Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2015r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania S. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 stycznia 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie S. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo S. Z. do emerytury od dnia 30 listopada 2014 roku.

Sygn. akt: IV U 213/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 22 stycznia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił S. Z. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w szczególnych warunkach obejmuje okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni Rolniczo-Handlowej (...) w G. oraz w Gminnej Spółdzielni (...) w Pilawie w łącznym wymiarze 7 lat. Wskazał, że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach nie uwzględnił okresu pracy ubezpieczonego w (...) Spółce z o.o. w Pilawie z uwagi na braki formalne świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. Z. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał m.in., że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy doliczyć okres jego pracy w (...) Sp. z o.o. w Pilawie od 1 stycznia 1988r. do 31 grudnia 1998r., gdzie pracował na stanowisku betoniarza-zbrojarza (odwołanie k.1-5 akt sprawy ).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6-7).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. Z. w dniu 30 listopada 2014r. ukończył 60-ty rok życia. Uprzednio - w dniu 14 października 2014r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 14 stycznia 2014r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 7 lat z tytułu zatrudnienia w (...) Spółdzielni Rolniczo-Handlowej (...) w G. oraz w Gminnej Spółdzielni (...) w Pilawie (świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach k.17-18 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 23 stycznia 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 23 stycznia 2015r. k.73 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Pilawie w okresie od 1 stycznia 1988r. do 31 sierpnia 2001r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 31 sierpnia 2001r. k.22 akt sprawy).

Powyższe przedsiębiorstwo produkowało betonowe elementy budowlane - belki, pływy drogowe, bloczki, krawężniki. Stanowisko pracy ubezpieczonego określone było jako betoniarz-zbrojarz, ale w przeważającej mierze ubezpieczony pracował jako betoniarz. Ubezpieczony za pomocą łopaty sypał suchy beton do formy, a następnie umieszczał ją na stole wibracyjnym. Po ubiciu formy na stole wibracyjnym, a w przypadku niektórych prefabrykatów po ubiciu formy ręcznie, ubezpieczony z pomocą kolegi (jedna sztuka płyty drogowej ważyła nawet 160 kg) przenosił formę w miejsce składowania, gdzie wybijano gotowy prefabrykat z formy. W rzadszych przypadkach ubezpieczony obsługiwał betoniarkę. Jako zbrojarz ubezpieczony pracował tylko w ramach zastępstwa i wykonywał wówczas ręczne zbrojenia z drutów do płyt drogowych, nadproży i innych elementów – wg zamówienia klienta. Czynności betoniarza lub zbrojarza były jedynymi czynnościami wykonywanymi przez ubezpieczonego podczas zatrudnienia w spółce (...) (zeznania świadków: M. K. k.12v-13 – nagranie od minuty 11 do 18 i C. Ł. k.13 – nagranie od minuty 18 do 22 oraz zeznania ubezpieczonego k.13 - nagranie od minuty 23 do 25 i k.12-12v – nagranie od minuty 1 do 8).

Ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.32 akt emerytalnych). W dniu 30 października 2014r. ubezpieczony skierował do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oświadczenie, w którym wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa (oświadczenie k.37 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. Z. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy pracy w takich warunkach w (...) Spółdzielni Rolniczo-Handlowej (...) w G. oraz w Gminnej Spółdzielni (...) w Pilawie, pracę w szczególnych warunkach wykonywał również na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Pilawie. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższej spółce od 1 stycznia 1988r. do 31 grudnia 1998r., a zatem przez 11 lat ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując pracę betoniarza i rzadziej – w ramach zastępstwa – pracę zbrojarza. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział V poz.4 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy betoniarza ewentualnie zbrojarza wskazuje świadectwo pracy, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (k.22-23 akt emerytalnych) oraz spójne zeznania w/w świadków - współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanym okresie, a także korespondujące z tymi dowodami logiczne zeznania samego ubezpieczonego.

Reasumując uznać należało, że po doliczeniu powyższego okresu zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że S. Z. przysługuje prawo do emerytury od 30 listopada 2014r. ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.