Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 349/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 11 lutego 2025 r. w sprawie II K 1172/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzut z apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego:

I. Zarzut naruszenia przepisów postępowania, mogącego mieć wpływ na treść wyroku a mianowicie art. 7 k.p.k. i 415 § 1 k.p.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k., poprzez niewłaściwe rozważenie treści zebranego w sprawie materiału dowodowego (w szczególności zeznań oskarżyciela posiłkowego, złożonych przez niego zaświadczeń lekarskich i potwierdzeń przelewów wynagrodzenia oraz opinii biegłego lekarza wraz z opinią uzupełniającą) w zakresie konsekwencji przestępstwa popełnionego przez oskarżonego dla oskarżyciela posiłkowego oraz wysokiej społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, co skutkowało dokonaniem błędnych ustaleń faktycznych w tym przedmiocie wskazujących na to, że materiał dowodowy zebrany w sprawie sprawiał bardzo duże trudności w ustaleniu odrębnie kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania, co skutkowało bezpodstawnym przyznaniem oskarżycielowi posiłkowemu jedynie nawiązki w kwocie 10 000 zł, w sytuacji gdy kwota ta jest rażąco niska w świetle w/w okoliczności, zaś ustalenie Sądu, iż zgodnie z zeznaniami pracodawcy oskarżyciela posiłkowego Ł. W. - A. B. ten płacił mu kwotę 5 000 zł miesięcznie winno skutkować przyznaniem kwoty odszkodowania z tego tytułu w kwocie co najmniej 35 000 zł (mając na uwadze 9 miesięczny okres niezdolności do pracy oskarżyciela posiłkowego).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego okazała się zasadna jedynie w części, w której przemawiała za podwyższeniem nawiązki, orzeczonej wobec oskarżonego P. C. na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. do kwoty 25 000 zł.

Sąd Okręgowy nie kwestionował argumentacji pełnomocnika co do tego, że skutki przestępczego czynu oskarżonego silnie oddziałały na oskarżyciela posiłkowego, zwłaszcza w aspekcie zdrowotnym, o czym należało wywnioskować z jego zeznań, dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach sprawy czy też opinii biegłego. W konsekwencji tego, czyn oskarżonego doprowadził także do wystąpienia negatywnych skutków ekonomicznych, bowiem doznane przez oskarżyciela posiłkowego obrażenia ciała ograniczyły jego możliwości zarobkowe. Niemniej jednak, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań oskarżyciela posiłkowego, zeznań A. B. (jego pracodawcy), czy też załączonych do akt sprawy potwierdzeń przelewów dokonanych przez pracodawcę, nie pozwala na orzeczenie w niniejszym postępowaniu zadośćuczynienia i odszkodowania, toteż zasadnym było przez Sąd Rejonowy zastosowanie przepisu z art. 46 § 2 k.k. i orzeczenie nawiązki. Nawiązka orzekana na podstawie art. 46 § 2 k.k. jest w pewnym uproszczeniu prawnym zamiennikiem (stosowanym z powodów procesowych) orzeczenia wprost o zadośćuczynieniu (naprawieniu szkody niemajątkowej - krzywdy) lub odszkodowania (naprawienia szkody majątkowej) na podstawie art. 46 § 1 k.k., przez co jej podstawą rolą jest funkcja kompensacyjna (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2024 r. II AKa 264/21). Jak słusznie zauważył Sąd meriti, oskarżyciela posiłkowego nie łączyła z jego pracodawcą umowa o pracę czy też żadna umowa cywilnoprawna. Zgodnie z zeznaniami A. B., oskarżyciel posiłkowy miał zarabiać ok. 5 000 zł miesięcznie, a jego stawka godzinowa „na rękę” wynosiła 25 zł, przy czym informacje z dokonywanych przelewów odbiegają znacznie od tych, podanych przez świadka. Świadek ponadto wskazał, że przelewał także pieniądze za paliwo, za zakupy, a także na inne wydatki. W związku z powyższym, ustalenie nawet zbliżonej kwoty, jaką mógł miesięcznie zarabiać oskarżyciel posiłkowy jest znacznie utrudnione. Fakt braku jakiejkolwiek umowy rodzi ponadto wątpliwość czy w miesiącach następujących po dacie zdarzenia, oskarżyciel posiłkowy kontynuowałby wykonywanie pracy na rzecz A. B., przy czym takie twierdzenie opiera się jedynie na ustnym oświadczeniu, co nie można było uznać za dostatecznie uwiarygodnione. Zaznaczyć należy, że orzeczenie nawiązki nie zamyka przed oskarżycielem posiłkowym drogi cywilnej w stosunku do ewentualnych roszczeń, jakie może mieć względem oskarżonego. Określając kwotę nawiązki na 25 000 zł Sąd Okręgowy miał na względzie cierpienie, jakiego oskarżyciel posiłkowy doznał na skutek działania oskarżonego, jak również negatywne konsekwencje w sferze finansowej, jakie poniósł w wyniku pogorszenia sprawności fizycznej i tym samym ograniczenia możliwości zarobkowania, uznając tę kwotę, za kwotę adekwatną do omówionych okoliczności. Pamiętać należy, że wysokość nawiązki orzekanej na podstawie art. 46 § 2 k.k. winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiaru krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu, ocenianej zwłaszcza przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2022 r. II AKa 416/22). Mieć na uwadze również trzeba, iż nawiązka orzeczona na podstawie art. 46 § 2 k.k. nie może prowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia pokrzywdzonego, a zatem nie może być orzeczona w rozmiarze przekraczającym niezrekompensowaną pokrzywdzonemu szkodę (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2019 r., II AKa 82/19).

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zmianę rozstrzygnięcia zawartego w punkcie IV wyroku dotyczącego orzeczenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. nawiązki poprzez:

1. orzeczenie w miejsce przyznanej w punkcie IV wyroku dotyczącego orzeczenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. nawiązki w kwocie 10 000 zł kwoty 10 000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 57 054 zł tytułem odszkodowania za utracony zarobek w okresie od 1 lipca 2023 r. do stycznia 2024 r., ewentualnie

2. podwyższenie kwoty przyznanej w punkcie IV wyroku dotyczącego orzeczenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. nawiązki w kwocie 10 000 zł do kwoty 67 000 zł, ewentualnie

3. orzeczenie w miejsce przyznanej w punkcie IV wyroku dotyczącego orzeczenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. nawiązki w kwocie 10 000 zł kwoty 10 000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 35 000 zł tytułem odszkodowania za utracony zarobek w okresie od 1 lipca 2023 r. do stycznia 2024 r., ewentualnie

4. podwyższenie kwoty przyznanej w punkcie IV wyroku dotyczącego orzeczenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. nawiązki w kwocie 10 000 zł do kwoty 45 000 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na częściową zasadność podniesionego zarzutu, wniosek apelacyjny zasługiwał na uwzględnienie jedynie w zakresie, jaki przemawiał za dokonaniem zmiany w zaskarżonym wyroku, wskazanej w części 5.2 niniejszego uzasadnienia.

Lp.

Zarzut

2.

Zarzut z apelacji obrońcy:

I. Zarzut rażącej niewspółmierności kary przekraczającej swoją dolegliwością stopień winy i wynikającej z orzeczenia kary zbyt wysokiej, nieodpowiadającej dyrektywom jej sądowego wymiaru, wyrażającej się w całkowitym pominięciu faktu przyczynienia się pokrzywdzonego do zaistnienia czynu zabronionego, faktu wcześniejszego zachowania pokrzywdzonego względem oskarżonego oraz jego rodziny, w tym celowego niszczenia mienia, przebijania opon samochodowych, uporczywego śledzenia, przejeżdżania samochodem pod domem oskarżonego bezpośrednio przed zdarzeniem nawet kilkanaście razy dziennie, grożenia oskarżonemu pozbawieniem życia lub naruszeniem zdrowia poprzez wysyłanie gróźb karalnych do A. S. — aktualnej partnerki oskarżonego, a jednocześnie byłej partnerki pokrzywdzonego, tj. pominięcie faktu, że prowokacyjne zachowanie pokrzywdzonego przyczyniło się do zaistnienia zdarzenia, co miało wpływ na zakres odpowiedzialności karnej oskarżonego i wskazuje na niższy stopień winy oskarżonego aniżeli ten ustalony przez Sąd, które to okoliczności doprowadziły do skazania oskarżonego na rażąco wysoką karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacyjny obrońcy, jako niezasadny, nie mógł zostać uwzględniony. Zdaniem Sądu Okręgowego, orzeczona wobec oskarżonego kara za czyn przypisany mu w pkt I zaskarżonego wyroku odpowiada prawu i jest adekwatna do wszystkich okoliczności postępowania, które należało wziąć pod uwagę przy tej części rozstrzygnięcia.

Na początku rozważań w kwestii przedmiotowego zarzutu zaznaczyć należy, że rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2009 r. WA 19/09). Przenosząc powyższe na kanwę niniejszego postępowania, w świetle argumentacji przedstawionej przez skarżącą należało uznać, że orzeczonej kary nie można poczytywać za surową, a tym bardziej rażąco surową, natomiast okoliczności, na jakie się powołuje, nie mogły mieć rzeczywistego wpływu na wymierzenie kary łagodniejszej. Niewłaściwe zachowanie oskarżyciela posiłkowego, o którym m.in. wyjaśniał oskarżony oraz zeznawała A. S., nie mogło skutkować obniżeniem stopnia zawinienia. Osoby, które czuły się pokrzywdzone jego zachowaniem, miały do dyspozycji legalną drogę obrony swoich dóbr prawnie chronionych, co ma swój wydźwięk chociażby w sprawie II K 289/24 prowadzonej przed Sądem Rejonowy w Otwocku przeciwko oskarżycielowi posiłkowemu, wszczętej z zawiadomienia A. S.. Podawane przez skarżącą okoliczności, nie mogły zatem ekskulpować zachowania oskarżonego w żadnym stopniu, bowiem wyrażały brak poszanowania dla porządku prawnego oraz takich wartości, jak zdrowie czy życie. Na podkreślenie zasługuje fakt, że oskarżony działał w sposób zaplanowany, biorąc do pomocy dwóch nieustalonych jak dotąd sprawców, toteż nie można było uznać, że do czynu doszło w przypływie emocji, a nabrał on jedynie charakteru zemsty. W związku z powyższym, argumenty przedstawione przez obrońcę oskarżonego należało uznać za nietrafne, a orzeczoną za czyn z pkt I karę 8 miesięcy pozbawienia wolności - mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy, zwłaszcza obrażenia, jakich doznał oskarżyciel posiłkowy, niezwykle brutalny sposób działania oskarżonego oraz jego dotychczasową karalność - za słuszną. Sąd Rejonowy stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu i zawinienia sprawcy, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do niego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary łagodniejszej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony zarzut obrońcy okazał się niezasadny, co skutkowało nieuwzględnieniem wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 11 lutego 2025 r. w sprawie II K 1172/23, za wyjątkiem rozstrzygnięcia opisanego w rubryce 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesiona w sprawie apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego była zasadny jedynie w części, która skutkowała koniecznością dokonania zmiany, wskazanej w rubryce 5.2. Apelacja obrońcy w całości nie została uwzględniona, bowiem podniesiony w niej zarzut był bezzasadny. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 11 lutego 2025 r. w sprawie II K 1172/23 w zakresie podwyższenia nawiązki, orzeczonej wobec oskarżonego P. C. na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. do kwoty 25 000 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Zarzut z apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego był częściowo zasadny i skutkował poczynieniem powyższej zmiany, o czym szerzej w części 3.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 300 zł opłaty za II instancję oraz obciążył go wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł, zgodnie ze stawkami wskazanymi w art. 2 ust 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 2 ust 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

Ponadto, w postępowaniu odwoławczym oskarżyciel posiłkowy był reprezentowany przez pełnomocnika, toteż zasadnym było zasądzenie od oskarżonego P. C. na rzecz oskarżyciela posiłkowego Ł. W. 840 zł tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym, według stawki wskazanej w § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części orzeczonej nawiązki – pkt IV wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie czynu I, w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana