Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 23 maja 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Jerzy Geisler (spr.)

Sędziowie: SA Roman Stachowiak

SA Bogusława Żuber

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

przeciwko A. O. C., J. C., H. J., A. M. (...)

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 14 marca 2013 roku, sygn. akt: XII Nc 20/13

postanawia:

1.  oddalić zażalenie,

2.  rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego pozostawić orzeczeniu kończącemu postępowanie w sprawie.

SSA R. Stachowiak SSA J. Geisler SSA B. Żuber

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy wstrzymał wykonanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 4 lutego 2013 roku w stosunku do pozwanych A. O. C. i J. C.. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, iż pozwani w zarzutach od nakazu zapłaty podnieśli zarzuty poddające w wątpliwość skuteczność dokumentów stanowiących podstawę orzekania w trybie postępowania nakazowego i warunkujących natychmiastową wykonalność orzeczenia. Jednocześnie powołali wnioski dowodowe celem wykazania prawdziwości swych twierdzeń. W tych okolicznościach wyegzekwowanie zasądzonej nakazem zapłaty sumy przed zbadaniem zasadności zarzutów pozwanych, mogłoby narazić ich na szkodę. Sąd Okręgowy podkreślił także, iż nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że nakaz zapłaty uprawomocnił się w stosunku do pozostałych pozwanych, a zatem interes wierzyciela będzie należycie chroniony.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył powód, zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie, ewentualnie zmianę poprzez oddalenie wniosku pozwanych o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty. Złożył nadto wniosek o zasądzenie od pozwanych solidarnie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 492 § 3 k.p.c., art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c.

Pozwani w odpowiedzi na zażalenie powoda wnieśli o jego oddalenie oraz o zasądzenie od powoda solidarnie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Nie przesądzając na obecnym etapie postępowania o trafności podniesionych przez pozwanych zarzutów, związanych z istnieniem zobowiązania wekslowego, zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż w sprawie zachodzą przesłanki do wstrzymania nakazu zapłaty stosowanie do treści 492 § 3 k.p.c. Przepis ten nie zawiera żadnych merytorycznych przesłanek wstrzymania wykonalności nakazu zapłaty z weksla. W ocenie Sądu Apelacyjnego podobieństwo przedmiotowej instytucji do instytucji zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego uzasadnia stosowanie w tym zakresie w drodze analogii legis przesłanek z art. 346 § 1 k.p.c. Stosownie do art. 346 § 1 k.p.c. na wniosek pozwanego sąd zawiesi rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu, jeżeli wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeżeli pozwany uprawdopodobni, że jego niestawiennictwo było nie zawinione, a przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywołują wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego.

Z istoty postępowania nakazowego odpowiednie stosowanie cytowanego przepisu dotyczyć może tylko warunku wątpliwości co do zasadności zaskarżonego nakazu.

Przekładając powyższe uwagi na realia niniejszej sprawy należy przypomnieć, że weksel który poręczył pozwany - zarówno w chwili jego wystawienia, jak i udzielenia na nim poręczenia - miał charakter weksla niezupełnego. Pozwani w zarzutach wskazują na okoliczności dotyczące wadliwości doręczenia im wezwania do wykupu weksla, podnosząc jednocześnie, że część zobowiązania została przez nich spłacona, zaś dłużnik wekslowy działa w porozumieniu z wierzycielem na ich szkodę. Te twierdzenia, na których poparcie pozwani złożyli wnioski dowodowe, są, zdaniem Sądu Apelacyjnego, wystarczające do wstrzymania wykonalności zaskarżonego nakazu zapłaty. Skarżący przedstawili na ich poparcie rzeczową, logiczną i adekwatną do sytuacji procesowej argumentację. Zostanie ona - co oczywiste - zweryfikowana w toku dalszego postępowania. Na aktualnym etapie procesu poddała ona jednak zasadność wydanego nakazu zapłaty w wątpliwość w stopniu uzasadniającym wstrzymanie jego wykonalności.

Jednocześnie należy podnieść, że możliwość wstrzymania wykonania nakazu zapłaty na podstawie art. 492 § 3 nie wyłącza praw powoda do skorzystania z wydanego nakazu jako tytułu zabezpieczającego (por. także D. Zawistowski, „Postępowanie zabezpieczające. Komentarz. Wybór orzeczeń”, Warszawa 2007, s. 192), co w istocie już nastąpiło. W takim wypadku powód wprawdzie nie będzie mógł korzystać z zabezpieczonych w ten sposób środków, jednakże jego prawa zostaną zachowane, gdyż zajęty zostanie majątek, pozwalający na choćby częściowe zaspokojenie roszczenia. Nie istnieje zatem ryzyko, że po zakończeniu sporu pozwani nie będą dysponowali majątkiem, z którego powód mogłaby się zaspokoić.

Dodatkowo powód może swobodnie prowadzić egzekucję z majątku tych dłużników, co do których nakaz zapłaty się uprawomocnił, zatem jego interes jest zabezpieczony również i w ten sposób, na co trafnie wskazywał już Sąd I instancji.

W świetle powyższego zarzuty powoda zawarte w zażaleniu uznać należy za chybione.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosowanie do treści art. 108 § 1 k.p.c.

SSA R. Stachowiak SSA J. Geisler SSA B. Żuber