej z uwagi na wcześniej zaplanowany urlop sędziego sprawozdawcy w dniach od (...) r.
W niniejszej sprawie, czas oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy nie można uznać za zbyt wydłużony, zważywszy na to, że ze względów organizacyjnych, każdy skład sędziowski z takim właśnie wyprzedzeniem planuje rozprawy, stąd też zazwyczaj nie ma możliwości znalezienia wcześniejszych wolnych terminów pozwalających na przeprowadzenie rozprawy, szczególnie w sprawie nie należącej do tzw. spraw pilnych.

Termin rozprawy nie został wyznaczony w niniejszej sprawie zaraz po wpłynięciu, albowiem w Wydziale kierowane są na wokandy sprawy wg kolejności wpływu z uwzględnieniem i wyznaczeniem poza tą kolejnością spraw aresztowych oraz o wyroki łączne. Wobec tego wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadną.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu.

Jak wynika z przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2016.1259 j.t. ze zm.) – zwanej dalej ustawą o skardze – skarga powinna, poza uczynieniem zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, zawierać:

1) żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy,

2) przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie.

W razie niespełniania przez skargę powyższych wymogów, sąd właściwy do jej rozpoznania, odrzuca ją bez wzywania do uzupełnienia braków, co wprost wynika z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy.

Z utrwalonego orzecznictwa, zarówno Sądu Najwyższego (vide: orzeczenia z dnia 13 maja 2008 roku, (...) 6/08; z dnia 15 stycznia 2008 roku, (...) 46/07, z dnia 5 czerwca 2007 roku, (...) 16/07, z dnia 7 czerwca 2005 roku, (...) 103/05), jak i sądów apelacyjnych (por.: orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 marca 2011 roku, II S 7/11; w K. z dnia 24 czerwca 2010 roku, II S 15/10, z dnia 23 kwietnia 2010 roku, II S 5/10, z dnia 27 października 2009 roku, II S 20/09; w K. z dnia 2 marca 2005 roku, II S 11/05 oraz z dnia 28 października 2004 roku, II S 6/04), w sposób niebudzący wątpliwości wynika, iż istota skargi na przewlekłość nie może sprowadzać się do zakwestionowania ogólnie długiego okresu trwania postępowania, zaś skarżący winien w sposób szczegółowy oraz konkretny przytoczyć okoliczności uzasadniające jego sformułowane w skardze żądanie, tj. wskazać, jakie czynności zostały przez dany organ wymiaru sprawiedliwości zaniechane bądź przeprowadzone wadliwie, co z kolei miało spowodować nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu, w przedmiotowym przypadku sądowego, powodując jego przewlekłość.

Tymczasem G. K. w swojej skardze odnośnie przebiegu postępowania sądowego ograniczył się wyłącznie do żądania stwierdzenia jego przewlekłości na podstawie samego czasu trwania postępowania, nie wskazując nawet konkretnie okresu albo wskazywał w sposób niejasny i ogólny na opieszałość prowadzącego postępowanie sądu i cierpień psychicznych w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie.

Takie ukształtowanie treści skargi wskazywało zatem jednoznacznie, że skarżący nie odniósł się w ogóle do czynności podejmowanych w niniejszej sprawie przez sąd prowadzący postępowanie i nie wskazał nawet w przybliżeniu, które z działań sądu – i w jaki sposób – miały nie respektować zasady sprawnego postępowania, powodując tym samym jego przewlekłość. Podkreślić należy, że jak wskazano w części wstępnej niniejszego uzasadnienia,– obydwoje skarżący uzasadniając skargę nawet nie ograniczył się choćby do wskazania jakie czynności procesowe były podejmowane w jego sprawie, nie wskazując w którym momencie procesu zaistniała zwłoka. Samo ogólnikowe stwierdzenia są niewystarczające, aby uzasadnić czym jest przewlekłość postępowania spowodowana. Ponadto skarżący uzasadnił jakie działania w tym okresie zwłoki winny zostać podjęte, a więc na czym polegała ta przewlekłość w tej fazie postępowania karnego.

G. K. winien uwzględnić wskazując konkretne uchybienia i zaniechania, mające determinować ową ewentualną przewlekłość, co podlegałoby ocenie sądowej w kontekście kryteriów, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. ,,o skardze na przewlekłość’.

Podkreślenia wymagało zaś, że istotą skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki jest zainicjowanie postępowania, w którym sąd dokona merytorycznej oceny prawidłowości oraz terminowości podjętych czynności procesowych z uwzględnieniem charakteru sprawy oraz jej faktycznego i prawnego stopnia zawiłości. Ograniczenie się zatem przez stronę do wskazanego wyżej żądania uniemożliwia przeprowadzenie wskazanej weryfikacji sprawności postępowania.

Dodać przy tym należało, że przedmiotowa sprawa jest w chwili obecnej była rozpoznawana na terminie rozprawy odwoławczej w dniu (...) r., a wobec braku sprecyzowania konkretnych okoliczności uzasadniających żądanie stwierdzenia przewlekłości, de facto i de iure, sąd nie jest zobligowany z urzędu do doszukiwania się tych okoliczności. Dopiero usunięcie ww. braków pozwoliłoby rozpoznać skargę w sposób merytoryczny – jednakże pouczyć należy skarżącego, że nie będzie to możliwe po prawomocnym zakończeniu postępowania.

W tej sytuacji, wobec niespełnienia przez przedmiotową skargę wymagań, o jakich mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o skardze, niebędących jedynie zwykłymi wymaganiami formalnymi pisma procesowego, a jej wymaganiami konstrukcyjnymi (nieusuwalnymi) – por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2005 r., (...) (...)– podlegała ona odrzuceniu zgodnie z dyspozycją przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o skardze, o czym orzeczono w sentencji.

W związku z wnioskiem skarżącego należało go zwolnić od opłaty od skargi i przyjąć ją do rozpoznania, jak również wobec sytuacji majątkowej i zasady słuszności brak było podstaw do obciążania G. K. kosztami postępowania wobec czego w pkt 3 został z nich zwolniony.

M. K. K. L. G. N.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.