Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

Sędzia SO Grażyna Jaszczuk

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 222/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 07 grudnia 2023 r. w sprawie II K 1198/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------

---------------

----------------------------------------------------------------------

------------------------

--------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------

-----------------

---------------------------------------------------------------------

------------------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------------

----------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Z uwagi na to, że środek odwoławczy został wniesiony przez podmiot nieprofesjonalny, należało w niniejszym miejscu usystematyzować sformułowane przez skarżącego zarzuty. Pełna treść apelacji znajduje się w aktach sprawy na kartach 402-403v.

Oskarżony w swoim środku odwoławczym podniósł zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego, mającej wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., poprzez dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, z przekroczeniem zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazań doświadczenia życiowego. Obraza ta, wg skarżącego, wyraziła się w bezzasadnym przyjęciu, iż w okresie objętym zarzutem dokonał wszystkich zarzuconych mu kradzieży, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prowadził do wniosku, że dokonał wraz ze współoskarżoną dwóch odrębnych kradzieży w dwóch różnych sklepach, a wartość przywłaszczonego mienia w każdym z tych sklepów nie przekroczyła 800 zł, a wiec dopuścił się przy współudziale z D. Ś. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w;

- skarżący zarzucił ponadto, iż Sąd bezpodstawnie zakwestionował wiarygodność zeznań R. P., które jako spójne, logiczne i wewnętrznie niesprzeczne, zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności w całości;

- w następnym zarzucie oskarżony odniósł się do nałożonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. w kwocie 986,00 zł. Skarżący zarzucił, iż przedmiotowa kwota została ustalona niewłaściwie, albowiem wartość szkody nie została określona na żadnej, zdaniem skarżącego, wiarygodnej podstawie;

- skarżący zarzucił również, iż Sąd I instancji nie rozpoznał wniosku dowodowego w przedmiocie powołania biegłego z zakresu wyceny ruchomości na okoliczności wskazane w niniejszym wniosku, co skutkowało niewyjaśnieniem wszystkich istotnych okoliczności sprawy, mających istotny wpływ na treść orzeczenia i tym samym naruszyło przysługujące mu prawo do obrony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po dokonaniu analizy akt postępowania w świetle złożonego środka odwoławczego Sąd Okręgowy zważył, iż zarzuty podniesione przez oskarżonego okazały się niezasadne, wskutek czego apelacja nie została uwzględniona. Poczynione w sprawie ustalenia jednoznacznie wskazały, iż Sąd meriti procedował w sposób właściwy, obiektywny, prawidłowo oceniając zebrany materiał dowodowy, wskutek czego ustalił rzeczywisty stan faktyczny w sprawie i słusznie przypisał oskarżonemu winę. Ponadto, Sąd Rejonowy ferując wyrok wziął pod uwagę całokształt okoliczności, które zostały ujawnione podczas rozprawy głównej. Oprócz samego pierwszoinstancyjnego rozstrzygnięcia, na zaaprobowanie zasługiwała również argumentacja przedstawiona przez Sąd I instancji.

Twierdzenia skarżącego, które zostały sformułowane w podniesionych zarzutach, miały na celu jedynie uwiarygodnić przyjętą linię obrony, albowiem są niewątpliwie chybione. Sąd Rejonowy słusznie dał wiarę zeznaniom S. K. (2), gdyż były one jasne, logiczne i korespondowały z pozostałym uwzględnionym materiałem dowodowym, w tym obiektywnym w postaci nagrań z monitoringu, a także z wyjaśnieniami współoskarżonej D. Ś. oraz złożonymi na etapie postępowania przygotowawczego wyjaśnieniami oskarżonego S. K. (1), w których oskarżeni przyznali się do popełnienia wszystkich zarzuconych im zachowań składających się na czyn ciągły. Świadek S. K. (2) ponadto wypowiadał się rzeczowo, opisując przy tym szczegółowo sposób działania oskarżonych, mający potwierdzenie w zapisach nagrań sklepowego monitoringu.

Skarżący w środku odwoławczym przyznaje się jedynie do części zarzuconych mu kradzieży, kwestionując jednocześnie wartość mienia, którego zaboru dokonał, zmierzając tym samym do przeforsowania swojego stanowiska, iż łączna wartość tego mienia nie przekraczała wówczas ustawowej granicy odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 k.k., a jedynie jego zachowania należałoby kwalifikować jako dwa oddzielne wykroczenia stypizowane w art. 119 § 1 k.w. Zauważyć należy, że zarzucone mu zachowania złożyły się na czyn ciągły w rozumieniu art. 12 k.k., toteż sumując wartość skradzionego alkoholu w okresie objętym zarzutem, przedmiotowa łączna kwota została właściwie określona na 1204 zł. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku wyczerpująco wykazał zasadność ujęcia wszystkich zarzuconych zachowań w jeden czyn ciągły, a więc tym samym prawidłowość przypisania oskarżonemu winy za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 2 k.k., a nie za wskazane wykroczenia. Podobnie trafnie Sąd wypowiedział się na temat przypisania oskarżonemu sprawstwa wspólnie i w porozumieniu, uzasadniając tym samym, że oskarżony nie musiał dokonywać wszystkich poszczególnych czynności przestępczych, aby można mu było przypisać winę za przedmiotowy czyn, albowiem współdziałający dążyli do tego samego celu, wspólnymi siłami, współpracując ze sobą. Podsumowując powyższe rozważania jednoznacznie należało podkreślić, iż wszystkie zarzucone mu kradzieże zostały dostatecznie udowodnione, a wartość wyrządzonej przez oskarżonych szkody została ustalona prawidłowo, wiarygodnie, na podstawie informacji podawanych na bieżąco w zawiadomieniu o przestępstwie, które nie wzbudziły wątpliwości i wykazywały faktyczną wartość skradzionego alkoholu w danym dniu. Wartość wyrządzonej szkody również chociażby nie została zakwestionowana przez oskarżonych w ich wyjaśnieniach, złożonych w postępowaniu przygotowawczym.

Taki stan rzeczy przemawiał także za przyjęciem, wbrew zarzutowi skarżącego, iż wysokość orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody została określona właściwie na kwotę 986 zł (po sprostowaniu omyłki) i stanowiła różnicę między łączną wartością skradzionego mienia – 1204 zł i mienia, które udało się odzyskać – 218 zł.

Przechodząc do powiązanego z tym zarzutu dotyczącego nierozpoznania przez Sąd Rejonowy wniosku dowodowego oskarżonego, złożonego w piśmie z dnia 27 czerwca 2023 r. (k. 315) w przedmiocie powołania biegłego z zakresu wyceny ruchomości, z uwagi na to co już wykazano powyżej stwierdzić należało, iż pomimo nieodniesienia się Sądu do przedmiotowego wniosku, przeprowadzenie wnioskowanego dowodu byłoby w okolicznościach niniejszej sprawy oczywiście niezasadne i niemające wpływu na treść orzeczenia.

Na koniec rozważań należało się odnieść do zarzutu, w którym skarżący nie zgadza się z prawidłowością oceny dowodowej zeznań R. P.. Ten zarzut również okazał się chybiony. Zeznania R. P. były zdawkowe, zasłaniał się niepamięcią, a podane przez niego fakty nie wytrzymały konfrontacji z pozostałym, wiarygodnym materiałem dowodowym. Sąd oceniając materiał dowodowy dokonuje tej oceny na podstawie jego całokształtu, kierując się przy tym wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, zgodnie z treścią art. 7 k.p.k., toteż trudno było zgodzić się z argumentacją podniesioną przez skarżącego i dokonać tej oceny zgodnie z jego wolą.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie kwalifikacji prawnej poprzez przyjęcie, że przedmiotowy czyn stanowi wykroczenie z art. 119 k.w. i wymierzenie oskarżonemu kary grzywny przy przyjęciu zmienionej kwalifikacji, której wymiar pozostawia on do uznania Sądu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez oskarżonego, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie, co szczegółowo zostało rozważone we wcześniejszej części uzasadnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Zgodnie ze stawkami określonymi w § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. kwotę 516,60 zł (w tym 96,60 zł podatku VAT) tytułem obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

III.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty za II instancję, natomiast z powodu wystąpienia przesłanek z art. 624 § 1 k.p.k., oskarżony został zwolniony od wydatków postępowania odwoławczego stwierdzając, że ponosi je Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana