Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Banasiuk

Protokolant st.sekr. sąd. Magdalena Wereda

Przy udziale Prokuratora ----

po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2016 r. na posiedzeniu

zażalenia J. M. na postanowienie Prokuratury Rejonowej w Siedlcach z dnia 28 lipca 2015 roku o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie:

1. zaistniałego w dniu 30 września 2014 roku, w S. przekroczenia uprawnień przez Sędziego Sądu Rejonowego w Siedlcach poprzez wydanie nierzetelnego Wyroku w sprawie Nr I C 2217/13 prowadzonej z wniosku A. D. przeciwko J. M. o zwolnienie spod egzekucji komorniczej samochodu marki C. (...), nr rej. (...), zajętego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Siedlcach - A. O., w dniu 26 listopada 2013 roku, w toku prowadzonego przez niego postępowania egzekucyjnego Nr Km 3371/12 i działania tym na szkodę interesu prywatnego J. M. , tj. o czyn z art. 231 § 1 KK,- wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego - na postawie art. 17§ 1 pkt 2 k.p.k.,

2. zaistniałego w bliżej nie ustalonym miejscu i czasie, do dnia 30 września 2014 roku, podrobienia w celu użycia, jako autentycznego dokumentu w postaci poświadczonego notarialnie (...) A. D. o wyrażeniu zgodny na korzystanie ź należącego do niej pojazdu marki C., Nr rej. (...) przez M. F., do prowadzenia przez wyżej wymienionego wszelkich spraw związanych z rejestracją tego pojazdu, jego ubezpieczeniem i eksploatacją oraz do sprzedaży tego pojazdu i jego przedłożenia w Sądzie Rejonowym w Siedlcach, do akt sprawy Nr I C 2217/13, prowadzonej z wniosku A. D. przeciwko J. M. o zwolnienie spod egzekucji komorniczej przedmiotu zajęcia w postaci samochodu marki C. (...), Nr rej. (...), zajętego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Siedlcach - A. O., w dniu 26 listopada 2013 roku, w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego Nr Km 3371/12, tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k. - wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego - na postawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.,

3. zaistniałego w okresie od 1 kwietnia 2014 roku do 30 września 2014 roku, w S. składania fałszywych zeznań przed Sądem Rejonowym w Siedlcach I Wydział Cywilny przez osoby wezwane w charakterze świadka w sprawie w toku prowadzonego tam postępowania sądowego Nr I C 2217/13, w sprawie z wniosku A. D. przeciwko J. M. o zwolnienie spod egzekucji komorniczej przedmiotu zajęcia w postaci samochodu marki C. (...), Nr rej. (...), zajętego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Siedlcach - A. O., w dniu 26 listopada

2013 roku, w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego Nr Km 3371/12, tj. o czyn z art. 233 § 1 k.k. - wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego, na postawie art. 17§ 1 pkt 2 k.p.k.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pokrzywdzony J. M., który wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Prokuratorowi, z wyłączeniem Prokuratury (...), do ponownego rozpoznania celem wszczęcia postępowania. W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, iż prowadzący sprawę funkcjonariusz Policji nie zweryfikował w sposób należyty informacji podanych przez skarżącego w zawiadomieniu o przestępstwie, chcąc jak najszybciej sprawę zakończyć. W ocenie skarżącego takie działanie nie jest przypadkiem odosobnionym.

Sąd Rejonowy w Siedlcach zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Prokurator prawidłowo ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy i wyciągnął z niego właściwe wnioski.

Niezasadny jest zdaniem Sądu zarzut skarżącego, iż zapadł nierzetelny wyrok w sprawie sygn. akt I C 2217/15, a tym samym nastąpiło przekroczenie uprawnień przez sędziego orzekającego. Zauważyć bowiem należy, iż sprawa powyższa była rozpoznawana na skutek apelacji złożonej przez skarżącego przez Sąd Okręgowy w Siedlcach w sprawie sygn. akt. Ca 700/14. Sąd Odwoławczy uznał apelację skarżącego za całkowicie bezzasadną i nie znalazł żadnych uchybień w orzekaniu Sądu I instancji. Tym samym subiektywne odczucia skarżącego o wydaniu nierzetelnego wyroku i przekroczeniu uprawnień przez sędziego orzekającego w I instancji, nie mogą stanowić o wypełnieniu przez sędziego orzekającego znamion art.231 § 1 kk.

Odnośnie zawiadomienia skarżącego o popełnieniu przestępstwa podrobienia dokumentu w postaci (...) A. D. o wyrażeniu zgody na korzystanie z należącego do niej pojazdu m-ki C. nr rej. (...) przez M. F., które zostało złożone w toku postępowania cywilnego przed Sądem Rejonowym w Siedlcach sprawie sygn. akt I C 2217/15 oraz o składaniu w toku powyższej sprawy fałszywych zeznań przez świadków, to również w tym zakresie przeprowadzone czynności sprawdzające nie potwierdziły, iż zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia w/w przestępstw. Rozpytani w sprawie A. D. oraz M. F. potwierdziły, iż A. D. była właścicielką samochodu, o którym mowa w zawiadomieniu, jednak z uwagi na zły stan zdrowia z samochodu nie korzystała, ale użyczyła go dobrowolnie osobie trzeciej. Nadto Sąd Rejonowy oraz Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotową sprawę nie miały żadnych wątpliwości, co do autentyczności dokumentu kwestionowanego przez skarżącego czy też wiarygodności zeznań świadków, opierając na tych dowodach swoje ustalenia faktyczne.

Reasumując, uznać należy, iż w tym zakresie ustalenia Prokuratora Rejonowego oraz podjęta w tym zakresie decyzja procesowa, są właściwe.

Podniesiona przez skarżącego okoliczność, iż dokonano jedynie rozpytania świadków, a nie przesłuchania zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 307 § 2 k.p.k. w postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się czynności wymagających spisania protokołu.

Z uwagi na powyższe Sąd stwierdził, iż zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i postanowił jak na wstępie.