II AKa 33/21 - uzasadnienie Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2022-01-11
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 33/21 |
||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
2 |
|||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 7.08.2020r. ( III K 104/19 ) |
||||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
1. |
K. M. (1) Ł. N. |
dane o karalności |
Zaświadczenia z K. |
(...)- (...) |
||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||
1 |
dane o karalności |
dokumenty urzędowe, których wiarygodność nie była kwestionowana przez Sąd i strony postępowania |
||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||
1. |
Apelacja obrońcy oskarżonego K. M. (1) adw. P. Ż. 1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść poprzez błędne przyjęcie, iż oskarżeni wspólnie i w porozumieniu wprowadzili E. K. w błąd, została zawarta umowa pożyczki zabezpieczona przewłaszczeniem na zabezpieczenie jej zabudowanej nieruchomości, przedwstępna umowa sprzedaży była pozorna, K. M. (1) miał zaciągnąć kredyt na rzecz E. K., E. K. nie otrzymała kwoty (...) zł; za nieruchomość, co miało wpływ na treść orzeczenia, 2. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, w szczególności art.2 § 2 kpk, art.4 kpk, art.5 § 2 kpk, art.7 kpk poprzez oparcie rozstrzygnięć na nieprawdziwych ustaleniach faktycznych, subiektywne uwzględnienie jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, dowolną ocenę dowodów, 3. nieuprawnione wyjście poza granice oskarżenia i poddanie ocenie w uzasadnieniu wyroku także transakcji sprzedaży nieruchomości, której nie dot. zarzut aktu oskarżenia, 4. wykorzystanie nielegalnego, niezweryfikowanego nagrania jako istotnego dowodu w sprawie, Apelacja obrońcy oskarżonego Ł. N. adw. M. I. 1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść orzeczenia poprzez przyjęcie, iż oskarżony Ł. N. był obecny przy spisywaniu aktów notarialnych, kiedy to jego obecność nie potwierdziła żadna osoba poza pokrzywdzoną, przy czym do zeznań E. K. należy podchodzić z bardzo dużą dozą ostrożności, zwłaszcza, że wiele okoliczności ona nie pamięta i zmienia wersję zdarzeń, 2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść orzeczenia poprzez przyjęcie, iż oskarżony otrzymując kwotę (...) zł; od E. K. nie miał zamiaru spłacenia jej zadłużenia i wprowadził ją w błąd co do zamiaru odzyskania przez nią zdolności kredytowej, kiedy to oskarżony Ł. N. w rzeczywistości chciał pomóc pokrzywdzonej spłacić zobowiązania, jednakże został pobity i okradziony, w związku z czym nie miał możliwości uregulowania zobowiązań pokrzywdzonej, a nadto rzekomy udział oskarżonego w procederze przestępczym tylko sprowadzał się do chęci pomocy pokrzywdzonej i przekazaniu kontaktu do oskarżonej T., tym samym oskarżony Ł. N. nie wypełnił znamion czynu zabronionego z art.286 § 1 kk, które to przestępstwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym to oskarżony zmierzy do określonego celu, tj. osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzając inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o czym w realiach niniejszej sprawy mowy być nie może, 3. obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia, tj. naruszenie art.7 kpk poprzez przyznanie waloru wiarygodności w pełni zeznaniom E. K., kiedy to zeznania tego świadka nie można oceniać przez pryzmat pełnej wiarygodności zwłaszcza, iż jest ona zainteresowana rozstrzygnięciem najbardziej korzystnym dla swojej osoby, a nadto toczą się aktualnie postępowania cywilne o zwrotne przeniesienie nieruchomości na pokrzywdzoną a nadto pokrzywdzona w toku całego postępowania zmieniała często wersję zdarzeń, w tym w stosunku do Ł. N. co do jego obecności u notariuszy czy przekazywania pieniędzy. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego K. M. (1) : Odnosząc się do zawartych w pkt 2 apelacji obrońcy oskarżonego zarzutów naruszeń proceduralnych to należy zauważyć, iż zgodnie z art.438 pkt 2 kpk orzeczenie podlega uchyleniu ( lub zmianie ) jedynie w razie takiej obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść tego wyroku. W realiach niniejszego procesu skarżący poprzestał jedynie na ich wyliczeniu, nie podejmując nawet trudu i próby wykazania ewentualnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Takie działanie nie może oczywiście skutkować powodzeniem apelacji. W aspekcie przyczyn odwoławczych określonych w art.438 pkt 2 kpk w środku odwoławczym mogą być podnoszone także zarzuty niezgodności przebiegu postępowania z wymogami prawa procesowego, i to zarówno te błędy, które polegają na zaniechaniu wypełnienia konkretnych nakazów przepisów prawa procesowego ( errores in omittendo ), jak i te które sprowadzają się do działania sprzecznego z konkretnymi przepisami procedury ( errores in faciendo ). Przepisy procedury statuują też fundamentalne metody oceny dowodów, z zatem takie naruszenie tych zasad, które mogło mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, może stanowić podstawę zarzutu środka odwoławczego. Należy pamiętać o tym, że wpływ danego uchybienia na treść orzeczenia zależy ściśle od realiów konkretnej sprawy ( vide: „Kodeks postępowania karnego – Komentarz” pod. red. Z. Gostyńskiego wyd. ABC W-wa 1998 tom II, str.460-461 tezy 13, 15 ). Odnośnie zakresu zastosowania
art.4 kpk
– a zatem w konsekwencji również i możliwości podniesienia trafnego zarzutu jego naruszenia – stwierdza się w doktrynie, iż zachowanie obiektywizmu wyrażać się ma według komentowanego przepisy uwzględnianiem okoliczności przemawiających na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Nakaz ten traktować należy jako ogólną dyrektywę procesu karnego. Na nieporozumieniu polegałby zarzut obrazy komentowanego przepisu oparty na twierdzeniu – jak w rozpoznawanej apelacji – iż sąd pewne dowody przemawiające na niekorzyść oskarżonego uczynił podstawą orzeczenia, odmówił zaś wiary dowodom przemawiającym na jego korzyść. Sens omawianej dyrektywy sprowadza się do tego, że organ procesowy, po dokonaniu oceny dowodów w sposób zgodny z dyrektywami wynikającymi z art.7 kpk i ustaleniu faktów rozpoznawanej sprawy, wszystkie te fakty powinien następnie wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji procesowych” (vide: „Kodeks postępowania karnego. Komentarz”, Tom I, pod red. P. Hofmańskiego, C.H.Beck Warszawa 1999r., str. 30). W pełni należy zgodzić się zatem z poglądem ( vide: m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10.07.2019r., II AKa 94/18 ), że przepis art.4 kpk formułuje adresowaną do organów postępowania karnego zasadę obiektywizmu. Zarzut obrazy tego przepisu nie może stanowić samodzielnej podstawy środka odwoławczego, tak jak czyni to obrońca oskarżonego, jako że przepis ten zawiera ogólną zasadę postępowania, nie nakazuje zaś ani nie zakazuje sądowi konkretnego sposobu procedowania. Wykazanie, że w toku postępowania odwoławczego doszło do naruszenia zasady obiektywizmu wymaga wskazania uchybień konkretnych przepisów służących realizacji tej zasady. Dopiero wskazanie tych przepisów ustawy procesowej, które miał sąd naruszyć, wbrew tej zasadzie obiektywizmu, Odnosząc się do zarzutów apelacji dotyczących naruszenia przepisu
art.5 § 2 kpk
poprzez rozstrzygnięcie niedających się rozstrzygnąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego to uznać należy, że nie są one zasadne. Jak zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25.06.1991r. ( vide: RW 107/91, publ. OSNKW 1992/1-2/14 ), wszelkie wątpliwości w zakresie ustaleń faktycznych powinny być wyjaśnione i usunięte przez wszechstronną i gruntowną analizę całego dostępnego materiału dowodowego. Dopiero wtedy, gdy po wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości wątpliwości nie zostaną usunięte, należy je wytłumaczyć w sposób korzystny dla oskarżonego. Kategorycznie należy podkreślić, że ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez sąd I instancji w niniejszej sprawie doprowadziła do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, usuwając przy tym ewentualne wątpliwości co do sprawstwa oraz winy oskarżonego. Sąd odwoławczy stanowczo stwierdza, że Sąd Okręgowy orzekając Argumentacja zawarta w pkt 1 i 2 przedmiotowej apelacji sprowadza się w pierwszym rzędzie do nieuzasadnionej, bezpodstawnej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego
Mając powyższe uwagi na względzie, uznać obiektywnie należy, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana przez sąd I instancji z uwzględnieniem zasad sformułowanych w przepisie art.7 kpk. Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego co do oceny wyjaśnień oskarżonych i zeznań przesłuchanych świadków. Uwaga ta odnosi się przede wszystkim do wskazanych ogólnikowo w apelacji wypowiedzi K. M. (1), G. P. (1) ( nie kwestionował wyroku skazującego ), E. K., W. K., A. M., czy też T. W.. Wywody te są nie tylko przekonywująco przez sąd I instancji uzasadnione ale i obszerne, tak więc nie ma powodu by je powielać ponownie w tym miejscu. Należy jedynie podkreślić, że uwadze skarżącego uszło i to, że twierdzenie ww. osób, podobnie jak i zgromadzone w sprawie dokumenty ( w tym akty notarialne ) Sąd Okręgowy w Poznaniu weryfikował ze szczególną ostrożnością, natomiast sugestie apelującego, że ocena ta nosi znamiona dowolnej, jest całkowicie bezpodstawna. Skarżący koncentrował swoją uwagę na ocenie wyjaśnień oskarżonego i zeznaniach osób obciążających go swoimi zeznaniami, wywodząc w konkluzji, Reasumując należy zaznaczyć, że oparcie przez sąd ustaleń faktycznych na określonej i wyraźnie wskazanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku grupie dowodów i jednoczesne nieuznanie dowodów przeciwnych, nie stanowi uchybienia, które mogłoby powodować zmianę lub uchylenie wyroku, w sytuacji gdy zgodnie z treścią art.424 § 1 pkt 1 kpk, Sąd Okręgowy wskazał jakimi w tej kwestii kierował się względami. Jak wynika z motywów zaskarżonego wyroku sąd I instancji uczynił zadość wymaganiom wskazanego wyżej przepisu, dokonując szczegółowej i wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz wskazując precyzyjnie jakie fakty uznał za udowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach. Sąd ten odpowiednio wskazał w jakich częściach uznał ww. dowody za wiarygodne, a w jakich za nie zasługujące na wiarę ( lub są nieistotne ), przy czym stanowisko swoje logicznie i przekonywująco uzasadnił. Dowody te pozwoliły przypisać oskarżonemu winę i sprawstwo w zakresie zarzucanego mu czynu. Zarzuty „nieuprawnionego wyjścia poza granice oskarżenia” i „wykorzystania nielegalnego, niezweryfikowanego nagrania” są równie chybione co niezrozumiałe. Pierwszego z nich obrońca nie próbował nawet uzasadnić. Oznacza to, że sąd odwoławczy nie miał rzecz jasna możliwości odniesienia się do argumentów, które fizycznie przecież nawet nie zaistniały. Z treści lakonicznego zarzutu na s.2 ww. apelacji nie wynika nawet jaką transakcję obrońca ma na myśli. Można jedynie przypuszczać, że odnosi się do opisanej na s.9 uzasadnienia zaskarżonego wyroku umowy przedwstępnej z dnia (...) dot. nieruchomości w S. K. o nr KW (...). Sąd Apelacyjny pragnie przypomnieć, że powszechnie przyjmuje się, iż pojęcie granic oskarżenia nie zostało zdefiniowane w Kodeksie postępowania karnego. Jednak dookreślenie słowa „granice" słowem „oskarżenia" wskazuje, że chodzi tu o granice zakreślone przez oskarżyciela. Następuje to przez wniesienie skargi (aktu oskarżenia). Przedmiotem aktu oskarżenia jest bowiem czyn zarzucany oskarżonemu (art.332 § 1 pkt 2 kpk). Zgodnie więc z zasadą skargowości (art.14 § 1 kpk) sądowi wolno orzekać tylko co do czynu zarzucanego w akcie oskarżenia. Chodzi tu o czyn w znaczeniu naturalnym, tj. zdarzenie faktyczne (historyczne). Dyrektywa ta nie została przez Sąd Okręgowy naruszona w żadnym zakresie. Świadczy o tym jednoznacznie treść pkt 1 wyroku z dnia (...) który wprost odnosi się do opisu czynu zawartego w akcie oskarżenia. Nie ma więc mowy by granice te zostały przekroczone i oskarżony został skazany za czyn, który nie był tożsamy z zarzutem sformułowanym przez oskarżyciela publicznego. Zapisy uzasadnienia wyroku sytuacji tej nie zmieniają, albowiem w dokumencie tym sąd meriti naświetlił jedynie kontekst sytuacyjny, w którym osadzone było przypisane oskarżonemu przestępstwo. Było to związane zresztą z inicjatywa dowodową stron, które starały się w ten sposób podważyć wiarygodność oskarżycielki posiłkowej. Znamienne, że z kolei obrońca oskarżonej M. T. w swojej apelacji ( pkt 1a ) formułuje zarzut przeciwny, związany z tym, że Sąd Okręgowy pominął w swoich rozważaniach kolejną transakcję z udziałem ww., dot. zbycia gruntu rolnego na rzecz małż. J.. Oczywistym jest, że także i ta umowa nie jest objęta aktem oskarżenia ale wpisuje się jedynie w kontekst sytuacyjny w jakim doszło do popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonym. Stawiając z kolei zarzut wykorzystania dowodu z „
niewiarygodnego i nielegalnego” nagrania Apelacja obrońcy oskarżonego Ł. N. Apelacja ta nie doprowadziła do skutku postulowanego przez jego autorkę, tj. uniewinnienia oskarżonego. Nie było też żadnej z podstaw do uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Tego rodzaju okoliczności z art.437 § 2 kpk skarżąca nie próbowała nawet wykazywać. Zawarta w apelacji argumentacja nie zasługiwała – co do istoty – na akceptację. Jedynie w niewielkim zakresie była ona uzasadniona, z tym Przed odniesieniem się do poszczególnych zarzutów w niej zawartych wypada zaznaczyć, |
||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||
Apelacja obrońcy oskarżonego K. M. (1) : 1. o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie 2. o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Poznaniu. Apelacja obrońcy oskarżonego Ł. N. 1. o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, 2.
zwolnienie w całości od ponoszenia kosztów sądowych ewentualnie 3. o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny ☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||
Apelacje obrońców oskarżonych : Brak skutecznych zarzutów apelacji oraz okoliczności podlegających uwzględnieniu przez sąd odwoławczy z urzędu. |
||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||
1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
0.1Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Brak skutecznych zarzutów apelacji oraz okoliczności podlegających uwzględnieniu przez sąd odwoławczy z urzędu. |
||||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||
1.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
3. |
O
kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art.634 kpk, art.627 kpk, art.633 kpk w zw. z art.636 § 1 kpk oraz art.8, art.1, art.2 ust.1 pkt 4, art.3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych |
|||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||
P. G. M. Ś. P. G. |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Data wytworzenia informacji: