Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Ryszard Marchwicki (spr.)

Sędziowie: SA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga

SO Marcin Miczke

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Sylwia Woźniak

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko (...) S.A. we W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt IX GC 1035/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Małgorzata Mazurkiewicz – Talaga Ryszard Marchwicki Marcin Miczke

Sygn. akt I AGa 76/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 czerwca 2016r. powód J. B. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i zasądzenie od pozwanego (...) S.A. we W. kwoty 265.609,15zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2015r. do 31 grudnia 2015r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty. Ponadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W dniu 14 lipca 2016r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pismem z dnia 25 lipca 2016r. pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 16 maja 2017 r Sąd Okręgowy w Poznaniu :

1) zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna we W. na rzecz powoda J. B. kwotę 265.610 zł (dwieście sześćdziesiąt pięć tysięcy sześćset dziesięć złotych) wraz z:

- ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 listopada 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r.,

- ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

2/ zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 27.698 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 14.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia i wnioski Sądu Okręgowego.

Powód – J. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...).

Pozwany – (...) spółka akcyjna we W. prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

Przedmiotem działalności pozwanego jest m. in. produkcja olejów i pozostałych tłuszczów płynnych, a także podstawowych chemikaliów nieorganicznych i organicznych.

W dniu 26 sierpnia 2015r. pozwany zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w P. umowę sprzedaży nr (...), która w sposób ramowy regulowała warunki na jakich strony zawierać miały umowy sprzedaży towarów w postaci estrów metylowych kwasów tłuszczowych ( (...)), (R.).

Na podstawie przedmiotowej umowy N. (dalej także jako: „dostawca”) zobowiązał się sprzedawać pozwanemu (...) jako biokomponent, będący dodatkiem do paliw, który nie został zaliczony do realizacji (...) w żadnym kraju Unii Europejskiej, w tym w Polsce. Ponadto (...) miał posiadać status pochodzenia europejskiego i być wyprodukowany z biomasy oraz spełniać kryteria zrównoważonego rozwoju, określone w ust. 2-6 art. 17 dyrektywy (...) oraz w art. 7b dyrektywy (...) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Dodatkowo przedmiot sprzedaży posiadać miał rejestracje biokomponentu w (...). Pozwany zaś zobowiązał się do odbierania zamówionego towaru oraz do zapłaty ustalonej ceny (§ 2 umowy).

W § 3 ust. 3-5 strony umowy ustaliły, że dostawa towaru miała być dokonywana w magazynie pozwanego przy ul. (...) we W., w procedurze zawieszonego poboru akcyzy. Ponadto strony umowy ustaliły, że przy każdej dostawie N. miał wydać pozwanemu list przewozowy, kwit wagowy, wydruk z systemu (...) oraz świadectwo jakości, a ponadto pisemne oświadczenie, że towar nie został zaliczony do (...).

Cenę sprzedaży strony umowy uzgodniły na kwotę 2.850zł netto za 1 tonę metryczną, w przypadku dostawy (...) (§ 4 ust. 1 umowy).

W § 6 ust. 6 strony umowy wskazały, że odbiór jakościowy towaru miał być dokonywany w dniu dostarczenia estrów do terminalu rozładunkowego. Pozwany pobierać miał 2 próbki, jedną do celów odbioru jakościowego, drugą miał zachować do ewentualnych analiz rozjemczych.

Ponadto w § 10 ust. 4 strony umowy ustaliły, że wszelkie ich oświadczenia, a w szczególności o rozwiązaniu, dotyczące wniosków i reklamacji, pod rygorem nieważności miały być kierowane do drugiej strony na piśmie listem poleconym, kurierem lub osobiście, na adres wskazany w umowie.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także na podstawie powyższej umowy, pozwany kupił od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. estry metylowe kwasów tłuszczowych ( (...)), (R.).

Tytułem ceny sprzedaży (...) sp. z o.o. wystawiła m. in. w dniu 27 listopada 2015r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 888.433,92zł, z terminem zapłaty wyznaczonym na dzień 27 listopada 2015r.

Towar został wydany pozwanemu w dniu 25 listopada 2015r. Strona pozwana przyjęła towar, nie zgłaszając (...) sp. z o.o. żadnych zastrzeżeń zarówno co do ilości towaru, jak i jego jakości oraz otrzymanych wraz z towarem dokumentów.

Przedmiot umowy sprzedaży pozwany następnie zbył na rzecz swoich kontrahentów.

Pismem z dnia 18 lutego 2016r. pozwany poinformował (...) sp. z o.o. w P., że zrealizowane dostawy estrów metylowych R. nie posiadały certyfikatów wytworzenia ich zgodnie z kryteriami zrównoważonego rozwoju, co stanowiło problem związany z ich płynną sprzedażą. Pozwany zaznaczył, że większość odbiorców wymaga przedstawienia wspomnianego certyfikatu. Ponadto dodał, że korzystając ze swojej ugruntowanej pozycji podjął starania sprzedaży towaru.

Jednocześnie pozwany poinformował, że wartość jego zobowiązań wobec (...) sp. z o.o. w P. na dzień 17 lutego 2016r. wynosiła 4.115.561,24zł i przedstawił terminarz w jakim zobowiązał się do zapłaty powyższej kwoty.

Pismami z dnia 10 marca 2016r. i 30 marca 2016r. (...) sp. z o.o. w P. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.415.561,24zł tytułem ceny sprzedaży za wydane pozwanemu towary.

W dniu 5 maja 2016r. (...) sp. z o.o. w P. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności. Na mocy tej umowy (...) sp. z o.o. przelał na powoda przysługujące mu wobec pozwanego wierzytelności w łącznej wysokości 888.433,92zł. Przedmiotem przelewu wierzytelności były należności objęte fakturą VAT nr (...). Powyższa umowa obejmowała wierzytelności wraz ze wszelkimi prawami z nimi związanymi, w szczególności odsetkami za opóźnienie w płatności.

W § 4 omawianej umowy (...) sp. z o.o. zobowiązał się do zawiadomienia w terminie miesiąca, pozwanego o dokonaniu przeniesienia wierzytelności na rzecz powoda.

Pismem z dnia 5 maja 2016r. (...) sp. z o.o. w P. zawiadomił pozwanego o zbyciu na rzecz powoda wierzytelność objętą fakturą VAT nr (...).

W dniu 4 grudnia 2015r. (...) sp. z o.o. w P. uzyskał certyfikat nr (...), wystawiony przez (...) sp. z o.o. w Z., w którym ten ostatni potwierdził, że (...) sp. z o.o. w P. spełnia wymagania systemu certyfikacji (...), zatwierdzonego przez Komisję Europejską 3 czerwca 2014r. – zgodnego z kryteriami zrównoważonego rozwoju według Dyrektywy (...) i (...) Rady i Parlamentu Europejskiego. Zakres certyfikacji dotyczył handlu biomasą. Przedmiotowy certyfikat był ważny od 4 grudnia 2015r. do 3 grudnia 2016r.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał , że powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy wskazał , że w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł zarzut niewykonania zobowiązania przez cedenta. Strona pozwana wskazywała, że cedent nie wykonał spornych umów sprzedaży, albowiem nie dostarczył certyfikatów PoS do dostaw towaru, za które powód dochodzi zapłaty.

Sąd Okręgowy ten zarzut uznał za niezasadny.

Sąd ten miał na uwadze, że umowa z dnia 26 sierpnia 2015r. przewidywała obowiązek spełniania przez dostarczany towar wymagań zrównoważonego rozwoju. Żaden z podpunktów umowy sprzedaży nie wskazywał jednoznacznie, iż cedent zobowiązany był do przedłożenia wspomnianego certyfikatu. Ponadto sąd zauważył , że obowiązek posiadania certyfikatu PoS wszedł w życie od 2016 roku, zaś sporne dostawy miały miejsce w listopadzie 2015 r. O braku umownego obowiązku dostarczania spornych certyfikatów świadczy również w ocenie sadu I instancji okoliczność, iż jak zeznał świadek D. D. pozwany dopiero od listopada 2015r. wysunął do cedenta roszczenia w przedmiocie dostarczania certyfikatu PoS.

Ponadto jak wskazał sąd Okręgowy pozwany w żaden sposób nie wykazał, aby przed wytoczeniem powództwa zgłaszał cedentowi zastrzeżenia z uwagi na brak spornych certyfikatów. Zgodnie zaś z łączącą pozwanego z cedentem umową takie zastrzeżenia pozwany winien złożyć na piśmie. Pierwsze takie wnioski pozwany przedstawił w piśmie z dnia 18 lutego 2016r., jednakże jak wynika z treści tego pisma w związku z tą okolicznością pozwany nie wysuwał wobec cedenta żadnych roszczeń, a jedynie informował go, że w związku z brakiem omawianych certyfikatów ma trudności w dalszej odsprzedaży towaru.

Sąd Okręgowy podniósł też, że z zeznań świadka D. D. wynika, że pozwany zbył towar dostarczony mu przez cedenta i to bez obowiązku obniżenia ceny sprzedaży wobec swoich kontrahentów. Powyższe świadczy o bezzasadności twierdzeń strony pozwanej, zgodnie z którymi dostarczony mu towar był bezwartościowy, albowiem niemożliwym była jego dalsza sprzedaż.

Z tych samych przyczyn brak było zdaniem Sądu Okręgowego podstaw do obniżenia ceny sprzedaży. Ponadto sąd zaznaczył, że pozwanemu nie przysługiwały uprawnienia z rękojmi, albowiem jak słusznie wskazał powód nie zachował on terminu określonego w art. 563 § 1 k.c. Strona pozwana nie zdołała bowiem wykazać, iż zawiadamiała cedenta bezpośrednio po dostawie towarów o braku dostarczenia dokumentu PoS.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie 1. wyroku uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 265.610zł.

Stosownie do art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Powód biorąc pod uwagę termin płatności faktury, prawidłowo domagał się odsetek od dnia następującego po dniu wymagalności roszczenia. Odsetki od dnia 1 stycznia 2016 r. Sąd zasądził zgodnie z art. 481 § 2 k.c.

W punkcie 2. wyroku Sąd na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążył pozwanego kosztami procesu i zasądził od niego na rzecz powoda kwotę 27.698zł, na którą to kwotę złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 13.281zł, wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 14.400złwynikające z § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu obowiązującym przed 27 października 2016 r. oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany zarzucając :

1.  naruszenie art. 233§ 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę dowodów i przyjęcie przez sąd I instancji , że:

a)  uzyskanie przez cedenta spółkę N. (...)w grudniu 2015 r certyfikatu nr. (...) powoduje spełnienie przez cedenta wymagań systemu certyfikacji (...) w sposób odnoszący skutek dla pozwanej w sytuacji w której sprzedaż towarów w postaci seterów metylowych kwasów tłuszczowych ( (...)) , (REM) miała miejsce w listopadzie 2015 r. , a zatem przed uzyskaniem przez cedenta w/w certyfikatu , który nie miał dla pozwanej żadnego znaczenia;

b)  fakt ustanowienia ustawowego obowiązku posiadania certyfikatu PoS po terminie dostawy skutkował brakiem obowiązku po stronie cedenta do dostarczenia rzeczonego certyfikatu na rzecz pozwanej w sytuacji , gdy obowiązek ten wynikał z treści wzajemnego porozumienia stron co do zakresu , przedmiotu oraz sposobu realizacji zamówienia przez cedenta określonych w umowie;

2.  naruszenie art. 563§1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i uznanie , że pozwana nie zbadała przedmiotu dostawy w czasie i sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju , a zatem utraciła uprawnienia z rękojmi podczas gdy wada w postaci braku certyfikatu PoS została zgłoszona cedentowi pisemnie po jej wykryciu i zbadaniu przedmiotu dostawy oraz wzajemnych ustaleń stron zawartych w Łączącej je umowie , a zatem pozwana dochowała wymaganego terminu do zgłoszenia wady fizycznej dostarczonego towaru i przysługiwało jej roszczenie o obniżenie ceny sprzedaży wadliwego towaru.

Wskazując na powyższe pozwana wniosła o :

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości ;

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych , za obie instancje.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania odwoławczego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny w całości akceptuje ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego oraz ocenę prawną i wnioski Sądu I Instancji .

Nieuzasadniony jest zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

Przede wszystkim wskazać należy , że ustawowy obowiązek dostarczania wraz z dostawą towaru certyfikatu powstał dopiero w 2016 r. , a więc nie mógł dotyczyć spornej dostawy która miała miejsce w listopadzie 2015 r.

Nie ma więc racji skarżący podnosząc , ze cedent miał obowiązek w listopadzie 2015 r wraz z towarem dołączyć certyfikat , taki obowiązek nie wynikał z ustawy ( tutaj dopiero od 2016 r ) , ale nie wynikał również z umowy łączącej strony . Z zapisów umowy wynikało , jednie , że towar dostarczany przez cedenta ma spełniać wymogi jakościowe . Nie można więc podzielić stanowiska pozwanej , ze aczkolwiek literalne brzmienie umowy nie wskazywało na obowiązek dołączenia takiego certyfikatu to jednak obowiązek taki wynikał z ogółu zapisów umowy dotyczących kryteriów , jakie powinien spełniać zamówiony biokomponent.

Sąd Apelacyjny prezentuje stanowisko , że skoro ustawowy obowiązek dołączania takiego certyfikatu do towaru powstał dopiero w styczniu 2016 r , to jeżeli strony umowy chciały by był on dostarczany do towaru wcześniej powinny wyraźnie taki zapis w umowie zawrzeć.

Należy również zwrócić uwagę na to , że umowa została zawarta w dniu 26 sierpnia 2015 r i od tego czasu dostawca dokonywał dostaw towaru dla pozwanej. Pozwana wcześniej nie kwestionowała braku certyfikatu i przyjmowała towar bez zastrzeżeń.

Ponadto nigdy nie kwestionowała jakości towaru dostarczonego przez powoda oraz trudności ze sprzedażą z powodu braku certyfikatu .

Kwestia braku certyfikatu pojawiła się dopiero w dostawie z listopada 2015 r.

Ponadto wskazać należy , że dostarczony towar spełniał w/w kryteria co wynika z uzyskanego w grudniu 2015 r certyfikatu.

Również nieuzasadniony był zarzut naruszenia art. 563§ 1 k.c.

Zgodnie z art. 563§ 1 k.c. przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później – jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu.

Zgodnie z doktryną „ W systemie gospodarki rynkowej, gdzie podaż przewyższa popyt, kupujący, a zwłaszcza przedsiębiorca nie nabywa rzeczy do magazynu na dłuższe przechowywanie. Zatem przypuszczać trzeba, że nabyte przedmioty w krótkim przedziale czasu zostają sprawdzone pod względem oczekiwań jakościowych. Oczywiście trudno dla wszystkich rzeczy włączonych do obrotu wskazywać jakiś sztywny termin, w którym powinno się dokonać oceny jakościowej. Przyjąć trzeba, że to na kupującym spoczywa ciężar udowodnienia, że dokonał zbadania przedmiotu zakupu w czasie właściwym. Wykrycie niezgodności rzeczy z umową rodzi obowiązek niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o wadzie." (Z. Gawlik, Komentarz do art.563 Kodeksu cywilnego w: A. Kidyba (red.) Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX, 2014).

Używając w art. 563 § 1 KC niedookreślonego zwrotu "niezwłocznie", ustawodawca pozostawił organowi orzekającemu swobodę dokonania oceny, czy w okolicznościach konkretnej sprawy zawiadomienie sprzedawcy o wadzie rzeczy nastąpiło bez nieuzasadnionej zwłoki.

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu I Instancji , że w niniejszej sprawie pozwany utracił prawo powoływania się na uprawnienia z tytułu rękojmi rzeczy z powodu nie zachowania terminu określonego w art. 563§ 1 k.c.

Pozwany w żaden sposób nie wykazał, aby przed wytoczeniem powództwa zgłaszał cedentowi zastrzeżenia z uwagi na brak spornych certyfikatów. Zgodnie zaś z łączącą pozwanego z cedentem umową takie zastrzeżenia pozwany winien złożyć na piśmie. Pierwsze takie wnioski pozwany przedstawił w piśmie z dnia 18 lutego 2016r., jednakże jak wynika z treści tego pisma w związku z tą okolicznością pozwany nie wysuwał wobec cedenta żadnych roszczeń, a jedynie informował go, że w związku z brakiem omawianych certyfikatów ma trudności w dalszej odsprzedaży towaru. Z zeznań świadka D. D. wynika , że nie kojarzy on czy a jeżeli tak to na jakim etapie pozwany reklamował brak certyfikatu PoS

Prawidłowość dostarczonego towaru pozwana zakwestionowała po raz pierwszy dopiero w sprzeciwie od nakazu zapłaty

Niezwłoczność o jakiej mowa w przepisie oznacza konieczność dokonania zawiadomienia bez zbędnej zwłoki. Wobec korzystania z szybszych narzędzi komunikowania, powinno następować skracanie terminów w jakich ma nastąpić zawiadomienie. W nawiązaniu do dorobku judykatury, zawiadomienie zaś nie powinno nastąpić później niż w ciągu 14 dni od momentu dowiedzenia się o wadzie. (W.J. K. (w:) System prawa prywatnego, t. 7,

W przedmiotowej sprawie, towar został dostarczony 25 listopada 2015 roku, zaś po raz pierwszy o wadliwości towaru, pozwana podniosła w sprzeciwie od nakazu zapłaty w lutym 2016 roku, czyli po prawie 3 miesiącach. W związku z powyższym, Sąd I Instancji słusznie zauważył, iż pozwana nie zachowała terminu określonego w art. 563 § 1 k.c.

W sprawie mamy do czynienia z obrotem dwustronnie profesjonalnym, pozwany powinien więc dopełnić tzw. aktu staranności. Zawiadomienie powinno nastąpić niezwłocznie po dostrzeżonej wadzie. Towar zaś został odebrany w dniu dostawy czyli w dniu 25 listopada 2015 roku. W tym dniu towar został również zbadany przez pozwanego, a także przelany do zbiorników pozwanego.

Pozwana w apelacji powołuje się na 3-miesięczny termin wskazując , że taki termin wynika z § 6 pkt. 5-6 umowy . Zgodnie z tymi zapisami dostawca będzie przechowywał próbkę przeciwstawną towaru z transportu do ewentualnych badań rozjemczych przez okres 3 miesięcy liczony od daty pobrania próbki ze środka transportu ; odbiór jakościowy dokonywany będzie w dniu dostarczenia towaru do terminalu rozładunkowego ( bazy magazynowej odbiorcy) .Odbiorca pobierze dwie próbki jedną dla celów odbioru jakościowego , druga będzie zachowana do ewentualnych analiz rozjemczych .

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko apelującego , że w takim terminie ( 3 miesięcy) mogła być badana jakość dostarczonego towaru (skład chemiczny), zaś stwierdzenie braku certyfikatu PoS (czyli braku dokumentu) i zawiadomienie o tym powoda, w związku z podwyższonym wymogiem staranności, powinno być dokonane niezwłocznie, tj. bezpośrednio po dostawie towarów.

Termin, w którym kupujący powinien zawiadomić sprzedawcę o wadzie, ma charakter zawity; jego przekroczenie powoduje niemożność skorzystania z uprawnień z tytułu rękojmi.

Skoro więc pozwana nie dokonała w terminie przewidzianym w art. 563§ k.c. zbadania towaru pod kątem czy towar ten posiada certyfikat PoS pozbawiła się możliwości skutecznego powoływania się na obniżenie ceny .

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny apelację pozwanej jako nieuzasadnioną oddalił na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 2 pkt. 7 w zw. z § 10 ust.1 pkt 2 rozporządzania Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) tj. z dnia 3 stycznia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

Małgorzata Mazurkiewicz - Talaga Ryszard Marchwicki Marcin Miczke