Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 108/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny z dnia (...) r., Sąd Okręgowy w Z., sygn. akt (...)

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. K.

Skazany obecnie (w czasie orzekania przez Sąd Apelacyjny), tj. od dnia (...) r. wykonuje karę 1 roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego P. i J. w P. w sprawie o sygn. akt (...) oraz będzie od dnia (...) r. odbywać karę 1 roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego P. i W. w P. w sprawie o sygn. akt (...) Skazany natomiast już odbył w okresie od (...) r. (po zaliczeniu pozostałych okresów odbywania tej kary) karę łączną 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Z. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...)

Skazany odbywa karę w warunkach zakładu karnego typu półotwartego w systemie programowanego oddziaływania. Skazany zadania zawarte w (...) realizuje właściwie, nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej i stroni od jej negatywnych przejawów. Skazany aktualnie jest odpłatnie zatrudniony przy pracach ogólnobudowlanych na terenie ZK w G. i z obowiązku zatrudnienia wywiązuje się w sposób odpowiedni. Skazany wywiązuje się z obowiązku nałożonego w trybie art. 46 § 1 k.k. W stosunku do popełnionych przestępstw prezentuje krytyczny stosunek, przyznając się do popełnionych przestępstw. Skazany był 32 razy nagradzany regulaminowo, zaś jeden raz ((...) r.) karany dyscyplinarnie. Zachowanie skazanego jest oceniane jako pozytywne.

Opinia o skazanym ZK G. z wykazem wykonywanych kar

27-33, 42-47

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Opinia o skazanym ZK G. z wykazem wykonywanych kar.

Wynikające z tych dowodów fakty są bezsporne, gdyż wynikają z dokumentów urzędowych i nie były kwestionowane w toku postępowania odwoławczego.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błędnie ustalony stan faktyczny sprawy w zakresie warunków i właściwości osobistych skazanego i w konsekwencji rażąca niewspółmierność orzeczonej kary łącznej 10 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności wobec skazanego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie może budzić żadnych wątpliwości w tej sprawie fakt przyjęcia przez Sąd I instancji, iż w niniejszej sprawie należy stosować przepisy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 4 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed zmianą ustawy z dnia (...)r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U.2020.1086), tj. w brzmieniu obowiązującym od (...) r. Sąd I instancji kwestie te wyjaśnił w sposób zrozumiały w sekcji 3 formularza uzasadnienia zaskarżonego wyroku, trafnie przy tym odwołując się do dokonanej już w tym względzie analizy, w wyroku łącznym Sądu Okręgowego w Z. wydanym w sprawie (...). To ustalenie Sądu I instancji nie jest w tej sprawie kwestionowane przez strony, w tym przez skarżącą obrońcę, która w apelacji zresztą domaga się połączenia kar łącznej i jednostkowych, przy zastosowaniu zasad obowiązujących przed (...)

Mając na uwadze te okoliczności należy stwierdzić, iż zaskarżonym wyrokiem łącznym objęte są następujące wyroki:

1. wyrok Sądu RejonowegoP. i J. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny (...) r.), którym A. K. został skazany za przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. popełnione w dniu (...) r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i grzywnę w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda z nich;

2. wyrok Sądu Rejonowego P. P. z dnia (...) r. w sprawie (...)(prawomocny w dniu (...) r.), którym A. K. został skazany za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w warunkach art. 91 § 1 k.k. w okresie od(...) r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

3. wyrok łączny Sądu Okręgowego w Z. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny (...)r.), którym orzeczono wobec skazanego karę łączną 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, wynikającą z połączenia kar pozbawienia wolności (kar łącznych) orzeczonych w innych sprawach, na poczet to której kary łącznej zaliczono okresy pozbawienia wolności od (...) (...). do (...)

Należy też zaznaczyć, iż A. K. był, poczynając od (...) r. karany za różnego rodzaju przestępstwa, głównie z art. 286 § 1 k.k., 17 razy wyrokami jednostkowymi oraz wydano wobec niego 5 wyroków łącznych.

Na czas orzekania przed Sądem Okręgowym w Z., tj. na dzień (...) r., skazany odbywał karę z wyroku łącznego (z punktu 3) w okresie od (...) r., zaś dalszemu wykonaniu podlegały kara 1 roku z wyroku z pkt 1 (od (...) r.) a dalej kara 1 roku pozbawienia wolności z wyroku z pkt 2 (od (...) r.).

Zgodnie z niekwestionowanym przyjętym przez Sąd I instancji założeniem, iż w niniejszej sprawie zachodzi konieczność stosowania w przypadku skazanego A. K. przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396), które weszły w życie z dniem 1 lipca 2015 r. (art. 19 ust. 1 i art. 29 tej ustawy) należy zauważyć, co następuje.

Mając na uwadze treść obowiązującego wówczas art. 85 § 1 k.k. karę łączną orzeka się w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary (czytaj: kary jednostkowe) lub kary łączne za w/w przestępstwa, w tym także kary orzeczone z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (art. 85 § 2 k.k. i art. 89 k.k.).

W przypadku skazanego A. K. w czasie orzekania przez Sąd I instancji zachodziły więc wszelkie przesłanki do orzeczenia kary łącznej obejmującej karę łączną i dwie kary jednostkowe wymierzone opisanymi wyżej w punktach I, II i III wyrokami, tym bardziej, że nie zachodził przypadek, o którym mowa w art. 85 § 3 k.k. Od razu wspomnieć należy, iż chodzi tu o kary wymierzone i granice kary łącznej zakreślone art. 86 § 1 k.k. ustala się w oparciu o wymiar kar wymierzonych, czyli kar wymierzonych w wyrokach za poszczególne przestępstwa.

Należy zauważyć, iż wszystkie te kary: odpowiednio łączna 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, oraz dwie kary jednostkowe po 1 roku pozbawienia wolności albo były wykonywane, albo oczekiwały na wykonanie. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż kara „podlegająca wykonaniu” w rozumieniu art. 85 § 2 k.k. to taka, która ma zostać wykonana w całości lub w części a więc jest to kara, która nie została jeszcze wykonana.

Na dzień wyrokowania przez Sąd I instancji (tj. (...) r.) nie została jeszcze do końca wykonana kara łączna orzeczona przez Sąd Okręgowy w Z. w sprawie (...), gdyż była wykonywana od (...) r. (a więc w tym czasie pozostała do wykonania część tej kary), zaś na wykonanie oczekiwały kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczona przez Sąd Rejonowy P. (1) w sprawie (...) a w dalszej kolejności oczekiwała na wykonanie kara 1 roku pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego P. P. (1) w sprawie (...). Wszystkie więc te kary podlegały wykonaniu w rozumieniu wskazanego przepisu.

Natomiast wymiar kary łącznej określać należy w granicach wyznaczonych w art. 86 § 1 k.k., tj. w granicach od najwyższej z kar „wymierzonych” za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Zasadnie więc te granice wyliczył Sąd I instancji, ustalając, iż skazanemu można było wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 11 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar: 9 lat i 6 miesięcy + 1 rok + 1 rok). Takie też granice kary łącznej ustalił Sąd Okręgowy (sekcja 4 formularza uzasadnienia wyroku) i zaskarżonym wyrokiem orzekł wobec skazanego karę łączną 10 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a więc stosując zasadę asperacji, słusznie podnosząc, iż właśnie przy zastosowaniu tej zasady tak orzeczona kara łączna byłaby w pełni adekwatna w rozumieniu art. 85a k.k., mając na uwadze rozpiętość czasową pomiędzy poszczególnymi czynami, liczbę poszczególnych czynów i ich rodzaj oraz wcześniejszą wielokrotną karalność skazanego, co, doprowadziło Sąd I instancji do słusznego wniosku o niemożności zastosowania wobec skazanego zasady pełnej absorpcji lub wymierzenia mu kary łącznej w dolnej granicy. Jednocześnie Sąd I instancji trafnie zwrócił uwagę na korzystny dla skazanego fakt, iż przy orzekaniu wcześniejszych kar łącznych sądy nigdy nie zastosowały wobec skazanego kumulacji, tylko zasadę asperacji, co powoduje, że skazany i tak odbywa karę w niższym wymiarze, niż wynikałoby to z kar jednostkowych (sekcja 4 formularza uzasadnienia).

Wprawdzie rację ma skarżąca, iż Sąd I instancji błędnie ustalił, iż skazany nie spłaca pokrzywdzonych i w trakcie odbywania kary nie pracuje, gdyż inne okoliczności wynikają wprost z w/w opinii o skazanym, w tym z opinii z dnia (...) r., jednak te okoliczności nie mogą mieć szczególnego wpływu na wymiar orzeczonej kary łącznej. Poprawne zachowanie skazanego w zakładzie karnym zostało przecież dostrzeżone przez Sąd I instancji i bez wątpienia ma wpływ na wymiar ukształtowanej kary łącznej. Natomiast fakt spłacania przez oskarżonego pokrzywdzonych w związku z popełnieniem przez niego na ich szkodę przestępstwa, jak również uiszczanie grzywny jest prawnym obowiązkiem skazanego a nie powodem do czynienia sobie z tego tytułu zasług i domagania się z tego powodu znacznego złagodzenia kary, tj. tak znacznego, by orzec karę łączną z zastosowaniem pełnej zasady absorpcji, względnie częściowej absorpcji.

Skarżąca więc nie wykazała, by Sąd I instancji orzekł karę łączną, którą można było nazwać karą rażąco niewspółmierną, tj. jest, której w świetle zasad określonych w art. 85a k.k. oraz art. 53 k.k. (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.) nie dałoby się zaakceptować.

Należy jednak zauważyć, iż w czasie orzekania przez Sąd Apelacyjny nastąpiła istotna zmiana okoliczności faktycznych, które mają wprost wpływ na prawidłowe stosowanie norm prawa materialnego a dokładniej mówiąc na stosowanie art. 85 § 2 k.k. Już administracja ZK w G. we wskazanej wyżej opinii wskazała, iż skazany odbywa karę łączną pozbawienia wolności w sprawie Sądu Okręgowego w Z. o sygn. akt (...) w okresie od (...) r. (k. 27-33). Informacja ta zresztą znalazła odbicie w aktualnej opinii na k. 42-47 a także w informacji z systemu (...) z k. 22 oraz z aktualnego obliczenia wykonania tej kary na k. 590 akt (...).

Powyższe więc oznacza, iż skazany z dniem (...) r. zakończył odbywanie kary łącznej 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, tj. kary opisanej w pkt 3 części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego, natomiast aktualnie, tj. od dnia (...) r. odbywa karę 1 roku pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie opisanej w pkt 1 części wstępnej zaskarżonego wyroku oraz w dalszej kolejności, tj. od dnia (...) r. będzie odbywał karę 1 roku pozbawienia wolności, orzeczoną w sprawie opisanej w pkt 2 części wstępnej zaskarżonego wyroku. Dane te znajdują potwierdzenie w w/w opiniach oraz w wydrukach z systemu (...) na k. 20 i 21.

Powyższe zaś oznacza, iż nie jest na obecnym etapie wyrokowania możliwe objęcie węzłem kary łącznej wykonanej już w całości kary łącznej 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Z. w sprawie (...), natomiast niezbędne jest orzeczenie kary łącznej obejmującej pozostałe kary, tj. kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczone opisanymi wyżej wyrokami w punktach 1 i 2 a więc wyrokami Sądu Rejonowego P. i J. w sprawie (...) i Sądu Rejonowego P. P. (1) w sprawie (...). Na konieczność takiego orzekania, pamiętając przy tym o nie pogarszaniu sytuacji skazanego z uwagi na wniesioną apelację wyłącznie na jego korzyść (art. 434 § 1 k.p.k.) wskazuje zresztą Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia (...)

Z uwagi więc na brak warunków do objęcia węzłem kary łącznej kary wymierzonej wobec skazanego w/w wyrokiem opisanym w punkcie 3, Sąd Apelacyjny, kierując się z urzędu przepisem art. 440 k.p.k. oraz art. 438 pkt 1 k.p.k., art. 437 § 2 k.p.k. i art. 572 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok w tej części, tj. w pkt I i w tym zakresie umorzył postępowanie. Uchylenie i umorzenie postępowania dotyczyło też dokonanego w punkcie II zaliczenia na poczet orzeczonej kary łącznej okresów rzeczywistego pozbawienia wolności, bowiem okresy ten dotyczyły okresów wyłącznie pozbawienia wolności w sprawach jednostkowych, objętych wyrokiem łącznym w sprawie (...).

Takie zaś orzeczenie zobligowało Sąd odwoławczy do orzeczenia wobec skazanego A. K. nowej kary łącznej, będącej wynikiem połączenia wskazanych wyżej dwóch pozostałych kar, przy czym, z uwagi na kierunek wniesionej apelacji na korzyść skazanego, nowe orzeczenie nie mogło zostać dokonane na niekorzyść skazanego.

Mając więc na uwadze podlegające połączeniu w/w kary, kierując się przepisem art. 86 § 1 k.k., Sąd odwoławczy mógł wymierzyć skazanemu karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 1 roku do 2 lat pozbawienia wolności (1 rok + 1 rok). Mając dokładnie na względzie te same okoliczności przy ustalaniu wymiaru kary łącznej, jakie poprawnie przyjął Sąd I instancji, jak również kierując się zasadą, by nie pogorszyć sytuacji skazanego (art. 440 k.p.k. i art. 434 § 1 k.p.k.), uwzględniając przy tym fakt odbycia przez skazanego w całości kary 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara była częścią składową orzeczonej zaskarżonym wyrokiem kary łącznej, Sąd Apelacyjny mógł ostatecznie orzec karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku. Wymiar takiej kary bowiem po zsumowaniu z odbytą już karą łączną 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności dawał łącznie karę 10 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności a więc karę, jaką w rzeczywistości wymierzył Sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny, zamiast jednak kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z przyczyn, które należy tłumaczyć omyłką, orzekł karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. I choć kara ta uwzględnia stosowanie w tej sprawie zasady asperacji, poniekąd także zgodna jest z wnioskiem skarżącej, by wymierzyć skazanemu karę łączną pozbawienia wolności w granicy zbliżonej do stosowania zasady pełnej absorpcji, to jednak wymierzenie tej kary w takim wymiarze nastąpiło z przekroczeniem zasady określonej w art. 434 § 1 k.p.k. Jak już bowiem wskazano, Sąd odwoławczy mógł w realiach procesowych tej sprawy orzec wyłącznie karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, by nie naruszyć zakazu określonego w tym przepisie. Należy zauważyć, iż bez wątpienia wydanie orzeczenia, polegającego na orzeczeniu kary łącznej 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, zamiast kary 1 roku pozbawienia wolności jest wynikiem omyłki przy obliczeniu wymiaru tej kary, przy zastosowaniu zasady art. 434 § 1 k.p.k., jednak nie jest możliwe sprostowanie tej omyłki w trybie art. 105 k.p.k., bowiem, jak to powszechnie się przyjmuje, nie jest możliwe prostowanie omyłek w tym trybie, gdyż doszłoby wówczas do zmiany orzeczenia o charakterze merytorycznym, zaś taka zmiana jest możliwa jedynie w wyniku rozpoznania sprawy w granicach środka zaskarżenia (patrz: postanowienie SN z 16.12.2009 r., IV KK 347/09, OSNwSK 2009, poz. 2572; por. także postanowienie SN z dnia 07.10.2009 r., IV KK 161/09, OSNwSK 2009/1/1946; wyrok SN z dnia 3 grudnia 2020 r., V KK 190/20, LEX nr 3277487).

Powyższe więc oznacza, iż, skoro winna zostać wymierzona skazanemu kara łączna 1 roku pozbawienia wolności, zaś Sąd Apelacyjny omyłkowo wymierzył skazanemu karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, to „omyłka” ta może zostać naprawiona wyłącznie w drodze zainicjowanego skutecznie postępowania kasacyjnego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez połączenie na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed zmianą ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 23 czerwca 2020 r.) w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczonych wobec skazanego A. K. kary łącznej i kar jednostkowych orzeczonych i podlegających wykonaniu wyrokami opisanymi w pkt 1, 2 i 3 części wstępnej wyroku i wymierzenie mu kary łącznej w wysokości 9 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyżej, przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego, wykazano jego bezzasadność. Przy czym w toku postępowania apelacyjnego zaszła konieczność częściowego uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania oraz orzeczenia nowej kary łącznej. Przyczyny takiego rozstrzygnięcia powinny być przy tym znane apelującej, gdyż w chwili sporządzania apelacji z datą (...) r. wiadomym było, że kara łączną 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie podlegała już wykonaniu, gdyż była już karą wykonaną w całości.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Sąd Apelacyjny, kierując się z urzędu przepisem art. 440 k.p.k. oraz art. 438 pkt 1 k.p.k., art. 437 § 2 k.p.k. i art. 572 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok w tej części, tj. w pkt I i II i w tym zakresie umorzył postępowanie.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Przyczyny wydania takiego rozstrzygnięcia zostały szczegółowo omówione przy ustosunkowaniu się wyżej do zarzutu apelacyjnego.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano w mocy orzeczenie o ustaleniu, iż w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym poszczególne wyroki podlegające łączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu (pkt III) oraz o kosztach procesu (pkt IV i V).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy orzeczenia wydanego w pkt III wynika z właściwego zastosowania przepisu art. 576 k.p.k. Co do orzeczenia o kosztach nie stwierdzono żadnych uchybień, jak również co do nich nie podnoszono jakichkolwiek zarzutów.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana wyroku dotyczy orzeczonej w pkt 2 kary łącznej pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

O powodach tej zmiany wypowiedziano się szczegółowo wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

O konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego w części dotyczącej objęcia karą łączną kary łącznej pozbawienia wolności, orzeczonej wobec skazanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Z. w sprawie (...) wypowiedziano się szczegółowo wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego.

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4 i 5

Zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. z uwagi na jego trudną sytuację majątkową związaną z koniecznością wieloletniego pobytu w zakładzie karnym i posiadanie licznych zadłużeń.

Natomiast w sprawie występowała przed Sądem Apelacyjnym obrońca z urzędu w osobie adw. A. G., która wniosła o przyznanie kosztów obrony świadczonej skazanemu z urzędu łącznie z uzasadnionymi wydatkami w wysokości 250 zł z tytułu dojazdu z Z. do Sądu Apelacyjnego w P.. Tym samym o tych kosztach orzeczono na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1184 ze zm.) w zw. z § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 oraz § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14.05.2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2024.763). Na wysokość tych kosztów, tj. kwoty brutto 295,20 zł składa się opłata 240 zł (§ 17 ust. 5 rozporządzenia) powiększona o 23% VAT (§ 4 ust. 3 rozporządzenia). Wysokość wydatku wynika zaś z oświadczenia obrońcy złożonego w toku rozprawy odwoławczej i załączonego do akt przez obrońcę zestawienia.

7.  PODPIS

A. Ł. I. P. M. K.