II AKa 147/19 - uzasadnienie Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2021-06-21
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 147/19 |
||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
10 |
|||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Okręgowego w P.z dnia (...)( (...) ) |
||||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||
☒ w części |
☒ |
co do winy |
||||||||||||||||||
☒ |
co do kary |
|||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||
☒ |
||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
|||||||||||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
1. 2. |
P. P. (1) P. L. (1) |
zachowanie oskarżonego w trakcie wykonywania kary wymierzonej przez Sąd Okręgowy w K.z dnia (...)w sprawie (...) Sytuacja rodzinna oskarżonego, ze szczególnym uwzględnieniem jego córki.. |
Postanowienie z dnia (...) Opinie o skazanym Sprawozdania z dozoru Dokumenty dot. funkcjonowania L. L. |
(...)- (...) (...)- (...) |
||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||
1. 2. |
Dokumenty dot. wykonania kary wymierzonej przez Sąd Okręgowy w K.z dnia (...) w sprawie (...) Dokumentacja dot. funkcjonowania L. L. |
Dokumenty urzędowe, których wiarygodność nie budziła wątpliwości i zastrzeżeń Dokumenty wystawione przez uprawnione podmioty. Ich wiarygodność nie budziła żadnych zastrzeżeń. |
||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego Z. W. (1) adw. R. K. 1.obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia – art.7 kpk, -poprzez nieprawidłową, pobieżną ocenę okoliczności faktycznych, która doprowadziła do stwierdzenia, że oskarżony kierował dwiema zorganizowanymi grupami przestępczymi w sytuacji, gdy nie potwierdza tego zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym zeznania świadków, a oskarżony nie miał świadomości istnienia jakiekolwiek hierarchii, podporządkowania oraz struktury wewnętrznej, jak też działania kogokolwiek pod jego kierownictwem, 2.obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia – art.7 kpk, poprzez nieprawidłową, pobieżną ocenę okoliczności faktycznych, która doprowadziła do stwierdzenia, że oskarżony popełnił szereg przestępstw karno – skarbowych w sytuacji gdy oskarżony nie prowadził działalności gospodarczej związanej z handlem paliwami i nie uczestniczył w procederze odbarwiania paliwa czy też wystawiania fikcyjnych faktur, 3.obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia – art.167 kpk, poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny rachunkowości, który pozwoliłby na ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego i kwot uszczupleń podatkowych spółek objętych aktem oskarżenia oraz wyjaśnienie rozbieżności w zakresie realnego obrotu finansowego spółek a kwotą ich zobowiązań względem Skarbu Państwa. Apelacja obrońcy oskarżonego M. P. (1) adw. P. W. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, poprzez uznanie, że oskarżony w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykonaniem takiej samej sposobności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) sp. z o.o. posłużył się łącznie nie mniej niż (...)poświadczającymi nieprawdę, a tym samym nierzetelnymi fakturami VAT firmy (...) oraz nie mniej niż (...)poświadczającymi nieprawdę a tym samym nierzetelnymi fakturami VAT firmy PHU (...), które fałszywie dokumentowały nie mające w rzeczywistości miejsca zakupy od tych podmiotów oleju napędowego objęte stawką podatku od towarów i usług 22 % co poprzez ich uwzględnienie w rejestrze VAT i odliczeniu podatku doprowadziło do uszczuplenia należności publicznoprawnych wielkiej wartości z tytułu podatku od towarów i usług w łącznej kwocie nie mniej niż (...) zł; z czego uczynił sobie stałe źródło dochodu w sytuacji gdy: a)kontrahenci (...) sp. z o.o. nabywający od tej spółki olej napędowy faktycznie ten olej nabywali i fizycznie otrzymywali, nie mieli żadnych zastrzeżeń co do jego wartości i jakości w konsekwencji czego należy z tego wyprowadzić wniosek, iż (...) sp. z o.o. musiała najpierw nabyć olej napędowy, musiała nim dysponować aby móc go następnie dalej sprzedać w konsekwencji czego faktury zakupu tego oleju napędowego od (...) D. D. (1) i PHU (...) potwierdzały mające w rzeczywistości miejsce transakcje, b)wiarygodność zeznań D. D. (1) i P. P. (1) obciążających oskarżonego budzi poważne, ww. wielokrotnie zmieniały treść swoich zeznań, raz wskazując, że M. P. (1) wiedział, że to jest „wałek” innym razem wycofując się ze swoich wcześniejszych zeznań (tak w oryginale – dop. SA P-ń), c) oprócz pomawiających zeznań i wyjaśnień D. D. (1) i P. P. (1) brak jest dowodów przemawiających za tym, iż nawet kupowany od (...) i PHU (...) a następnie sprzedawany przez spółkę (...) sp. z o.o. olej napędowy był olejem odbarwianym to, że oskarżony miał wiedzę w tym zakresie i działał z zamiarem uszczuplenia należności publicznoprawnej Skarbu Państwa i wiedzą co do jego nielegalnego pochodzenia, co w oparciu o art.5 § 2 kpk winno doprowadzić do rozstrzygnięcia powstałych w sprawie istotnych wątpliwości dot. okoliczności zdarzenia na korzyść oskarżonego Apelacja obrońcy oskarżonego P. P. (1) adw. K. M. Rażąca niewspółmierność surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności w sytuacji gdy prawidłowe rozważenie wszystkich okoliczności obciążających i łagodzących powinno skutkować wymierzeniem oskarżonemu łagodniejszej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Apelacja obrońca oskarżonego P. P. (1) adw. P. L. (2) I. Naruszenie przepisów postępowania: 1.art.7 kpk i art.410 kpk polegające na braku wszechstronnego rozważenia wyjaśnień oskarżonego, na ich dowolnej a nie swobodnej ocenie poprzez : a) pominięcie tego fragmentu wyjaśnień oskarżonego w którym wskazuje, że był przekonany o legalności swoich działań, że „podatki są płacone a w papierach jest porządek”, nie miał świadomości, że działalność ma charakter przestępczy , był przekonany że dokumentacja którą otrzymywał i wystawiał potwierdza realizowany przez niego handel cysternami paliwa pochodzącego z legalnego źródła, został zmanipulowany przez A. G. (1) oraz tego fragmentu w którym kwestionuje autentyczność znaczącej ilości faktur sprzedażowych firmy (...) oraz dokumentów WZ na których nie ma jego podpisu i o których istnieniu nie wiedział, b) przyjęcie błędnego niewynikającego z przedstawionych przez oskarżonego dyspozycji założenia (które na dodatek nie zostało przez sąd omówione), że z treści wyjaśnień oskarżonego ma wynikać fikcyjny charakter działań podejmowanych przez A. G. (1), które nie zmierzały do prowadzenia działalności gospodarczej firmy (...) w zakresie pośrednictwa w handlu paliwami, ale do stworzenia pozorów takiej działalności, w sytuacji w której oskarżony wskazuje, że działania istotnie podejmował A. G. (1) a on sam był przekonany o rzeczywistym i legalnym charakterze tej działalności, o tym, że zakupy i sprzedaż są realizowane, 2.art.7 kpk, art.4 kpk i art.410 kpk przez błędną dowolną a nie swobodną ocenę zeznań świadka Z. D., J. S. (1) i B. O. (1) i wyjaśnień oskarżonego, pominięcie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego świadczących o tym, że dokumenty księgowe ujęte w księgach rachunkowych firmy (...) na podstawie, których biuro księgowe wyliczyło należne do uiszczenia podatki oraz sporządzało a następnie składało do Urzędu Skarbowego deklaracje VAT 7 w tym w szczególności faktury sprzedażowe firmy (...) oraz dokumenty WZ były sfałszowane (P. P. (1) ich nie podpisywał i nie wiedział o ich istnieniu) a nadto tak sfałszowane faktury i dokumenty WZ wraz ze skorelowanymi z nimi fakturami zakupowymi były dostarczane do tegoż biura księgowego przez osoby trzecie, o czym P. P. (1) nie wiedział, 3.art.424 § 1 i 2 kpk w zw. z art.410 kpk przez brak wyjaśnienia jakie fakty sąd uznał za udowodnione i na jakiej podstawie, oraz sprzeczność uzasadnienia z treścią rozstrzygnięcia w zakresie w jakim sąd stwierdza, że „generalnie sąd dał wiarę wyjaśnieniom P. P. (1)” i nie tłumaczy w jakiej części wiary tej odmówił, a równocześnie przypisuje oskarżonemu sprawstwo umyślnych typów czynów zabronionych, w sytuacji w której oskarżony podkreślał, że był przekonany o legalnym i rzeczywistym (a nie pozornym) charakterze prowadzonej działalności, w tym w szczególności o dokonywanych zakupach i sprzedaży oraz rzetelności dokumentów księgowych, prowadzonych ksiąg rachunkowych i dokonywanych rozliczeń fiskalnych i z kontrahentami (zatem w oparciu o jego wyjaśnienia nie sposób przypisać mu umyślności) przy czy z powołanych przez sąd dowodów pod fragmentami ustaleń stanu faktycznego dot. P. P. (1) wynika, że dokonywane były wyłącznie w oparciu o wyjaśnienia ww. i dokumenty, które w żadnej mierze nie dają podstaw do przypisania oskarżonemu umyślności, II. Które to uchybienia doprowadziły sąd do błędnych ustaleń w zakresie stanu faktycznego, w szczególności co do realizacji przez oskarżonego strony podmiotowej zarzucanych mu przestępstw, oraz ilości wystawionych zaksięgowanych i przekazanych finalnie kontrahentowi faktur, a w konsekwencji wadliwych wyliczeń co do opisanych w wyroku kwot należności podatkowych. Apelacja obrońcy oskarżonego A. G. (1) adw. O. J. : 1.obraza przepisów prawa procesowego – art.7 kpk poprzez dowolną, sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego skutkującą : a) przyjęciem za w pełni wiarygodne zeznań świadka D. S. (1), podczas gdy zeznania ww. nie stanowią wiarygodnego dowodu winy oskarżonego i stanowią niepoparte ogółem okoliczności sprawy, w tym w kontekście innych zebranych dowodów, pomówienie oskarżonego A. G. (1), sam fakt, że świadek wyjawił okoliczności, które i jego obciążały nie przesądza o całkowitej wiarygodności tych zeznań, D. S. (1) zdawał sobie sprawę z tego, że jego rola w procederze przestępczym była kluczowa, stąd wyjawienie jak największej liczby nazwisk, danych i okoliczności umacniało jego pozycję procesową i dawały wrażenie, że jest wiarygodny, współpracuje z organami ścigania i nie utrudnia postępowania, ponadto swoimi zeznaniami D. S. (1) chronił również męża swojej siostry – A. L. – co do którego odmówił składania zeznań, w interesie D. S. (1) było zatem takie przedstawienie procederu przestępczego, by ochronić także swojego szwagra przed poniesieniem odpowiedzialności – ostatecznie zeznania D. S. (1) doprowadziły rzeczywiście do uniewinnienia A. L., co jednoznacznie potwierdza że treść zeznań D. S. (1) odniosła zamierzony skutek, b) przyjęciem za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego P. P. (1) w zakresie obciążającym oskarżonego A. G. (1), podczas gdy wyjaśnienia te są sprzeczne z innymi zebranymi w sprawie dowodami, a nadto z okoliczności sprawy wynika, że mogły one stanowić wspólną linię obrony ustaloną wcześniej pomiędzy D. S. (1), P. L. (1) i P. P. (1) mającą na celu przerzucenie własnej odpowiedzialności na oskarżonego A. G. (1), c) przyjęciem za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego P. L. (1) w zakresie obciążającym oskarżonego A. G. (1), podczas gdy wyjaśnienia te są sprzeczne z innymi zebranymi w sprawie dowodami, w szczególności z zeznaniami złożonymi przez P. L. (1) w charakterze świadka w postępowaniu w zeznaniach z(...), wyjaśniając w sprawie (...) P. L. (1) przedstawił całkowicie odmienny przebieg zdarzeń – tam gdzie w zeznaniach z (...)pojawia się D. S. (1), jego miejsce w wyjaśnieniach z (...)wstępuje A. G. (1), co więcej z zeznań w sprawie (...)wynika, że D. S. mógł go zastraszać lub próbował ustalić z P. L. (1) treść zeznań, tak aby odciążyć siebie kosztem samego A. G. (1) (manipulował P. L. (1) mówiąc mu, aby w przypadku przesłuchania podawał nazwisko A. M.), d) ustalenie, że oskarżony A. G. (1) odmówił złożenia wyjaśnień i nie ustosunkował się co do przedmiotu postępowania, a skutkiem tego pominięcie wyjaśnień złożonych przez ww. w postępowaniu sądowym na rozprawie w dniu (...)w których oskarżony wiarygodnie i spójnie opisuje okoliczności, przez które zgodził się założyć rachunek bankowy w M. a następnie przekazać dostęp do tego rachunku D. S. (1) w całości, nie przyznaje się do udziału w grupie przestępczej, zaprzecza aby kiedykolwiek pomagał P. P. (1), w tym aby polecał P. P. (1) wystawianie jakichkolwiek dokumentów, czy aby prowadził sprawy działalności P. P. (1), wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1) w całości były wiarygodne, zaś postawa oskarżonego w toku postępowania jest logiczna i spójna, co daje asumpt do przyjęcia, że oskarżony mówi prawdę, e) pomięcie zeznań świadków D. L. i G. C. w zakresie w jakim wskazują, że A. G. (1) nie brał udziału w objętym przedmiotowym postępowaniem procederze przestępczym ze względu na to, że ni sąd I instancji ustalił, iż byli to koledzy A. G. (1) a zatem w ocenie Sądu osoby te mogły chcieć przerzucić odpowiedzialność na D. S. (1), podczas gdy zarówno wyjaśnienia D. L. i G. C. są spójne, logiczne i konsekwentne a nadto ich wyjaśnienia potwierdzając sposób działania D. S. (1) opisany w zeznania P. L. (1) z postępowania(...), które łącznie doprowadziły do błędnego ustalenia stanu faktycznego, a w konsekwencji przypisania oskarżonemu winy i wydania wyroku skazującego. 2. rażącą niewspółmierność orzeczonej kary poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary łącznej (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości (...)stawek dziennych po (...)zł; każda i zakazu prowadzenia działalności gospodarczej z zakresu produkcji i handlu paliwami na okres (...)lat, choć zachowanie i postawa życiowa oskarżonego pozwalają na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej i orzeczenie wobec oskarżonego kary w niższym wymiarze. Apelacja obrońcy oskarżonego P. L. (1) adw. A. F. 1. obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku gdyż : a) w sposób niezgodny z art.2 § 2 kpk bezpodstawnie przyjęto, że oskarżony uczestniczył w działalności zorganizowanej grupy przestępczej, b) wbrew zasadzie interpretowania wątpliwości na korzyść oskarżonego (art.5 § 2 kpk) mimo braku dowodów przyjęto, że oskarżony działał z innymi osobami opisanymi w akcie oskarżenia, 2. błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku wydanego wobec oskarżonego, które mogły mieć wpływ na jego treść, albowiem : a) nie przyjęto za wiarygodne w całości wyjaśnień oskarżonego gdy szczerze podawał, że przy dokonywanych operacjach finansowych do czego ograniczała się jego działalność przestępna, kontaktował się tylko z A. G. (1) i D. S. (1), b) pominięto dowody z wyjaśnień innych oskarżonych nie obciążających udziału oskarżonego w przypisanej im działalności, bądź im zarzucanej, c) nie wzięto dostatecznie pod uwagę, że rola oskarżonego w „paliwowej” działalności przestępczej w stosunku do pozostałych osób była uboczna i jego udział był pośredni i mało istotny, d) nie uwzględniono tego, że oskarżony nie miał świadomości o głównej działalności „paliwowej” innych osób oraz nie wiedział o jej rozmiarach, e) bezpodstawnie a nawet z braku dowodów przyjęto, że oskarżony działał w zorganizowanej grupie przestępczej. 3. rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny wobec oskarżonego gdyż : a) nie wzięto pod uwagę wszystkich okoliczności łagodzących, w przypadku czynu przestępnego w pkt XXVII aktu oskarżenia i wymierzono mu zbyt surową karę, b) orzeczono za to przestępstwo zbyt surową grzywnę, nie adekwatną do możliwości majątkowych oskarżonego, c) orzeczoną karę łączną (pkt 49 wyroku) uniemożliwiającą zastosowanie warunkowe zawieszenie wykonania tej kary pozbawienia wolności. Apelacja obrońcy oskarżonego W. S. (1) adw. K. K. 1.obraza prawa materialnego a mianowicie art.53 § 2 kk w zw. z art.55 kk poprzez jego niezastosowanie, tj. pominięcie przy wymierzaniu kary oskarżonemu stopnia jego winy, jego świadomości co do przestępczego charakteru działania w chwili podjęcia współpracy z oskarżonym Z. W. świadomości tego, że działa w grupie przestępczej, osiągniętych bezpośrednio przez niego korzyści z przestępczego charakteru procederu, a także niewłaściwą ocenę czy dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy ww. oraz pominięcie naczelnej zasady, którą powinien kierować się Sąd przy wymierzeniu kary, a mianowicie baczenie na celu zapobiegawcze, jak i wychowawcze, które ma osiągnąć kara w stosunku do oskarżonego, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, 2. obrazę prawa karnego procesowego mającą istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art.424 kpk poprzez zbyt ogólnikowe podanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku okoliczności mających wpływ na wymiar kary i pominięcie tych istotnych okoliczności związanych z osobą oskarżonego (wieloletnie pozostawanie na bezrobociu, rozbita rodzina, ilość osób będących na jego utrzymaniu, dotychczasowy tryb życia, wykształcenie, możliwości zarobkowe, jak i obecnie zatrudnienie), co uniemożliwia merytoryczną kontrolę rozstrzygnięcia w tym zakresie. Apelacja obrońcy oskarżonego M. M. adw. P. F. 1. naruszenie przepisów postępowania tj. skazanie oskarżonego w oparciu o art.258 § 2 kk, w okolicznościach naruszenia art.14 kpk w zw. z art.17 § 1 pkt 9 kpk a więc wobec braku skargi uprawnionego podmiotu oraz przy braku zmiany przez sąd kwalifikacji prawnej czynów zarzucanych aktem oskarżenia ( art.439 § 1 pkt 9 kpk ), 2. naruszenie przepisów postępowania tj. art.424 kpk w zw. z art.55 kk poprzez sporządzenie uzasadnienia w części obejmującej wskazanie okoliczności wpływających na wymiar kary w sposób lakoniczny, bez wskazania na indywidualne okoliczności związane z osobą oskarżonego, a w konsekwencji w konsekwencji w sposób uniemożliwiający merytoryczną kontrolę rozstrzygnięcia w tym zakresie, 3. obrazę prawa materialnego tj. art.53 § 2 kk poprzez jego niezastosowanie tj. pominięcie w procesie wymierzania kary okoliczności mogących skutkować jej obniżeniem, wynikających z braku świadomości oskarżonego co do przestępczego charakteru procederu w chwili przystępowania do współpracy z oskarżonym W., chęci dobrowolnego odstąpienia od tej współpracy, a także wcześniejszej niekaralności sprawcy oraz przyczynienia się do wyjaśnienia niniejszej sprawy. Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. J. R. 1.obraza przepisów prawa materialnego i procesowego mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia 2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia mogąca mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. M. P. (2) I. obraza prawa procesowego art.424 § 1 pkt 2 kpk poprzez niewskazanie przez sąd podstawy prawnej wyroku, tj. niewskazanie w oparciu o którą ustawę karną sąd wydał wyrok, w sytuacji, gdy w czasie popełnienia czynu obowiązywała ustawa inna, niż w czasie orzekania, przez co wyrok nie poddaje się kontroli instancyjnej, II. obraza prawa procesowego art.113 § 1 kks w zw. z art.17 § 1 pkt 6 kpk poprzez wydanie wyroku skazującego za czyn przypisany w pkt XXXVII wyroku w sytuacji gdy nastąpiło przedawnienie karalności czynu, III. obrazę prawa procesowego art.7 kpk poprzez dokonanie oceny zeznań świadka D. S. (1) z pominięciem pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodów, naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów i zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, A nadto w razie niepodzielenie ww. zarzutów : IV. obrazę prawa materialnego art.299 1 kk poprzez jego błędną wykładnię i pominięcie przez sąd znamienia celu działania sprawców, tj. legalizacji korzyści pochodzących z przestępstwa, V. Mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniu stanu faktycznego polegający na przyjęciu, że związki między oskarżonymi wskazują na istnienie grupy przestępczej, podczas gdy oskarżeni wskazani przez Sąd jako członkowie grupy przestępczej kierowanej rzekomo przez A. J. (1) popełnili przestępstwa poziomo współdziałając przy czym żaden z nich nie podlegał kierownictwu A. J. (1), oraz ewentualnie VI. obrazę prawa procesowego art.424 § 2 kpk poprzez niezawarcie w uzasadnieniu wyroku okoliczności, jakie sąd miał na względzie przy wymierzaniu oskarżonemu kary, przez co wyrok nie poddaje się kontroli instancyjnej. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego Z. W. (1) adw. R. K. Zarzuty tego środka odwoławczego okazały się bezzasadne w stopniu oczywistym. Uzasadnienie tych zarzutów razi przy tym lakonicznością i gołosłownością wywodu. Odnosząc się do zawartych w tiretach 1-3 apelacji obrońcy oskarżonego zarzutów naruszeń proceduralnych to należy zauważyć, iż zgodnie z art.438 pkt 2 kpk orzeczenie podlega uchyleniu ( lub zmianie ) jedynie w razie takiej obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść tego wyroku. W realiach niniejszego procesu skarżący poprzestał jedynie na ich wyliczeniu, nie podejmując nawet trudu i próby wykazania ewentualnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Takie działanie nie może oczywiście skutkować powodzeniem apelacji. W aspekcie przyczyn odwoławczych określonych W pierwszej kolejności wypada odnieść się do zarzutu obrazy art.167 kpk. Przewiduje on jedynie, Jedynie z uzasadnienia apelacji można wywnioskować także zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu Z. W. w pkt 16 zaskarżonego wyroku ( skarżący na s.6 nie podważał kary łącznej grzywny ). Należy w tym miejscu przypomnieć, że na karę tę składały się kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarze odpowiednio (...)lat, (...)lat, (...)lat, (...)lat, (...)lat, (...)lat i (...)miesięcy oraz (...)lat i (...)miesięcy. Z tego zestawienia wynika jednoznacznie, że sąd meriti orzekł de facto karę łączną jedynie w niewielkim stopniu przekraczającą dolną granicę kary możliwej do wymierzenia ( 6 lat ). Sąd ten wskazał też, że miał w tym zakresie na uwadze m.in. ilość przestępstw obejmowanych orzeczeniem o karze łącznej, wysokość kar jednostkowych ( niekwestionowanych przecież w apelacji ) oraz dyrektywy wymiaru ww. kary. Skonfigurowana w ten sposób kara łączna jest rzeczywiście wyższa od tych wymierzonych wobec pozostałych oskarżonych jednakże jest to przecież naturalna konsekwencja roli odgrywanej przez Z. W. w przedmiotowym procederze. Oczywistym jest przy tym, że z uwagi na jego absolutnie wiodącą i kierowniczą rolę nie może być ona porównywalna z tymi wymierzonymi osobami stojącymi znacznie niżej w przestępczej hierarchii oraz strukturze i odgrywających poślednie, czy wręcz marginalne role. Sąd odwoławczy zgadza się Do omówionej powyżej apelacji obrońcy załączono także
pismo oskarżonego Z. W. (1)
, nazwane przez ww. apelacją wraz z kolejnymi modyfikacjami ( vide: k.12788-12812, 13231-13251 ). Jednak z uwagi na treść art.446 § 1 kpk Sąd Apelacyjny pismo to potraktował
wyłącznie jako załącznik do apelacji obrońcy. Jak wynikało z jego treści oskarżony wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku Apelacja obrońcy oskarżonego M. P. (1) adw. P. W. Przedmiotowy środek odwoławczy nie zasługiwał na uwzględnienie. Oparty był na dwóch zarzutach. Poza tym wyeksplikowanym w petitum apelacji ( błędu w ustaleniach faktycznych ) w uzasadnieniu odnaleźć można jeszcze jeden dot. naruszenia art.5 § 2 kpk, który sąd odwoławczy omówi w pierwszej kolejności. Autor apelacji pominął w swoich rozważaniach, że wątpliwości, o jakich mowa w przepisie art.5 § 2 kpk, odnoszą się do zagadnień związanych z ustaleniami faktycznymi, a więc do sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego wynikają różne wersje, a żadnej z nich nie daje się wyeliminować drogą dostępnej weryfikacji. Jak słusznie podkreślał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia (...). Apelacja obrońcy oskarżonego P. P. (1) adw. K. M. Przedmiotowy środek odwoławczy nakierowany był na orzeczenie o karze pozbawienia wolności i nie zasługiwał a uwzględnienie. Przechodząc do meritum ww. apelacji należy zauważyć, iż zawarty w niej zarzut rzekomej rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności sprowadził się do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego w P.. Zarzut ten jest jednak tylko wówczas słuszny, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary. Zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut w kategorii ocen, można podnieść jedynie wówczas, gdy kara nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, stając się w społecznym odczuciu karą niesprawiedliwą. Nie każda bowiem różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary, ale tylko taka, która jest natury zasadniczej, to znaczy jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować. O rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art.438 pkt 4 kpk nie można bowiem mówić w sytuacji, gdy Sąd wymierzając karę uwzględnił wszystkie okoliczności wiążące się Odnosząc się z wątpliwości zawartych w cyt. powyżej piśmie samego oskarżonego wypada zauważyć, Przy ocenie ww. apelacji obrońcy sąd odwoławczy miał też na uwadze jej uzupełnienie autorstwa samego oskarżonego P. P. (1) ( vide: k.13019-13039 ). Także w tym wypadku aktualna jest argumentacja dot. kwestii aktywności oskarżonego w postępowaniu odwoławczym wyrażona powyżej przy omawianiu analogicznego pisma procesowego oskarżonego Z. W. (1). W przeciwieństwie jednak do ww. przypadku nie istniały problemy z rozbieżnością zarzutów apelacji adw. K. M. oraz oskarżonego. Z tego też powodu nie było problemu związanego z koniecznością pomijania tych argumentów, które nie były objęte zarzutami profesjonalnego pełnomocnika. Apelacja obrońca oskarżonego P. P. (1) adw. P. L. (2) Apelacja ta okazała się bezzasadna. Przed odniesieniem się do podniesionych w niej zarzutów wypada jedynie zauważyć, że kwestionuje przedmiotowy wyrok w całości, pozostaje więc w opozycji do tej wywiedzionej wcześniej apelacji obrońcy z urzędu adw. K. M., nakierowanej wyłącznie na orzeczenie o karze. Istotnym argumentem tej ostatniej było zresztą podkreślanie przyznania się do winy przez oskarżonego i okazanie przez ww. skruchy W pierwszej kolejności sąd odwoławczy odniesie się do kwestii procesowych podniesionych w apelacji. Odnośnie zakresu zastosowania art.4 kpk – a zatem w konsekwencji również i możliwości podniesienia trafnego zarzutu jego naruszenia – stwierdza się w doktrynie, iż zachowanie obiektywizmu wyrażać się ma według komentowanego przepisy uwzględnianiem okoliczności przemawiających na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Nakaz ten traktować należy jako ogólną dyrektywę procesu karnego. Jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w W.w cyt. wyroku z dnia (...). ( (...) ) przepis art.410 kpk – przywołany w pkt 1-3 apelacji – nie nakłada na sąd obowiązku przywołania Zarzut obrazy art.424 § 1 pkt 1 i 2 kpk także nie doprowadził do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku. Został przy tym postawiony ( wraz z wnioskiem na s.2 apelacji ) w opozycji do dyrektyw określonych w art.455a kpk. Przepis art.424 kpk określa standard jakiemu winno odpowiadać uzasadnienie wyroku. Powinno zawierać zwięzłe wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku. Dokument przedłożony sądowi odwoławczemu wymogi te spełnia w dostatecznym zakresie i pozwala na kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia. Oczywiście rację ma obrońca w pkt 3 apelacji, że sformułowania dot. oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. P. (1) są mało czytelne, jednakże nie można się zgodzić z autorem apelacji, że nie pozwala to odczytać intencji i motywacji jaką sąd meriti się kierował. Uwaga ta odnosi się także do niefortunnego przejęzyczenia na s.100-101 ( z kontekstu wynika bowiem, że oskarżeni w rzeczywistości mieli świadomość przestępnego pochodzenia środków, o których tam mowa). Nie jest to więc wada, która dyskwalifikowałaby zaskarżony wyrok i jego uzasadnienie, zwłaszcza że podejmując próbę jego zanegowania skarżący posługiwał się wyrwanymi z kontekstu fragmentami cyt. dokumentu. Argumentacja zawarta w przedmiotowej apelacji sprowadza się w pierwszym rzędzie do nieuzasadnionej, bezpodstawnej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego w P.. Zasadza się ona na innej, niż przyjęta przez sąd I instancji ocenie materiału dowodowego. Podkreślić przy tym należy,
Mając powyższe uwagi na względzie, uznać obiektywnie należy, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana przez sąd I instancji z uwzględnieniem zasad sformułowanych w przepisie art.7 kpk. Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego co do oceny wyjaśnień oskarżonego Apelacja obrońcy oskarżonego A. G. (1) adw. O. J. : Przedmiotowy środek odwoławczy nie doprowadził do zmiany wyroku w kierunku w nim postulowanym, czy też uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Uwagi te odnoszą się zarówno do postulatów w zakresie winy i sprawstwa, jak i tych dot. wymiaru kary. W pierwszej kolejności należy jednak zgodzić się jednak z obrońcę, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ( s.27 ) Sąd Okręgowy pominął, że na rozprawie w dniu (...). A. G. (1) nie tylko nie przyznał się do winy ale i złożył krótkie wyjaśnienia, w których negował stawiane mu zarzuty ( vide: k.9162 ). Z tego też powodu zarzut został powyżej uznany za częściowo zasadny. Opisywane z kolei przez sąd meriti stanowisko oskarżony zajął dopiero przy ponownym odczytaniu aktu oskarżenia, tj. na rozprawie w dniu (...). ( vide: k.10517 ). Uchybienie to nie miało jednak żadnego wpływu na treść wyroku, albowiem wyjaśnienia, o których mowa w apelacji nie zmieniały przecież przyjętej przez oskarżonego linii obrony, którą sąd uwzględnił przy ocenie ww. dowodu. Pozostałe zarzuty apelacji koncentrowały się na kwestionowaniu twierdzeń obciążających oskarżonego W pkt 2 na s.4 apelacji obrońca oskarżonego podniosła także ogólnikowy zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej. Stanowiska swojego jednak nie próbowała nawet uzasadnić. Trudno zatem by sąd odwoławczy odnosił się do argumentów, które fizycznie nie zaistniały. Lakoniczne stwierdzenie zawarte w zarzucie, że „
zachowanie i postawa życiowa oskarżonego A. G. (1) pozwalają na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej i orzeczenie wobec oskarżonego kary Apelacja obrońcy oskarżonego P. L. (1) adw. A. F. Apelacja ta okazała się niezasadna. Kwestionowała ona winę oskarżonego co do czynu z art.258 § 1 kk W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutów wyrażonych w pkt 1 i 2 dot. czynu z art.258 § 1 kk. Skarżący zarzucił w nich ogólnikowo naruszenie przepisów art.2 § 2 kpk oraz art.5 § 2 kpk oraz błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w tym zakresie. Pierwszy z nich zawiera normę ogólną zgodnie z którą podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Zarzut ten jest chybiony i to z dwóch powodów. Po pierwsze w orzecznictwie utrwalony jest od lat pogląd ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia (...).., (...)), zgodnie orzeczenie zawarte w pkt 48 jest oparte na prawdziwych ustaleniach faktycznych. Odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego naruszenia przepisu art.5 § 2 kpk ( pkt 1b na s.1 apelacji ) poprzez rozstrzygnięcie niedających się rozstrzygnąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego to uznać należy, że nie są one zasadne. Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25.06.1991r. Apelacja ta została uzupełniona w pismach procesowych
adw. A. J. (2)
z dnia (...). W pkt 1 pisma z dnia (...). obrońca zarzucał sądowi I instancji obrazę przepisów postępowania, wskazując przy tym na naruszenie „art.439 § 1 pkt 8 kpk i art.17 § 1 pkt 7 kpk” poprzez rozpoznanie sprawy pomimo, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby, tj. oskarżonego P. L. (1) w zakresie przestępstwa z art.258 § 1 kk i art.299 § 1 kk zostało już prawomocnie zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w P. Wydział (...) z dnia (...), sygn.. (...), zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...). ( (...)). W pkt 7 pisma z dnia (...). obrońca na podstawie art.440 kpk wniósł – niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów – o zmianę wyroku na korzyść oskarżonego P. L. (1). Zdaniem obrońcy na tej podstawie postępowanie wobec ww. winno być umorzone, względnie powinien zostać uniewinniony, lub należałoby w stosunku do niego zastosować karę wolnościową, przy ewentualnym zastosowaniu innych środków karnych ( vide: s.3 pisma z dnia (...). ). Przepis ten stanowi, że jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe, podlega ono niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów zmianie na korzyść oskarżonego albo w sytuacji określonej w art.437 § 2 zdanie drugie kpk uchyleniu. Sytuacja taka nie wystąpiła jednak w rozpoznawanej sprawie. Na gruncie art.440 kpk pojęcie „rażąca niesprawiedliwość” wiąże się nie tylko z łatwością stwierdzenia jej zaistnienia (a więc nie tylko z niesprawiedliwością oczywistą), ale i stopniem natężenia owej niesprawiedliwości, która właśnie musi mieć charakter rażący, czyli przekraczający w sposób zdecydowany stopień podstawowy. Aby skutecznie zarzucić rażącą i mogącą mieć istotny wpływ na treść orzeczenia obrazę art.440 kpk, należy jednak wykazać wystąpienie uchybienia popełnionego przez sąd pierwszej instancji, którego nie da się pogodzić ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Reasumując, powyższe wymaga wykazania nie tylko uchybienia ale i jego bardzo poważnych konsekwencji. Apelacja obrońcy oskarżonego W. S. (1) adw. K. K. Apelacja ta nakierowana była na orzeczenie o karze pozbawienia wolności. Odnosiła się zarówno do kar jednostkowych, jak i kary łącznej. Zawierała dwa zarzuty w postaci obrazy art.53 § 2 kk w zw. z art.55 kk oraz obrazy art.424 kpk. Oba są bezzasadne, co przesądziło o braku powodzenia ww. środka odwoławczego. W pierwszej kolejności wypada odnieść się – zgodnie z chronologią uzasadnienia apelacji – do zarzutu procesowego, tj. naruszenia standardów rzetelnego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Formułując swój zarzut obrońca zdaje się nie dostrzegać, że ustawodawca podejmuje kolejne działalna legislacyjne, które w zamiarze swoim mają ograniczać wielkość, obszerność tego rodzaju dokumentów. Świadczy o tym choćby dyrektywa „zwięzłości”, czy tendencja do zastępowania dotychczasowej formy pisemnej formularzami mającymi postać tabel. Sąd odwoławczy z troską zauważa, że wprowadzenie normy, o której mowa w art.455a kpk, także nie wpływa korzystanie na jakość uzasadnień wyroków. Przywołany przepis przewiduje, że nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art.424 kpk. Regulacja ta wynika z tego, że sąd odwoławczy kontroluje wyrok, a nie jego uzasadnienie. Konsekwencją wprowadzenia art.455a kpk jest bezprzedmiotowość stawiania w apelacji zarzutu naruszenia art.424 kpk pod kątem uchylenia wyroku – tak jak wnosił obrońca w pkt 2 na s.2 apelacji – gdyż z tego tylko powodu sąd odwoławczy nie może wydać takiego orzeczenia. Wynika to także z treści art.437 § 2 zdanie drugie kpk. Natomiast skarżący może powiązać inne zarzuty odwoławcze z treścią uzasadnienia w celu wzmocnienia argumentacji co do wadliwości wydanego wyroku, np. naruszenia art.7 kpk – nietrafna ocena dowodu albo art.410 kpk – brak oceny ujawnionego dowodu. Sytuacja taka jednak nie zaistniała w realiach niniejszej sprawy. Uzasadnienie orzeczenia o karze z pewnością nie jest nadmiernie rozbudowane, jednakże Sąd Apelacyjny pragnie zaznaczyć, że jest nie tylko „zwięzłe” – jak życzył sobie ustawodawca – ale i poddaje się kontroli instancyjnej. Pozwala przy tym zrekonstruować motywy jakimi kierował się sąd I instancji. Z wywodu na s.106-109. Uwaga ta odnosi się zarówno do kar jednostkowych, jak i kary łącznej. Nie sposób przy tym uznać, że doszło do naruszenia przepisów art.53 § 2 kk w zw. z art.55 kk. Nie można zgodzić się z poglądem, że na skutek zbiorczego potraktowania okoliczności wpływających na zaostrzenie i złagodzenie kar sąd zatracił zasadę indywidualizacji kary. Uwaga ta dot. także W. S. (1), odnośnie którego na s.107 podkreślono m.in. dotychczasową karalność. Domagając się złagodzenia kary obrońca pomija, że ww. był aż trzy razy karany sądownie, w tym dwa razy za przestępstwa przeciwko mieniu ( z art.286 § 1 kk ). Sąd Okręgowy miał przecież na względnie jego postawę procesową, rolę oskarżonego w przedmiotowym procederze Apelacja obrońcy oskarżonego M. M. adw. P. F. Apelacja ta okazała się w części zasadna. Podniesiony jako pierwszy na s.2 ww. środka odwoławczego zarzut ( aczkolwiek nie w pełni trafnie ) doprowadził do częściowej zmiany zaskarżonego orzeczenia. W pierwszej kolejności wypada jednak zaznaczyć że w pkt 64 oskarżony M. M. został
skazany za przestępstwo z art.258 § 1 kk, a jedynie karę wymierzono mu w oparciu o przepis art.258 § 2 kk
. Nie jest wiec prawdą, że skazanie oskarżonego nastąpiło z art.258 § 2 kk, a do tego w sytuacji gdy brak było skargi uprawnionego podmiotu w rozumieniu art.14 § 1 kpk. Należy kategorycznie zaznaczyć, że akt oskarżenia zawierał tego rodzaju zarzut ( z art.258 § 1 kk ), czego odzwierciedleniem jest pkt XXXV części wstępnej wyroku.
Błąd sądu I instancji dot. zatem wyłącznie wskazania postawy wymiaru kary Odnośnie pozostałych dwóch zarzutów aktualne są rozważanie poczynione powyżej – w zakresie dot. oskarżonego W. S. (1) i stawianych przez jego obrońcę analogicznych zarzutów obrazy art.424 kpk oraz naruszenia art.53 § 2 kk i art.55 kk. Brak jest zatem powodów by wywód ten powtarzać po raz kolejny, tym bardziej, że nawet uzasadnienie apelacji jest w pewnym zakresie powieleniem tego, do którego ustosunkowano się już powyżej. Stanowisko tam wyrażone Sąd Apelacyjny podtrzymuje również w tym miejscu. Można jedynie po raz kolejny zaznaczyć, że stanowisko wyrażone na s.106-109 jest dostatecznie umotywowane i pozwala sądowi II Instancji na kontrolę odwoławczą. Uwaga ta odnosi się zarówno do kar jednostkowych, jak i kary łącznej oraz ich indywidualizacji. Wymiar kar świadczy Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. J. R. Apelacja ta okazałą się bezzasadna w stopniu oczywistym. Zawiera przy tym sprzeczności, które je dyskwalifikują. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że w pkt 3a skarżący stawia wprawdzie zarzut obrazy prawa materialnego i procesowego, jednakże nie wskazuje jakie normy prawne miałyby zostać naruszone. Wywodu na ten temat próżno szukać także w lakonicznym uzasadnieniu. Oczywistym jest zatem, że Sąd Apelacyjny nie ma możliwości odniesienia się do argumentów, które fizycznie nie zaistniały. Chybiony jest także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, mających rzekomo wpływ na treść wyroku. Także i w tym wypadku skarżący nie pokusił się o wykazanie błędów Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. M. P. (2) Apelacja ta okazała się zasadna jedynie w znikomym zakresie. Żaden z podniesionych zarzutów nie doprowadził jednak do uchylenia zaskarżonego wyroku lub jego zmiany w kierunku postulowanym przez autorkę tego środka odwoławczego. W pierwszej kolejności wypada odnieść się do najdalej idącego zarzutu zawartego w pkt II apelacji, Zgodzić się trzeba z obrońcą, że sąd I instancji nie wskazał precyzyjnie, w oparciu o którą wersję kodeksu karnego i kodeksu karnego skarbowego orzekał w przedmiotowej sprawie. Okoliczność tę można jednak wywnioskować z treści uzasadnienia, tak więc kontrola instancyjna orzeczenia nadal była możliwa. Uchybienie to zostało także dostrzeżone przez oskarżyciela publicznego. Oczywistym jest, że nie jest to wada, która jest nieusuwalna ani która pozwala na uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Na tego rodzaju rozstrzygnięcie – postulowane przez skarżącą – nie pozwala rzecz jasna treść art.437 § 2 kpk. Z tego też powodu podzielić należało wnioski prokuratora i poczynić konieczne modyfikację rozstrzygnięcia wyłącznie poprzez zmianę zaskarżonego wyroku. Także i w tej apelacji zawarte zostały zarzuty dot. oceny zeznań świadka D. S. (1). Wywód zawarty w pkt IV apelacji pozostaje w sprzeczności z twierdzeniami, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów. W doktrynie podkreśla się ( vide: D. Świecki (red) Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany do art.438. publ. LEX/el. 2021 ), że obraza prawa materialnego może polegać na błędnej wykładni prawa (wówczas następstwem jest błędne stosowanie prawa) albo na błędnym zastosowaniu prawa przy niekwestionowanej jego wykładni. Obraza prawa materialnego odnosząca się do jego wykładni jest związana z błędną interpretacją przepisu wynikającą Sąd Apelacyjny nie podziela też zastrzeżeń obrońcy zawartych na s.7-8 apelacji w zakresie dot. orzeczenia o karze. Jak już niejednokrotnie wskazano dot. ww. okoliczności część uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie jest szczególnie rozbudowana i nie zawiera szczegółowego wywodu. Swoje motywy w tej części Sąd Okręgowy wyłożył niewątpliwie w sposób zwięzły. Nie oznacza to jednak, że stanowisko to nie poddaje się kontroli instancyjnej. Mimo ww. okoliczności możliwe jest zrekonstruowanie toku rozumowania, który doprowadził do konkretnych rozstrzygnięć w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej. Niezrozumiałe jest w szczególności, że obrońca nie dostrzega ustaleń w zakresie dotychczasowego trybu życia oskarżonego. Są one wyrażone na s.24 zaskarżonego wyroku i są z pewnością dla oskarżonego pozytywne. Uwagi te można odnieść również do kwestii związanych z przedmiotową grupą przestępczą. Nie można przy tym podzielić uwag ww. co do możliwości potraktowania faktu uczestnictwa ( a nawet kierowania ) w grupie przestępczej co do przestępstw przypisanych oskarżonemu, skoro obowiązek zaostrzenia kary na podstawie art.65 § 1 kk i art.37 § 1 pkt 5 kks wynika przecież wprost z ww. ustaw. Oczywiście, |
||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego Z. W. (1) adw. R. K. O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Apelacja obrońcy oskarżonego M. P. (1) adw. P. W. 1. O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego. 2. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów obrony z urzędu. Apelacja obrońcy oskarżonego P. P. (1) adw. K. M. 1. O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie łagodniejszej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, 2. O zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym Apelacja obrońca oskarżonego P. P. (1) adw. P. L. (2) O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowego w P. Apelacja obrońcy oskarżonego A. G. (1) adw. O. J. : 1. o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie 2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary w najniższym wymiarze lub z warunkowym zawieszeniem wykonania kary albo w niższym wymiarze lub z warunkowym zawieszeniem wykonania kary Apelacja obrońcy oskarżonego P. L. (1) adw. A. F. 1. o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przestępstwa, opisanego w pkt XXVIII aktu oskarżenia, 2. złagodzenie wymiaru kary pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwo opisane w pkt XXVII aktu oskarżenia i obniżenie wysokości grzywy, 3. orzeczenie oskarżonemu kary łączne pozbawienia wolności nie przekraczającej rozmiaru 2 lat, 4. zastosowanie wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, 5. zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym podwyższonym o 100 % urzędowej stawki. Apelacja obrońcy oskarżonego W. S. (1) adw. K. K. 1. O zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu za poszczególne przypisane mu przestępstwa kar w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i orzeczenie w miejsce orzeczonej kary łącznej (...)lat i (...)miesięcy pozbawienia wolności kary łącznej pozbawienia wolności w takich rozmiarach aby oskarżony mógł skorzystać z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia tejże kary łącznej, ewentualnie o : 2. uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Apelacja obrońcy oskarżonego M. M. adw. P. F. O zmianę zaskarżonego orzeczenia w zakresie wymierzenia oskarżonemu w pkt 64 wyroku kary 2 lat pozbawienia wolności w oparciu o przepis art.258 § 2 kk i umorzenie postępowania wobec braku skargi uprawnionego organu, zaś w pozostałym zakresie, co do pozostałych zarzutów o wymierzenie oskarżonemu kar w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i orzeczenie w miejsce orzeczonej kary łącznej bezwzględnego pozbawienia wolności kary łącznej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. J. R. 1. zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanych mu czynów, ewentualnie o : 2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. M. P. (2) O zmianę zaskarżonego wyroku w części dot. pkt XXXVII wyroku i umorzenie postępowania, zaś w odniesieniu do pozostałych czynów, za które A. J. (1) został skazany o uchylenie wyroku i przekazane sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego Z. W. (1) adw. R. K. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego M. P. (1) adw. P. W. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego P. P. (1) adw. K. M. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońca oskarżonego P. P. (1) adw. P. L. (2) Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego A. G. (1) adw. O. J. : Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego P. L. (1) adw. A. F. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego W. S. (1) adw. K. K. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego M. M. adw. P. F. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. J. R. Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. Apelacja obrońcy oskarżonego A. J. (1) adw. M. P. (2) Uznanie wniosków za niezasadne było wynikiem rozpoznania zarzutów podniesionych apelacji. |
||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||
1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
0.1Te części orzeczenia Sądu Okręgowego, które nie zostały objęte zmianami zawartymi |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Brak skutecznych zarzutów apelacji oraz okoliczności, które Sąd odwoławczy uwzględnia z urzędu. |
||||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że : a) przyjmuje, że podstawą skazania i wymiaru kar oraz środków karnych są przepisy kodeksu karnego i kodeksu karnego skarbowego w wersji obowiązującej w dacie popełnienia przypisanych czynów i z tego powodu rozstrzygnięcia te uzupełnia odpowiednio o przepis:
b) eliminuje przepisy art.38 § 1 pkt 3 kks i art.38 § 2 pkt 1 kks z podstawy skazania w pkt 1, 6, 12, 17, 26, 34, 51, 58, 67, c) w ramach czynów przypisanych oskarżonemu Z. W. (1) w pkt 1 i 6 przyjmuje, że zostały popełnione w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 1 i 5 kks, d) w ramach czynu przypisanego oskarżonemu M. P. (1) w pkt 17 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 1 i 5 kks, e) w ramach czynu przypisanego oskarżonemu P. P. (1) w pkt 26 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 1 i 5 kks, f)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu A. G. (1) w pkt 34 przyjmuje, g) w ramach czynu przypisanego oskarżonemu W. S. (1) w pkt 51 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 1 i 5 kks, h) w ramach czynu przypisanego oskarżonemu M. M. w pkt 58 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 1 i 5 kks, i)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu Z. W. (1) w pkt 4 przyjmuje, j)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu M. P. (1) w pkt 20 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.65 § 1 kk oraz podstawę wymiaru kary k) w ramach czynu przypisanego oskarżonemu P. P. (1) w pkt 28 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.65 § 1 kk oraz podstawę wymiaru kary o przepis art.64 § 2 kk, l)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu A. G. (1) w pkt 36 przyjmuje, m)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu P. L. (1) w pkt 46 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.65 § 1 kk oraz podstawę wymiaru kary n)
w ramach czynu przypisanego oskarżonemu M. M. w pkt 61 przyjmuje, że został popełniony w ramach zorganizowanej grupy przestępczej a nadto uzupełnia podstawę skazania i wymiaru kary o przepis art.65 § 1 kk oraz podstawę wymiaru kary o) eliminuje przepis art.37 § 1 pkt 2 kks z podstawy skazania w pkt 17, 26, 34, 51, 58, 67, p) w pkt 67 uzupełnia podstawę wymiaru kary o przepis art.37 § 1 pkt 5 kks, q) w pkt 5, 21, 29, 37, 62 uzupełnia podstawę orzeczenia o przepis art.8 § 3 kks, r) w pkt 9, 14, 22, 30, 38, 41, 47, 54, 63, 69 uzupełnia podstawę wymiaru kary o przepis art.64 § 2 kk, s) w pkt 9 uzupełnia podstawę wymiaru kary grzywny o przepis art.309 kk, t) w pkt 55 i 64 jako podstawę wymiaru kary przyjmuje, w miejsce art.258 § 2 kk, przepis art.258 § 1 kk, u) przyjmuje jako podstawę orzeczenia o karze łącznej :
v) w pkt 56 podwyższa ilość wymierzonych oskarżonemu W. S. (1) stawek dziennych grzywny do (...)( (...)). |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||
Zmiany, o jakich mowa powyżej były wynikiem uwzględnieniem zarzutów apelacji prokuratora oraz |
||||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||
1.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
UWAGA : uzasadnienie sporządzono w trybie określonym w art.423 § 1a kpk w zw. z art.457 § 2 kpk, tzn. z pominięciem apelacji strony, która nie złożyła wniosku o uzasadnienie, czyli prokuratora. Rozpoznając zarzuty apelacji sąd odwoławczy miał też na uwadze treść art.446 § 1 kpk, tzn. tzw. przymus adwokacki. Z tego też powodu pisma procesowe pochodzące od oskarżonych |
||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
3. . 4. 5. |
O kosztach obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art.29 ust.2 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze ( tj. Dz.U. Nr 16, poz. 124 z późn.zm. ) i § 1, § 2 pkt 1 i 2, § 4 ust.1-3, § 17 ust.2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( tj. Dz.U. z 2019, poz. 18 z późn.zm. ). Z tego też tytułu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońców adw. P. W. i adw. K. K. kwoty po (...)zł; w tym 23 % VAT, z tytułu zwrotu kosztów nieuiszczonej nawet w części pomocy prawnej udzielonej oskarżonym M. P. (1) i W. S. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym. O
kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art.634 kpk, art.627 kpk, art.636 § 1 kpk, art.633 kpk oraz art.8, art.1, art.2 ust.1 pkt 5 i 6, art.3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 a) od Z. W. (1) – w kwocie (...) zł; b) od A. G. (1) – w kwocie (...) zł; c) od P. M. – w kwocie (...) zł; d) od A. J. (1) – w kwocie (...) zł; Na podstawie art.624 § 1 kpk zwolniono oskarżonych P. P. (1), P. L. (1), W. S. (1) i M. P. (1) z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. W tym zakresie Sąd Apelacyjny uznał, że istnieją podstawy do uznania, że ich uiszczenie byłoby zbyt uciążliwe dla ww. oskarżonych ze względu na ich aktualną sytuację majątkową. |
|||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||
P. G. M. Ś. P. S. |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Data wytworzenia informacji: