II Ka 890/21 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2022-01-17
Sygn. akt II Ka 890/21
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 stycznia 2022r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Jerzy Kozaczuk |
|
Sędziowie: |
SSO Marek Manowiec SSO Agnieszka Karłowicz (spr.) |
|
Protokolant: |
po.sekr.sąd. Kinga Ambroziak vel Mrozowicz |
|
przy udziale Prokuratora Jakuba Pogorzelskiego
po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2022 r.
sprawy M. U.
oskarżonego z art. 177 § 2 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim
z dnia 8 września 2021 r. sygn. akt II K 305/21
I. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że obniża wobec oskarżonego
M. U. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczony w pkt III wyroku do 1 (jednego) roku;
II. w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. Z. reprezentującej pokrzywdzonego D. Z. 840 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;
IV. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 400 złotych tytułem częściowej opłaty, zwalniając od pozostałej części kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 890/21 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z 8 września 2021 r. sygn. akt II K 305/21 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
---- |
---------------------- |
-------------------------------------------------------------- |
-------------- |
-------------- |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
------- |
----------------------- |
-------------------------------------------------------------- |
-------------- |
-------------- |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
------------------ |
------------------------------------ |
--------------------------------------------------------------------------- |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
------------------ |
------------------------------------- |
--------------------------------------------------------------------------- |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie: 1. naruszenie art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną, całkowicie nieuzasadnioną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, sprzeczną z doświadczeniem życiowym, która miała wpływ na dokonanie nieprawidłowej oceny stanu faktycznego w sprawie, a w szczególności: a) uznanie, że brak uprawnień D. Z. do kierowania pojazdami mechanicznymi pozostaje bez znaczenia dla zaistnienia przedmiotowego wypadku (str. 9 uzasadnienia wyroku), w sytuacji gdy pokrzywdzony nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami nie powinien był poruszać się do drodze publicznej w dniu 25 września 2020r., nie posiadał odpowiedniej wiedzy co do techniki i bezpieczeństwa jazdy, a co za tym idzie w znacznym stopniu przyczynił się do zaistniałego zdarzenia poprzez niezachowanie wymaganej od uczestników ruchu drogowego szczególnej ostrożności; b) uznanie, że brak zapiętych przez D. Z. pasów bezpieczeństwa pozostaje bez znaczenia dla zaistnienia przedmiotowego wypadku (str. 9 uzasadnienia wyroku), w sytuacji w której kierujący pojazdem samochodowym wyposażonym w pasy bezpieczeństwa jest obowiązany korzystać z tych pasów podczas jazdy, zaś ich zapięcie w sposób znaczny wpłynęłoby na rozmiar obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego wskutek zdarzenia z dnia 25 września 2020 r., co ukazuje, iż pokrzywdzony nie posiadał wiedzy wymaganej od uczestników ruchu drogowego i znacznie przyczynił się do rozmiaru doznanych obrażeń zwłaszcza, iż w opinii J. R. (1), której Sąd dał wiarę w całości wprost zostało wskazane, iż „Gdyby opiniowany (tj. D. Z.) w chwili uderzenia był zapięty w pas bezpieczeństwa najprawdopodobniej doszłoby jedynie do urazu powłoki klatki piersiowej a w skrajnym dynamicznie przypadku do załamania żeber lub (i) mostka oraz do stłuczenia powłoki brzusznej. Takie obrażenia ciała skutkowałyby rozstrojem zdrowia trwającym dłużej od 7 dni",; c) uznanie za wiarygodną jedynie opinię T. S. - biegłego z zakresu eksploatacji pojazdów samochodowych, maszyn i urządzeń oraz rekonstrukcji kolizji, wypadków i zdarzeń drogowych, d) rozpatrzenie wyłącznie na niekorzyść oskarżonego okoliczności, e) stwierdzenie, iż z zeznań świadka L. L. f) nieuwzględnienie przy wyrokowaniu wyjaśnień złożonych przez oskarżonego i uznanie, że zgromadzone w sprawie dowody nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że oskarżony zlekceważył zasady ruchy drogowego, nienależycie obserwował drogę i wymusił pierwszeństwo przejazdu na pokrzywdzonym (str. 6 uzasadnienia wyroku), w sytuacji gdy w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie brak jest dowodów zaprzeczających wyjaśnieniom oskarżonego i jednoznacznie wskazujących na naruszenie reguł ostrożności przez oskarżonego, bowiem chociażby brak jest jakichkolwiek bezpośrednich świadków zdarzenia, co bezpośrednio wpływa na ustalenie stanu faktycznego w sprawie, 2) naruszenie art. 201 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez brak wyjaśnienia sprzeczności istniejących pomiędzy dwoma opiniami znajdującymi się w aktach sprawy, które to sprzeczności nie zostały wyjaśnione w toku złożenia uzupełniającej opinii ustnej przez biegłego T. S., podczas gdy ustalenie stopnia przyczynienia się poszkodowanego do zaistniałego w dniu 3) naruszenie art. 366 § 1 kpk w zw. z art. 410 kpk a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych, polegający a) pokrzywdzony bezpośrednio przed wypadkiem poruszał b) bezpośrednią przyczyną wypadku było wymuszenie przez oskarżonego pierwszeństwa przejazdu na kierowcy samochodu marki F. (...), podczas gdy jak zostało to ustalone w opinii prywatnej bezpośrednią przyczyną wypadku była nadmierna prędkość z jaką poruszał się pokrzywdzony i brak uprawnień do kierowania pojazdami, a w konsekwencji brak właściwych umiejętności ku temu, c) pokrzywdzony D. Z. nie przyczynił się do zaistniałego wypadku i jego skutków, podczas gdy kierując pojazdem bez uprawnień, a zatem bez niezbędnej wiedzy i kwalifikacji, bez właściwego przeszkolenia i bez zapiętych pasów bezpieczeństwa znacznie przyczynił się do rozmiarów doznanych przez siebie obrażeń, co wynika z treści opinii J. R. (2). Tymczasem zachowanie pokrzywdzonego jest istotne zarówno dla oceny stopnia winy sprawcy przestępstwa, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. W sytuacji nieuznania przez Sąd odwoławczy powyższych zarzutów obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: 1) obrazę prawa materialnego w zakresie zakwalifikowania czynu przypisanego oskarżonemu jako występku z art. 177 § 2 kk zamiast z art. 177 § 1 kk z uwagi na znaczące przyczynienie się pokrzywdzonego do doznanych przez niego obrażeń, które to przyczynie nie może obciążać oskarżonego. Przyczynienie się do wypadku przez współuczestnika ruchu drogowego, winno być uwzględnione jako działające na korzyść sprawcy przy kształtowaniu charakteru i rozmiaru odpowiedzialności karnej, zwłaszcza zaś wtedy, gdy owe przyczynienie się jest znaczne. Jak bowiem wynika z niekwestionowanej opinii J. R. (1), której Sąd dał wiarę w całości, „Gdyby opiniowany (tj. D. Z.) w chwili uderzenia był zapięty w pas bezpieczeństwa najprawdopodobniej doszłoby jedynie do urazu powłoki klatki piersiowej a w skrajnym dynamicznie przypadku do załamania żeber lub (i) mostka oraz do stłuczenia powłoki brzusznej. Takie obrażenia ciała skutkowałyby rozstrojem zdrowia trwającym dłużej od 7 dni". Powyższe winno zatem skutkować przyjęciem kwalifikacji czynu z art. 177 §1 kk. 2) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary, środka karnego i nawiązki, oraz wymierzenie ich z naruszeniem art. 53 § 1 k.k., z uwagi na znaczne i znaczące przyczynienie pokrzywdzonego do zaistniałych u niego obrażeń co ma istotne znaczenie zarówno dla oceny stopnia winy sprawcy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Ma także znaczenie dla właściwego doboru reakcji karnej ze względów szczególnoprewencyjnych i ogólnoprewencyjnych. Jak bowiem wynika z niekwestionowanej opinii J. R. (2), której Sąd dał wiarę w całości, „Gdyby opiniowany (tj. D. Z.) w chwili uderzenia był zapięty w pas bezpieczeństwa najprawdopodobniej doszłoby jedynie do urazu powłoki klatki piersiowej o w skrajnym dynamicznie przypadku do załamania żeber lub (i) mostka oraz do stłuczenia powłoki brzusznej. Takie obrażenia ciało skutkowałyby rozstrojem zdrowia trwającym dłużej od 7 dni". Jednocześnie orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wobec oskarżonego, który od wielu lat jest zawodowym kierowcą pozbawi go możliwości wykonywania pracy, a tym samym pozbawi go środków do życia oraz do uiszczenia nałożonych przez Sąd obowiązków finansowych. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzuty obrońcy oskarżonego okazały się zasadne o tyle, o ile doprowadziły do złagodzenia i obniżenia wymiaru środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczonego w pkt III zaskarżonego wyroku do 1 roku. Dla skuteczności zarzutu obrazy art. 7 kpk konieczne jest wykazanie przez skarżącego, jakich konkretnie uchybień w procesie oceny poszczególnych dowodów dopuścił się Sąd pierwszej instancji. Omawiany zarzut nie może sprowadzać się tylko do tego, że autor apelacji zakwestionuje sposób oceny określonych dowodów tylko dlatego, że wynik tej oceny nie jest korzystny dla strony skarżącej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2019 r. II AKa 8/19). W niniejszej sprawie obrońca oskarżonego nie może skutecznie zarzucić obrazy naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 7 kpk, art. 410 kpk skoro Sąd Rejonowy w sposób wnikliwy i wszechstronny rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu (poza okolicznościami związanymi z brakiem zapięcia pasów bezpieczeństwa przez pokrzywdzonego). Sąd pierwszej instancji ustosunkował się do wszystkich dowodów zebranych w sprawie, mając w polu widzenia określone między nimi rozbieżności w szczególności w zakresie opinii biegłego oraz opinii prywatnej złożonej przez obrońcę oskarżonego i stanowisku swemu dał wyraz w poprawnym i zasługującym na pełną aprobatę uzasadnieniu. Okoliczność, iż z taką oceną zgromadzonych w sprawie dowodów oskarżony Wywody apelującego w zakresie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że w okolicznościach sprawy fakt, iż pokrzywdzony nie miał uprawnień do kierowania pojazdem ani zapiętych pasów bezpieczeństwa nie ma znaczenia wobec prawidłowych ustaleń, iż to oskarżony jest sprawcą zdarzenia, a główną przyczyną było naruszenie jednej z podstawowych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego- udzielenia pierwszeństwa przejazdu. Nawet nie posiadając uprawnień do kierowania, każdy przeciętny uczestnik ruchu drogowego sensu largo zna podstawowe oznakowanie, jak również zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego. Pokrzywdzony zapewne był uczestnikiem ruchu drogowego jako pieszy, wobec tego z pewnością znał oznaczenia stosowane na drodze. Analiza zebranych dowodów, w tym wyjaśnień oskarżonego nie wskazuje, aby sposób poruszania się pokrzywdzonego na drodze wskazywał na naruszanie zasad bezpieczeństwa, prowadzenie pojazdu w sposób wskazujący na brak elementarnych zasad ruchu drogowego. Wobec podzielnia opinii biegłego T. S. nie można również przyjąć, aby pokrzywdzony przekraczał dozwoloną prędkość w sposób mający wpływ na zaistnienie zdarzenia (pkt 1a). Należy jednoznacznie podkreślić, co w pomija obrońca oskarżonego, iż to oskarżony wymusił pierwszeństwo przejazdu w trakcie wykonywania manewru skrętu w lewo i doprowadził do zderzenia z pojazdem marki F. (...), co wynika z opinii biegłego głównej oraz ustnej uzupełniającej jak również wyjaśnień oskarżonego - po rozpoczęciu manewru skrętu w lewo, przodem pojazdu przekroczył oś jezdni, następnie zatrzymał się w celu załączenia blokady i w tym momencie doszło do uderzenia przez pojazd marki F. (...), kierowany przez pokrzywdzonego D. Z.. Oskarżony w dniu 12 marca 2021 r. w toku postępowania przygotowawczego przyznał, że po przekroczeniu osi jezdni i zatrzymaniu pojazdu w celu załączenia blokady nie obserwował co dzieje się na drodze - „(…) Zacząłem skręcać w lewo. Zobaczyłem, że wjazd jest wąski, zatrzymałem się przekraczając oś jezdni, włączyłem napędy w samochodzie i spojrzałem w lewo tam gdzie miałem skręcić, usłyszałem pisk opon.” (k. 176). W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy podkreśla, iż w niniejszej sprawie przy ocenie przedmiotowego zdarzenia oraz zachowania obu uczestników pierwszorzędne znaczenie miały opinie biegłego sądowego zarówno pisemna, jak i ustna uzupełniająca oraz wyjaśnienia oskarżonego zakresie, w jakim pokrywały się z ustaleniami poczynionymi przez biegłego sądowego. Opinia prywatna przedłożona w niniejszej sprawie mogła zostać uwzględniona jedynie o tyle, o ile znajdowała potwierdzenie w opiniach biegłego sądowego o czym szerzej Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż dojeżdżając do placu budowy pojazdem ciężarowym W ocenie Sądu Okręgowego oskarżony jeszcze przed rozpoczęciem wykonania manewru skrętu w lewo na teren budowy pozostając na swoim pasie ruchu mógł załączyć przedmiotową blokadę. Z akt sprawy, w szczególności z dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia Wykonując manewr skrętu w lewo oskarżony powinien zachować szczególną ostrożność ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 i 4 ustawy prawo o ruchu drogowym. Warunkiem sprostania obowiązkowi szczególnej ostrożności, nałożonemu na uczestnika ruchu drogowego Także ocena zeznań świadka L. L., którą kwestionuje obrońca, w zakresie utwardzonego wjazdu na teren budowy, a tym samym braku przeszkód wjazdu na teren budowy dokonana przez Sąd pierwszej instancji była prawidłowa, zwłaszcza gdy wziąć Przechodząc do oceny zarzutów związanych z nieprawidłową oceną opinii biegłego pisemnej Biegły zarówno w opinii głównej, jak i ustnej uzupełniającej wskazał, że bezpośrednią przyczyną wypadku drogowego było wymuszenie pierwszeństwa przejazdu przez oskarżonego, a D. Z. nie przyczynił się do wypadku i nie miał możliwości uniknięcia zderzenia z pojazdem ciężarowym. Ponadto rzeczowo, logicznie oraz spójnie odniósł się do opinii prywatnej przedłożonej przez obrońcę oskarżonego. W zakresie sposobu obliczenia prędkości pojazdu pokrzywdzonego w opinii prywatnej biegły wskazał na przyjęcie wysokiego opóźnienia hamowania na poziomie 8,9 m/s
2 oraz wartość prędkości zderzeniowej ustalonej W ocenie Sądu Okręgowego zarzut naruszenia art. 366 § 1 kpk w zw. z art. 410 kpk W prawie karnym przyjmuje się, iż jeżeli zaistniałe u pokrzywdzonego uszkodzenie ciała Tym samym niezasadny okazał się również zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego Niezasadność zarzutów związanych ze sferą oceny zgromadzonego materiału dowodowego skutkowała również niezasadnością błędu w ustaleniach faktycznych, który ma charakter wtórny sprowadzający się w istocie do zanegowania sprawstwa oskarżonego. Analiza całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, pozwala stwierdzenie, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanego mu czynu z art. 177 § 2 kk . Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. II AKa 171/15 słusznie uznał, Zarzut rażącej niewspółmierności okazał się zasadny jedynie w odniesieniu do zastosowanego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres Biorąc pod uwagę zasadnie podnoszoną przez obrońcę w apelacji okoliczność niezapięcia pasów, co miało wpływ na zwiększenie rozmiar obrażeń ciała pokrzywdzonego, należy stwierdzić, że w tym zakresie należało złagodzić wymiar środka karnego do 1 roku, kierując się potrzebą zmniejszenia represji karnej wobec oskarżonego. Z opinii biegłego z zakresu medycyny sporządzonej w sprawie, jak również opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków wynika, iż na skutek niezapięcia pasów bezpieczeństwa obrażenia ciała pokrzywdzonego były znacznie rozleglejsze. Biegły z zakresu medycy w sporządzonej opinii stwierdził, że gdyby pokrzywdzony w chwili uderzenia miał zapięte pasy bezpieczeństwa najprawdopodobniej doszłoby jedynie od uraz powłoki klatki piersiowej, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutu rażącej niewspółmierności Przechodząc do oceny zasądzonej wyrokiem nawiązki należy zwrócić uwagę, iż wysokość orzeczonej na podstawie art. 46 § 2 k.k. nawiązki winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiaru krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu, ocenianej zwłaszcza przez pryzmat obiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa właśnie. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku słusznie podkreślił, że przedmiotowy wypadek spowodował nieodwracalne skutki zarówno dla zdrowia jak i dalszego życia pokrzywdzonego D. Z.. Ze zdrowej i w pełni sprawnej osoby stał się zależną od innych, zdaną na pomoc i opiekę osób trzecich. Sąd Okręgowy zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę żadna kwota nie jest w stanie zrekompensować skutków przedmiotowego wypadku, a tym samym krzywdy i cierpienia, której pokrzywdzony doznał w wyniku działania oskarżonego. Natomiast wymiar ewentualnego zadośćuczynienia z pewnością będzie miał swoje przełożenie w ramach postępowania ubezpieczeniowego, czy procesu cywilnego, gdzie sytuacja życiowa i zdrowotna pokrzywdzonego będzie wnikliwie badana. Zasądzona kwota nawiązki zabezpieczy najpilniejsze potrzeby pokrzywdzonego jednocześnie nie zamykając drogi do dochodzenia pozostałych świadczeń na drodze postępowania cywilnego. Zasądzona nawiązka pozwoli także samemu oskarżonemu na zrozumienie konsekwencji swojego zachowania i będzie stanowiło również dolegliwość odczuwaną finansowo. Reasumując, orzeczone przez Sąd pierwszej instancji kary, nawiązka oraz zmodyfikowany |
||
Wniosek |
||
Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie kary i jej wymierzenie w granicach dolnego ustawowego zagrożenia wynikającego z art. 177§1 kk, niestosowanie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów oraz nieorzekanie nawiązki. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Niezasadność zarzutów skutkowała niezasadnością wniosku. Sąd Okręgowy uwzględnił jedynie zarzut w zakresie rażącej niewspółmierności orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, co skutkowało złagodzeniem orzeczonego zakazu do 1 roku przy uwzględnieniu okoliczności braku zapięcia pasów bezpieczeństwa przez pokrzywdzonego. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z 8 września 2021 r. sygn. akt II K 305/21 utrzymany w pkt I, II, IV- VIII. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wobec nieuwzględnienia zarzutów wyrok został utrzymany w mocy w pkt I, II, IV- VIII. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z 8 września 2021 r. sygn. akt II K 305/21 został zmieniony w pkt III w zakresie złagodzenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 1 roku. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Częściowe uwzględnienie okoliczności podniesionych przy zarzucie rażącej niewspółmierności środka karnego skutkowało złagodzeniem orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
4.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
--------------------- |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III, IV |
Na podstawie art. 636§1 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk |
7. PODPIS |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z 8 września 2021 r. sygn. akt |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację: Jerzy Kozaczuk, Marek Manowiec
Data wytworzenia informacji: