Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 238/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie II K 139/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------------

---------------------------

----------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------

------------------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

--------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------

----------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I. Obraza przepisów postępowania - art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - mająca wpływ na treść orzeczenia, a polegająca na dokonaniu oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II aktu oskarżenia w sposób dowolny, wybiórczy, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez bezkrytyczne i nieuwzględniające ustaleń wynikających z innych dowodów odmówienie pełnej wiarygodności spójnym, konsekwentnym na przestrzeni całego wieloletniego postępowania w sprawie i znajdującym choćby częściowe potwierdzenie w pozostałych zebranych dowodach - w tym w relacjach procesowych świadków M. M. i P. K. - zeznaniom pokrzywdzonej A. S. i świadka D. B., przy jednoczesnym dowolnym daniu wiary sprzecznym z nimi wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego w końcowej fazie przewodu sądowego, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego uniewinnienia R. K. od dokonania przypisanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu zabronionego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., mimo iż prawidłowa ocena tych dowodów prowadzić winna do całkowicie odmiennych wniosków i uznania oskarżonego za winnego dokonania tego czynu;

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na bezzasadnym i dowolnym przyjęciu, iż przypisany oskarżonemu R. K. w punkcie I czyn zabroniony z art. 279 § 1 k.k. stanowi wypadek mniejszej wagi, mimo iż rzetelna i wnikliwa ocena okoliczności tego czynu oraz właściwości osobistych sprawcy - w tym jego kilkukrotnej uprzedniej karalności - i postawy prezentowanej przezeń zarówno w chwili czynu, bezpośrednio po jego popełnieniu, jak i w toku postępowania prowadzi do odmiennego wniosku i w pełni uzasadnia utrzymanie kwalifikacji prawnej czynu przyjętej w akcie oskarżenia;

III. rażąca niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonego R. K. za przypisany mu w punkcie I czyn zabroniony z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k., wyrażająca się w niedostatecznym uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności związanych z jego popełnieniem, postawy oskarżonego w toku całego postępowania oraz celów kary w zakresie jej społecznego oddziaływania, w tym - represji, prewencji ogólnej i szczególnej poprzez wymierzenie mu za ten czyn kary grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych po 30 zł każda, podczas gdy okoliczności tego czynu oraz właściwości osobiste sprawcy, jego kilkukrotna uprzednia karalność - również za przestępstwa przeciwko mieniu - oraz postawa prezentowana przezeń w toku postępowania przemawiają za wymierzeniem mu za czyn kwalifikowany z art. 279 § 1 k.k. bezwzględnej kary 1 roku pozbawienia wolności, zaś w przypadku uznania, że zasadnym byłoby wymierzenie mu za czyn ten popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej obok kary pozbawienia wolności również kary grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k. - za określeniem wysokości jej stawki dziennej w sytuacji uzyskiwania przez oskarżonego zarobków miesięcznych w kwocie 20.000-30.000 zł w kwocie nie niższej niż 100 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W wyniku wniesionych apelacji oskarżyciela publicznego i obrońcy, Sąd Okręgowy przeprowadził kontrolę instancyjną przedmiotowego postępowania, w którym to uwzględniając zasadność podniesionych przez prokuratora zarzutów, stwierdził konieczność dokonania zmian w wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie. Z uwagi na uchylenie wyroku w części dotyczącej zarzutu z pkt II aktu oskarżenia i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, Sąd odwoławczy zobligowany był do sporządzenia z urzędu uzasadnienia w tej części.

Sąd Okręgowy dostrzegł szereg uchybień w procedowaniu Sądu meriti, które niewątpliwie miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku w zakresie zarzutu z pkt II aktu oskarżenia, tj. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Rodzaj i ranga tych uchybień uczyniły koniecznym wydanie orzeczenia kasatoryjnego w tej części rozstrzygnięcia. Słuszna argumentacja przytoczona przez oskarżyciela publicznego przekonała Sąd II instancji do przychylenia się do jego stanowiska, w którym to skarżący zakwestionował m.in. prawidłowość przeprowadzonej oceny dowodów, zwłaszcza poprzez nieobdarzenie walorem wiarygodności części depozycji oskarżycielki posiłkowej, czy świadka D. B., w których zeznawali wprost, konsekwentnie i logicznie na okoliczność zachowania oskarżonego, które wypełniało znamiona przedmiotowego czynu. W zeznaniach D. B. trudno doszukać się przesłanek świadczących o konfabulowaniu, mającym na celu fałszywe oskarżenie R. K., wynikającym z pobudek osobistych, co przyczyniło się do takiej właśnie oceny jego zeznań przez Sąd I instancji. D. B. musiałby podjąć się szeregu czynności, które skierowałyby na oskarżonego podejrzenie popełnienia czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., podczas gdy tego nie uczynił, a jedynie ujawnił sposób postępowania oskarżonego. Taki przebieg wydarzeń wpłynął też na zmianę zachowania oskarżycielki posiłkowej w stosunku do oskarżonego, co w tym przypadku było niewątpliwie czymś naturalnym. Sąd Rejonowy nienależycie dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego, nie wykazując dostatecznie powodów, którymi się kierował i nie konfrontując jego depozycji ze zgromadzonymi w sprawie dowodami. Ustalony przez Sąd Rejonowy fakt, iż zdemontowane przedmioty nie nadawały się do ponownego użycia, w żaden sposób nie uprawniał R. K. do ich zaboru wbrew wiedzy i woli pokrzywdzonej i nie świadczy o tym, że oskarżony nie dopuścił się kradzieży. Ustaleniom takim przeczą poza tym jednoznaczne z swej treści i konsekwentne zeznania D. B., których analizy Sąd meriti w zasadzie nie dokonał, ograniczając się m.in. do stwierdzenia, że zeznania te są sprzeczne z relacjami pozostałych świadków pracujących wówczas na działce oraz samej pokrzywdzonej. Sąd Rejonowy nie wykazał w żaden sposób w jakim zakresie nieuwzględnione części zeznań tych osób są ze sobą sprzeczne oraz na czym te sprzeczności miałyby polegać. Ustalenie, że oskarżycielka posiłkowa opierała się na relacjach osób trzecich wcale nie umniejsza wartości dowodowej jej zeznań. Tym bardziej, że skonfrontowała informacje uzyskane od D. B. z oskarżonym otrzymując zapewnienie, że zabrane przez niego przedmioty zostaną jej zwrócone. Podobnie, o ile subiektywność oceny sytuacji przez oskarżycielkę posiłkową mogłaby mieć znaczenie co do okoliczności związanych z czynem z pkt III aktu oskarżenia, to w przypadku czynu z pkt II a/o twierdzenie takie jest niezasadne, gdyż dopuszczenie się tego czynu przez oskarżonego wynika wprost z faktu swobodnego dysponowania przez niego przedmiotowym mieniem, wbrew woli oskarżycielki posiłkowej.

Sąd ponadto niekonsekwentnie odniósł się do zeznań M. M. oraz J. W.. Uznając je za wiarygodne w całości, pominął wskazywane przez nich okoliczności dotyczące przedmiotów objętych zarzutem przy ustalaniu stanu faktycznego i ferowaniu wyroku. M. M. wskazywał bowiem m.in. na to, że oskarżony ładował na busa zdemontowaną kratę, która była przedmiotem sporu z oskarżycielką posiłkową, a którą oskarżony zobowiązywał się jej zwrócić, lecz tego nie uczynił. J. W. zeznał zaś na okoliczność zauważenia na stercie gruzu elementów hydraulicznych, w tym zdemontowanych rur, podczas gdy według Sądu, brak było jakichkolwiek dowodów wskazujących na to, że ocynkowane rury znajdowały się na działce. Krytycznie należało odnieść się także do stanowiska Sądu Rejonowego w odniesieniu do zachowania oskarżonego, rozpatrywanego w aspekcie realizacji znamion przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Jak wynika z akt sprawy, w tym częściowo także z wyjaśnień oskarżonego, oskarżycielka posiłkowa nie upoważniła go do swobodnego dysponowania wszystkimi demontowanymi elementami znajdującymi się na jej posesji, toteż błędnym było przyjęcie, że oskarżony mógł nimi dysponować, gdyż nie nadawały się do ponownego użycia. Oskarżony ponadto zobowiązywał się do zwrotu oskarżycielce posiłkowej m.in. nasadzeń, kraty czy też bramy, do czego jednak nigdy nie doszło. Te fakty jednoznacznie przemawiały za tym, że miał on pełną świadomość dotyczącą tego, że oskarżycielka posiłkowa nie wyraziła zgody na dysponowanie tym mieniem, a zatem jego zachowanie niewątpliwie wskazuje na wypełnienie znamion przedmiotowego przestępstwa. Rozporządzał bowiem przedmiotami wskazanymi w pkt II aktu oskarżenia samowolnie, jak właściciel.

Na marginesie wspomnieć należy, że Sąd Rejonowy niezasadnie i niepotrzebnie przyłożył nazbyt dużą uwagę do kwestii administracyjnych, związanych z legalnością przeprowadzanej przez oskarżycielkę posiłkową inwestycji, które w rzeczywistości nie miały żadnego znaczenia przy ustaleniach dotyczących realizacji znamion zarzuconych oskarżonemu przestępstw.

W związku z tym co wykazano powyżej należało uznać, iż Sąd Rejonowy dopuścił się uchybień wskazanych przez oskarżyciela publicznego we wniesionej apelacji, dokonując błędnej, dowolnej oceny dowodów, opartej na niewłaściwych wnioskach, sprzecznych ustaleniach, uwzględnionych wybiórczo, które przyczyniły się do nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego w sprawie i wydania wadliwego wyroku w przedmiotowej części.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez (przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.):

I. uznanie oskarżonego R. K. za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 279 § 1 k.k. - przy uwzględnieniu w opisie czynu wynikającej z uzyskanej w toku przewodu sądowego opinii biegłego z zakresu szacowania ruchomości wartości skradzionego mienia w łącznej kwocie 566 zł - i wymierzenie mu za ten czyn kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie go na podstawie art. 46 § 1 k.k. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w nieuiszczonej dotąd kwocie na rzecz pokrzywdzonej J. K.;

II. uznanie oskarżonego R. K. za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - przy uwzględnieniu w opisie czynu wynikającej z uzyskanej w toku przewodu sądowego opinii biegłego z zakresu szacowania ruchomości wartości skradzionego mienia w łącznej kwocie 4.325 zł - i wymierzenie mu za ten czyn kary 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz zobowiązanie go na podstawie art. 46 §1 k.k. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w nieuiszczonej dotąd kwocie na rzecz pokrzywdzonej A. S.;

III. utrzymanie w mocy rozstrzygnięcia w zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie III aktu oskarżenia;

IV. wymierzenie oskarżonemu R. K. kary łącznej 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności - ze stosownym zaliczeniem na jej poczet okresów rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie;

V. obciążenie go opłatą i kosztami postępowania w sprawie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W odniesieniu do czynu z pkt II aktu oskarżenia, mimo zasadności zarzutu podniesionego w apelacji, wniosek Prokuratora o zmianę wyroku i uznanie oskarżonego R. K. za winnego dokonania zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - przy uwzględnieniu w opisie czynu wynikającej z uzyskanej w toku przewodu sądowego opinii biegłego z zakresu szacowania ruchomości wartości skradzionego mienia w łącznej kwocie 4.325 zł - i wymierzenie mu za ten czyn kary 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz zobowiązanie go na podstawie art. 46 §1 k.k. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w nieuiszczonej dotąd kwocie na rzecz pokrzywdzonej A. S., nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na treść art. 454 kpk i zawarty w nim zakaz skazania oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji. Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe, uwzględniając zarzut, uchylił wyrok Sądu Rejonowego w tej części i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Węgrowie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie II K 139/21 za wyjątkiem rozstrzygnięć wskazanych w rubryce 5.2, w tym uchylenia wyroku w części dotyczącej zarzutu z pkt II aktu oskarżenia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W zakresie rozstrzygnięć nieobjętych zmianą bądź uchyleniem, zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie II K 139/21 w zakresie:

- wyeliminowania z opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I wyroku ustalenia, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, zaś z podstawy prawnej skazania wyeliminowania art. 283 k.k. i na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierzenia za ten czyn oskarżonemu R. K. karę 1 roku pozbawienia wolności;

- w pkt III wyroku zaliczenia oskarżonemu na poczet wymierzonej mu w pkt. I.1 kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 15 czerwca 2016 r. godz. 14.20 do dnia 15 czerwca 2016 r. godz. 19.20 oraz od dnia 12 stycznia 2019 r. godz. 00.30 do dnia 8 października 2019 r. godz. 15.30.

- uchylenia wyroku w części dotyczącej zarzutu z pkt II aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Węgrowie – o czym w dalszej części uzasadnienia.

Zwięźle o powodach zmiany

W odniesieniu do zmiany dokonanej w pkt I.3 wyroku Sądu Okręgowego - zasadność podniesionego przez oskarżyciela publicznego zarzutu odnoszącego się do czynu z pkt II aktu oskarżenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

Uchylenie wyroku w części dotyczącej zarzutu z pkt II aktu oskarżenia.

Sąd Odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w I instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Gdyby postępowanie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, przy rozważeniu przez Sąd Rejonowy wskazanych w niniejszym uzasadnieniu kwestii, możliwym pozostaje, iż Sąd I Instancji nie wydałby wyroku uniewinniającego. Uwzględnienia w wyroku kasatoryjnym wymagała reguła ne peuis i zasada dwuinstancyjności postępowania.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Rejonowy, przy ponownym rozpoznaniu sprawy przeprowadzi postępowanie w sposób pozbawiony wyżej opisanych uchybień, dogłębnie analizując kwestie wskazane przez Sąd Odwoławczy, przede wszystkim koncentrując się na kompleksowym rozważeniu wszystkich dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie, we wzajemnym powiązaniu, wyprowadzając przy ich ocenie wnioski zgodne z treścią art. 4 i 7 k.p.k.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 złotych tytułem wydatków postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie czynów zarzuconych oskarżonemu w pkt. I i II aktu oskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana