Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014r. w S.

odwołania Agencji (...) w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 grudnia 2012 r. oznaczonych numerami: (...)

znak sprawy: (...)- (...)

w sprawie Agencji (...) w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o należności z tytułu składek

I. zmienia zaskarżoną decyzję oznaczoną nr (...)i ustala, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe, obowiązująca płatnika składek Agencję (...) w W. w roku składkowym obejmującym okres od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. nie ulega podwyższeniu o 50 %,

II. zmienia zaskarżoną decyzję oznaczoną nr (...) i ustala, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe, obowiązująca płatnika składek Agencję (...) w W. w roku składkowym obejmującym okres od 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2012 r. nie ulega podwyższeniu o 50 %,

III. zmienia zaskarżoną decyzję oznaczoną nr (...) i ustala, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe, obowiązująca płatnika składek Agencję (...) w W. w roku składkowym obejmującym okres od 1 kwietnia 2012 r. do 31 marca 2013 r. nie ulega podwyższeniu o 50 %.

Sygn. akt: IV U 178/13 UZASADNIENIE

Decyzjami wydanymi w dniu 18 grudnia 2012r. oznaczonymi numerami (...)znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.34 ustawy z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w związku z art.83 ust.1 pkt 1 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązującą płatnika składek Agencja (...) w W. w roku składkowym obejmującym odpowiednio okres: od 1 kwietnia 2010r. do 31 marca 2011r. (decyzja nr (...)), od 1 kwietnia 2011r. do 31 marca 2012r. (decyzja nr (...)) i od 1 kwietnia 2012r. do 31 marca 2013r. (decyzja nr (...)) podwyższa się o 50%. W uzasadnieniu decyzji podano, że zostały one wydane w oparciu o analizę złożonych przez płatnika składek „Informacji o danych do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe ZUS IWA” za ostatnie trzy lata poprzedzające dany rok składkowy oraz złożonej w dniu 21 listopada 2012r. korekty za rok 2009, w której wykazano liczbę poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem wyższą, niż w dokumencie złożonym pierwszorazowo. Z analizy tej wynika, że w informacji ZUS IWA za 2009r. złożonej w dniu 11 lutego 2010r. wykazano liczbę poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem jako „O”, natomiast w korekcie złożonej w dniu 21 listopada 2012r. wykazano „1”. Powyższa korekta została złożona w wyniku kontroli przeprowadzonej przez Wydział Kontroli Płatników Składek ZUS O/S. w okresie od 21 listopada 2012r. do 23 listopada 2012r. Na podstawie błędnych danych zawartych w złożonych informacjach ZUS IWA, organ rentowy ustalił dla płatnika składek w w/w okresach stopy procentowe na ubezpieczenie wypadkowe w wysokości 0,80% ,tj. niższe od tych, które powinny być ustalone na podstawie prawidłowych danych – w wysokości 0,94%. Mając na uwadze powyższe oraz przepis art.34 ust.1 w/w ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych organ rentowy za zasadne uznał ustalenie stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe w w/w okresach składkowych w wysokości 150% stopy procentowej ustalonej na podstawie prawidłowych danych z obowiązkiem opłacenia tych składek wraz z odsetkami za zwłokę.

Odwołanie od w/w decyzji płatnik składek A. Z. działający pod nazwą Agencja (...) w W. zarzucając im naruszenie prawa materialnego ,tj. przepisu art.34 ust.1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Odwołujący się przyznał, że doszło do nieprawidłowego określenia obowiązującej płatnika stopy procentowej składki wypadkowej na skutek podania w informacji ZUS IWA błędnych danych co do ilości osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy. Dlatego nie kwestionuje on obowiązku odprowadzenia wraz z odsetkami różnicy między wysokością składek należnych a faktycznie odprowadzonych. Jednakże zaistniała sytuacja nie była świadomym działaniem, ale wynikała z przeoczenia jego pracownika i dlatego nie może to prowadzić do automatycznego nałożenia na płatnika sankcji określonej w art.34 ust.1 ustawy wypadkowej. Błąd ten był wynikiem niezawinionego działania płatnika i dlatego nie zachodzi podstawa do naliczenia stopy procentowej na cały rok składkowy w wysokości o 50% wyższej. Ponadto sytuacja taka zdarzyła się płatnikowi po raz pierwszy, a wcześniejsze kontrole nie wykazywały żadnych nieprawidłowości w zakresie płatności składek.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach.

Postanowieniem z 24 stycznia 2014r. Sąd połączył sprawy z odwołań ubezpieczonego od powyższych decyzji zarejestrowane pod sygnaturami akt: IV U 178/13, IV U 179/13 i 180/13 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygnaturą akt IV U 178/13 (postanowienie k.9-9v akt sprawy)

Sąd ustalił, co następuje:

Płatnik składek A. Z. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Agencja (...) z siedzibą w W.. W dniu 11 lutego 2010r. płatnik składek przekazał organowi rentowemu informację ZUS IWA za 2009r. zawierającą dane do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe. W informacji wykazano, że w 2009r. u płatnika składek nie wystąpiły wypadki przy pracy, gdy faktycznie miał miejsce jeden wypadek przy pracy. Przedmiotowy dokument przygotował pracownik płatnika składek B. P.. Przyczyną podania danych nieodpowiadających stanowi faktycznemu było przeoczenie pracownika (zeznania świadka B. P. k.12v).

W oparciu o przekazaną informację organ rentowy ustalił stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe za okresy składkowe od 1 kwietnia 2010r. do 31 marca 2011r., od 1 kwietnia 2011r. do 31 marca 2012r. i od 1 kwietnia 2012r. do 31 marca 2013r. w wysokości 0,80%. Przy przyjęciu prawidłowych danych co do ilości wypadków przy pracy w firmie płatnika składek stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe w w/w okresach składkowych powinna wynosić 0,94%. Fakt nie wykazania w dokumencie ZUS IWA za 2009r. zaistniałego wypadku przy pracy został ujawniony przez organ rentowy w toku kontroli przeprowadzonej u płatnika składek w okresie od 21 do 23 listopada 2012r. (protokół kontroli z 26 listopada 2012r. k.1-3 akt organu rentowego). W następstwie tych ustaleń organ rentowy wydał zaskarżone decyzje, w których stwierdził podwyższenie stóp procentowych składki na ubezpieczenie wypadkowe w powyższych okresach składkowych o 50% (decyzje nr (...) z 18 grudnia 2012r. k.13, 15 i 17 akt organu rentowego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania płatnika składek A. Z. podlegały uwzględnieniu.

Zgodnie z art.34 ust.1 ustawy z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2009r. Nr 167, poz.1322 ze zm.) jeżeli płatnik składek nie przekaże danych lub przekaże nieprawdziwe dane, o których mowa w art.31 (do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe), co spowoduje zaniżenie stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, Zakład ustala, w drodze decyzji, stopę procentową składki na cały rok składkowy w wysokości 150% stopy procentowej, ustalonej na podstawie prawidłowych danych, a płatnik składek zobowiązany jest opłacić zaległe składki wraz z odsetkami za zwłokę.

W sprawie niesporne jest, że w przekazanej organowi rentowemu informacji ZUS IWA za 2009r. płatnik składek nie podał informacji o wypadku przy pracy, który miał miejsce w tym roku w prowadzonej przez niego firmie. Okoliczność ta spowodowała, że organ rentowy ustalił stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe w trzech następnych okresach składkowych w wysokości niższej od tej, która byłaby ustalona w oparciu o prawidłowe dane. Następnie, z chwilą ujawnienia tej okoliczności zastosował wobec płatnika składek sankcję przewidzianą w powyższym przepisie. Analizując powyższe ustalenia Sąd doszedł do przekonania, że takie działanie organu rentowego nie uwzględniało całokształtu okoliczności sprawy. W szczególności organ rentowy nie zważył, że działanie płatnika składek jakkolwiek nieprawidłowe, nie było działaniem intencjonalnym, nakierowanym na wprowadzenie organu rentowego w błąd, a wynikało z omyłki pracownika przygotowującego dane dla organu rentowego. W orzecznictwie sądów aktualny jest pogląd, że choć w w/w uregulowaniu przewidziano, iż następstwem przekazania danych niezgodnych ze stanem faktycznym jest obowiązek zapłacenia podwyższonej składki, to jednak nie jest to odpowiedzialność absolutna. Ustawodawca posługuje się bowiem pojęciem danych nieprawdziwych, a nie danych nieprawidłowych. W przypadku danych nieprawdziwych chodzi o zawinione zachowanie płatnika, ukierunkowane na wprowadzenie organu rentowego w błąd. Dlatego w sprawie o podwyższenie składki na ubezpieczenie wypadkowe nie można abstrahować od przyczyn i okoliczności, dla których płatnik składek wadliwie przekazał dane (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z 5 września 2013r. w sprawie III AUa 207/13, Lex nr 1372374).

Z ustaleń Sądu w niniejszej sprawie wynika, że przyczyną przekazania przez płatnika składek wadliwych danych było przeoczenie pracownika przygotowującego dane. Należy uznać argumentację odwołującego się, że jego zamiarem nie było wprowadzenie organu rentowego w błąd w celu ustalenia niższej składki na ubezpieczenie wypadkowe. Z protokołu kontroli u płatnika składek wynika ponadto, że przekazanie nieprawidłowych danych w informacji ZUS IWA za 2009r. było jedynym uchybieniem płatnika (protokół kontroli k.1-3 akt organu rentowego).

Mając na uwadze całokształt powyższych okoliczności Sąd uznał, że odwołania płatnika składek zasługują na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477.14§2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.