Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Katarzyna Antoniak

Sędziowie : SO Julia Kozaczuk

SO Jacek Witkowski (spr.)

Protokolant : st.sekr.sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2013 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. M.

przeciwko (...) Spółdzielni (...) w S. w likwidacji

o ustalenie istnienia stosunku pracy

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 12 kwietnia 2012r. sygn. akt IV P 624/11

oddala apelację

Sygn. akt IV Pa 48/12

UZASADNIENIE

Powód Z. M. w pozwie z dnia 28.06.2010 r. skierowanym przeciwko pozwanej (...) Spółdzielni (...) w S. wnosił o ustalenie, że łączy go ze Spółdzielnią stosunek pracy nawiązany w dniu 17 lutego 2004 r., a nadto domagał się zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

W odpowiedzi na pozew, pozwana Spółdzielnia wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 16.08.2010 r. Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Siedlcach oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz (...) Spółdzielni (...) w S. kwotę 510 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wskutek apelacji powoda, Sąd Okręgowy w Siedlcach uchylił zaskarżony wyrok orzeczeniem z dnia 25.11.2010 r. uznając, iż wyrok Sądu I instancji obarczony jest wadą prawną, ponieważ Sąd ten wydał rozstrzygnięcie w przedmiocie uznania umowy o pracę za bezskuteczne, podczas gdy powództwo dotyczyło roszczenia o ustalenie istnienia stosunku pracy. po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 11.03.2011 r. ustalił, iż powoda Z. M. i pozwaną Spółdzielnię łączy stosunek pracy zapoczątkowany umową o pracę zawartą 17.02.2004 r., w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone. Orzeczenie to zostało zaskarżone przez pozwaną Spółdzielnię. Sąd Okręgowy w Siedlcach po rozpoznaniu apelacji strony pozwanej, wyrokiem z dnia 25.10.2011 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Sąd Okręgowy podzielił zarzuty apelanta, iż Sąd Rejonowy nie wskazał podstawy prawnej w zakresie ustalenia istnienia stosunku pracy, a ponadto wyrok nie określił na jakim stanowisku powód miałby być zatrudniony i w związku z tym byłby ten wyrok niewykonalny. Po kolejnym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w Siedlcach wydał w dniu 12.04.2012 r. wyrok oddalający powództwo.

Sąd I instancji, rozstrzygnięcie swoje wydał na podstawie następujących ustaleń faktycznych: Z. M. był zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w S. od dnia 17.02.2004 r. na następujących stanowiskach: specjalisty ds. handlu i windykacji w dziale Handlu i Marketingu, a od 17.05.2004 r. na stanowisku specjalisty ds. windykacji w dziale Księgowości, zaś od 15.07.2008 r. powód pracował na stanowisku kierownika zespołu marketingu w dziale handlu i marketingu. Od dnia 1.02.2009 r. na mocy porozumienia stron pracodawca powierzył powodowi pełnienie obowiązków kierownika działu Handlu i Marketingu. W dniu 30.04.2010 r. powód złożył pracodawcy pisemne oświadczenie o rezygnacji z pełnionej funkcji. Pozwany potraktował to oświadczenie woli jako wypowiedzenie umowy o pracę dokonane przez pracownika z zachowaniem okresu wypowiedzenia, o czym poinformował powoda pismem z dnia 2.06.2010 r. Powód po otrzymaniu tego pisma, złożył pisemne oświadczenie woli stwierdzając, że jego pismo z dnia 30.04.2010 r. nie stanowiło wypowiedzenia umowy o pracę, a było wnioskiem o zdjęcie go z dotychczasowego pełnienia obowiązków kierownika działu Handlu i Marketingu. Pozwany w reakcji na to kolejne pismo powoda podtrzymał swoje stanowisko i zwolnił powoda od obowiązku świadczenia pracy do końca okresu wypowiedzenia tj. do 31.07.2010 r.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w pozwanej Spółdzielni wskutek zmian organizacyjnych zlikwidowany został zespół marketingu, którego powód wcześniej był kierownikiem. utworzony został dział Handlu i Marketingu, w którym Z. M. był p.o. kierownika. Sąd I instancji przyjął, iż praca na tym ostatnim stanowisku przestała powoda interesować, czego dał wyraz w piśmie z dnia 30.04.2010 r. oraz w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie. Ponadto Sąd ustalił, iż w pozwanej Spółdzielni nie istnieje stanowisko specjalisty ds. windykacji, na którym powód zatrudniony był we wcześniejszym okresie. W rozważaniach Sąd Rejonowy stwierdził, że wyrok wydany w oparciu o treść art. 189 kpc może mieć charakter wyłącznie deklaratywny tzn. może jedynie stwierdzać istniejący stan praw i stosunków zastanych. Dlatego też, zdaniem Sądu I instancji, niezbędnym warunkiem ustalenia, że strony łączy stosunek pracy jest precyzyjne określenie wszystkich elementów umowy o pracę, a w przedmiotowej sprawie ustalenie stanowiska pracy. w sytuacji gdy powód zajmował różne stanowiska pracy, ustalenie istnienia stosunku pracy nie jest możliwe. Sąd Rejonowy podkreślił również, że pełnomocnik powoda nie wskazał stanowiska pracy, na którym powód miałby być zatrudniony. W końcowej części rozważań Sąd I instancji stwierdził, iż rezygnacja z funkcji p.o. kierownika działu Handlu i Marketingu dokonana przez powoda była równoznaczna z rezygnacją zatrudnienia u pozwanego. Ponadto Sąd wskazał, że powód jak i jego pełnomocnik nie podnieśli zarzutu złożenia oświadczenia woli z dnia 30.04.2010 r. pod wpływem wad oświadczenia woli. W tej sytuacji skoro powództwo dotyczyło ustalenia istnienia stosunku pracy na podstawie art. 189 kpc, a nie przywrócenie do pracy, powództwo podlegało oddaleniu. Nie znalazło również podstaw prawnych żądane zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy i w tej materii Sąd Rejonowy stwierdził, że w myśl art. 47 kp wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługuje jedynie w przypadku przywrócenia pracownika do pracy.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez pełnomocnika powoda. Apelujący wnosił o uchylenie orzeczenia Sądu Rejonowego, ustalenie, że powoda Z. M. łączy z (...) Spółdzielnią (...) w S. stosunek pracy, zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 10.000 zł tytułem wynagrodzenia za 3 – miesięczny okres wypowiedzenia, a także wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za wszystkie instancje.

W uzasadnieniu apelacji, pełnomocnik powoda twierdził, że Sąd I instancji nie rozpoznał merytorycznie powództwa, które zostało sprecyzowane w piśmie procesowym z dnia 8.02.2012 r. Zdaniem apelującego, zarówno Sąd Rejonowy jak i Sąd Okręgowy ustalały czy stanowisko pracy powoda zostało zlikwidowane w 2010 r., a nie rozstrzygały czy miało miejsce wypowiedzenie umowy o pracę ze strony powoda, w sytuacji gdy powód zrezygnował jedynie z funkcji, a nie wyraził woli rozwiązania stosunku pracy.

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja strony powodowej jest bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż autor apelacji nie określił jaki przepisy prawa materialnego bądź procesowego zostały przez Sąd Rejonowy naruszone. W meritum apelacji powtórzył jedynie treść roszczeń zawartych w pozwie, zaś w uzasadnieniu apelacji pełnomocnik ograniczył się jedynie do twierdzenia, że Sąd Rejonowy nie odniósł się do meritum sprawy.

Zdaniem Sądu II instancji, postawiony zarzut w uzasadnieniu apelacji jest chybiony. Sąd Rejonowy bowiem wydał rozstrzygnięcie odpowiadające żądaniu zawartemu w pozwie tj. do ustalenia istnienia stosunku pracy. w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku jednoznacznie Sąd ten stwierdził, iż jednym z istotnych elementów wymaganych do przyjęcia istnienia umowy o pracę jest określenie rodzaju wykonywanej pracy albowiem powództwo o ustalenie wytoczone w trybie art. 189 kpc ma charakter deklaratoryjny a więc odnosi się do sytuacji, która istniała przez wytoczeniem powództwa. Sąd Rejonowy trafnie przyjął, iż złożone oświadczenie powoda złożone pracodawcy w dniu 30.04.2010 r. o rezygnację z funkcji p.o. kierownika działu Handlu i Marketingu było równoznaczne z dalszym zatrudnieniem w pozwanej Spółdzielni. Stanowisko kierownika nie było bowiem dodatkowym elementem stosunku pracy na innym stanowisku.

Zasadne jest przyjęcie przez Sąd, że powód jeśli chciał być dalej pracownikiem pozwanej Spółdzielni pomimo złożenia oświadczenia z dnia 30.04.2010 r. powinien był wytoczyć powództwo o uchylenie się od skutków oświadczenia woli poprzez wykazanie, że oświadczenie to złożone zostało wadliwie w rozumieniu art. 84 § 1 kc. Powód tego jednak nie uczynił, zaś jego pełnomocnik konsekwentnie podtrzymał powództwo o ustalenie. W apelacji pełnomocnik powoda nie odniósł się, ani do ustaleń faktycznych Sądu, ani też do argumentacji prawnej.

Sąd Okręgowy przyjął, iż rozstrzygnięcie Sądu I instancji odpowiada prawu. Sąd ten ocenił dowody w granicach przewidzianych treścią art. 233 § 1 kpc i wskazał podstawę prawną rozstrzygnięcia tj. art. 189 kpc.

Wobec powyższego apelacja strony powodowej z art. 385 kpc podlegała oddaleniu.