Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Mariola Krajewska - Sińczuk (spr.)
Sędziowie:		SO Jerzy Kozaczuk SO Dariusz Półtorak
Protokolant:	sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

przy udziale Prokuratora Bożeny Grochowskiej-Małek

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2015 r.

sprawy A. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a §4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt II K 65/14

I. zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1. czyn przypisany oskarżonemu kwalifikuje z art. 178a§1 kk eliminując z jego opisu stwierdzenie „przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie sygn. akt II K 392/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości”;

2. eliminuje z podstawy prawnej rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności art. 69§4 kk;

II. w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;

III. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze stwierdzając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 673/14

UZASADNIENIE

A. B. został oskarżony o to, że w dniu 19 stycznia 2014 roku w W., woj. (...), w ruchu lądowym kierował samochodem m-ki (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,86 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie sygn. akt II K 392/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178 a § 4 kk

Wyrokiem z dnia 8 października 2014 roku Sąd Rejonowy w Węgrowie:

I.  oskarżonego A. B. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178 a § 1 kk skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 4 lat;

III.  na podstawie art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 złotych;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) wydane przez Starostę (...) od dnia 19 stycznia 2014r. do dnia 8 października 2014r.;

VI.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 360 złotych tytułem opłaty oraz obciążył go poniesionymi w sprawie wydatkami w kwocie 90 złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Węgrowie. Na podstawie art. 425 § 1i 2 kpk oraz art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego A. B. w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Powołując się na treść art. 427 § 1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 i 4 kpk zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1)  obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 178 a § 1 kk poprzez jego błędne zastosowanie polegające na przyjęciu w pkt I wyroku, że A. B. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. tego przepisu, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny wskazuje, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 178 a § 4 kk;

2)  niesłuszne zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. B. oraz rażącą niewspółmierność środka karnego wyrażającą się w orzeczonym względem tego oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na dwa lata, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy oraz ustalone na jego podstawie okoliczności sprawy, przede wszystkim zaś wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, przejawiający się w kierowaniu samochodem osobowym w stanie znacznej nietrzeźwości, ponowne popełnienie przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, świadome lekceważenie przez niego porządku prawnego, a także wzgląd na cele kary w zakresie jej oddziaływania społecznego z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz poczucie sprawiedliwości społecznej przemawiają za orzeczeniem wobec oskarżonego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, a także orzeczeniem wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 3 lata.

Podnosząc te zarzuty oskarżyciel na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony A. B. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk, uchylenie rozstrzygnięć zawartych w pkt II i III oraz orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 3 lata.

Na rozprawie odwoławczej prokurator poparł co do zasady apelację Prokuratora Rejonowego w Węgrowie z tym, że wniósł o wyeliminowanie z zarzutu słów „przy czym..” do końca opisu czynu, pozostawienie bez zmian wyroku w pkt I, natomiast wyeliminowanie z pkt II art. 69 § 4 kk, pozostawienie pkt III bez zmian, zaś w pkt IV podwyższenie do 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Oskarżony wniósł o pozostawienie wyroku bez zmiany odnośnie warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary oraz oświadczył, że wyraża zgodę na podwyższenie do 3 lat orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna o tyle, że jej wniesienie doprowadziło do zmiany zaskarżonego orzeczenia w zakresie wskazanym w wyroku Sądu Okręgowego orzekającego jako Sąd Odwoławczy.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd II instancji, na podstawie art. 440 kpk i art. 437 § 1 kpk, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że z jego opisu wyeliminował stwierdzenie „przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie sygn. akt II K 392/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nie trzeźwości”, w konsekwencji czego zakwalifikował czyn, którego dopuścił się oskarżony z art. 178 a § 1 kk, czyli tak jak uczynił to Sąd orzekający, który w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia stwierdził, iż kwalifikację tą powołał omyłkowo, gdyż kwalifikacja prawna czynu zaproponowana w akcie oskarżenia przez prokuratora była, w jego ocenie, prawidłowa. Nie można uznać za trafny zarzutu pierwszego sformułowanego w apelacji, iż Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy prawa materialnego, gdyż błędnie zakwalifikował ten czyn z art. 178 a § 1 kk. Przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia argumenty wskazują jednak, że Sąd w wyroku przypisany czyn z tego przepisu zakwalifikował omyłkowo, o czym świadczy również brak modyfikacji jego opisu. Wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, jak również skarżącego wyrok prokuratora należy uznać, że występek, którego dopuścił się A. B. wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 1 kk, nie zaś art. 178 a § 4 kk. Przekonuje o tym brzmienie art. 76 § 1 kk. Wbrew stanowisku Sądu orzekającego przyjąć trzeba, że jeżeli w ciągu 6 miesięcy od zakończenia okresu próby nie dojdzie do zarządzenia wykonania kary, to popełnienie w okresie próby nowego przestępstwa nie ma wpływu na zatarcie skazania, stosownie do treści art. 76 § 1 i 2 kk. Zasada wyrażona w art. 76 § 1 kk statuuje szczególny termin zatarcia z mocy prawa skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 12 kwietnia 2012r., II AKa 114/12, LEX nr 1217459). Wskazanemu zapatrywaniu nie sprzeciwia się brzmienie art. 108 kk. Zgodnie z treścią tego przepisu w sytuacji, gdy skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Uregulowanie to nie dotyczy jednak skazań z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności, gdyż przepis art. 76 § 1 kk jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnych rozwiązań zawartych w rozdziale XII Kodeksu karnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013r., IV KK 168/13, LEX nr 1403563). Powyższe okoliczności spowodowały uznanie przez Sąd Odwoławczy, że skazanie A. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 8 listopada 2010r. w sprawie sygn. akt II K 392/10, uległo zatarciu z mocy prawa (oskarżony grzywnę orzeczoną na mocy tego wyroku spłacił w dniu 28 czerwca 2011r. – k. 57v.).

Stwierdzona okoliczność zatarcia skazania w sprawie wskazanej wyżej i konsekwencja powyższego w postaci zmiany opisu czynu i przyjęcia, iż wyczerpał on dyspozycję art. 178 a § 1 kk uczyniły bezprzedmiotową argumentację w tym zakresie autora pisemnego środka odwoławczego. W tej sytuacji Sąd II instancji uznał za zasadne zmodyfikowanie rozstrzygnięcia w wyżej wskazanym zakresie. Sąd odwoławczy nie znalazł jednak powodów, aby je zmienić w przedmiocie orzeczonej wobec oskarżonego kary, i to zarówno kary pozbawienia wolności, jak i kary grzywny. W zakresie tym należy uznać, że orzeczona kara jawi się jako sprawiedliwa. W świetle ustalonych okoliczności stwierdzić należy, że oskarżony został po raz pierwszy skazany w niniejszej sprawie za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Powyższe powoduje, iż modyfikacja wyroku wpłynęła na przyjęcie, że stopień winy oskarżonego jest znacznie niższy i dla osiągnięcia celów kary wystarczająca będzie orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 4 lata kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy. Podkreślić w tym miejscu trzeba, że oskarżony został po raz pierwszy skazany za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, co wpływa na znaczące obniżenie stopnia jego winy, a w konsekwencji pozwala założyć, że istnieje pozytywna prognoza pozwalająca na uznanie, iż A. B. ponownie nie wkroczy na drogę przestępstwa i w konsekwencji uznanie za uzasadnione warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Nadto bezpośrednią dolegliwością dla oskarżonego będzie orzeczona kara grzywny w wysokości 120 stawek dziennych po 15 złotych stawka. Uwzględnia ona przede wszystkim aktualną sytuację majątkową A. B., a w szczególności wysokość uzyskiwanych dochodów. Analiza akt niniejszej sprawy wskazuje, iż oskarżony posiada wykształcenie zawodowe, ma wyuczony zawód piekarza, jest właścicielem samochodu osobowego marki (...) z 1998r., pomaga rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, jest prezesem dwóch spółek należących do brata i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 1.500 zł miesięcznie (k.39), poza tym jest on kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. W tej sytuacji uznać należy, iż tak ukształtowana kara jawi się jako dolegliwość realna i pozostająca w zakresie możliwości finansowych oskarżonego. Niewątpliwie kara w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego występku. Sprawi, że oskarżony odczuje naganność swojego postępowania i wyciągnie właściwe wnioski co do postępowania w przyszłości. Podkreślić w tym miejscu trzeba, iż oskarżony został po raz pierwszy skazany za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, co wpływa na znaczące obniżenie stopnia jego winy, a w konsekwencji pozwala również założyć, że wystarczające będzie orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Środek karny w takiej wysokości jest adekwatny do wagi i okoliczności czynu i winien spełnić zamierzone cele zarówno w ramach prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

Mając na uwadze powyższe i na mocy art. 437 § 1 kpk i art.456 kpk Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.