Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Grażyna Jaszczuk
Sędziowie:		SSO Jerzy Kozaczuk (spr.) SSO Mariola Krajewska - Sińczuk
Protokolant:	st.sekr.sądowy Marzena Głuchowska

przy udziale Prokuratora Bożeny Grochowskiej-Małek

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 r.

sprawy R. W.

oskarżonego o przestępstwa z art. 190 §1 kk i in.

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt II K 338/14

w zaskarżonej części wyrok zmienia w ten tylko sposób, iż czyn przypisany oskarżonemu w pkt II kwalifikuje z art. 157§2 kk, i przepis ten przyjmuje za podstawę wymiaru kary; stwierdza, że wydatki postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 210/15

UZASADNIENIE

R. W. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 21 grudnia 2013 r. w M., woj. (...), groził J. M. popełnieniem przestępstwa na jej szkodę polegającego na zapowiedziach pozbawienia jej życia, która to groźba wzbudziła w zagrożonej uzasadnioną obawę, że będzie spełniona.

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k.

II.  w dniu 21 grudnia 2013 r. w M., woj. (...), naruszył czynności narządów ciała J. M. w ten sposób, że umyślnie nogą kopnął pokrzywdzoną w okolice biodra powodując u niej stłuczenie okolicy biodra lewego, które to obrażenia skutkowały rozstrojem jej zdrowia poniżej dni siedmiu.

tj. o czyn z art. 157 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 3 marca 2015 roku:

I.  oskarżonego R. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 190 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 190 § 1 k.k. skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego R. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 157 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 157 § 1 k.k. skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone kary połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat,

IV.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz 210 (dwieście dziesięć) złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator Prokuratury Rejonowej w Mińsku Mazowieckim, który:

I.  na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego R. W..

II.  na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz 438 pkt 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 6 § 2 pkt 1 k.p.k. poprzez błędne wskazanie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 157 § 1 k.k., zamiast art. 157 § 2 k.k.

III.  na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie w punkcie II wyroku właściwej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, a mianowicie art. 157 § 2 k.k.

W toku rozprawy odwoławczej prokurator poparł apelację i wniosek w niej zawarty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna, jednakże Sąd Okręgowy poddając zaskarżony wyrok kontroli odwoławczej uznał za wystarczające skorygowanie go w zakresie wskazania w punkcie II właściwej kwalifikacji prawnej czynu przypisanemu oskarżonemu. Wprawdzie skarżący wskazał, iż zaskarża wyrok także w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego, to jednak zważywszy na treść apelacji i podniesione zarzuty należy dojść do wniosku, iż w rzeczywistości uczynił to jedynie w zakresie obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 6 i § 2 pkt 1 k.p.k. poprzez błędne wskazanie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 157 § 1 k.k., zamiast art. 157 § 2 k.k.

Mając na uwadze, że apelacja nie kwestionuje ustaleń faktycznych oraz winy oskarżonego, należało uznać za niecelowe odnoszenie się do tych kwestii. Na potrzeby niniejszego uzasadnienia należało poprzestać tylko na stwierdzeniu, że Sąd Okręgowy w Siedlcach w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego w tym zakresie.

Sąd Okręgowy dokonując kontroli przedmiotowego wyroku stwierdził, iż Sąd Rejonowy wydając przedmiotowe orzeczenie rzeczywiście dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 6 i § 2 k.p.k., poprzez błędne wskazanie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu oraz, co za tym idzie, błędne wskazanie podstawy wymiaru kary, art. 157 §1 k.k..

Podkreślenia wymaga, iż uchybienie w postaci błędnej kwalifikacji czynu zostało dostrzeżone już w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnym, w którym wskazano, iż oskarżony kopiąc pokrzywdzoną spowodował u niej rozstrój zdrowia jedynie na czas krótszy niż 7 dni, czym zrealizował on znamiona występku z art. 157 § 2 k.k. Pomimo powyższych ustaleń Sąd I instancji omyłkowo w wyroku przyjął, że czyn R. W. wypełnił znamiona występku z art. 157 § 1 k.k.. podczas gdy niewątpliwie obrażenia ciała pokrzywdzonej J. M., przesądzały o możliwości zakwalifikowania tegoż czynu wyłącznie, jako wyczerpującego dyspozycję art. 157 § 2 k.k. Na marginesie wskazać jedynie należy, iż właściwa kwalifikacja została przedstawiona w akcie oskarżenia.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy uwzględnił apelację prokuratora i dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w ten tylko sposób, iż czyn przypisany oskarżonemu w pkt II zakwalifikował z art. 157 § 2 k.k., i przepis ten przyjął za podstawę wymiaru kary.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa, uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności.

Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.