Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 693/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 27 czerwca 2024 r. sygn. akt II K 552/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk, art. 167 kpk i art. 366 § 1 kpk poprzez niewyczerpanie inicjatywy dowodowej i nieprzeprowadzenie dowodu z zeznań świadka V. L. oraz nieuzyskanie informacji z NFZ w zakresie zwolnień lekarskich dotyczących M. K. w okresie 13.10. – 15.11.2022 r., a także dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób dowolny, niezgodny w szczególności z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami doświadczenia życiowego;

II.  będący następstwem powyższego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na nieprzestrzeganiu reguł swobodnej i kompleksowej oceny dowodów oraz oparcie rozstrzygnięcia na niepełnym materiale dowodowym, które to uchybienia ostatecznie doprowadziły do wydania wyroku uniewinniającego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Za niezasadny Sąd odwoławczy uznał zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisów postępowania, tj. art. 167 kpk i art. 366 § 1 kpk poprzez niewykazanie inicjatywy dowodowej i niedopuszczenie z urzędu dowodu z zeznań świadka V. L. oraz nieuzyskanie informacji z NFZ co do zwolnień lekarskich M. K. w okresie od 13 października 2022 r. do 15 listopada 2022r.

Zaznaczyć należy, że zgodnie z treścią art. 176 kpk dowody przeprowadza się na wniosek stron lub z urzędu. Przepis ten jedynie umożliwia, a nie nakazuje sądowi podejmowanie czynności dowodowych z urzędu, a ponadto nie wszystkich możliwych, a jedynie wtedy, gdy uzna to za niezbędne dla wyjaśnienia sprawy, a zatem tych dowodów, co do których zachodzi oczywista celowość ich przeprowadzenia.

Przepis art. 366 § 1 kpk, ma z kolei charakter stricte porządkowy, dotyczy kierowania rozprawą i czuwania przez Przewodniczącego nad jej prawidłowym przebiegiem oraz baczenia, aby zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy. Celem tego przepisu nie jest nałożenie na sąd czy przewodniczącego obowiązku inicjatywy dowodowej i zastępowania w tym zakresie prokuratora, lecz zobowiązanie do dbania o to, aby wszystkie dowody, zawnioskowane we właściwy sposób i w odpowiedniej formie, zostały przeprowadzone.

W rozpoznawanej sprawie, Prokurator mimo, że zawiadamiany o terminach kolejnych rozpraw, nie brał w nich udziału i nie złożył żadnego wniosku dowodowego, chociaż miał możliwość wnioskowania o przeprowadzenie dowodów, o których wspomina w złożonej apelacji. Zgodzić należy się ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Krakowie z dnia 12 października 2017 r. w sprawie II AKa 263/17, iż „nie można oczekiwać od sądu, aby przeprowadzał z urzędu dowody, które powinny być zgłoszone przez strony dla realizacji ich interesu procesowego, a przewodniczący składu - że zadba o to w ramach art. 366 kpk, Osłabiałoby to pozycję sądu jako organu bezstronnie wymierzającego sprawiedliwość, oceniającego dowody i twierdzenia stron, rozstrzygającego o słuszności ich racji w sporze procesowym. Sprowadzałoby rolę sądu do szukania dowodów, dbałości o wykazanie racji którejś ze stron, a stronom zezwalałoby na bierność, więc oznaczałoby przełamanie ról procesowych, który jest jednym z fundamentów procesu karnego”.

Sąd Rejonowy, w przedmiotowej sprawie nie dostrzegł potrzeby dopuszczenia dowodów z urzędu, zaś Prokurator nie wykazał w apelacji, jakie znaczenie dla sprawy miałoby ich przeprowadzenie. Zauważyć należy, że M. K. pomimo powołania się na zły stan zdrowia z powodu Covid nie musiała w tym okresie korzystać z porady lekarskiej i zwolnienia lekarskiego, a zatem uzyskanie informacji z NFZ o braku takiego zwolnienia, nie podważa jej zeznań, iż była w tym czasie chora. W zakresie zarzutu niedopuszczenia w sprawie dowodu z zeznań świadka V. L., należy zauważyć, że jedyna dotycząca go informacja zawarta w aktach sprawy pochodzi z 26 stycznia 2023 r. i wskazuje na fakt jego poszukiwań do sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową W. – Ż.. Z zeznań M. K. wynika natomiast, że V. L. wyjechał za granicę w okresie wrzesień – październik 2022 r. Nie było zatem możliwości przesłuchania świadka w toku postępowania przed Sadem Rejonowym i nie ma jej obecnie, Prokurator nie wskazał bowiem adresu, pod którym świadek przebywa. Skarżący nie wykazał także w sposób skuteczny i przekonujący, jakie znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miałyby mieć jego zeznania, tym bardziej, że od zdarzenia upłynęło ponad dwa lata. Zawarte w apelacji stwierdzenie, iż należało chociaż podjąć próbę przesłuchania tej osoby wskazuje, iż Prokurator przerzuca na sąd obowiązek samodzielnego poszukiwania dowodów winy oskarżonego, niezależnie od jego stanowiska w sprawie i braku inicjatywy dowodowej.

Wbrew twierdzeniom apelującego, Sąd I instancji przeprowadził wnikliwe i wszechstronne postępowanie dowodowe, a zgromadzony materiał ocenił zgodnie z kryteriami określonymi w art. 7 kpk, tj. swobodnie a nie dowolnie, kierując się zasadami prawidłowego rozumowania, wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Zarzut obrazy przepisu art. 7 kpk może być skuteczny tylko wtedy, gdy jego autor wskaże na czym konkretnie polegało przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, tj. wykaże, że ocena pewnych dowodów kłóciła się z zasadami doświadczenia życiowego lub została dokonana wbrew wskazaniom wiedzy, względnie była sprzeczna z regułami logicznego rozumowania bądź wykaże, że poczynione przez sąd meriti ustalenia wykazują błędy natury faktycznej lub błędy logiczne. Apelujący Prokurator poza sformułowaniem zarzutu dowolnej oceny materiału dowodowego, nie wskazał zaś okoliczności, które uzasadniałyby to stanowisko. Zdaniem Sądu II instancji, w rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zeznania świadka M. K. i nie naruszył przepisu art. 7 kpk. Skarżący zarzucając nieprawidłową ocenę dowodów, nie podważył zeznań wyżej wymienionej w części dotyczącej podawanych przez nią przyczyn nie stawienia się w Komisariacie Policji w S. celem złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa kradzieży samochodu marki H. (...). Sąd Rejonowy w sposób właściwy ustalił, że M. K. konsekwentnie, od samego początku informowała kontaktujących się z nią funkcjonariuszy, iż z przyczyn zdrowotnych nie jest w stanie stawić się w Komisariacie w ustalonym dniu. Znajduje to potwierdzenie w dokumentach dołączonych do akt sprawy wskazanych w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku. Świadek pozostawała w kontakcie z funkcjonariuszem KP w S. i chociaż z opóźnieniem, to złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa mailowo. Informowała także o tożsamej chorobie swoich dzieci i partnera – oskarżonego D. K.. Nie można zatem przyjąć, że zeznania te były w tej części niespójne i sprzeczne z innymi dowodami, jak wskazuje Prokurator w treści apelacji. Wobec wskazanego wyżej, prawidłowo ustalonego przez Sąd orzekający faktu złożenia przez M. K. zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa mailem w dniu 26 października 2022 r., nie sposób również przyjąć, jak twierdzi skarżący, iż nie zostały podjęte w tym zakresie żadne działania przez oskarżonego. Niekwestionowanym bowiem jest w tej sprawie, że M. K. prowadziła firmę (...) Sp. z o.o. wraz z D. K. i była odpowiedzialna za sprawy związane z pojazdami jako dyrektor ds. transportu, jak też, że choroba dotknęła w tym czasie zarówno ją jak i jej partnera D. K.. Sąd Rejonowy należycie ocenił także zeznania M. K. i R. B. w części dotyczącej zwrotu kluczyków do pojazdu przez V. L., w sposób właściwy odniósł się do rozbieżności w zeznaniach świadków i prawidłowo ustalił w tym zakresie stan faktyczny. Brak jest podstaw do kwestionowania tych dowodów, wobec ich zgodności w zasadniczej kwestii dotyczącej pozostawienia pojazdu na parkingu w miejscowości Z., a następnie ujawnienia kradzieży tego auta. W zeznaniach świadków pojawiły się wprawdzie rozbieżności co do dat przekazania kluczyków, okoliczności dotyczących tego wydarzenia, jednakże Sąd meriti dostrzegł je i ocenił w sposób prawidłowy. Podkreślić także należy, że Sąd I instancji zaznaczył, że w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prawdopodobna jest wersja przywłaszczenia pojazdu, jednak wykazał, że nie można wykluczyć z całą stanowczością, że doszło do jego kradzieży. Wyrok uniewinniający oskarżonego powinien zapaść zarówno wtedy, gdy wykazana została jego niewinność, jak i wtedy, kiedy wprawdzie nie zostanie udowodniona jego niewinność, ale także nie zostanie udowodniona jego wina. Nawet wysoki stopień prawdopodobieństwa, że dane zdarzenie miało charakter przestępczy, przy braku jednoznacznej pewności w tym zakresie, musi prowadzić do wydania wyroku uniewinniającego. Udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od wątpliwości.

Odnosząc się do zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, może on zostać uznany za trafnie podniesiony tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że wynika on z niepełności postępowania dowodowego (tzw. „błąd braku”) lub przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i naruszenia przez Sąd orzekający art. 7 kpk (tzw. „błąd dowolności”). W przedmiotowej sprawie skarżący nie wykazał ani konieczności przeprowadzenia dodatkowych dowodów, ani też nieprawidłowości w rozumowaniu Sądu Rejonowego w zakresie istotnych ustaleń. Z tego też względu zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność podniesionych zarzutów warunkowała niezasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 27 czerwca 2024 r. w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, które powodowałyby konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Mając na uwadze, że apelacja Prokuratora nie została uwzględniona, Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 kpk, że koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS