Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania S. W. i M. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 kwietnia 2014 r. Nr (...), (...)/ (...)- (...)

w sprawie S. W. i M. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie wysokości podstawy wymiaru składek

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w pkt 2 w ten sposób, że ustala podstawę wymiaru składek M. K. (1) z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika F.T.U. POL-T. S. W. na ubezpieczenie społeczne: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe w grudniu 2013 r. w kwocie 5250 (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt) zł i w styczniu 2014r. w kwocie 1575 (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt pięć) zł.

II.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. K. (1) kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 668/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2014 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, 68 ust. 1 pkt 1 lit. a i c, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 13 pkt 1, art. 18 ust. 1, art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., poz. 1585 z późn. zm.) oraz art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) stwierdził, że M. K. (1) z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek F.T.U. POL-T. S. W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu od dnia 1 października 2006 r. oraz, iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla M. K. (1) z powyższego tytułu:

-w listopadzie 2013 r. wynosi 0,00 zł i na ubezpieczenie zdrowotne 0,00 zł

-w grudniu 2013 r. wynosi 2.437,50 zł, a na ubezpieczenia zdrowotne 2103,32 zł,

-w styczniu 2014 r. wynosi 731,25 zł, a na ubezpieczenie zdrowotne 2103,34 zł,

-w lutym 2014 r. wynosi 0,00 zł, a na ubezpieczenie zdrowotne 2173,41 zł,

-w marcu 2014 r. wynosi 0,00 zł, a na ubezpieczenie zdrowotne 140,22 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał m. in., iż M. K. (1) zatrudniona u płatnika składek na podstawie umowy o pracę od dnia 1.10.2006 r. W dniu 31.10.2013 r. strony zawarły nową umowę, na podstawie której M. K. (1) miała pracować w wymiarze ¾ etatu oraz otrzymywać wynagrodzenie w kwocie 5.250,00 zł brutto miesięcznie. W ocenie ZUS, wysokość wynagrodzenia nie jest realna, a przyjęcie kwoty zapisanej w umowie naruszałoby zasady współżycia społecznego. Ustalenie wyższego wynagrodzenia miało na celu posłużyć do uzyskania nienależnie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego związanych z niezdolnością do pracy i macierzyństwem. Dlatego też, postanowienie powyżej umowy w kwestii zwiększenia wysokości wynagrodzenia należy ocenić jak nieważne, gdyż narusza ono zasady współżycia społecznego.

Od powyższej decyzji odwołania złożyli zarówno płatnik składek jak i ubezpieczona, którzy wnieśli o jej zmianę w części, tj. w zakresie pkt 2 poprzez określenie podstawy wymiaru składek dla M. K. (1) z tytułu zatrudnienia w F.T.U. POL-T. S. W. na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne od 1 listopada 2013 r. do marca 2014 r. zgodnie z wynagrodzeniem wynikającym z łączącej strony umowy o pracę (k. 2-4 akt sprawy IV U 668/14 oraz k. 2-4 akt sprawy IV U 669/14). W uzasadnieniu wskazano, iż zwiększenie wynagrodzenia M. K. (1) od 1 listopada 2013 r. związało się ze zwiększeniem zakresu obowiązków, które dotąd płatnik składek wykonywał osobiście oraz odpowiedzialności ubezpieczonej wobec objęcia przez nią od wspomnianej daty stanowiska dyrektora do spraw ekonomiczno-finansowych i organizacyjnych. Odwołujący podnieśli ponadto, iż ciąża ubezpieczonej została stwierdzona dopiero w dniu 31 października 2013 r.

W odpowiedziach na odwołanie organ rentowy wniósł o ich oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu organ rentowy powtórzył argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji. Wskazał przy tym, iż wzrost wynagrodzenia ubezpieczonej nastąpił jednocześnie z obniżeniem etatu do ¾ wymiaru. Ponadto, M. K. (1) po upływie miesiąca od wzrostu wynagrodzenia, tj. od 1 grudnia 2013 r. rozpoczęła pracę w wymiarze ¼ etatu u M. N. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). Wskazany pracodawca odprowadza zaś za ubezpieczoną składki w wysokości odpowiadającej pracy na pełnym etacie. Od dnia 10 grudnia 2013 r. ubezpieczona rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej. Powyższe, mając na względzie, iż była ona wówczas w ciąży z trzecim dzieckiem, utrudnia stwierdzenie, że M. K. (1) mogła wypełniać swoje obowiązki w zwiększonym zakresie. ZUS wskazał również, iż S. W. jest ojcem M. K. (1). Organ rentowy zarzucił również stronom antydatowanie umowy z 31 października 2013 r. Ubezpieczona miała dowiedzieć się co prawda o ciąży w dniu 10 grudnia 2013 r., jednakże, płatnik składek przekazał do ZUS dokumenty rozliczeniowe za listopad 2013 r., które uwzględniały zmianę etatu M. K. (1) w dniu 16 grudnia 2013 r. Raporty miesięczne za grudzień 2013 r., które uwzględniały podwyższenie podstawy wymiaru składek do 5.250 zł zostały przekazane w dniu 20 grudnia 2013 r. W obu powyższych przypadkach zarówno ubezpieczona jak i płatnik składek wiedzieli o ciąży M. K. (1) i zdaniem organu rentowego, podjęli stosowne działania, aby uzyskać z ubezpieczenia społecznego wysokie świadczenia związane z macierzyństwem (odpowiedzi na odwołania k. 5-6 akt sprawy IV U 668/14, k. 9-10 akt sprawy IV U 669/14).

W dniu 22 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Siedlcach postanowił połączyć sprawy o sygn. akt IV U 668/14 oraz IV U 669/14 celem łącznego ich prowadzenia i rozpoznania (protokół k. 28 akt sprawy IV U 668/14).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

S. W. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...). T. U. POL-T. S. W.” polegającą na wynajmie i sprzedaży elementów dla budownictwa. Siedziba jego przedsiębiorstwa znajduje się w L.. S. W. ma ponadto dwa inne biura: w L. oraz w G.. Średni roczny obrót przedsiębiorstwa wynosi 500.000 zł.

Od 1 października 2006 r. zatrudniał na podstawie umowy o pracę swoją córkę, M. K. (1). Na podstawie umowy z dnia 2 stycznia 2009 r., ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 3250 zł. Do zakresu jej obowiązków wówczas należało m. in. współpraca z kierownikiem oddziału pracodawcy w L., rejestracja kosztów i wydatków oraz umawianie spotkań z kontrahentami. Powyższe polegało na spisywaniu dokumentów wypożyczalni rusztowań oraz przeglądaniem ofert w zakresie źródeł pozyskania nowych elementów budowlanych. Ubezpieczona świadczyła pracę w G.. W miarę potrzeby, raz lub dwa razy w miesiącu dojeżdżała do L..

W dniu 4 października 2013 r. S. W. oraz M. K. (1) zawarli porozumienie, na mocy którego ubezpieczona miała przejąć od 1 listopada 2013 r. obowiązki w zakresie m. in. bieżącej analizy ekonomiczno-finansowej firmy, planowania kosztów i wydatków. Na prośbę ubezpieczonej, jej czas pracy mieścić się miał w wymiarze ¾ etatu przy uzgodnionej dyspozycyjności w określonych godzinach i dniach tygodnia.

W dniu 31 października 2013 r. strony zawarły kolejną umowę o pracę, na podstawie której M. K. (1) została zatrudniona na stanowisku dyrektora ds. ekonomiczno-finansowych i organizacyjnych. Wymiar czasu pracy ubezpieczonej został obniżony do ¾ etatu. Odtąd, miała ona otrzymywać wynagrodzenie miesięczne w kwocie 5250 zł brutto. Do jej zadań należało m. in. planowanie budżetu firmy, analiza kosztów i wydatków, sprawozdawczość finansowa oraz rozliczanie z kontrahentami. Ubezpieczona miała przejąć część obowiązków S. W., który miał wówczas 67 lat i coraz częściej uskarża się, zwłaszcza w okresach jesienno-zimowych, na problemy zdrowotne.

W dniu 4 listopada 2013 r. S. W. udzielił M. K. (1) na czas nieokreślony ogólnego pełnomocnictwa. Obejmowało ono m. in. upoważnienie do wystawiania faktur sprzedaży oraz reprezentowania przedsiębiorstwa przed organami i instytucjami państwowymi.

W dniu 1 grudnia 2013 r. M. K. (1) zawarła z M. N. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...).W. D. M. N.” umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty ds. ekonomiczno-finansowych i organizacyjnych. Na podstawie powyższego angażu została zatrudniona w wymiarze ¼ etatu, za co otrzymywać miała wynagrodzenie w kwocie 1.950 zł brutto oraz 5% premii zadaniowej. Jako miejsce wykonywania pracy określono L..

Ze względu na obowiązki pracownicze, w tym czasie ubezpieczona codziennie przebywała w L..

W dniu 10 grudnia 2013 r. M. K. (1) rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej pod firmą (...). Przedmiot wymienionej działalności stanowiło wykonywanie fotokopii, przygotowywanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura. Głównym miejscem wykonywania powyższej działalności miał być G., zaś dodatkowym L..

W dniu 10 grudnia 2013 r. M. K. (1) dowiedziała się, że jest w ciąży.

W dniu 16 grudnia 2013 r. (poniedziałek) S. W. zgłosił do ZUS w zakresie ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego M. K. (1) w związku ze zmianą podstawy wymiaru składek wynikającą z zawartej w dniu 31 października 2013 r. umowy o pracę.

W dniu 23 grudnia 2013 r. działalność gospodarcza ubezpieczonej została zawieszona.

Aktualnie S. W. zatrudnia trzy osoby: M. K. (1) na podstawie umowy o pracę oraz dwie pozostałe na podstawie umów cywilnoprawnych.

M. K. (1) zdobyła wyższe wykształcenie na kierunku psychologia. Odbyła również szkolenie z zakresu księgowości.

Po zakończeniu urlopu macierzyńskiego, ubezpieczona powróciła do pracy, na poprzednio zajmowanym stanowisku.. Obecnie otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 5250 zł. M. K. (1) przejęła w całości prowadzenie przedsiębiorstwa, w którym jest zatrudniona. S. W. służy jedynie doradztwem (zeznania ubezpieczonej k. 29-29v i 74v, zeznania płatnika składek k. 28v-29 i 74v, zeznania marka K. k. 52v-53, umowy o pracę k. 103, 105, a. r., zakres czynności porozumienie stron k. 107 a. r., pełnomocnictwo k. 109, wydruk z (...) k. 23 a. r., umowa o pracę z P.W. D. k. 8, zaświadczenie lekarskie k. 9, dokumentacja pracownicza, w tym przelewy do ZUS tytułem uiszczenia składek za ubezpieczenia społeczne w miesiącach: wrzesień-październik 2015 r. k. 66-67v, faktury VAT wystawione przez ubezpieczoną 70-72 oraz k. 39-73 a. r.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania M. K. (1) oraz S. W. są zasadne i zasługują na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniu ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Artykuł 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Z kolei art. 12 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy wskazuje, iż obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Zgodnie zaś z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 cytowanego aktu prawnego. Na podstawie art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - ubezpieczenie trwa od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 należy do płatnika składek. Płatnikiem zaś składek, stosownie do treści art. 4 pkt 2 lit. a tej ustawy jest pracodawca, w stosunku do pracowników.

Stosownie do treści art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.

o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a przywołanej ustawy, czyli pracowników w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

Artykuł 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, nie później niż: 1) do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie; 2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych; 3) do 15 dnia następnego miesiąca.

Kodeks cywilny w art. 58 § 2 stanowi, iż nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W ramach art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Na kanwie tych przepisów ugruntowało się orzecznictwo potwierdzające wyżej wymienione prawo ZUS-u.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia sporu występującego w niniejszej sprawie było ustalenie, czy ukształtowanie w treści czynność prawnej- umowy o pracę z dnia 31 października 2013 r. zawartej pomiędzy M. K. (1) a S. W. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...). T. U. POL-T. S. W.”, a precyzyjniej wynagrodzenia za pracę w kwocie w kwocie 5.250,00 zł brutto miesięcznie, miało na celu uzyskanie przez wymienioną wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Nadmierne podwyższenie wynagrodzenia pracownika w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych może być ocenione jako dokonane z zamiarem nadużycia prawa do świadczeń (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05, opubl. OSNP 2005/21/338, LEX nr 148238; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 16/05, opubl. OSNP 2006/11-12/191, LEX nr 182776; oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 r., III UK 7/09, LEX nr 509047). Wskazać w tym miejscu należy na stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 9 sierpnia 2005 r. sygn. akt III UK 89/05, w którym Sąd Najwyższy wskazał, że ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu - art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p. (opubl. OSNP 2006/11-12/192, LEX nr 182780). Należy jednak mieć na uwadze, że strony stosunku pracy maja swobodę w kształtowaniu jego treści, w tym w kształtowaniu wysokości wynagrodzenia za pracę.

Wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego dał podstawy do ustalenia, iż w stanie faktycznym niniejszej sprawy Sąd nie znalazł uzasadnionych przyczyn, które przemawiałby za uznaniem, iż treść umowy o pracę z 31 października 2013 r. jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Analizując wysokość wynagrodzenia za pracę M. K. (1), Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że nie było ono rażąco wysokie przy wymiarze czasu pracy ¾ etatu. Podkreślenia wymaga, iż trudno przyjąć, by wynagrodzenie otrzymywane przez ubezpieczoną w wysokości 5.250 zł brutto odbiegało od wynagrodzenia określonego w art. 13 kp jako godziwe, zważywszy na nowy zakres obowiązków M. K. (1). Z treści złożonych zeznań wynika, iż ubezpieczona miała stopniowo przejąć prowadzenie firmy od swojego ojca. Warto dodać, iż złożone zeznania ubezpieczonej, płatnika składek oraz świadka M. K. (2) są logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd uznał, iż są one wiarygodne. Potwierdzenie zwiększonego zakresu obowiązków ubezpieczonej jak również ich faktycznego wykonywania znajduje się w dokumentacji złożonej do akt sprawy, m.in. w zbiorze wystawionych przez M. K. (1) faktur VAT oraz ponadto jest zgodne z zakresem udzielonego w dniu 4 listopada 2013 r. pełnomocnictwa ogólnego.

Jako wiarygodne uznać należy również tę cześć zeznań M. K. (1), w której wskazała, iż o ciąży dowiedziała się w dniu 10 grudnia 2013 r. Powyższe koresponduje z treścią zeznań S. W. i M. K. (2), a także treścią zaświadczenia wydanego przez lekarza ginekologa, który prowadził ubezpieczoną. Jednocześnie wskazać należy, iż płatnik składek zachował, stosownie do treści wymienionego wyżej art. 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, termin do zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego. W tych okolicznościach zarzut ZUS, dotyczący antydatowania umowy o pracę z dnia 31 października 2013 r., nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym.

W ocenie Sądu, ustalone wynagrodzenie w kwocie 5.250 zł brutto nie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia przepisów prawa. Jest ono przy tym adekwatne do zakresu powierzonych i wykonywanych przez ubezpieczoną obowiązków. Nie ulega bowiem wątpliwości, że M. K. (1) rzeczywiście wykonywała czynności pracownicze na stanowisku dyrektora ds. ekonomiczno-finansowych i organizacyjnych. Należy zwrócić uwagę, iż ubezpieczona po upływie urlopu macierzyńskiego powróciła na poprzednio zajmowane stanowisko. Powyższe zbiegło się z zmniejszeniem aktywności zawodowej S. W.. Tym samym nie można uznać, by ubezpieczona osiągała nieuzasadnioną korzyść z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu.

Na marginesie należy wskazać, że zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej). Między innymi, jak wskazał Sąd Najwyższy, zawarcie umowy o pracę, choćby zmierzało do uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych, czy uzyskania kredytu bankowego, nie jest obejściem ustawy (por. wyrok SN z dnia 25 listopada 2004r., I PK 42/04, OSNP 2005/14/209; powołany wyżej wyrok SN z 9 sierpnia 2005r. III UK 89/05). Podobnie takiego zarzutu nie można postawić umowie o pracę nienaruszającej art. 22 kp, nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (por. wyrok SN z 25 stycznia 2005r., II UK 141/04; wyrok SN z 9 sierpnia 2005r., III UK 89/05; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 320/04, OSNP 2006/7-8/122; wyrok SN z dnia 2 lipca 2008 r., II UK 334/07, LEX nr 497717; wyrok SN z dnia 14 lutego 2006 r., III UK 150/05, LEX nr 272551; wyrok SN z dnia 2 czerwca 2006 r., I UK 337/05, LEX nr 203581). W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (por. powołany wyżej wyrok SN z 9 sierpnia 2005r., III UK 89/05). Tym samym motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy założeniu rzeczywistego jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22 § 1 kp.

Podsumowując, w ocenie Sądu, organ rentowy niezasadnie uznał za nieważne postanowienie umowy o pracę z dnia 31 października 2013 r. dotyczące ustalonej wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez M. K. (1).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.