Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st.sekr.sąd Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2019r. w S.

odwołania Z. W.

od decyzji Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego - Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

z 10 grudnia 2018r., nr (...),

w sprawie Z. W.

przeciwko Likwidatorowi Funduszu Alimentacyjnego – Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

o należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego

zmienia zaskarżoną decyzję o rozłożeniu na raty należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w części określającej szczegółowe warunki spłaty zadłużenia w ten sposób, że wysokość miesięcznej raty określonej w harmonogramie spłat pod pozycją od 1 do 11 zmniejsza do kwoty w wysokości 50 (pięćdziesiąt) złotych, a kwotę raty ustaloną pod pozycją 12 określa na 16 649 (szesnaście tysięcy sześćset czterdzieści dziewięć) złotych.

Sygn. akt: IV U 56/19 UZASADNIENIE

Decyzją z 10 grudnia 2018r. oznaczoną numerem (...) Likwidator Funduszu Alimentacyjnego – Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych działając na podstawie art.68 ust.1 w zw. z art.63 ust.3 i 4 ustawy z 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych rozłożył na raty zadłużenie Z. W. z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu, w łącznej kwocie 17 199 złotych w ten sposób, że określił 12 rat, płatnych co miesiąc poczynając od grudnia 2018r. do listopada 2019r., przy czym jedenaście rat – płatnych od grudnia 2018r. do października 2018r. określonych zostało na kwotę 200 złotych miesięcznie, a ostania szesnasta rata płatna do 20 listopada 2019r. określona została na kwotę 14 999 złotych. Organ rentowy wskazał, że kwoty rat uwzględniają możliwości finansowe zobowiązanego oraz stan finansów likwidowanego funduszu alimentacyjnego (decyzja z 10 grudnia 2018r. nr (...) k.17-19 akt organu rentowego).

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. W. wnosząc o jej zmianę w zakresie, w jakim wysokość raty określona została na kwotę po 200 miesięcznie, poprzez określenie kwoty raty na 50 złotych miesięcznie. W uzasadnieniu odwołania skarżący wskazał, że kwota raty w wysokości 200 złotych miesięcznie jest za wysoka jeśli zważyć, że jego dochody wynoszą 827,64 złotych miesięcznie. Rata w tej wysokości stanowi aż 24% jego dochodu, który musi przeznaczyć na wyżywienie, utrzymanie domu i obejścia, opał, rachunki za wodę i energię elektryczną, leki i środki czystości, a także odzież, obuwie i dojazdy (odwołanie k.7-10 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie Likwidator Funduszu Alimentacyjnego wniósł o jego oddalenie wskazując, że rata w wysokości 200 złotych miesięcznie jest zgodna z aktualnymi możliwościami płatniczymi dłużnika (odpowiedź na odwołanie k.13-14 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Skarżący Z. W. na datę wydania zaskarżonej decyzji ,tj. na dzień 10 grudnia 2018r. posiadał zadłużenie wobec likwidowanego funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu w łącznej wysokości 17 199 złotych (okoliczność niesporna).

Skarżący ma 63 lata, jest rozwiedziony. Nie posiada żadnych osób na utrzymaniu. Mieszka sam w miejscowości W. gmina S.. Źródłem utrzymania skarżącego jest emerytura rolnicza w wysokości 827,64 złotych netto miesięcznie. Z emerytury ubezpieczony pokrywa koszty zakupu wyżywienia w wysokości około 230 złotych miesięcznie, rachunki za energię elektryczną w wysokości około 60-70 złotych miesięcznie, rachunki za dostawę wody w wysokości około 20 złotych miesięcznie, koszty zakupu leków w wysokości około 150 złotych miesięcznie, koszty zakupu opału na zimę w wysokości około 1 500 złotych miesięcznie, co stanowi około 125 złotych miesięcznie oraz okresowo koszty zakupu ubrania i obuwia oraz utrzymania posesji, porąbania drzewa, do których to prac podnajmuje inne osoby. Powyższe wydatki pochłaniają niemal całą miesięczną kwotę emerytury skarżącego, tak iż nie jest on w stanie bez uszczerbku dla własnego utrzymania uiszczać miesięczną ratę tytułem należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego w wysokości po 200 złotych miesięcznie. Od grudnia 2018r. skarżący uiszcza miesięcznie tytułem spłaty zadłużenia po 50 złotych miesięcznie (zeznania skarżącego k.20v-21 akt sprawy i pismo organu rentowego z 4 czerwca 2019r., w którym organ przyznaje fakt uiszczania co miesiąc przez skarżącego kwoty w wysokości 50 złotych k.24). Skarżący jest właścicielem nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni około 7 ha, które wydzierżawił za podatek na okres 10 lat. Innego majątku nie posiada (zeznania skarżącego k.20v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. W. zasługiwało na uwzględnienie w zakresie, w jakim skarżący zakwestionował wysokość ustalonej raty spłaty należności wobec likwidowanego funduszu alimentacyjnego na kwotę 200 złotych miesięcznie.

Zgodnie z art.68 ust.1 ustawy z 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006r. Nr 139, poz.992 ze zm.) w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu. W niniejszej sprawie likwidator funduszu alimentacyjnego uwzględnił wniosek skarżącego o rozłożenie na raty należności wobec likwidowanego funduszu alimentacyjnego, ale należy zgodzić się ze skarżącym, że kwota raty w wysokości 200 złotych miesięcznie przewidziana do zapłaty w okresie od grudnia 2018r. do października 2019r. przekracza bieżące – finansowane z comiesięcznej kwoty emerytury – możliwości finansowe skarżącego. Kwota emerytury ubezpieczonego wynosi miesięcznie niewiele ponad 800 złotych i z kwoty tej ubezpieczony pokrywa niezbędne wydatki związane z zakupem wyżywienia i leków, opłatą rachunków za wodę i energię elektryczną i okresowo inne niezbędne wydatki związane zakupem odzieży i obuwia, opału na zimę, dojazdu do lekarzy. W tych okolicznościach należy zgodzić się ze skarżącym, że kwota raty w wysokości 200 złotych miesięcznie przekracza jego bieżące (finansowane z emerytury rolniczej) możliwości płatnicze. Należy przy tym podkreślić, że skarżący wykazuje wolę spłaty zadłużenia, gdyż poczynając od grudnia 2018r. uiszcza z tego tytułu niewielką - ale czyni to systematycznie – kwotę w wysokości 50 złotych miesięcznie. Dlatego mając na uwadze bieżące możliwości płatnicze skarżącego i jego wolę spłaty zadłużenia Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w części określającej szczegółowe warunki spłaty zadłużenia w ten sposób, że wysokość miesięcznej raty określonej w harmonogramie spłat pod pozycją od 1 do 11 zmniejszył do kwoty w wysokości 50 złotych. Jednocześnie z uwagi na to, że harmonogram spłat obejmuje całość zadłużenia - na skutek zmniejszenia każdej raty określonej pod pozycją od 1 do 11 o kwotę 150 złotych - Sąd kwotę raty ustalonej pod pozycją 12 określił na 16 649 złotych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.