Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2022 roku

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Henryk Komisarski

Protokolant: protokolant sądowy Sylwester Leńczuk

po rozpoznaniu w sprawie O. M.

na skutek zażalenia prokuratora

na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.

z dnia (...) roku, sygn. akt (...)

w przedmiocie wydania negatywnej opinii co do dopuszczalności ekstradycji

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n o w i ł

utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym, opisanym w rubrum postanowieniem Sąd I instancji zaopiniował negatywnie wniosek Prokuratora Generalnego U. o ekstradycję obywatela u. O. M. i tym samym stwierdził, że jego wydanie jest prawnie niedopuszczalne.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył prokurator, zaskarżając je na niekorzyść ściganego, zarzucając Sądowi I instancji obrazę szeregu przepisów postępowania, która w gruncie rzeczy sprowadza się do kwestionowania przyjętej przez Sąd I instancji przesłanki z art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k., która to stanowi przeszkodę ekstradycyjną. Jednocześnie wniósł on o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Sąd I instancji prawidłowo wskazał jakie podstawy formalne i materialne legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia, tak więc zbędnym byłoby ich powielanie w tym miejscu.

Jednocześnie należy zaakcentować, że z przedstawionych przez stronę u. dokumentów wynika, iż O. M. jest poszukiwany przez u. organy ścigania jako podejrzany o to, iż w okresie od (...) roku dokonał oszustwa, w ten sposób, że pełniąc funkcję dyrektora w firmie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w celu wzbogacenia się, kierując się egoistycznym motywem, rozprzestrzeniał fałszywe informacje dotyczące pozycji, rentowności i stabilności finansowej spółki, uzyskując w ten sposób, pod pretekstem domniemanego rozwoju prywatnego biznesu, nienależne fundusze i prawo własności od innych osób. W związku z powyższym na terenie U. jest prowadzone postępowanie karne przeciwko O. M..

Zgodnie z art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k., wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej. W ocenie Sądu Apelacyjnego okoliczności przedmiotowej sprawy jasno i wyraźnie wskazują, iż doszło do wystąpienia w niej przeszkody ekstradycyjnej z art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k. Nie jest niczym odkrywczym, że za naszą wschodnią granicą ma miejsce wojna, która trwa już 243 dzień, a podczas niej zginęło już kilka tysięcy cywilów, a każdego dnia mają miejsca ataki na obiekty cywilne przez wojska F.. Okoliczności te są znane zarówno Sądowi I instancji, Sądowi Apelacyjnemu jak i prokuratorowi i to z urzędu, których to zdaje się on nie dostrzegać. Żądanie od Sądu I instancji wnioskowania o stosowne dowody do strony ukraińskiej, czy ustalenia konkretnych faktów w obliczu sytuacji, którą każdy obywatel naszego kraju jest w stanie śledzić na bieżąco podczas zapoznawania się z informacjami przekazywanymi codziennie przez środki masowego przekazu, czy też udostępnianymi w poszczególnych portalach internetowych, jest czymś niebywale zdumiewającym i nie może uzyskać aprobaty Sądu Apelacyjnego.

Z kolei odnosząc się do zapewnień, które złożyła strona u., trudno przyjąć, iż są one w pełni możliwe do wykonania, w szczególności uwzględniając obecną sytuację w tym kraju. Jakby nie patrzeć prowadzi on konwencjonalną wojnę na kilku kierunkach, w związku z czym trudno jest uwierzyć, że państwo u. funkcjonuje w sposób normalny, a tym samym i jej instytucje, w tym organy ściągania czy też organy wymiaru sprawiedliwości. Zdecydowanie bardziej uprawnione jest twierdzenie, iż samo państwo tak jak i jego instytucje funkcjonują w stanie wyższej konieczności w sposób niestandardowy, bowiem trudno wyobrazić sobie inną bardziej nadzwyczajną sytuację, w której może dojść do naruszenia wolności i praw osoby wydanej, niż wojna.

Idąc dalej należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż zgodnie z art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 roku, każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Mając na uwadze aktualną sytuację międzynarodową U. i toczącą się wojnę na jej terytorium, należy wyrazić wątpliwość czy prawo to jest obecnie zagwarantowane na terytorium tego kraju.

Na zakończenie należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie mogło również dojść do ziszczenia się fakultatywnej przeszkody ekstradycyjnej z art. 604 § 2 pkt 1 k.p.k., czego Sąd Apelacyjny żadną miarą nie przesądza, mając na uwadze kierunek zaskarżenia w przedmiotowej sprawie. Bowiem stosownie do ww. przepisu, wydania można odmówić w szczególności, jeżeli osoba, której wniosek dotyczy, ma w R. stałe miejsce zamieszkania. Z akt sprawy wynika zaś, że O. M. posiada w R. stałe miejsce pobytu (przebywa na terenie P. od ponad dwóch lat i to na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy oraz jest w P. zameldowany). Co więcej ścigany wraz z narzeczoną, która z kolei przebywa w P. od 8 już lat i jest obecnie w ciąży, zdecydowali się założyć rodzinę i osiedlić się na stałe w P., przy czym ściganemu został nadany numer PESEL zgodnie z (...) ustawodawstwem.

Jedynie marginalnie wskazać należy, iż w kontekście naruszenia art. 7 k.p.k., zarzut błędu dowolności jest tylko wtedy słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku postępowania, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, przy czym dla swej skuteczności wymaga on od skarżącego wykazania, jakich konkretnych uchybień w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania dopuścił się sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego, a nie tylko ograniczenia się do własnej oceny tego materiału (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w (...)). Tym samym podniesiony przez prokuratora zarzut uznać należy za bezzasadny, wobec faktu iż podstawą podniesienia tego zarzutu jest wyłącznie odmienna ocena okoliczności przedmiotowej sprawy zaprezentowana przez skarżącego, od tej dokonanej przez Sąd I instancji, która to w jego przekonaniu uzasadnia ekstradycję obywatela u..

Uwzględniając powyższe należało podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż w niniejszej sprawie zachodzi uzasadniona obawa, że w państwie żądającym wydania może dojść do naruszenia wolności i praw osoby ściganej, która to stanowi przesłankę niedopuszczalności wydania, określoną w art. 604 § 1 pkt 7 k.p.k.

Tym samym Sąd Apelacyjny, uznając w pełni zasadność zaskarżonego postanowienia i nie znajdując żadnych podstaw do uwzględnienia zażalenia, orzekł jak na wstępie.

H. K.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.