II Ka 862/24 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2025-05-07
Sygn. akt II Ka 862/24
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 maja 2025r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Agata Kowalska |
|
Protokolant: |
p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel |
przy udziale prokuratora Patrycji Klimiuk-Romaniuk
po rozpoznaniu w dniach 13 marca 2025 r. i 7 maja 2025 r.
sprawy P. S.
oskarżonego z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach
z dnia 6 listopada 2024 r. sygn. akt II K 755/24
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. 1239,84 zł (w tym 231,84 zł podatek VAT) za obronę z urzędu wykonywaną w imieniu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym;
III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 862/24 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 6 listopada 2024 r. w sprawie II K 755/24 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☐ obrońca |
☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☒ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
1. |
P. S. |
posiadanie przez oskarżonego dostępu do piwnicy oraz niezgłoszenie organom ścigania kradzieży przedmiotów objętych umowami najmu (k. 6-11) |
zeznania Z. K., zeznania P. O. |
306-306v, 306v-307 |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
1. |
P. S. |
niepopełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu |
zeznania D. G. |
305v |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
1. |
zeznania Z. K., zeznania P. O. |
Zarówno zeznania Z. K., jak również zeznania funkcjonariusza Policji P. O. należało obdarzyć przymiotem wiarygodności. |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
1. |
zeznania D. G. |
Świadek nie posiadała wiedzy o kontaktach oskarżonego z firmą, od której wypożyczył sprzęty budowlane, wskazane w umowach najmu z k. 6-11 akt sprawy, gdyż jak wskazała często przebywała w szpitalu. Podała, że oskarżony przechowywał w piwnicy wynajmowanego mieszkania duże, ciężkie maszyny, które, jak jej przekazał, zaginęły w nieustalonych okolicznościach. Nie potrafiła wskazać, czy widziała te maszyny, ani kiedy to było. Nie miała wiedzy na temat ewentualnego zgłoszenia kradzieży maszyn. Zeznania D. G. należało potraktować z dużą ostrożnością, gdyż zarówno ich treść, jak też sposób relacjonowania, w obecności oskarżonego, wskazują, że starała się wesprzeć go w prezentowanej przez niego wersji wydarzeń. Zaprezentowane przez świadka zeznania nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
Apelacja oskarżonego (k. 241-242) Oskarżony nie sformułował zarzutów określonych w art. 439 § 1 kpk i art. 438 pkt 1-4 kpk, jednakże wobec treści art. 427 § 1 i 2 kpk a contrario nie miał takiego obowiązku. W apelacji podniósł, że zostało naruszone jego prawo do obrony, okoliczności niniejszej sprawy nie zostały należycie wyjaśnione, wobec oddalenia szeregu wniosków, które składał, jego wyjaśnienia zostały ocenione dowolnie, przy czym zgromadzone dowody nie pozwalają na przypisanie mu sprawstwa co do zarzucanego mu czynu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Apelacja złożona przez oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie. Analiza akt sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie w sposób właściwy, poddając zebrany w sprawie materiał dowodowy obiektywnej, wszechstronnej ocenie. Na jego podstawie ustalił rzeczywisty stan faktyczny, słusznie przypisując oskarżonemu sprawstwo i winę co do zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu wypełniającego dyspozycję art. 284 § 2 kk. Z kolei apelujący nie przedstawił żadnych przekonujących argumentów, które mogłyby podważyć trafny, zarówno pod względem logicznym, jak i zgodny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego tok rozumowania Sądu I instancji, ograniczając się w zasadzie do polemiki z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi w sprawie. Wbrew twierdzeniom apelującego, podstawę wyroku skazującego stanowił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, wyszczególniony w sekcji 1.1 pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, należycie oceniony przez Sąd orzekający. Uprzednia karalność oskarżonego uwzględniona natomiast została przy wymiarze orzeczonej wobec oskarżonego kary i nie miała znaczenia przy ustalaniu sprawstwa i winy w zakresie zarzuconego mu czynu. Ze zgromadzonych dowodów, a zwłaszcza zeznań świadków A. C. oraz M. T. jednoznacznie wynika, że sprzętu budowlanego objętego umowami najmu z dnia 29 sierpnia i 30 sierpnia 2022 r. oskarżony nie zwrócił. Po rozmowie telefonicznej z września 2022 r. nie kontaktował się z firmą (...) w sprawie zwrotu, a pracownicy tej firmy nie mogli, pomimo wielokrotnych prób, nawiązać z nim kontaktu. Żadne z twierdzeń oskarżonego co do przyczyn niezwrócenia owych przedmiotów nie znalazło odbicia w obiektywnych dowodach zgromadzonych w niniejszej sprawie, w związku z czym wyjaśnienia w tej części prawidłowo, zgodnie z art. 7 i art. 410 kpk, nie zostały uwzględnione. Należy wskazać, że po wyjściu z zakładu karnego oskarżony miał możliwość skontaktowania się z firmą (...) w sprawie wynajętych przez niego sprzętów, jednakże tego nie uczynił. Wskazywany przez niego fakt wysłania maila nie znalazł żadnego potwierdzenia w zgromadzonych dowodach. Świadczy to o tym, że taka wersja wydarzeń została stworzona na potrzeby toczącego się postępowania i stanowi element przyjętej przez oskarżonego linii obrony, mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Oskarżony nie po raz pierwszy wynajmował od pokrzywdzonej firmy urządzenia budowlane, a zatem miał świadomość konieczności dokonania ich zwrotu. Nie uczynił tego, nie wskazał racjonalnej przyczyny tego stanu rzeczy, a zatem bezspornie jego zachowaniu towarzyszył zamiar przywłaszczenia tych rzeczy, co czyni zarzut błędu w ustaleniach faktycznych niezasadnym. Przeprowadzone w postępowaniu odwoławczym dowody w postaci zeznań świadków D. G., Z. K. i P. O. nie mogły doprowadzić do przyjęcia odmiennych ustaleń, aniżeli te, których dokonał Sąd a quo. Prezentowana przez oskarżonego w toku procesu wersja, jakoby maszyny budowlane będące przedmiotem postawionego mu zarzutu przywłaszczenia zostały mu skradzione i aby ten fakt został przez niego zgłoszony organom ścigania, nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, również tym uzupełnionym na etapie postępowania odwoławczego. Słusznie Sąd Rejonowy odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie, powołując się na dokumenty nadesłane z Prokuratury Rejonowej w Siedlcach, z których wynika, że oskarżony w tym okresie złożył zawiadomienie, jednakże dotyczyło ono jedynie podejrzenia popełnienia przestępstwa z art. 191 § 1 a kk. Akta nie zawierały informacji o kradzieży z piwnicy sprzętu budowlanego. Przesłuchany przed Sądem odwoławczym funkcjonariusz Policji P. O., który pełnił w okresie obejmującym postawiony oskarżonemu zarzut funkcję dzielnicowego na terenie zamieszkiwanym przez P. S., zaprzeczył, aby oskarżony zgłaszał mu fakt dokonania jakiejkolwiek kradzieży na jego szkodę. Wersji tej przeczą także zeznania właścicielki mieszkania i piwnicy wynajmowanej przez oskarżonego - Z. K., która nie słyszała od oskarżonego ani też jego partnerki, aby cokolwiek zginęło z użytkowanej przez nich piwnicy. Sama również nie stwierdziła tam śladów włamania. Niewielką wartość dowodową mają natomiast, w kontekście pozostałych przeprowadzonych dowodów, zeznania D. G., z których wynika, że P. S. informował ją o zaginięciu maszyn budowlanych z piwnicy. Jako osoba bliska oskarżonemu jest ona niewątpliwie zainteresowana wynikiem sprawy i wspieraniem oskarżonego w jego sytuacji procesowej. Nie potrafiła też podać żadnych szczegółów dotyczących rzekomego zaginięcia, wskazać, kiedy po raz ostatni widziała te przedmioty w piwnicy, jakie to były maszyny. Mając zatem na uwadze całokształt zgromadzonych dowodów, w tym brak zgłoszenia kradzieży, jej zeznania nie mogą stanowić podstawy do odmiennej oceny materiału dowodowego, a zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego odnoszących się do tego faktu. Podkreślenia wymaga, że w sytuacji wynajęcia maszyn, o znacznej wartości, w przypadku ich zaginięcia, oskarżony niewątpliwe zgłosiłby ten fakt organom ścigania, jak również poinformował o nim właściciela maszyn, od którego je wynajął. Jak wynika natomiast z akt sprawy, nie kontaktował się z firmą (...) Sp. z o.o. i nie odbierał też połączeń od pracowników tej firmy, co wskazuje, że unikał z nimi kontaktu, mając świadomość, że nie dokonał zwrotu wynajętych urządzeń. Odnosząc się do podniesionych w uzasadnieniu apelacji zarzutów naruszenia prawa do obrony poprzez uniemożliwienie oskarżonemu swobodnego składania wyjaśnień zważyć należy, że na pierwszym terminie rozprawy głównej oskarżony, podtrzymując wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i przedstawił okoliczności świadczące w jego przekonaniu o jego niewinności, co wskazuje, że to, co rzeczywiście chciał przekazać zostało ujęte w procesową formę. Okoliczności, o których mowa w apelacji nie znalazły zatem potwierdzenia w protokole rozprawy. Oskarżony nie wnosił także o uzupełnienie bądź sprostowanie protokołu. Co więcej, na rozprawie w dniu 30 października 2024 r. oskarżony miał możliwość złożenia uzupełniających wyjaśnień, czego nie uczynił. Podobnie postąpił w postępowaniu odwoławczym na rozprawie przeprowadzonej w dniu 7 maja 2025 r., uczestnicząc w niej w formie wideokonferencji. W tych okolicznościach, należało uznać jego twierdzenia o braku swobody w składaniu przez niego wypowiedzi przed Sądem I instancji za całkowicie bezpodstawne. Nie sposób też zgodzić się, aby zostało naruszone prawo oskarżonego do obrony. Jak wynika z akt sprawy, a przede wszystkim z opinii biegłych psychiatrów i psychologa (k. 109-114), był on zdolny do udziału w toczącym się postępowaniu sądowym, a także prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny, o czym świadczą także składane przez niego wnioski, m.in. o wyłączenie sędziego referenta od rozpoznawania sprawy, prezentowane stanowiska czy pytania zadawane świadkom w postępowaniu odwoławczym, w każdym przypadku dostosowane do realiów niniejszej sprawy. Oświadczenie zawarte w protokole z rozprawy z dnia 30 października 2024 r., iż nie składa wniosków dowodowych, wyraźnie wskazuje, że prawo do obrony nie zostało mu w żaden sposób ograniczone. Okoliczność zaś, że Sąd meriti nie rozstrzygnął jego wniosków zgodnie z oczekiwaniami nie może świadczyć a priori, że doszło do naruszenia przepisów art. 6 kpk, art. 167 kpk, art. 366 § 1 kpk w zw. z art. 2 § 2 kpk. Aby móc skutecznie postawić sądowi zarzut zaniechania wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, trzeba wykazać, że przeprowadzenie określonego dowodu, czynności i to kluczowej dla sprawy było wykonalne, a nadto niezbędne dla dokonania prawidłowych ustaleń faktycznych. Poza tym konieczne jest również wykazanie wpływu ewentualnego uchybienia na treść zaskarżonego orzeczenia. W przekonaniu Sądu odwoławczego, środek odwoławczy nie czyni zadość wskazanym wyżej wymogom. Poddając pod rozwagę treść składanych przez oskarżonego w postępowaniu wniosków, a także powodów ich oddalenia, Sąd II instancji nie znalazł podstaw do zakwestionowania decyzji Sądu Rejonowego. Złożenie wniosku o mediację, w sytuacji nieobecności drugiej strony, na etapie a więc nie może wypowiedzieć się co do chęci jej podjęcia jest przykładem zmierzania do przedłużenia takiego postępowania, a należy pamiętać o tym, że sąd rozpoznając sprawę, ma ją rozstrzygnąć, zgodnie z art. 2 § 1 pkt 4 kpk, w rozsądnym terminie. Ponadto, Sąd nie ma obowiązku uwzględnienia takiego wniosku i ocenia, czy w świetle okoliczności sprawy, postawy sprawcy, przeprowadzenie mediacji jest celowe. Nie sposób też dopatrzeć się naruszenia przez Sąd przepisów postępowania poprzez odczytanie zeznań świadków A. C. i M. T. i niewyzwanie ich na rozprawę, w sytuacji gdy oskarżony nie kwestionował wynikających z ich zeznań okoliczności i nie złożył wniosku w tym zakresie. Nie doszło również, zdaniem Sądu Okręgowego, do zarzucanego w apelacji naruszenia art. 41 kpk w zw. z art. 42 kpk. Oskarżony nie przedstawił rzeczowych argumentów i nie wykazał, aby istniały okoliczności wywołujące wątpliwości co do bezstronności sędziego orzekającego w postępowaniu przed Sądem Rejonowym. Zważyć należy, że wątpliwość co do bezstronności sędziego powinna być wykazana i racjonalnie uzasadniona. Chodzi bowiem o poważną, obiektywnie istniejącą wątpliwość, a nie tylko subiektywne przeświadczenie strony składającej wniosek. Powinna to być okoliczność, w oparciu o którą wątpliwość co do bezstronności sędziego powzięłaby każda inna, rozsądnie oceniająca sytuację i niezaangażowana w spór osoba. Takowej Sąd ad quem nie dostrzega. Co wymaga podkreślenia, nie stanowi przyczyny wyłączenia sędziego sama tylko podejrzliwość strony ani utrata wiary w bezstronność sędziego wynikająca z jej odczucia wynikającego chociażby z wydania w sprawie niekorzystnych z jej punktu widzenia decyzji procesowych. Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, że rozpoznanie przez sędziego referenta wcześniejszej sprawy dotyczącej jego osoby, nie powiązanej przedmiotowo z niniejszą, jest przeszkodą w orzekaniu w tym postępowaniu. Mając powyższe na uwadze, Sąd nie uwzględnił zarzutów podniesionych przez oskarżonego w złożonej apelacji. 0 |
||
Wniosek |
||
o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Bezzasadność apelacji oskarżonego skutkowała nieuwzględnieniem w/w wniosku. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 6 listopada 2024 r. w sprawie II K 755/24 – w całości |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zwięźle o powodach zmiany |
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
P unkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II., III. |
Z uwagi na to, że oskarżony P. S. reprezentowany był przez obrońcę ustanowionego z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1564), a także § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763), zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. kwotę 1239,84 złotych (w tym 231,84 zł podatku VAT) za obronę z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym. Sąd Okręgowy, w myśl art. 624 § 1 kpk, pomimo nieuwzględnienia apelacji oskarżonego w całości, zwolnił go, ze względu na jego sytuację finansową i fakt pobytu w zakładzie karnym, od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa. |
7. PODPIS |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
oskarżony |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
cały wyrok |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☒ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację: Agata Kowalska
Data wytworzenia informacji: